Αναφορά στον ρομαντισμό

1. ΦΥΣΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ

2. Γαλήνη
Δεν ακούεται ούτ’ ένα κύμα
Eις την έρμη ακρογιαλιά·
Λες και η θάλασσα κοιμάται
Mες στης γης την αγκαλιά.
Διονύσιος Σολωμός
Παπαρούνες
Οι παπαρούνες λυγερές
στον κάμπο σαν κοπέλες,
με πράσινα φορέματα
και κόκκινες ομπρέλες.
Γεώργιος Δροσίνης

3. ΜΟΝΟ Η ΦΥΣΗ
Ποιος έξυπνος θα πέταγε μια μπαταρία γεμάτη;
Μόνο η φύση, αιφνίδια,
Τραβάει το φις του φορτιστή εκτοξεύοντας
Μηχάνημα καλώδια μπαταρίες
Στον κάλαθο –
Με των πλουσίων την άξεστη
Μυθώδη
Ξιπασιά.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ

4. Ρομαντικά – Ρεαλιστικά στοιχεία
Ρομαντισμός
εντοπίζεται
α) στο περιεχόμενο, σε θέματα-μοτίβα:
πχ φυσιολατρία, έντονα συναισθήματα, έρωτας
β) σε εκφραστικούς τρόπους:
πληθώρα μέσων πχ εικόνες, παρομοιώσεις, προσωποποιήσεις
Ρεαλισμός
εντοπίζεται
α) στο περιεχόμενο:
αναφορά σε προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα - σχολιασμός/κριτική
β) στους τρόπους:
λεξιλόγιο καθημερινό/αντιποιητικό, ειρωνεία

5. Συνδυασμός ρομαντισμού - ρεαλισμού
Ερωτόκριτος (Β. Κορνάρου)
Ήρθεν η ώρα κι ο καιρός κι η μέρα ξημερώνει
να φανερώσει ο Ρώκριτος το πρόσωπο που χώνει.
Εφάνη ολόχαρη η αυγή και τη δροσούλα ρίχνει,
σημάδια τση ξεφάντωσης κείνη την ώρα δείχνει.
Χορτάρια εβγήκαν εις τη γη, τα δεντρουλάκια ανθίσα
κι από τσ' αγκάλες τ' ουρανού γλυκύς βορράς εφύσα.
[...]
Ως πότε θε να κάθεσαι στο βρώμο, θυγατέρα,
να διώχνεις τόσες προξενιές που του κυρού σου εφέρα;
Κι ως πότε το Ρωτόκριτο να στέκεις ν' ανιμένεις;
Εσύ από τούτη τη φ'λακήν, ώστε να ζεις, δε βγαίνεις,
παρά στα θέλει ο κύρης σου να του θεληματέψεις·

6. ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ Η ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (1830-1880)
[σελ. βιβλίου 283]
Χαρά της πρώτης μου ζωής, φεγγάρι αγαπημένο
συ δεν πονείς, εγώ πονώ·
γιατί ψηλά στον ουρανό
κρεμιέσαι λυπημένο;
Γ. Ζαλοκώστας
Ρομαντικοί όμως ήταν και οι ποιητές της Επτανησιακής Σχολής
(τέλη 18ου και 19ος αιώνας) με ηγέτη τον Δ. Σολωμό:
Η ημέρα της Λαμπρής
Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη·
και αποκεί κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

7. Η ημέρα της Λαμπρής
Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη·
και αποκεί κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.
1. Εντοπίστε
Α. εικόνα (οπτική και κινητική)
Β. μεταφορά
Γ. αντίθεση
2. Ποιο ρόλο διαδραματίζει η φύση στο ποίημα;