1. PEMARKAHAN
1. TUGASAN 1
2. E FORUM
JUMLAH
KBK3033 : DASAR DAN PENGURUSAN PENDIDIKAN KHAS
TAJUK: TUGASAN 1
Huraikan mengenai perkembangan pendidikan khas di Malaysia
dengan mengambil kira sekolah pendidikan khas,
program integrasi dan program pendidikan inklusif
KUMPULAN :UPSI04
DISEDIAKAN OLEH:
NAMA NO ID NO TELEFON
JUNAIDA BINTI RAMLI D20102043020 013-6356353
Nama Pensyarah:
Dr. Noor Aini binti Ahmad
Tarikh Serah:
15 APRIL 2012
ISI KANDUNGAN

2. P age |2
BIL TAJUK HALAMAN
1. Pendahuluan 3
2. Perkembangan Pendidikan di Malaysia 4
2.1 Peristiwa penting yang mempengaruhi Perkembangan 6
Pendidikan di Malaysia
3. Sekolah Pendidikan Khas 8
3.1 Sekolah Pendidikan Khas Bermasalah Penglihatan 9
3.1.1 Pengajaran Kanak-kanak Bermasalah 10
Penglihatan
3.2 Sekolah Pendidikan Khas Bermasalah Pendengaran 12
3.1.1 Pengajaran Kanak-kanak Bermasalah 16
Pendengaran
4. Program Pendidikan Khas Integrasi 17
5. Program Pendidikan Inklusif 18
6. Penutup 21
7. Bibliografi 23

3. P age |3
1.0 PENDAHULUAN
Malaysia mengamalkan sistem pendidikan berpusat dan Kementerian Pelajaran
bertanggungjawab terhadap pembangunan dan pengurusan pendidikan formal untuk setiap
kanak-kanak termasuk individu berkeperluan khas atau kurang upaya. Dalam Akta Pendidikan
1996, konsep ketidakupayaan (disabled) adalah merangkumi murid yang mempunyai masalah
penglihatan, pendengaran dan masalah pembelajaran (Bahagian H, Seksyen 41). Konsep tersebut
tidak merangkumi sebahagian kecil kanak-kanak berkeperluan khas). Definisi yang diguna pakai
oleh agensi antarabangsa yang terlibat dengan kepentingan kanak-kanak berkeperluan khas
adalah lebih luas, misalnya skop definisi ketidakupayaan yang digunakan oleh Pertubuhan
Kesihatan Sedunia (WHO) merangkumi 3 aspek iaitu impairment, disabilities dan handicap.
Hallahan dan Kauffman (2000) pula mendefinisikan kanak-kanak yang mempunyai
ketidakupayaan dengan lebih menyeluruh iaitu kanak-kanak yang mempunyai masalah
pembelajaran, masalah emosi atau tingkah laku, masalah pendengaran atau penglihatan, masalah
bahasa dan komunikasi, masalah fizikal dan kesihatan, autisma, pintar cerdas/berbakat dan juga
masalah kognitif.
Akta Pendidikan 1996 Kementerian Pelajaran Malaysia (KPM) menggariskan
tanggungjawab Kementerian dalam menyediakan perkhidmatan pendidikan untuk kanak-kanak
berkeperluan khas. Individu yang dikenal pasti oleh pengamal perubatan bertauliah sebagai
‘mengalami kecacatan yang boleh mengganggu proses pembelajaran di kelas normal’ kerana
masalah penglihatan, pendengaran dan masalah pembelajaran adalah di kategori sebagai murid
pendidikan khas. Bab 8 dalam Akta tersebut menyebut:
‘Menteri hendaklah mengadakan pendidikan khas di sekolah khas atau di mana-mana sekolah
rendah atau menengah yang difikirkan sesuai dan bermanfaat oleh Menteri Pendidikan’.
Pendidikan khas merupakan perkhidmatan dan kemudahan pendidikan yang mempunyai
kaedah-kaedah khusus sesuai untuk memenuhi keperluan perkembangan fizikal, intelek, emosi
dan sosial individu-individu yang berkeperluan khas atau kurang upaya. Kategori individu
kurang upaya yang perlu mengikuti program dan perkhidmatan pendidikan khas terdiri daripada
mereka yang mengalami kecacatan mental (mental retadation), bermasalah pembelajaran
(learning disabilities), gangguan emosi dan tingkah laku (emotional and behavioval disorder),
gangguan komunikasi – pertuturan dan bahasa (communication – speech and language disorder),

4. P age |4
hilang pendengaran (hearingloss), hilang penglihatan atau darjah penglihatan yang rendah
(blindness or low vision), kecacatan fizikal (physical impairments) dan golongan pintar cerdas
(giftedness)
Di Malaysia, Pendidikan Khas dalam konteks Kementerian Pelajaran Malaysia
dilaksanakan melalui sekolah khas untuk murid-murid bermasalah penglihatan dan pendengaran.
Manakala pendidikan khas integrasi disediakan untuk murid-murid berkeperluan khas
bermasalah pembelajaran, pendengaran dan penglihatan.
Program pendidikan khas yang ditawarkan oleh Kementerian Pelajaran Malaysia
melibatkan pendidikan peringkat prasekolah, sekolah rendah dan sekolah menengah. Pendidikan
peringkat menengah menyediakan dua jenis aliran iaitu akademik dan teknik atau vokasional.
Manakala tempoh pengajian bagi murid-murid berkeperluan khas sekolah rendah selama enam
tahun, sementara bagi sekolah menengah selama lima tahun. Namun demikian, tempoh tersebut
boleh dilanjutkan sehingga maksimum dua tahun mengikut keperluan murid-murid berkenaan.
Perkhidmatan dan kemudahan pendidikan khas terhadap golongan berkeperluan khas
tertakluk kepada Akta Pendidikan 1996, Peraturan-peraturan Pendidikan (Pendidikan Khas) 1997
Bahagian II 3 (2) yang menjelaskan “Seseorang murid dengan keperluan khas adalah boleh
dididik jika dia mampu untuk mengurus diri sendiri tanpa bergantung kepada orang lain dan
disahkan oleh panel yang terdiri daripada pengamal perubatan, pegawai Kementerian Pelajaran
dan pegawai Kebajikan Masyarakat sebagai berupaya mengikuti program Pendidikan
Kebangsaan layak untuk menghadiri program pendidikan khas kecuali murid-murid yang cacat
anggota tetapi mempunyai kebolehan mental untuk belajar seperti murid biasa dan murid yang
mempunyai pelbagai kecacatan atau yang sangat cacat anggotanya atau terencat akal yang berat”
2.0 PERKEMBANGAN PENDIDIKAN KHAS DI MALAYSIA
Pada zaman dahulu, secara amnya sebelum merdeka, ibu bapa amat malu untuk menunjukkan
anak-anak yang istimewa kepada masyarakat. Seperti masyarakat barat, masyarakat Melayu pada
ketika itu mempunyai kepecayaan yang sama, iaitu anak yang istimewa ini mempunyai sial.
Selain itu masyarakat Melayu juga mengatakan kanak-kanak autisme mempunyai kembar di
alam ghaib kerana memang kanak-kanak autisme ini suka bercakap seorang diri. Selain itu anak-

