4. Η Παροικιά
Η Παροικιά, είναι κτισμένη στο μέσον περίπου της δυτικής
ακτής της Πάρου. Είναι η πρωτεύουσα του νησιού, το
διοικητικό και οικονομικό κέντρο, το επιβατηγό και εμπορικό
λιμάνι. Για το σημερινό της όνομα θα ανατρέξουμε στην
περίοδο του βυζαντίου, την εποχή που ο ναός της
Εκατονταπυλιανής είχε «κολίγους» - πάροικους πολλούς
κατοίκους του νησιού. Οι πάροικοι εγκαταστάθηκαν στην
παλιά πόλη που σιγά - σιγά μετονομάστηκε από Πάρος σε
Παροικιά.
4
5. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου
Περιλαμβάνει Συλλογές με
Γλυπτά αρχαϊκών και
κλασικών χρόνων ,με
ευρήματα κεραμικής,
μικροτεχνίας και γλυπτικής.
Ανάμεσά τους, η Νίκη της
Πάρου, Κυκλαδικά εδώλια,
ψηφιδωτά, η αρχαϊκή
μαρμάρινη Γοργώ, κούροι, ο
ποιητής Αρχίλοχος, αμφορείς
παριανού εργαστηρίου και
θεότητες.
5
6. Αρχίλοχος ο Πάριος
Ο Αρχίλοχος ο Πάριος
ήταν ποιητής-πολεμιστής
του 7ου π.χ. αιώνα.
Ο Αρχίλοχος είναι ο
πρώτος Ευρωπαίος ποιητής
που έστρεψε την ποίηση
στον εσωτερικό άνθρωπο,
στο «εδώ» και στο
«τώρα», αποσπώντας την
από τη μυθική παράδοση και
τις πράξεις των ηρώων.
Με τον Αρχίλοχο έχουμε
την πρώτη αποφασιστική
τομή στην αρχαία ποίηση.
Ο ποιητής ερμηνεύει την
ανθρώπινη μοίρα.
6
Λυρικός ποιητής
7. Αρχίλοχος ο ρίψασπις
Έζησε πολυτάραχη ζωή και
αναγκάστηκε να γίνει
μισθοφόρος. Σκοτώθηκε
πολεμώντας τους Νάξιους .
Ο ποιητής απέκτησε κακή
φήμη.
Στο ποίημά του
«Μισθοφόρος» αναφέρει
χωρίς ντροπή ότι έριξε την
ασπίδα του κατά την μάχη:
«Εγώ σώζω την ζωή μου.
Τι με νοιάζει για την ασπίδα
μου; Θα αγοράσω άλλη
εξίσου καλή».
7
Ανάθημα από τον τάφο του
Αρχιλόχου: ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ
ΠΑΡΙΟΣ ΤΕΛΕΣΙΚΛΕΟΣ
ΕΝΘΑΔΑΙ ΚΕΙΤΑΙ...
Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου
8. Οι αντιλήψεις του ποιητή
Η αντίληψη του ποιητή για την
ανημποριά του ανθρώπου είναι
διάχυτη σε πολλούς στίχους
του .
Στην ποίησή του ομιλεί με
ειλικρίνεια, χωρίς επιφυλάξεις
και χωρίς να υπολογίζει την
καλή γνώμη του κόσμου και την
υστεροφημία.
Χλευάζει και σκώπτει,
επικρίνει και αποδοκιμάζει και
κινείται πέρα από
σκοπιμότητες, ενώ είναι
τρυφερός και ερωτικός.
8
Απόσπασμα που βρίσκεται σήμερα στην
συλλογή παπύρων στην Κολωνία της
Γερμανίας.
9. Ο Αρχίλοχος
δημιούργησε
νέες μετρικές
μορφές, που,
μαζί με τη
θεματολογική
του ποικιλία,
έγιναν
καθοριστικές
και για τη
μεταγενέστερη
ποίηση ως και
την εποχή των
Ρωμαίων.
19 W . Δε με μέλλουν εμένα
του πολύχρυσου Γύγη τα
πλούτη,
δεν τα ζηλεύω, ούτε φθονώ
των θεών τα έργα ούτε για
μεγάλες εξουσίες τρελαίνομαι.
Πέρα απ τα μάτια τα δικά μου
είναι όλα ετούτα.
