Ιστορικές φωτογραφίες για την επέτειο του Πολυτεχνείου

1. ΕΞΕΓΕΡ΢Η ΣΟΤ ΠΟΛΤΣΕΧΝΕΙΟΤ
17 Νοεμβρίου 1973

2. Η Χούντα και ο Γ. Παπαδόπουλοσ

4. Ο ΢ΣΡΑΣΙΩΣΗ΢
Σου ϋπαν κα βάλεισ το χακί
Θα μπεισ ςτθν πρϊτθ τθ γραμμι
Θα μπεισ ςτθν πρϊτθ τθ γραμμι
Και ιρωασ κα γίνεισ
Εκείνοσ δε μιλάει πολφ
Σου ϋναι μεγάλθ θ ςτολι
του ϋναι μεγάλθ θ ςτολι
και βάςανο οι αρβφλεσ
Δεν του ϋγραφε ποτζ κανείσ
Σισ νφχτεσ ξφπναγε νωρίσ
Σισ νφχτεσ ξφπναγε νωρίσ
Και μίλαγε για λάκοσ
Μια μζρα ζγινε ςτουπί
Πζταξε πζρα τθ ςτολι
Πζταξε πζρα τθ ςτολι
Και ζκλαψε μονάχοσ
Σο εμβατιριο που του ϋμακα να λζει
Είναι μονότονο και του ϋρχεται να κλαίει
είναι μονότονο και του ϋρχεται να κλαίει
το εμβατιριο που του ϋμακα να λζει
Σο εμβατιριο που του ϋμακα να λζει
Είναι μονότονο και ντρζπεται να κλαίει
είναι μονότονο και ντρζπεται να κλαίει
το εμβατιριο που του ϋμακα να λζει

5. Η κατάληψη τησ Νομικήσ

6. Η εξέγερςη του Πολυτεχνείου

7. ΢ΣΗ ΢ΤΓΚΕΝΣΡΩ΢Η ΣΗ΢ ΕΦΕΕ
Η πλατεία ιταν γεμάτθ με το νόθμα που είχε κάτι από τισ φωτιζσ
ςτισ γωνίεσ και τουσ δρόμου από ςυντρόφουσ οικοδόμουσ, φοιτθτζσ
και ςυ ζφεγγεσ ςτθ μζςθ όλου του κόςμου κι ιςουν φωσ μου
κατακόκκινθ νιφάδα ςε γιορτι
ςε γιορτι που δεν ξανάδα ςτθ ηωι μου τθ ςκυφτι
Η πλατεία ιτανε άδεια και τρελόσ από ςθμάδια ςαν ςκυλί
με ςυνκιματα ςκιςμζνα ςϋζναν ζρωτα για ςζνα ζχω χακεί
ςτϋαμφικζατρο ςε ψάχνω ςτουσ διαδρόμουσ και τουσ δρόμουσ
και ηθτϊ πλθροφορίεσ και υλικό
να φωτίςω τισ αιτίεσ που μϋαφινουνε μιςό
Η πλατεία είναι γεμάτθ κι απϋτο πρόςωπο ςου κάτι ζχει ςωκεί
ςτον αγϊνα του ςυντρόφου ςτθν αγωνία αυτοφ του τόπου για ηωι
ςτα παιδιά και τουσ εργάτεσ ςτουσ πολίτεσ τουσ οπλίτεσ
ςτα πλακάτ και τθ ςκανδάλθ που χτυπά
θ ςυγκζντρωςθ ανάβει κι όλα είναι ςυνειδθτά

11. ΑΡΙ΢ΣΟΣΕΛΟΤ΢
΢άββατο κι απόβραδο και αςετιλίνθ
΢τθν Αριςτοτζλουσ που γερνάσ
Ζβγαηα απϋτισ τςζπεσ μου φλοφδεσ μανταρίνι
΢ου ϋριχνα ςτα μάτια να πονάσ
Παίηαν οι μικρότεροι κλζφτεσ και αςτυνόμουσ
Κι ιταν αρχθγόσ θ Αργυρϊ
Και φωτιζσ ανάβανε ςτουσ απάνω δρόμουσ
Σαϋαϊ Γιάννθ καϋτανε καρρϊ.
Παίηαν οι μικρότεροι κλζφτεσ και αςτυνόμουσ
Κι ιταν αρχθγόσ θ Αργυρϊ
Και φωτιζσ ανάβανε ςτουσ απάνω δρόμουσ
Σαϋαϊ Γιάννθ καϋτανε καρρϊ.
΢άββατο κι απόβραδο και αςετιλίνθ
΢τθν Αριςτοτζλουσ που γερνάσ
Ζβγαηα απϋτισ τςζπεσ μου φλοφδεσ μανταρίνι
΢ου ϋριχνα ςτα μάτια να πονάσ
Βγάηανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
Γεμιηϋθ πλατεία από παιδιά
Κι ιτανε ζνα πράςινο-πράςινο φεγγάρι
Να ςου μαχαιρϊνει τθν καρδιά

