2. ‘Goeiemorgen’. Ik gaf David een zoen, ging op de rand van het bed zitten en rekte me uit. Ik hoorde
David geeuwen. Samen maakten we het bed op.
‘Ik zal al voor een ontbijtje zorgen, dan kan jij je al gaan douchen,’ zei David.
3. Ik slofte richting de badkamer en zette de douche aan. Ondertussen kleedde ik mezelf uit en wachtte
tot het water warm werd.
David besloot om een speciaal ontbijt te voorzien. Hij nam wat paprikablokjes en een paar eitjes en
maakte een omelet klaar.
4. ‘Wauw! Jij hebt je nogal uitgesloofd zo vroeg in de ochtend!’
‘Ik had geen zin in een traditioneel ontbijtje, en graag gedaan trouwens. Ik verwacht straks een
vijfgangenmenu als ik thuiskom.’
David en ik schoten in de lach. We vonden het leuk om elkaar wat te plagen.
‘Serieus nu, moet je wéér laat werken vandaag?’
‘Ik zal me haasten, maar ik kan niets beloven.’
5. Na het ontbijt ging David zich douchen en ruimde ik de tafel af. Daarna moest hij naar het werk
vertrekken.
David werkt als farmacoloog. Hij bestudeert geneesmiddelen en gaat op zoek naar medicijnen en
behandelingen voor ziekten. Hij is erg gepassioneerd door zijn werk. Iets wat ik in hem bewonder,
maar wat er ook voor zorgt dat ik hem soms weinig zie.
‘Tot straks. Laat je iets weten als je moet overwerken?’, vraag ik voor ik hem een afscheidskus geef.
6. Ik wuifde David uit terwijl hij wegreed en ging daarna terug naar de badkamer om me verder klaar te
maken. Ik poetste m’n tanden en bracht een laagje make-up aan. Daarna was het tijd om de winkel te
openen. Mijn eigen dierenwinkel ligt op de hoek van ons huis. Ik droomde er altijd van om dierenarts te
worden, maar ik moest m’n studies ‘on hold’ zetten toen mijn vader erg ziek werd. Mijn moeder was al
overleden toen ik 7 jaar was. Op m’n 19de startte ik als hulpje in een dierenzaak om de rekeningen te
kunnen betalen.
7. Na twee slopende jaren overleed ook m’n vader en stond ik er alleen voor. En net op dat ogenblik liep
ik David tegen het lijf in het ziekenhuis. Hij had net zijn studies afgerond en mocht die dag starten als
onderzoeker in het ziekenhuis. Hij was knap, enkele jaren ouder dan ik en offerde zijn tijd op om mij te
troosten. Ik viel als een blok voor hem.
We werkten samen hard aan onze toekomst, tot we dit huis konden bouwen. David stelde zelf voor om
mijn eigen winkel te beginnen, en momenteel ben ik nu al een halfjaar open. De zaken lopen redelijk
goed voor een kleine zelfstandige.
8. Ik had nog maar net het alarmtoestel afgezet en de lichten aangedaan toen Leslie al binnenkwam.
‘Goeiemorgen,’ zei ze. Even later kwam ook Sasha aan. Ik had twee studentes in dienst kunnen nemen
om me bij te staan in de winkel. Leslie werkte aan de kassa, en Sasha deed de bestellingen. Zo had ik
de tijd om de klanten te helpen en advies te geven. Deze goede service en begeleiding was een van de
belangrijkste redenen waarom mijn zaakje kon opboksen tegen de grote ketens. Op drukke momenten
had ik deze hulp ook echt nodig, en op de minder drukke tijdstippen gaf ik hen de tijd om aan hun
studies te werken. Ze studeerden namelijk allebei dierengeneeskunde.
9. Het duurde niet lang of de eerste klanten kwamen binnen en de telefoon stond roodgloeiend. Veel
mensen belden voor bestellingen of om te vragen of bepaalde producten nog in stock waren. We
hadden maar een klein winkeltje en er was weinig plaats voor een magazijn, dus het bijhouden van de
voorraden en bestellingen doorgeven waren van cruciaal belang om de zaak draaiende te houden.