133 W. Κανένας ανάμεσα
στους πολίτες άμα πεθάνει
δεν μετράει πια, κι ας είναι
διάσημος.
Εμείς οι ζωντανοί των
ζωντανών την εύνοια
επιζητούμε
κι όλα του πεθαμένου στο
διάολο πάντα πάνε.
Η Ποίηση του Αρχίλοχου
9
10. Το Αρχαίο Νεκροταφείο της Πάρου
Το νεκροταφείο χρησιμοποιήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα
,από τον 8ο αιώνα π.Χ μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ. Σημαντικό
εύρημα είναι ένας ομαδικός τάφος («πολυάνδριο») της
γεωμετρικής περιόδου.
Οι ταφές της αρχαϊκής περιόδου είναι κιβωτιόσχημοι τάφοι και
ταφές σε αγγεία.
Στον 5ο αιώνα π.Χ οι ταφές γίνονται κυρίως σε μαρμάρινες
τεφροδόχους, αλλά και σε μνημειακές κατασκευές με βάθρα και
επιτύμβιες στήλες.
Στα ύστερα Ελληνιστικά και Ρωμαϊκά χρόνια χρησιμοποιούνται
κυρίως μαρμάρινες σαρκοφάγοι.
10
11. Ο Λόφος του Κάστρου της Παροικιάς
Ο λόφος του μεσαιωνικού
Κάστρου Παροκιάς, αποτελεί τον
πυρήνα της πολιτείας από την
εποχή της πρώτης εγκατάστασης
(4η χιλιετία π.Χ.) μέχρι σήμερα.
Το Κάστρο έκτισε ο Ενετός
δούκας της Νάξου, Σανούδος το
13ο αιώνα, με αρχιτεκτονικά
μέλη αρχαίων ιερών.
Οι αρχαιολόγοι έχουν
ανακαλύψει ότι στο Κάστρο
βρίσκονται εντοιχισμένα τα μέλη
από τρεις αρχαϊκούς και δύο
ναούς κλασικής εποχής της
αρχαίας πόλης.
Από αυτούς σώζεται μόνο ένα
μικρό τμήμα του αρχαϊκού ναού
της Αθηνάς (6ου π.Χ. αιώνα)
στην κορυφή του λόφου.
Δίπλα στα θεμέλια του ναού
αποκαλύφθηκε τμήμα του
πρωτοκυκλαδικού οικισμού.
11
12. Μικρά εκκλησάκια είναι
ενσωματωμένα στα τείχη, όπως
η Παναγία του Σταυρού (1514),
η Αγία Άννα, ο Άγιος Μάρκος,
ο Άγιος Στυλιανός και ο
εκπληκτικός σε αρχιτεκτονική
ναός του Αγίου Κωνσταντίνου,
με στεγασμένο προαύλιο και
καταπληκτική θέα προς τη
θάλασσα, ένας από τους
ωραιότερους στο Αιγαίο.
12
13. Παναγία Εκατονταπυλιανή, ένα από τα
σημαντικότερα χριστιανικά μνημεία της Ελλάδας
Σύμφωνα με την παράδοση της Πάρου,
ο ναός χτίστηκε στα μέσα του 4ου αι.
από την Αγία Ελένη ή από το Μεγάλο
Κωνσταντίνο.
Η σημερινή, επίσημη ονομασία του Ναού
είναι Εκατονταπυλιανή, που συνδέεται
και αυτή με έναν θρύλο:
"Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η
Καταπολιανή. Η 100η είναι κλειστή και
δεν φαίνεται. Θα φανεί και θα ανοίξει,
όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη"...
Οι δύο ονομασίες (Εκατονταπυλιανή ή
Καταπόλα), είναι σύγχρονες και
βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα
μέσα του 16ου αιώνα.
Η είσοδος του ναού
αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες
13
14. Παναγία Εκατονταπυλιανή
Το εσωτερικό
Ο ναός της Εκατονταπυλιανής όλους αυτούς τους
αιώνες δεν είχε παραμείνει στην Ιουστινιάνεια
μορφή του.
Κατά τις εποχές της φραγκοκρατίας και της
τουρκοκρατίας δοκίμασε πολλές καταστροφές και
λεηλασίες.