5. P age |5
anak istimewa ini kebiasaanya tidak dibenarkan keluar rumah kerana dikhuatiri akan memalukan
keluarga dan kebiasaanya mereka akan dikurung di bilik yang berasingan. Begitulah serba
sedikit latar belakang atau pandangan masyarakat Melayu dan masyarakat Malaysia amnya
terhadap anak-anak istimewa ini pada zaman sebelum merdeka khususnya.
Pendidikan Khas di Malaysia bermula agak lewat berbanding dengan masyarakat di luar
negara. Ini mungkin kerana kurangnya pendedahan atau tidak ada satu perlembagaan seperti
Undang-Undang Awam (Public Law) 94-142 yang lebih tersusun membela masyarakat istimewa
ini. Namun begitu, sebenarnya perkembangan pendidikan khas di negara ini bermula sejak tahun
tahun 1920an dalam kalangan sukarelawan yang terlibat dalam pembukaan sekolah-sekolah
cacat penglihatan dan pendengaran. Sebagai contoh untuk masalah penglihatan, sukarelawan-
sukarelawan telah membuka Sekolah Rendah (SRPK) St. Nicholas oleh Gereja Anglican di
Melaka pada tahun 1926 dan untuk masalah pendengaran pembukaan kelas pendidikan khas di
Jalan Northam di Pulau Pinang dan pembukaan Sekolah Kanak-Kanak Pekak persekutuan
(Rendah dan Menengah) di Tanjong Bunga, Pulau Pinang pada tahun 19 54.
Sejarah permulaan pendidikan khas berkait rapat dengan bidang perubatan dan ahli-ahli
perubatan. Walau bagaimanapun, di awal abad ke 20, perkembangan Pendidikan Khas didorong
oleh kemunculan dalam bidang-bidang psikologi dan sosiologi.
Pendidikan khas formal di Malaysia bermula pada tahun 1948 dengan tertubuhnya
Sekolah Rendah Pendidikan Khas Princess Elizabeth di Johor Bharu untuk kanak-kanak buta.
Pada tahun 1954, Sekolah Persekutuan Kanak-kanak Pekak ditubuhkan di Pulau Pinang untuk
kanak-kanak pekak. Program untuk kanak-kanak bermasalah pembelajaran bermula pada tahun
1988 apabila buat pertama kalinya Kementerian Pendidikan memulakan kelas perintis di Sekolah
Kebangsaan alan Batu, Kuala Lumpur. Dapat dilihat bahawa perkembangan pendidikan khas di
Malaysia adalah bertumpu kepada kumpulan kanak-kanak buta, pekak dan bermasalah
pembelajaran.
Sebelum 1995, Pendidikan Khas dikendalikan oleh Unit Pendidikan Khas yang
diletakkan di bawah Bahagian Sekolah, Kementerian Pendidikan Malaysia. Ia dikatakan kurang
berkesan dalam mengendalikan pendidikan khas Negara. Unit ini dianggotai oleh hanya empat
orang pegawai yang diketuai oleh seorang Ketua Penolong Pengarah. Apabila berlaku
penstrukturan baru pada 1 Oktober tahun 1995, Unit Pendidikan Khas telah dinaik taraf kepada

6. P age |6
Jabatan Pendidikan Khas yang statusnya sama dengan status jabatan-jabatan lain. Hal ini
membolehkan Jabatan ini menjalankan tanggungjawab seperti yang dikehendaki oleh negara dan
tuntutan masyarakat, Visi, Misi dan Falsafah Jabatan Pendidikan Khas.
Permintaan ibu bapa yang mempunyai kanak-kanak kurang upaya juga menjadi faktor
utama yang menyebabkan berkembangnya pendidikan khas ini. Objektif menaik taraf Jabatan
Pendidikan Khas adalah untuk menyediakan peluang dan kemudahan pendidikan khas untuk
pelajar dengan beekeperluan khas, menyediakan pendidikan yang sesuai dan relevan kepada
setiap pelajar dengan keperluan khas, menyediakan peluang untuk mengembangkan bakat dan
potensi pelajar dengan keperluan khas, menyediakan bahan-bahan pengajaran dan pembelajaran
yang mencukupi dan terkini serta memastikan tenaga pengajar yang mencukupi dan terlatih
dalam bidang pendidikan khas.
2.1 PERISTIWA PENTING YANG MEMPENGARUHI PERKEMBANGAN
PENDIDIKAN KHAS DI MALAYSIA.
Di dalam Deklarasi Hak-hak Kemanusiaan Sejagat (1948) ada menegaskan hak bagi setiap
individu untuk mendapakan pendidikan. Seterusnya perkara ini ditegaskan semula dalam
‘Pendidikan Untuk Semua’ di Jomtien, Thailand yang menekankan mengenai keperluan-
keperluan pembelajaran untuk orang kurang upaya menuntut perhatian khusus. Langkah-langkah
perlu di ambil untuk menyediakan persamaan akses kepada pendidikan untuk semua kategori
orang kurang upaya sebagai bahagian yang sepadu dalam system pendidikan.
Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) telah mengisytiharkan Hak Kanak-kanak
Sedunia dan antara yang ditegaskan adalah hak kanak-kanak istimewa iaitu mereka berhak
mendapat penjagaan yang khusus dan bimbingan mengikut kecacatan yang dialami serta peluang
menjadi seberapa normal yang mungkin. Dasar mengenai pendidikan khas di Malaysia
dinyatakan dalam Akta Pelajaran 1961. Dalam Bahagian I (Tafsiran) Akta ini dinyatakan bahawa
‘Sekolah khas bermakna sekolah yang menyediakan layanan pendidikan khas untuk murid-murid
kurang upaya’

7. P age |7
Laporan Jawatankuasa Kabinet (1978) yang mengkaji Perlaksanaan Dasar Pelajaran
melalui Perakuan 169 merupakan satu titik tolak yang membawa kepada satu penekanan dan
tumpuan yang lebih jelas kepada perkembangan pendidikan khas di Malaysia. Perakuan ini
menyatakan bahwa dengan adanya kesedaran bahawa kerajaan seharusnya bertanggungjawab
terhadap perdidikan kanak-kanak cacat adalah diperakukan kerajaan hendaklah mengambil alih
sepenuhnya tanggungjawab pendidikan itu dari pihak-pihak persatuan yang mengendalikannya
pada masa itu. Di samping itu penyertaan oleh badan-badan sukarela dalam memajukan
pendidikan kanak-kanak cacat hendaklah terus digalakkan.
Mesyuarat Jawatankuasa Perancangan Pendidikan telah bersidang pada 30 Jun 1981 dan
memutuskan pertubuhan sebuah Jawatankuasa Antara Kementerian untuk mengkaji dan
menentukan bidang tugas masing-masing mengenani kanak-kanak kurang upaya. Kementerian-
kementerian yang terlibat selain daripada Kementerian Pendidikan ialah Kementerian Kesihatan,
Kementerian Kebajikan Masyarakat (kini Kementerian Pembangunan Wanita, Keluarga dan
Masyarakat) dan Kementerian Buruh. Pada amnya Jawatankuasa ini menetapkan bahawa adalah
menjadi tanggungjawab Kementerian Pendidikan terhadap pendidikan kanak-kanak bermasalah
pembelajaran (terencat akal) yang boleh dididik. Seterusnya Kementerian Kebajikan Masyarakat
adalah bertanggungjawab terhadap pendidikan kanak-kanak yang kurang upaya, fizikal, terencat
akal sederhana dan teruk serta kanak-kanak spastik. Manakala Kementerian Kesihatan adalah
bertanggungjawab untuk mengenalpasti di peringkat awal dan menyaring kanak-kanak yang
dilahirkan dalam keadaan berisiko.
Akta Pelajaran 1961 telah disemak semula dan digantikan dengan Akta Pendidikan 1996.
Satu bab khusus mengenai Pendidikan Khas telah dimasukkan dalam akta tersebut yang
menyarankan bahawa: Seksyen 40 dan seksyen 41 dalam Akta 1995 dilihat oleh pelbagai pihak
sebagai ‘era baru’ dalam dunia pendidikan khas kerana Kementerian Pendidikan dikehendaki
membuka kelas jika ada permintaan daripada masyarakat. Akta ini juga memperuntukkan kuasa
menteri untuk menentukan tempoh persekolahan dan kandungan kurikulum untuk keperluan
khas dibenarkan bersekolah sehingga mereka berumur 19 tahun. 41. 1. Tertakluk kepada
subseksyen (2) dan (3), menteri boleh melalui peratura-peraturan menetapkan tempoh
pendidikan rendah dan menengah yang sesuai dengan keperluan murid yang menerima
pendidikan khas, kurikulum ynag hendak digunakan berhubungan dengan pendidikan khas,

