Andoriña para blog

COLEXIO SAGRADA FAMILIA ANDORIÑA ANO 2013

- 2 -
PORTADA
SUMARIO
UN NENO NON É UN VASO QUE ENCHER…
ACTIVIDADES DE INFANTIL
AS PAISAXES
CONCERTO DIDÁCTICO DE NADAL
POEMAS 4º E.P.
PANIFICADORA ALDÁN
OBRADOIRO DE ARQUEOLOXÍA
ESCRITURA CREATIVA
POEMAS 6º E.P.
UN DÍA COMPLETO
DÍA DO LIBRO
CONTAMOS CONTOS
UN ANIVERSARIO MOI ESPECIAL
QUERIDA BRANCANEVES…
PROXECTO DO MAR
MALAS PALABRAS
UN DÍA DE CONVIVENCIA
UNHA CANTIGA DE ESCARNIO MODERNA
AS VALENCIAS
IST MEETING POINT
ADIVIÑAS
LETRAS GALEGAS 2013
RELATOS PREMIADOS - LETRAS GALEGAS
FINALISTAS DO II CERTAME LETRAS GALEGAS
POEMAS GAÑADORES – LETRAS GALEGAS
GÚSTAME A BIBLIOTECA DO MEU COLE
A VIDA EN GRÁFICAS
INVESTIGAMOS SOBRE A PREHISTORIA
A FALA
MUSEO DO MAR
VISITAS DE 5º E 6º E.P.
CHARLA EN GERIATROS
FIN DE ETAPA
CABÁRCENO
OFRENDA FLORAL
FORESA- CASA MUSEO DE ROSALÍA
CURSO 2000-2001
TORNEOS DA ESO
IIIOLIMPIADA ESCOLAR
PASATEMPOS
Dirección:
COLEXIO SAGRADA FAMILIA
Redacción:
ALUMNOS E ALUMNAS
PORTADA:
Mª José e Carmen, 4º ESO

Gústanme as frases célebres porque soen ser profundas; non un burato
sen fondo,non, senón algo que nos fai pensar, reflexionar e nos serve
para aplicar nalgún momento da nosa vida cotiá.
Esta frase é especialmente fermosa porque todo, todo o aplicado ós
cativos é marabilloso.
Dinos que non debemos preocuparnos tanto da parte material dos nosos
fillos, os nosos alumnos. É importante que coman, que non pasen frío, que
disfruten cos amigos, cos xogos; que os coidemos cando están “maliños”.
Tamén é importante que adquiran coñecementos ou conceptos, pero non
debemos de producirlle unha enchenta, nin atiborralos de algo que non
entenden. Cómpre ensinalos a diferencia-lo principal do secundario, as
ideas esenciais das que non o son tanto, para que sexan quen de priorizar
e desbota-lo inservible das súas acutacións e actitudes vitais.
Todo isto é necesario, pero máis aínda o é que medre en grandeza de
espírito e que sinta interese, apetencia, desexo vehemente por se algo e,
sobre todo, alguén na vida.
Hoxe, que nos preocupa tanto o “ter”, e, moi pouco o “ser”, podería posuír
máis forza esta frase. Debemos preocuparnos moito e ben de que os
nosos nenos cheguen a ser algún día esa chama acesa e ardente que
iluminen a tódolos que están a rentes deles, incluídos nós, que puxémo-lo
primeiro pau do lume para conseguilo.
Mª Carmen González, mestra
“UN NENO NON É UN VASO QUE ENCHER,
SENÓN UN FOGO QUE ACENDER”

Neste curso, os nen@s de
Educación Infantil levamos a
cabo o proxecto “Os barcos” no
que traballamos distintos tipos:
de pesca, mercantes, de pasa-
xeiros e elaboramos un periódico.
Celebramos o DÍA DA PRENSA coa ela-
boración dun mural sobre o proxecto
dos barcos no que os nen@s o pintaron
usando distintos materiais.
Tamén comenzamos a traballar estimula-
ción temperá mediante o gateo, arras-
tre e a escaleira de braquiación.
Xunto cun novo método de
intelixencias múltiples
(facendo e comendo unha
ensalada, elaborando zume,
e tamén auga de colonia….)
- 4 -

Polo Nadal representamos dúas obras de Teatro, e á volta das vacacións visitamos un
BELÉN
En febreiro fomos o centro cultural
Caixanova para ver a obra: ”TRISTÁN
CARA DE CAN”, e tivemos a visita
dun contacontos que nos amosou
mediante sombras a obra…
“O DERRADEIRO DRAGÓN”
En marzo visitamos a Panadería Iglesias
onde nos ensinaron as instalación e como
elaboraban o pan, pasteis, e os ovos de
Pascua.
Participamos no día do deporte
facendo distintos xogos
O 30 de maio visitamos a granxa escola
Serantellos en Cambados onde elaboramos
pan e traballamos na horta….

COLEXIO SAGRADA FAMILIA ANDORIÑA ANO 2013COLEXIO SAGRADA FAMILIA ANDORIÑA ANO 2013
Os nenos e nenas de 1º Educación
Primaria traballamos as paisaxes.
Dentro das actividades
desenvolvidas, buscamos fotos en
diferentes xornais e
posteriormente elaboramos unha
paisaxe de costa en plastilina.
Cada grupo foi construíndo a súa
paisaxe elixindo as cores
apropiadas para cada elemento
da paisaxe.
Foi unha actividade
moi motivadora
para os nenos feita
con moito gusto e
detalle.
- 6 -

Dentro das actividades levadas a cabo nas festas do Nadal, tivemos a sorte de ter no noso
cole ao grupo de música tradicional "ABALADOIRO" de Coiro que nos ofreceu un
interesante e divertido concerto, onde nos amosaron os instrumentos propios da música
tradicional galega.
Non só puidemos ver os instrumentos máis
usuais, senón tamén outros que se tocan con menos frecuencia pero que son moi chamativos
e teñen un son moi fermoso. Estamos a falar da zanfona, ocarina, tarrañolas, culleres,
legón, culleres, charrasco,cunchas,…
Os instrumentos que máis lle gustaron aos
alumnos foron a pandeira, a ocarina a zanfoña o charrasco e o acordeón. Na actuación
participaron dous alumnos que ensaian con este grupo,Mauro e Samuel Pardavila.
Tamén participaron nalgunhas pezas alumnas do centro que tocan a pandeireta.
- 7 -

Algúns alumnos resumiron o concerto como
unha actividade moi divertida e entretida, xa que os músicos tocaban moitos instrumentos
diferentes e tiñan moito ritmo. Para outros foi un concerto que lles sorprendeu, porque non
coñecían moitos dos instrumentos que tocaban os músicos e amosaban sorpresa cando os
interpretaban.
Puideron ver en directo instrumentos da tradición galega que nunca viran e como era o seu
son!!
Ao final
prepara mos
unha cantiga de Nadal
que acompañamos con
pandeietas e cunchas
e onde participaron
alumnos e alumnas de
diferentes idades
xunto co GRUPO
ABALADOIRO.
FOI XENIAL ¡!!

