Ελληνική μυθολογία - θεατρική διασκευή για παιδιά

1. [1]
Α’ ΜΕΡΟΣ θεατρική διασκευή:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΟΥΝΤΑΣ
Α’ ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: Ο Προμηθέαςένα πρωί πήρενερόκαιχώμα
κι έτσιστονπρώτο άνθρωποδίνειμορφήκαισώμα.
ΚαιΔευκαλίωνα ονόμασετοδημιούργημά του
καιΠύρρα τηγυναίκα τουνα έχει συντροφιά του.
Μα οι άνθρωποικρυώνανεδεν ξέρειτινα κάνει
τουςπήγε τότετη φωτιά μέσα σ’ ένα καλάμι.
Για τούτοτον περίμενεμεγάλητιμωρία
που είχε κλέψειτηφωτιά κρυφά απότο Δία.
ΔΙΑΣ: Κρυφά απόεμένα;Αυτόθα το πληρώσειακριβά!Ήφαιστε!!!!
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: Διατάξτε!
ΔΙΑΣ: Πάρετο πιο βαρύαπότα σφυριά σουκαικάρφωσεαυτόν τον ασεβή…στον
Καύκασο!!
( ο Ήφαιστοςκαρφώνειτον Προμηθέα)
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ:(στονΔευκαλίωνα) ΟΔίας βάλθηκενα αφανίσειτογένοςσας.Φτιάξε
μια κιβωτό, βάλεμέσα όλα τα αναγκαία,μπεςκαισυμαζί με την
Πύρρα.. γιατίθα ρίξειπολλήβροχήκαι θα πνιγούν όλοι οι άνθρωποι!
( σχηματίζεταιη κιβωτός– κατακλυσμός)
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ: Κοίτα!Χωρίζονταιτα βουνά τηςΘεσσαλίας!!
ΠΥΡΡΑ: Πωπω! Πλημμύρισαντα πάντα!
…………………………………………………………………………………………………..
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ: Εννέα μερόνυχτα περάσανε.Κοπάζειηβροχή.
ΠΥΡΡΑ: Εδώ, σεαυτότο βουνόνα αράξουμε.ΟΠαρνασσόςπρέπεινα είναι.

2. [2]
( διαλύεταιηκιβωτός )
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ: Σωθήκαμε!!Αςπροσφέρουμεθυσία στον Δία!
ΠΥΡΡΑ: Ναι,αυτόςπροστατεύειτουςπεριπλανώμενους!Θα προστατεύσεικαιεμάς!
( θυσία )
ΔΙΑΣ: (στονΕρμή) Πολύ ευσεβήςμού φαίνεταιαυτόςοΔευκαλίων.Κιαφούγλίτωσεαπό
τονκατακλυσμό,πήγαινενα πραγματοποιήσειςμια επιθυμία του!
ΕΡΜΗΣ: Φτερά στα πόδια μου… κι έφυγα!!
………………………………………………………………………………..
ΕΡΜΗΣ: Ο αφέντηςμουο Δίας πολύ ευχαριστήθηκεαπότηθυσία που του πρόσφερες. Γι
αυτό,θα πραγματοποιήσωμια επιθυμία σου.Ζήτα μου ό,τιθες!
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ: Τι άλλονα ζητήσω; Ανθρώπουςθέλω!Πνιγήκανεόλοι!!
ΠΥΡΡΑ: Απογόνουςθέλουμε!
ΕΡΜΗΣ: Πολύ απλό!Πάρτεπέτρεςκαι πετάτετις πάνωαπό τα κεφάλια σας.Όσεςπέτρες
πετάειο Δευκαλίωναςθα γίνονταιάντρεςκαιόσες πέτρεςπετάειηΠύρρα θα
γίνονταιγυναίκες!Καινα τουςονομάσετελαούςαπότο«λάας» πουθα πει πέτρα.
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ: Κι έτσιγεννήθηκαν…ο Έλληνας,…οΑμφικτύονας….
ΠΥΡΡΑ: … καιη Πρωτογένεια.
( φεύγουν )
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ: Εγώ,αδέρφια,λέωνα τραβήξωνοτιοανατολικά,κατά κειπουξανοίγειο
ουρανόςκαιγίνεταιπιογαλανός.Μείνετεεσείςεδώκαιμοιραστείτετην
υπόλοιπηχώρα.
( φεύγει)
ΕΛΛΗΝΑΣ: Πρώτα απ΄όλα πρέπει να ονομάσουμετηχώρα μας.Προτείνωνα την πούμε
Ελλάδα,απότοόνομά μου. Τι λες;
ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΑ: Γιατίόχι;
ΕΛΛΗΝΑΣ: Και θα τη μοιράσωστα παιδιά μου: ο Ξούθοςθα πάρειτην Πελοπόννησο,ο
Δώρος τη Στερεά κιο Αίολοςτη Θεσσαλία.

3. [3]
Β’ ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: Ο Αίολοςαπέκτησεπέντεσπουδαίεςκόρες
μα η Καλύκηήτανεηπιο γλυκιά απ’ όλες.
Καικάποια μέρα έφτασεκαικείνηςη σειρά
τονΕνδυμίωνα γέννησεπου κοίταζεψηλά.
Κι αφούεκείνητού ’δωσετην ίδια τη ζωή
τού έμαθετα πρόβατα να βγάζειστηβοσκή.
Τα έβοσκεμε τη βροχή,με χιόνι,με αέρα
για συντροφιά τουκράταγεμια ξύλινηφλογέρα.
ΕΝΔΥΜΙΩΝ: Να τα βγάλωστη βοσκή…Να τα κουρέψω,… να πάρω τομαλλί….
Να τ’ αρμέξω,…να πήξω τοτυρί… Δεν είναιζωή αυτή! Ευτυχώς που υπάρχει
καιο ουρανός…ο νυχτερινόςουρανός: κάτιμετοοποίο αξίζεινα ασχοληθεί
κανείς! Να,οΩρίων, ο κυνηγός…καιοι Πλειάδες,μαζεμένεςημια κοντά στην
άλληγια να μην κρυώνουν.Να,καιη ΜεγάληΆρκτος… καιη Μικρή Άρκτος…
ΧΟΡΟΣ(ΠΡΟΒΑΤΑ):Μα είναιδουλειά αυτή; Να μετράειτ’άστρα;
ΕΝΔΥΜΙΩΝ: Τι να καταλάβετεεσείς;Αν είναινα ξεχωρίσετετα ραδίκια απότιςτσουκνίδες,
το ξέρετεκαλά τομάθημά σας.Αλλά,απόαστρονομία….Α,να κιη Σελήνη,η
μικρήθεά!! Αχ, Σελήνη!! Αν μπορούσα,θα σ’ ακολουθούσα παντού,μέχρι
τηνάκρητου κόσμου!!!
ΧΟΡΟΣ(ΠΡΟΒΑΤΑ):Τιονειροπαρμένοπαλληκάρι! Ακούςεκεί!!! Να ερωτευτείτηΣελήνη!!!
ΣΕΛΗΝΗ: Τι όμορφοπαιδί!Και τι λόγια τρυφερά!Αλλά δεν μπορώνα τον φέρωστον
ουρανό.Θα κατέβωεγώ,λοιπόν,στηγη, να τον παντρευτώ….
ΧΟΡΟΣ(ΠΡΟΒΑΤΑ):Πιοπαράξενοπράγμα δεν έχωακούσει!Η Σελήνηείναιθεά,εξουσιάζει
το νυχτερινόουρανό…κιο Ενδυμίων είναιάνθρωποςπάνωστη μικρήμας γη.
ΣΕΛΗΝΗ: Όμως η αγάπημου μπορείνα φτάσειαπότον ουρανόστηγη.
ΕΝΔΥΜΙΩΝ: Καιη δική μου, απότη γη στον ουρανό.
…………………………………………………………………………………………..

