1. A AUGA COMO MEDIO DE
PRODUCIÓN DE ENERXÍA
Por:
Alejandro Arias, Alexandre Dorado, Alfredo Gómez, Daniel Gutiérrez
2. “A auga é a forza motriz de toda a natureza.”
-Leonardo da Vinci.
3. INTRODUCIÓN
• A auga posúe dúas clases de enerxía:
• A primera é a enerxía cinética, usada durante a execución de procesos, como movemento. Debido a esta
enerxía, a auga pode fluír, e as olas poden consistir.
• A segunda é a enexía potencial. Esta está almacenada na auga. Pode chegar a ser usada cando a auga
comeza a fluír, e é transferida a enerxía cinética, que causará o movemento.
• Cando a auga flúe ou cae, pódese xerar enerxía. A xeración de enerxía a través da auga é levada a cabo
en grandes prantas hidroeléctricas, cun determinado número de pasos e uso de varios aparellos, como
turbinas, xeradores... A enerxía do auga pode ser utilizada para producir electricidade.
4. HISTORIA
• Ao longo da historia, utlizáronse diversos métodos para producir electricidade mediante a auga. Algúns
dos métodos, dende os máis antigos ata a actualidade, son:
• 1. Enerxía termoeléctrica.
• 2. Enerxía maremotérmica.
• 3. Enerxía mareomotriz.
• 4. Enerxía undimotriz.
• Tamén existe un novo método de tratar as augas residuaise obter enerxía limpa no proceso .
• Cada un destes métodos será explicado posteriormente.
6. ENERXÍA MAREOMOTRIZ
• A enerxía mareomotriz é a producida polo movemento das augas do mar polas subidas e
baixadas das mareas, esta enerxía é aproveitada por turbinas, as cales a súa vez moven un
alternador que xera enerxía eléctrica. Ao non consumir combustibles fósiles nin tampouco
producir gases que impulsen o efecto invernadoiro, considerase unha enerxía limpa e renovable
pero hai que ter en conta que provoca cambios na salinidade do estuario e no ecosistema da
zona.
• As centrais mareomotrices instálanse en estuarios, constan dun dique que separa o mar da
costa e que permite reter a auga na preamar, na baixamar ábrense as comportas e a auga
acciona unha turbina que está unida a un alternador.
• Para aproveitar a enerxía das mareas é preciso que a súa amplitude sexa considerable, o
aconsellable é unha amplitude superior a 10 m. Unha das primeiras foi a de La Rance en
Francia, construída en 1967 no estuario do río Rance na Bretaña.
• Con todo, esta forma de producir enerxía eléctrica ven ser unha actualización dos tradicionais
muíños de marea, que existen en lugares como Muros ou Vilagarcía de Arousa.
7. ENERXÍA UNDIMOTRIZ
• A enerxía undimotriz é o transporte da enerxía producida polo movemento das ondas e a súa
captación para aplicala en facer un traballo útil; por exemplo, para a xeración de electricidade, a
desalinización, ou o bombeo de auga (en depósitos). É unha fonte de enerxía renovable menos
coñecida e estendida cá maremotriz, pero cada vez aplícase máis.
• As instalacións undimotrices requiren dunha alta inversión e un maior desenvolvemento
tecnolóxico. Os seus responsables deben mellorar en varias cuestións, como a súa eficiencia
ao aproveitar o movemento non lineal e esquivo das ondas, ou a súa resistencia ao embate das
mesmas, e todo iso cun custo asumible. Por iso, este tipo de instalacións aínda non son
competitivas.
• Por outra banda, a tecnoloxía undimotriz presenta incluso máis vantaxes que outras
renovables: trátase dunha enerxía constante e inesgotable, xa que sempre hai olas, e o seu
impacto no entorno tamén é menor.
8. ENERXÍA TERMOELÉCTRICA
• Denomínase enerxía termoeléctrica á forma de enerxía que resulta de liberar o auga por medio
dun combustible para mover un alternador e producir enerxía eléctrica.