8. P age |8
kategori murid yang memerlukan pendidikan khas dan kaedah yang sesuai bagi murid dalam
setiap kategori sekolah khas dan apa-apa perkara lain yang difikirkan oleh Menteri suai manfaat
atau perlu . Menteri hendaklah mengadakan pendidikan khas di sekolah khas yang ditubuhkan di
bawah perenggan 34 (1)(b) atau di mana-mana sekolah rendah atau menengah yang difikirkan
oleh menteri suai manfaat.
3.0 SEKOLAH PENDIDIKAN KHAS
Sekolah pendidikan khas merupakan sekolah-sekolah yang mempunyai kelas murid khas yang
ditadbir sepenuhnya oleh Bahagian Pendidikan Khas Kementerian Pelajaran Malaysia. Sekolah
pendidikan khas Kementerian Pelajaran Malaysia dilaksanakan melalui sekolah khas bagi murid
bermasalah penglihatan dan bermasalah pendengaran.
Pada peringkat awalnya, penubuhan sekolah pendidikan khas hanya memberi khidmat
kepada mereka yang bermasalah penglihatan di Sekolah Rendah Pendidikan Khas St. Nicholas di
Pulau Pinang dan Sekolah Rendah Pendidikan Khas Puteri Elizabeth di Johor Bahru, manakala
Sekolah Menengah Pendidikan Khas Persekutuan Pulau Pinang, untuk masalah pembelajaran.
Pada awal pembukaannya, sekolah-sekolah ini adalah sekolah bukan kerajaan Kemudiannya
sekolah-sekolah ini ditukar kepada Sekolah Pendidikan Khas Separa Bantuan. Walau
bagaimanapun pada hari ini sekolah-sekolah ini ditukar statusnya menjadi sekolah-sekolah
pendidikan khas Bantuan Penuh.
Unit Pendidikan Khas, Bahagian Sekolah, Kementerian Pendidikan ditubuhkan bagi
menguruskan Pendidikan Khas pada tahun 1964. Unit Pendidikan Khas diletakkan di bawah
pengurusan Bhagian Sekolah. Beberapa Perakuan Kabinet iaiatu Perakuan 169,170,171,172 dan
173 diterbitkan. Sehubungan dengan itu beberapa perubahanberlaku bagi membantu memaju dan
meluaskan skop program dan aktiviti pendidikan khas. Perakuan Kabinet ini antaranya
melibatkan langkah mengambil alih tanggungjawab pendidikan kanak-kanak dengan keperluan
khas. Walau bagaimanapun, kerjasama yang erat dengan badan bukan kerajaan hendaklah
diteruskan. Selain itu pengambilan kanak-kanak dengan keperluan khas pada umur yang lebih
awal bagi mengatasi masalah bahasa dan komunikasi. Kemudahan pembelajaran dan pengajaran
yang lebih baik kepada kanak-kanak yang bermasalah penglihatan khususnya keperluan buku

9. P age |9
teks Braille dan diwujudkan unit bergerak bagi menyenggara peralatan khas keperluan kanak-
kanak bermasalah pendengaran
Pada tahun 1984, Unit Percetakan dan Penerbitan Braille telah ditubuhkan. Unit ini
bertanggungjawab menyediakan buku-buku teks Braille bagi pelajar yang bermasalah
penglihatan. Ia juga menyedia dan menawarkan lain-lain perkhidmatan berkaitan kanak-kanak
bermasalah penglihatan. Perkembangan ini adalah tindakan susulan kepada Perakuan Kabinet
173. Tahun 1989 Program Pendidikan Bermasalah Pembelajaran dimulakan dengan rasminya di
bawah kelolaan Jabatan Pendidikan Khas, Kementerian Pendidikan.
Di bawah program pendidikan khas, dalam tahun-tahun akhir 1980-an, beberapa buah
sekolah Pendidikan Khas diwujudkan. Selain dua buah Sekolah Rendah Pendidikan Khas dan
dua buah Sekolah Menengah Pendidikan Khas, 27 buah Sekolah Pendidikan Khas lagi
diwujudkan. Daripada 27 buag sekolah ini, 26 buah adalah sekolah rendah dan sebuah sekolah
menengah. Sekolah menengah yang dimaksudkan adalah Sekolah Menengah Khas Vokasional
Bermasalah Pendengaran, Shah Alam, Selangor.
3.1 SEKOLAH PENDIDIKAN KHAS BERMASALAH PENGLIHATAN
Sekolah Pendidikan Khas Masalah Penglihatan di Malaysia merupakan sebuah institusi
pendidikan yang khusus untuk kanak-kanak bermasalah penglihatan. Kanak-kanak yang
mempunyai masalah penglihatan adalah kanak-kanak yang tidak berupaya melihat. Menurut
Heward (1996),seseorang yang mempunyai ketajaman penglihatan 20/200 atau kurang daripada
mata yang sihat dengan pembetulan(kaca mata) atau mempunyai medan penglihatan yang sempit
kurang daripada 20 darjah. Masalah penglihatan terbahagi kepada dua iaitu rabun dan buta.
Rabun atau kurang nampak ialah mereka yang masih boleh membaca dan melihat dengan
pandangan yang kabur (penglihatan <3/60) iaitu mereka yang langsung tidak dapat melihat dan
memerlukan bantuan kod Braille untuk membaca.
Oleh kerana masalah penglihatan dianggap sebagai masalah utama yang memberi kesan
terhadap perkembangan kognitif kanak-kanak, maka sekolah Pendidikan Khas dibina bagi
membantu kanak-kanak yang menghadapi masalah penglihatan agar mereka boleh belajar dan
menjalani kehidupan seperti individu lain.