4. [4]
ΧΟΡΟΣ(ΠΡΟΒΑΤΑ):Κάποτε,Ενδυμίων,ηομορφιά καιτα νιάτα σουθα σβήσουν.Κι αυτές
οι στιγμέςθα χαθούν στο χρόνο,όπως το πρώτοφως της αυγής.
ΕΝΔΥΜΙΩΝ: Όχι, θα βρω το Δία,θα τουζητήσω να μείνωγια πάντα νέοςκιόμορφος.Έτσι,
δε θα χάσω την αγάπητηςΣελήνης.
ΔΙΑΣ: Άκου θράσος!!!
ΗΡΑ: Μην κάνειςέτσι!Πρέπει να παραδεχτείςπωςδε διαφέρουμεκαιπολύαπό
τουςανθρώπους.Ζούμεκι εμείς στα βουνά,στιςθάλασσεςκαιστα νησιά.
Έχουμε οικογένειες,κατοικίδια ζώα κιαγαπημένα πράγματα….
ΔΙΑΣ: Όμως εμείς είμαστεαθάνατοι!Μπορούμενα ρίξουμεκεραυνούς,να
φέρουμεκατακλυσμούς!!!
ΗΡΑ: Ωχ, σκέτηκαταστροφήείσαι!Οιάνθρωποιδεσούφταίνεσετίποτα!Πρέπει
να ξαναφέρειςτηΣελήνηστον ουρανό!
ΔΙΑΣ: Πολύκαλά λοιπόν…………………………………….. Έμαθα πως κάτιμού ζητάς…….
ΕΝΔΥΜΙΩΝ: Θέλω να ζήσω για πάντα μετη Σελήνη.
ΔΙΑΣ: Μού ζητάςτην αθανασίακιαυτήδεν μπορώ να στη δώσω χωρίς αντάλλαγμα.
ΕΝΔΥΜΙΩΝ: Καιποιο είναιτο αντάλλαγμα πουθέλεις;
ΔΙΑΣ: Ο αιώνιοςύπνος!!
ΕΝΔΥΜΙΩΝ: Θα μπορώ να ονειρεύομαι;
ΔΙΑΣ: Ναι,μηνανησυχείςγι αυτό!............................................
Γ’ ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: Παιδί τουΕνδυμίωνα ήταν ο Αιτωλός
έναςσκληρόςπολεμιστήςκαιάρχονταςτρανός.
Που κάποτεεκστράτευσεσ΄ αυτά εδώτα μέρη
κυβέρνησεμεσύνεση χειμώνα – καλοκαίρι.
Και τ΄όνομά του έδωσεσ’ αυτήν εδώτη χώρα
ώσπου μια μέρα έφτασετουγάμουτουη ώρα.

5. [5]
ΧΟΡΟΣ: Και δύογιούς εχάρισετηςόμορφηςΠρονόης
δυο παλληκάρια πουίδρυσαν δύοσπουδαίεςπόλεις.
Τα ονόματά τουςαυτονών Πλευρώνας –Καλυδώνας
κι ανάμεσα στιςδυογενιέςθα γίνειέναςαγώνας.
Όλα αυτά συνέβησαν στουςμυθικούςτουςχρόνους
κι απέκτησανκιοιδυο πλευρέςσπουδαίουςαπογόνους.
Ο ΑγήνοραςπουήτανεγιόςτουένδοξουΠλευρώνα
παντρεύτηκεμιανόμορφηκόρητουΚαλυδώνα.
Κι απ’τη δικήτους τη γενιά καιτου θεούτου Άρη
κατάγεταιοΕύηνος,τηςΑιτωλίαςκαμάρι.
ΕΥΗΝΟΣ: Όλα έτοιμα,Αλκίππη;
ΑΛΚΙΠΠΗ: Ναι,καλέμου Εύηνε.Επέβλεψα προσωπικά τιςετοιμασίες.Οιπροσφορές
βρίσκονταιαπόνωρίςστο ναότης Αρτέμιδας,οιαυλητέςκαιοι κιθαρωδοί
είναιστη θέσητους. Όπου να’ναιθα ανάψουν καιοιδάδες.Θα είναιη
καλύτερηγιορτήπουέχουμεκάνειποτέ για χάρητης θεάς.
ΕΥΗΝΟΣ: Και η κόρημας;
ΑΛΚΙΠΠΗ: Ετοιμάζεταικιαυτή.Οι δούλεςτης τη ντύνουν καιτη χτενίζουν.Λάμπει
ολόκληρη!
ΕΥΗΝΟΣ: Ξέρεις πολύ καλά ότιδε μου αρέσεινα παραστολίζεται.
ΑΛΚΙΠΠΗ: Μη γίνεσαικακός,Εύηνε.Περίμενεμε τόσηανυπομονησία τησημερινή
μέρα.Θέλειτόσοπολύ να χορέψειγια την αγαπημένητηςθεά.Άλλωστε,δεν
έχει και τόσοσυχνά την ευκαιρία να βγειαπότοπαλάτι.
ΕΥΗΝΟΣ: Η Μάρπησσα είναιβασιλοπούλα.Ηθέσητης είναιστοπαλάτι.Δε μπορώ να
της επιτρέπωνα τριγυρίζειάσκοπα στουςδρόμους.
ΑΛΚΙΠΠΗ: Σύμφωνοι,είναιβασιλοπούλα.Αυτός,όμως,δεν είναιλόγοςνα την έχουμε
συνεχώς κλεισμένημέσα.Αισθάνεταιφυλακισμένη.

6. [6]
ΕΥΗΝΟΣ: Είναι ακόμα μικρή.Δε θ’ αφήσωνα τη φλερτάρειοκαθένας.Δεν έχω καμιά
όρεξηγια έρωτεςκαιτέτοιεςαηδίες.
ΑΛΚΙΠΠΗ: Μην είσαι μουτρωμένοςμια τέτοια μέρα.Δενομίζω ότι κινδυνεύειαπό
κανέναν.Μερικέςφορέςγίνεσαιυπερβολικός.
ΕΥΗΝΟΣ: Ίσως έχεις δίκιο.Την αγαπάωπολύκαιδε θέλω να τη χάσω.Άλλωστε,δε
μπορεί να πάεικαι πολύ μακριά.Τα άλογά μουείναιτόσογρήγορα,που
μπορώ να προφτάσωοποιονδήποτε.
ΑΛΚΙΠΠΗ: Ακριβώς!Δεν έχεις λόγονα ανησυχείς.Δε σε έχει νικήσειποτέκανείςστην
αρματοδρομία!Ηρέμησελοιπόν καικοίτα να μην είσαιπολύ αυστηρόςμαζί
της. Α,να τη,έρχεται!
ΜΑΡΠΗΣΣΑ: Καλησπέρα,πατέρα.
ΕΥΗΝΟΣ: Καλώς τηνκορούλα μου!Παραείσαιόμορφηαπόψε.
ΜΑΡΠΗΣΣΑ: Στολιζόμουνα όλοτοαπόγευμα.Δεν είναικαιμικρόγεγονόςη γιορτήτης
θεάςΑρτέμιδας.Κιεπιπλέον,είναιμια καλήευκαιρία να βγωλίγο έξωαπό το
παλάτι,να ξεσκάσω.
ΑΛΚΙΠΠΗ: Συμφωνώ,καλήμου Μάρπησσα.Νομίζω πως η θεά θα ευχαριστηθείόταν
δει μια τόσοόμορφηκοπέλα να χορεύειστοναότης.
ΕΥΗΝΟΣ: Πρόσεξεόμως, να μην ευχαριστηθείκαικανέναςάλλος….
ΜΑΡΠΗΣΣΑ: Έλα τώρα.μπαμπά!Δεν είμαι πια μωράκι.Μπορώ να προστατέψω τον
εαυτόμου.
ΑΛΚΙΠΠΗ: Ανάψανεοιδάδες!Πρέπεινα πηγαίνουμε!
ΕΥΗΝΟΣ: Και να προσέχετε!
ΜΑΡΠΗΣΣΑ: Εντάξει,μπαμπά!
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
Α’ΔΟΥΛΑ: Άρχοντα Εύηνε,είδαμετον Ίδα να τριγυρνάειστα τείχητηςπόλης μας.
ΕΥΗΝΟΣ: Μπα, πώς κι άφησετην Πλευρώνα καιήρθεστη Χαλκίδα;

