Η μόνη διαφορά που έχουν τα ιδιωτικά Σχολεία με τα Δημόσια, είναι ότι στα πρώτα δεν γίνονται καταλήψεις. Αυτοί που ομνύουν στην υπεράσπιση της Δημόσιας εκπαίδευσης εμμέσως συνήθως ανέχονται τις καταλήψεις όταν δεν τις προωθούν .., εν τω μεταξύ είναι ένα θέμα που ναι μεν το έχουν κάνει οιονεί έθιμο, αλλά ΛΥΝΕΤΑΙ....

1. Παραδόξως, υπάρχει θεσμική λύση για τις καταλήψεις των Σχολείων.
Του Γιάννη Π. Πλατάρου Μαθηματικού
Δημοσίευση: 23/01/2022 esos.gr
Μέχρι στιγμής οι ίδιες οι καταλήψεις αποτελούν «θεσμό» και «έθιμο» μισού αιώνα.
Εκτός αυτών, θεωρείται «δημοκρατικό μέσο πάλης» ενώ κατά το Ελληνικό
«συναμφότερον», παραλλήλως, διώκονται και ποινικώς. Λόγω επικρατούσας
κουλτούρας ανομίας, σε συνδυασμό με το ανήλικο των δραστών και την εργαλειακή
εκμετάλλευση από όλα σχεδόν τα κόμματα, ο «θεσμός των καταλήψεων»
μεγαλούργησε ακωλύτως, μετά την μεταπολίτευση.
Η Πολιτεία έλαβε μέτρα και αφού διαπίστωσε την μη τήρηση του νόμου (ήταν το
παλιό άρθρο 334 του παλιού ΠΚ) θέσπισε ιδιώνυμο για τις καταλήψεις στα Σχολεία
όπου η τιμωρία προέβλεπε «6μήνες φυλακή» («Ιδιώνυμο Αρσένη», που ψηφίστηκε
τον Δεκέμβριο του 1999). Φυσικά ούτε αυτός ο νόμος εφαρμόστηκε ουσιαστικά (με
καταλογισμό οριστικών ποινών) ποτέ. Έκτοτε ο Σύριζα έκανε «αποποινικοποίηση»
των καταλήψεων των Σχολείων (Έτσι τουλάχιστον δήλωνε ρητορικά, παρ΄ό,τι κατά
το «Φυσικό Δίκαιο» είναι αδύνατον να μην είναι αξιόποινη μια τέτοια πράξη)
Πρόσφατα η κυβέρνηση της ΝΔ εξαπλασίασε την ποινή (μέχρι τρία χρόνια φυλακή
συν πρόστιμο) τροποποιώντας το άρθρο 168 του Ποινικού Κώδικα με τον νόμο
4619/2019. Φυσικά δεν φοβήθηκε κανένας, ένεκα της μακρότατης παράδοσης
ατιμωρησίας μισού αιώνα και το πρόβλημα (για τους λίγους που το θεωρούν
πρόβλημα) παραμένει άλυτο.
Θεωρητικά το πρόβλημα είναι κοινωνικά άλυτο, καθώς τις καταλήψεις ενθαρρύνουν
ως «μορφή πάλης» και ως «μορφή αγώνα» όλα τα κόμματα της Αριστεράς και όχι
μόνο, όλες οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες , τα τοπικά εκπαιδευτικά σωματεία, η
κοινή γνώμη, οι γονείς και οι παππούδες των νυν μαθητών όντες πρώην «αγωνιστές»
καταληψίες. Έχουμε δει και βιογραφικά στελεχών εκπαίδευσης με επίκληση
«αγώνων» με συμμετοχή σε καταλήψεις. Τόσο είναι το βάθος του φαινομένου.
Ωστόσο, πιστεύουμε ακράδαντα στην παρακάτω λύση έστω κι αν η ίδια η
πραγματικότητα και τα δεδομένα φαίνονται να ευθέως αντίθετα.
