1. Projekt: Usługi kulturalne a praktyki kulturowe. Badania lokalnych
obiegów kultury
Rejestr kategorii i obszarów diagnozy sceny i polityki kultury
K i m s ą i j a k a k t o r z y k u l t u r y d e f i n i u j ą k u l t u r ę , zjawiska kulturowe,
uczestnictwo w kulturze:
• aktorzy kultury (jak opisują swoją rolę społeczną, jak charakteryzują obszar własnej
odpowiedzialności, jakie kompetencje są dla nich najważniejsze);
• stopień sformalizowania aktorów kultury (zależność/niezależność w stosunku do
organizacji i instytucji, zakres sformalizowania ich przestrzeni działań);
• zewnętrzni i wewnętrzni aktorzy kultury (przede wszystkim jacy zewnętrzni aktorzy
uczestniczą w kreowaniu scen kulturowych);
• związki z instytucjami i grupami interesu kreującymi politykę kultury
(niezależność/podległość, nadrzędność/podrzędność, koalicja/opozycja);
• relacje pomiędzy aktorami (napięcia między aktorami, negocjacje, obszary sporów);
• rozumienie zjawiska kultury (czy lokalnie obowiązuje wąska czy szeroka definicja
kultury);
• kultura zinstytucjonalizowana a słabo lub niezinstytucjonalizowana (analiza
aktorów kultury w powiązaniu z ich zapleczem instytucjonalnym lub
organizacyjnym);
• kultura lokalna (w tym: nisze kulturowe) a kultura ogólnopolska (również
małopolska, jeśli zaistnieje taka kategoria), dodatkowo problem kultury typu
ludowego;
• nowe idee (awangarda) a tradycjonalizm (konserwatyzm) w kulturze;
• codzienność i odświętność kultury;
• kultura jako narzędzie rozwoju lokalnego (promocja, kapitał społeczny i tym
podobne) czy obszar teleologiczny (wartości, tożsamość);

2. • kultura a koncepcje rozwoju lokalnego (jakie aktorzy kultury widzą powiązania);
• definicja uczestnictwa w kulturze;
• dla kogo jest kultura (kto jest uczestnikiem kultury w opinii aktorów kultury);
• co ma wynikać z uczestnictwa w kulturze (integracja, zachowanie tradycji,
budowanie kompetencji, kapitał społeczny, rozwój gospodarczy, kontrola
społeczna, eksperymentowanie i poszerzanie granic).
A n a l i z a s t r u k t u r a l n a s c e n k u l t u r o w y c h na podstawie modelu gminy jako
festiwalu ze sceną główną, scenami niszowymi, ruchomymi platformami, gdzie jedne
sceny są projektowane jako zestawy usług publicznych, inne istnieją jako fenomeny
społeczne lub gospodarcze, a inne ukrywają się w podziemiu lub są uznawane za
niekulturalne:
• wzajemne relacje pomiędzy scenami;
• stopień instytucjonalizacji i sformalizowania scen kulturowych;
• lokalność a pozalokalność scen kulturowych;
• napięcia pomiędzy aktorami/scenami; formy negocjacji i prowadzenia sporów;
• otwartość, zamknięcie, spoistość, uspołecznienie i komercjalizacja scen
kulturowych;
• obszary znaczeń kultury eksplorowane na scenach;
• sceny kultury jako sieci społeczne i powiązania (konkurencja, kooperacja,
rywalizacja) aktorów kultury.
D i a g n o z a p o l i t y k k u l t u r o w y c h w wymiarze ich społecznego tworzenia i
zarządzania strategicznego obszarem kultury:
• ukierunkowanie prowadzonej polityki – priorytety: czy są realnie ustalane, jak toczą
się wokół nich negocjacje (społeczność lokalna/odbiorca zewnętrzny; zachowanie
status quo/projekty innowacyjne; centralność/peryferyjność);
• punkty odniesienia przy kreowaniu polityki kultury (porównywanie się –
tematyczne odnoszenie do innych; jakich wzorów i dobrych praktyk się poszukuje;
• związek scen kulturowych z politykami kultury, koncepcje rozwoju kultury;

3. • wpływ grup interesów na kształt kreowanej polityki kultury;
• napięcia i spory na linii politycy kultury – inne grupy aktorów kultury;
• umiejętności budowania i wdrażania strategii w obszarze polityk kultury
(definiowanie barier i potencjałów, określanie wyzwań, spajanie społeczności wokół
priorytetów, motywowanie aktorów kultury i instytucji kultury,
zagospodarowywanie energii liderów);
• jakość zarządzania i koordynacji wypracowanych polityk kultury;
• umiejętność budowania partnerstw, sieci, relacji;
• otwartość systemu na zmianę i innowacyjne/kreatywne pomysły;
• Budowanie klimatu zaufania, wysokich standardów zarządzania, dialogu
społecznego.
Ewaluacja kultury przez samorząd:
• formy badań ewaluacyjnych;
• kryteria badań ewaluacyjnych;
• zarządzanie cyklem ewaluacyjnym;
• dostęp do informacji ewaluacyjnych.