7. [7]
Β’ ΔΟΥΛΑ: Δεν ξέρουμε.Ίσωςξεστράτισεκυνηγώνταςκάποιοαγρίμι.
ΕΥΗΝΟΣ: Σήμερα βρήκε;Που έχουμεγιορτή;Έχετε τονου σας,γιατίείναιπολύ γυναικάς.
Α’ΔΟΥΛΑ: Καιυπερβολικά δυνατός.
ΕΥΗΝΟΣ: Δυνατόςναι,όχι όμως καιτόσογρήγορος,όπωςεγώ. Τα αγαπημένα μου
άλογα τικάνουν;
Β’ ΔΟΥΛΑ: Είναι σεεξαιρετικήφόρμα.Έτοιμα ακόμα καιγια την πιοσκληρή
αρματοδρομία.
ΕΥΗΝΟΣ: Να τα έχετε ζεμένα στοάρμα καλούκακού.Καιτα μάτια σαςδεκατέσσερα!
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Γ’ ΔΟΥΛΑ: Άρχοντα Εύηνε,οΊδαςάρπαξετηΜάρπησσα!Την ανέβασεστοάρμα του…
κατευθύνονταιπροςτην Πλευρώνα.
ΕΥΗΝΟΣ: Το άρμα μου!Αμέσως!
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΕΥΗΝΟΣ: Δεν είναιδυνατόν!Δενπρόκειταινα τον προφτάσωποτέέτσιπου τρέχει!Τι
έπαθαντα άλογά μου;
ΙΔΑΣ: Δεν έπαθαντίποτα τα άλογά σου,Εύηνε!Απλώς,τα δικά μου είναιδώροτου
θεούΠοσειδώνα!
ΜΑΡΠΗΣΣΑ: Είναιφτεροπόδαρα άλογα!
ΕΥΗΝΟΣ: Δε μ’ έχει νικήσειποτέκανείςσεαρματοδρομία.Δε μπορώ ν’ανεχτώ τέτοια
ντροπή!Όληη Ελλάδα θα γελάειμε μένα τώρα.Αυτήη ήττα ήταν τοτέλος μου.
Δεν έχω παρά να πέσω στο ποτάμικαινα πνιγώ.Ας είναιτουλάχιστον
ευτυχισμένηη Μάρπησσα εκείπου πηγαίνει.
Δ’ ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: Του Εύηνου τονξάδερφοτον λέγανεΟινέα
και κάποτεπαντρεύτηκετην όμορφηΑλθαία
Δύο κορίτσια κιένανγιόεκείνοιαποκτήσαν

8. [8]
Μελέαγρο,Δηιάνειρα καιΓόργητα βαφτίσαν.
Η Γόργηέκανεένανγιόμεπερισσήανδρεία
το Θόαντα πουεκστράτευσεενάντια στην Τροία.
Και δυογενιέςαργότερα τουΘόαντα τοεγγόνι
τους Δωριείς στη Ναύπακτοτυχαία ανταμώνει.
Είχανε λάβειένανχρησμόεκείνοιαπ’την Πυθία
« τοντριόφθαλμονα ‘χουν βοηθόσ΄ αυτήν την εκστρατεία».
ΠΥΘΙΑ: Η εκστρατεία σαςστηνΠελοπόννησο,Δωριείς,δεν πρόκειταινα πετύχει,
παρά μόνοανκάνετεαρχηγόσαςκάποιον μετρία μάτια.
ΤΗΜΕΝΟΣ: Είναι,δηλαδή,σα να μας λέειότι δε θα τα καταφέρουμεποτέ.
ΚΡΕΣΦΟΝΤΗΣ:Ας μηναπελπιζόμαστε!Θα στρατοπεδεύσουμεκάπουκοντά στηθάλασσα
καιστομεταξύθα μπορέσουμενα σκεφτούμεμε ηρεμία τονόημα του
χρησμού.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΤΗΜΕΝΟΣ: Ποιος είναιαυτόςο αλλόκοτοςάντραςπουβρέθηκεστοδρόμομας;
ΚΡΕΣΦΟΝΤΗΣ:Κοίτα!Τομουλάριτου έχει ένα μάτι!
ΤΗΜΕΝΟΣ: Καιδύο τα δικά του, τρία!
ΚΡΕΣΦΟΝΤΗΣ:Γι αυτόντονάντρα μιλάειοχρησμός!... Καλήσου ώρα,οδοιπόρε!
Είσαιαπό αυτά τα μέρη;
ΟΞΥΛΟΣ: Καλήσας ώρα!Είμαι ο Όξυλος,οεγγονός τουθρυλικούΘόαντα,πουέλαβε
μέρος στονπόλεμοτης Τροίας.Εξορίστηκα στην Ηλεία εξαιτίαςενόςφόνουπου
έκανα κατά λάθοςστοαγώνισμα τουδίσκου.Απότότεπέρασεέναςχρόνοςκαι
τώρα που η ποινήμου έχει λήξει,επιστρέφωστην πατρίδα μου,την Αιτωλία.
Εσείς ποιοι είστε καιπώς μπορώνα σαςβοηθήσω;
ΤΗΜΕΝΟΣ: Είμαστεο Τήμενος καιο Κρεσφόντης,αρχηγοίτουστρατούτων Δωριέων.
Σχεδιάζουμεμια εκστρατεία στην Πελοπόννησοκαιψάχνουμεκάποιον πουνα
ξέρειτηνπεριοχή,για να μας οδηγήσει.

9. [9]
ΟΞΥΛΟΣ: Και τι θα κερδίσωαντο κάνω;
ΚΡΕΣΦΟΝΤΗΣ:Θα σου παραδώσουμεόποια περιοχήθέλεις,απ’αυτέςπου θα
κατακτήσουμε,να την κυβερνήσεις.
ΟΞΥΛΟΣ: Σύμφωνοι!Δε θα ‘ναικι άσχημα να βασιλέψωειρηνικά στην Ηλεία.Πρώτα απ’
όλα,δενπρέπεινα περάσουμεστην Πελοπόννησοαπότον Ισθμόμε πεζικό,
γιατίθα γίνουμεεύκολοςστόχος.Θα ναυπηγήσουμεπλοία εδώ,στηΝαύπακτο.
Έπειτα,θα σας οδηγήσωστοΜολύκριο κι απόεκεί θα περάσουμεαπέναντι.
Καιγια ακόμα μεγαλύτερηκάλυψη,θα βαδίσουμεμέσα απότην Αρκαδία για
να φτάσουμεστηνΗλεία.
ΧΟΡΟΣ: Κι ενώ ο στρατόςεπέλαυνεμέσ’ απ’την Αρκαδία
για ένα κορίτσιάκουσεαυτήν την ιστορία:
Πως ότανήτανεμικρήστοδάσοςτην αφήσαν
οι αρκούδεςόμως τελικά μεγάλα την ταϊσαν.
ΤΕΛΟΣ Α’ ΜΕΡΟΥΣ
Β’ ΜΕΡΟΣ
Α΄ΣΚΗΝΗ
- Γίνεταιόμως;
- Ποιο;
- Αυτό.Να σε μεγαλώσειστοδάσοςμια αρκούδα.
- Ε… ναι γιατί;
- Περίμενε… μια αρκούδα..να αναθρέψειένα νεογέννητοκοριτσάκι;
- Ναι…γίνεται.Εσύτι λες;
- Μπα.. δενμπορεί.
- Παλιά όμως… μπορούσε!!
- Δηλαδήπόσο παλιά;
- Παλιά,πολύπαλιά.Τότε που τα βιβλία τα γράφανεστοχέρι.Τότεπου οι άλλεςχώρες ήταν
ακόμα μακρινές,τότεπουτις νύχτες ανάβανελυχνάριακαιλαμπάδες…καιτα μυστικά τα
κρύβανστοσκοτάδι. (ΗΚλυμένηκλαίει) Σςςς…. Η βασίλισσα..

