Γλυπτά μνημεία εμπνευσμένα από τον Ελληνικό Πολιτισμό σε όλο τον πλανήτη.

1. Τα ίχνη της Ελλάδας
ανά τον κόσμο!!!!
Γλυπτά Μνημεία εμπνευσμένα από τον Ελληνικό Πολιτισμό
σε όλη τον Πλανήτη.
Νατάσα Λύρη

2. Ο Δίας στο Μουσείο του Βατικανού

3. Άγαλμα του Δία
Μουσείο Ερμιτάζ

4. Ο Θεός Δίας
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική θεογονία είναι ο "Πατέρας
των θεών και των ανθρώπων" που κυβερνά τους Θεούς του
Ολύμπου. Είναι ο θεός του ουρανού και του κεραυνού στην
ελληνική μυθολογία.
Το νεότερο παιδί του Κρόνου και της Ρέας. Στις περισσότερες
παραδόσεις είναι παντρεμένος με την Ήρα, αν και στο μαντείο
της Δωδώνης, σύζυγος του αναφέρεται η Διώνη.
Γνωστός για τις ερωτικές περιπέτειες του. Αυτό οδήγησε σε
πολλούς ευσεβείς και ηρωικούς απογόνους,
συμπεριλαμβανομένων της Αθηνάς, του Απόλλωνα, της
Άρτεμης, του Ερμή, της Περσεφόνης (από την Δήμητρα), του
Διόνυσου, του Περσέα, του Ηρακλή, της Ωραίας Ελένης, του
Μίνωα και των Μουσών (από την Μνημοσύνη). Από την Ήρα
έχει αποκτήσει τον Άρη, την Ήβη και τον Ήφαιστο, ενώ από
τη Διώνη απέκτησε την Αφροδίτη.

5. Κένταυρος
Πάρκο Pavlovsk Park
Αγία Πετρούπολη

6. Ο Κένταυρος
Είναι πλάσμα της Ελληνικής μυθολογίας, πιθανώς ως ιδεατή
απεικόνιση των έντονων καιρικών φαινομένων που
ακολουθούν παρατηρώντας την ταχύτητα των νεφών.
Στην ιστορία και την τέχνη οι κένταυροι απεικονίζονται μεν
ανθρωπόμορφοι, με ανθρώπινο το άνω τμήμα του κορμού,
και ζωικό (αλογίσιο) το κάτω.
Ως ιδιοσυγκρασίες, όμως, φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά
ισορροπημένοι και παρουσιάζονται ως είδη πρωτόγονα που
όφειλαν περισσότερα στη ζωική φύση τους παρά στην
ανθρώπινη κληρονομιά τους.
Ο μύθος τους τοποθετεί στη Θεσσαλία, στην κατεξοχήν
μαγική γη της ελληνικής επικράτειας με πλούσια στοιχεία
μετεωρολογικής παρατήρησης που έδιναν έτσι λαβή για τις
φημισμένες μάγισσες, στις οποίες θα αφιερώσουμε μια
ξεχωριστή σπουδή. Έτσι η μυθολογική παρουσία τους στη
θεσσαλική γη ξεκινά από έναν γηγενή βασιλιά των Λαπήθων.

7. Η Άρτεμις στο πάρκο Hyde Park, Λονδίνο

8. Άρτεμις
Είναι μια από τις παλαιότερες, πιο περίπλοκες αλλά
και πιο ενδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού
πανθέου.
Κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδερφή του
Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών,
θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών
και ζώων.
Η Εστία, η Αθηνά και η Άρτεμη, ήταν οι μόνες Θεές
που πάνω τους δεν είχε δύναμη η Αφροδίτη (που
είχε υποτάξει το σύνολο Θεών και ανθρώπων).

9. Ο Απόλλων Στην πλατεία Place Maccena, Νίκαια - Γαλλία

10. Ο Απόλλωνας ως "Άγαλμα της Ελευθερίας"

11. Άγαλμα του Απόλλωνα
σε κάποιο πάρκο της
Ευρώπης

12. Απόλλωνας
Ένας από τους 12 θεούς του Ολύμπου, ο σπουδαιότερος μετά τον Δία. Η
λατρεία του εισήλθε στον ελλαδικό χώρο από την Ανατολή. Άλλες
θεωρίες φέρουν τους Δωριείς ως κομιστές της λατρείας του αλλά και την
ως τόπο εμφάνισης του, την Κρήτη, μέσω της οποίας η λατρεία του
μεταλαμπαδεύτηκε στην Μικρά Ασία.
Ο πιο διαδεδομένος μύθος για την γέννησή του αναφέρει πως αυτή
πραγματοποιήθηκε στο νησί Ορτυγία (η σημερινή Δήλος) από τη Λητώ
που υπήρξε σύζυγος του Δία πριν από την Ήρα. Λόγω της μεγάλης
ζήλιας της Ήρας για την Λητώ, κανένας τόπος δεν τη δεχόταν να
γεννήσει εκτός από την Ορτυγία. Ήταν ένα νησί που έως τότε έπλεε
ελεύθερο στα κύματα κι έτσι ήταν δύσκολο η Ήρα να ανιχνεύσει την
τοποθεσία στην οποία η Λητώ είχε καταφύγει. Αργότερα, ο Δίας
σταθεροποίησε το νησί προκειμένου να πραγματοποιηθεί η γέννηση του
Απόλλωνα. Οι πόνοι του τοκετού διήρκεσαν εννιά μέρες και εννιά νύχτες
και τότε η Ειλείθυια, η μαμή, που η Ήρα κρατούσε επίτηδες κοντά της,
μπόρεσε να διαφύγει ώστε να βοηθήσει την ετοιμόγεννη Λητώ. Πρώτη
γεννήθηκε η Άρτεμις και ύστερα ο Απόλλωνας. Η Ορτυγία ονομάστηκε
Δήλος επειδή εκεί αποκαλύφθηκε (έγινε δήλος, δηλαδή φανερός) ο θεός
Απόλλωνας.

