1. Θ γυναίκα τθσ Ηακφκου
Πϊσ παρουςιάηεται θ γυναίκα από τθν Ηάκυνκο ςτο κείμενο; Σε τι
διαφζρει από τισ γυναίκεσ που ζχετε ςυναντιςει ςε άλλα κείμενα;
Θ γυναίκα τθσ Ηακφκου παρουςιάηεται από τον Διονφςιο Σολωμό να
ζχει μία πολφ άςχθμθ ςυμπεριφορά απζναντι ςτισ Μεςολογγίτιςςεσ.
Είναι κακιά υποκρίτρια ζχει αλαηονικι ςυμπεριφορά, ενδιαφζρεται
κυρίωσ για τον εαυτό τθσ, ακόμα και θ αγάπθ που δείχνει ςτθν κόρθ τθσ
είναι ςκόπιμθ αφοφ τθν κζλει να κάνει ζναν καλό γάμο για να μπορεί να
ειςζρχεται ςτισ ςυγκεντρϊςεισ άλλων αριςτοκρατϊν επίςθσ φαίνεται να
μθν αγαπάει τον άνδρα τθσ και μπορεί να κεωρθκεί φιλότουρκοσ. Δεν
ενδιαφζρεται να απελευκερωκεί από τον Τουρκικό ηυγό αφοφ είναι
πλοφςια και από αριςτοκρατικι οικογζνεια. Τα βράδια ονειρεφεται
«Τοφρκουσ που νικάνε και Γραικοφσ να ςφάηονται». Τισ μζρεσ χαίρεται
να ταπεινϊνει και να βρίηει όςουσ ζχουν τθν ατυχία να πζςουν ςτθν
ανάγκθ τθσ. Όπωσ ςτισ δφςμοιρεσ Μεςολογγίτιςςεσ που φτάνουν ςτθν
Ηάκυνκο για να ηθτιςουν βοικεια για τουσ πολιορκθμζνουσ άνδρεσ
τουσ. Όλα αυτά φαίνονται μζςα από τα λόγια τθσ: «Και ζτςι δα, πϊσ;…
Ακοφςτε; Ζχω δουλειά» (ςτίχοι 9-24) και το χωρίο 26 που είναι
χαρακτθριςτικό για το μίςοσ τθσ. Θ γυναίκα τθσ Ηακφκου διαφζρει
αρκετά με τισ γυναίκεσ άλλων κειμζνων. Στθν παραλογι «του
Μαυριανοφ και τθσ αδερφισ του». Στθν οποία θ γυναίκα διαφζρει ωσ
προσ τθν πονθριά, αγακότθτα και ςτθν αγάπθ για τθν οικογζνεια τθσ,
αφοφ καταφζρνει να ςϊςει τον αδερφό τθσ από το κάνατο
εξαπατϊντασ τον βαςιλιά και κάνοντασ τον δοφλο τθσ. Στον
«Ερωτόκριτου» του Βιτςζντηου Κορνάρου. Θ Αρετοφςα είναι
αναγκαςμζνθ να κάνει ο,τι τθσ υποδεικνφει ο πατζρασ τθσ ακόμα και
ςτο κζμα του γάμου τθσ. Δεν μπορεί να διαλζξει για άντρα τθσ αυτόν
που αγαπάει αλλά αυτόν που ζχει διαλζξει ο πατζρασ τθσ. Με αυτόν τον
τρόπο μασ εξυψϊνει τθν μεγάλθ αφοςίωςθ που είχε ςτον εραςτι τθσ,
αφοφ δζχεται να υπομείνει τθν δυςτυχία τθσ φυλακισ. Και ςτα Ακριτικά
δθμοτικά τραγοφδια, θ γυναίκα κεωρείται κτιμα του άνδρα τθσ και
είναι αντικείμενο επίλυςθσ διαφορϊν και αρπαγισ. Σε όλα τα
προθγοφμενα κείμενα (του Μαυριανοφ και τθσ αδερφισ, του
Ερωτόκριτου και του Διγενι Ακρίτα) θ γυναίκα παρουςιάηεται με

2. εντελϊσ διαφορετικι ςυμπεριφορά από αυτιν που ζχει θ γυναίκα τθσ
Ηακφνκου. Οι γυναίκεσ ςτα κείμενα αυτά είναι αγακζσ και θ πονθριά
τουσ όπου υπάρχει ςτοχεφει ςτο καλό τουσ και όχι ςτο κακό των άλλων.
Ζχουν μεγάλθ αγάπθ και αφοςίωςθ για τουσ ςυηφγουσ τουσ ςε
αντιδιαςτολι με τθν γυναίκα τθσ Ηακφκου που είναι αλαηόνασ, ζχει
κακό χαρακτιρα και μιςεί τον άνδρα τθσ και τθν πατρίδα τθσ.
Λύσανδρος Οικονομίδης