10. [10]
- Γιατίκλαίει;
- Μια φορά κι ένανκαιρόήτανέναςβασιλιάςκαιηβασίλισσα δεν τουέκανεπαιδί.
Γιατροί μπαίναν γιατροί βγαίναν…
Α΄ΓΙΑΤΡΟΣ: Άλλη φορά …
Β΄ΓΙΑΤΡΟΣ: Υπομονή…
Γ΄ΓΙΑΤΡΟΣ:Θέλεικαιρό…
Α΄ΓΙΑΤΡΟΣ:Μια κουταλιά κάθεπρωί
Β΄ : Τρεις σταγόνεςκάθεβράδυ
Γ΄ : Ο θεός είναιμεγάλος
ΤΡΟΦΟΣ:Δώσ΄το στη βασίλισσα.Μ΄αυτόμια έκανεδίδυμα..
………………………………………………………………….
ΤΡΟΦΟΣ: Τι έγινε;
ΥΠΗΡΕΤΗΣ: Μπα …τα ίδια...
ΤΡΟΦΟΣ:Υπομονή..
Α΄ΓΙΑΤΡΟΣ:Μια κουταλιά κάθεπρωί
Β΄ : Τρεις σταγόνεςκάθεβράδυ
Γ΄ : Ο θεός είναιμεγάλος
……………………………………………………………………………………..
(Η Κλυμένηβογκάει)
ΤΡΟΦΟΣ: Σςςς…. Η βασίλισσα… γεννάει!!!
Α΄:Κορίτσι!
Β΄: Θηλυκό!
Γ΄: Κάποια μέρα θα γίνειβασίλισσα!
ΤΡΟΦΟΣ: Κουκλίτσα είναι!Φτου,να μην αβασκαθεί!(στην Κλυμένη):Θα την πούμεΑταλάντη
………………………………………
ΙΑΣΟΣ: Φύγε! Πφφφ!Κορίτσι…
ΤΡΟΦΟΣ:Πριγκίπισσα…..

11. [11]
ΙΑΣΟΣ: Δε θέλω πριγκίπισσεςεγώ!Θέλω έναν γιό,ένα αγόρι,κυνηγόκαι
πολεμιστή!Δε θα επιτρέψωνα γελά ηΕλλάδα μαζί μου καινα λέει ότιτο σπίτι
μου είναι γεμάτογυναίκες!
(στοδούλο) Απόψε,μόλις κοιμηθούν όλοι θα πάρειςαυτότο τερατάκι,θα το
Βάλεις σ΄ ένα καλάθι,θα τοπάς στην κορυφήτου βουνούκαιθα το αφήσειςεκεί.
ΔΟΥΛΟΣ:Μα θα το φάνετα θηρία, πετάνεαετοίεκείπάνω!!
ΙΑΣΟΣ: Δενπειράζει.Γύρνα πίσω γρήγορα,μησεδει κανένας.Τομυστικόθα μείνειμεταξύ
. μας. Κατάλαβες;
ΔΟΎΛΟΣ:Μάλιστα κύριε… (μονολογεί):Μπορώνα κάνωδιαφορετικά;
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΙΑΣΟΣ: Όλα εντάξει;
ΔΟΥΛΟΣ:Ναι, εντάξει….μόνοπου… πριν λίγο,φάνηκεέναςαετός.Κρατούσεστα νύχια του
Την κουβέρτα τουμωρού.
ΙΑΣΟΣ: Πολύ ωραία,θα πούμε ότιτο άρπαξεοαετόςαπότην κούνια.
……………………………………
ΤΡΟΦΟΣ:Ωχ… η κουβέρτα τουμωρού.Δεν είναιδυνατόν!! ………………………Αχ τι έπαθα η .
. δόλια….. θα το φάνετα αετόπουλα!!! Ίσως να είναιθέλημα των θεών.Καλήθεά .
. Άρτεμηεσύπου προστατεύειςτα μωρά καιείσαιαφέντρατων δασών, βοήθησετην
. δύστυχη Αταλάντη μου!!!
(ΘρήνοςΚλυμένηςκαιτροφού)
Β’ ΣΚΗΝΗ
(Εμφάνισηαρκούδας)
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Τι ζεστήγούνα που έχεις!!……………Τι γλυκόπου είναιτογάλα σου…
(Η αρκούδα κάνεινόημα )
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Να έρθω…μαζί σου;;;
(στηφωλιά της αρκούδας)………………………………………………………………………………………………………
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Ωχ!! Κυνηγοί… κρυφτείτε!!

12. [12]
ΚΥΝΗΓΟΣΑ΄: Τόσες ώρεςγυρίζουμεστο δάσοςκαιδεν χτυπήσαμεούτε ένα λαγό.!
ΚΥΝΗΓΟΣ Β΄ : Σαςτο είπα,δεν είμαστεστησωστή μεριά τουδάσους.
ΚΥΝΗΓΟΣ Γ΄ : Νύχτωσεπια… κοίτα φάνηκε και ο Ωρίωνας. Εκείνον τον αστερισμό λέω,τον
βλέπετε;
ΚΥΝΗΓΟΣ Β΄: Το ξέρειςότικάποτεήταν άνθρωπος; …κυνηγός;
ΚΥΝΗΓΟΣ Γ΄ : Χα! Το ξέρω… ο ανόητος καυχήθηκεότι σημαδεύεικαλύτερα απότην .
. . Άρτεμη..!! Χα,χα
ΚΥΝΗΓΟΣ Α΄: Και μετά;..καιμετά;
ΚΥΝΗΓΟΣ Γ΄: Η Άρτεμις, φυσικά τον σκότωσε,για την ασέβειά του!!
ΚΥΝΗΓΟΣ Β΄: Κι ο Δίας τονλυπήθηκε καιτον μεταμόρφωσε σε αυτόν τον αστερισμό.
ΚΥΝΗΓΟΣ Γ΄: Ωραίος ε;
ΚΥΝΗΓΟΣ Α΄:Για φαντάσου!!...........Κι εμείς … απομακρυνθήκαμε….πλησιάζουμεστοιερό
της Αρτέμιδας!!
ΚΥΝΗΓΟΣ Β΄: Καλά λες!! Λες να πάθουμεκι εμείς τα ίδια;
ΚΥΝΗΓΟΣ Α΄: Καλούκακού, πάμενα φύγουμε!
ΚΥΝΗΓΟΣ Γ΄: Πάμε,…πάμεγρήγορα
Γ’ ΣΚΗΝΗ (εμφάνιση Αρτέμιδας)
(βέλος,αιφνιδιασμός, χάδι στα μαλλιά)
ΑΡΤΕΜΙΣ: Έλα θα σε κάνωκυνηγό. (Tηςδίνει τοτόξο) Είναιδικό σου.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Μα ποια είσαι;
ΑΡΤΕΜΙΣ: Η Άρτεμιςείμαιχαζούλα! Θα με ακολουθήσεις;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Ααα!!! Έχωακούσει τόσα πολλά για σένα. Είσαιη θεά … Άρτεμις;
ΑΡΤΕΜΙΣ: Ακριβώς! ΚόρητουΔία και δίδυμηαδελφήτουΑπόλλωνα. Κι εσύείσαι η
Αταλάντη,σωστά;

