2. «Φεύγουν τα νιϊτα,
τα νιϊτα κι η δροςιϊ,
φεύγουν τα νιϊτα μασ και χϊνονται
και μαζύ τουσ φεύγει η ξενοιαςιϊ.
Να ‘ταν τα νιϊτα
αχ, να 'ταν δυο φορϋσ,
θα 'ταν μιςϋσ όλεσ οι λύπεσ μασ
και διπλϋσ θα όταν οι χαρϋσ»
Μ. Χατζιδϊκισ
4. Ενόλικη ζωό
Μακρϊ και πολύπλοκη
Χωρύσ αιςθητϋσ οργανικϋσ αλλαγϋσ*
Χωρύσ αιςθητϋσ ψυχοκοινωνικϋσ
αλλαγϋσ
Ανϊπτυξη ό γόρασ κατϊ την ενόλικη
φϊςη;
Απώλειεσ και κϋρδη = ιςόβια
αναπτυξιακό πορεύα.
* Εξαύρεςη η εμμηνόπαυςη
5. Η αντύληψη του Χρόνου
Χρόνοσ: αφηρημϋνη ϋννοια, αντικειμενικό
και αμετϊβλητη
Αντύληψη του χρόνου: υποκειμενικό
Καθώσ «μεγαλώνουμε», πύεςη πωσ ο χρόνοσ
εξαντλεύται!
Σύνεςη ςτη διαχεύριςη του χωρύσ να χϊνεται
η απόλαυςη!
«δεν εύναι δυνατόν να ζόςουμε το λυκόφωσ τησ
ζωόσ μασ με το ρυθμό του λυκαυγούσ τησ. Γιατύ
ότι όταν υπϋροχο το πρωύ θα γύνει αςόμαντο το
βρϊδυ, κι ότι όταν αληθινό το πρωύ, το βρϊδυ
θα γύνει ψϋμα».
Carl Gustav Jung
7. «Μην μπερδεύεισ τισ εποχϋσ ςτισ οπούεσ η φύςη
ϋχει χωρύςει τη ζωό ςου. Εύναι η νιότη, η
εφηβεύα, η ωριμότητα και τα γηρατειϊ. Κι ούτε να
ςτοχϊζεςαι τον εαυτό ςου μϋςα ς’ αυτϋσ ςαν
κϊποιον με τϋςςερισ μορφϋσ.
Νιώςε ευτυχιςμϋνοσ με τισ χαρϋσ τησ κϊθε
εποχόσ, κι ούτε μια από τισ αδυναμύεσ τουσ να μη
ςε ακολουθεύ για πϊντα. Πϊρε μαζύ ςου τα οφϋλη
τησ καθεμιϊσ και, περνώντασ ςτην
επόμενη, απελευθερώςου με οξυδϋρκεια από τα
ψεγϊδια τησ προηγούμενησ, ϋτςι ώςτε, ςυνολικϊ
η φρόνηςη και η αρετό να κυριαρχούν ςτη ζωό
ςου»
Thomas Browne (1670s)