13. Ο Ποσειδώνας στο Βερολίνο

14. Άγαλμα του Ποσειδώνα
Μπρίστολ

15. Ποσειδώνας
Στην Ελληνική μυθολογία είναι ο θεός της στεριάς και της
θάλασσας (και για αυτό ονομάζονταν και Πελαγαίος), των
ποταμών, των πηγών και των πόσιμων νερών.
Γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία κατοικούσε
πότε στον Όλυμπο και πότε στο παλάτι του στα βάθη της
θάλασσας, όπου ζούσε και η γυναίκα του, η Νηρηίδα
Αμφιτρίτη.
Κατά μια εκδοχή μεγάλωσε στη Ρόδο όπου, μετά την ένωσή
τους με την Αλία, αδελφή των Τελχινών, γεννήθηκαν έξι γιοι
και μια κόρη, η Ρόδη, που έδωσε το όνομά της στο νησί. Ήταν
πατέρας ακόμα του Θησέα, αλλά και του Προκρούστη και του
Σκίρωνα και γιγάντων: των δίδυμων Ώτου και Εφιάλτη (από
την ένωσή του με την Ιφιμέδεια, κόρη του βασιλιά της
Θεσσαλίας), του Τιτυού (από την Ελαρά, κόρη του Ορχομενού
και του Ωρίωνα (από την Ευρυάλη, κόρη του Μίνωα.
Θεωρούνταν ακόμα εξημερωτής του πρώτου αλόγου αλλά και
γεννήτορας του μυθικού αλόγου Πήγασου.

16. Ο Προμηθέας στην πλατεία του κέντρου Rockefeller, Νέα Υόρκη

17. Ο Προμηθέας στο Τόκιο,
Ιαπωνία.

18. Ο Προμηθέας.
Άγαλμα του Άρνο
Μπρέκερ.

19. Προμηθέας
Μυθική μορφή της αρχαιότητας. Γιος του Τιτάνα Ιαπετού και της Ωκεανίδας
Ασίας ή Θέμιδας ή Αίθρας ή Κλυμένης. Αδέλφια του ήταν οι Ιαπετίδες
Επιμηθέας, Άτλας και Μενοίτιος. Το όνομά του σημαίνει «συνετός»,
«προνοητικός». Παράγεται από την πρόθεση «προ» και το ουσιαστικό «μῆτις»
(=σκέψη).
Κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας ο Προμηθέας τάχθηκε υπέρ του Δία και γι'
αυτό δεν τιμωρήθηκε όπως οι άλλοι Τιτάνες. Η συμβολή του στην ανάπτυξη
του ανθρώπινου γένους ήταν πολύ σημαντική.
Aργότερα, μετά την επικράτηση των θεών του Oλύμπου, ήρθε σε σύγκρουση
με το Δία, όταν πληροφορήθηκε ότι ο θεός σκόπευε να αφανίσει το γένος των
ανθρώπων με κατακλυσμό.
Ο Προμηθέας έκλεψε σπίθες φωτιάς από τον τροχό του ήλιου ή από το καμίνι
του Ηφαίστου και την έδωσε στους ανθρώπους, οι οποίοι βελτίωσαν έτσι τη
ζωή τους, έφτιαξαν εργαλεία, καλλιέργησαν τη γη κι εκπολιτίστηκαν. Ο
Προμηθέας τους βοήθησε να αποκτήσουν ιατρικές γνώσεις, να παρασκευάσουν
φάρμακα, τους δίδαξε αρχιτεκτονική, μαθηματικά, αστρονομία, μεταλλουργία,
ναυσιπλοΐα.
Ο Δίας τιμώρησε και τους ανθρώπους και τον Προμηθέα. Εναντίον των
ανθρώπων έστειλε την Πανδώρα, ενώ τον Προμηθέα, με τη βοήθεια του
κράτους και της Βίας, τον έδεσε με ατσάλινες αλυσίδες επάνω στον Καύκασο κι
έστειλε έναν αετό, γεννημένο από τον Τυφώνα και την Έχιδνα, να του τρώει
το συκώτι, το οποίο κάθε πρωί ανανεωνόταν. Ο Δίας επίσης ορκίστηκε στα
νερά της Στύγας να μη λύσει ποτέ από τα δεσμά του τον Προμηθέα.

20. Ο Εγκέλαδος.
Στον κήπο του
Ανακτόρου των
Βερσαλλιών,
Γαλλία

21. Εγκέλαδος
Στην Ελληνική Μυθολογία φέρεται ως αρχηγός των
Γιγάντων, γιος του Τάρταρου και της Γης που έπαιξε
όμως πρωτεύοντα ρόλο στη Γιγαντομαχία στην
οποία και φονεύθηκε...
Για τον Εγκέλαδο και τον θάνατό του σώθηκαν
πολλές παραδόσεις. Κατά μια εξ αυτών
κατακεραυνώθηκε από τον Δία εναντίον του οποίου
κινήθηκε, κατ΄ άλλη φονεύθηκε από τον ακόλουθο
του Διονύσου τον Σειλινό, κατά τρίτη που είναι και η
επικρατέστερη φονεύθηκε από την Αθηνά η οποία
αφού τον έτρεψε σε φυγή έρριψε εναντίον του τη
Σικελία ή το όρος Αίτνα με το οποίο και τον
καταπλάκωσε. Ο Εγκέλαδος κινούμενος και
στενάζοντας ενίοτε μέσα στο τάφο του προκαλεί
εκρήξεις ηφαιστείων και σεισμούς.