13. [13]
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Δενξέρω.Δε γνώρισα ποτέ την πραγματικήμουμητέρα.Μεμεγάλωσεμια
αρκούδα.Έμαθα να μιλάωμόνημου, κρυφακούγονταςτουςκυνηγούς.Δεν
έμαθα,όμως, ποτέτο όνομά μου.
ΑΡΤΕΜΙΣ: Παρόλ’αυτά,είσαιηΑταλάντη.Να τοθυμάσαι.Ίσωςκάποτεσουχρειαστεί…
Λοιπόν,θα έρθειςμαζί μου;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Με μεγάλημουχαρά!Θέλωτόσο πολύ να γίνω σαν εσένα!
ΑΡΤΕΜΙΣ: Μπορώ να σου μάθω όλα τα μυστικά του κυνηγιού.Θα γίνειςη καλύτερηαπό
όλους κοντά μου….αλλά,…. μεέναν όρο.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Τι όρο;
ΑΡΤΕΜΙΣ: Να μου ορκιστείςότιδενθα παντρευτείςποτέ!Όσα κορίτσια μπαίνουνστη
συντροφιά μου,μένουνανύπαντρα.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Δεμ’ ενδιαφέρεικαθόλουογάμος.Μπορώ να σου ορκιστώότι θα μείνω
ανύπαντρη.
ΑΡΤΕΜΙΣ: Τότε,σύντομα θα σε γνωρίσωκαιστις υπόλοιπεςκοπέλεςτης παρέαςμου.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Καιπότεθα αρχίσουμετο μάθημα;
ΑΡΤΕΜΙΣ: Αμέσως,βέβαια!
(μάθημα κυνηγιού– είσοδοςακολούθων)
.
Δ’ ΣΚΗΝΗ
ΑΡΤΕΜΙΣ: Κορίτσια, ελάτενα καλωσορίσετετην καινούριαμαςφίλη,την Αταλάντη.
Αυτέςεδώ είναιη ΒριτομάρτηκαιηΤιτάνα,οι καλύτερεςσυντρόφισσέςμου.
ΤΙΤΑΝΑ: Καλώςόρισες,Αταλάντη,στην παρέαμας.
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:Καλώς όρισες!
ΑΡΤΕΜΙΣ: Δεν τις ξεπερνά κανέναςάνδραςστορίξιμοτουβέλους….
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:… ή στοστήσιμο της ενέδρας.
ΤΙΤΑΝΑ: …Και φυσικά,όλεςμαςτρέχουμεπιο γρήγορα καιαπότον ταχύτερολαγό!

14. [14]
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ: Έκανεςκαισυ τονόρκοπου έχουμε κάνειόλεςμας;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Φυσικά!
TITANA : Πρόσεξεμόνονα μην την πάθειςκαισυ όπως η Καλλιστώ!
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Γιατί;Τι έπαθεη Καλλιστώ;
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:Την ΚαλλιστώτηνερωτεύτηκεοΔίας.
TITANA:…για να την πείσεινα τονπαντρευτεί, πήρετη μορφήτου Απόλλωνα…
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:….του δίδυμουαδερφού της Αρτέμιδας…
ΤΙΤΑΝΑ: …και έτσιτην ξεγέλασε.!!!
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ: Η Άρτεμιςτότεαναγκάστηκε να τημεταμορφώσει σεαρκούδα…
ΤΙΤΑΝΑ:…. καιτο αγοράκιτης,τον Αρκάδα, σε αρκουδάκι.
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:Ο Δίας, όμως, τους λυπήθηκεκαιτους ξαναμεταμόρφωσεσεαστερισμούς…
ΤΙΤΑΝΑ:… η Καλλιστώέγινεημεγάληάρκτοςκαιο Αρκάδας ημικρή.
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:…Να..!!!,τουςβλέπεις εκεί πάνω;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Ποιοι είναι; Αυτοίπου μοιάζουν με ανάποδα τηγάνια;
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:` Ακριβώς!Ένα μεγάλοπουμεσουρανεί….
ΤΙΤΑΝΑ: ….κι ένα μικρότερο…πουη ουρά του δείχνει πάντα το βορρά.
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ: Βρίσκονταιπάντα εκείψηλά …
ΤΙΤΑΝΑ:…. Καιδενανατέλλουν…
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:…ούτε δύουνποτέ,…
ΤΙΤΑΝΑ:…όπως τα άλλα αστέρια…
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Γιατί…;;;
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ: Επειδήη Ήρα,απότη ζήλεια της, ζήτησε από τον Ωκεανόνα μην
τουςδροσίσειποτέμε τα νερά του…
ΤΙΤΑΝΑ:….να μην τουςαφήσεινα δροσιστούν στα νερά του… Ποτέ!!
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Απίστευτο…!!
ΑΡΤΕΜΙΣ: Αταλάντη,να σερωτήσωκάτι;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Ό,τιθες!

15. [15]
ΑΡΤΕΜΙΣ: Δεναισθάνθηκεςποτέτην επιθυμία να πας να ζήσεις ανάμεσα στους
ανθρώπους;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Φυσικά!…Άνθρωποςείμαι! …..Μεέτρωγεη περιέργεια να δωπώς ζούνεοι άλλοι
άνθρωποι.Πολλέςφορές,παίζονταςμεκάποιοζωάκιτου δάσους,έτυχενα
φτάσωως τις πύλες της πόλης.Κρυβόμουν πίσω απόέναν κορμό,
παρακολουθούσατονκόσμοπουπερπατούσε στα δρομάκια…..
….Κάποιεςφορές κρυφοκοίταγα μέσα απότ’ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών.
Αυτά τα σπίτια,όμως,…. μου φαίνονταισα φυλακές…..Δεθα μπορούσα ούτε
. να….. αναπνεύσωεκείμέσα!
ΑΡΤΕΜΙΣ: Νομίζω ότι θα πρέπεινα τοσυνηθίσεις.Σύντομα θα ξεκινήσουμεγια ένα ταξιδάκι
στην Καλυδώνα καιίσως χρειαστείνα φιλοξενηθείςσεένα τέτοιοσπίτι.Έτσι θα
δεις πώς είναικαιαπό μέσα.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Τι είναιη Καλυδώνα;
ΑΡΤΕΜΙΣ: Η πλουσιότερηπόλητης Αιτωλίας.Πιστεύωότι θα σου αρέσει.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Καιγιατίνα πάμεεκεί;
ΑΡΤΕΜΙΣ: Γιατί δεθ’ αργήσειημέρα που θα αναλάβειςτην πρώτησουσπουδαία
αποστολήσ’αυτήνακριβώςτην περιοχή:στην Αιτωλία.
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:` Αρκετά μετιςκουβέντες,κορίτσια!Νομίζωότιπρέπεινα αρχίσουμετις
ετοιμασίεςγια τοταξίδι.
ΑΡΤΕΜΙΣ: Έχεις δίκιο Βριτομάρτημου.
ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΗ:Όπως πάντα.Άντε,πάμε!
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Ανυπομονώνα μάθωποια είναιαυτήη σπουδαία αποστολή!
ΑΡΤΕΜΙΣ: Θα σού τα εξηγήσωόλα στο δρόμο.
(φεύγουν)
ΤΕΛΟΣΒ’ ΜΕΡΟΥΣ

16. [16]
3ο ΜΕΡΟΣ
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ
1η
ΣΚΗΝΗ
(Η Αλθαία νανουρίζειτομικρόΜελέαγρο –μπαίνουν οι Μοίρες)
ΑΤΡΟΠΟΣ:Ώχου,δουλειά κι αυτή!Να μη μπορούμενα κοιμηθούμεήσυχεςτη νύχτα!Οι
γυναίκεςγεννάνεσυνέχεια κιεμείςτρέχουμενα μοιρώσουμετα μωρά τους.
Τώρα πρέπει να ξεμπλέξουμεκαιμ’αυτόν τον κλαψιάρητοΜελέαγρο.
ΚΛΩΘΩ: Δεν έχεις δίκιο!Όλα τα μωρά είναιγλυκά καιόμορφα.
ΛΑΧΕΣΗ: Κι ο Μελέαγροςθα γίνειγενναίοςκαιδυνατόςάντραςκαικαλόςκυνηγός.
ΚΛΩΘΩ: Κι όμορφος,με καρδιά γεμάτηαγάπηκαικαλοσύνη.
ΑΤΡΟΠΟΣ: Δε θέλω ν΄ακούωαηδίες!Δε θα προλάβεινα χαρείτίποτεαπ’αυτά που λέτε,
γιατίθα πεθάνει.Άμα αποκαείτοξύλοστο τζάκιθα ‘ναινεκρός.
2η
ΣΚΗΝΗ
ΑΛΘΑΙΑ: Ω, θεοί,τι πήγα να πάθωεγώ, η δύστυχηη μάνα!Η Άτροπος,αυτήηκακιά η
μοίρα θέλησενα κάνεικακόστοπαιδί μου.«Όταν καείολόκληροτοξύλοπου
βρίσκεταιστηφωτιά,αυτό τοπαιδί θα πεθάνει»,είπε.Κιεγώ, που έμενα
ξάγρυπνηστοκρεβάτιμουνύχτεςτώρα,περιμένονταςτιςνα έρθουν την άκουσα.
Θα σβήσω το μισοκαμένοξύλομετο νερόκι έτσιθα γλιτώσωτο παιδί μου.
ΟΙΝΕΑΣ: (απ΄έξω) Αλθαία,τικάνειςμέσα στηνύχτα;
ΑΛΘΑΙΑ: Σηκώθηκα να πιώ λίγονερό.Έρχομαιγρήγορα κοντάσου……Εδώ που το έκρυψα
δε θα το βρεικανένας!