10. P a g e | 10
Bermula pada tahun 1926, Sekolah Randah Pendidikan Khas St Nicholas telah dibuka di
Gereja Anglican di Melaka. Kemudian pada tahun 1931, sekolah ini dipindahkan ke Pulau
Pinang. Selepas itu Sekolah Rendah Pendidikan Khas Princess Elizabeth telah dibuka secara
rasminya pada tahun 1948 dengan kemudahan asrama di Johor Bahru. Sekolah Pendidikan Khas
Masalah Penglihatan telah dibuka di Setapak pada tahun 1977 dan pada tahun 1978 Sekolah
Rendah Pendidikan Khas Princess Elizabeth telah diambil alih oleh Kementerian Pendidikan
Malaysia sebagai sekolah bantuan penuh.
Terdapat 5 buah sekolah rendah dan sebuah sekolah menengah untuk pelajar-pelajar
bermasalah penglihatan (setakat tahun 2011). Sekolah-sekolah tersebut adalah
SekolahKebangsaan Pendidikan Khas Alma, Pulau Pinang, Sekolah Kebangsaan Pendidikan
Khas Jalan Batu, Kualal Lumpur, Sekolah Kebangsaan Pendidikan Khas Princess Elizabeth,
Johor, Sekolah Kebangsaan Pendidikan Khas Tuaran, Sabah dan Sekolah Menengah Pendidikan
Khas Setapak, Kuala Lumpur. Terdapat asrama bagi pelajar-pelajar sekolah rendah dan
menengah bagi yang bermasalah penglihatan .
3.1.1 PENGAJARAN KANAK-KANAK BERMASALAH PENGLIHATAN
Kanak-kanak yang mempunyai masalah penglihatan ialah apabila penglihatan mereka
menggangganggu keupayaan belajar. Kanak-kanak yang terganggu penglihatannya sukar
meneroka persekitaran dan lembab dalam perkembangan kogmitifnya. Oleh itu mereka perlu
bantuan dan bimbingan dari segi orientasi dan mobiliti. Bahan-bahan yang digunakan perlu
sesuai dan dapat menggalakkan penggunaan deria lain. Kanak-kanak tanpa penglihatan terpaksa
bergantung kepada deria lain bagi mengumpul maklumat seperti deria dengar dan deria sentuh.
Mereka mesti diajar menggunakan deria-deria pendengaran, deria sentuh, deria baud an deria
rasa. Melalui sentuhan kanak-kanak dapat belajar mengenai objek manakala melaui pendengaran
kanak-kanak dapat mengenal orang melalui suara dan objek serta bunyi yang dihasilkan.
Kementerian kesihatan Malaysia menghasilkan buku ‘Manual On The Management of Children
With Visual Impairement’ yang antara lain memberi cadangan kaedah yang dapat digunakan
semasa menjalankan aktiviti rangsangan terhadap kanak-kanak bermasalah penglihatan berkaitan
penggunaan deria seperti deria sentuh, pendengaran, bau dan rasa

11. P a g e | 11
Melaui deria sentuh guru boleh pandu tangan kanak-kanak untuk menyentuh benda-
benda. Beri kanak-kanak pelbagai benda ataupun objek pelbagai tekstur, bentuk dan saiz. Beri
peluang kepada kanak-kanak untuk menjalankan aktiviti seharian seperti bermain, mengurus diri,
menyertai keluarga di dapur ataupun di taman Melaui deria sentuh pula guru boleh
bercakap dengan kanak-kanak itu pada setiap kesempatan. Namakan benda-benda yang
disentuhnya dan beritahu apa yang sedang berlaku di sekelilingnya. Terangkan juga benda-benda
yang sedang dilakukan dan jelaskan kepada kanak-kanak itu tentang perasaan.Guru juga boleh
menggalakkan kana-kanak bercakap, misalnya dengan bertanya soalan kepadanya dan galakkan
ia bertanya kembali. Di samping itu elakkan daripada menggunakan bahasa pelat (baby talk)
dengan kanak-kanak. Pastikan bercakap terus kepada kanak-kanak. Guru juga boleh pastikan
kanak-kanak diberikan peluang untuk menghidu benda, misalnya makanan yang dimakannya,
minumannya, sabun yang digunakan untuk mandi, bau pasar, bau kiosk petrol, minyak wangi,
bedak dan lain-lain.
Ibu bapa juga boleh menggalakkan kanak-kanak memasukkan benda ke dalam mulut kerana
ini menggalakkan sensasi rasa. Ini selamat dilakukan jika objek itu bersih dan besar serta tidak
boleh ditelan. Aktiviti ini perlu dihentikan apabila kanak-kanak tumbuh gigi. Berikan makanan
dan minuman yang berbagai-bagai dari segi rasa dan tekstur dan beritahu mereka apakah
makanan yang diberikan itu. Tahap kehilangan penglihatan dan latar belakang murid serta
latihan yang diterima memberi kesan terhadap pelbagai strategi dan cadangan. Kanak-kanak
dengan masalah penglihatan memerlukan bantuan dalam pelbagai aspek pendidikan seperti
orientasi dan mobiliti di kawasan yang belum biasa baginya.
Pendidikan bagi kanak bermasalah penglihatan perlu dilengkapi dengan peralatan yang
sesuai mengikut tahap masalah yang dihadapinya. Antaranya adalah tongkat putih, mesin braille,
buku Braille, alat sentuh seperti peta, gambar rajah timbul, model tiga dimensi, bilik sumber
yang dilengkapi dengan kemudahan mesin braille, alat rakaman audio, duplicator braille, bilik
penyelenggaraan braille, bilik low vision, hand held magnifier, stand magnifier, spectacle
magnifier, dan teleskop.
Apabila berhadapan dengan murid bermasalah penglihatan, nyatakan kepada kelas
kehadiran anda atau orang lain. Kemudian panggil murid tersebut dengan menyebut namanya.
Murid yang bermasalah penglihatan perlu dijauhkan daripada cahaya yang silau dan gunakan

12. P a g e | 12
perkataan yang sesuai dan spesifik apabila mengaitkannya dengan orientasi badan murid.
Aktiviti-aktiviti yang berkaitan dengan penggunaan deria penglihatan yang dijalankan perlu
diterangkan kepadanya dengan jelas dan beri peluang kepadanya untukmembiasakan diri dengan
keadaan di kelas ataupun tempat lain yang berkaitan. Selain itu, sebarang perubahan di
sekelilingnya perlu diberitahu secara lisan. Walaupun murid tersebut dapat mengcam guru atau
orang lain melalui suara, tetapi galakkan untuk memperkenalkan diri apabila berurusan dengan
mereka.
3.2 SEKOLAH PENDIDIKAN KHAS BERMASALAH PENDENGARAN
Dalam kontek Malaysia kanak-kanak berkeperluan khas yang mengalami masalah pendengaran,
menekankan kepada kebolehan, kefungsian, kemahiran, perkembangan, penguasaan dan
pencapaian kanak-kanak tersebut dalam kemahiran-kemahiran pengembangan pendekatan baru
menolak pendekatan tradisi yang menekankan kecacatan dan ketidak bolehan .Penguasaan dan
pencapaian dalam kemahiran-kemahiran tersebut berdasarkan kepada peringkat-peringkat
kebolehan seseorang murid dengan keperluan-keperluan khas adalah seperti kebolehan kognitif,
perkembangan, pertuturan, penguasaan membaca, kemahiran matematik, kemahiran
pertumbuhan asas manusia, kemahiran berdikari, kemahiran keusahawan dan kebolehan
penglihatan.
Nasib kanak-kanak cacat pendengaran di tanah air kita mula berubah pada tahun 1952
kerana inisiatif seorang pakar kesihatan kanak-kanak pada masa itu, Dr. C. Elaine Field. Semasa
menjalani rawatan untuk kanak-kanak, Dr. Field berjumpa dengan beberapa orang kanak-kanak
cacat pendengaran dan mendapati tiada program pemulihan untuk mereka, sedangkan kanak-
kanak cacat penglihatan mempunyai sekolah pendidikan khas, iaitu Sekolah St. Nicholas yang
telah diasaskan pada tahun 1928. Di atas kesedaran inilah, maka Dr. Field berasa bahawa sekolah
pendidikan khas untuk kanak-kanak cacat pendengaran juga patut ditubuhkan.
Falsafah Pendidikan Khas mempunyai matlamat yang sama dengan Falsafah Pendidikan
Negara, iaitu menyediakan perkembangan optimum kanak-kanak dengan keperluan-keperluan
pendidikan khas amnya kanak-kanak bermasalah pendengaran agar dapat berfungsi sebagai
individu yang berkemahiran, berdikari, berhaluan, boleh merancang, mengurus kehidupan
sendiri, boleh menyedari potensi sendiri dan boleh menyesuaikan