22. Η Αστραία, κόρη του Δία και της
θεάς της δικαιοσύνης Θέμιδας.
Στο Castiglione delle Stiviere,
Ιταλία.

23. Η Αστραία, κόρη του Δία και
της θεάς της δικαιοσύνης
Θέμιδας.
Φρανκφούρτη Γερμανίας

24. Αστραία
Ήταν κόρη του «πατρός ανδρών τε θεών» Δία
και της θεάς της δικαιοσύνης Θέμιδας. Κατά
άλλους ήταν κόρη του Τιτάνα Αστραίου και της
Ηούς (Ηώς = Αυγή) που την έλεγαν και Δίκη
και την παρίσταναν με ζυγαριά και φοίνικα στο
ένα χέρι και στάχυ στο άλλο.
Πρόσφερε τη βοήθειά της κατά την Τιτανομαχία
υπέρ του Δία. Αυτός την τίμησε με το να της
δώσει το δικαίωμα να οδηγεί τον κεραυνό στον
στόχο του. Από αυτό η Αστραία έγινε η
προσωποποίηση της Δικαιοσύνης, από την
πλευρά της επόπτευσης, και συχνά
προσφωνούταν ως Θεία Δίκη.

25. O Ίκαρος στο κτίριο της
πολεμικής Αεροπορίας στο
Βελιγράδι, Σερβία.

26. Ο Δαίδαλος και ο Ικαρος
έξω από το μουσείου των
Καλών Τεχνών στο
Σαντιάγο, Χιλή

27. Δαίδαλος και Ίκαρος
Ο Ίκαρος ήταν γιος του Δαιδάλου και της Ναυκράτης, η οποία, κατά
μια παράδοση, ήταν δούλη του Μίνωος.
Όταν ο Δαίδαλος καταδικάστηκε από τον Άρειο Πάγο επειδή είχε
φονεύσει τον τεχνίτη Τάλω, έφυγε στην Κρήτη. Εκεί κατασκεύασε
τον Λαβύρινθο για να ζει μέσα ο Μινώταυρος, ο γιος της γυναίκας
του Μίνωος Πασιφάης. Μέσα στον Λαβύρινθο φυλάκισε ο Μίνως και
τον ίδιο τον Δαίδαλο με τον γιο του Ίκαρο, διότι ο Δαίδαλος είχε
βοηθήσει την Πασιφάη να ενωθεί με τον Ταύρο του Ποσειδώνος και
να γεννηθεί ο Μινώταυρος. Ο Δαίδαλος με τον Ίκαρο δραπέτευσαν
από τον Λαβύρινθο με τη βοήθεια των φτερών που είχε
κατασκευάσει και για τους δύο ο Δαίδαλος, χρησιμοποιώντας
πούπουλα και κερί. Τα φτερά αυτά τα προσάρτησαν στους ώμους
τους και πέταξαν στον ουρανό. Ο Ίκαρος όμως, γοητευμένος από
την πτήση, παράκουσε την εντολή του πατέρα του να μην πετάει
πολύ ψηλά για να μη λιώσει από τη ζέστη του ήλιου το κερί των
φτερών, ούτε και πολύ χαμηλά για να μην λυθούν τα φτερά από την
υγρασία της θάλασσας: πέταξε ψηλά με αποτέλεσμα να λιώσει το
κερί και να αποκολληθούν τα φτερά, να πέσει στη θάλασσα και να
χάσει τη ζωή του. Η θαλάσσια περιοχή όπου ο Ίκαρος βρήκε τον
θάνατο ονομάστηκε έκτοτε Ικάριο Πέλαγος ή Ικάριος Πόντος. Η
περιοχή αυτή βρίσκεται νότια του νησιού που ονομάστηκε Ικαρία.
Έτσι διηγείται την ιστορία του Ικάρου ο Απολλόδωρος.

28. Ο Ηρακλής (και οι στήλες) έξω από το κοινοβούλιο στην
Ανδαλουσία, Ισπανία

29. Ηράκλειες στήλες Γιβραλτάρ, Ισπανία.

31. Στήλες του Ηρακλέους
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι βρίσκονταν στην Ιβηρική
χερσόνησο και στο σημερινό Γιβραλτάρ. Εκεί πίστευαν ότι ήταν η
άκρη του κόσμου. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στο στόμιο του
πορθμού που βρίσκονταν οι στήλες υπήρχε μεγάλο νησί δίνοντας
αρκετές πληροφορίες για αυτό, κάνοντας μερικούς ερευνητές
σήμερα να πιστεύουν ότι ήταν η χαμένη Ατλαντίδα. Οι στήλες του
Ηρακλή , γνωστές και ως Ηράκλειες Στήλες, είναι ίσως οι
παλαιότερες φρυκτωρίες. Τις στήλες αυτές τις έστησε στις δύο
κωμοπόλεις που έχτισε ο ίδιος ο Ηρακλής στις δύο αντικριστές ακτές
του σημερινού Γιβραλτάρ. Η μία ήταν στη Αβύλη, στην πλευρά της
Αφρικής, και η άλλη στα Γήδειρα στην πλευρά της Ευρώπης. Η
επικρατέστερη άποψη δηλαδή για το τι ακριβώς ήταν οι Ηράκλειες
στήλες είναι πως πρόκειται για φάρους που ειδοποιούσαν τα πλοία
για το σημείο από το οποίο έπρεπε να στρίψουν ώστε να μπουν από
τον Ατλαντικό Ωκεανό στην Μεσόγειο και ακόμη ότι αυτοί οι φάροι
είχαν και ρόλο φρυκτωριών. Κατά τον Όμηρο άλλωστε οι στήλες
αυτές ήταν σημάδι για το τέρμα των δύο ηπείρων και τις αποκαλεί
χαρακτηριστικά ως πύλες του ωκεανού ή Τηλέτυπο.

