Δημιουργία συλλογής διηγημάτων από μαθητές

1. ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
ΤΗΣ Ε΄ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 35ΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ: 2013-2014

2. Στη μαθητική συλλογή διηγημάτων: «Το Ταξίδι της
Γραφής μας σε Χώρες του Φανταστικού», τις ιστορίες
έγραψαν και εικονογράφησαν, με αλφαβητική σειρά, οι
μαθητές Ε΄ Τάξης του 35ου
Δημοτικού σχολείου Πειραιά:
• Αδάμη Ιωάννα-Μαρία
• Γιαννέλης Τζώρτζης
• Καραταράκη Ιωάννα-Ανατολή
• Καραταράκη Καλλιόπη
• Κόλλιας Κωνσταντίνος
• Λεκάκης Γιώργος
• Μαριάνου Χριστιάννα
• Μπρακούλλι Μικαέλα
• Παπαδάκη Κωνσταντίνα
• Πειρουνάκη Αλεξάνδρα
• Σκούρα Παναγιώτα
Το εξώφυλλο εικονογράφησε η μαθήτρια της τάξης
Πειρουνάκη Αλεξάνδρα.
Την παρούσα συλλογή σχεδίασε, υλοποίησε και
επιμελήθηκε η δασκάλα της Ε΄ Τάξης του 35ου
Δ.Σ. Πειραιά
για το σχολικό έτος 2013-14, Κατσογιάννη Ευαγγελία.
2

3. «Το ταξίδι της Γραφής μας σε Χώρες του Φανταστικού
ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ
1.Η ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ..........................................................σελ.4
2.Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ...............................................σελ.5
3.Η ΚΟΡΑΛΙΑ......................................................................σελ.6
4.Η ΕΚΟΥΕΣΤΡΙΑ...............................................................σελ.7
5.Η ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ..............................................................σελ.8
6.ΤΟ ΝΗΣΙ ΟΛΥΜΠΙΚ.....................................................σελ.10
7.ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ............σελ.11
8.ΤΟ ΑΙΓΛΙΟ.....................................................................σελ.12
9.ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ..................................................σελ.14
10. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ULTIMATE......................................σελ.16
11. H XΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ......................................σελ.17
3

4. 1.Η ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ
Παναγιώτα Σκούρα
Η Ουρανούπολη ήταν ένα νησί στο κέντρο της Μεσογείου το 1235 π.Χ.. Εκεί πέρα
κατοικούσαν πολλοί άνθρωποι που ήταν πάντα χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στο υπέροχο
νησί που ζούσαν!
Η Ουρανούπολη ήταν πάντα καθαρή γαιτί τη φρόντιζαν οι κάτοικοί της και
σέβονταν το φυσικό της περιβάλλον.Η πολιτεία αυτή είχε όλα τα καλά, όπως εκκλησίες,
μονοκατοικίες, μαγαζιά, δέντρα, λουλούδια, ζώα, δρόμους...Επίσης, οι κάτοικοί της είχαν
κατασκευάσει ένα μηχάνημα, με το οποίο μπορούσαν να πάνε ταξίδια και βόλτες χωρίς να
υπάρχει καυσαέριο να μολύνει την ατμόσφαιρα!...
Έτσι λοιπόν, στο φανταστικό αυτό νησί, οι κάτοικοι είχαν ποιότητα ζωής, ήταν
αγαπημένοι και μονιασμένοι μεταξύ τους, δεν τσακώνονταν ποτέ και ζούσαν ειρηνικά και
όμορφα! Μάλιστα, στο νησί πολλαπλασιάζονταν τα άτομα ολοένα, η βλάστηση αυξανόταν
και το χαμόγελα κυριαρχούσε στο στόμα όλων.
Μέχρι που μια μέρα, η Ουρανούπολη καταστράφηκε! Δηλαδή βούλιαξε στον Ωκεανό
έτσι στα ξαφνικα, όταν άρχισαν να την πλημμυρίζουν νερά ύστερα από έναν ισχυρό
σεισμό.. Και οι περισσότεροι από τους κατοίκους της, δεν κατάφεραν να σωθούν, παρά
βούλιαξαν μαζί της... Ίσως ο λόγος που βούλιαξε να ήταν ο υπερπληθυσμός της, ίσως και
κάποιο φυσικό φαινόμενο....
Αυτά λέει ο μύθος για την καταστροφή της Ουρανούπολης και έτσι λένε κι όσοι
ισχυρίζονται πως τη γνώρισαν....
4

