Παρουσίαση σχετικά με τα τάγματα εργασίας-αμελέ ταμπουρού, κεμάλ ατατουρκ και Διεθνής αναγνώριση.

1. Αθανασοπούλου Ελβίρα
Κείμενα νεοελληνικής Λογοτεχνίας

2. 

3. 
 Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (Mustafa Kemal
Atatürk, Θεσσαλονίκη, 19 Μαΐου 1881 - Κωνσταντινούπολη, 10
Νοεμβρίου 1938) ήταν Τούρκος στρατιωτικός και πολιτικός. Ήταν
ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Ουσιαστικά ανέλαβε πραξικοπηματικά μια διαμελισμένη Οθωμανική
αυτοκρατορία, της οποίας το εναπομείναν υπόλοιπο των εδαφών
στην Ανατολία, κατόρθωσε να το μετατρέψει σε κράτος δυτικού
προτύπου ονομάζοντάς το Τουρκία.
 Προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική του, δεν δίστασε να
συνεχίσει αγριότητες των Νεότουρκων, όπως η γενοκτονία των
Αρμενίων και των Ελλήνων. Θεωρείται, παρ' όλ' αυτά, χαρισματικός
ηγέτης, του οποίου η μορφή, σύμφωνα με τους σύγχρονους
ιστορικούς, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες
προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά με την παρουσία τους
τον 20ό αιώνα. Από τον λαό ο Κεμάλ προσέλαβε τον χαρακτηρισμό
«Ατατούρκ», που σημαίνει «πατέρας των Τούρκων».
Κεμάλ Ατατούρκ

5.  Τα Τάγματα Εργασίας (συχνά αναφερόμενα στην ελληνική βιβλιογραφία ως
"αμελέ ταμπουρού") χρησιμοποιήθηκαν στη Μ. Ασία (Ανατολία) κατά τα
τελευταία χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή στις περιοχές που
ελέγχονταν από τους Νεότουρκους ή τις δυνάμεις του Κεμάλ Ατατούρκ, καθώς
και από την Τουρκία στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να
ετοιμάσουν ενδεχόμενη συμμετοχή της Τουρκίας σ' αυτόν. Στα τάγματα αυτά
αναγκάζονταν να εργαστούν άνδρες μη μουσουλμάνοι σε βαρειές εργασίες υπό
απάνθρωπες συνθήκες. Ήταν μία από τις μεθόδους εθνοκάθαρσης που
χρησιμοποιήθηκαν από τους Τούρκους, αφού οι περισσότεροι εργάτες
πέθαιναν.
Τάγματα Εργασίας

7. • Η άνοδος του τουρκικού εθνικισμού και οικονομικών συμφερόντων σχετιζόμενων με την
διείσδυση της Γερμανίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οδήγησε σε συστηματικές διώξεις
κατά των Ελλήνων και άλλων μειονοτήτων από το 1913 μέχρι την Μικρασιατική Εκστρατεία.
Μεταξύ των άλλων μεθόδων χρησιμοποιήθηκε η καταναγκαστική εργασία. Κυρίως Έλληνες,
Αρμένιοι και Εβραίοι υποχρεώνονταν να εκτελούν βαριές εργασίες στην οδοποιία, τα ορυχεία,
τους αγρούς κλπ στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας . Εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του 1918
περίπου 250.000 Έλληνες είχαν χάσει τη ζωή τους σ' αυτά τα τάγματα. Έγγραφο Γερμανών
διπλωματών προς το Βερολίνο την 12-5-1918 αναφέρει ότι
"μέχρι το τέλος του 1917 περισσότεροι από 200.000 Έλληνες είχαν καταταγεί, ηλικίας 15 έως
48 ετών. Πολλοί από αυτούς πέθαναν από την κακομεταχείριση, τις ασθένειες, την πείνα και το
κρύο"
Οι γυναίκες, οι γέροντες και τα παιδιά που άφηναν πίσω τους οι άνδρες, υφίσταντο σεξουαλική
βία, κάψιμο των σπιτιών κτλ. όπως αναφέρεται σε αυτοβιογραφία του Αντ. Γαβριηλίδη το 1924
Με την εργασία των Ελλήνων κατασκευάστηκε μεταξύ άλλων ο δρόμος από το Ερζερούμ μέχρι
το Ulukishla.
• Την εμπειρία του στα τάγματα εργασίας περιέγραψε ο Ηλίας Βενέζης που μαζί με άλλους
3.000 Αϊβαλιώτες υποχρεώθηκε να υπηρετήσει σ' αυτά για 14 μήνες από το 1922, σε ηλικία 18
ετών. Αυτός ήταν ο ένας από τους 23 συμπατριώτες του που επιβίωσαν. Το βιβλίο του "Το
Νούμερο 31328 Το βιβλίο της σκλαβιάς" χωρίζεται σε είκοσι κεφάλαια, έκαστο το οποίων έχει
για τίτλο έναν από τους θρήνους των Ψαλμών του Δαυίδ. Ο αριθμός του δόθηκε όταν
συμφωνήθηκε η ανταλλαγή πληθυσμών.

9. 
Διεθνής Αναγνώριση
 Στο 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα
την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας
εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της
Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Τον
Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών
Γενοκτονιών (International Association of Genocide
Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη
γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία
των Ασσυρίων.
 Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε
γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των
Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του
πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών
αναταράξεων. Στα πλαίσια της πολιτικής άρνησης
των γενοκτονιών των Ελλήνων, όπως και των
Αρμενίων και Χριστιανών Ασσυρίων, το τουρκικό
κράτος χρηματοδοτεί στο εξωτερικό ενέργειες που
αντισταθμίζουν, ελαχιστοποιούν, σχετικοποιούν και
υποβαθμίζουν αυτές τις γενοκτονίες.