DANTE ALIGHIERI
A DIVINA COMEDIA
Edición bilingüe
Nova tradución de
Darío Xohán Cabana
Colección A nosa voz entenden, número 3
757 páxinas, cartoné, 25 x 17 cm
P. V. P.: 40 euros
A literatura. Características da linguaxe literaria. Os xéneros literarios (1...Román Landín
Presentación de diapositivas que aborda sinteticamente as características da linguaxe literaria e a tipoloxía básica dos xéneros literarios para 1º da ESO. Fontes:
- VV. AA., Lingua Galega e Literatura 1º ESO, Edit. Obradoiro-Santillana, 2007.
- Carricoba Armesto, Juan Mª, Os xéneros literarios (1º ESO), Departamento de Lingua Galega do CPI Doutor López Suárez de Friol
Enderezo: http://www.slideshare.net/saamasas/os-xneros-literarios-9965953
DANTE ALIGHIERI
A DIVINA COMEDIA
Edición bilingüe
Nova tradución de
Darío Xohán Cabana
Colección A nosa voz entenden, número 3
757 páxinas, cartoné, 25 x 17 cm
P. V. P.: 40 euros
A literatura. Características da linguaxe literaria. Os xéneros literarios (1...Román Landín
Presentación de diapositivas que aborda sinteticamente as características da linguaxe literaria e a tipoloxía básica dos xéneros literarios para 1º da ESO. Fontes:
- VV. AA., Lingua Galega e Literatura 1º ESO, Edit. Obradoiro-Santillana, 2007.
- Carricoba Armesto, Juan Mª, Os xéneros literarios (1º ESO), Departamento de Lingua Galega do CPI Doutor López Suárez de Friol
Enderezo: http://www.slideshare.net/saamasas/os-xneros-literarios-9965953
Victoriano Taibo García.
Xerardo Álvarez Limeses.
Gonzalo López Abete
Xosé Crecente Vega.
Obra de Ramón Cabanillas.
1.Produción literaria: No desterro (1913), Vento mareiro (1915) e A rosa de cen follas.
2.Dúas pezas teatrais: A man e Santiña (1921) e O Mariscal (1926).
3.Prosa: discursos de ingresos nas Academias, tanto a galega como a castelá, e algúns prólogos.
4.Tradutor: Versos de alleas terras e de tempos idos (1955).
O sec. XX supón en Galicia o nacemento do agrarismo e do nacionalismo, a continuación da emigración e a aparición do movemento obreiro. O movemento agrario é desde 1907 o auténtico revulsivo social da época. Destaca a Liga Agraria de Acción Gallega (1912), dirixida por Basilio Álvarez; fortemente perseguida, vai esmorecer cara a 1915, mais esta presión social en contra dos foros consegue a lei de redención dos foros na Ditadura de Primo de Rivera en 1926.
En 1916 xorden na Coruña as Irmandades da Fala, que axiña se estenden por toda Galicia. O seu obxectivo máis inmediato é a defensa do idioma galego para recuperar a cultura. No 1918 decláranse nacionalistas, mais no 1922 escindiranse nunha liña política e outra cultural.Arredor desta nacerá a revista Nós.
Ao principiar o século XX, a literatura galega vivía un instante especialmente problemático. Aínda que o número de obras non deixaba de incrementarse, a calidade dos textos era manifestamente inferior á lograda polos grandes autores do Rexurdimento. Narrativa e teatro seguían sendo xéneros pouco cultivados, nun panorama dominado absolutamente pola poesía. A atrevida proposta que fixera Rosalía en Follas Novas, a modernidade innovadora de Curros e Pondal convértese nunha poesía baleira, carente de contidos que coa escusa de aproximarse á mentalidade popular, ofrece unha imaxe ordinaria e deforme do mundo rural galego. Neste contexto, o labor dos escritores vinculados ás Irmandades pode valorizarse como un revulsivo que abre o camino para un segundo renacemento.
1. LA VOZ DE GALICIA: CULTURAS 5/1/2013
BEATUS QUI LEGIT
Xesús Alonso Montero
Un monumento aos trobadores
Convidado, por La Voz, a falar dun feito valioso ou significativo no acontecer das
letras galegas do último decenio, escollo, sen dúbida de ningunha clase (e sen faltarlle ao
respecto a outros feitos), un libro titulado Os trobadores de Occitania, que foi publicado
por Edicións da Curuxa (Romeán, Lugo) en xaneiro de 2011. Trátase dun volume de 638
páxinas que contén poemas de 87 autores (oito, anónimos) dos 460 trobadores que nos
séculos XII e XIII trobaron en provenzal, ou sexa, na lingua de oc, en occitano. A poesía
occitana deses dous séculos é un dos capítulos máis gloriosos da lírica de todos os tempos e
constitúe o fundamento vivificador da lírica medieval europea sen excluír a galego-
portuguesa dos séculos XIII e XIV.
O responsable intelectual deste volume é o escritor Darío Xohán Cabana, que, como
tradutor, exerce sempre, con xeito, de poeta e de filólogo. Figura á esquerda do texto
occitano unha versión galega ad litteram, e á dereita, a poética, co debido rigor métrico e co
máximo respecto á concepción literaria dos versos. Para os textos occitanos, Cabana escolle
as mellores edicións, que coñece ben, e, nalgúns casos, dialoga con eses editores para
propoñer unha nova lección. O noso tradutor leva anos e anos mergullado na caudalosa
erudición dos occitanistas como ben pode comprobar quen lea con atención as noventa
minuciosas páxinas dedicadas a Biografía e Notas de edición. Ilustran e confortan.
Desde hoxe, os candidatos a occitanistas, os profesores de literatura medieval
europea e todos aqueles que gusten da poesía provenzal da Idade Media teñen no volume
preparado por Darío Xohán Cabana a chave axeitada para entender e saborear os versos de
Arnaut Daniel, Marcabrú, Raimbaut de Vaqueiras, Peire Cardenal, Cerverí de Girona e
outras grandes voces da poesía europea, algunhas femininas, como a condesa de Día. Xa
non será indispensable consultar a magnífica triloxía de Martín de Riquer (Los trovadores,
1975-1982).
Desde Galicia viaxaremos ao mapa da vella poesía provenzal aínda con máis garantía.