ποιηση ρατσισμος

1. ….Όταν η
ποίηση γίνεται το
καταφύγιο των
αδύναμων και
αδικημένων
ανθρώπων

3. Άνθρωπος αν λέγεσαι΄
Στο νου σου αυτό να βάλεις
Μην κάνεις να κλάψει άλλο ον
Μη θέλεις να δίνεις πόνο.
Αγάπη να σκορπάς
ελπίδα, φως ,ζωή
γιατί όλοι ίσοι είμαστε
σε τούτη δω τη γη!
Παναγιώτα Καζάκου

4. Γεννημένος πρόσφυγας !
Φύγατε από την πατρίδα σας
Πρόσφυγες για να γίνετε
Υπομείνατε πολλούς κινδύνους
Όμως τα καταφέρατε
Στην χώρα μας σαν φτάσατε
Ψάχνοντας μια νέα πατρίδα
Μίσος κάποιοι σας έδειξαν
Και εχθρότητα αρκετή
Εσείς όμως σταθήκατε δυνατοί
Και τώρα μοχθείτε για μια νέα αρχή
Ζητώντας την ειρήνη που δίκαια σας ανήκει!
Στέλλα Μπακάλη-Ιβάνα Ντομοζέτσκα

5. ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ!
Κι αν η άνοιξη έρχεται
Κι αν τα λουλούδια ανθίζουν
Εσύ ακόμη βασανίζεσαι
Εσύ ακόμα τυραννιέσαι.
Μα δεν τα παρατάς!
Μακριά από το σπίτι σου
σ΄ ανάγκασαν να φύγεις
μέσα στα ξένα ,στα άγρια να περπατάς
μονάχος κι τόσες δυσκολίες που περνάς
εσύ να μένεις βράχος.
ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ!
Πένυ Τζίκα

6. Ε! πρόσφυγα ακόμα αντέχεις;
Ακόμα αντέχεις της ξενιτιάς την μαύρη ώρα;
Ακόμα αντέχεις το κλάμα και το δάκρυ;
Τώρα τι σε νοιάζει και κλαις;
Τι σε τρομάζει;
Πάλι γίνε παιδί σαν και χθες!
Χριστίνα Αλιώζη

7. Η αγάπη δεν γνωρίζει χρώμα
Θρησκεία ή χώρα !
Πρέπει να χαρίζεται σε όλους,
Χωρίς διακρίσεις και όρους!
Για να ζούμε ειρηνικά
να μην υπάρχει αδικία ,απανθρωπιά !
Θεοδοσία Γουλιώτη
Κυριάκος Αθανασιάδης

8. Μες στη λάσπη
Βυθίζονται τα όνειρα
Στον αέρα σκορπίζουν οι ελπίδες
Για μια νέα πατρίδα
Μια ζεστή αγκαλιά
Ο πόλεμος τη χώρα σας
Κατάστρεψε
Τις ζωές σας καταδίκασε
Και ανοίξατε πανιά ζητώντας νέους κόσμους!
Οι λέξεις προσφυγιά ,αδικία
Βαριές στους ώμους σας
Και μόνη σας αποσκευή
η ελπίδα στους αφιλόξενους δρόμους της νέας
σας ζωής.
Γιώργος Πλιάκης –Φίλιππος Μιτσόικοβ

9. Κι αν θεωρείς πως η ζωή σου σε αδικεί
τότε σκέψου αυτό
Πόσα είναι τα μικρά παιδιά που χάνονται;
Πόσα είναι τα όνειρα που βουλιάζουν στη λάσπη;
Αυτά τι φταίνε;
Τι φταίνε αυτά για την αλαζονεία του ανθρώπου;
Τι φταίνε που ο άνθρωπος ζητάει πάντα
περισσότερα από
ότι έχει;
Για τα παιδιά αυτά η ζωή είναι δίκαιη;
ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΣΚΕΨΟΥ!
ΛΙΟΥΜΠΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑ

17. • «Όταν οι Ναζί έπαιρναν τους
κομμουνιστές σιώπησα, δεν
ήμουν δα
κομμουνιστής. Όταν
φυλάκιζαν τους
σοσιαλδημοκράτες σιώπησα,
δεν ήμουν δα
σοσιαλδημοκράτης. Όταν
έπαιρναν τους
συνδικαλιστές σιώπησα, δεν
ήμουν δα
συνδικαλιστής. Όταν
έπαιρναν εμένα, δεν είχε μείνει
κανείς να διαμαρτυρηθεί».
Πηγή: www.lifo.gr