-

-
- 10 -
Don Choco vive nun oco.
Doña Faneca, baixo a area.
O santiaguiño no seu niño
E a agulla dorme, dorme coa marea chea.
A dorada é moi delgada
E don Choco segue no seu oco,
O peixe Lúa, parece unha duna
e o tiburón branco segue vivindo nun barco.
Pablo e Jose
O MAR
O león grandón
é moi comilón
e cando canta unha canción
sáelle do corazón.
O león salvaxe
ten marrón a pelaxe
e cando caza animais
é feroz de máis.
O león dormilón
cando ten tempo
dorme a sesta
un montón.
Á aguia
non lle gusta o león
porque sempre lle colle
o seu sillón.
Eduardo e Sofía
Non hai area amarela no fondo do mar,
e as cunchas non teñen donde apoiar,
as cunchas choran e choran porque non teñen lar,
e a algunhas dálle igual porque teñen o poder de voar.
A banda “Plash”mola como una estrela fugaz,
o cabaliño de mar é un “DJ” con antifaz,
a súa amiga Pili canta coma Bisbal
e as cunchas bailan e bailan sen parar.
Que pasa no fondo do mar?
Que a area volveu dunha viaxe ao seu fogar.
Que pasa agora no fondo do mar?
Que as cunchas xa teñen onde se apoiar.
Silvia e Susana
Xa non hai ras nas lagoas
que pasará?
xa non croan
onde irán?
Xa non quedan
sabes onde irán?
As lagoas están vacías
que pasará?
Que lles ocorre ás ras?
Que lles pasará?
Non sei, non sei,
xa voltarán.
As ras están enfermas
pobriñas elas!
Xa no nos despertarán
Nunca máis pola mañá.
Carlota e Nerea
Que lle pasa ó león?
Está enfadado.
non pode durmir
nin xogar ós dados.
Está no seu cuarto
triste e fatigado.
Se vén o seu irmán
dille que está canso.
Se ven o seu amigo
a xogar aos dados
el dille que non,
que está triste e fatigado.
Breixo e Pedro
O mar ten moitos animais
a onde irán?
vanse sin máis.
Vaise o bonito
por moi chulito,
vaise o tiburón
por ser moi bombón.
Vaise a sardiña
por ser pequeniña,
vaise a balea
por estar moi chea.
Vanse todos,
a onde irán?
vanse á escola
no fondo do mar.
Candela e Aitana
A LAGOA O LEÓNO MAR
O LEÓN
O FONDO DO MAR

El martes 16 de octubre salimos con
nuestros compañeros de 3º de E.P., a
una actividad complementaria a la
"PANIFICADORA IGLESIAS"
Nos guió el Sr. Rogelio. Nos llamó la
atención que hicieran su propia
levadura.
El pan tarda en hacerse, todo el
proceso, 4 horas. Había máquinas
para hacer empanadillas, cocer
magdalenas y para hacer distintos
tipos de pan.
Le hicimos algunas preguntas.
Nos comentó que había 62
trabajadores, los más mayores
tienen 60 años y los más jóvenes
entre 22 y 26. Trabajan en 2 o 3
turnos.
También nos dijo que una
barra de pan cuesta 80 cént.,
pesa 250g y hacen unas 14000
barras al día, que reparten en
14 furgonetas.
En el año en que nacimos
(2003) una barra de pan
costaba casi como ahora.
Al terminar la visita nos pusieron
una deliciosa merienda con: bollos
de leche, pizza, refrescos, galletas
y magdalenas recién salidas del
horno. Nos dijeron que están muy
contentos porque reparten sus
productos también fuera de Galicia.
Pedro, Nerea, Jose y Carlota ( 4º E.P.)
- 11 -
¡La visita nos gustó
mucho!

SOMERXÉMONOS na época da Prehistoria
para comprender mellor o obradoiro que
iamos facer.
RECIBIMOS unha explicación dos distintos
métodos empregados polos arqueólogos e as
distintas tarefas do seu traballo.
CONVERTÉMONOS en arqueólogos buscando distintas pezas pertencentes aos nosos
antepasados.
INTERPRETAMOS os obxectos atopados podendo así coñecer moitos aspectos da vida
nesta época.
- 12 -
Os alumn@s de 5º e 6º de
Educación Primaria,
visitamos o castro situado no
Museo do Mar de Vigo

- 13 -

A paz é bonita,
a paz é fermosa,
a paz soe ser linda
e tamén amorosa.
A paz é necesaria
para sobrevivir,
tamén é sagrada
e ás veces fai rir.
Vivo nunha aldea
na que sempre reina a
paz
non é tan fea
nin tampouco
defraudará.
Sempre que haxa paz
todo será bonito,
aínda que nalgún lugar
non pasa sempre iso.
O meu poema acaba
e a todos desexo paz.
Onte cando xogaba,
déronme todos a man
Laura Coya , 6º E. P.
A PAZ
A miña aldea non é moi elegante,
pero na nosa ría, tópase un bo bogabante.
A praia está ó lado do río,
e aínda que non sempre, pero vai frío.
Hai un camiño longo e estreito,
e del non se saca moito proveito.
Rematando o camiño hai unha alameda,
e inda que hai crise, topas algunha moeda.
Cara ó final hai un muelle para pescar,
e tamén hai nenos que se botan a nadar.
E aquí remata a miña pequena aldea,
na que vou pasear ó meu can cunha correa.
A xente deste grande e fermoso pobo,
non é que ande moi amodo.
Cando molla os pés o vello de enfrente,
vai tan despacio que o leva a corrente.
Logo está a miña veciña que é modelo,
que non pode nin co seu longo cabelo.
Sempre miro a Xoán o que non fai fogueira,
e inda que soe raro ten a maior das
maceiras.
E aquí remata a miña poesía,
que de verdade, fixen con moita alegría.
Borja Rodríguez
5º E.P.
A MIÑA ALDEA
A paz que pouco dura.
A paz que pouco
aguanta.
A paz que se disfruta.
A paz que te relaxa.
Isto non é broma.
Dígocho en serio.
O símbolo é a pomba
e a rama da oliveira.
Para a xente que sofre.
Para os nenos que
morren
O malo que ocorre,
neste día, que se borre.
O día de festa
que celebramos aquí
O día sen violencia
para eles e para min
Exemplos de paz:
Os días de clase:
atención prestar
e non facer chantaxe
Hoxe lendo un libro,
vexo o significado
A paz é un nome lindo.
Está demostrado
María Rodríguez
6º E.P.
A PAZ

No acuario puidemos ver
especies que habitan as nosas
costas e os nosos ríos. Tamén
reforzamos conceptos que xa tiñamos adquiridos e aprendemos moitas cousas novas. Chamounos
moito a atención un tanque que ten lampreas, que é un peixe moi pouco evolucionado que carece de
mandíbulas. Visitamos o Nautilus, no que se atopa o tiburón Gastón, que está un pouco triste xa
que hai poucos días que morreu a femia que vivía con el no acuario. Tamén gustounos moito ver
como alimentaban as focas!!!!!
En SOGAMA
explicáronnos o traballo
que alí realizan e a
importancia dos tres
erres: REDUCIR,
REUTILIZAR e
RECICLAR.
No edificio de
clasificación de envases
lixeiros observamos
como separaban o
plástico PET (botellas de
auga), o plástico PEAD
(botellas mesturado vidro (QUE É 100% RECICLABLE!!!!), plásticos e cartón. Por último vimos a
planta incineradora, na que se queima o CDR (Combustible Derivado de Residuos) para a
obtención de enerxía eléctrica.de suavizante da roupa), as latas de aluminio (refrescos), os bricks
(leite) e as latas que non son de aluminio (conservas). No edificio destinado á recepción da "bolsa
negra" (colector verde) comprobamos que non separamos ben os refugallos, xa que coa materia
orgánica tamén hai mesturado vidro (QUE É 100% RECICLABLE!!!), plásticos e cartón. Por
último vimos a planta incineradora, na que se queima o CDR (Combustible Derivado de Residuos )
para a obtención de enerxía eléctrica.
- 15 -
O día 5 de abril os
alumnos e alumnas
de 1º e 2º da ESO
visitamos as
instalacións do
acuario de A Coruña
e as da Sociedade
Galega do Medio
Ambiente,
SOGAMA, en
Cerceda (A Coruña).

