3. Państwo dobrobytu 1809- początki sądownictwa administracyjnego 1914 – Państwowa Komisja ds. Bezrobocia 1918-1939_ - darmowa oświata, zasiłki macierzyńskie 1945-70 – zwiększenie liczby zasiłków, darmowa służba zdrowia, 1970-90 – próby racjonalizacji systemu socjalnego po 1990 – wdrażanie polityki prorównościowej ******************************************************* Instytucje samorządowe i państwowe realizujące bezpośrednio politykę prorównościową oraz idee państwa dobrobytu: żłobki, przedszkola, szkoły, żłobki rodzinne, domy seniorów, domy opieki społecznej, przychodnie opieki zdrowotnej, szpitale, poradnie, socjalne zakłady specjalistyczne
4. KADRY – model pozycyjny, służba cywilna. System kontraktów terminowych i zadaniowych. Podział na stanowiska polityczne i urzędnicze. Doskonalenie zawodowe. System urynkowienia administracji. Zdecentralizowany charakter rekrutacji. Duża samodzielność finansowa. Duże znaczenie decentralizacji finansowej i kompetencyjnej. Jawność życia publicznego. Rola stowarzyszeń.
5. ORGANY CENTRALNE monarcha, Sąd Najwyższy, (trójinstancyjne sądownictwo) . Istnienie specjalnych sądów do rozstrzygania spraw gruntowych. System rzeczników praw. RZĄD – premier powoływany przez Riksdag na wniosek przewodniczącego izby. Silna pozycja premiera. Kolegialny charakter pracy rządu (minimum 5 członków RM obecnych). Kancelaria Rządu – kancelaria premiera, 16-22 ministerstw. Ok. 200 pracowników w każdym ministerstwie. Agencje (ok. 80)– Edukacji, Mieszalna, Budownictwa i Planowania, Rolnictwa. Klika agencji należy do tzw. korporacji usług publicznych, tzn. posiadających status służby publicznej i przedsiębiorstwa państwowego (Poczta, Koleje).
6. MINISTER FINANSÓW – sprawuje nadzór nad agencjami wraz z Agencją Rozwoju Administracji i Krajowym Urzędem Kontroli. Kanclerz Sprawiedliwości i Prokurator Krajowy – podlegli rządowi. Kompetencje organów centralnych administracji skupione są przede wszystkim na planowaniu i zrządzaniu w zakresie funkcji ogólnonarodowych . Zakaz łączenia mandatu posła i funkcji ministra. Konstytucyjny zakaz podejmowania dodatkowych obowiązków przez członka rządu mogących podważyć publiczne zaufanie.
9. ADMISNITRACJA LOKALNA Upodmiotowienie wspólnot lokalnych nastąpiło w XX w. W latach 1918 i 1921 mieszkańcy gmin uzyskali powszechne prawa wyborcze. Od 1953 r. obowiązuje jedna ustawa samorządowa zrównująca prawa miast i wsi. Jednocześnie trwał proces komasacji gmin, której kluczowy etap nastąpił w 1974 r. W 1862 roku było 2.400 gmin (parafii) kilkanaście miasteczek i 90 miast. Jednocześnie trwał proces komasacji gmin, której kluczowy etap nastąpił w 1974 r. kiedy liczba gmin została ustalona na poziomie 278 jednostek. W następnych latach doszło do podziałów podstawowych jednostek i obecnie dwustopniowy podział administracyjny kraju obejmuje 290 gmin i 20 regionów plus Gotlandia w której rada gminy wypełnia również zadania regionalne
![Ustrój polityczny ,[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object]]()