Μεγάλες καταστροφές έπαθε κατά την επιδρομή
του Χαϊρεντίν Βαρβαρόσσα στην Πάρο, το 1537,
και αργότερα κατά την επιδρομή του Μουσταφά
Καπλάν πασά, το 1666.
Τη μεγαλύτερη όμως καταστροφή έπαθε ο ναός
κατά τους σεισμούς το 1733.
Κατά την επισκευή του με οικονομική συμμετοχή
του Παριανού ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας
Νικόλαου Μαυρογένη έγιναν προσθήκες και μέσα
και έξω από το ναό, οι οποίες παραμόρφωσαν
τελείως την μορφή του. Το διάστημα 1959 -1966
ο αείμνηστος καθηγητής και ακαδημαϊκός
Αναστάσιος Ορλάνδος αποκατέστησε τον ναό στην
Ιουστινιάνεια μορφή του.
14
15. Ιερό Βήμα της Εκατονταπυλιανής
Μέσα στο Ιερό Βήμα
της
Εκατονταπυλιανής,
βρίσκονται δύο από
τα σημαντικότερα
μνημεία του ναού, τα
οποία συναντώνται
σπανιότατα σε άλλους
παλαιοχριστιανικούς
ναούς.
Αυτά είναι το Κιβώριο
και το Σύνθρονο.
Κιβώριο είναι το μαρμάρινο επιστέγασμα της Αγίας
Τραπέζης. Στηρίζεται σε τέσσερις κολώνες, κλασσικής
εποχής, με κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού. Ελάχιστα
κιβώρια έχουν διασωθεί.
15
16. Το Σύνθρονο
Το Σύνθρονο είναι το μικρό
αμφιθέατρο, στο βάθος της κόγχης
του Ιερού Βήματος. Αποτελείται
από ημικυκλικές σειρές κερκίδων
και στην κορυφή βρίσκεται ο
μαρμάρινος αρχιερατικός θρόνος.
Δεξιά και αριστερά του υπάρχουν
δύο μαρμάρινοι θρόνοι, χαμηλότεροι
και απλούστεροι, που προορίζονταν
για τους βοηθούς του αρχιερέα .
Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες
ο δεσποτικός θρόνος βρισκόταν στο
σύνθρονο και όχι στον κυρίως ναό.
Οι εικόνες της Ωραίας Πύλης
φιλοτεχνήθηκαν το 1759, ενώ
ο Αρχάγγελος του Ιερού Βήματος το
1666.
16
17. Η βυζαντινής σεμνότητας εικόνα της
Παναγίας της Εκατονταπυλιανής του 17ου
αι. είναι η κυρίως λατρευτική εικόνα του
ναού, έχει περίτεχνη αργυρή επένδυση που
έγινε στο Βουκουρέστι το 1788, και είναι
αφιέρωμα του Παριανού ηγεμόνα της
Μολδοβλαχίας Νικολάου Μαυρογένους, θείου
της Μαντούς Μαυρογένου
Δωρεά της ίδιας οικογένειας είναι οι δύο
άλλες μεγάλες εικόνες του τέμπλου,
17
του Παντοκράτορα με την αυστηρή μορφή
και της Κοίμησης της Θεοτόκου,
του 17ου αι. κι αυτές.
Οι εικόνες
18. το βαπτιστήριο
Στη νότια πλευρά του μεγάλου ναού,
βρίσκεται το αρχαίο Βαπτιστήριο του 4ου
αι., το αρχαιότερο και καλύτερα
διατηρημένο βαπτιστήριο σ' όλη την
ορθόδοξη Ανατολή.
Εδώ έως τον 4ο αιώνα βαπτίζονταν
Χριστιανοί μεγάλης ηλικίας έως την
εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού,
κατά την οποία άρχισε να επικρατεί ο
νηπιοβαπτισμός. 18
20. Μαντώ Μαυρογένους
Τιμήσαμε αυτή
τη γυναίκα, μια
γυναίκα από τις
πιο έντιμες,
μαχητικές, και
ριζοσπαστικές
μορφές του
καιρού της
ακόμη και στο
πεδίο της
προσωπικής της
ζωής.
Λιθογραφία του
Adam Friedel,
1827 20
21. Η Μαντώ και οι ξένοι
Ο Γάλλος Rybaud το 1821 την περιγράφει :
η φιλοπατρία σε όλη της την καθαρότητα,
χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, η απόλυτη
αυτοθυσία, η πιο συγκινητική απρονοησία για
το προσωπικό μέλλον.