32. Πυθέας ο Μασσαλιώτης έξω από
το μέγαρο του χρηματιστηρίου
στη Μασσαλία, Γαλλία

33. Πυθέας ο Μασσαλιώτης
(380-310π.Χ.)
Αρχαίος Έλληνας έμπορος, εξερευνητής και γεωγράφος από
τη Μασσαλία της σημερινής Γαλλίας. Είναι γνωστός για το
ταξίδι που πραγματοποίησε στις θάλασσες της βόρειας
Ευρώπης.
Ο τρόπος που ξεκίνησε το ταξίδι του ο Πυθέας δεν είναι
επακριβώς γνωστός. Μπορεί να πέρασε από το Στενό του
Γιβραλτάρ, αλλά είναι επίσης πιθανό να ταξίδεψε αρχικά δια
ξηράς μέσω της Γαλλίας. Στη συνέχεια βρέθηκε στη Μεγάλη
Βρετανία, για την περίμετρο της οποίας υπολόγισε τιμή που
διαφέρει κατά 2,5% από την πραγματική. Εκεί επισκέφτηκε
την Κορνουάλη, σημαντικό τόπο εξόρυξης κασσίτερου. Μετά
από θαλάσσιο ταξίδι έξι ημερών προς το βορρά έφτασε σε
έναν τόπο που ονομάζει Θούλη. Για τη Θούλη ο Πυθέας
αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη
ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Αυτό παραπέμπει σε
γεωγραφικό πλάτος 64 μοιρών. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με
φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.

34. Ευθυμένης ο Μασσαλιώτης
έξω από το μέγαρο του
χρηματιστηρίου στη Μασσαλία,
Γαλλία

35. Ευθυμένης ο Μασσαλιώτης
Καταγόμενος από την Μασσαλία υπήρξε θαλασσοπόρος, εξερευνητής και
γεωγράφος του 6ου ή 5ου π.Χ. αιώνα σύμφωνα με την επικρατέστερη σήμερα
άποψη. Κάποιοι μελετητές ωστόσο τον θεωρούν νεώτερο και τον τοποθετούν
στον 4ο π.Χ. αιώνα, στην εποχή περίπου που έζησε και ο επίσης
θαλασσοπόρος συμπατριώτης του Πυθέας. Ήταν ο δεύτερος γνωστός
Έλληνας που, μετά τον Κωλαίο τον Σάμιο, πέρασε τις Ηράκλειες στήλες και
ανοίχτηκε στην Έξω Θάλασσα. Εξερεύνησε τις ακτές της βορειοδυτικής
Αφρικής φθάνοντας μέχρι τις εκβολές ενός μεγάλου ποταμού, του Νίγηρα
ίσως ή πιθανότερα του Σενεγάλη.
Περιέγραψε το ταξίδι αυτό σ' ένα βιβλίο με τίτλο Περίπλους (όπως μας
πληροφορεί ο γεωγράφος Μαρκιανός).Σ' αυτό ισχυριζόταν ότι ο Νείλος
πηγάζει από τον Ατλαντικό ωκεανό και ότι οι πλημμύρες του οφείλονται στην
δύναμη των ετήσιων ανέμων που σπρώχνουν με ορμή τα νερά του ωκεανού
μέσα στο ποτάμι. Φαίνεται πως στήριξε την πεποίθησή του αυτή στην
παρατήρηση ότι και στον Σενεγάλη υπήρχαν κροκόδειλοι και ιπποπόταμοι
(ζώα χαρακτηριστικά του Νείλου) και στο ότι στο σημείο εκείνο τα νερά της
θάλασσας ήταν γλυκά (επειδή - όπως ξέρουμε σήμερα - το ρεύμα του
Σενεγάλη εισχωρεί βαθειά μέσα στον ωκεανό).
Η αντίληψη ότι ο Νείλος πηγάζει από τον ωκεανό και αφού διασχίσει
ολόκληρη την Αφρική χύνεται στην Μεσόγειο, όσο παράδοξη και αν φαντάζει
σήμερα, ήταν απολύτως συμβατή με τι γνώσεις και κυρίως τους μύθους της
εποχής του Ευθυμένη.

36. Ο Περσέας με την νεκρη Μέδουσα
στα ποδια του στο κτιριο Loggia
dei Lanzi στην Φλωρεντία, Ιταλία

