2. Όξινη Βροχή ονομάζουμε
οτιδήποτε πέφτει από τον
ουρανό πάνω στον πλανήτη
μας, η βροχή, το χιόνι, η
υγρασία κλπ, και που είναι
αφύσικα όξινα.
3. Η όξινη βροχή δημιουργείται από την
αντίδραση του διοξειδίου του θείου (SO2)
και των οξειδίων του αζώτου με τους
υδρογονάνθρακες στα σύννεφα. Η
αντίδραση αυτή δημιουργεί θειικό και νιτρικό
οξύ.
Το διοξείδιο του θείου παράγεται από τις
καύσεις των καμίνων παραγωγής
μετάλλων, των εργοστασίων
ηλεκτροπαραγωγής, και των οχημάτων
ντίζελ, ενώ τα οξείδια του αζώτου
παράγονται από τις ίδιες πηγές και τα
βενζινοκίνητα αυτοκίνητα.
4.
5. Τα αέρια της καύσης σε πολλές
περιπτώσεις παρασύρονται από τους
ανέμους και ταξιδεύουν μέχρι χιλιάδες
χιλιόμετρα προτού πέσουν σαν όξινη
βροχή.
Οι πιο πολύ απειλούμενες περιοχές
του κόσμου σήμερα είναι ο Καναδάς,
οι ανατολικές και δυτικές ΗΠΑ, η
Σκανδιναβία και η Ιαπωνία. Το
πρόβλημα της ρύπανσης είναι
διεθνές.
9. Έλλειψη ορατότητας
Επιπλέον, οι ρύποι
της όξινης βροχής
προκαλούν το
νέφος που
παρατηρείται
κυρίως στις
μεγάλες πόλεις.
Ιδιαίτερα τους
καλοκαιρινούς
μήνες η ορατότητα
μειώνεται αισθητά
10. Επιπτώσεις στην ανθρώπινη
υγεία
Έχει παρατηρηθεί πως οι ρύποι
που προκαλούν την όξινη βροχή
μπορούν να βλάψουν την υγεία
του ανθρώπου. Συγκεκριμένα
δημιουργούνται σοβαρά
δερματικά, οφθαλμολογικά και
αναπνευστικά προβλήματα.
11. Μεγάλα προβλήματα στους
υδρόβιους οργανισμούς
Η όξινη βροχή μπορεί να προκαλέσει μεγάλα
προβλήματα στους υδροβιότοπους και στις
τροφικές αλυσίδες.
Το οξύ, της βροχής, εισέρχεται στα βράγχια των
ψαριών και τα δηλητηριάζει έτσι ώστε να γίνουν
ανίκανα στο να αποβάλουν το αλάτι από το νερό
για να διατηρήσουν στον οργανισμό τους τα
επίπεδα νατρίου.
12.
13. Η όξινη βροχή προκαλεί επίσης δυσκολίες στο
αναπαραγωγικό σύστημα των ψαριών. Σε ΡΗ 5,
τα περισσότερα αυγά δεν μπορούν να
εκκολαφτούν.
Γενικά τα μικρά ψάρια είναι πιο ευαίσθητα στις
όξινες περιβαλλοντικές συνθήκες από τα
ενήλικα. Σε χαμηλά επίπεδα μερικά ενήλικα
ψάρια πεθαίνουν και έτσι σε κάποιες όξινες
λίμνες δεν υπάρχει ούτε ένα ψάρι.
14. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ
Καναδοί επιστήμονες επί 8 χρόνια έριχναν θειικό οξύ σε
μια λίμνη, για να δουν τα αποτελέσματα της μείωσης του
ΡΗ.
Σε ΡΗ 5.9 άρχισαν να εξαφανίζονται οι πρώτοι
οργανισμοί… οι γαρίδες. Σε λίγο καιρό πέθαναν όλες.
Σε ΡΗ 5.8 επηρεάστηκε η αναπαραγωγή στις
πέστροφες επειδή μικρότεροι οργανισμοί ,που
αποτελούσαν τροφή για αυτές, είχαν εξαφανιστεί. Έτσι,
χωρίς να τρέφονται, δεν είχαν ενέργεια για να
αναπαραχθούν.
Σε ΡΗ 5.6 οι εξωτερικοί σκελετοί των αστακών,
μαλάκωσαν και μολύνθηκαν σύντομα από παράσιτα,
ενώ τα αυγά τους καταστράφηκαν από μύκητες. Όταν το
ΡΗ έφτασε σε οξύτητα 5.1 δεν είχε επιζήσει σχεδόν
κανένας.