Μου έλεγε η Μαντώ: Δεν με νοιάζει τι θα
γίνω αν είναι να ελευθερωθεί η πατρίδα μου.
Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ
να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της
ελευθερίας, θα τρέξω στο στρατόπεδο των
Ελλήνων για να τους ενθαρρύνω με την
απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για
την ελευθερία".
Ο Άγγλος Eduard Blaquire, προσθέτει τη
φιλοδοξία της να δει όλες τις τάξεις
ενωμένες.
Μετά την Επανάσταση, καταδιωκόμενη από
τον Ιωάννη ,ξαναγύρισε στη Μύκονο και
τον Ιούλιο του 1848πέθανε στην Πάρο
φτωχή και λησμονημένη.
Αναπαράσταση του 1830, Άνταμ Φρίντελ
21
22. Η Μαντώ και η περιουσία της
Η Μαντώ ξόδεψε όλη την
περιουσία της οικογένειάς
της για την ελευθερία της
πατρίδας της.
Βοηθούσε ακόμα και
πολλούς ηλικιωμένους που
δυστυχούσαν.
Υιοθετούσε νεαρά κορίτσια,
τα προίκιζε και
τα πάντρευε και παρόλη την
εξαθλίωσή της δεν έπαψε
ποτέ να μεριμνά και να
περιθάλπει όσους είχαν
ανάγκη. O Ary Scheffer δεν καταγράφει στο έργο
αυτό το διωγμό των κατοίκων αλλά τον
πόνο, το συναίσθημα.
22
23. Ο μεγάλος έρωτας
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, η
Μαντώ Μαυρογένους, παράλληλα με τη
δράση της, έζησε και έναν μεγάλο έρωτα
με τον Δημήτριο Υψηλάντη.
Η Μαντώ είχε καλούς τρόπους,
ευρωπαϊκή μόρφωση και κουλτούρα.
Οι δυο τους έγιναν ζευγάρι και
αρραβωνιάστηκαν. Ο Υψηλάντης είχε
υποσχεθεί ότι θα παντρευόταν την
αγαπημένη του μετά την απελευθέρωση
της πατρίδας.
Η σχέση τους όμως προκαλούσε τα
συντηρητικά ήθη της εποχής και
τρομοκρατούσε πολλούς πολιτικούς
ηγέτες, καθώς σήμαινε την ένωση δύο
μεγάλων οικογενειών με σαφή ρωσικό
προσανατολισμό.
Έτσι, με επέμβασή του, ο Κωλέττης
έδωσε τέλος στη θυελλώδη αυτή σχέση,
κάτι που πίκρανε πολύ τη Μαντώ.
Μετά τον χωρισμό, τα άλλοτε παθιασμένα
ερωτικά συναισθήματα της Μαυρογένους,
μετατράπηκαν σε άσβεστο μίσος προς τον
Υψηλάντη...
/
23
24. Η Μαντώ μετά την
δολοφονία του
Καποδίστρια και τον
θάνατο του Δημητρίου
Υψηλάντη φθάνει σε
πλήρη οικονομική και
ψυχική εξαθλίωση.
Το 1840 προσβλήθηκε
από τυφοειδή πυρετό
στην Πάρο και πέθανε
σε ηλικία μόλις 44
ετών, με μόνη της
ικανοποίηση τον
βαθμό Αντιστράτηγου
που της είχε δώσει ο
Καποδίστριας
εκτιμώντας
την προσφορά της στον
Αγώνα.
Ελαιογραφία σε καμβά,
Παρίσι, Μουσείο Λούβρου
24
25. Ο γύρος του νησιού
Στον γύρο του
νησιού,
ακολουθήσαμε
τη διαδρομή
Αλυκή, Δρυός,
Πίσω Λιβάδι,
Λεύκες που ήταν
η πρώτη
πρωτεύουσα του
νησιού ,για να
καταλήξουμε στο
Μαράθι.