38. Ο Περσέας
Ο Περσέας ήταν ήρωας της Αρχαιότητας, γιος του Δία και της Δανάης. Ο
παππούς του Ακρίσιος ήθελε πάντα να αποκτήσει έναν διάδοχο για τον θρόνο
του. Αποφασίζει να πάει στην Πυθία και να μάθει αν θα αποκτήσει αγόρι. Η
Πυθία του ανακοινώνει πως θα αποκτήσει εγγονό από την Δανάη και πως θα
σκοτωθεί από αυτόν. Γυρνώντας στο Άργος στεναχωρημένος, κλείνει την
Δανάη σε ένα υπόγειο δωμάτιο, ώστε να αποφύγει την επαλήθευση του
χρησμού. Ο Δίας γοητευμένος από την ομορφιά της Δανάης, την επισκέπτεται,
μέσω του παραθύρου, με την μορφή της χρυσής βροχής. Από την ένωση αυτή
γεννιέται ο Περσέας. Ο Ακρίσιος μαθαίνοντας την γέννηση του εγγονού του,
επειδή δεν μπορούσε να τον σκοτώσει, αποφασίζει να κλείσει σε ένα κουτί
(λάρνακα), την Δανάη και τον γιο της. Έπειτα δίνει εντολή να αφήσουν την
λάρνακα στην θάλασσα και να αποφασίσουν οι θεοί για την τύχη της. Η
λάρνακα ξεβράζεται, ύστερα από πολυήμερο ταξίδι, στις ακτές του νησιού
Σέριφος, όπου την βρίσκει ο ψαράς Δίκτυς, αδελφός του βασιλιά του νησιού,
Πολυδέκτη. Ο Περσέας μεγάλωσε στη Σέριφο και έγινε ένα δυνατό παλικάρι. Ο
Πολυδέκτης, από καιρό ήθελε για γυναίκα του την Δανάη. Στην αρχή είχε την
αντίρρηση της ίδιας και του αδελφού του. Τώρα όμως είχε ένα βασικό εμπόδιο:
τον γιο της, τον Περσέα. Θέλοντας να ξεφορτωθεί τον Περσέα τού τάζει την
παροχή μέσου προς την πατρίδα του το Άργος, υπό την προϋπόθεση να κάνει
έναν άθλο, να κόψει και να φέρει το κεφάλι της Μέδουσας.

39. Η Θεά Αθηνά
Καπιτώλιο των Η.Π.Α

40. Η Θεά Αθηνά

41. Η Θεά Αθηνά στο κτίριο
της Αυστριακή Βουλής στην
Βιέννη, Αυστρία

42. Αθηνά
Θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου. Αγαπημένη κόρη του Δία.
Μητέρα της ήταν η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία. Ο Δίας ύστερα από
προφητεία έμαθε ότι η Μήτις θα γεννούσε παιδί το οποίο θα ανέτρεπε από την
εξουσία τον πατέρα του, οπότε την κατάπιε ενώ ήταν έγκυος στην Αθηνά.
Αργότερα, ο Δίας άρχισε να υποφέρει από πονοκεφάλους και κάλεσε τον
Ήφαιστο να τον βοηθήσει. Τότε ο Ήφαιστος με ένα μεγάλο σφυρί χτύπησε το
κεφάλι του Δία και πετάχτηκε η Αθηνά πάνοπλη, φορώντας περικεφαλαία και
κρατώντας μια ασπίδα. Βλέποντας τον Δία, τα πέταξε στα πόδια του, δείγμα
αναγνώρισής του ως υπέρτατου θεού.
Η Αθηνά, ως θεά του πολέμου, ήταν περιβεβλημένη με Αιγίδα, διαφορετική
από αυτήν του Διός. Κατά μία εκδοχή, η Αθηνά κατασκεύασε την αιγίδα της
από το δέρμα της Χίμαιρας ή, κατ' άλλη εκδοχή, από το δέρμα του τέρατος
Αιγίδος ή Αιγήεντος, το οποίο κατέστρεφε τα πάντα στη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη
Φρυγία και τη Φοινίκη, και το οποίο η Αθηνά εξολόθρευσε. Επίσης στην ασπίδα
(και στο περιθωράκιο) της Αθηνάς ήταν το κεφάλι της Μέδουσας. Η Μέδουσα
αρχικά ήταν μια πολύ όμορφη θνητή γοργόνα και γι' αυτό τον λόγο την
πολιόρκησε ο Ποσειδώνας, διέπραξαν όμως προσβολή στην Αθηνά μιαίνοντας
έναν ναό της ερωτοτροπώντας μέσα σ' αυτόν. Τότε η Αθηνά την μεταμόρφωσε
σε τέρας ώστε να μην την πολιορκήσει ξανά κανένας άνδρας, ενώ το βλέμμα
της μετέτρεπε σε πέτρα οποιονδήποτε την κοίταζε. Όταν ο Περσέας σκότωσε
τη Μέδουσα, πρόσφερε στη θεά το κεφάλι της (γοργόνιο) ως ευχαριστήριο
δώρο, γιατί χάρη στη γυαλιστερή ασπίδα που η θεά του είχε δωρίσει, εκείνος
μπόρεσε να κατατροπώσει τη Μέδουσα κοιτάζοντας μόνο το είδωλό της μέσα
από αυτήν.

43. Ερμής άγαλμα μπροστά από το
Βίλα Ερμής στη Βιέννη

44. Ο Ερμής, ο Ηφαιστος και η Αθηνά στον σταθμό Grand Central
Terminal στο Μανχάταν Νέας Υόρκης, Αμερική.