Παραθέτουμε πρώτα, την μη ενδεικνυόμενη προσέγγιση:
Όχι ποινική δίωξη, όχι πειθαρχική δίωξη των μαθητών, όχι αυτόματη ταυτοχρονική
αναπλήρωση μαθημάτων για τους μη καταληψίες. Έχουν αποτύχει τα μέτρα, επί 40
συνεχόμενα σχολικά έτη. Μόνο επιβολή διοικητικού προστίμου στους κηδεμόνες
των καταληψιών, κάτι που θα το καταλογίζει βάσει εξουσιοδότησης νόμου, ο
Διευθυντής της Σχολικής μονάδας, ως μονοπρόσωπο όργανο με βάση έναν
αντικειμενικό τρόπο υπολογισμού, όπως ο παρακάτω, που υπολογίζει απώλεια
εσόδων, παγίων εξόδων και αυξημένων συνήθων φθορών απλής χρήσης. (Δεν αφορά
διακεκριμένες ζημίες παγίου εξοπλισμού που καταλογίζονται δυνητικά μόνο
δικαστικώς):

2.  1/189 των τακτικών υπολογισθεισών εσόδων προηγούμενου Σχολικού έτους,
του Κυλικείου, ανεξαρτήτως καταβολής τους ή μη, ανά ημέρα μη λειτουργίας
του Σχολείου.
 1/365 των τακτικών λειτουργικών εξόδων του Σχολείου υπολογιζόμενων στο
προηγούμενο ημερολογιακό έτος, ανά ημέρα κατάληψης.
 1/365 μέσου ετήσιου μισθολογικού κόστους του ΥΠΑΙΘ, επί τον αριθμό των
τμημάτων γενικής παιδείας του Σχολείου.
Συνολικά το ποσό ανά ημέρα κυμαίνεται από περίπου 100€ για μικρά Σχολεία έως
300€ για μεσαία και 600€ για πολύ μεγάλα
 Ο παραπάνω υπολογισμός διενεργείται μετά την λήξη της κατάληψης και
μετά την παρέλευση νόμιμης προθεσμίας υποβολής αντιρρήσεων από τους
κηδεμόνες των καταληψιών.
 Η αμφισβήτηση του προστίμου διενεργείται ενώπιον αρμοδίου δικαστηρίου.
 Το πρόστιμο ισομερίζεται μεταξύ των καταληψιών.
Για να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα παραπάνω , πρέπει να πιστοποιηθεί η
συμμετοχή των καταληψιών με έναν αντικειμενικό τρόπο και να ειδοποιηθούν οι
Γονείς, ο υπόχρεος κηδεμόνας, με ένας επίσης αξιόπιστο τρόπο που θα είναι γνωστός
εκ των προτέρων και γενικά όλο το λεπτομερές το πρωτόκολλο των ενεργειών πριν
και μετά, θα προβλέπεται στον νόμο.
Να σημειώσουμε, ότι είτε αναπληρωθούν τα μαθήματα είτε όχι, το Δημοσιονομικό
κόστος υφίσταται είτε ως επί πλέον μισθοδοσία είτε ως εκπαιδευτικό κόστος στην
παροχή του εκπαιδευτικού αγαθού.
Και όταν είναι υποχρεωτικά πληρωτέο, όλοι θα κατανοήσουν ότι το Δημόσιο δωρεάν
αγαθό εκπαίδευση έχει κόστος αποτιμήσιμο για κάθε έναν που με πράξεις ή
παραλήψεις, εμποδίζει την παροχή του.
Είναι ευκαιρία να μάθει όλη η οικογένεια όπως και η εκπαιδευτική κοινότητα, έναν
χοντρικό, βασικό τρόπο υπολογισμού του κόστους εκπαίδευσης ανά ημέρα
διδασκαλίας, να κατανοήσουν όλοι την ζημιά που γίνεται στην κοινωνία, όπως και τι
σημαίνει παραμέληση επιτροπείας ανηλίκων, σε χρήμα, σύμφωνα με άκρως
συντηρητικό ύπο-υπολογισμό.