25
26. Μαράθι και τα αρχαία λατομεία
Στο Μαράθι υπάρχουν
τα αρχαία λατομεία,
από όπου έβγαινε το
περίφημο παριανό
μάρμαρο, με το οποίο
δημιουργήθηκαν
αριστουργήματα της
αρχαιότητας, όπως
26
28. Το λαογραφικό μουσείο «Σκορπιός»
Ο κος Μπενέτος Σκιαδάς
έχει φιλοτεχνήσει σε
μικρογραφίες την
ναυτική ιστορία της
Πάρου αλλά και των
Κυκλάδων, καθώς και
μικρογραφίες
σημαντικών κτιρίων.
28
30. Η Νάουσα της Πάρου
Η Νάουσα της Πάρου διαθέτει τον
μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στις Κυκλάδες.
30
31. Το Βυζαντινό Μουσείο Νάουσας
Το Βυζαντινό
Μουσείο Νάουσας
στεγάζεται στη
μονή του Αγίου
Αθανασίου του
17ου αιώνα και
φιλοξενεί πάνω από
εκατό βυζαντινές
και μεταβυζαντινές
εικόνες από τον
15ο ως τον 19ο
αι., πολλές από τις
οποίες είναι έργα
Παριανών
αγιογράφων.
Η μονή του Αγίου Αθανασίου
31
32. Το Ενετικό Κάστρο Νάουσας
Το Ενετικό Κάστρο
Νάουσας, το
θαλασσοδαρμένο
βενετσιάνικο Κάστρο
που κλείνει από βορρά
το λιμάνι της Νάουσας,
είναι έργο της
δυναστείας των
Σομμαρίπα του 15ου
αιώνα και αποτελεί ένα
ιδιότυπο οχυρωματικό
έργο.
32
34. Αντίπαρος
Tο νησί - στην αρχαιότητα ονομαζόταν
Ωλίαρος - ακολούθησε σε όλη σχεδόν τη
διαδρομή του μέσα στο χρόνο την τύχη
της Πάρου.
Στην Αντίπαρο έχουν εντοπιστεί
νεκροταφεία Πρωτοκυκλαδικών Χρόνων
(3η χιλιετία π.Χ.).
Στους Νεότερους Χρόνους η Αντίπαρος
- αναφέρεται με τη σύγχρονη ονομασία
της από το 13ο αι. - δοκιμάστηκε από
πολυάριθμες πειρατικές επιδρομές.
Επί Ενετοκρατίας (15ος αι.)
οικοδομήθηκε το κάστρο της Χώρας, που
καταλήφθηκε από το Χαϊρεντίν
Μπαρμπαρόσα το 1537.
Το νησί πέρασε στα χέρια των Τούρκων
το 1556. Κατά τη βραχυχρόνια ρωσική
κυριαρχία (1770-1774) το σπήλαιο της
Αντιπάρου υπέστη καταστροφές.
Οι κάτοικοι του νησιού έλαβαν μέρος
στην Επανάσταση του 1821.
34
35. Αντίπαρος τα κρυμμένα τείχη του κάστρου
35
Το 15ο αιώνα άρχισε η σκληρή δοκιμασία της
νήσου από Έλληνες και ξένους πειρατές, έως
ότου περιήλθε η νήσος στον βενετικό Οίκο
των Λορεντάνο ως προίκα. Ο Λορεντάνο
εγκατέστησε νέους κατοίκους, οικοδομώντας
σταδιακά κατοικίες γύρω από «το Σπίτι του
Άρχοντα», το Κάστρο ,περί το 1440, του
οποίου την πύλη στόλιζε ο θυρεός τους.
36. Αντίπαρος
Το έμβλημα της Γαληνοτάτης
Δημοκρατίας της Βενετίας, όπως
διασώζεται στην πρόσοψη κατοικίας πίσω
από την εκκλησία του Χριστού
Η βάση του κεντρικού πύργου του κάστρου,
γνωστού ως «Το Σπίτι του Άρχοντα» αρχιτεκτονική κατοικιών Κάστρου
36
37. Το κάστρο της Αντιπάρου
και εμείς
Η μαθήτρια μας
μας ξεναγεί.
Μαζί και ο
ξεναγός μας.
37
Η καμάρα στο Κάστρο και οι
μαθητές μας
38. Το σπήλαιο της Αντιπάρου Ως πρώτος επισκέπτης υπογράφει
στα τοιχώματά του ο Πάριος λυρικός
ποιητής Αρχίλοχος (728-650 π.Χ.)!