- 16 -
Os alumnos/as de 4º de E.P. celebraron un acto na biblioteca do Centro
Para esta ocasión cada alumno debería traer da súa casa o libro que máis lle
gustara ou que lle parecera máis interesante para presentarllo aos seus
compañeiros, facer un pequeno resumo e expoñer as razóns polas que elixiu este
libro e non outro, por que lle gustou e que foi o que máis lle chamou a atención.

“O raposo verde”
Era un raposo que se chamaba Manolo. Manolo era a mascota dunha familia. A familia tiña
dous xemelgos e dúas xemelgas e parecíanse moito.
Ós catro nenos gustáballe moito Manolo. Sempre estaban xogando con el. Un día estaban
xogando ó balón con Manolo,ó lado das escaleiras que levaban ó sotano e... Manolo caeu¡ cando chegou abaixo
caeulle un bote de pintura verde enriba. Os nenos non sabían que pasara. Pensaron que fora maxia. Despois foron de
paseo ao monte e Manolo como se camuflaba tan ben,perdeuse. Os nenos volveron moi tristes á casa e contáronlle
ós pais que se lles perdera. Os pais quedaron bocabertos ao oír iso. Porque sabían que tardarían moito en encontralo.
Puxeron carteis,pero non serviu de nada. Foron polo bosque,pero tampouco o atoparon. Buscárono durante un
mes,pero tampouco o atoparon. Un día acordáronse de que tiña un chip. Foron ó veterinario para que lles dixera
onde estaba. Estaba ao norte do monte e foron buscalo. Cando chegaron onde estaba Manolo viron que estaba
atrapado pero case non se vía porque era verde. Levárono outra vez ó veterinario para que o curara e ó chegar.
lavárono e volveu a súa cor marrón.
Corina C. N. - 5º E.P.
“Xureliño actor”
Xureliño é un pequeno peixe que soña con chegar a ser actor e saír na tele. Carme, a
súa mellor amiga, sempre xogaba con el a ser actores dunha canle de debuxos
animados. Un día o director desa canle, viunos xogar e actuar e díxolles que eran moi bos actores e se
querían unha película para esa canle tan famosa. Os dous peixiños emocionáronse e aceptaron.
E así é como o pequeno xureliño converteuse en ``Xureliño actor´´.
Ainoa F.V. - 6º E.P.
“O reloxo larpeiro”
Había unha vez,un reloxo que estaba no medio da praza,pero non era un reloxo normal,era un
reloxo larpeiro! Comía as horas,os minutos os segundos...
A xente xa dubidaba,e non sabían que facer. Chamaron a un mecánico especialista e moita xente
máis... pero ningún puido facer nada!
Ó día seguinte veu un cociñeiro,a xente pensaba:“Como vai arranxar o reloxo,un cociñeiro?”
Cando o estaban amañando o reloxo... estaba reparado!
E en vez de comer os minutos,as horas e os segundos comíase a noite,pero á xente non lle importaba,porque ó final
acostumáronse e dixeron:
-Como quero ó noso reloxo,paréceme único!!
E, ó cabo do tempo,o reloxo sentiuse moi querido e estaba tan contento que xa non comía
nin sequera a noite.
Carmen C. N. - 5º E.P

Geriatros 2013
4º aniversario
UN
ANIVERSARIO
MOI
ESPECIAL
O 23 de abril os alumnos de 2º da
ESO visitaron a residencia para
persoas maiores Geriatros. O
motivo foi a celebración do seu
terceiro aniversario. Despois de
ter realizado varias actividades
conxuntas co centro para nós era
moi especial que nos invitaran nun
día coma este. A animadora do
centro tiña preparada unha
gynkana na que realizamos varias
actividades cos maiores. Foi moi
divertido e enriquecedor.
Agardamos volver
pronto!!!!
2º ESO

Ola! O meu nome é Lucía, vivo en Darbo e teño 12 anos.
Seguramente ti vivas moi lonxe de aquí. Escríboche esta
carta para dicirche que eres moi especial; gústalles a case
tódalas nenas pequenas. Eu coñezo unha que lle encantan as
princesas e sobre todo ti. O seu soño sería poderte ver algún
día. Pero creo que iso non podería ser, non si?
Espero que contestes a esta carta porque así cando ela
aprenda a ler podería ensinarlla. Poríase moi feliz e tamén
querería escribirche. Xa non teño nada máis que dicir. Chao!
Moitos bicos e apertas!
Lucía Domínguez 6º EP

Este curso fixemos o proxecto “o mar.
Fixemos traballos con cartolinas de: moluscos, cefalópodos, equinodermos, peixes e outros
peixes.
Viñeron avós de algúns nenos da clase a contar cousas do mar como as redes e a pesca de
baixura e de altura. Veu Lucho para ensinarnos sobre as embarcacións e a pesca de baixura,
Suso veu contar sobre a pesca de altura e Josefa a contar sobre as redeiras.
Eu penso que foi divertido e aprendín moito sobre o mar.
Diego Nores García 2º E.P.
Primeiro día de clase, curso
2012-2013
Os alumno@s de 3º e 4º de Primaria fomos

Pontevedra para ver a obra teatral
“MALAS PALABRAS”.
Contaba a historia dunha nena que descubría
que era adoptada. Nun principio enfadouse
moito cos seus pais, pero despois comprendeu a sorte que
tivera ao ser a elexida entre tantos nenos.
- -

O pasado xoves 11 de outubro, os alumnos de 3º de ESO do colexio Sagrada Familia saímos de
convivencia. Ao pouco tempo de chegar, xa nos puxemos en marcha cara ao noso destino: o monte do
Facho. Acompañáronnos Ana, a nosa titora, e Chari. Primero paramos no parque a facer o que lle
chamamos “foto oficial”, xa que todos os anos se repite. Fomos ata Vilariño atravesando pola Vereda e
chegamos ao Cruceiro do Hío. Alí gozamos un pouco das vistas e refrescamos a gorxa. Continuamos o
camiño subindo pola Castiñeira e a pola calzada romana ata o outeiro Batente. Xiramos á dereita e,
nada máis comezar o camiño de Donón, descubrimos algunhas pedras que semellaban indios das
Américas. Desde os outeiros podiamos observar as fermosísimas vistas coas illas Cíes ao fondo. Despois
da camiñada chegamos ao Facho e alí comemos con fantásticas vistas e aínda mellor compañía. Entre
nós e as profesoras fixemos comentarios sobre o que observabamos no castro do Facho e por que
estaba situado alí. Acabamos facendo algunhas actividades xuntos e voltamos para a casa. Este día fixo
que nos xuntásemos máis e fósemos mellores compañeiros.
Laura García Bastón, 3º ESO
- 22 -

