Paasdiens - God sluk die dood in

2. Die tweede een was “Jy is vergewe.”

4. en op Goeie Vrydag gevra het, Waarom het U my verlaat en nogtans uiteindelik in gehoorsaamheid sy Gees aan God die Vader teruggegee het ...

5. so antwoord God die Vader uiteindelik met die opstanding uit die dode en met die verheerliking van Hom as mens bo alle ander op die aarde, voor Hom en na Hom.En in hierdie liefde vir Sy Seun, lê daar vir my die hoop dat Hy ook vir my liefhet. Dat Hy ook aan my getrou sal bly. Dat ek ook hierdie feesmaal aan die einde van die tyd sal kan bywoon. En elke keer by die nagmaal, soos ook weer by Goeie Vrydag, versterk word in my hoop. Tweedens: Dit sê vir ons, ons skuld is vergewe: In ’n droom het Martin Luther beleef hy word deur die duiwel aangeval. Die duiwel het ’n lang boekrol, wat ’n lys van Luther se sondes opgehad het, vir hom gelees. Nadat hy klaar gelees het, het Luther vir hom gevra: “Is dit al?” “Nee” het die antwoord gekom en ’n tweede boekrol is oopgemaak met nog sondes. Na dit was daar ’n derde lys, maar toe was die duiwel klaar. “Jy het iets vergeet!” het Luther uitgeroep. “Skryf gou vinnig op elkeen van hulle – die bloed van Christus, God se seun, was al ons sondes weg!” Dit is die wonder van hierdie Paas Sondag – die sonde en die skuld en die straf vir die sonde, die dood, is vernietig, dit is ingesluk, dit is opgeëet. Ons is vry mense wat met vrymoedigheid (parresia – Hebreërs 4) met God kan praat en met Hom gemeenskap kan hê. Derdens: En die boodskap sê vir ons – in die taal van Jesaja 25 – “ete is reg”. Ek lees die verhaal van ’n Ier wat, soos baie ander in die 1820’s, met sy familie na Amerika toe wou verhuis. Hy het gespaar, geleen, hard gewerk totdat hy die kaartjies vir die bootreis kon koop. Hulle het die reis aangepak met die klere wat hulle aangehad het en paar muntstukke wat die pa in sy sak gehad het. Hulle sou in Amerika ’n nuwe, vars begin maak. Vriende en familie het vir hulle op die kaai kom totsiens sê. Daar het hulle vir hulle sakke vol brood, kaas en aartappels gegee. Die familie was maar te dankbaar vir al die geskenke, want dit sou die honger weghou van hulle af. Aan boord het hulle op die onderste dek ’n slaapplek gekry: ouma, ma, pa en 6 kinders. Die pa het sy reëls uitgespel: wees versigtig, bly naby aan mekaar en moenie verlore raak. Hierdie goed was veral bedoel vir die ore van die familie se 6-jarige woelwater. Dié was ’n ontdekker uit die boonste rakke! Soos die boot verder gevaar het, het die kos opgeraak, behalwe vir ’n paar gemufte aartappels. Hulle was honger en moedeloos. Die woelwater het gepleit vir iets vars om te eet. Die ma het na die pa gedraai en gesê: “Laat hy vir ons ’n paar vars lemoene gaan koop met die geld wat jy oor het, dan kan ons dit onder mekaar verdeel en vier dat daar nog net ’n paar dae oor is voor ons voet aan wal sit.” Die seuntjie is toe opgestuur. Na ’n halfuur was daar nog geen teken van die woelwater nie. Almal was bekommerd, veral die ouma en ma. Die pa het op die groot boot begin rondsoek. Einde ten laaste kry hy hom in die eetsaal van alle plekke! Hy was besig om alles te eet wat hy kon sien! Die pa het hom aan sy arm gegryp en sê: “Hoe kon jy? Ons het geen geld om vir al hierdie kos te betaal nie! Jy sal ons vernietig nog voor ons by Amerika uitkom” Met sy mond vol kos het die seuntjie sukkel-sukkel die volgende woorde uitgekry: “Pappa! Pappa! Jy verstaan nie. Die kos is verniet. Die kos is ons s’n. Dit is ingesluit in die prys van die kaartjie!” Die pa was verstom. Hy het in die kelner wat naby gestaan het se gesig gekyk en dié het dit bevestig. Al wat die pa kon uitkry was: “Goeie genade!” Hy het die seuntjie gestuur om die res van die familie te roep. Terwyl hulle dankbaar in stilte die wonderlike kos geniet het, het die woorde in hulle kop rondgemaal: “Die kos is verniet. Die kos is verniet. Dit is ingesluit in die prys.” Slot Ek sluit af met 'n gebed van Ds Stefan Louw wat hy twee jaar voor sy dood in September, 2006 as deel van 'n meditasie geskryf het. “Here, laat die dood die sin wees waaruit ek my broosheid put, laat dit die hals wees wat my lewe versier met nederigheid, met vrede, met diensbaarheid, met hoop. Laat dit die laaste woord wees wat elke dag die lewe nuut opbreek, laat my weerloosheid terugval in U Vaderhand, laat die stort oor die rand slegs die vryval wees en dan die sprei van die vlerke, die vlug, die oorgee aan U my Vader van wie my Gees kom en na terugkeer. U die lewensGees, die bron van alle Goeie dinge. Ek wil Hom nie vrees nie Heer, ek wil Hom verstaan en op die regte tyd ontmoet soos iemand by ‘n deur staan en klop, nie as iemand nie, maar juis as niks, as bloot ‘n oomblik van nietigheid, as bloot ‘n ingang, ‘n donker ingang met U stem wat anderkant klink. Amen.” Gebed Dankoffer Slotlied 421 Seën Amen 313