17. [17]
3η
ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ:- Τα χρόνια περνούσαν.
- Ο Μελέαγροςμεγάλωνε.
- Είχε γίνειένα όμορφο
- και δυνατόπαλικάρι.
- Ο πατέραςτου,ο Οινέας,
- και η μάνα του,η Αλθαία,τον καμάρωναν.
- Τον καμάρωνανκαιοιΚαλυδώνιοι
- γιατίτον θεωρούσανμελλοντικότουςβασιλιά.
ΟΙΝΕΑΣ: Αλθαία,όλα τα παιδιά μαςτ’ αγαπώ,αλλά τούτοςοΜελέαγροςθαρρώότιέχει
το μεγαλύτερομεράδι στην καρδιάμου. Είμαι περήφανοςπουείναι γιός μου.
ΑΛΘΑΙΑ: Ο καημόςτου γονιού,Οινέα,είναινα ‘ναιτα παιδιά τουκαλά,γερά,δυνατά κι
όμορφα.Δεσου κρύβωότι κι εγώ τον πονάω περισσότεροαπότ’άλλα τα παιδιά
μας.
ΟΙΝΕΑΣ: Μακάρικαιοι θεοίνα τον αγαπάνεόπωςεμείς.
ΑΛΘΑΙΑ: Εμείς τουςσκεφτόμαστετουςθεούςκαιτους τιμάμεόπως πρέπει.
ΟΙΝΕΑΣ: Στηγιορτήτου θερισμούπριν λίγεςμέρες,τους κάναμετημεγαλύτερηθυσία.
Πάνω στοσωρό απ’τα ξερά καιτα χλωρά κλαδιά,ένα σωρόκαρπούςκαιζώα
θυσιάσαμεγια χάρητους.Τι όμορφεςστ’αλήθεια είναιοιγιορτέςκαιπώς
διασκέδασεοκόσμος!
Α’ΧΩΡΙΚΟΣ:Βασιλιά Οινέα,βασιλιά Οινέα!
Β’ ΧΩΡΙΚΟΣ:Βασιλιά Οινέα,μεγάλοκακόστηχώρα!Φύγαμεόλοιαπότα χωράφια μετην
ψυχή στο στόμα.Εκείπου σκαλίζαμεξέγνοιαστοιτιςφασολιές,ξαφνικά
ακούμεένα μούγκρισμα….
ΧΟΡΟΣ: Σείστηκεη γη απόβαριές πατημασιές.
Α’ΧΩΡΙΚΟΣ:Γυρίζουμετοκεφάλικαιτινα δούμε!Ένα θεριόπελώριο,με κάτιδοντάρες,να!
Το βάλαμεόλοιστα πόδια!Τέτοιοφόβοδεν ξανάνιωσα στηζωήμου! Εγώ στο
χωράφιδενξαναπάω,όσουπάρχει τούτοτοθεριό.
ΟΙΝΕΑΣ: Ησυχάστε,ησυχάστε!Θα στείλωτο Μελέαγρομεμερικούςκυνηγούςνα το
σκοτώσουν.Μελέαγρεπαιδίμου,έλα δω!

18. [18]
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Ναι πατέρα,έρχομαι…………..Γιατίείστετόσοαναστατωμένοι;
Α’ΧΩΡΙΚΟΣ: Αναστατωμένοιδεθα πειτίποτα!
Β’ ΧΩΡΙΚΟΣ: Γρήγορα αφέντη!Πάρετοτόξοκαιτα βέλησου, πάρετοσπαθί σου κι έβγα
στονκάμπο να σκοτώσειςτο θεριό!
ΟΙΝΕΑΣ: Γιε μου, πάρεκαιδυο-τρειςφίλουςσουκι έβγα να δεις τι είναι.Τούτοιαπότο
φόβοτους μόνο τα δόντια τουείδαν καιτο μούγκρισμα άκουσαν.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Θα ΄ναικανέναςκάπρος,μα τουςθεούςσπουδαίοςμεζές!Θα συνεχιστούν οι
γιορτέςτουθερισμούφαίνεταιμεκαινούρια γλέντια!Πάωστον κάμπο!Κι
εσείς περιμένετεωςτο βράδυ!Κιως τότεκάντεόρεξηγια φαγοπότι!
4η
ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ:- Πέρασανμέρεςπολλές.
- Ο Μελέαγροςκιοι πιο καλοίκυνηγοίτης Καλυδώνας
- καιτου γειτονικούκάστρουτηςΠλευρώνας
- μάταια πάσχιζαννα σκοτώσουν τον κάπρο.
- Οι χωρικοί κλείστηκανστα σπίτια τουςκαιδεν έβγαιναν στα χωράφια.
- Ο Οινέαςέπεσεσε συλλογή.Τα νέα που έφταναν στοπαλάτιήταν άσχημα.
- Μεγάλα δέντρα μετουςκαρπούςτουςκείτονταν στηγη.
- Τα είχε ξεριζώσειο κάπρος.
ΟΙΝΕΑΣ:Κάτιπρέπεινα κάνουμε!
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Πατέρα,αρχίζωνα απογοητεύομαι.Τέτοιοθεριόδεν έχωξαναδεί.Δυνατό
σανκακόςθεός σκορπίζειτην καταστροφήολόγυράτου.Κάθεπρωίξεκινάω
με την ελπίδα ότι«τούτηη μέρα θα είναιη τελευταία του».Καιτοβράδυ
γυρίζω στενοχωρημένος.
ΟΙΝΕΑΣ: Γιέ μου, λέω να στείλουμεαγγελιαφόρο…….Να πάςσεόλα τα κοντινά βασίλεια
της Ελλάδαςκαινα καλέσειςτουςπιο άξιουςσεβοήθεια.Να τουςμηνύσεις να
πάρουνκοντά τουςσκυλιά εκπαιδευμένα σεκυνήγιαγριογούρουνου.Όσοπιο
πολλοί τόσοπιο καλά.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Αν καιτούτοδε με τιμάει,νομίζω ότι άλληλύση δεν υπάρχει.Αςκάνουμε
γρήγορα.Να φύγειςαυτήτηστιγμήκαβάλα σεάλογογοργό.