13. P a g e | 13
diri dalam masyarakat.Menurut Pensyarah Fakulti Pendidikan, Universiti Kebangsaan Malaysia,
Faridah Serajul Haq, berkata isu penting adalah setakat mana pendidikan dan perkhidmatan khas
memberi peluang pelajar bermasalah pendengaran mendapat peluang pekerjaan, latihan
vokasional dan juga melanjutkan pelajaran.
Pendidikan adalah proses pembelajaran dan pengubahsuaian yang diakibatkan oleh
sistem sekolah dan pengalaman lain yang berkaitan manakala sistem pendidikan kanak-kanak
bermasalah pendengaran pula dalam pengajaran yang direkacipta untuk pelajar yang mempunyai
ciri-ciri keperluan pembelajaran yang unik. Kewujudan sistem pendidikan kanak-kanak
bermasalah pendengaran membuktikan masyarakat mengakui wujudnya sekumpulan ahlinya
yang memerlukan pengubahsuaian dan bantuan khas untuk belajar. Justeru itu, pendidikan bagi
murid-murid dengan keperluan bermasalah pendengaran adalah sebahagian daripada
perancangan dan pelaksanaan sistem pendidikan negara. Menurut Jamila K.A. Mohamed (2006)
murid-murid ini diberi pendidikan menggunakan kurikulum yang sama dengan murid-murid
normal dan pengubahsuaian kurikulum dibuat di mana perlu di dalam kelas dan disokong dengan
pendekatan pengajaran dan pembelajaran supaya murid-murid ini mampu memperolehi
pencapaian yang optimum.
Murid pendidikan khas bagi masalah pendengaran ini menjalankan aktiviti yang telah
diubahsuai kandungan kurikulum di mana, aspek yang berkaitan dengan penggunaan bahasa
lisan diubahsuai kepada penggunaan komunikasi keseluruhan yang menggabungkan lisan,
isyarat, gerak badan dan mimik muka. Program yang dijalankan oleh Jabatan Pendidikan Khas di
Malaysia adalah berdasarkan kepada Akta Pembelajaran 1961 yang kemudiannya disemak dan
digantikan dengan Akta Pendidikan 1996. Melalui program ini, murid-murid bermasalah
pendengaran dilatih dari segi pertuturan dan belajar subjek-subjek yang dipelajari oleh murid
biasa dengan menggunakan komunikasi seluruh termasuk bahasa isyarat. Program ini disediakan
iaitu sekolah khas dan di sekolah biasa ( integrasi). Sistem pendidikan khas telah mengambil
beberapa pendekatan awal untuk murid-murid sebelum masuk ke alam persekoahan. Apa yang
kita ketahui, masalah pendengaran adalah kecacatan yang tersembunyi kerana keadaannya yang
tidak ketara. Pengesanan awal bagi murid-murid bermasalah pendengaran adalah penting untuk
mengelakkan timbulnya pelbagai kesan sampingan seperti masalah emosi, sosial dan kognitif
yang akan mengakibatkan murid-murid gagal dalam akademik. Menurut Lokman Saim (2004)
Jawatankuasa bersama Organisasi Kesihatan Sedunia menetapkan pada tahun 1982, kanak-kanak

14. P a g e | 14
bermasalah pendengaran perlu dikesan pada umur tiga bulan dan mula diberi tindakan pada umur
enam bulan.
Pendidikan khas masalah pendengaran di Malaysia bermula di Pulau Pinang pada tahun
1954. Sekolah pertama yang diwujudkan untuk pendidikan murid-murid bermasalah
pendengaran ialah Sekolah Persekutuan Kanak-kanak Pekak Pulau Pinang (Salena Yahya, 1989).
Sekolah ini adalah sepenuhnya dibiayai oleh pertubuhan sukarela dengan bantuan kewangan
yang diperoleh melalui derma orang ramai. Pada waktu itu Malaysia masih lagi di bawah jajahan
takluk British. Oleh kerana itu bahasa penghantar yang digunakan di semua sekolah ialah bahasa
Inggeris dan kaedah komunikasi yang digunakan dalam pengajaran dan pembelajaran murid-
murid bermasalah pendengaran ialah kaedah lisan (oral method). Kaedah ini digunakan
sehinggalah ke akhir tahun 1960an, selepas tahun 1963 kaedah komunikasi seluruh telah
digunakan dalam sistem pendidikan murid-murid bermasalah pendengaran di Malaysia (Salena
Yahya, 1989).
Kemudian di Kuala Lumpur pada tahun 1962 dan diikuti Kota Bahru, Melaka sehingga
semua negeri dalam Malaysia. Pada tahun 1984, 49 buah sekolah rendah dan 13 buah sekolah
menengah telah disediakan. Bilangan sekolah khas ialah 318 buah dan bilangan kelas
percantuman ialah 1552 buah serta bilangan guru ialah 242 orang. Dalam system pendidikan
dulu, sistem lisan, pertuturan, pendengaran dan bacaan bibir telah disediakan kerana mengikuti
sistem pendidikan British dan digunakan di semua negara. Komunikasi seluruh (TC) seperti
lisan, pertuturan, bacaan bibir dan kod tangan telah diwujudkan kerana mempertingkatkan
perolehan bahasa melalui komponen kegunaan tangan.
Pendidikan murid-murid bermasalah pendengaran hampir sama dengan pendidikan murid
biasa di Malaysia. Murid-murid yang telah disahkan mengalami masalah pendengaran di
tempatkan di sekolah-sekolah yang menyediakan program pendidikan khas. Sehingga kini
terdapat 41 buah sekolah rendah dan 39 buah sekolah menengah program percantuman, 24 buah
sekolah rendah pendidikan khas dan 2 buah sekolah menengah pendidikan khas untuk murid-
murid bermasalah pendengaran di seluruh negara. Bilangan murid yang terlibat ialah seramai
2161 orang murid di sekolah rendah dan 1488 orang murid di sekolah menengah (Jabatan
Pendidikan Khas, 2002).