O moi porcallán de Efron
a High School Musical foi cantar
e no medio da entrevista
as orellas lle mandaron limpar.
O Justin Bieber encántame
cos aturuxos que pega.
As vacas foxen correndo
cando o ven pola veiga.
E eses de One Direction,
nas fotos con cara de anxiños,
fixo que a eses “tesouros”
lles ensinou a cantar Paris Hilton.
No verán mira que eran
pesados cos raios de sol,
ó final á de Rico e Méndez
deulle unha insolación.
Estes son algúns dos artistas
que me teñen chea de dúbidas.
Neste mundo fanse famosas
ata as festeiras vellas rusas.
Teño dúbidas sobre os artistas
que triunfan neste momento,
pero cóntovolas á présa
porque se me vai o tempo.
Melendi sempre está “sangrando”,
sempre sufrindo labazadas,
non di nada positivo
nas súas cancións desfasadas.
O “Baile do cabaliño”,
que agora anda moi de moda,
da miña tía Paula
vai ser o baile de voda.
Aquí vos presento agora
a marabillosa Hanna Montana
que, de tanto estar no estrelato,
a pobre quedou estrelada.
E esa tal Niki Minas,
co seu pelo multicolor,
vai tal para o Antroido
e de seguro que causa furor.
Alexandra
García Domínguez
3º ESO
- -
-
- 23 -

AS VALENCIAS
O estudo das valencias aplicando a Teoría das Intelixencias Múltiples.
Neste caso, desenvolvendo a intelixencia viso-espacial.
3º ESO

-
Os días 25, 26, 27 e 28 de xaneiro
tivo lugar en Aldán o primeiro
Meeting Point dos colexios
xestionados polo Instituto
Secular Cruzadas de Santa María,
fundado polo padre Tomás Morales SJ. Había unhas 130 persoas entre alumnos e profesores dos
colexios Sagrada Familia (Aldán), Sagrados Corazones (Ciudad Los Ángeles, Madrid), Safa – Grial
(Valladolid) e Nuestra Señora de las Delicias (Madrid). Participaron alumnos de 5º e 6º de Educación
Primaria e de 1º e 2º de ESO.
O motivo desta xuntanza non era
outro que CONVIVIR cos
alumnos e profesores doutros
colexios, e desde o colexio de
Aldán queriamos aproveitar a
ocasión para que coñeceran e
gozaran do noso privilexiado
entorno e do noso centro.
A experiencia foi moi positiva en
todos os sentidos. Ademais de
coñecer xente, compartimos
risas, experiencias, comidas,
saídas e momentos de
oración e reflexión.
O programa da
xuntanza foi moi
variado, houbo
actividades
deportivas, andainas
pola zona, talleres,
xynkana, e as veladas
nocturnas, nas que
cada colexio realizou
actuacións.
Agardamos que todos
os alumnos e
profesores se
sentiran a gusto, e
desexamos volvernos
reencontrar no
segundo Meeting
Point.
- 25 -
Ata pronto!!!

- 26 -
Sonmamífero
hervíboro.
VivoenAustralia.
Sondecor marrón
eteñounhabulsiña
nabarrigaparale-
var osfilloscando
sonpequenos.
Éunser quevivenaselva.Éde
cor castañooularanxa.Ten
pelaxeemelena;egústanlle
moitoosanimais.
Écarnívoro.
Sumérxesebaixoa
augaparapescar.
Vivenacosta.É
moirápido.Ten
ás,colaconmoitas
plumaseun
peteiromoilongo.
Icíar
Sofía
Eduardo
Sonunanimalomnívoro.A
miñaparellavaiteespertar.
Tódalasmañáscantakikirikí.
Poñoovos;dalgúnssaen
poliños,doutrosnon.Vivono
galiñeiroepodoter cor
marrón.
SilviaOtero
Vivecercadas
lagoas.Épequeno
elevaasúacasiña
enriba.Podeser
verdeoumarrón.
Élentonoseu
camiñar.
Aitana
Teñocolapeluda,moito
pelonacabezaepatas,
quenonteesqueza.Son
undepredador,quenon
memateocazador.Vivo
nasabana,ecomo
animaistodaasemana.
Javier

Roberto Vidal Bolaño naceu en Santiago de Compostela en
1950 e faleceu na mesma cidade en 2002. Formou parte do
denominado Grupo Abrente que, a partir da década dos 70,
renovou e actualizou tanto a escrita como as representacións
dramáticas galegas. Todas as súas actividades xiraron sempre arredor do teatro: desde a creación do
Grupo Antroido, en 1975, ata a súa compañía actual Teatro do aquí, pasando pola breve
experiencia da cooperativa Teatro do Estaribel. En 1978 deu o paso definitivo que levou ás xentes
do teatro galego a se transformaren en profesoinais, superando de vez a pantasma de “amador” que
pairara sempre sobre a historia do noso teatro.
A súa produción está caracterizada polo compromiso co país e a lingua, a experimentación estética, e
o diálogo coa tradición, tanto culta como popular, literaria e histórica, social e política. O feito de que
Vidal Bolaño escribise para a súa compañía, coa urxencia que esixe a obrigada estrea anual e a
atención dedicada ao texto espectacular, non empeceu en absoluto a calidade literaria dos seus
textos dramáticos.
A pesar de que xa nas décadas dos setenta e oitenta lograra diversos premios ( “Abrente”, “ O
Facho”, “ Ciudad de Valladolid”), como aconteceu con outros integrantes do Grupo Abrente, o
recoñecemento artístico de Vidal Bolaño non se produciu ata os anos 90, cando a obtención de
premios institucionais, galegos e portugueses (“Rafael Dieste”, “Álvaro Cunqueiro”, “Xacobeo 92”,
“Eixo atlántico”, “María Casares”…), normalizou tanto a publicación das súas obras como o seu
coñecemento por parte da prensa e, en consecuencia, do público.
A súa forte personalidade
deixou unha profunda
pegada nos dramaturgos
máis novos, cuxas
consecuencias se verán co
transcorrer do tempo.
Son súas obras como
La ud a m uco, señor d e
ningures, Ba ila d ela d a
m orte d itosa , Día s sen
gloria , Toup orroutou d a
Lúa e d o sol…
A figura e a obra de
Roberto Vidal Bolaño foron
fundamentais na
construcción dun teatro
nacional galego.
Ana Estévez 3º ESO
- 27 -