19. [19]
5η ΣΚΗΝΗ
ΑΛΘΑΙΑ:Πόσοαργούννα έρθουνοιήρωες!Καινα πεις ότι είναιχειμώνας!Καλοκαίριείναι,
χαρά θεών.Τι κακόείναιαυτότουμάς βρήκε!Χειρότεροκιαπόπόλεμο!Ένα θεριό
να αναστατώνειολόκληροβασίλειο!
ΟΙΝΕΑΣ:Περνούνοιμέρες.ΚατάκοποςοΜελέαγροςγυρίζεικιόσοδεν πετυχαίνειτοστόχο
τόσο η μανία θεριεύειμέσα του.Ντρέπεταινα μουλέεικάθεβράδυτα ίδια καιτα
ίδια: «Δενέγινετίποτα».
ΑΛΘΑΙΑ:Ονουςμου Οινέα,όλοστοκακόπάει.Ποιος θεόςμάς έστειλεαυτήτη συμφορά;
Α’ΧΩΡΙΚΟΣ:Έρχονταιοιήρωες!
Β’ ΧΩΡΙΚΟΣ:Έρχονταιοιήρωες!
6η
ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ:- Ήρωες ξακουστοίήρθανεαπ’όλα τα μέρητηςΕλλάδας
- για να βοηθήσουντο Μελέαγρονα σώσειτη χώρα του απότην καταστροφική
μανία τουκάπρου:
- ο Θησέαςαπότην Αθήνα,
- ο ΚάστοραςκαιοΠολυδεύκηςαπότην Σπάρτη,
- ο Ίδαςκαιο Λυγκέαςαπότη Μεσσηνία,
- ο Άδμητοςαπότις Φερές,
- ο βασιλιάςτηςΦθίας Πηλέαςμαζί με τον πεθερότου, τον Ευρυτίωνα,
- ο Αγκαίοςκαιη πανέμορφηΑταλάντηαπότην Αρκαδία.
- Πέντεμέρες- πάνοπλοιτον κυνηγούν.
- Πέντεμέρες- καιδεν έχουν πετύχει τίποτα.
- Μόνο ζημιές – απ’τονκάπρομετρούν.
- Καιτους συντρόφουςτους - που λιγοστεύουν.
ΘΗΣΕΑΣ: Πέντεμέρεςτώρα παλεύουμε,πέντεμέρεςσκεφτόμαστετρόπους,στήνουμε
παγίδεςκαιτίποτα.
ΙΔΑΣ: Ακόμα καιτα σκυλιά μαςφοβήθηκαν.
ΛΥΓΚΕΑΣ: Αντίνα πάρουντονκάπροστοκατόπι,τουςπήρεεκείνος.
ΑΔΜΗΤΟΣ: Τα κυνηγούσεκιέτρεχαντρομαγμένα γαβγίζοντας.
ΚΑΣΤΟΡΑΣ:Μπόλικα βέληέχω στο θηκάριμου.Τα ακόνιζα μέρεςκαιμέρες.Σκίζουν τον
αέρα σανπουλιά πετούμενα.

20. [20]
ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ: Καιτα δικά μου βέλη καλοακονισμένα είναι.Σφυρίζουν ανάμεσα απ’τα
φύλλα τωνθάμνωνκαιτους κορμούςτων δέντρων.Μόνοτοκορμί του
κάπρουδεμπόρεσαννα αγγίξουν.
ΠΗΛΕΑΣ: Ο πεθερόςμου, ο Ευρυτίωνας, πλήρωσετη μανία μουνα πληγώσω πρώτοςτον
κάπρο.Ήτανκρυμμένοςπίσω απόένα θάμνοκαικουνήθηκεγια να ξεμουδιάσει.
Εγώ νόμισα ότιήτανο κάπροςπου ξαπόσταινε,σημάδιτων θεών που θέλανενα
με τιμήσουνκι απ’ τα δικά μου βέλη να πεταχτείτο αίμα του.Αλλά τοαίμα,
δυστυχία μου, ήταντου πεθερούμου.Το ίδιο αίμα που κυλάειστις φλέβεςτης
γυναίκαςμου.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Μη στεναχωριέσαι,Πηλέα!ΟΕυρυτίωναςέφυγεγια τα παλάτια τουΆδηχωρίς
παιδεμό.Ο δικόςμου ο σύντροφος,οΑγκαίος,έχειανάγκηαπόσυμπόνεση.
Αυτός,που ένιωσε τις σάρκεςτουνα ξεσκίζονταιαπότουςχαυλιόδοντεςτου
κάπρου.Αυτός,που οι θεοί,άλλομαρτύριοχειρότεροδεμπορούσαν να του
δώσουν.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ:Μπρος στο μεγαλείομιαςχώρας,ο χαμός ενόςανθρώπου,παρά τον πόνοπου
μας φέρνει,δεμετράει.Αν δεν αφανίσουμετον κάπρο,θα μαςαφανίσει
εκείνος.Αςαφήσουμετουςθρήνουςγια το τέλος.Ας γίνειο πόνοςμας
δύναμη,οργήπουθα οδηγήσειτα βέλημας στην καρδιά τουάγριουθεριού!
7η
ΣΚΗΝΗ
ΘΗΣΕΑΣ: Γυναίκα πρώτητονκάπροεπλήγωσε!
ΠΗΛΕΑΣ: Η Αταλάντη,απότηνΑρκαδία.
ΧΟΡΟΣ: Εκείνηπου μεγάλωσεστα δάσηκαιστα όρη
στάθηκεαξιότερηαπότοκάθεαγόρι.
Μικρή σανήτανέπινεμίας αρκούδαςγάλα
γι αυτόδενέμοιασεπολύ με τα κορίτσια τ’άλλα.

21. [21]
8η
ΣΚΗΝΗ
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ:Τέλειωσετο μαρτύριο!Άψυχοτο θεριόκείτεταινεκρό.Ανίκανοπια να
πονέσεικαινα καταστρέψει.
ΙΦΙΚΛΟΣ: Τόσοι άντρεςπολεμιστέςκαιμια γυναίκα,ηΑταλάντη,μπόρεσεκαικατάφερετο
πρώτο χτύπημα στον κάπρο.Οιθεοί,νομίζω, θέλησαν γιάλλημια φορά να μας
ντροπιάσουν.
ΠΛΗΞΙΠΠΟΣ: Πρώτα με το θεριό,πουστάθηκεδυνατότεροαπόεμάςκιύστερα με τούτητη
γυναίκα,πουκέρδισεδόξα ανάμεσά μας.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ:Νομίζω ότι δε μιλάςσωστά.Η Αταλάντη,ηκόρητουΊασουαπότην Αρκαδία,
που στηναγκαλιά τηςαρκούδαςμεγάλωσε,δεν έχειτίποτα να ζηλέψειαπότη
δύναμητων αντρών.
ΙΦΙΚΛΟΣ: Είσαιμικρός για να κρίνειςτην αξιοσύνητων ανθρώπων.Η δόξα μιας
γυναίκαςείναιντροπήανάμεσασεβασιλιάδες,άξιουςκυνηγούςκαι
σπουδαίουςπολεμιστές.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ:Κανέναςνόμοςδελέει ότιτο άδικοείναιπάντα μετο μέροςτου μικρούκαι το
δίκιο με το μέροςτου μεγάλου.ΗΑταλάντη,πρώτηπλήγωσετον κάπροκαι
σε αυτήνανήκειτοτομάρικαιτο κεφάλι,τα δώρα τουπρωτοκυνηγού.
ΠΛΗΞΙΠΠΟΣ: Ανήκουνστηγη της Αιτωλίας.Εμάςήρθαν να βοηθήσουν οιάξιοιβασιλιάδες
κι όχι να δοξάσουντουςτόπουςτους.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ:Το κυνήγιέχει τους δικούςτου νόμους καιδε θα τους παραβούμετώρα.Θα
μηνύσω στονπατέρα μου,τον Οινέα,να διατάξειτουςδούλουςνα γδάρουν
τον κάπροκαινα αρχίσουν οιθυσίες καιτο φαγοπότι.
ΙΦΙΚΛΟΣ: Με το σπαθίμου θα επιβάλλωτη σκέψημου.Ο κάπροςείναιτης Καλυδώνας
και η Αταλάντηαςμείνειαπ’έξω.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Παρόλοτο σεβασμόπουσου έχω, βγάζω απότο θηκάριτουκαιτο δικό μου
σπαθί,να διαφεντέψωτοδίκιο.