5. 2.Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
Μικαέλα Μπρακούλλι
Κάποτε υπήρχε ένα υπέροχο νησί, η Χαμένη Ατλαντίδα, η οποία χάθηκε ξαφνικά
από το χάρτη το 1450 π.Χ., αφού βούλιαξε ύστερα από ένα μεγάλο και ισχυρό σεισμό.
Αυτός ο σεισμός ήταν τόσο καταστροφικός και αναπάντεχος, που η Χαμένη Ατλαντίδα
βούλιαξε μονομιάς και μαζί της πνίγηκαν οι κάτοικοί της, καθώς και πολλά μεγάλα
μυστικά για ανακαλύψεις και επιτεύγματα των ανθρώπων αυτών... Μυστικά που δεν θα
μάθουμε ποτέ, καλά κρυμμένα πλέον στον άγνωστο βυθό της θάλασσας...
Επίσης, κανείς δεν ξέρει, αν κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους σώθηκε και
κατάφερε να βγει από το νερό, και να μετοικήσει κάπου αλλού.Ούτε γνωρίζουμε την
ακριβή τοποθεσία της Χαμένης Ατλαντίδας στο χάρτη και το σημείο του ωκεανού όπου
βυθίστηκε, μπορεί να είναι οπουδήποτε...
Κατά το μύθο, ο πρώτος βασιλιάς που υπήρξε εκεί ήτανε ο Άτλαντας, ο γιος του
Ποσειδώνα, οποίος σήκωνε στις πλάτες του τον κόσμο. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι το
όνομα της η Ατλαντίδα το συνδέει με αυτόν, ενώ επίσης, η θάλασσα μέσα στην οποία
μάλλον βυθίστηκε, είναι ο Ατλαντικός Ωκεανός, που είναι πραγματικά τεράστιος σε έκταση
και βάθος!
Ο μύθος της Χαμένης Ατλαντίδας έχει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον και έχει γίνει
σενάριο ηλεκτρονικών παιχνιδιών, ταινιών και θέμα βιβλίων που διαβάζουν μικροί και
μεγάλοι. Κι εφόσον είναι τόσο συναρπαστικός για αιώνες, δεν μας απασχολεί πια αν έχει
αληθινή βάση ή είναι απλά μια ωραία φανταστική ιστορία.
5

6. 3.Η ΚΟΡΑΛΙΑ
Ιωάννα-Ανατολή Καραταράκη
Λένε πως κάποτε στους αρχαίους χρόνους υπήρχε η Κοραλία, ένα νησί στον
Ατλαντικό Ωκεανό.
Για την Κοραλία μιλάει για πρώτη φορά ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
Αριστοτέλης. Επίσης κάποιες πληροφορίες για αυτήν προέρχονται από τον ιστορικό
Θεμιστοκλή, όταν αυτός ταξίδεψε στην Κίνα: Στα ταξίδια του αυτά ο Θεμστοκλής έμαθε
ανάμεσα στα άλλα και για την Αρχαία Κίνα και για την Μάγια (δηλαδή τις Ηνωμένες
Πολιτείες της Βόρειας και της Κεντρικής Αμερικής), ενώ για την Ατλαντίδα
πληροφορήθηκε ότι αυτή καταποντίστηκε 11.000 χρόνια πριν από την εποχή τη δική του,
δηλαδή περίπου στα 8.903 π.Χ.
Ο μύθος λέει πως πρώτος Βασιλιάς της Κοραλίας υπήρξε ο Κοράλιος, γιος του
Ολύμπιου Θεού Άρη. Οι απόγονοι του Κοράλιου ανέπτυξαν στο νησί σπουδαίο πολιτισμό
και επένδυσαν την πόλη-κράτος τους με τείχη από κασσίτερο και χαλκό, ενώ τα ανάκτορα
του Βασιλιά τους ήταν γεμάτα από ορείχαλκο, χρυσό και ελεφαντοστό!..
Η κυριαρχία των κατοίκων της Κοραλίας σιγά-σιγά ξεπέρασε τα σύνορα της και
επεκτάθηκε μέχρι τη γη της Τυραννίας και τα Κινεζικά Σύνορα. Κάποτε όμως οι κάτοικοι
της άλλης χώρας αποφάσισαν να αντισταθούν στους ξένους κατακτητές από την Κοραλία,
να ενισχύσουν την άμυνα της περιοχής τους και με επικεφαλής τους πιο δυνατούς
στρατηγούς τους, και ύστερα από πολλές περιπέτειες, κατάφεραν με ηρωισμό και εξαιτίας
της βαθιάς γνώσης της πολεμικής τους τέχνης, να νικήσουν το λαό της Κοραλίας, να
ελευθερώσουν όσους συμπατριώτες τους είχαν υποδουλώσει οι Κοράλιοι και να κερδίσουν
την ανεξαρτησία τους.
Μετά την ήττα των Κοράλιων και κατόπιν όλων αυτών των γεγονότων, στην
Κοραλία έγιναν και διάφορες φυσικές καταστροφές, όπως εκρήξεις φοβερών ηφαιστείων,
σεισμοί, καταιγίδες και... μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα, αυτό το πανίσχυρο νησί,
βυθίστηκε όλο μέσα στον ωκεανό. Έτσι, χάθηκαν μαζί της στη άβυσσο τα πολύτιμα
μεταλλεύματα της, η πλούσια χλωρίδα και πανίδα της κι όσα είχε δώσει η φύση στους
ανθρώπους της, υπεράφθονα και καταπληκτικά!...
6

