A costa é a área terrestre que vai desde a liña litoral cara ao interior dos continentes e remata nos lugares onde o mar deixa de ter influencia sobre a paisaxe e os ecosistemas.
A Costa galega: características e formas máis representativas.
A costa é a área terrestre que vai desde a liña litoral cara ao interior dos continentes e remata nos lugares onde o mar deixa de ter influencia sobre a paisaxe e os ecosistemas.
A Costa galega: características e formas máis representativas.
A costa ten en Galiza 2.555 km de lonxitude (1.659 km de perímetro costeiro, 432 km de illas e 464 km de marismas), repartidos entre o Océano Atlántico e o mar Cantábrico, desde a Ría de Ribadeo ata a desembocadura do Miño.
O punto situado máis ao Norte é Estaca de Bares e o máis occidental o Cabo Touriñán.
Máis de 800 km son cantís e 300 km son de praias
O Río Umia, a inspiración desde a paisaxeiesasorey
Descrición da paisaxe do río Umia, que foi fonte de inspiración de poetas e do que xurdiron lendas que quedaron fixas na tradición oral galega. Elaborada por Aldara Rey Blanco, de 3º ESO B
Algumas das estradas mais incríveis do mundo incluem a estrada costeira na África do Sul, a estrada de Los Caracoles nos Andes chilenos, e a estrada siberiana para Yakutsk, a cidade mais fria do mundo.
O 26 de marzo cumplíronse 500 anos do nacemento de Conrad Gesner, considerado o fundador da zooloxía moderna
Johann Conrad Gessner foi un naturalista e bibliógrafo suízo que naceu en Zúrich en 1516 e morreu en decembro de 1565.
A Illa Grande de Hawaii é o edificio volcánico máís grande da Terra, con máis de 5.000 metros de altura sobre o nivel do mar e outros tantos baixo el. Aqui podemos ver unha descrición da súa orixe e o seu contexto xeolóxico.
2. O relevo galego fai que as borrascas que chegan dende o Atlántico se
atopen cun obstáculo, orixinando precipitacións que dan lugar a unha
gran cantidade de cursos fluviais, encargados de erosionar o terreo
e, unha vez que perden forza, acumular estes materiais erosionados.
3. As fervenzas
pódense
producir por un
afundimento do
terreo, pola
diferente
resistencia que
presentan as
rochas ou por
variacións do
nivel da
desembocadura
do río.
4. É moi frecuente
que se formen
fervenzas cando un
río atravesa unha
zona formada por
rochas de distinta
dureza
intercaladas
formando capas
horizontais
chamadas estratos,
xa que a auga
erosiona a rocha
máis branda pero
non consegue facer
o mesmo coa que
presenta maior
dureza, dando lugar
así a unha
fervenza.
5. Tamén pode
formarse unha
fervenza cando un
río desemboca nun
val de orixe glaciar
máis grande e
profundo ca el,
como por exemplo
un afluente que
chega ó río
principal formando
unha fervenza xa
que este último
erosionou o val por
ter unha forza
erosiva maior.
6. O tipo de rochas
tamén inflúe na
forma das
fervenzas, xa que as
graníticas fan que
estas presenten
bloques
desordenados e con
diferentes estados
de erosión e as e
estratificadas, que
poden ser
sedimentarias ou
metamórficas, fan
que as súas paredes
sexan rectas e non
presenten apenas
fracturas.
7. A principal causa das
fervenzas en Galicia
son as fallas, xa que a
separación de dous
bloques e o
afundimento dun
deles produce un
salto da auga entre
eles. Aínda así, a
formación destes
monumentos naturais
soe resultar da
mestura de varias
causas moi difíciles
de distinguir debido ó
paso do tempo e á
acción dos axentes
xeolóxicos externos.
8. Debido á súa
situación
estratéxica e ó
complicado que soe
ser chegar a elas,
adoitan ser unha das
mellores exposicións
da flora e fauna
autóctonas, polo que
moitos concellos
están levando a cabo
unha labor de
recuperación destes
espazos para tratar
de aproveitalos
como atractivo
turístico.
Debido á súa
situación estratéxica
e ó complicado que
soe ser chegar a
elas, adoitan ser
unha das mellores
exposicións da flora
e fauna autóctonas,
polo que moitos
concellos están
levando a cabo unha
labor de
recuperación destes
espazos para tratar
de aproveitalos
como atractivo
turístico.
9. Algúns exemplos das fervenzas do Salnés e Caldas son a
Fervenza de Segade, onde o Umia salva un desnivel de 20 metros
con rochas graníticas que o río vai erosionando, polo que a
fervenza vai retrocedendo lentamente. Arredor preséntase unha
vexetación de ribeira con salgueiros, carballos, fentos...
A Fervenza de Valga, onde un afluente do Valga forma un
estreito val entre rochas graníticas con varios rápidos e
fervenzas, presentando a máis grande uns 10 metros de altura, e
a Fervenza de Meis, onde o rego da Armenteira forma varias
fervenzas e pequenas zonas de rápidos tamén con rochas
graníticas.
10. As fervenzas non posúen unha
gran biodiversidade debido ós
seus grandes desniveis, correntes
cunha gran velocidade, etc, pero
si teñen un gran valor estético,
polo que deberían ser coidadas e
preservadas, moi lonxe do que se
fai hoxe en día con elas, por
aproveitamentos hídricos como os
encoros, ou hidroeléctricos como
as centrais hidroeléctricas, que
causan un gran impacto e limitan
outras posibilidades económicas,
como o turismo natural, que
poderían producir grandes
beneficios sen levar consigo unha
destrución do medio.