2. Lyn Margulis (5 de marzo de 1938 - 22 de novembro de
2011 )
Jean Baptiste de Lamarck (1 de agosto de 1744 –18 de
decembro de 1829)
Charles Darwin (12 de febrero de 1809 – 19 de abril de
1882)
3. Lyn Margulis
• Lyn Margulis foi unha científica norteamericana que realizou innumerables
aportación a bioloxía.
· Biografía
· Traballo
4. Biografía
• Ós vinte anos licenciouse na Universidade de Chicago cun
programa de estudantes avanzados, e na Universidade de
Wisconsin realizou un master de bioloxía celular e xenética. Logo
comezou a estudar as bacterias, non incluídas ata entón no estudo
de xenética
• Nos seu últimos anos traballou no delta do Ebro e noutras costas
españolas cun equipo da Universidade de Barcelona
5. Traballo
• Lyn Margulils traballou co
químico James E. Lovelock na
“Hipótese Gaia” que defendía que
a terra se comporta coma un
organismo complexo. Traballou
con R.V. Schwartz na clasificación
dos seres vivos en cinco reinos e
descubriu novas especies de
bacterias coma as espiroquetas
Spirosymplokos deltaiberi.
• É a autora da “Teoría da
Endosimbiose” (SET) e da “Teoría
da simbioxénese”.
6. Lyn margulis elaborou dúas teorías:
• “Teoría da Endosimbiose” (SET)
• “Teoría da simbioxénese”
7. Teorías
“Teoría da simbioxénese”:
Defende que a simbiosénese é
un mecanismo evolutivo para
orixinar novas especies: dous
organismos que evolucionan por
separado asócianse nun
determinado momento (ocorre isto,
por exemplo, nos líquens). Esta
teoría encaixa perfectamente na
teoría darwinista da evolución.
Nas costas españolas Margulis
descubría continuamente exemplos
de simbiose, a cal ela describe nos
seus postulados coma unha
“poderosa forza do proceso
evolutivo”.
8. Teorías
“Teoría da Endosimbiose”
(SET):
• Di que a orixe evolutiva das
células eucariotas con núcleo é
unha asociación (simbiose
entre diferentes células
procariotas. Esta teoría está
aceptada cientificamente e
ensínase nos libros de
ensinanza secundaría.
10. Biografía
-Cando era moi xoven ingresou no exército.
-Ascendeu rapidamente a oficial.
-En 1768 tivo que deixalo por mor dunha ferida do pescozo.
Decidiu estudar mediciña, ainda que nunca a chegou a exercer.
-Lamark dedicouse á botánica, pero cun espíritu científico.
-Elixírono membro da Academia Francesa de Ciencias.
-Lamark foi o primeiro en usar o término bioloxía e en acuñar a
palabra “invertebrados”.
11. Bibliografía
• Flora de Francia neste comezou a aplicar claves
dicotómicas na clasificación das especies.
• Historia natural dos animais invertebrados (1815-
1822)
• Filosofía Zoolóxica (1809) neste expuxo a súa teoría
da evolución.
12. Polo que Lamark foi verdadeiramente coñecido é a súa teoría da “Herda
de caracteres adquiridos” ou “Lamarkismo”
“Herda dos caracteres
adquiridos” ou “Lamarkismo”:
Según Lamark, os órganos
adquírense ou pérdense coma
consecuencia do uso ou
desuso, e os caracteres
asquiridos po un ser vivo son
herdados polos seus
descendentes. Para Lamarck o
principio que rixe a evolución
é a necesidade ou desexo que
el mesmo denominou
“Besoin”.
Según Lamark, as xirafas teñen o percozo así de longo
porque alongou de tanto estiralo
13. En: Filosofía zoolóxica, Lamarck postulou dúas teorías:
Primeira lei: En todo animal que non traspasara o termo dos seus
desenvolvementos, o uso frecuente e sostido dun órgano calquera o fortifica pouco
a pouco, dándolle unha potencia proporcionada á duración deste uso, mentres que
o desuso constante de tal órgano debilítao e ata o fai desaparecer.
Segunda lei: Todo que a Natureza fixo adquirir ou perder ós individuos pola
influenza das circunstancias en que a súa raza se atopase colocada durante longo
tempo, e consecuentemente pola influenza do emprego predominante de tal
órgano, ou pola do seu desusa, a Natureza consérvoa pola xeración nos novos
individuos con tal de que os cambios adquiridos sexan comúns ós dous sexos, ou
ós que produciron estes novos individuos.
15. Vida
Darwin foi un Naturalista británico, cursou
estudos de mediciña en Edimburgo, aínda que o seu
interés principal centrábase nas ciencias naturais
Incorporouse en calidade de naturalista da
expedición ó redor do mundo do H.M.S. Beagle (1831-
1836), o cal levouno a viaxar por Américo do Sur, as
illas do Pacífico, Australia, Nova Zelandia e o sur de
África. Durante os viaxes realizou as detalladas
observacións que lle permitiron enunciar a chamada
teoría da evolución.
16. Obra
Formulou a teoría acerca
da formación dos arrecifes
coralinos en vigor na
actualidade. Tiveron gran
importancia os estudos
efectuados nas illas
Galápagos acerca da gran
diversidade de pinzóns
daquelas latitudes, todos eles
perfectamente adaptados a
diferentes nichos ecolóxicos.
17. Obra
En dita obra, Darwin propón,
O Ensaio sobre o por un lado, que as especies non
principio da poboación, de son inmutables, evolucionan co
Malthus, inspirou o tempo e descenden unhas das
desenvolvemento da outras e, polo outro, que a
concepción básica da teoría principal causa da evolución é a
da selección natural. O froito chamada selección natural, é dicir,
dos seus traballos plasmouno a supervivencia dos mellor
esencialmente na súa obra adaptados, que, grazas a dita
Sobre a orixe das especies, adaptación, dispoñen de maior
que se esgotou o mesmo día cantidade de oportunidades para
da súa publicación (24 de saír airosos na loita pola obtención
novembro de 1859) e foi duns recursos limitados (alimentos,
traducida case de inmediato á est.), imprescindibles para a súa
maioría dos idiomas cultos. supervivencia.
18. Problemas coa igrexa
A publicación da súa obra principal ocasionoulle
unha oposición de amplos sectores da Igrexa
Anglicana, opostos a cuestionar a interpretación
liberal da Biblia, e provocou unha chea de
polémicas acerca da evolución do mono ó home.
Darwin, que reflexionara largamente respecto á
conveniencia ou non de publicas os seus traballos,
e que os deu a coñecer, en colaboración co
Wallace, impulsado por unha comunicación que
lle daba noticia de achádegos similares por outros
investigadores, non participou directamente nas
polémicas e deixou que fora o biólogo británico
Th. H. Huxlev o encargado de asumir o peso da
defensa da súa teoría da evolución. Á súa morte,
foi enterrado en Westminster, no panteón de
homes ilustres do Reino Unido.