Gelukkig leverde Sasha erg goed werk.
10. Op een rustig moment klampte een klant mij aan. Ik had hem nog nooit eerder in de winkel gezien.
‘Excuseer, zou ik u misschien iets mogen vragen?’
‘Natuurlijk, vraag maar.’
‘Ik heb onlangs een grijze roodstaart gekocht, maar ik vrees dat de kooi een beetje te klein is. Ik vroeg
me af of u misschien grotere kooien verkoopt?’
‘Natuurlijk, die staan op de bovenverdieping, loop maar even met me mee.’
11. ‘Een grijze roodstaart kan tot 40 cm groot worden, dus met deze kooi zit je normaal gezien wel goed.
Hij heeft een schommel, ingebouwd spiegeltje en voederbak. En er is voldoende ruimte voor de vogel
om rond te klimmen. De prijs valt goed mee voor zo’n luxueuze kooi.’
‘Bedankt! Deze kooi is dubbel zo groot als de mijne. Je weet wel erg veel over vogels.’
Ik vatte dit op als een compliment en lachte.
‘Over alle dieren weet ik eigenlijk best veel, dus vraag maar zoveel je wil.’
12. Tot mijn grote verbazing deed hij dit. Hij vroeg me naar weetjes over honden, katten, cavia’s,
schildpadden, konijnen, en zelfs minder klassieke huisdieren zoals slangen en fretten.
Ik werd verrast door zijn vragen, maar vond het wel leuk om met mijn dierenkennis te pronken.
‘Wauw, het is echt indrukwekkend hoeveel je weet.’
‘Bedankt, maar ik beoefen gewoon maar mijn job,’ zei ik bescheiden.
‘Het komt misschien wat raar over, maar heb je misschien zin om samen eens iets te gaan drinken?
Dan kan je nog meer dierenweetjes met me delen.’
13. ‘Oh… euh… Sorry maar euh… ik heb eigenlijk al een vaste relatie,’ stamelde ik.
De man glimlachte. ‘Dat geeft niet. De knapste vrouwen zijn helaas altijd bezet. Maar je kan het altijd
goedmaken door een fikse korting aan mij te geven?’
Hij had wel lef, dacht ik in mezelf. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Over dieren mochten ze me alles
vragen, maar dit keer stond ik met mijn mond vol tanden.
‘Ik maak maar een grapje hoor! Maar ik zou wel graag enkele zakken papegaaienvoer willen bestellen,
dan heb ik een voorraadje.’ Ik ontweek zijn doordringende blik en nam vlug een bestelformulier.
14. ‘Je mag hier je gegevens invullen en dan onderaan tekenen.’
Toen hij me het formulier weer aangaf keek ik nonchalant naar zijn naam. Mason Cooper.
‘Zo, ik zal de kooi naar beneden helpen dragen en dan kan je aan de kassa afrekenen. Wanneer je
bestelling aangekomen is geven we een seintje.’
‘Oh maar die kooi kan ik wel alleen dragen hoor. Bedankt voor alles mevrouw euh…’
‘Summers. Euh… Morgan … Summers.’
‘Bedankt, Morgan,’ zei hij weer met zijn charmante glimlach. Hij gaf me een hand en nam de kooi mee.
15. Ik was enkele minuten helemaal van de kaart. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt, en ik had al enkele
jaren ervaring als verkoopster. Ik verplaatste enkele voorwerpen om de lege plek waar de kooi stond
terug op te vullen, en ging pas naar beneden toen ik zeker wist dat de man de winkel had verlaten.
Door mijn afwezigheid werd het plots erg druk in de winkel. Er stond een lange rij aan de kassa, en
Sasha deed haar best om de klanten te helpen met hun vragen en tegelijk de bestellingen op te nemen.