7. Ο μύθος της Κοραλίας απασχόλησε και συνεχίζει ως τις μέρες μας να απασχολεί
τόσο την επιστήμη όσο και τη λογοτεχνία. Είναι χαρακτηριστικό πως σχεδόν 70.000 βιβλία
και άρθρα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για το καταποντισμένο νησί, ενώ η σύγχρονη
έρευνα έχει αποφασίσει πως ό,τι αναφέρει ο Πλάτωνας, δεν ίσως τελικά δεν είναι ένα
τελικά παραμύθι, αλλά μια παράδοση, γνωστή και στην μακρινή Κίνα, όπως μαρτυρούν
γραπτές πηγές που βρέθηκαν εκεί....
4.Η ΕΚΟΥΕΣΤΡΙΑ
Χριστιάννα Μαριάνου
Όλα άρχισαν το 3.000 π.Χ. όταν το μικρό φανταστικό νησάκι Εκουέστρια, το
οποίο βρισκόταν στο μακρινό νησιωτικό σύμπλεγμα των νησιών Μπαρμπέιντος,
καταστράφηκε από τους Μινιμόι ...
Κάποτε λοιπόν στα Μπαρμπέιντος, υπήρχε ένα μικροσκοπικό νησάκι όπου
ονομάζόταν Εκουέστρια. Όλα σε αυτό το νησί ήταν αρμονικά και ήρεμα. Να φανταστείτε,
πως οι κάτοικοί του ποτέ δε μάλωναν. Οι Εκουεστριανοί όλη τους τη μέρα την περνούσαν
με γέλια και χαρές, χωρίς γκρίνιες και κατήφεια, όπως συνέβαινε σε άλλες γειτονικές τους
χώρες-νησιά...
Κάπου στα 2.500 π.Χ., έρχεται στο προσκήνιο μια φυλή ανταγωνιστική και
φιλοπόλεμη, οι λεγόμενοι Μινιμόι, οι οποίοι ζούσαν σε ένα άλλο νησάκι, εκεί γύρω στα
Μπαρμπέιντος, τη Μινιμόιλαντ. Αυτοί οι Μινιμόι είχαν φιλοδοξία να γκρεμίσουν την
Εκουέστρια και τον πολιτισμό της καθώς επίσης και να φέρουν υπό την κατοχή τους όλα τα
γύρω νησιά στα Μπαρμπέιντος και να κυριαρχήσουν παντού!....
Μόλις λοιπόν οι κάτοικοι της ειρηνικής Εκουέστρια αντιλήφθηκαν τα σχέδια των
Μίνιμοϊ, άρχισαν να προετοιμάζονται και να εξοπλίζονται για να είναι ετοιμοπόλεμοι,
παρόλο που η ιδέα της συμμετοχής τους σε μάχη δεν τους άρεσε καθόλου...Όσο για τους
Μινιμόι, σχεδίασαν να ξεκινήσουν για την Εκουέστρια ένα βράδυ πριν από τη μεγάλη
μάχη, καθώς, παρόλο που η Εκουέστρια ήταν σχετικά κοντά στο νησί τους, η θάλασσα
ολόγυρα της Εκουέστρια ήταν συνήθως πολύ φουρτουνιασμένη, οπότε, άμα ξεκινούσαν
αργότερα, θα δυσκολεύονταν υπερβολικά και να φτάσουν.
7

8. Η μέρα της μεγάλης μάχης έφτασε. Όλοι στην Εκουέστρια ήταν πια έτοιμοι για αυτό
και αποφασισμένοι να υπερασπισούν την πατρίδα τους: Όσοι και να πέθαιναν τελικά, είχαν
τη βαθιά επίγνωση ότι πολέμησαν υπηρετώντας το χρέος προς την πατρίδα τους. Ξαφνικά
και αναπάντεχα, η ηλιόλουστη μέρα που είχε ξημερώσει μάυρισε από τους σκοτενούς
πυκνούς καπνούς των ρουκετών των Μινιμόι!...Η μάχη φυσικά, παρά τον ηρωισμό των
Εκουεστριανών, ήταν άνιση και η Εκουέστρια καταστράφηκε ολοσχερώς.
Μπορεί, οι Εκουεστριανοί να έχασαν στη μάχη, αλλά δεν έχασαν ποτέ την ελπίδα
τους, να ξαναχτίσουν από τα ερείπια τον κόσμο τους...
5.Η ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ
Αλεξάνδρα Πειρουνάκη
Κάποτε υπήρχε ένα πανέμορφο νησί στον ωκεανό, η Ποσειδωνία. Αυτό το νησί το
διοικούσε ο ένδοξος βασιλιάς Ποσειδώνας, ο οποίος ήταν ως μονάρχης καλός και
φιλότιμος και αγαπούσε ειλικρινά το λαό του και την πατρίδα του...
Το νησί της Ποσειδωνίας λέγεται ότι βρισκόταν στην τοποθεσία που είναι σήμερα
«το Τρίγωνο των Βερμούδων». Όποιος προσπαθούσε να περάσει από εκεί κοντά, κατέληγε
τροφή στο στομάχι της τεράστιας μυθικής χελώνας που βρισκόταν εκεί στην περιοχή κι
αποτελούσε τον φύλακα και προστάτη της Ποσειδωνίας!
Η Ποσειδωνία ήταν ένα μαγευτικό μέρος με εκθαμβωτική φυσική ομορφιά: Είχε
λογιώ-λογιώ λουλούδια, εκπληκτικά δέντρα, οργιώδη φυσική βλάστηση, όμορφες λίμνες κι
εντυπωσιακούς καταρράκτες! Οι κάτοικοι της ήταν κι αυτοί χαρούμενοι κι ολημερίς
γλένταγαν, διασκέδαζαν κι απολάμβαναν της χαρές της φύσης και της ζωής στο
ευλογημένο νησί τους... Πίστευαν πως για πάντα θα ζούσαν ασφαλείς και χαρούμενοι και
πως τίποτε δεν θα κλόνιζε ποτέ την ηρεμία και τη γαλήνη τους!...
Ώσπου μια μέρα, εμφανίστηκαν ξαφνικά στο νησί κάποιοι άγνωστοι, νέοι εισβολείς,
οι Σελήνιοι, να ταράξουν την ειρήνη τους... Κι όλα άλλαξαν.
Οι Σελήνιοι, οι μόνοι που πίστευαν στο μύθο της τεράστιας χελώνας-προστάτιδας
της Ποσειδωνίας, κατάφεραν να την ξεγελάσουν και να περάσουν στη γη της Ποσειδωνίας
8