45. Ερμής
Είναι ο αγγελιαφόρος των θεών. Ακόμη λειτουργεί ως ψυχοπομπός,
οδηγεί δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη (όπως μαθαίνουμε
στην Οδύσσεια), αλλά είναι και προστάτης των κλεφτών, των
τυχερών παιχνιδιών και του εμπορίου. Σύμφωνα με τον
επικρατέστερο μύθο, πατέρας του Ερμή ήταν ο Δίας και μητέρα του η
Μαία, μία από τις Πλειάδες, τις θυγατέρες του Άτλαντα, του γίγαντα
που κρατούσε στις πλάτες του τον ουρανό. Πρόκειται ίσως για την πιο
συμπαθητική θεότητα του ελληνικού δωδεκάθεου, καθώς συνδυάζει
αρχικά πολύ έντονα τα ανθρώπινα με τα θεϊκά στοιχεία, αλλά και γιατί
θεωρείται ουσιαστικά ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους,
Εκείνος είναι που εισήγαγε τα γράμματα και τις επιστήμες στην
ανθρωπότητα, δίδαξε τη χρήση της διάνοιας και μάλιστα υπάρχουν
μύθοι πoυ αποδίδουν σε αυτόν τη μετάδοση της γνώσης της φωτιάς
στους ανθρώπους. Ταυτόχρονα είναι προστάτης του εμπορίου, των
θυσιαστικών τελετών και της μαγείας. Εκφράζει με ένα αρχετυπικό
σχεδόν τρόπο την ταχύτητα, την ευλυγισία, τη μεταβλητότητα, μα και
τους απατηλούς δρόμους που κάποιες φορές ακολουθεί ο νους, καθώς
εύκολα απατάται και κάνει λάθη. Διαθέτει, επιπλέον, μια σκιώδη και
περισσότερο ανθρώπινη όψη, καθώς είναι πρώτος στην απατεωνιά, το
ψέμα και την κλεψιά.

46. Ήφαιστος
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ήταν ένας από
τους κύριους Ολύμπιους θεούς του αρχαίου
Δωδεκάθεου. Ήταν ο θεός της φωτιάς του ουρανού και
της γης και οποιασδήποτε διεργασίας ή τέχνης με αυτήν,
όπως της χαλκουργίας και κυρίως της μεταλλουργίας.
Σύμφωνα με την Ιλιάδα του Ομήρου, (Ξ 338), ήταν γιος
του Δία και της Ήρας. Αυτό αναφέρεται στους ομηρικούς
στίχους, τους οποίους ακολούθησαν οι μεταγενέστεροι
συγγραφείς. Ωστόσο, ο Ησίοδος στη Θεογονία του (927)
τον παρουσιάζει όχι ως καρπό του έρωτα αλλά της έριδας
και φιλονικίας μεταξύ του Δία και της Ήρας, φερόμενος
να γεννήθηκε από την Ήρα με παρθενογένεση.
Ο Ήφαιστος μαζί με την Εστία αποτελούσαν τις κύριες
θεότητες του πυρός.

47. Ο Δημοσθένης και Λυκούργος (αντίστοιχα) στα Δικαστήρια των
Βρυξελλών

48. Δημοσθένης
Ήταν ρήτορας που αναδείχθηκε πολιτικός και στρατηγός της αρχαίας
Αθήνας. Θεωρείται ο σημαντικότερος ρήτορας της αρχαιότητας και
όλων των εποχών, μαθητής του Ισοκράτη και του Ισαίου. Γεννήθηκε
στην Αθήνα το 384 και πέθανε αυτοκτονώντας το 322 π.Χ.. Τον
πατέρα του, που είχε το επάγγελμα του μαχαιροποιού, τον έλεγαν
Δημοσθένη και τη μητέρα του Κλεόβουλη. Από μικρός δοκίμασε την
πίκρα της ζωής, γιατί, χάνοντας τον πατέρα του, οι κηδεμόνες του
καταχράστηκαν την πατρική του περιουσία. Έτσι, αποφάσισε να
ασχοληθεί με τη ρητορική για να μπορέσει ο ίδιος να πολεμήσει για
το κλεμμένο του δίκιο. Αν και κατάφερε να κερδίσει τη δίκη, δεν
μπόρεσε να πάρει την περιουσία του και αναγκάστηκε, για να ζήσει,
να γράφει λόγους και να πληρώνεται. Στην εκκλησία του δήμου που
προσπάθησε δυο φορές να μιλήσει δεν τα κατάφερε, γιατί τον
εμπόδιζαν η νευρικότητά του και η δυσκολία να προφέρει το λ και το
ρ. Τον πλήγωσε αυτή η ταπείνωση, τόσο, που αποφάσισε να
λυτρωθεί από τα ελαττώματά του. Ο βάταλος (τσεβδός) όπως τον
έλεγε η παραμάνα του, με την πίστη και την επιμονή του, πότε
ανεβαίνοντας στον Λυκαβηττό και πότε κατεβαίνοντας στο Φάληρο,
με την απαγγελία που έκανε σε διάφορους λόγους, μπόρεσε να
νικήσει τις δυσκολίες στην άρθρωση, την κάποια του δειλία και να
πετύχει την κυριαρχία στις κινήσεις του. Ήταν πια σε θέση να
παρουσιαστεί στην εκκλησία του δήμου και να μιλήσει.

49. Λυκούργος
Τη ζωή και το νομοθετικό έργο του περίφημου αρχαίου
Σπαρτιάτη νομοθέτη Λυκούργου, την καλύπτει η
ομίχλη των μύθων και των θρύλων της αρχαιότητας και
μερικοί ιστορικοί των νεότερων χρόνων υποστήριξαν ότι
αυτός δεν ήταν ιστορικό πρόσωπο αλλά συμβολική
μορφή.
Βασιλιάς της Σπάρτης, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο
πότε έζησε, αν και κάποιες πηγές αναφέρουν τον 7ο
π.Χ. αιώνα. Tαξίδεψε σε πολλά μέρη της γης,
επισκέφτηκε την Κρήτη και, πολύ πιθανό, την Αίγυπτο,
τη Λιβύη και την Ιβηρία. Επιστρέφοντας στη Σπάρτη
φρόντισε να μεταρρυθμίσει το σπαρτιατικό πολίτευμα. Ο
μύθος λέει ότι έφυγε από τη Σπάρτη για πάντα, ώστε να
μην αλλάζουν τη νομοθεσία του οι συμπολίτες του, που
είχαν ορκιστεί να μην το κάνουν παρά μόνο αν κάποτε
επέστρεφε.