Relato premiado no certame das
LETRAS GALEGAS
Maralevantousepolamañáámesmahoraqueodíaanterior. Comeuosmesmoscereaisqueodíaanterior efixoasmesmas
cousasnocolexioqueodíaanterior. Logocomeu, bebeu, xogou, recolleu, camiñouedurmiu. Todoigual queodíaanterior…E
aodíaseguintefaríaomesmo. Eaooutro, tamén. Maracomezabaadarsecontadequea súavidaeraunharutinaeopeor de
todoeraqueaelanonllegustaba.Estabadispostaacambialo.
Aodíaseguintenonseergueuámesmahora. Colleuamochilaebotouacamiñar. Camiñouhorasehorasatachegar aunha
vilachamadaAladeiro.Polovisto,acababadesucederunterribleaccidentequeacabaracoavidadunnenochamadoIsaac.Había
moitospolicías.Onenocaeraaunrío.Maraqueríasaírdealíaxiña.Dábanllecalafríos.
Colleu un tren que levaba á fronteira de Galicia con Castela e León. Estivo horas naquel tren. Ata se fixo amiga dun
estranxeiroquellecontouquenoseupaíshouberaunhaguerraequetiveraquefuxir.Osseuspaismorreran.Istopuxomoi triste
aMara…
Máistarde,candochegouaCastelaeLeón,nonsabíaquefacer.Seircaraaonorteoucaraaosur,seirentaxi ouenautobús,
sedurmirnaestradaoununhapousada.Cartostiña.Obodasituaciónéquexasaíradasúarutina.Naestacióndotrenhabíaxente
pedindocartosconcarteisanunciandoquetiñancincofillos,queestabansentraballo…Marapensou: “Amaioríadoqueponnos
carteiséfalso.” Axentenonllesfacíamoitocaso.Perosi queeraverdadequeesaxentesufríamoito.
A Maracustáballeabrir osollos. Aíndaestabamediodurmida, perodeusecontadequeuncanlleestabalambendoacara.
Levantousedobanco. Oestómago muxíalle. Buscouunhatendadecomidaemercouun bocadillo. A dependentacomezoua
falarlle:
- Ti nonesdeaquí,non?
- Eu,non.SondeGalicia.
- Ai, Galicia! A miñanai eragalega. Comomegustabadepequenair aló, ver omar,
salpicadodebateasedebarcos.
- Íasmoito?
- Non, nena, non. Meupai erafeirante. Levábamesempredunladoparaoutro. Undía
estabaenChinacomendofideoseóseguinteenBrasil vendoocarnaval.
- Quesorte! Amiñavidaésempreigual enonmegusta.
- Ai, nena! Debesaprezar oquetes. Deseguroqueatúavidaémoi bonitaenonébodar tantasvoltas. Seinopor experiencia
propia!
- Eunonopinoasí.- DixoMara, trabandonoúltimoanacodebocadillo.- E, atúanai, quefoi dela?.- A muller ficoumudae
díxo:
- Amiñanai noncheguei acoñecela.-Dixoamullermirandocaraaochan.
- Síntoo.Eu…
- Nonpasanada,nena.Dixoamullerconcaradetristura.-Émellorquemarches.
Maraquedou pensando naquelamuller. Quellepasaríaásúanai?Pensou quedebíaseguir camiñando. Quedistinto era
Castela-León…! Xalevabauntemponocamiño,candosedeucontadequeestabadesorientada;nonsabíaquefacerninaonde
ir.Ergueuacabezaemirouaoceo.Tiñaunhacoralaranxadaquellerecordabaasúanai. Dáballeigual queaatopasenounon.
Anai andaríanunhaviaxedetraballo…
Seguiucamiñandoetropezoucunharapazaquelevabamoitaprésa.Pediulleperdón, perononllecontestou. Semellabacansae
tiñaacaraavermellada.SaíucorrendoeMaraseguiuna.Meteusenunhacalella,baixouunhasescaleirasesentoununhacadeira.
Maraagochouseeviucomoamozafacíaacenosdedesesperación.
Volveusubirasescaleirasedixo:-Nonfai fallaqueteagoches.
Marasaíudoseuescondedoiro.
- 28 -

Como te chamas?.- preguntoulle.
- Anandi.—Respondeulle a rapaza.- Por que me
seguías?
- Non sei…Quizás polo teu aspecto….- Dixo
Mara en voz baixa.
- Eu son dun lugar chamado Aladeiro. Debo ir
aló. Morreu o meu curmán.
- O teu curmán caeu ao río?.- Preguntou Mara,
curiosa.
- Si, pero… como o sabes?
- Seino. Anandi botou a correr e Mara
seguiu camiñando. Outra vez non sabía a onde ir… De súpeto, parouse. Botaba de menos a
súa vida rutineira. Verdadeiramente, tiña morriña da súa casa! Entón, viñéronlle á cabeza
todas as persoas que coñecera na viaxe: Anandi e o seu curmán Isaac, o estranxeiro que
coñecera no tren, os pobres con carteis e a dependenta.
Deuse conta de que eles tiñan unha vida desgrazada e
chea de incertidume. A súa, aínda que un pouco aburrida,
era
seg
ura
e
che
a de
cariño. Tiña uns pais que a querían, un fogar e comida enriba da mesa. Que máis se podía
pedir? Alicia Piñeiro García 1º ESO
( Relato premiado no certame literario das Letras Galegas )
A potente luz dun lóstrego fixo que Evelyn espertara sobresaltada en plena noite. Sentouse nun
extremo da cama, fregou os ollos á vez que suspiraba ruidosamente. Os pesadelos que
levaban semanas atormentándoa volvéranse repetir. Dirixiuse lentamente ao baño, lavou a
cara con auga fría e observouse fíxamente no espello: aínda tiña os ollos vidrosos polo sono e
o pelo revolto caíalle a ámbolos lados da cara.
- Ridícula, coma sempre.- Cuspiu o seu reflexo.
Cando se dispuña a durmir de novo, un lucecú voador atraeu a súa atención; algo
sinxelo na absoluta escuridade que reinaba. Unha vez o insecto se decatou de que a rapaza o
miraba, guiouna ata a saída da casa. Evelyn seguíao obediente, pero asustada. Non sabía por
que lle interesaba tanto o destino do lucecú, pero tampouco era quen de ignorar a súa
chamada. Adentrouse no bosque detrás daquela luz tan tenue. Viuse obrigada a correr para
non perdela. O longo camisón branco enganchábase na ramaxe dos arbustos máis baixos,
quedando máis e máis destrozado a cada paso.
De súpeto, a luz do lucecú desapareceu e Evelyn parouse expectante. Uns pasos máis e
caería. Un acantilado. Afogou un grito e asomouse, cautelosa. O mar rompía estrepitosamente
contra as rochas. Un aire fresco acariñoulle a cara, remexendo a súa fermosa melena castaña
e provocándolle unhas agradables cóxegas nas costas.

Abofé que o sentimento de liberdade que aquel lugar transmitía era inigualable, ó igual que
o temor que infundía.
-Eve….- Era coma un murmurio, apenas audible nun principio.
- Eve…- Repetiuse esta vez máis alto. O vento chamábaa, necesitábaa.
- Eve…!- Soou por terceira vez, máis forte, máis desesperado.
O vento sopraba con máis forza, obrigándoa a dar un paso máis. Máis preto do abismo. As
ganas irrefreables de saltar comezaron a invadila.
Pensou no amor que sentía por Hugo, o fácil que lle resultaba sorrir cando aqueles ollos
azuis a observaban… A ledicia que sentiu naquel momento fixo que un sorriso se abrise paso
entre as bágoas.
-Ata aquí cheguei.- Murmurou.- Fun feliz, vou saltar.
O vento soprou con máis forza, insistente, impaciente. As ondas bateron contra o acantilado.
Chamábana. Reclamábana. O vento sopraba. Un paso. Outro. Saltou. Chorou. Berrou.
Caía… -É outro pesadelo. Caía…
Cando chegue abaixo, espertarei.
Caeu. Ana Piñeiro Gómez 4º ESO
Relación de finalistas do II Certame
literario
das LETRAS GALEGAS 2013
Na categoría de 3º e 4º de ESO :
Alexandra Dominguez de 3º de ESO en relato curto coa obra “Muller galega”.
Irene Dacosta de 3º de ESO en poesía co poema “Miña pequerrecha”.
Na categoría de 1º e 2º de ESO
Pablo Pousa de 1º de ESO en relato curto coa obra “O chaval dos lóstregos”.
Yasmina Zaki de 1º de ESO en poesía co poema “ A muller maltratada”.
Na categoría de 5º e 6º de E.P. :
Laura Piñeiro de 5º de primaria na modalidade de poesía.
Xavi Dacuña de 6º de primaria na modalidade de pasatempos.
Na categoría de 3º e 4º de E.P. :
Icíar Nores de 4º de primaria na modalidade de poesía.
Jennifer Novas de 3º de primaria na modalidade de pasatempos.