9. ως κατακτητές! Οι Σελήνιοι διεκδικούσαν αυτό το μέρος για τον εαυτό τους και θέλησαν
να πάρουν τη θέση των κατοίκων του και να ζήσουν αυτοί ως κατακτητές στο νησί.
Ξεκίνησε, λοιπόν, ένας φοβερός πόλεμος μεταξύ Σεληνίων και Ποσειδωνίων, με
τους βασιλείς τους επικεφαλής. Η πολιορκία της Ποσειδωνίας κράτησε περίπου 30 μέρες
και νύχτες και τελικά τη μάχη την κέρδισαν οι αμυνόμενοι Ποσειδώνιοι, κάτι που είχε
σχέση τόσο με τον ηρωισμό και το πείσμα τους όσο και με την εκπληκτική πολεμική
τεχνολογία που διέθεταν και υπερείχε έναντι αυτής των Σεληνίων. Όμως, καθώς
υποχωρούσαν οι Σελήνιοι, άρχισαν ταυτόχρονα στο νησί να συμβαίνουν τρομεροί σεισμοί
και καταιγίδες. Και την άλλη μέρα, δεν υπήρχε πια ούτε το νησί ούτε κανένα ίχνος ζωής
εκεί ... Όλα χάθηκαν για πάντα στο βάθος της θάλασσας...
Έτσι τέλειωσε η ιστορία της Ποσειδωνίας και εξαφανίστηκε ο πολιτισμός της.
Ακόμη και σήμερα, πολλά πλοία χάνονται στο περίφημο «Τρίγωνο των Βερμούδων» και οι
επιστήμονες συνεχώς προσπαθούν να βρουν μια λογική λύση. Μερικοί πάλι λένε πως η
χελώνα της Ποσειδωνίας έχει επιζήσει και ζει κρυμμένη στα απύθμενα βάθη του
Ωκεανού...Ποια είναι η αλήθεια, δεν θα μάθουμε ποτέ....
6.ΤΟ ΝΗΣΙ ΟΛΥΜΠΙΚ
Γιώργος Λεκάκης
Το Ολύμπικ, το νησί που ζήσαν οι παππούδες μου, ήταν τεράστιο. Να φανταστείτε
χρειάζονταν εκατοντάδες μέρες και νύχτες για να πας από τη μια μεριά του νησιού στην
άλλη.
Δεν ξέρει κανείς πώς οι πρόγονοί μας έφτασαν εκεί το 55 π.Χ.. Το πιο πιθανό ήταν
να πήγαν με διάφορα πλοία που κατασκεύασαν ειδικά για να αντέχουν στις μεγάλες
φουρτούνες που πλήττουν την περιοχή εκεί.
Σύμφωνα με μύθους, οι πρόγονοί μου, έμειναν έκπληκτοι από το πολύμορφο
ανάγλυφο του νησιού και την πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Επίσης, διαπίστωσαν ότι το
έδαφος ήταν πολύ γόνιμο.
9

10. Έτσι γεννήθηκε ένας πολιτισμός που όταν γεννήθηκε ο προ-προ-προ-προ-προ-προ-
προ-προ-προ-προπάππους του προπάππου μου ήταν στο απόγειο της ακμής κια της δόξας
του.
Ο μύθος επίσης λέει ότι το Ολύμπικ ήταν τόσο καλά οχυρωμένο, ώστε κανένα δεν
μπορούσε να το κατακτήσει.
Επιπλέον λένε πως εκεί πίστευαν στο Ολυμπιακό Πειραιώτικο Πάνθεο, το οποίο
λένε ότι είχε είκοσι θεούς, που ήταν όλοι άνδρες. Για να τιμήσουν οι Ολυμπίκιοι τους
θεούς των προγόνων τους κατασκεύαζαν διάφορα είδωλα (αγαλματίδια) από χρυσό, τα
οποία τα έφτιαχναν όλο και μεγαλύτερα στην πορεία. Ξαφνικά, το μέταλλο του χρυσού που
χρησιμοποιούσαν εξαντλήθηκε και αδυνατούσαν να το ανταλλάξουν με τα είδη πρώτης
ανάγκης (λάδι, κρασί και σιτηρά) στις εμπορικές τους συναλλαγές.
Επιπλέον, κάποια στιγμή, πιάνει μια τεράστια πυρκαγιά που σαρώνει καταστροφικά
όλες τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις του νησιού. Έτσι, και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες
μεγάλες φυσικές κατστροφές που έπληξαν το νησί τα επόμενα χρόνια. δηλαδή τους
μεγάλους σεισμούς και τους κατακλυσμούς, το νησί Ολύμπικ καταστράφηκε ολοσχερώς και
βούλιαξε στα βάθη της θάλασσας. Βέβαια, κάποιοι ελάχιστοι κάτοικοί του, που είχαν τη
σύνεση να προβλέψουν την επικείμενη καταστροφή, πρόλαβαν και σώθηκαν διαφεύγοντας
μέσω της θάλασσας και καταφεύγοντας ως μετανάστες στους κοντινότερους νησιωτικούς
προορισμούς.
Το Ολύμπικ, λοιπόν, βυθίστηκε για πάντα στα βάθη του Ωκεανού, αλλά υπάρχουν οι
απόγονοι αυτών και οι οποίοι μεταφέρουν και διασώζουν το μύθο του ως τις μέρες μας.
7.ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
Καλλιόπη Καραταράκη
Οι θρύλοι λένε πως υπήρχε κάποτε πολύ παλιά ένα νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό,
στο οποίο δέσποζε το Βασίλειο του Ποσειδώνα.
Για την ύπαρξη αυτού του νησιού μίλησε για πρώτη φορά η αρχαία ιστορικός
Κασσάνδρα, ενώ αρκετές πληροφορίες που επιβεβαιώνουν τρόπον τινά την ύπαρξή του
μας δίνει η Μελπομένη, που έμαθε για αυτό όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο.
10