15. P a g e | 15
Murid-murid bermasalah pendengaran di Malaysia belajar mengikuti kurikulum biasa
yang diubahsuai mengikut keperluan dan pencapaian mereka. Bagi murid-murid biasa
persekolahan wajib ialah selama enam tahun di sekolah rendah dan 5 tahun di sekolah menengah
tetapi untuk murid-murid bermasalah pendengaran mereka diberi masa tambahan dua tahun
(Chua Tee Tee, 1988). Masa tambahan dua tahun ini boleh digunakan sama ada sewaktu di
sekolah rendah atau di sekolah menengah. Walau bagaimanapun di kebanyakan sekolah, mereka
menggunakan masa tambahan persekolahan ini sewaktu di sekolah rendah.
Murid-murid bermasalah pendengaran di kategorikan sebagai murid berkeperluan khas.
Di Malaysia murid-murid bermasalah pendengaran mendapat peluang pendidikan seperti murid-
murid biasa yang lain tetapi dalam program persekolahan yang dikhaskan untuk mereka. Mereka
belajar di sekolah yang dinamakan sekolah pendidikan khas (Jabatan Pendidikan khas, 1997).
Sebelum penggunaan istilah 'bermasalah pendengaran', istilah 'pekak', 'cacat
pendengaran', 'tuli' dan 'pekak bisu' sering digunakan kepada kumpulan kanak-kanak ini. Istilah-
istilah ini membawa satu stigma yang negatif dan kurang disenangi oleh masyarakat. Oleh itu,
istilah 'bermasalah pendengaran' diperkenalkan walau bagaimanapun golongan orang dewasa
bermasalah pendengaran masih merujuk diri mereka sebagai 'pekak', pekak bisu' dan 'cacat
pendengaran' kerana ia melambangkan satu identiti kumpulan dan budaya kepada mereka
(Gregory, Silo & Callow 1995).
Kehilangan pendengaran bukan sahaja diukur mengikut tahap kekuatan bunyi dalam
desibel tetapi juga kekuatan bunyi diambil kira dari tahap frekuesinya. Frekuensi merupakan
kadar getaran gelombang bunyi yang dihasilkan dan kadar getaran gelombang bunyi ini diukur
dalam ukuran Hertz (Williams 1991 dalam Safani Bari, 1993). Hallahan dan Kaufman (1991)
mendefinisikan kanak-kanak bermasalah pendengaran ialah kanak-kanak yang tidak dapat
mendengar pada satu-satu tahap intensiti (kekuatan bunyi). Sensitiviti pendengaran adalah diukur
di dalam unit desibel. Nilai 10 dB ialah kekuatan bunyi yang amat perlahan dapat dikesan oleh
pendengaran orang yang mempunyai pendengaran normal.

16. P a g e | 16
3.2.1 PENGAJARAN KANAK-KANAK BERMASALAH PENDENGARAN
Kanak-kanak bermasalah pendengaran adalah sinonim dengan masalah-masalah komunikasi, sosial
serta akademik. Menurut Zaini Hashim (1992) dalam Mojuntin Ebin (1997), kanak-kanak
bermasalah pendengaran mengalami kelambatan dalam perkembangan pertuturan dan bahasa. Akibat
daripada tidak dapat mendengar dan bertutur, mereka tidak boleh berfikir seperti kanak-kanak lain
dan akhirnya menyebabkan perkembangan akal mereka terbantut. Kanak-kanak bermasalah
pendengaran juga menghadapi masalah untuk berinteraksi dengan orang lain. Ramai orang
beranggapan bahawa kanak-kanak bermasalah pendengaran tidak mendengar langsung dan mereka
hanya berinteraksi menggunakan bahasa isyarat sahaja. Ini adalah anggapan yang salah kerana
kanak-kanak bermasalah pendengaran atau pekak masih mempunyai sisa pendengaran. Mischook
dan Cole (1986) menegaskan bahawa kebanyakan kanak-kanak bermasalah pendengaran tidak
pekak sepenuhnya, sebaliknya mereka masih mempunyai sisa pendengaran. Walau
bagaimanapun sisa pendengaran tersebut tidak mampu untuk membolehkan mereka mendengar
dan mengesan bunyi-bunyi pertuturan melainkan bunyi-bunyi yang kuat sahaja.
Kanak-kanak bermasalah perdengaran perlu mendapat latihan awal yang baik di sekolah-
sekolah khas untuk kehidupan yang lebih baik seperti kanak-kanak normal yang lain. Guru-guru
diingatkan supaya bercakap dengan jelas dan jangan membelakangkan kanak-kanak ini semasa
memberi arahan atau mengajar. Kanak-kanak ini boleh ditempatkan di baris hadapan kelas untuk
memudahkan mereka melihat wajah guru. Elakkan daripada menjerit atau meninggikan suara.
Sebarang lisan boleh diikuti dengan illustrasi grafik atau visual untuk memudahkan kefahaman
murid. Sediakan persekitaran pembelajaran yang tidak diganggu oleh bunyi bising atau gangguan
bunyi lain. Penggunaan bahasa isyarat adalah satu cara efektif untuk berkomunikasi dengan
kanak-kanak ini, Guru perlu dilatih dan didedahkan kepada cara menggunakan jari tangan untuk
mengeja. Tetapi hari ini komunikasi secara keseluruhan digalakkan di mana ia melibatkan
pertuturan, pembacaan, bahasa isyarat dan bahasa badan.

17. P a g e | 17
4.0 PROGRAM PENDIDIKAN KHAS INTEGRASI
Integrasi adalah terminologi yang digunakan untuk menerangkan cara menempatkan pelajar-
pelajar atau kanak-kanak berkeperluan khas di dalam kelas-kelas biasa untuk belajar bersama-
sama dengan rakan sebaya.
Dalam situasi pendidikan, Integrasi dijelaskan sebagai satu cara yang perlu dilakukan
dengan berhati-hati untuk menyatupadukan pelajar-pelajar berkeperluan khas ke dalam situasi
sekolah biasa dengan bantuan khidmat sokongan yang sesuai dan perancangan yang teliti. Pada
dasarnya, Integrasi hendaklah menghasilkan murid-murid biasa dengan murid-murid
berkeperluan khas ke arah situasi yang mewujudkan perkongsian dalam penggunaan sumber dan
peluang-peluang untuk belajar sepenuh masa.
Integrasi dalam pendidikan juga membawa erti yang sama seperti “Normalization” atau
kelaziman hidup harian sebagai satu prinsip. Untuk melakukan kelaziman ini, pelbagai
kemudahan perlu disediakan supaya mereka yang berkeperluan khas dapat hidup sebagaimana
mereka yang normal. “Normalization” menekankan hak setiap individu yang cacat untuk
mencorakkan keadaan hidupnya sendiri sebagaimana atau sedekat mungkin kepada cara hidup
mereka yang normal di dalam masyarakat setiap hari.
Integrasi melibatkan semua kanak-kanak berkeperluan khas. Ini termasuklah mereka
yang bermasalah deria; kanak-kanak yang mempunyai masalah fizikal; kanak-kanak yang
bermasalah dalam pembelajaran; mereka yang kini ditempatkan di sekolah-sekolah khas atau di
kelas-kelas khas dan juga kanak-kanak yang mempunyai pelbagai kecacatan dan tidak diterima
oleh system pendidikan di masa kini. Integrasi tidak bermaksud murid-murid berkeperluan khas
boleh ditempatkan di kelas-kelas biasa secara automatik. Tahap “integrasi” bagi setiap murid di
dalam kelas-kelas biasa hendaklah ditentukan dari hasil perbincangan bersama oleh Pengarah
Sekolah, Guru Besar, Ibubapa, Murid dan pakar penilai serta penasihat seperti ahli Psikologi
Pendidikan dan lain-lain kepakaran jika diperlukan.
Program Pendidikan Khas Integrasi adalah istilah baru bagi Program Pendidikan Khas
Percantuman. Program ini adalah satu program yang menempatkan murid khas di kelas khas di
dalam sebuah sekolah biasa. Pentadbiran program ini adalah di bawah pentadbiran sekolah.
Walau bagaimanapun seorang penyelaras program yang bertindak sebagai ketua dilantik bagi
mengendalikan program ini.