• Desde a antigüidade, o home necesitou xerar enerxía térmica para cubrir as súas necesidades
de abrigo, alimentación, iluminación, fabricación de ferramentas, e tamén para resolver todos
aqueles problemas que non pode afrontar co uso da súa forza física, como accionar medios
transparentes, maquinarias, armamento, etc.
• A enerxía termoeléctrica pode usar como combustibles productos fósiles como petróleo, carbón
ou gas natural (ciclo combinado), átomos de uranio, no caso da enerxía nuclear, e enerxía solar
para a xeración solar-termoeléctrica.
9. ENERXÍA MAREMOTÉRMICA
• A enerxía maremotérmica (tamén coñecida como Ocean Thermal Energy Conversion,
conversión de enerxía térmica oceánica, abreviadamente OTEC ou OTE) é un tipo de enerxía
renovable que utiliza as diferenzas de temperatura entre as augas oceánicas profundas, máis
frías, e as superficiais, e as máis cálidas, para mover unha máquina térmica e producir traballo
útil, xeralmente en forma de electricidade. Foi orixinalmente concebida polo físico francés
Arsène d'Arsonval. Ata agora tivo como principal problema o do seu rendemento.
10. OBTENCIÓN DE ENERXÍA A TRAVÉS DE AUGAS
RESIDUAIS
• Nos últimos anos estívose a traballar nunha maneira de tratar as augas residuais e, á súa vez, obter
enerxía limpa. Empresas e grupos de investigación de todo o mundo traballaron para desenvolver
sistemas que fixeran este proxecto realidade. Hoxe en día, son cada vez máis as cidades que contan con
sistemas de tratamento de augas residuais que limpan a auga e obteñen a partir do proceso enerxía en
forma de biogás, electricidad ou calor.
• Empresas como a alemana Wolfsburger Entwässerungsbetriebe propoñen a utulización da auga residual
depurada con fins agrícolas, xa que a depuración pode producir nitróxeno e fosfato (que complementen
os abonos) e, ademais, estas augas poden empregarse para abastecer os sistemas de rego, sen ter que
empregar augas subterráneas.
• Outras empresas propoñen o emprego de estas augas en sistemas de climatización, aproveitando a
temperatura constante das augas residuais (que oscila entre 10 e 20 graos centígrados) para facer
funcionar bombas de calor. Esta bomba de calor pode proporcionar tanto calefacción en inverno (salvo
nas temperaturas moi baixas, nas que se tería que empregar gas convencional) como refrixeración en
verán. Por iso, moitas cidades alemanas como Berlín, Singen, Waiblingen e Leverkusen contan con
instalacións deste tipo, e tamén existe unha tecnoloxía similar en Basilea (Suíza).
11. OBTENCIÓN DE ENERXÍA A TRAVÉS DE AUGAS
RESIDUAIS
• En Estados Unidos, unha compañía de control de residuos desenvolveu unha tecnoloxía que obtén
metano como combustible tras mesturar augas residuais con basura orgánica. Para iso baséase nos
microorganismos anaerobios que procesan o lixo, producindo o gas. Deste modo, a máis bacterias e máis
materia orgánica, máis rápida é a descomposición.
• Outros grupos científicos a nivel internacional (belgas, estadounidenses, británicos e españoles, entre
outros) traballan no desenvolvemento de pilas de combustible microbianas para o tratamento de augas
residuais e a obtención de enerxía. Nestas pilas, as bacterias metabolizan a materia orgánica das augas
residuais, liberando enerxía eléctrica, de modo que producen enerxía á vez que eliminan residuos.
• O potencial destas innovadoras tecnoloxías é inmenso, pero, para competir cos sistemas convencionais,
deberán enfrontarse a moitos retos. Por exemplo, as bombas de calor de augas residuais non son
compatibles con todo tipo de canalizacións (do que advirten os seus responsables), e tampouco son
rentables para determinados edificios. Outro exemplo son as pilas de combustible microbianas, que
precisan de desenvolvemento para baixar o custo dos seus materiais e aumentar a súa eficiencia
enerxética. Pero cabe destacar que estes novos sistemas farán máis ecolóxico e menos custoso o
tratamento de augas residuais.