11. Το Βασίλειο του Ποσειδώνα, νησί ίσο σε μέγεθος με τη Λιβύη και την Ασία μαζί,
πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, καταποντίστηκε, λένε, στα βάθη του ωκεανού πριν 10.000
χρόνια περίπου. Πρώτη Βασίλισσά του ήταν η μούσα Ερατώ, η αδερφή της μούσας
Καλλιόπης, οι απόγονοι της οποίας ανέπτυξαν στο νησί πολύ σπουδαίο και μεγάλο
πολιτισμό. Είναι χαρακτηριστικός ο πλούτος των αγαθών που συγκέντρωνε το νησί του
Ποσειδώνα: Μεταλλεύματα, ξυλεία, πλούσια πανίδα και χλωρίδα κι οτιδήποτε μπορούσε
να προσφέρει η φύση στον άνθρωπο υπήρχε στο Βασίλειο αυτό σε υπέρμετρο βαθμό.
Έχοντας λοιπόν τέτοιο πλούτο αγαθών στη διάθεσή τους, οι κάτοικοί της κατασκέυασαν
μεγαλοπρεπή τείχη, ιερά, ανάκτορα, λιμάνια και ναύσταθμους. Η φήμη του πλούτου και της
ισχύος του Βασιλείου του Ποσειδώνα επεκτάθηκε σιγά-σιγά μέχρι τη χώρα Τυραννία και
τα Αιγυπτιακά Σύνορα.
Κάποτε οι Ποσειδώνιοι, δηλαδή οι κάτοικοι του Βασιλείου αυτού, θέλησαν να
κατακτήσουν την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Αλλά οι Αθηναίοι μπήκαν επικεφαλής στην
άμυνα της περιοχής τους, και ύστερα από πολλές περιπέτειες, έχοντας ηρωισμό και
πολεμική δεξιοτεχνία, νίκησαν πανηγυρικά το λαό του Βασίλειου του Ποσειδώνα και
έσωσαν κι από την καταστροφή και την υποδούλωση και όσους άλλους κινδύνεψαν.
Κατόπιν της ήττας αυτής, επακολούθησαν κι άλλα δυσμενή συμβάντα στο Βασίλειο
του Ποσειδώνα: Ανεξήγητα και καταστροφικά φυσικά φαινόμενα, όπως φοβεροί σεισμοί
και κατακλυσμοί έπληξαν το νησί, όπου εν μία νυχτί, βυθίστηκε στα βάθη του Ωκεανού, κι
ο άλλοτε ένδοξος πολιτισμός του, σβήστηκε μονιμιάς από το χάρτη. Την ίδια εποχή, έγιναν
παρομοιες καταστροφές και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Σήμερα το Χαμένο Βασίλειο του Ποσειδώνια αποτελεί ένα μύθο ανεπιβεβαίωτο....
8.ΤΟ ΑΙΓΛΙΟ
Ιωάννα-Μαρία Αδάμη
Η προφορική παράδοση λέει για ένα νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό, με το όνομα
Αίγλιο.
11

12. Το Αίγλιο πρωτοεμφανίστηκε ή καλύτερα αναδύθηκε από τα βάθη του Ωκεανού
γύρω στα 322 π.Χ. Το όνομά του φαίνεται πως το πήρε από τη νύμφη Αίγλη, την πιο
όμορφη και καλοπροάιρετη νύμφη του νερού, που, σύμφωνα με το μύθο, είχε την ιδιότητα
να αποτρέπει τα ναυάγια, αλλά και να προστατεύει και να διασώζει τους ναυτικούς που
από ατυχήματα βρίσκονταν να παλεύουν με τα αγριεμένα κύματα του Ωκεανού.
Το νησάκι Αίγλιο φέρεται ως το σπίτι της Αίγλης: Το έχτισε εκείνη δημιουργώντας
έναν κοραλλιογενή ύφαλο για να μπορεί να έχει ένα μέρος να αναπαύεται ζώντας
ταυτόχρονα δίπλα στα βαθιά κι αφιλόξενα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού: ήθελε να είναι
πάντα σε ετοιμότητα να βοηθήσει όποιον κινδύνευε από πνιγμό στα ναυάγια.
Το Αίγλιο είχε γόνιμο και καλλιεργήσιμο έδαφος με πολλά και παράξενα είδη φυτών
και δέντρων, που προέρχονταν από διασταύρωση φυκιών και λουλουδιών και τα οποία
αποτελούσαν τη μυθική τροφή της Αίγλης.
Η Αίγλη όμως, ένιωθε πολύ μόνη πάνω σε αυτό τον μικρό παράδεισο στη μέση του
Ωκεανού και παρακάλεσε το Δία να την ευλογήσει και να φέρει ανθρώπους στο νησί της.
Έτσι ο Δίας δημιούργησε απογόνους με την Αίγλη, οι οποίοι αποτέλεσαν και τους
μελλοντικούς κατοίκους του νησιού.
Οι Θαλασσινοί, οι κάτοικοι και ταυτόχρονα απόγονοι της Αίγλης όπως βαπτίστηκαν
από την ίδια, στην αρχή ζούσαν όμορφα κι αρμονικά πάνω στο νησί. Καλλιεργούσαν το
γόνιμο έδαφος του Αίγλιου για να ζήσουν από τους καρπούς του, ψάρευαν και σιγά-σιγά
ανέπτυξαν πολιτισμό και έκτισαν πληθώρα ναών και αγαλμάτων για να τιμούν και να
λατρεύουν την Αίγλη και το Δία.
Κάποια μέρα το πνεύμα της απληστίας και της φιλοδοξίας άρχισε να αναπτύσσεται
ανάμεσα στους Αίγλιους, οι οποίοι άρχισαν να μην αισθάνονται ικανοποιημένοι με την
επάρκεια των αγαθών τους κι ήθελαν όλο και περισσότερα! Έτσι σκέφτηκαν να ξεκινήσουν
ναυμαχία με άλλους γειτονικούς νησιώτες, κι όσο κι αν η Αίγλη προσπάθησε να τους
σταματήσει, δεν τα κατάφερε!.. Όταν δε ήταν όλοι τους μέσα στα καράβια ξεκινώντας για
να πλεύσουν προς τα δυτικά και πριν προλάβουν να ξανοιχτούν, η Αίγλη με τη βοήθεια του
Ποσειδώνα έστειλε ένα τεράστιο καταστροφικό κύμα με το οποίο βύθισε μονομιάς όλο τον
στόλο των Αιγλίων στην θάλασσα, αλλά και κάθε μορφή ζωής πάνω στο Αίγλιο... Εκείνη,
κρυμμένη στην κορφή της πιο ψηλής βουνοκορφής του Αιγλίου, εκεί που το κύμα δεν
έφτανε, παρακολουθούσε την εξέλιξη της καταστροφής του πολιτισμού, του οποίου η ίδια
είχε στήσει τα θεμέλια...
Έτσι το Αίγλιο ερημώθηκε, κι απεμεινε η Αίγλη πάλι ο ένας και μοναδικός κάτοικος
του νησιού, να κλαίει και να θρηνεί αιώνια για τη συμφορά που προκάλεσε η ίδια στα
παιδιά της....
Μετά από κάποια χρόνια, περίπου στα 230 π.Χ., έγινε ένας δυνατός σεισμός στη
περιοχή που βύθισε τα άδυτα της αβύσσου το Αίγλιο μαζί με την Αίγλη. Λέγεται πως οι θεοί
τη λυπήθηκαν κι ήθελαν έτσι να τελειώσουν το δράμα της.
Οι αιώνες πέρασαν, αλλά ο μύθος του Αίγλιου δεν ξεχάστηκε. Κι ακόμη οι
επιστήμονες ψάχνουν μήπως αναδύσουν κάτι από τα συντρίμμια αυτού του μακρινού
πολιτισμού...
12

13. 9.ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Κωνσταντίνα Παπαδάκη
Σε ένα πολύ μακρινό μέρος, κάπου κοντά στον Ειρηνικό Ωκεανό, λίγα μίλια
μακρυά από την Αυστραλία, πριν από 6.000 χιλιάδες χρόνια, υπήρχε ένα μικρό νησί που οι
μύθοι αναφέρονται σε αυτό ως «Το Νησί του Ήλιου».
Το Νησί του Ήλιου είχε έκταση όση και η Ελλάδα και περίπου πεντακόσιες χιλιάδες
κατοίκους. Ο πρώτος κάτοικος του νησιού ήταν ένας νεαρός ιθαγενής, που ονομαζόταν
Ηλιόμορφος είχε για γυναίκα του την Ηλιακτίδα. Ήταν και οι δυο τους πολλοί λαμπεροί
και συμβίωναν μαζί αγαπημένα, ενώ μετά από λίγα χρόνια έφεραν στον κόσμο τον
πρωτότοκο γιο τους, που τον ονόμασαν Ηλιάτορα.
Σιγά-σιγά στο νησί αποίκησαν κι άλλοι κάτοικοι και ο πληθυσμός του νησιού του
Ήλιου αυξήθηκε σημαντικά. Όταν ο νεαρός Ηλιάτορας μεγάλωσε αρκετά και εξελίχθηκε σε
έναν συγκροτημένο και σοφό νέο, έγινε ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους τους κατοίκους του
νησιού του Ήλιου, που αποφάσισαν να τον ορίσουν βασιλιά τους.
Ο Ηλιάτορας, λοιπόν, ως νέος μονάρχης του νησιού, νομοθετούσε και διοικούσε
δίκαια τον τόπο του, ενώ ο φιλειρηνικός λαός του ασχολούνταν ανενόχλητος με τις
δημιουργικές του δραστηριότητες, όπως το ψάρεμα, τη γεωργία, το εμπόριο, τις τέχνες και
τα γράμματα. Η διατροφή τους περιλάμβανε κυρίως ψάρια, καθώς και λαχανικά και
φρούτα που καλλιεργούσαν οι ίδιοι. Επίσης, ήταν βαθιά θρησκευόμενοι παγανιστές και η
πίστη τους απευθυνόταν στους τρεις μεγάλους θεούς της φύσης, τον Ήλιο, τη Σελήνη και τη
Θάλασσα, στους οποίους αφιέρωναν λατρευτικούς χορούς και θυσίες.
Το νησί του Ήλιου ήταν ένας σωστός παράδεισος, πλημμυρισμένος από πλούσια
βλάστηση και περιτριγυρισμένος από μία καταγάλανη θάλασσα. Και ζούσαν όλοι
ευτυχισμένοι κι ανέμελοι, μέχρι τον τραγικό θάνατο του βασιλιά τους του Ηλιάτορα, σε μια
ναυμαχία με έναν ξένο λαό ενός άλλου νησιού.
13

