ενημερωση για την τριημερη επισκεψη στη θεσσαλονικη
η ζακυνθινη κουλουρα λογοτεχνια
1.
2.
Το κόψιμο της χριστοπαραμονιάτικης κουλούρας
είναι ένα έθιμο βαθιά ριζωμένο μέσα στη ζωή των
Ζακυνθινών και δεν συναντάται σε άλλες περιοχές
της χώρας μας.
Οι Ζακυνθινοί δεν έκοβαν κουλούρα ή όπως λέγεται
βασιλόπιτα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Τότε γυρνούσαν παρέες με μουσικά όργανα και
έλεγαν τους περίφημους "Αϊ-Βασίληδες", δηλ.
ζακυνθινά κάλαντα Πρωτοχρονιάς, τα οποία
συνέθεταν οι ίδιοι.
3. Ο "αρχηγόσ" τησ οικογϋνειασ (ο παππούσ ό ο
πατϋρασ) ςηκώνει επιβλητικϊ την κουλούρα και
αφού την κρατόςουν όλοι μαζύ, κατευθύνονται
ςτη "γωνιϊ" ό ςτο τζϊκι, που καύει η φωτιϊ.
Εκεύ, βϊζοντϊσ την πϊνω ςε δύο αναμμϋνουσ
δαυλούσ, που τουσ ϋχει τοποθετόςει ςε ςχόμα
ςταυρού, ρύχνει από το κενό τησ κουλούρασ λϊδι
και κραςύ τρεισ φορϋσ, ενώ όλοι μαζύ ψϊλλουν με
κατϊνυξη το απολυτύκιο των Χριςτουγϋννων
(«Η γϋννηςύσ Σου, Χριςτϋ, ο Θεόσ ημών, ...»). Η
μητϋρα κρατώντασ το λιβανιςτόρι, θυμιατύζει το
ςπύτι "για το καλό".
4.
5. Στη ςυνϋχεια, με τον ύδιο τρόπο, επιςτρϋφουν ςτο
τραπϋζι και ο νοικοκύρησ ξεκινώντασ από κϊποιο
τυχαύο ςημεύο, αρχύζει να κόβει ύςα κομμϊτια από τα
αριςτερϊ προσ τα δεξιϊ. Το πρώτο εύναι του Χριςτού ό
του φτωχού, το δεύτερο του ςπιτιού και τα ϊλλα των
υπολούπων
μελών
τησ
οικογϋνειασ
ό
των
παρευριςκομϋνων μετϊ, πϊντα κατϊ ςειρϊ ηλικύασ, από
τον μεγαλύτερο ςτον πιο μικρό. Μεγϊλη εύναι η αγωνύα
όλων και ιδιαύτερα των μικρών, για να δουν ςε ποιόν θα
πϋςει το "ηύρεμα". Όποιοσ το βρει, αφού το αςπαςτεύ,
το τοποθετεύ ςτο εικονοςτϊςι και θεωρεύται ο τυχερόσ
τησ χρονιϊσ που ϋρχεται.