Os meus soños
Quero volver a vista atrás
e nunca lembrarme de ti.
Deixáchesme magoada
cos teus falsos aloumiños,
coas túas miradas encantadoras,
cos teus “quéroche”
que seguro eran para outra.
Quero poder brillar
coma un lóstrego na noite escura;
poder tocar o ceo coas mans.
Voar e ser libre coma unha gaivota,
poder ensinar o meu sorriso sen
Gañadores do II
Certame Literario
das
Letras Galegas
NORABOA
!!!
Infancia nosa
Hai moito que cavilo no pasado
na ledicia deses tempos,
naqueles bos momentos,
que para outros nin foron lembrados.
Non poderei esquecela
esa fermosa liberdad
que, aínda que cun sorriso,
perdeuse coa idade.

OS INSULTOS DOS ANIMAIS
Vai a gaivota
paseando polo ceo,
e veu un trasno e…
chamoulle feo.
Tanto se enfadou
que quedou vermello
coma un amorodo
colorado e vello.
A xoaniña,
co seu traxe elegante,
chega o lucecú
e chámalle elefante!
A nai da galiña,
sempre pola Coviña
e a alondra búrlase dela,
por chamarse Marcela.
ESTA MAÑÁ AO ESPERTAR
Esta mañá ao espertar,
vin unha gaivota na miña ventá.
E púxenme a cavilar
que agarimo lle podería dar.
De súpeto veu ao meu pensar
que un amorodo lle podería proporcionar.
Despois de almorzar,
a gaivota pousouse no meu regazo
e comezoume a falar.
Contoume que o día anterior,
co seu amigo can,
fixeran unha falcatruada sen igual.
Foron ao monte un toxo buscar
para o seu amigo, o lucecú, molestar.
Na súa cadeira deixárono pousar
para cando el sentara Nela
un grande salto tivera que dar.

E o parrulo di:
en vez de insultarse, os animais
podían levar paz e felicidade
a toda a humanidade.
Silvia Otero 4º E.P.
Pero ese día pola mañá,
Nin lucecú nin ninguén
Na cadeira se quixo sentar.
Diego Rouco 6º E.P.
Posta en escena da
obra titulada:
“ AS NOSAS
LETRAS”
Actores:
1º ESO
Directora:
ANA GARCÍA

Me gusta mucho leer los libros y
también me gusta llevar los libros a
casa. Olalla Bernárdez 1º EP
Me gusta cuando me siento en la
alfombra y practico la lectura.
Ainhoa 1º EP
Lo que más me gusta de la biblioteca
son las colecciones de libros. Escoger
los libros que más me gusten y
leerlos en la alfombra.
Inés Dacunha 2º E.P.
son los libros de investigación sobre
el planeta porque nos enseñan cosas
sobre el planeta gracias a los
estudios científicos.
Nerea Valladares 2º EP
La biblioteca es mi parte favorita del
colegio. Mi libro favorito es el de
chistes y me encanta leerlo.
Bruno Estévez 3º EP
es elegir libro, porque hay tantos
para escoger que no sé cuál llevarme.
Antía Lemos 3º EP
Para mí la biblioteca es como una
casa llena de libros. Lo que menos
me gustas es ver páginas pintadas o
rotas en mis libros favoritos.
Eduardo Pérez 4º EP
es elegir libros de las grandes
estanterías y apuntarlos. Siempre
nos preguntan la referencia del libro
y a mí me gusta contestarlo porque
es muy raro.
Silvia Otero 4º EP
A nosa biblioteca é un sitio pequeno
pero moi acolledor para ler,
estudar…A miña clase, cando vai
coller libros vólvese tola; pero creo
que ás demais clases tamén lles pasa.
Todos pensan: “ o meu turno…”.
Hai libros tan bonitos…!
Claudia Gómez 5º EP
Lo que más me gustó de la biblioteca
fue leer el “Misterio de la Mona Lisa”,
porque es de misterio y aventura, y a
mí me encantan ese tipo de libros.
Eva Canosa 5º EP
La biblioteca es un mundo de
fantasía lleno de diferentes libros.
Nuestra biblioteca es el corazón de la
lectura.
Irene Antúnez 6º EP
O que máis me gusta da biblioteca é
poder coller infinidade de libros e
contos adaptados á túa idade ou ós
teus gustos. Tamén o momento de ler
na alfombra é moi acolledor.
Xabier Dacunha 6º EP

- 34 -
Relación talla de pie y altura 1º ESO
30
32
34
36
38
40
42
44
1,35
1,4
1,45
1,5
1,55
1,6
1,65
1,7
1,75
1,8
Talla de pie
Altura (m)
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
0
0,2
0,4
0,6
0,8
1
1,2
1,4
1,6
1,8
2
Talla de pie
Altura (m)
0
10
20
30
40
50
0
0,5
1
1,5
2
Talla de pie
Altura (m)
TALLA DO PÉ - ALTURA
Comidas preferidas en 3º ESO
Filete con
patatas
Cigalas
Almejas
Ensalada
Lasaña
Arroz con
pechuga de
pollo
Pechuga
empanada
Arroz
SpaghettisTortilla
COMIDAS PREFERIDAS
Relación talla de pie y altura 6ºE. P.
30
32
34
36
38
40
42
1,2
1,25
1,3
1,35
1,4
1,45
1,5
1,55
1,6
1,65
Talla de pie
Altura (m)
OFICIOS DOS NOSOS AVÓS
OFICIOS DE NUESTROS PADRES
Organismos
públicos
3%
Marítimo
pesqueros
45%
Empresas
16%
Transporte
3% Enseñanza
10%
Industria
23%
OFICIOS DOS NOSOS PAIS

Organizamos
un pequeno
museo.
Fixemos unha chuvia
de ideas e, en grupos
de expertos, buscamos
respostas aos interro-
gantes que xurdiron.
Experimentamos
coas técnicas de
pintura da arte
rupestre
Reunimos pezas
arqueolóxicas desta
época

A lingua,
a nosa lingua.
É doce, e cariñosa,
pero o mellor, sen dubidalo
é que é nosa.
A lingua, con cariño penso nela,
na miña lingua, a galega.
No meu linguaxe estou pensando,
e nunca me canso de de falalo.
Penso eu, que o galego,
todos a podemos falar,
e que os meus descendentes a falen igual.
Na miña lingua estou pensando,
e nunca me canso de ila usando.
Lingua interesante,lingua galega,
nin lingua sobrante, namorado estou dela.
Todo do que vos falei non é mentira,
pois a min me encanta;é a miña.
Adrián Budiño Martínez.
Nun pobo galego había unha vez
un velliño xordo xogando ó xadrez.
Nun bosque olvidado,nunha casa encantada
vivía ela soíña; unha fermosa fada.
Tiña as letriñas gardadas nun gran bote
e un día marchou a comprar un saiote.
O velliño xordo non tiña nada que facer,
marchou ó bosque para algo comer.
Encontrou a casiña da fada,e el nin cabía.
Un bote ben grande de letras aí había.
Meteu un dediño e o frasco colleu
aínda cá letra K pronto morreu.
Abriu alegre o bote e as letras marcharon
pero a letra Y quedou atrás, e as demais a
aplastaron.
Xuntáronse todas A,B,C,D... e soíñas crearon o
abecedario.
O vello sorprendido, volveu á súa casa, e colleu o
diario.
Despois duns anos,uns homes chegaron
e despois de moito escavar, o abecedario galego
atoparon.
`Mirade señoras,esta é a nosa fala´
dixo o home contento, e ensinou a súa pala.
Dende ese momento esa comunidade olvidada
chamouse Galicia,e foi moi admirada.
Agora nestes tempos, o mundo cambiou.
Aínda que xa non é como antes, a nosa orixe non se
olvidou.
Gaitas e sons,
sentimentos en cancións.
Gritade ó mundo que a nosa fala
nunca debe de estar calada.
Laura Piñeiro Gómez