14. Από τότε, ο πολιτισμός των κατοίκων του νησιού του Ήλιου, οι οποίοι ήταν απόλυτα
εξαρτημένοι από το Βασιλιά τους, παρήκμασε και καταστράφηκε σιγά-σιγά, το νησί
ερημώθηκε κι απέμειναν μονάχα τα ερείπια αυτού του άλλοτε ξακουστού πολιτισμού για
την λάμμψη και τη δόξα του...
Κάποιοι λένε πως αν πλησιάσεις στο μέρος αυτό, θα ακούσεις ένα απόκοσμο βουητό
και ένα θρήνο που έρχεται από τα βάθη του Ειρηνικού και στοιχειώνει πια την ερειπωμένη
γη του νησιού...
Όσοι γνωρίζουν το μύθο του νησιού, το αποκαλούν πλέον «το Νησί Φάντασμα»...
10. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ULTIMATE
Κωνσταντίνος Κόλλιας
Κάποτε στο μακρινό μέλλον, μετά από εκατομύρρια χρόνια από σήμερα,
αναπτύχθηκε ένας πολύ μεγάλος πολιτισμός στον πλανήτη Ultimate (Oυλτιμέιτ).
Ο πλανήτης Ultimate δημιουργήθηκε με τη σύγκρουση των δύο πιο μεγάλων
διαπλανητικών κομητών. Εκεί πήγαν να ζήσουν οι άνθρωποι αφότου η Γη τους
καταστράφηκε.
Ο πλανήτης άρχισε να κατοικείται αφού ο Κωνσταντίνος Κόλλιας ταξίδεψε πρώτος
ως εκεί και ανακάλυψε πως το κλίμα εκεί ήταν παρόμοιο με της γης. Αφού οι άνθρωποι
εγκαταστάθηκαν εκεί, ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να γίνει βασιλιάς. Εκείνος λοιπόν,
αφού εκλέχθηκε βασιλιάς, άρχισε να σχεδιάζει και να σκέφτεται πώς θα τους κάνει όλους
ευτυχισμένους.
Αρχικά είπε ότι τα πάντα εκεί θα ήταν δωρεάν. Έτσι εξασφάλισε την κατοικία και τις
ανάγκες των ανθρώπων.Αργότερα σκέφτηκε να φτιάξει ειδικά διαμορφωμένους χώρους
(ψυχαγωγίας) για κάθε ηλικία.
Στην αρχή έβαλε πολλούς οικοδόμους και ξεκίνησαν τη δουλειά για να φτιάξουν
παιδότοπους και να παίζουν τα μικρά παιδιά.Μετά από αρκετό καιρό σκέψης, διέταξε να
φτιαχτούν μονοκατοικίες οι οποίες στο μέγεθος έμοιαζαν με βίλες.
14