50. Η Μούσα Τερψιχόρη,
Δημοτικό Θέατρο της Thorn

51. Τερψιχόρη, Μούσα της
Μουσικής και του Χορού,
του Αντόνιο Κανόβα.

52. Μούσα Τερψιχόρη
Στην Ελληνική μυθολογία, η Τερψιχόρη ήταν μία από τις
εννέα Μούσες, η μούσα του χορού και των δραματικών
χορικών. Συνήθως απεικονίζεται καθισμένη και κρατώντας μια
λύρα.
Μερικές φορές αναφέρεται ως μητέρα των Σειρήνων.
Το όνομά της προέρχεται από το ρήμα τέρπω (ευφραίνω) και
το ουσιαστικό χορός.

53. Ο Μέγας Αλέξανδρος, Εδιμβούργο

54. Μέγας Αλέξανδρος
Ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών (356 - 323 π.Χ.) ή Αλέξανδρος ο
Μέγας ή Μέγας Αλέξανδρος, ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας,
Ηγεμών της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής
αυτοκρατορίας, Φαραώ της Αιγύπτου, Βασιλιάς της Ασίας και
βορειοδυτικής Ινδίας, και οι κατακτήσεις του αποτέλεσαν τον θεμέλιο
λίθο της Ελληνιστικής εποχής των βασιλείων των Διαδόχων και
Επιγόνων του.
Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του έτους 356
π.Χ.. Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Μακεδονίας και η
πριγκίπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου. Ως βασιλιάς της Μακεδονίας,
συνέχισε το έργο του πατέρα του, Φιλίππου Β', και του παππού του
Αμύντα Γ', ικανών στρατηγών, πολιτικών και διπλωματών, οι οποίοι
διαδοχικά αναμόρφωσαν το Μακεδονικό βασίλειο και το εξέλιξαν σε
σημαντική δύναμη του Ελληνικού κόσμου, και με τη σειρά του ο
Αλέξανδρος το διαμόρφωσε σε παγκόσμια υπερδύναμη. Υπήρξε ένας
από τους σπουδαιότερους στρατηγούς στην ιστορία, και κατά την
περίοδο των 13 ετών της βασιλείας του (336 - 323 π.Χ.) κατέκτησε
το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου (Μικρά Ασία,
Περσία, Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας, και χωρίς
να έχει ηττηθεί σε μάχη που ο ίδιος συμμετείχε.

55. Στην οροφή του
Εθνικού Θεάτρου
της Πράγας

56. Το άρμα του Απόλλωνα

57. Οι Μούσες

60. Οι Μούσες και ο Απόλλωνας
Οι Μούσες στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι εννέα
αρχαίες θεότητες. Ο Απόλλωνας ήταν ο ηγέτης τους (Απόλλων
Μουσηγέτης).Αρχικά οι θεότητες αυτές ήταν νύμφες του
βουνού και των νερών. Ο Ησίοδος στη Θεογονία αφηγείται: «Η
Μνημοσύνη κοιμήθηκε στην Πιερία με το γιο του Κρόνου και
γέννησε αυτές τις παρθένες που μας κάνουν να ξεχνάμε τα
βάσανά μας και απαλύνουν τους πόνους μας. Εννιά νύχτες
συνέχεια ο συνετός Δίας ανεβαίνοντας στο ιερό κρεβάτι του,
κοιμότανε δίπλα στη Μνημοσύνη, μακριά απ’ όλους τους
αθανάτους. Ύστερα από ένα χρόνο, όταν οι εποχές και οι μήνες
είχαν συμπληρώσει τον κύκλο τους κι όταν πέρασαν πολλές
μέρες η Μνημοσύνη γέννησε εννιά κόρες…, που όλες τις
μάγευε η μουσική…». Οι μούσες είναι:
Κλειώ (Ιστορίας), Ευτέρπη (Μουσική & Λυρική Ποίηση),
Μελπομένη (Τραγωδία), Θάλεια(Βουκολική ποίηση&Κομωδία),
Τερψιχόρη (Χορού), Ερατώ (Λυρικής Ερωτικής Ποίησης),
Ουρανία(Αστρονομία), Πολυμνία (Ιερή ποίηση και Ύμνοι),
Καλλιόπη (Επική Ποίηση).

61. Ο Ευρυτίωνας αρπάζει την
Ιπποδάμεια
στο γάμο του Πειρίθους,
Παρίσι, Γαλλία 1971