18. P a g e | 18
Terdapat tiga kategori Program Pendidikan Khas Integrasi iaitu Program Pendidikan
Khas Integrasi Bermasalah Pendengaran, Program Pendidikan Khas Integrasi Bermasalah
Penglihatan dan Program Pendidikan Khas Integrasi Bermasalah Pembelajaran. Walaupun
harapan kerajaan semasa mewujudkan program integrasi ini adalah untuk mengintegrasikan
murid khas dan murid normal, namun Zarin Ismail, Safani Bari dan Soo Boon Seng (2004)
mendapati integrasi sosial di kalangan murid khas dan murid normal pada tahap yang rendah
atau minima. Manakala peluang bagi mereka bersama semasa di luar bilik darjah adalah terhad
dan aktiviti-aktiviti yang dijalankan di sekolah kurang memberi tumpuan kepada murid khas.
Sejarah Perkembangan Pendidikan Khas Bermasalah Pembelajaran (PKBP) Pendidikan
Khas Bermasalah Pembelajaran diwujudkan berdasarkan kepada keputusan
perbincanganJawatankuasa Advokasi Persatuan Kanak-Kanak Terencat Akal Selangor &
Wilayah Persekutuan pada 3 Oktober 1987. Jabatan Pendidikan Wilayah Persekutuan
menubuhkan Kelas Khas Bermasalah Pembelajaran (KKBP) yang pertama di SRK(L) Jalan Batu
1, Kuala Lumpur ( dua kelas dengan dua puluh orang murid, tiga orang guru terlatih). Jabatan
Pendidikan Selangor membuka dua kelas di SRK Jalan Raja Muda, Seksyen 4, Shah Alam,
Selangor.
5.0 PROGRAM PENDIDIKAN INKLUSIF
Pendidikan Inklusif dalam konteks pendidikan khas adalah pendidikan yang diberikan kepada
murid-murid dengan keperluan pendidikan khas yang belajar bersama-sama dengan murid-murid
normal, di dalam kelas yang sama dan diajar oleh guru biasa (Haji Sabri Salleh. Timbalan Ketua
Pengarah Pendidikan. 1996). Dalam konteks definisi pendidikan khas di Malaysia, pendekatan
ini masih terbatas dilaksanakan mengikut acuan Malaysia serta terdapat di sekolah-sekolah
tertentu sahaja.
Sebelum abad ke -19 ,dipercayai bahawa kanak-kanak yang kurang upaya tidak boleh
diajar dan menerima pengajaran sepertimana lazimnya.Awal abad ke -19,Thomas H,.Gallandet
(1781-1851)& Louis Braille(1809-1852) telah memperkenalkan sekolah khas masalah
penglihatan dan masalah pendengaran.Pertengahan abad ke-19 organisasi politik telah bertindak
memberi penekanan yang khusus kepada keluarga yang mempunyai kanak-kanak khas.Pada
tahun 1975 “The Education of All Handicapped Act” telah dibaca di Kongress Amerika.Muncul

19. P a g e | 19
pendidikan segregated.Golongan pendidik dan keluarga mempersoalkan pengasingan ini.
Program Pendidikan Inklusif untuk kanak-kanak berpendidikan khas ini dimulakan pada tahun
1987 dibawah Kementerian Pendidikan. Ia digubal selaras dengan Falsafah Pendidikan
Negara.Program Pendidikan Inklusif ini menitik beratkan suatu program. Pendidikan Inklusif
bagi murid-murid dengan keperluan khas yang boleh menghadiri di dalam kelas biasa dan belajar
bersama-sama dengan murid-murid biasa.
Pada tahun 1962, dua buah kelas percantuman telah ditubuhkan di sebuah sekolah biasa
iaitu di Sekolah Rendah Inggeris, Jalan Kuantan, Kuala Lumpur yang mengandungi 41 orang
murid-murid. Murid-muridnya telah mengikuti matapelajaran di sekolah rendah, kecuali
matapelajran Agama Islam, kerana tiada guru yang terlatih dalam bidang ini. Murid-murid
bermasalah pendengran di sekolah tersebut telah menduduki peperiksaan Darjah Tiga dan
peperiksaan Penilaian Darjah Lima. Sesudah tamat pelajaran di sekolah rendah,mereka yang
berkeupayaan telah di berikan peluang melanjutkan pelajaran ke sekolah Kanak-kanak Pekak
Persekutuan di Pulau Pinang. Dengan ini timbul masalah kekurangan tempat untuk mereka yang
tidak dapat ditempatkan di Sekolah Kanak-Kanak Pekak Persekutuan untuk melanjutkan
pelajaran mereka
Sebelum abad ke -19 ,dipercayai bahawa kanak-kanak yang kurang upaya tidak boleh
diajar dan menerima pengajaran sepertimana lazimnya.Awal abad ke -19,Thomas H,.Gallandet
(1781-1851)& Louis Braille(1809-1852) telah memperkenalkan sekolah khas masalah
penglihatan dan masalah pendengaran.Pertengahan abad ke-19 organisasi politik telah bertindak
memberi penekanan yang khusus kepada keluarga yang mempunyai kanak-kanak khas.Pada
tahun 1975 “The Education of All Handicapped Act” telah dibaca di Kongress Amerika.Muncul
pendidikan segregated.Golongan pendidik dan keluarga mempersoalkan pengasingan ini.
Program Pendidikan Inklusif untuk kanak-kanak berpendidikan khas ini dimulakan pada tahun
1987 dibawah Kementerian Pendidikan. Ia digubal selaras dengan Falsafah Pendidikan
Negara.Program Pendidikan Inklusif ini menitik beratkan suatu program. Pendidikan Inklusif
bagi murid-murid dengan keperluan khas yang boleh menghadiri di dalam kelas biasa dan belajar
bersama-sama dengan murid-murid biasa.
Sebagaimana yang diketahui dan sejarah Pendidikan Awal Tanah Melayu, Sekolah
Menengah St.John atau pada awalnya dikenali dengan nama St. John Institution merupakan
antara sekolah- sekolah terawal yang telah ditubuhkan di Tanah Melayu iaitu pada 18hb Januari