Ik ging meteen weer aan de slag en liet de situatie met de man achter me.
16. ‘s Middags nam ik een korte pauze om wat te eten, terwijl Sasha en Leslie in de winkel bleven. Terwijl
ik in de keuken m’n boterhammen smeerde begon ik weer te piekeren over de situatie. Was het een
flauwe grap? Of was deze man werkelijk zo assertief? Ik speelde de situatie terug af in m’n hoofd en
schaamde me om m’n gestotter.
Er was maar één iemand met wie ik dit kon bespreken, mijn vriendin Loren. Zij kreeg wel vaker met
aanbidders te maken. Ik belde haar op en ze stelde voor om de volgende dag samen uit te gaan.
17. Gelukkig verliep de rest van de dag normaal. Er waren soms drukke momenten, maar dat betekende
natuurlijk ook dat er voldoende geld binnenkwam om de kosten te dekken.
Om zes uur ‘s avonds werd de laatste klant bediend, en daarna konden we de deuren sluiten. De kassa
werd geteld, de laatste bestellingen voor morgen werden doorgenomen en de winkel werd wat
opgeruimd. Ik stuurde Sasha en Leslie naar huis en sloot de winkel af.
18. Toen ik licht zag branden in huis schrok ik even. Had ik de deur vanmiddag terug gesloten?
Ik haalde opgelucht adem toen ik de keuken binnenkwam en David zag koken.
‘Ik had je niet zo vroeg thuis verwacht,’ zei ik geschrokken.
‘Heb je mijn berichtje niet ontvangen? Ik ben al een uurtje thuis. De spaghetti is bijna klaar.’
‘Sorry, het was zo druk, ik heb geen tijd gehad om naar m’n gsm te kijken.’
19. Tijdens het eten vertelde ik over m’n dag. Alleen de situatie met Mason sloeg ik bewust over.
‘De zaken gaan precies goed?’
Ik knikte tevreden. ‘Je zou eens een dagje moeten komen kijken. Er komen steeds meer trouwe klanten
bij. Als ons cliënteel nog meer groeit zullen we moeten uitbreiden.’
‘Heb je daar al over nagedacht?’
20. ‘Ik weet het niet zo goed. Er is hier niet echt plaats om nog verder uit te breiden en ik ben tevreden met
hoe de zaken nu lopen. Maar aan de andere kant ben ik bang dat klanten zullen wegvallen wanneer de
zaak te druk wordt en we de bestellingen niet meer kunnen bijhouden. Misschien moet ik binnen een
jaar toch op zoek gaan naar een groter handelspand, maar dat brengt natuurlijk extra kosten met zich
mee. De bovenverdieping van de winkel zou ook ideaal zijn voor een kinderkamer.’
David verslikte zich. Ik wist dat hij nog niet klaar was voor kinderen.
21. ‘Je bent toch niet…?’
‘Nee, nee natuurlijk niet. Maar binnen enkele jaren misschien wel.’
‘Ja… Zover zijn we nog niet.’ David glimlachte zwakjes. ‘Ik ga me maar eens omkleden, het was voor
mij ook een zware dag.’
Ik wist dat ik hem van zijn stuk had gebracht, en besloot om erover te zwijgen. Terwijl David naar
boven ging ruimde ik ondertussen de tafel af en zette ik de afwas in de vaatwasser.
22. Toen we even later in de zetel naar een romantische film zaten te kijken, was de discussie allang
vergeten. Ik kroop dicht tegen David aan en hij legde z’n arm om me heen.
‘Hmm, weet je nog, onze eerste kus?’
‘Haha, hoe kan ik dat vergeten? Ik schraapte al m’n moed bij elkaar om je eindelijk te kussen, en je
barstte in tranen uit.’
‘Het was ook niet zo’n goed idee om me te zoenen vlak na de begrafenis van m’n vader’
23. ‘Ik besefte op dat moment niet goed wat ik deed. Ik was echt stapelgek op jou. En ik wilde je troosten,
afleiden van de hele situatie.’