15. Έπειτα πήγαινε στην καθεμιά και φρόντιζε να υπάρχει ένας όροφος γεμάτος με
ηλεκτρονικά παιχνίδια για να παίζουν τα παιδιά και να εργάζονται οι μεγάλοι.
Έτσι οι άνθρωποι δεν χρειαζόταν να πηγαίνουν στη δουλειά τους. Ακόμη έφτιαξε
κράνη με υπέρυθρες ακτίνες, οι οποίες περνούσαν την ύλη των μαθημάτων μέσα στα
κεφάλια των παιδιών σε ένα λεπτό. Έτσι η μάθηση γινόταν παιχνίδι.
Τα θέματα της πόλης ο Κωνσταντίνος τα έφτιαξε πολύ γρήγορα. Έβαλε παντού
γιγαντοοθόνες για να μπορούν οι άνθρωποι να ακούν ειδήσεις και ανά πάσα στιγμή να
μπορούν να αλλάζουν τις διαφημίσεις.
Τέλος, του πήρε χρόνο να σκεφτεί τον τρόπο μετακίνησής τους, αλλά τελικά τα
κατάφερε: Έφτιαξε καρέκλες-πυραύλους που σε εκτοξεύουν και σε πηγαίνουν όπου θέλεις
σε κλάσματα δευτερολέπτου!
Στον πλανήτη Ultimate λοιπόν,όλα κυλούσαν αρμονικά, μέχρι τη στιγμή που τα
παιδιά μεγάλωσαν και άρχισαν να αναζητούν έναν νέο τρόπο διασκέδασης σε συνδυασμό
με τον αθλητισμό...
Ο Κωνσταντίνος τότε προβληματίστηκε πολύ και δεν έβρισκε λύση, ώσπου κάποια
μέρα είδε στην τηλεόραση μια πολεμική ταινία και του ήρθε μια ιδέα!
Αφού σκέφτηκε όλο το βράδυ, ξύπνησε πρωί-πρωί και έπιασε δουλειά. Διέταξε όλες
τις κατασκευαστικές εταιρίες να σχεδιάσουν και να χτίσουν πίστες σε συνθήκες πολέμου:
έτσι όλοι έπιασαν δουλειά. Αργότερα ο βασιλιάς Κωνσταντίνος βρήκε όλους τους
επιστήμονες και τους έπεισε να βρουν έναν φάρμακο που να κάνει το δέρμα αλεξίσφαιρο.
Την άλλη μέρα όλα ήταν έτοιμα: Οι πίστες, το φάρμακο και τα όπλα. Οπότε, αφού
έφερε όλα τα παιδιά εκεί, τους έδωσε το φάρμακο, από ένα όπλο στο καθένα, τους χώρισε
σε ομάδες και το παιχνίδι ξεκίνησε.
Έτσι λοιπόν, όλα κυλούσαν ωραία στον πλανήτη Ultimate, με τον βασιλιά να έχει τη
δυνατότητα να επιλύσει κάθε πρόβλημα που δημιουργόταν σε αυτόν...
11. Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ
Τζώρτζης Γιαννέλης
Κάποτε ζούσαν σε ένα σπίτι τρεις φίλοι: Ο Τζων, η Γουέντυ και ο Μάικ.
15

16. Κάποια στιγμή, η μητέρα της Γουέντυ της είπε πως ίσως είχε έρθει η ώρα να αναζητήσει το
αγόρι της ζωής της.
Εκείνη τη μέρα, το ίδιο βράδυ, επισκέφτεται το σπίτι τους αναπάντεχα ο άγνωστός
τους ως τότε Πίτερ Παν, το αγόρι που πετούσε, κλαίγοντας για το γεγονός ότι δεν είχε
γονείς αλλά και για την πλήξη που ένιωθε, εκεί στη μακρινή Χώρα του Ποτέ-Ποτέ, όπου
ζούσε...
Ο Πίτερ Παν πήρε μαζί του τον Τζων και τη Γουέντυ και επέστρεψε πίσω στη Χώρα
του Ποτέ-Ποτέ, εκεί όπου ζούσαν όλα τα Χαμένα Παιδιά χωρίς γονείς, αλλά και ο
τρομερός και θαρραλέος Πειρατής Κάπτεν Χούκ, του οποίου το χέρι είχε κόψει ο Πίτερ
Παν και το είχε δώσει στον κροκόδειλο να το φάει: Έται, ο Χουκ αντί για χέρι είχε έναν
γάντζο...
Η Γουέντυ κάποια στιγμή θέλησε να γυρίσει πίσω στο σπίτι της από νοσταλγία και
ζήτησε από όλα τα Χαμένα Αγόρια, αλλά και από τον Πίτερ Παν να την ακολουθήσουν. Ο
Πίτερ Παν όμως, που δεν ήθελε να αφήσει οριστικά τη Χώρα του Ποτέ-Ποτέ, άρχισε να
πηγαίνει πετώντας καθερινά στο σπίτι της Γουέντυ, γιατί την αγαπούσε...
Τα χρόνια όμως πέρασαν και η Γουέντυ γέρασε, ενώ ο Πίτερ Παν, που έμεινε νέος,
ερωτεύτηκε την εγγονή της, που την παντρεύτηκε εγκαταλείποντας τελικά οριστικά τη Χώρα
του Ποτέ-Ποτέ. Με την εγγονή της Γουέντυ έκαναν δύο παδιά, τον Τζακ και τη Μαίρη και
ζούσαν ευτυχισμένα...
Κάποια μέρα που ο Πίτερ και η σύζυγος του είχαν βγει έξω αφήνοντας τα παιδιά
μόνα στο σπίτι, ο τρομερός Κάπταιν Χούκ και εχθρός του Πίτερ, απήγαγε τα παιδιά και τα
πήγε στη Χώρα του Ποτέ-Ποτέ! Έτσι ο Πίτερ Παν αναγκάστηκε να επιστρέψει εκεί για να
αναζητήσει με τη βοήθεια των Χαμένων Αγοριών τα παιδιά του.
Τελικά ο Πίτερ Παν, χάρη στα Χαμένα Αγόρια, περνώντας μέσα από πολλές
περιπέτειες και δοκιμάσιές εκεί και μετά από σκληρή μάχη που έδωσε με τον πειρατή,
κατάφερε να νικήσει, να πάρει πίσω τα παιδιά του και να επιστρέψει οριστικά σπίτι του, με
την οικογένειά του και πάλι ενωμένη και αγαπημένη.
16