20. P a g e | 20
1904. Sekolah ini dianggap istimewa, bukan sahaja dari segi lokasinya, mahu pun kecantikan
bangunan sejarahnya serta nilai estetikanya tetapi ada suatu keunikan yang menjadi kebanggaan
warga sekolah ini. Ianya ialah dengan kehadiran pelajar- pelajar masalah penglihatan sama ada
yang buta sepenuhnya (total blindness) atau pun yang rabun (low vision) yang telah diberi
peluang pelajar bersama- sama dengan pelajar- pelajar yang berpenglihatan normal di dalam
kelas yang sama. Hadirnya mereka disini adalah dengan kesedaran pihak Kementerian Pelajaran
Malaysia yang begitu prihatin terhadap mereka dengan memeberi peluang kepada mereka belajar
seiring dengan pelajar- pelajar biasa melalui satu program isitmewa yang dipanggil pendidikan
inklusif
Pendidikan inklusif bagi murid –murid masalah penglihatan telah dimulakan pada tahun
1962 di Malaysia dan sekali lagi Sekolah Menengah St. John merupakan sekolah yang terawal
menerima pelajar- pelajar masalah penglihatan secara integrasi atau pencantuman. Lebih jelas
dikatakan disini bahawa sekolah inilah yang telah mula- mula menerima pelajar- pelajar masalah
penglihatan belajar bersama-sama pelajar-pelajar yang berpenglihatan normal. Semuanya ini
bermula pada tahun 1966 apabila secara rasminya sekolah St. John mencipta sejarah dalam
program Pendidikan Inklusif ini dan sejak tahun itu, program ini telah berjalan dengan lancarnya
sehingga ke hari ini iaitu tahun 2010.
Di sepanjang 44 tahun (1966- 2010) program ini telah menempatkan pelajar- pelajar
bermasalah penglihatan belajar bersama –sama pelajar –pelajar berpenglihatan normal di
Sekolah Menengah St. John telah melihatkan begitu banyak pencapaian dan kejayaan – kejayaan
yang mampu dicapai oleh mereka yang kurang bernasib baik ini. Malahan ketika di dalam kelas
bersama- sama pelajar – pelajar yang mempunyai pancaindera yang cukup lengkap, kepintaran
dan kepandaian mereka adakalanya melebihi dan mengatasi mereka yang normal tersebut.
Dan semenjak keputusan Kementerian Pelajaran membenarkan pelajar- pelajar masalah
penglihatan diinklusifkan dengan pelajar- pelajar biasa SM St.John pada tahun 1966, kebanggaan
dan kegemilangan menjadi tunggak kecemerlangan sekolah ini. Apa tidaknya SETIAP TAHUN
ada sahaja pelajar- pelajar masalah penglihatan SM St. John yang berjaya menjejakkan kaki ke
universiti tempatan mahupun universiti luar negeri. Malah kecemerlangan dan prestasi pelajar-

21. P a g e | 21
pelajar yang tidak mempunyai pancaindera penglihatan ini ada kalanya jauh lebih baik daripada
pelajar- pelajar yang dikurniakan penglihatan yang normal.
Tidak sia- sia keputusan Kementerian Pelajaran yang menggalakkan dan memberi
peluang kepada pelajar- pelajar buta dan rabun ini belajar seiring dengan pelajar- pelajar biasa
melalui program inklusif, integrasi atau juga dinamakan program percantuman kerana ternyata
semenjak program ini diwujudkan terutamanya pelajar- pelajar Tingkatan 6, telah menghasilkan
graduan- graduan dari Universiti Malaya yang begitu ramai. Malahan mereka yang tidak ke
universiti juga berjaya dalam hidup.
6.0 PENUTUP
Pendidikan Khas adalah satu cabang perkhidmatan pendidikan yang disediakan untuk murid
berkeperluan khas. Bidang ini sedang berkembang pesat seiring dengan perkembangan sistem
pendidikan negara. Selain perkhidmatan di Sekolah Pendidikan Khas dan Program Pendidikan
Khas Integrasi, Pendekatan Pendidikan Inklusif juga dilaksanakan di sekolah tertentu di seluruh
negara bagi memenuhi keperluan murid dan juga permintaan ibu bapa. Dasar sedia ada yang
diterima pakai sekian lama memperuntukkan hak mendapat pendidikan formal bagi kanak-kanak
berkeperluan khas, dan dasar tersebut diperkukuh oleh dasar ‘Pendidikan Wajib’ dan
‘Pendidikan untuk Semua’ yang kini menjadi asas perkiraan dalam perancangan pelaksanaan
pendidikan khas di Malaysia.
Dengan termaterai dua dasar tersebut, pendekatan pendidikan inklusif menjadi perkara
penting dalam menghadapi cabaran dan isu-isu semasa pendidikan khas. Untuk menjana suasana
pembelajaran yang kondusif, hubungan positif antara guru dan murid adalah penting.
Sebagaimana dinyatakan sebelum ini, murid berkeperluan khas mempunyai konsep kendiri yang
rendah hasil interaksi yang negatif dan pengalaman yang tidak konstruktif. Untuk mengubah
konsep kendiri murid berkeperluan khas, usaha orang dewasa yang berterusan serta gigih dan
dan mengambil masa yang lebih panjang. Penolakan (rejection) daripada ibu bapa atau keluarga
kerana kecacatan atau déficit yang ada dan kritikan yang berterusan daripada rakan sebaya atau
masyarakat menyebabkan murid berkeperluan khas kurang keyakinan diri. Bagi murid

22. P a g e | 22
berkeperluan khas, perubahan adalah perkara yang tidak digemari kecuali ke arah
perkara/tugasan yang sangat diminatinya. Guru perlulah menjadi sumber penjana kekuatan untuk
berubah.
Kesimpulannya, meskipun perkembangan pendidikan khas di Malaysia bermula agak
lambat berbanding negara-negara lain, namun dengan adanya pendedahandan maklumat
mengenai program yang dijalankan di setiap negara, kita dapat membuat rujukan dan penilaian
sejauh mana kepentingan pendidikan khas di Negara kita bagi membantu mereka yang kurang
upaya. Malah, dengan tergubalnya Public Law dan IDEA yang membantu setiap negara dalam
membentuk program pendidikan khas, nasib mereka yang bekeperluan khas terjamin dalam
menikmati pendidikandan kehidupan yang sempurna seperti masyarakat umum.

23. P a g e | 23
BIBLIOGRAFI
Haniz Ibrahim (1998). Inclusive education in Malaysia: Teachers’ attitude to change. PhD
thesis. University of Exerter.
Hebert Crossman. (1995).Special Education in a Diverse Society. A. Simon and Schuster
Company
K.A.Razhiyah (2005). Menjadi guru pendidikan khas. PTS Professional Publishing Sdn. Bhd.
Kuala Lumpur.
Marilyn Friend. (2005).Special education, contemporary perspectived for school profesional.
Pearson Education Inc
Nik Khairun Nisa Abu Bakar. (2004). Kelas Inklusif : Kesediaan, kesesuaian dan
keberkesanan program bagi murid PKBK SK Taman Sri Mawar. Prosiding Seminar
Kajian Tindakan Guru-guru Negeri Sembilan Darul Khusus kali kedua. m.s 83-86.
Supiah Saad (2003). Malaysian preschool children with ADHD in inclusive settings. PhD
thesis. University of Warwick. Unprinted