Έκτοτε περιηγητές, πειρατές,
χαρτογράφοι, βοτανολόγοι,
πρεσβευτές και βασιλείς,
«βούτηξαν» στα έγκατα της
Αντιπάρου.
Ο Γάλλος περιηγητής Soseph de
Tournefort (1700-1702) που
επισκέφθηκε το σπήλαιο κατάφερε
να διαβάσει: ΕΠΙ ΚΡΙΤΩΝΟΣ
ΟΙΔΕ ΗΛΘΟΝ ΜΕΛΑΝΔΡΟΣ
ΣΟΧΑΡΜΟΣ ΜΕΝΕΚΡΑΤΗΣ
ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ ΙΠΠΟΜΕΔΩΝ
ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΦΙΛΕΑΣ ΓΟΡΓΟΣ
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΦΙΛΟΚΡΑΤΗΣ
ΟΝΕΣΙΜΟΣ, ονόματα τα οποία
αποδίδει με επιφύλαξη σε συνωμότες
που είχαν οργανωθεί εναντίον του
Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Tournefort αναφέρει επίσης ότι
οι σταλακτίτες που αποσπάστηκαν
από τον Nointel μεταφέρθηκαν στη
Γαλλική Ακαδημία Επιγραφών.
38
Η επιγραφή με τα ονόματα των
συνωμοτών
39. Το σπήλαιο της Αντιπάρου
Ήταν Δεκέμβριος του 1673 όταν ο
«αρχαιολάτρης», Γάλλος πρεσβευτής
στην Κωνσταντινούπολη μαρκήσιος De
Noitel έφθασε στην Αντίπαρο
έχοντας την πληροφορία για ένα
τεράστιο άγαλμα μέσα στο σπήλαιο η
οποία αποδείχθηκε λανθασμένη.
Για να μη φύγει με άδεια χέρια άναψε
τους δαυλούς και εισχώρησε στη
σπηλιά.
Γρήγορα έμεινε έκθαμβος από τον
λιθωματικό διάκοσμο!
Καθώς ήταν παραμονή Χριστουγέννων
ο πρέσβης αποφάσισε να
πραγματοποιήσει μέσα στο σπήλαιο
τη θεία λειτουργία.
Το ρόλο της Αγίας Τράπεζας ανέλαβε
ένας επίπεδος σταλαγμιτικός
σχηματισμός .
39
τα χαραγμένα ονόματά τους
40. Το σπήλαιο της Αντιπάρου
Τις τρεις επόμενες
ημέρες 500 άτομα
μπαινοέβγαιναν στο
σπήλαιο κόβοντας
σταλακτίτες και
χαράζοντας τα
ονόματά τους, ενώ οι
ζωγράφοι της
συντροφιάς σχεδίαζαν
γκραβούρες.
Παράλληλα χάραξαν
μια επιγραφή στα
λατινικά σχετική με
τη γιορτή που
διοργάνωσαν.
40
Γκραβούρα της εποχής
41. Το 1770, κατά την περίοδο του ρωσοτουρκικού
πολέμου κατελήφθη από το ρωσικό στόλο
των αδελφών Ορλώφ έως και το 1774
και Ρώσοι αφαίρεσαν πολλούς σταλακτίτες από
το σπήλαιο της Αντιπάρου, μεταφέροντάς τους
στη Ρωσία στο μουσείο Ερμιτάζ.
Εντυπωσιακοί σταλακτίτες αντιστέκονται
στην κακομεταχείριση από επισκέπτες
όλων των εποχών
Το σπήλαιο της Αντιπάρου
41
42. Το σπήλαιο της Αντιπάρου
Οι πιο διάσημες
ελληνικές υπογραφές
προέρχονται από τον
βασιλιά Όθωνα και τη
βασίλισσα Αμαλία, που
μαρτυρούν την επίσκεψή
τους στις 27
Σεπτεμβρίου 1840.
Στη διάρκεια αυτής της
επίσκεψης η Αμαλία
έχασε ένα κόσμημα με
τρία διαμάντια,το οποίο
βρήκε 3 χρόνια μετά
ένας ντόπιος,
κερδίζοντας με την
παράδοσή του 10.000
δραχμές.
Η επίσκεψη του βασιλιά Οθωνα άφησε
ανεξίτηλα σημάδια
42