62. Ο Ευρυτίωνας αρπάζει την Ιπποδάμεια
Οι Κένταυροι ήταν μυθικά πλάσματα που ζούσαν στην περιοχή του Πηλίου και συμβόλιζαν τη
βαρβαρότητα. Τα ανθρωπόμορφα όντα ήταν μισοί άνθρωποι και μισοί άλογα.
Ο πρώτος Κένταυρος ήταν παιδί του Ιξίωνα, πρώην Βασιλιά της Θεσσαλίας και της Νεφέλης.
Ο Βασιλιάς Ιξίωνας, έχασε την εξουσία όταν σκότωσε τον πεθερό του. Το άγριο έγκλημα
θεωρήθηκε ασυγχώρητο, άπαντες τον απαρνήθηκαν και αυτός βρήκε καταφύγιο στο ναό του
Δία. Ο Δίας τον λυπήθηκε και τον κάλεσε στον Όλυμπο να δειπνήσει με τους υπόλοιπους
θεούς. Τότε, ο Ιξίωνας υπέπεσε σε ένα επιπλέον ασυγχώρητο λάθος, ερωτεύτηκε την Ήρα. Ο
Δίας αντιλήφθηκε αμέσως τον πόθο του Ιξίωνα για τη γυναίκα του. Για να τον εκδικηθεί,
έδωσε σε ένα σύννεφο, τη Νεφέλη, την μορφή της Ήρας.
Από την συνεύρεση του Ιξίωνα με τη Νεφέλη γεννήθηκε ο Κένταυρος. Όπως αναφέρεται, το
παιδί ήταν δύσμορφο και άσχημο. Στην γέννηση του δεν δέχτηκαν να παραβρεθούν ούτε οι
Χάριτες. Ίσως το άσχημο παρουσιαστικό του ήταν η αιτία που όταν μεγάλωσε ήρθε σε επαφή
με τις φοράδες της Μαγνησίας.
Η Κενταυρομαχία
Οι απόγονοι του Ιξίωνα συναντήθηκαν μερικά χρόνια αργότερα στο γάμο του Πειρίθους. Ο
Πειρίθους, Βασιλιάς των Λαπιθών και ετεροθαλής αδερφός των Κενταύρων κάλεσε τον
Ευρυτίωνα, ένας Κένταυρος, στον γάμο του με την Ιπποδάμεια. Ο Ευρυτίωνας -όπως και οι
υπόλοιποι Κένταυροι- φημιζόταν για την ανάρμοστη συμπεριφορά του. Στο γάμο του
Πειρίθους, ο Ευρυτίωνας μέθυσε με συνέπεια να παρεκτραπεί και να επιχειρήσει να απαγάγει
την όμορφη Ιπποδάμεια.
Οι Λαπίθες εξοργίστηκαν με την ασέβεια που έδειξε ο καλεσμένος, του έκοψαν τα αυτιά και
τη μύτη και τον διέταξαν να φύγει από γλέντι. Όταν οι Κένταυροι πληροφορήθηκαν την
πράξη των Λαπιθών, τους επιτέθηκαν. Αν και οι Κένταυροι υπερίσχυαν σε δύναμη δεν
κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τους Λαπίθες, οι οποίοι είχαν με το μέρος τους ένα ισχυρό
όπλο, τον Θησέα. Οι Λαπίθες κυνήγησαν και έδιωξαν, όσους Κενταύρους επέζησαν, μακριά
από το Πήλιο.

63. Η Αρπαγή της Ευρώπης
στην είσοδο του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο

64. Η αρπαγή της Ευρώπης
στη Χάγη

65. Η αρπαγή της Ευρώπης
Πανεπιστήμιο Τενεσί, Αμερική

66. Η αρπαγή της Ευρώπης
Σύμφωνα με το μύθο, η Ευρώπη ήταν αδελφή του Κάδμου, ιδρυτή της Θήβας
και κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάσσας, ηγεμόνων της Φοινίκης.
Όταν μεγάλωσε, μια μέρα πήγε στα λιβάδια,για να παίξει με τις φίλες της και
να μαζέψει λουλούδια. Εκεί συνάντησε τον θεό Δία. Εκείνον αμέσως τον
χτύπησε ο Έρωτας και για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε ήρεμο,
εύσωμο και δυνατό ταύρο και πήγε δίπλα της κάνοντας δήθεν ότι βόσκει,
σκεπτόμενος με τι τρόπο θα την κατακτούσε. Εκείνη τότε πλησίασε τον ταύρο
- Δία και άρχισε να τον χαϊδεύει γοητευμένη από την ωραία κορμοστασιά του
και τη μυϊκή του δύναμη. Σε λίγο δε δίστασε και να τον ιππεύσει. Τότε αυτός
άρχισε να τρέχει με αστραπιαία ταχύτητα. Η Ευρώπη έκλαιγε, μα δεν
μπορούσε να πηδήσει, γιατί φοβόταν μη σκοτωθεί. Ο μεταμορφωμένος σε
ταύρο θεός διέσχισε τη θάλασσα συνοδευόμενος από Τρίτωνες και Νηρηίδες
και έφτασε στην Κρήτη. Όταν αποβιβάστηκε στο νησί, ο ταύρος δεν φαινόταν
πια, αλλά ο Δίας πήρε από το χέρι την Ευρώπη και την οδήγησε στο Δικταίον
άντρο. Καρπός των ερωτικών ενώσεων του Δία και της Ευρώπης στην Κρήτη
ήταν ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Σαρπηδόνας. Αργότερα, όταν ο Δίας
εγκατέλειψε την Ευρώπη και πήγε στον Όλυμπο, η Ευρώπη πήρε για δεύτερο
σύζυγό της το βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, που υιοθέτησε και τα παιδιά
που είχε αποκτήσει αυτή από το Δία. Μετά το θάνατο του βασιλιά Αστέριου,
το θρόνο της Κρήτης πήρε ο μεγαλύτερος από τους θετούς γιους του, ο
Μίνωας, ο οποίος έγινε ο πρώτος Έλληνας θαλασσοκράτορας και νομοθέτης.

67. Σας Ευχαριστώ!!!!!
Νατάσα Λύρη

68. Πηγές
 http://ellaniapili.blogspot.gr/
 http://www.mixanitouxronou.gr/
 https://el.wikipedia.org/wiki/
 http://www.theogonia.gr/
 http://www.xorisorianews.gr/
 Προσωπικό Αρχείο Φωτογραφιών