15. ΠΑΛΙΕ ΜΟΤ ΦΙΛΕ
Παλιζ μου φίλε μαηί πθγαίναμε ςχολείο
Και τα μακιματά μασ ιταν ανιαρά
Και χτεσ κατζβθκα κάτω ςτθν πόλθ
φωνζσ ακοφγονταν από παιδιά
Παλιζ μου φίλε τα λζγαμε και οι δφο
πωσ κάποτε τα πράγματα κα είναι πιο καλά.
που πολεμοφςανε όπωσ και μεισ
μόνο για αγάπθ και λευτεριά.
Δφο μάτια πράςινα χρυςά μαλλιά
Και ζνα χαμόγελο ηεςτό παντοτινά
Αντίκρυ άντρεσ αρματωμζνοι
μεσ τα χαλάςματα φανικαν τανκσ
Ζτςι ςε ιξεραν όλα τα παιδιά
για αγάπθ μίλαγεσ και για λευτεριά
Κάποιοσ φωνάηει και τϋ οδθγεί
Κοντά μου ζρχεται φορά ςτολι
Και από τότε πζραςαν χρόνια
εγϊ ζφυγα ςτθν ξενιτιά
Και μεσ τθν κάπνα Θεζ μου τον βλζπω
Δυο μάτια πράςινα χρυςά μαλλιά
Μα τϊρα γφριςα για να ςϋ βρω
Δεν είχα νζα ςου τόςο καιρό.
Παλιζ μου φίλε πεσ πωσ δεν μϋείδεσ
πεσ πωσ δεν γφριςα ποτζ ξανά.

17. ΢ΦΑΓΕΙΟ
Σο μεςθμζρι χτυπάνε ςτο γραφείο,
Μετρϊ τουσ χτφπουσ, το αίμα μετρϊ.
Είμαι κρεφτάρι μϋ ζχουν κλείςει ςτο ςφαγείο
΢ιμερα εςφ, αφριο εγϊ.
Χτυποφν το βράδυ ςτθν ταράτςα τον Ανδρζα
Μετρϊ τουσ χτφπουσ τον πόνο μετρϊ.
Πίςω απ’ τον τοίχο πάλι κα ϋμαςτε παρζα
Σακ τακ εςφ, τακ τακ εγϊ.
Που πάει να πει ς’ αυτι τθ γλϊςςα τθ βουβι
Βαςτάω γερά, κρατάω καλά.
Μεσ ςτισ καρδιζσ μασ αρχινάει το πανθγφρι
Σακ τακ εςφ, τακ τακ εγϊ.
Μφριςε το ςφαγείο μασ κυμάρι
Και το κελί μασ κόκκινο ουρανό.

18. Ο ΔΡΟΜΟ΢
Ο δρόμοσ είχε τθ δικι του ιςτορία
κάποιοσ τθν ζγραψε ςτον τοίχο με μπογιά
ιταν μια λζξθ μοναχά ελευκερία
κι φςτερα είπαν πωσ τθν ζγραψαν παιδιά
Κι φςτερα πζραςε ο καιρόσ κι θ ιςτορία
πζραςε εφκολα απϋτθ μνιμθ ςτθν καρδιά
ο τοίχοσ ζγραφε μοναδικι ευκαιρία
εντόσ πωλοφνται πάςθσ φφςεωσ υλικά
Σισ Κυριακζσ από νωρίσ ςτα καφενεία
κι φςτερα γιπεδο ςτοιχιματα καυγάσ
ο δρόμοσ είχε τθ δικι του ιςτορία
είπανε όμωσ πωσ τθν ζγραψαν παιδιά

20. Αχ Χελιδόνι μου
Αχ Χελιδόνι μου
Αχ χελιδόνι μου πϊσ να πετάξεισ
΢ϋ αυτόν τον μαφρο τον ουρανό
Αίμα ςταλάηει το δειλινό
Και πϊσ να κλάψεισ και πϊσ να
κλάψεισ
Αχ χελιδόνι μου
Αχ παλικάρι μου τα τρζνα φφγαν
Δεν ζχει δρόμο για μιςεμό
Κι όςοι μιλοφςαν για λυτρωμό
Πεσ μου που πιγαν πεσ μου που
πιγαν
Αχ παλικάρι μου
Άχου καρδοφλα μου φυλακιςμζνθ
Δεν βγαίνει ο ιλιοσ που καρτεράσ
Μονϋ ο τελάλθσ τθσ αγοράσ
΢ε ξεκουφαίνει ςε ξεκουφαίνει
Άχου καρδοφλα μου

21. ΕΞΕΓΕΡ΢Η ΣΟΤ ΠΟΛΤΣΕΧΝΕΙΟΤ
17 Νοεμβρίου 1973