O martes 24
de abril os
alumnos de
3º e 4º de E. P.
fomos visitar o
Museo do Mar
de Vigo.
Os de 4º vimos un acuario onde había moitos peixes
diferentes das nosas rías e dous tipos de tiburóns.
Tamén había unha gaiola con ovos de tiburóns e unha
sala con traxes de bucear antigos.
O que máis me gustou foron as probas para ser buzo
que lles fixeron a algúns compañeiros de clase. A unha
nena puxéronlle un casco de buzo e mandáronlle
agacharse, pero como pesaba tanto, non podía! A outro compañeiro déronlle a respirar helio, un
gas pouco pesado que levan as botellas de bucear, e ao falar tiña voz de pitufo.
Os alumn@s de terceiro convertímonos en arqueólog@s. Con pinceis e pas tivemos que buscar
restos nun caixón de area. Atopamos ósos, espiñas de peixe, restos de ánforas,cunchas, etc. A
monitora explicounos a información que se pode obter de cada resto que atoparam os e como
poden saber os anos que teñen. Analizou unha espiña de peixe e o ordenador dixo que tiña máis
de 2.600 anos.
Tamén vimos un cranio e ósos humanos. Vendo os restos soubemos que era home, como
morrera e algunha
enfermidade que
tivera.
Despois a Sofía
puxéronlle un
traxe de guerreira
castrexa e a
Bruno de guerreiro
romano. Outros
fixeron tiro con
arco para cazar un
xabaril.
Por último vimos
os restos dun
castro ao aire
libre.
Foi moi interesante e pasámolo moi ben .
- 38 -

O día 22 de maio , como excursión de fin de curso, quinto e
sexto de primaria visitamos Ourense e fixemos unha ruta
termal ás Burgas, termas de Outariz e a Chavasqueira.
Ó chegar, dirixímonos ó centro da cidade, co fin de visitar a catedral e as burgas.
Máis tarde, pasamos polos mercadiños e paramos nalgunhas tendas . Tódolos nenos acabaron con
pulseiras e lentes de sol ou con fogazas de pan, churros ou croasanes Trala excursión á cidade,
fomos rapidamente ás termas nas que todos queriamos mergullarnos. De camiño, sentamos a
merendar baixo a gran sombra dunha árbore á beira do río na Chavasqueira. Para chegar, tivemos
que pasar por unha ponte onde había moitos candados, pois moitas parellas colgaban un candado e
xurábanse amor eterno.
Despois do baño, sentámonos na herba a comer, cadaquén a súa comida. Satisfeitos, ás catro,
regresamos ó autobús para a volta ó colexio.
Ainoa Figueroa
Neste curso, os alumnos de 5º e de 6º de Primaria fomos ó cocedeiro do mexillón coa intención de
coñecer un poco máis a coción, a separación por tamaños e a enlatación dun produto moi típico de
aquí: o mexilón. Ó chegar alí, despois dunha pequena caminata dende o colexio, ensináronnos unha
máquina, que era a encargada de abrir a cuncha do mexilón. A seguinte que nos ensinaron,
encargábase de quitarlle os peliños e despois xa seguían un proceso que consistía en cocelos,
separalos por tamaños e enlatalos. Non todo era mecanizado, senón que había unhas mulleres que
tamén traballaban alí e levaban tapóns porque hai moito ruído. Tamén nos levaron a unha sala na
que metían os mexilóns nas latas e nuns recipientes de distintos tamaños. Para acabar de envasalas,
dixéronnos que había un artiluxio que se encargaba de facelo. Xa acabara a nosa visita, pero, antes
de irnos, déronnos a cada alumno unha latiña de mexilóns en escabeche.
Tania Lorenzo

Os alumnos de 5º e 6º de
primaria fomos ó monte do
Facho para visitar unhas
excavacións arquelóxicas duns castros celtas da Prehistoria coñecidos a nivel nacional e incluso
internacional.
O monte estaba situado en Donón, Hío. Os castros estaban protexidos cun plástico especial para
non danalos se alguén pasaba por riba. Non había unha estrada directa ó Facho, asi que tivemos
que ir caminando dende a caracola ata o monte, por un camiño moi escarpado e cheo de pedras.
Cando estabamos subindo polo camiño, vimos unhas vías que se usaban para baixar as pedras das
excavacións.Despois paramos para merendar e puidemos ver as vistas que había dende arriba,
que eran incribles.

Charla en Geriatros
No mes de xaneiro fomos ó Geriátrico de Aldán.
Desprazámonos nos coches dalgúns pais da clase, porque
iamos ir andando pero facía mal tempo. Ó chegar,
atendeunos unha moza moi agradable. Máis tarde,
entramos ó bar e merendamos e falamos con algúns
“velliños”. Despois fomos a unha sala moi grande onde se
reuniron case tódolos residentes do Geriatros. Alí, Juan
Abalo e o seu fillo, tamén Juan; faláronnos das
conserveiras axudados dun ordenador e a televisión. Mentres nos facían a presentación, algunhas persoas
maiores intentaban escoitar, pero outras falaban, rían e algunhas, a ratos, durmían.
Ó saír, vimos unha perruquería. É como a túa casa, pero convivindo con outras persoas.
ENTREVISTA A JUAN ABALO
1. A fábrica era da súa propiedade ou traballaba para outra persoa? - Si, era da miña familia.
2. Cal era o nome da marca dos seus produtos? - “Conservas Abalo”.
3. Cando era pequeno pensou algunha vez traballar nunha fábrica? - Non. A medida que fun medrando
vin a necesidade de traballar nela.
4. Cantos anos estivo traballando? - 50 anos. Tamén estiven 7 anos en Venezuela.
5. Gustáballe o seu traballo? - Naqueles tempos tiñamos que conformarnos co que había, aínda que non
gustara; pero a min gustábame o que facía.
6. Cantas persoas traballaban na súa fábrica? - Entre 30 e 50.
7. E traballaban sobre todo os homes ou as mulleres? - Traballaban máis mulleres. As mulleres facían o
salazón e enlatado e os homes os traballos pesados e os traballos administrativos.
8. Como se traballaba antes, coas máquinas, ou manualmente? - Traballabamos manualmente, poñendo
as sardiñas nas latas, unha á carón da outra
en forma de círculo.
9. Faciades a man os barrís para gardar a
salazón? - Si, faciamos nós as pandeiretas
para salgar o peixe.
10. O peixe desalábase para comer ou se
comía así? - Na maioría dos casos se
desalaba, asábase e tomábase con aceite.
11. Os pilóns do salazón estaban dentro da
fábrica ou ó aire libre? - Ó aire libre.
12. Aproximadamente, cantas latas de conserva se facían ó día? - 3.000 latas aproximadamente.
13. Vendiades os produtos ó por maior, ós supermercados ou directamente a particulares? - Ós
supermercados. Non se vendía nada na fábrica.
14-Tiñan moita venda? - Si. Algúns pedidos tiñan que esperar.
15. Por que antes había tantas fábricas e agora non? - Sobre todo pola chegada de frigoríficos e
conxeladores. Lucía Domínguez - 6º E. P.


- 42 -
Covadonga
Palacio de La Magdalena
León Picos de Europa
Santillana del Mar
CovadongaOviedo SantanderCangas de Onís

Hoxe por hoxe, penso que o mellor recordo que teño dende a miña chegada ao colexio con
tres aniños, foi a viaxe que realizamos a Cantabria todos xuntos o pasado mes de abril.
Acompañounos a nosa titora, a nai dun compañeiro e un dos mellores, por non dicir o mellor
condutor do mundo. Ademais de disfrutar, esta viaxe fixo máis fortes as nosas relacións e
amizades.
Estou moi orgulloso de todos e cada un dos meus compañeiros e compañeiras; e non só
por eses cinco días, que foron os mellores para mín, senón por habelos coñecido e tido a gran
sorte de compartir con eles
estes trece anos da miña
vida. Nunca olvidarei esta
etapa no colexio e espero
que eles tampouco.
Botareivos moito de
menos a todos e cada un de
vós, porque sodes
marabillosos e irremprazables
para min. Valedes moito e
deséxovos a maior sorte do
mundo.
- 43 -
Os amigos son como
as estrelas; non
sempre as ves, pero
sabes que están aí!
Mauro Coya, 4º ESO

O colexio remata este mes de maio coa ofrenda de
flores á Virxe que tanto nos gusta facerlle. Pola mañá
cedo levámola a cabo os alumnos de Infantil e Primaria
con entrega de flores e lectura de poemas que os
nenos e nenas lle compuxemos con agarimo a María. Ás
12 h lemos os nosos poemas e ofrecemos as flores os
alumnos de ESO. Deste xeito, amosamos o amor que lle
profesamos á Virxe e o orgullo que supón para nós tela
nas nosas vidas como exemplo de virtude.
31
MAIO

O pasado 9 de maio os alumnos de 3º e 4º de ESO realizamos unha interesante saída a
Caldas e Padrón. Primeiramente visitamos en Caldas a empresa uímica FORESA, onde
amablemente nos ensinaron as instalacións e o seu funcionamento. Loxicamente, fixemos a
visita pertrechados cos chalecos reflectantes e as gafas de seguridade. Algún parecía xa
un científico...! Aprendemos moito, sobre todo que a química non queda só no papel, que ten
a súa aplicación práctica na vida cotiá; concretamente, aquí prodúcense todo tipo de colas.
A seguinte visita fixémola á casa da Matanza en Padrón, onde viviu Rosalía de Castro. Foi
moi emocionante
ver a súa cama,
sempre adornada
cunha flor collida
do xardín; a
cociña típica,
onde supoñemos
que faría a
comida, e sobre
todo o vello
escritorio onde
ela producía os
seus
sentidos versos.
Aprendemos moito ese día!

Uxía Mª José
Iago Luis Mauro Rodrigo Manuel
Ángel Óscar Eva Sergio Raúl
Carmen Laura Pablo Ana Goretti
Samuel Marta Carolina María Saúl
María Sandra

No PRIMEIRO TRIMESTRE deste curso realizamos, nos
recreos dos luns e mércores, un torneo de HOCKEY. Nel
competiron oito equipos; destes clasificáronse catro, que
logo disputarían a final. Esta sería gañada polo equipo
formado por: Iago C., Mauro C., Samuel P., María V., Rodrigo
D., Mauro I.,Elena L., Moisés O. e Cristina G.
Foi una competición moi disputada, na que os rapaces e
rapazas da ESO, disfrutaron demostrando as súas
habilidades co “STICK”.
No SEGUNDO TRIMESTRE , os alumn@s competiron
simultaneamente en dous torneos: SALTO Á COMBA,
( no que gañou Andrea Dacosta, 2º ESO), e FÚTBOL
SALA ( gañado polo equipo formado por: Samuel, Mauro,
Luis, Raúl, Miguel, Nerea, e Mauro P. ).
No TERCEIRO TRIMESTRE xogamos un torneo de
BRILÉ. Nel, ao igual que nos anteriores, participou
toda a ESO.
Dado o enorme número de participantes, este
campeonato resultou moi variado e bastante difícil de
gañar.
ORGANIZADO POR 4º
ESO
A pesares de ser xogos pouco coñecidos
( hockey, brilé…), houbo unha gran
participación por parte do alumnado.

O día 10 de Maio, celebrouse no colexio
Sagrada Familia de Aldán a III
Olimpiada Escolar. Nela participaron
tódolos alumn@s do colexio, dende
Educación Infantil ata a ESO.
Deixado atrás o cross escolar, no
que a participación era baixa, dende a
Anpa, intentouse promover o deporte e o
xogo como saúde e benestar para os
alumn@s do noso colexio. De aí naceu
esta nova iniciativa, na que todos os
rapaces e rapazas do centro participan
de maneira activa e divertida, tanto na
organización coma na participación nos
xogos.
Os alumun@s de Educación Infantil
aproveitaron o porche do centro para levar a
cabo as súas actividades: dende salto de
altura e lonxitude ata lanzamentos de
diversos materiais, son as probas que estes
cativos tiveron que levar a cabo
3º E.P.
5º E.P.
6º E.P.
2º E.P.
4º E.P. 1º EP

En Educación Primaria, as dúas
pistas polideportivas foron o escenario das
actividades que, por grupos e por ciclos,
tiveron que ir superando: tiro a corda,
probas de axilidade e as propias de
atletismo (salto de lonxitude, altura, etc)
Os alumn@s da ESO, coma noutros
anos, desprazáronse á marabillosa praia
que temos enfronte ó colexio para
realizar tres disciplinas deportivas nas
que todos os rapaces e rapazas tiveron
que participar: balonmán praia, fútbol
praia e volei prai
Para finalizar a xornada, fíxose entrega dun
trofeo a cada un dos cursos participantes, en
agradecemento ao seu esforzo e entrega.
Tódolos participantes: alumn@s , profesor@s e membros do ANPA; recibiron como agasallo
unha camiseta co logotipo do colexio.
1º ESO
4º ESO
3º ESO
2º ESO

50
Atopa as once palabras máis fermosas nesta sopa de letras:
Busca na sopa de letras estas palabras:
Amor, amorodo,amizade,agarimo, Xoaniña e nai.
Premiados no certame das
LETRAS GALEGAS
MAIO 2013
María Diz, 3º E.P.
1. Muller que pariu fillos.
2. Mascotam habitual que
podes atopar nunha casa.
3. Sinónimo de travesura.
4. Diminutivo de rato.
5. Ave mariña típica de
Galicia.
6. Luz producida pola
electricidade os días de
tormenta..
7. Animal que produce luz
polas noites.
8. Parte da cara que pecha
a boca.
9. Xoguete que utilizan
sobre todo as rapazas cando
son pequeñas.
10. Herba que nace en zona rochosa con flor amárela e picos.
11. En castelá “cosquillas”.
Tomás Iglesias, 6º E.P.
A M I Z A D E
A G A R I M O
B M N C U Z W
A M O R O D O
R I R R O S E
X T V Ñ H G A
A Ñ I N A O X
N B O N Q A L T O X O L P E E W I
C A R U W R S D X L G F E I T O B
S B I F L U H P E I F C A S A F O
R A U L C A N A D O G Z X R A H N
I D W M X D Ñ R T S O Z I E B W E
O U X Z T B F A D A R U L Z P S C
G R F A L C A T R U A D A C A X A
E L M S P N X I D F X T P M G S W
R X O Ñ F A I Ñ A X Ñ W O N H T P
T N D S Ñ M U O L G L T P V P A Ñ
S A L U C E C U S Ñ D C F A I S P
O S B V A R U L A L H Ñ Z X W A D
L A M X C O X E G A S C L E P T G

Andoriña para blog

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Viewers also liked

Viewers also liked (20)

Similar to Andoriña para blog

Similar to Andoriña para blog (20)

Andoriña para blog