In den beginne was er niets. En toen... Flop!Het universum, Flop!De aarde, Flop!Dinosaurussen, Flop!Weg dinosaurussen. En nu... Flop! Update

1. 10G Verbreij Nieuwe kansen 1.6

2. “ Hoe heet je?” Vraagt Selene aan het blonde meisje naast haar, het meisje went haar blik verlegen af. “Farah.” Mompelt ze zachtjes, voorzichtig duwt ze haar bril een stukje omhoog en staart naar haar schoenen. De vrouw in de deuropening kucht, Farah schrikt en kijkt bang op. “Sorry.” Mompelt ze.

3. “ Mooie naam, Farah.” Glimlacht Selene, ze schenkt geen aandacht aan de vrouw in de deuropening die om de minuut een blik op haar horloge werpt. “Lijkt het je hier leuk?” Farah knikt zachtjes. “Twan is wel aardig, hij zit in mijn klas.” Zegt Farah zachtjes. “Hij verteld vaak over jullie.” Selene glimlacht en kijkt even naar de kamer van haar zoontje, hij zal nu vast aan de deur aan het luisteren zijn, onwillekeurig grinnikt ze even. “Uw tijd zit erop.” Mompelt de vrouw opeens, ze pakt Farah bij de arm en trekt haar haastig mee.

4. “ Gaat Farah bij ons wonen?” Vraagt Twan hoopvol als ze eenmaal aan tafel zitten, Selene kijkt Jim even aan. “Farah lijkt ons een aardige meid Twan, dus als jij het wilt..” Jim kan niet eens uitpraten of Twan springt al op en begint hard te juichen. “Dat beschouw ik als een ja.” Lacht Selene, Jim knikt en lacht. “Twan ga weer even zitten alsjeblieft.” Grinnikt Selene, Twan gaat snel zitten en eet zijn bord leeg. Met de woorden “Als ik snel ga slapen is het eerder morgen!” rent Twan naar zijn kamer en gaat naar bed.

5. De volgende morgen staan zoals altijd weer twee toeterende auto’s in de straat, de bus en de carpool. Jim heeft vrijgenomen, Twan had het hele ontbijt zitten zeuren dat dit een speciale gebeurtenis was en dat hij ook thuis moest blijven maar net als zijn moeder moest ook hij toegeven dat je niet zomaar thuis kan blijven.

6. Niet veel later komt de blauwe auto van het weeshuis de straat in rijden, Jim glimlacht even door het raam naar de vrouw en loopt snel naar de hal.

7. Farah loopt het pad op naar het huis, bewonderend kijkt ze om zich heen. Ze heeft nog nooit zo’n mooi huis gezien, de eerste keer dat ze hier was had het zelfs niet zo mooi geleken, ze glimlacht even bij de gedachte dat dit nu haar huis is en staart dromerig naar de bomen om haar heen. Ze schudt zachtjes haar hoofd en loopt door, ze moet niet te veel verwachten, het zal waarschijnlijk toch alleen maar tegenvallen.

8. Zenuwachtig loopt Farah naar binnen, meteen wordt ze in een omhelzing getrokken door Jim, ze kan nog net zien hoe de vrouw van het weeshuis in haar auto stapt en wegrijdt, een korte blik op het huis richtend. Ongemakkelijk kijkt ze de hal door en kucht even, geschrokken laat Jim haar los.

9. Farah kijkt Jim doordringend aan, die blik in haar ogen bezorgt hem een koude rilling. Zo snel als de blik is gekomen is hij weer verdwenen, Farah kijkt glimlachend naar haar nieuwe “vader”. Jim besluit het voorval maar te vergeten en neemt Farah mee om haar kamer te laten zien.

11. Selene vindt Farah huilend in Twans kamer, Jim staat een beetje oncomfortabel naast het meisje en zegt telkens weer “Rustig maar.” Selene schudt haar hoofd en knielt neer bij het meisje. Dankbaar loopt Jim de kamer uit. “Wil je erover praten schat?” Zegt Selene zacht.

12. Farah schudt zachtjes haar hoofd en begint langzaam wat te kalmeren, Selene zegt niets. Ze had dit allemaal zelf meegemaakt, in ieder geval iets wat te vergelijken viel, ze weet dat woorden niet helpen. Je kan niet helpen, ze had het alleen moeten accepteren, dat viel niet te beïnvloeden. De deur gaat krakend open en Twan loopt de kamer binnen. “Gezellig hier,” Hij glimlacht zwakjes en loopt naar zijn moeder en Farah toe, voorzichtig geeft hij het meisje een knuffel. “Maar het is veel gezelliger met mij.” Farah glimlacht door haar tranen heen, Twan pakt haar hand en trekt haar mee.

13. “ Bedankt.” Glimlacht Farah, zij en Twan zitten beide in pyjama in Twan’s kamer. “Ik heb nog nooit zoveel lol gehad.” “Doe niet zo dramatisch,” Lacht Twan. “zo bijzonder is een film kijken nou ook niet weer.” Farah grinnikt. “Je hebt gelijk, maar serieus, het was superleuk.” Farah gaapt even en werpt een blik op Twan’s wekker. “Tijd om naar bed te gaan.” Zucht ze, soepel springt ze van het trappetje af en werpt Twan een kushandje toe. “Welterusten lieve broer van me.” Grijnst ze, lachend steekt Twan zijn tong naar haar uit. “Welterusten zussie.”