2. Լճի երկարությունը 140 կմ,
Մակերեսը՝ մոտ 5800 կմ²,
Խորությունը՝ մինչև 15 մ,
Ավազանը՝ մոտ 50000 կմ²
Գտնվում է տեկտոնական իջվածքում, 1275մ
բարձրության վրա:
Աղիությունը շատ բարձր է` 150-250% է, հիմնականում քլորիդներ են, որ
ափամերձ մասերում ամռանը հանդիպում են ինքնանիստ աղի կամ
աղուտների ձևով: Ծանծաղ մասերում աղը նստում է նաև ձմռանը, երբ
ջերմաստիճանն իջնում է և ջրի լուծողականությունը թուլանում է: Ամռանը
ջրի ջերմաստիճանի բարձրացման հետ մեկտեղ աղի մի մասը նորից
լուծվում է և աղիություը մեծանում է: Աղիության պատճառով
կենդանական աշխարհը գրեթե բացակայում է: Ձկներ չկան, կան միայն
մանր խեցգետնամաններ և որոշ ջրիմուռներ:
Լճի մերձակայքում կլիման շատ չորային է և անհրապույր: Քամու
դեպքում օդը հագեցած է աղի փոշով:Լճի ափերին կան բուժիչ ցեխեր և լճի
հատակից բխող անուշահամ ջերմուկներ:
Լճում կա 60 կղզի` գլխավորապես հարավային մասում: Խոշորներն են
Էշակ, Թելա, Ձիերի, Շահի:
Նավարկելի է: Արևմտյան ափի մոտ են Ուրմիա, Շահպուր քաղաքները:
1926 թվականին լիճը վերանվանվել է Ռեզայի, ի պատիվ Ռեզա Փեհլեվի
շահի: 1970 լճին վերադարձվել է նախկին անունը: 1967թ-ից լիճը
ներառվել է Ուրմիա ազգային պարկի մեջ:
3. Գարնանը մակարդակը
բարձրանում է: Սնվում է
անմիջապես լճի մակերեսին
թափվող տեղումներով,
գետերի միջոցով և մասամբ
ստորերկրյա ջրերով: Ուրմիա
են թափվում բազմաթիվ
գետեր` Սալմաստ, Ջահատու,
Կարմիր ջուր,Կադեր,
Մարի,Նազլու գետերը:
Համեմատաբար խոշոր
գետերը
լճափին դելտաներ են
առաջացնում: Գետերի
դելտաները ճահճացած են ՝
բերված տիղմի պատճառով,
հատկապես Զագրոսի
համակարգից իջնող գետերը,
ունենալով մեծ անկում
կատարում են ուժեղ էրոզիա և
բերում մեծ քանակությամբ
տիղմ:
4. Կարծիք կա, որ Ուրմիան Խոյի դաշտով կապ է
ունեցել Արաքս գետի հետ: Լճափից դեպի Խոյ քաղաքը
գնացող ճանապարհին կան դարավանդների հետքեր, որը
հիմք է տալիս կարծելու, որ լճից գետ է դուրս եկել ու
Կարաթափա լեռնանցքով թափվել է Արաքսի մեջ: Մեկ այլ
փաստ. Թավրիզի մոտ Կարմիրջուր գետի վրա կան բարձր
դարավանդներ, որոնք դեպի լիճն աստիճանաբար
ցածրանում են, մտնում լճագետային նստվածքների տակ:
Այսինքն` շրջապատի լեռները բարձրանում են,
գոգավորության հատակն իջնում է` կապված տեկտոնական
շարժումների հետ:
