O morcego Roque preséntanos aos pinnípedes, mamíferos mariños co corpo fusiforme e patas curtas con extremidades palmeadas en forma de aleta.
leóns mariños, lobos mariños, osos mariños, focas e morsas.
2. Os pinnípedes (Pinnipedia). Son animais co corpo
fusiforme, patas curtas con extremidades palmeadas en
forma de aleta.
Poden moverse por terra, e teñen as crías fóra da auga.
Son carnívoros. Aliméntanse maiormente de peixes,
moluscos e crustáceos.
En cada parto teñen unha cría, que coida a nai entre 4 e
5 meses.
Distínguense tres familias:
Otariidae, con pavillón auditivo e extremidades
posteriores funcionais en terra, porque se poden poñer
cara adiante: leóns mariños, lobos mariños e osos
mariños.
Phocidae, sen pavillón auditivo e extremidades
posteriores postas cara atrás e non funcionais para
desplazárense por terra: focas.
Odobenidae, sin pavillón auditivo; con extremidades
posteriores funcionais en terra, e dentes cairos longos:
morsa.
4. Lobo mariño marrón (Arctocephalus pusillus).
É a única especie del xénero Arctocephalus.
Atópase no hemisferio sur en dúas
localizacións separadas, no sur de África e no
sur de Australia, que deron lugar a dúas
subespecies diferentes.
Aliméntase de peixes, luras e cangrexos.
A subespecie do sur de África é un pouco máis
grande que a subespecie australiana.
A. pusillus pusillus (lobo mariño sudafricano),
que se atopa ao longo da costa de Namibia e
da costa oeste e sur de Sudáfrica. Os machos
miden arredor de 2,3 m e pesan entre 200 e
300 kg, e as femias miden arredor de 1,8 m de
longo e pesan uns 120 kg.
A. pusillus doriferus (lobo mariño australiano),
que se atopa en varias illas do Estreito de Bass
entre Tasmania e Australia. Os machos miden
de 2,0 a 2,2 m e pesan de 190 a 280 kg, e as
femias miden entre 1,2 e 1,8 m de longo e
pesan entre 40 e 110 kg.
5. Lobo peleteiro das Galápagos ou
lobo fino de Galápagos
(Arctocephalus galapagoensis).
É endémico das costas das Illas Galápagos,
en augas tropicais do Pacífico oriental.
Os machos miden 1,5 m de longo e pesan
uns 65 kg, as femias chegan a 1,2 m de
longo e poden pesar entre 22 e 34 kg. Son
a especie de león marino máis pequena.
Aliméntase pola noite, en augas profundas,
de cefalópodos e peixes.
Os machos maduran aos 7 anos e as femias
a partir dos 3 anos.
6. Lobo mariño antártico
(Arctophoca gazella).
Vive nos mares do sur da Arxentina e de Chile.
Os machos poden medir ata 2 m e pesar entre
110 e 230 Kg. As femias ata 1,4 m e pesar de 30
a 50 kg.
Aliméntase de kril e de peixes.
7. León mariño subantártico, oso mariño
subantártico, ou lobo mariño
subantártico, (Arctophoca tropicalis).
Atópase en varios arquipélagos
subantárticos: Illas do Príncipe Eduardo,
Diego Alvares, Illas Crozet, Illa de
Ámsterdam, Illa de San Pablo e Illa
Macquarie
8. Lobo mariño de dous pelos, lobo fino ou oso
mariño (Arctophoca australis).
Vive nas costas de Sudamérica.
Os machos chegan aos 2 m de longo, e ata 200
kg de peso, e as femias só a 1,50 m e aos 60 kg
de peso.
O nome venlle de que ten dúas capas de pelo
unha, a de dentro, de pelo curto e fino e a de
fóra de pelo longo e duro.
Esta especie está integrada por dúas
subespecies:
Arctophoca australis australis (lobo mariño de
dous pelos). Habita na costa e nas illas desde o
sur de Chile, as illas Malvinas, e Arxentina, ata
Uruguai e o sur do Brasil.
Arctophoca australis ssp. (lobo fino peruano,
cochapuma, ou lobo mariño peruano). Habita
en illas e costas do norte de Chile e do Perú.
9. Lobo mariño de Nova Celandia
(Arctophoca fosteri).
Vive nas costas do sur de Australia, na
illa do Sur de Nova Celandia e en
outras illas pequenas. Mide 1,7 m e
pode pesar uns 55 kg.
10. Oso mariño de Guadalupe ou lobo
fino de Juan Fernández
(Arctophoca philippii).
Atópase en illas moi separadas do
Pacífico oriental.
Recoñécense 2 subespecies:
A. philippii townsendi (Oso mariño
de Guadalupe). Vive na illa de
Guadalupe, ao noroeste de México.
Mide ata 1,7 m e pode pesar uns
100 kg.
A. philippii philippii (Lobo fino de
Juan Fernández). Habita no
arquipélago Juan Fernández e nas
illas San Félix e San Ambrosio,
fronte á costa de Chile. O macho
mide case 2 m de longo, e pesa
arredor de 140 kg, mentras que a
femia mide 1,4 m de longo e pesa
uns 48 kg.
Oso mariño de Guadalupe
Lobo fino de Juan Fernández
11. Oso mariño ártico
(Callorhinus ursinus). Única
especie do xénero Callorhinus.
Habita en costas e illas de boa
parte de Alaska e Siberia (Illas
Pribilof), aínda que tamén cría
máis ao sur, ata as illas da Baixa
California
Os machos poden medir ata 2,1 m
e pesar 270 kg e as femias ata 1,5
m e pesar uns 50 ou 60 kg.
As crías nacen medindo de 60 a 65
cm e pesando de 5 a 6 kg.
Aliméntase de peixes e luras.
12. León mariño de Steller (Eumetopias jubatus).
Vive nas costas rochosas e augas costeiras do Pacífico norte,
tanto en Asia como en América. Desde as illas Kuriles, a
California incluidos os arquipélagos da zona.
Os machos poden medir ata 3,3 m de lonxitude e pesar
unha tonelada, e as femias uns 2,5 m e pesar uns 300 kg.
13. León mariño australiano
(Neophoca cinerea). É endémico de
Australia. Atópase no surleste entre
a illa Canguro e as illas Houtman.
Os machos poden medir ata 2,5 m e
pesar 300 kg. As femias ata 1,8 m e
pesar 105 kg.
As crías miden entre 60 e 70 cm e
pesan entre 6,5 e 8 kg ao nacer. As
femias fanse adultas aos 3 anos e os
machos aos 6.
14. Lobo mariño sudamericano, otario
da Patagonia, lobo mariño dun
pelo, león mariño do sur, león
mariño sudamericano,...
(Otaria flavescens).
Habita nas costas austrais de
Sudamérica. Nas costas de Perú e
Chile, no Pacífico; e desde o Uruguai
ata o sur da Arxentina e as illas
Sandwich e Illas Malvinas, no
Atlántico.
Os machos pesan uns 300 kg, e as
femias a metade.
Aliméntase de peixes, polbos, luras,
pingüinos e outras aves mariñas.
Comen entre 15 e 25 kg de alimento
por día.
Viven en grupos duns 15 individuos,
formados por un macho, o seu
grupo de femias e as súas crías.
Viven entre 25 e 50 anos.
15. León mariño de Nova
Celandia (Phocarctos hookeri).
Habita nas costas de Nova
Celandia, en pequenos grupos
na illa Sur e na illa Stewart, e
en grandes colonias nas illas
subantárticas neozelandesas,
Pode medir máis de 2 m e
pesar ata 200 kg.
16. Lobo mariño de California
(Zalophus californianus).
Vive nas costas do Pacífico
desde Canadá ata a península
de Baixa California en México.
Os machos miden uns 2,4 m de
longo e pesan entre 300 e 380
kg, e as femias miden de 1,8 a 2
m e pesan entre 80 e 120 kg.
Aliméntase de peixes e de
moluscos.
17. León mariño das Illas
Galápagos
(Zalophus wollebaeki).
Só se atopa nas Illas
Galápagos e noutras
pequenas illas preto do
Ecuador.
Os machos miden de 250 a
270 cm e pesan uns 250 kg
e as femias miden entre
150 e 170 cm e pesan de
60 a 100 kg.
19. Foca monxe
(Monachus monachus).
Habita en costas e areais do
mar Mediterráneo, en lugares
de difícil acceso.
Os machos poden acadar os
3,40 metros de lonxitude,
namentres as femias non pasan
dos 2,50 metros.
É unha especie diúrna,
sedentaria, que vive en
pequenas colonias.
Aliméntase de peixes, luras e
crustáceos
A comezos do século XXI só
sobreviven uns 500 exemplares.
20. Foca monxe de Hawai
(Neomonachus schauinslandi).
É endémica de Hawai. Atópase nas
costas das illas do noroeste do
arquipélago. Está en perigo de
extinción.
Mide entre 2,1 e 2,3 metros e
pesan de 170 a 200 kg. As femias
son máis grandes ca os machos.
Aliméntase de peixes, cefalópodos
e crustáceos.
Ao nacer os cachorros pesan 16 kg
e miden 1 metro. Poden vivir entre
25 e 30 anos
21. Elefante mariño do norte
(Mirounga angustirostris).
Vive no océano Pacífico oriental entre
Alaska, ao norte, e as costas de
California e a Baixa California, ao sur,
onde paren e mudan.
Os machos chegan aos 5 m de
lonxitude e aos 1.800 kg de peso, e as
femias aos 3 m e aos 650 kg.
Aliméntase de noite, no mar aberto,
de peixes, luras e polbos.
22. Elefante mariño do sur
(Mirounga leonina).
Os machos poden medir
máis de 5 m de longo e
pesar entre 2.200 e 4.000
kg, e as femias non pasan
dos 3,5 m nen dos 900 kg.
23. Foca de Ross
(Ommatophoca rossii).
Único representante do xénero
Ommatophoca. Atópase nas
costas da Antártida e nos mares
que a rodean.
Miden entre 2 e 3 m de longo e
pesan de 200 a 300 kg. As femias
adoitan ser máis grandes que os
machos.
Aliméntase de peixes, luras e kril.
Viven entre 8 e 16 anos.
24. Foca cangrexeira
(Lobodon carcinophagus).
Atópase na Antártida.
Mide entre 2,2 e 2,6 m e pesa
entre 200 e 300 kg.
Aliméntase exclusivamente de kril.
Vive en pequenos grupos
familiares
As crias ao nacer pesan uns 33 kg.
Pode vivir máis de 20 anos.
25. Foca leopardo ou leopardo mariño
(Hydrurga leptonyx) Vive nas augas frías
das costas de arredor da Antártida. Son
animais solitarios e agresivos.
As femias son máis grandes que os machos,
miden de 3,5 a 4 m de longo e pesan de
500 a 600 kg;os machos miden de 3 a 3,8 m
e poden pesar ata 320 kg.
Aliméntanse de canto poidan capturar:
peixes, luras, pingüíns, crías de foca,...
As crías miden 1,5 m de largo e pesan uns
25 kg ao nacer.
26. Foca de Weddell
(Leptonychotes weddellii).
Viven en grandes grupos na área
circumpolar do hemisferio sur, Antártida.
Nesta especie as femias son máis grandes,
poden medir ata 3,5 m e pesar entre 400 e
600 kg, mentres que os machos miden
entre 2,5 e 2,9 metros
Aliméntase de peixes e luras.
Fanse adultas aos 3 anos.
27. Foca barbuda (Erignathus barbatus).
Vive no Océano Ártico e nas súas
proximidades. Única integrante do xénero
Erignathus.
Pode medir de 2,25 m a 2,7 m e pesar
entre 275 kg e 340 kg.
Aliméntase de invertebrados e peixes
pequenos que recolle ou captura no fondo
do océano.
As crías, que nacen sobre bloques de xeo
ao garete, pesan ao nacer entre 30 e 40 kg.
Recoñécense 2 subespecies:
E. barbatus barbatus e
E. barbatus nautica
28. Foca de casco ou foca capuchina
(Cystophora cristata). É un animal peláxico que
vive no Atlántico norte e no Océano Ártico.
Atópase a lo longo dos bancos de xeo que
abioan arredor das illas do Oso (Noruega), en
Islandia e no noreste de Groenlandia.
É a única especie do xénero.
Os machos adultos miden ata 260 cm e pesan
300 kg de media, as femias non pasan de 200
cm e pesan arredor de 160 kg.
Os cachorros ao nacer miden 1 m e pesan 24 kg
de promedio.
O máis chamativo destas focas é unha
formación que teñen no nariz que os machos
poden inflar a vontade
29. Foca común (Phoca vitulina).
Habita ao longo das liñas costeiras dos mares
temperados e fríos do hemisferio norte, augas costeiras
do norte dos océanos Atlántico e Pacífico, no mar do
Norte e no mar Báltico. Poden medir ata 1,85 metros e
pesar uns 130 kg. As femias son máis pequenas que os
machos. Aliméntase de peixes
Existen catro ou cinco subespecies:
P. vitulina concolor, das costas de Norteamérica, do
Atlántico.
P. vitulina mellonae, de masas de auga doce do leste
do Canadá.
P. vitulina richardsi, das costas de Norteamérica, do
Pacífico.
P. vitulina stejnegeri, das costas do leste de Asia.
P. vitulina vitulina, das costas de Europa e Asia
Occidental.
30. Foca manchada
(Phoca largha).
Atópase na plataforma
continental dos mares do
norte do Pacífico.
Miden entre 1,5 e 2 m de
longo e poden pesar de 80 a
100 kg.
Aliméntase de peixes.
31. Foca ocelada ou foca anelada (Pusa hispida).
Habita nas costas do Ártico. Mide entre 85 e 160
cm e pesa entre 40 e 90 kg. Pode acadar os 35
anos.
As poboacións que viven en áreas diferentes
evolucionaron cara a diferentes subespecies:
Pusa hispida hispida. Atópase nas costas árticas
de Europa, Rusia, Canadá e Alaska, incluindo as
illas de Nova Zembla, Svalbard, Groenlandia e de
Baffin.
Pusa hispida ochotensis. Vive en Kamchatka, no
Mar de Ojotsk e ata 35° latitude norte, a lo longo
da costa do Pacífico do Xapón.
Pusa hispida botnica. Vive no Mar Báltico,
maiormente no Golfo de Botnia, pero tamén hai
pequenas poboacións, en perigo de extinción, no
Golfo de Finlandia e no Golfo de Riga.
Pusa hispida ladogensis. Atópase no Lago Ladoga.
Pusa hispida saimensis. Só se atopa no Lago
Saimaa, en Finlandia. É unha das focas máis
amenazadas, cunha poboación total duns 380
individuos.
32. Nerpa ou foca do lago Baikal (Pusa sibirica).
É endémica do lago Baikal.
Son as focas máis pequenas e das máis
lonxevas (ata 56 anos as femias). Miden entre
130 e 140 cm e pesan arredor dos 70 kg.
Aliméntanse de peixes e de invertebrados.
As crías nacen enriba do xeo do lago, miden
entre 60 e 70 cm e pesan preto de 5 kg. As
femias maduran entre os 3 e os 6 anos e os
machos entre os 4 e os 7.
33. foca do Caspio (Pusa caspica).
Vive exclusivamente en augas pouco
profundas das costas e illas rochosas do
mar Caspio.
Os adultos miden ata 1,5 metros de
longo e pesan entre 50 y 86 kg, os
machos son máis grandes e robustos
que as femias. Son animais gregarios e
pasan moito tempo en grandes
colonias.
Aliméntanse de peixes.
Maduran entre os 5 (as femias) e os 7
anos (os machos). As crías nacen co
pelo branco e pesan uns 5 kg.
34. Foca pía ou foca de Groenlandia
(Pagophilus groenlandicus). É o único representante
do xénero Pagophilus. Vive no Océano Atlántico Norte
e no Océano Glacial Ártico.
Os machos poden medir de 1,70 a 2 m de longo e
pesar entre 140 e 190 kg, as femias un pouco menos.
Os cachorros pesan uns 10 kg ao nacer e chegan aos
30 kg en sólo doce días. Pode vivir máis de 35 anos.
Aliméntase de peixes e invertebrados
As crías nacen con pelo de cor amarelenta que uns días
despois pasa a ser branca. A os 12 días comeza a
mudar á cor definitiva. O intervalo dos 3 aos 12 días e
cando son cazadas para sacárllela pel.
35. Foca enfaixada ou foca listada
(Histriophoca fasciata). É o único integrante
do xénero Histriophoca. Atópase nas costas do
Océano Pacífico próximas ao Ártico, no mar
de Bering e no mar de Okhotsk.
Mide arredor de 1,6 m e pode pesar uns 90 kg.
Aliméntase de peixes e luras.
36. Foca gris (Halichoerus grypus).
É a única especie do xénero. Vive en augas
do Atlántico norte. Atópase pola fachada
atlántica de Europa, desde a Península
escandinava ao norte de Francia, e pola
costa leste de Canadá e o norte dos Estados
Unidos. Ademais das costas do Reino Unido,
Irlanda, o Mar Báltico e Islandia.
Os machos poden acadar os 3 m de longo e
pesan entre 170 e 310 kg, 400 kg os máis
grandes. As femias chegan aos 2 m e poden
pesar de 100 a 200 kg.
Recoñécense 2 subespecies: H. grypus
grypus e H. grypus macrorhynchus, do mar
Báltico
38. Morsa (Odobenus rosmarus). Vive nos mares árticos.
Os machos miden entre 2,7 e 3,6 m e pesan entre 800
e 1700 kg, as femias miden entre 2,3 e 3,1 m e pesan
entre 400 e 1200 kg. Os exemplares máis grandes son
os da subespecie do Pacífico.
Teñen unha pel grosa, de entre 2 e 4 cm de espesor,
cuberta de pelo a non ser nas aletas.
Tanto machos como femias teñen dentes cairos de ata
un metro de longo.
Aliméntase de moluscos, maiormente ameixas, e
outros invertebrados,
Acadan a madurez entre os 6 e os 9 anos.
As femias teñen unha cría que pode pesar entre 45 e
75 kg e mama ata case os dous anos.
Poden vivir ata 40 anos.
Recoñécense dúas subespecies:
A morsa atlántica (Odobenus rosmarus rosmarus) que
se atopa desde o Ártico canadiano ao mar de Kara.
A morsa do Pacífico (Odobenus rosmarus divergens)
que se atopa ao norte do océano Pacífico, desde o mar
oriental de Siberia ata o mar de Láptev.
39. As imaxes son collidas da “rede”.
Agradézolle aos autores poder dispoñer delas e agardo saiban desculpar o uso que lles din.
Remate da terceira parte