‘Ja, je had wel een vreemde smaak… Vallen op een meisje dat niet kan stoppen met huilen.’
‘Maar je was zo schattig. En het voelde goed wanneer ik je kon opbeuren.’
De herinneringen leidden meteen tot een hevige zoenpartij. Elke keer ik terug dacht aan onze eerste
ontmoeting, voelde ik terug vlinders in m’n buik.
24. Ik trok David zijn shirt uit en gooide het door de living.
‘Zullen we naar boven gaan, of is hier ook goed?’
Ik twijfelde even, sprong recht uit de zetel en rende richting de trap. ‘Om ter eerst boven!’, riep ik.
We holden de trap op terwijl we aan elkaars kleren trokken. Tegen de tijd dat we in de slaapkamer
waren, hadden we enkel nog onze broeken aan.
We doken samen onder de lakens en zetten onze vrijpartij verder.
25. Toen de volgende ochtend de wekker afliep, bleven David en ik nog wat nagenieten in elkaars armen.
‘Ik wou dat dit moment nog eeuwig kon blijven duren,’ zei ik dromerig.
‘Hmm… Hoelaat is het?’ David kon elk moment weer indommelen.
‘Tijd om op te staan!’ Ik kroop onder de lakens en begon David te kietelen.
26. We bleven nog een tijdje knuffelen en maakten zelfs nog tijd voor een korte vrijpartij in de douche.
Aan de ontbijttafel haastte David zich zodat hij nog op tijd op het werk kon geraken. De winkel opende
vandaag pas om 10 uur, waardoor ik nog tijd had om de krant te lezen.
‘Schat…’
‘Hmm?’
‘Dit geloof je nooit! Ik sta in de krant!’
27. ‘Wat? Hoe kan dat? Zijn ze je komen interviewen?’
‘Nee, ik wist helemaal van niets! Er was gisteren een man in de winkel, en blijkbaar is hij een recensent
voor deze krant! Hij doet zich voor als klant bij verschillende winkels en bedrijven en evalueert ze dan.
Geen wonder dat hij zo raar deed!’
‘En, hoe was jouw evaluatie?’
‘Geweldig! Hij raadt de winkel aan iedereen aan!’
‘Schat dat is fantastisch! Mag ik eens lezen?’ David nam de krant voor ik kon antwoorden.
28. ‘Weet je zeker dat hij je zo’n goede beoordeling geeft omwille van de winkel?’
‘Hoezo?’
‘Het lijkt eerder alsof hij jou promoot. “It’s raining Cats & Dogs is een uitstekende winkel voor alle
dierenliefhebbers. De eigenaar, Morgan Summers, heeft een zeer uitgebreide kennis van dieren en
heeft voor iedereen een advies klaar. Daarnaast is ze een uiterst charmante jongedame met een goed
gevoel voor humor, iets wat ik zeker apprecieer in een verkoopster”. En verder nog: “Wil je je huisdier
verwennen of gewoon een leuke dag beleven? Ga dan zeker langs bij It’s raining Cats & Dogs!”’
29. ‘Oh… dat… Ja hij deed nogal raar.’ Ik legde de situatie uit aan David.
‘Ik durfde het gisteren niet vertellen omdat ik zo beschaamd was voor m’n reactie. Hij had me compleet
overdonderd, en dan vroeg hij me plots mee uit! Ik wist niet hoe ik moest reageren.’
‘Blijkbaar heb je wel het juiste gedaan, want het heeft je een goede beoordeling opgeleverd. Ik hoop
alleen dat je winkel straks niet volloopt met aanbidders,’ zei David lachend.
30. ‘Ohnee! Door dat artikel ben ik de tijd helemaal uit het oog verloren! Ik had vijf minuten geleden al
moeten vertrekken!’
David legde de krant neer, gaf me een zoen en liep de kamer uit.
‘Niet te hard rijden onderweg he!’, riep ik hem nog na.
