2. Την Τετάρτη 3/12/2008 επισκεφθήκαμε με το σχολείο τη Δημοτική Πινακοθήκη της Θεσσαλονίκης και ξεναγηθήκαμε στην έκθεση έργων του Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα , που ήταν ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, εικονογράφος και συγγραφέας, μια ηγετική φυσιογνωμία της ελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα.
3. Στο μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας διδαχτήκαμε το πως να γράφουμε ένα περιγραφικό κείμενο . Σας παρουσιάζουμε την προσπάθειά μας να περιγράψουμε κάποια έργα του Χατζηκυριάκου - Γκίκα, που μας εντυπωσίασαν.
4.
5. Το έργο που μου άρεσε περισσότερο ήταν ένας εντυπωσιακός πίνακας. Μέσα σε ένα δάσος, που αριστερά του αχνοφαινόταν πολύ όμορφα σπιτάκια, πέντε σκύλοι-λύκοι, οι δυο έτρεχαν και οι άλλοι τρεις δάγκωναν ένα δέντρο με μορφή ανθρώπου, που έδειχνε να πονάει και έβγαζε αίμα. Πίσω του απλωνόταν το υπόλοιπο δάσος με ένα πολύ στενό μονοπάτι και πάνω του ο ουρανός είχε πάρει τη μορφή θεού. Ο πίνακας πλαισιωνόταν από μια χρυσή πανέμορφη κορνίζα που υπογράμμιζε τη μεγαλείο του. Σε αυτόν τον πίνακα μου άρεσε το ότι είχε μια δόση φαντασίας, αλλά ταυτόχρονα έδειχνε τόσο φυσιολογικός. Τα σκυλιά-λύκοι ήταν σα να έτρεχαν εκείνη τη στιγμή, το δέντρο ήταν σα να σου φωνάζει «ΒΟΗΘΕΙΑ» και η παρομοίωση του ουρανού με θεό συναρμονιζόταν με όλα τα άλλα. Θεοχάρης Χρήστος, Α1
6.
7. Από την έκθεση έργων του Ν. Χατζηκυριάκου - Γκίκα με άγγιξε ιδιαίτερα ένας πίνακάς του. Απεικόνιζε μια γυναίκα, η οποία μετά από προφανές ξενύχτι και πολλών ωρών παιχνίδι με χαρτάείχε αποκοιμηθεί στα μπράτσα της. Επανω στο τραπέζι υπήρχε ένα μισοφαγωμένο γλυκό και σκόρπια χαρτιά τράπουλας. Η λάμπα ήταν αναμμένη, πράγμα που δείχνει πως ήταν βράδυ. Όμως αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση στο έργο ήταν η δομή του, δηλαδή ο τόνος και η ισορροπημένη σύνθεση ακαδημαϊσμού και σουρεαλισμού. Με λίγα λόγιαεννοώ τη συνύπαρξη των πολλών έντονων χρωματων με φανταστικά και αφύσικα πράγματαόπως η μεγάλη κλίση του κεφαλιού της γυναίκας καθώς και τα κρόσια από κρύσταλλο, τα οποία κρέμονταν από μια συνηθισμένη λάμπα πετρελαίου. Αθανασάκης Μιχάλης, Α1
8. Το έργο που μου έκανε εντύπωση ήταν το κεφάλι της Μέδουσας. Ο Ν. Χατζηκυριάκος - Γκίκας το είχε σχεδιάσει πάνω σε γύψο και είχε πάρει άχριστα υλικά και τα μετέτρεψε σε ένα πολύ όμορφο κεφάλι. Από μακριά φαινόταν σαν ένα κανονικό κεφάλι με μάτια, αφτια, μύτη, μαλλιά και στόμα . Σιγά σιγά όπως πλησιάζαμε φαινόταν αλλιώτικο, όταν πλησιάσαμε είδαμε ένα εντυπωσιακό έργο τέχνης κατασκευασμένο από μέταλλο και πηλό. Δανιήλ Βαγγέλης, Α1.