22. [22]
ΠΛΗΞΙΠΠΟΣ: Αγύριστοκεφάλιείσαι,Μελέαγρε,γιετηςαδερφήςμουτης Αλθαίας.
Μετάνιωσεόσο είναικαιρός,αλλιώς,δίπλα στον κάπροσελίγοθα κείτεσαι
νεκρός.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Μετάνιωσεεσύ, όσοείναικαιρός,γιατίδεθέλω να βάψωτα χέρια μου
με συγγενικόαίμα.
ΙΦΙΚΛΟΣ: Πόλεμοςσε σένα καιστο βασίλειόσου!Πλευρώνιοιπάνωσε Καλυδώνιους
και στομελλοντικότουςβασιλιά!
ΠΛΗΞΙΠΠΟΣ: Που η δύναμημιαςγυναίκαςτουπήρετο μυαλόκαιδε μπορείνα σκεφτείτο
συμφέροντηςΑιτωλικήςγης!
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Θάνατοςσεσας,μικρόψυχοιβασιλιάδεςτηςΠλευρώνας!
9η
ΣΚΗΝΗ
ΑΛΘΑΙΑ: Αλί μου εγώ η δύστυχη!Τι μου ‘μελενα πάθω.
Τον αδερφόμουάψυχο,στα γόνατά μουνα ‘χω.
Το ξέρειηψυχούλα μου και θα το μαρτυρήσω
όσο κι ανζω άλλοαδερφόποτέδεθ’ αποκτήσω.
Του κάτω κόσμουεσείς θεοίθερμά παρακαλώσας
τον φταίχτηπάρτεστωννεκρών μαύροβασίλειόσας.
Το γιόμου που έσωσα μικρότώρα τον καταριέμαι
και τηναγάπημου γι αυτόν ηδόλια την αρνιέμαι.
10η
ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: - Δυο πόλειςπου ήτανεαδερφές –η μια την άλληπολεμούν
- Ο κάμποςγύρωαντηχεί - τα βογγητά των πληγωμένων
- Τα βέληπέφτουνεβροχή – τα ξίφησκίζουν τον αέρα
- Ο Μελέαγροςπάειμπροστά,μα οι Κουρήτες
- Ζητάνεεκδίκησηγια τοσκοτωμένοβασιλιά.
- Τόση αγωνία καιτόσοαίμα

23. [23]
- Τόση πίκρα καιτόσοςκαημός
- Είδαμεκαι πάθαμενα γλιτώσουμεαπότον κάπρο
- Καιτώρα γίναμεεμείς κάπροικαιτα αφανίζουμεόλα.
ΚΑΛΥΔΩΝΙΟΣ:Μελέαγρε,ημάνα σουη Αλθαία σεκαταράστηκεστουςθεούς,να πληρώσεις
με θάνατοτοθάνατοπουσκόρπισεςστον αδερφότης.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Η μάνα μου; Με καταράστηκε;Δεσεπιστεύω.
ΚΑΛΥΔΩΝΙΟΣ:Ναι,τηνείδανεμεξέπλεκα μαλλιά να θρηνείκαινα χτυπάειμετα χέρια της
τηγη, για να ακούσειο Άδηςστον κάτω κόσμοκαινα σεπάρεικοντά του.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Εγώ πολεμάω για να σώσω τη χώρα μου κι η μάνα μου θέλεινα με
πληρώσειμε θάνατο;Οαδερφόςτηςέπρεπενα πληρώσειγια την αδικία
που έκανε,μόνοκαιμόνογια να μην πάρειτο δέρμα γυναίκα.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Δεν έχει νόημα να πολεμήσωάλλο,αφούη μητέρα μου με καταριέται.
Τα παρατάω!
11η ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: - Έφυγεο Μελέαγροςαπότη μάχη.
- Οι Καλυδώνιοιέχασαντηδύναμήτους
- Άρχισαννα υποχωρούν.
- Τους πήρανοι Κουρήτεςστοκατόπι.
- Βροχή τα βέληέπεφτανστηςΚαλυδώναςτοκάστρο.
- Κι ο Μελέαγροςκλεισμένοςμέσα.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Πού είναιο Μελέαγροςνα βγεινα πολεμήσει;Η Καλυδώνα θα χαθεί!Δε
βλέπετετη συμφορά πουέρχεται;Μελέαγρεάνοιξε!
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Μάταια πασχίζετενα αλλάξετετηγνώμημου. Τι ωφελείνα παλέψω;Απ’τα
δεσμά μιας κατάραςποιοςμπορείνα γλιτώσει;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ο σοφόςάνδραςπρέπεινα έχειυπομονή καινα μπορείνα συγχωρεί.
Ο καημόςτου αδερφούτης τάραξετομυαλότηςμητέρας σουκαι είπε όσα
είπε.Δείξε κατανόηση.
ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ: Αδερφέμου,έβγα απ΄τοδώμα σου.

24. [24]
ΓΟΡΓΗ: Δε μαςλυπάσαι;
ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ: Γονατιστέςσεπαρακαλάμε!
ΓΟΡΓΗ: Είσαι άξιοςπολεμιστής,θα τους νικήσεις!
ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ: Έφτασανστα τείχημας.
ΓΟΡΓΗ: Σώσε μας!
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ:Κοίτα Μελέαγρε,αυτότοβέλοςκαρφώθηκεστην πόρτα μας.Έχουν πλησιάσει
πολύ. Καλά θα είναινα πεθάνωμαζίσου, αλλά αν τύχει καιζήσω, γύρευεσε
ποια κυρά θα πάω δούλα.Θα με βρίζει,θα με πληγώνει,θα πεθαίνωκάθε
στιγμή,κάθελεπτό.
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ: Δε θα αφήσωκανέναν να σεπάρεισκλάβα του,αγαπημένημου.Για χάρη
σου καιμόνο θα ζωστώ τοσπαθί.Είσαι ότι πιο πολύτιμοέχω!
12η
ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: - Κόπασεο αχόςτης μάχης.
- Γαλήνεψεοτόπος.
- Ο ΜελέαγροςέδιωξετουςΚουρήτεςστα δικά τουςτείχη.
- Σώθηκεη Καλυδώνα!
ΑΛΘΑΙΑ: Απότούτοτοξύλο,είπε η Άτροπος,κρέμεταιηζωή του. Εγώ του την έσωσα,
ότανήτανεμωράκι.Κιεγώ θα του την πάρω τώρα.Άδη,καρτέρατοπαιδίμου!
(ρίχνειτοξύλο στηφωτιά)
13η
ΣΚΗΝΗ
ΧΟΡΟΣ: - Όλο χαρά οΜελέαγρος,
- πήρετο δρόμοτου γυρισμού.
- Πολέμησεγενναία
- καιόλοι τονκαμαρώνανε.
- «Για σένα,Κλεοπάτρα» σκέφτηκε
- καιτην κατάρα ελησμόνησε.
- Τότε ένα βέλοςτου τρύπησετην καρδιά
- καισωριάστηκενεκρός.

25. [25]
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ:Αγάπημουπερήφανη,ταίριμουακριβό.Πώςπάγωσεο τόπος; Βαριά ημοίρα
μου, πικρή.Όμως θα ανασαίνωλεύτερηστηγητηςΚαλυδώνας.Καιόλα θα
ιστορούνετηδόξα καιτη λεβεντιά σου.
ΤΕΛΟΣΓ’ ΜΕΡΟΥΣ
Δ’ ΜΕΡΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΔΩΝΑ
ΘΗΣΕΑΣ: Αταλάντη,νομίζωότιθρηνήσαμεαρκετά τοφίλομαςτο Μελέαγρο.Τώρα όμως,
το καθήκονμαςκαλεί.Πρέπεινα ετοιμαστούμεγια μια καινούρια αποστολή.
Θα έρθειςμαζί μας;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Για ποια αποστολήμιλάς;
ΘΗΣΕΑΣ: Ένας άλλοςφίλοςμας,ο Ιάσονας,αντιμετωπίζειπροβλήματα.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Τι είδουςπροβλήματα;
ΘΗΣΕΑΣ: Ο θείος του,ο Πελίας,αρνείταινα παραδώσειτοθρόνο,πουδικαιωματικά
ανήκειστονΙάσονα.Για να τοκάνει,ζητάεικάτιπου μοιάζειακατόρθωτο.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Τι μπορείνα είναιακατόρθωτογια μια ομάδα ηρώων σαν τηδική σας;
ΘΗΣΕΑΣ: Ζητάεινα φέρουμεπίσω στην Ελλάδα τοχρυσόμαλλοδέρας,πουβρίσκεται
στην Κολχίδα.Λοιπόν,θα έρθειςμαζίμας;
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Θα έρθω.Έπειτα απ’όσα συνέβησαν,ένα ταξιδάκιθα μουέκανεκαλό.
Φύγαμε!
ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ
ΗΡΑ: Μόνο ο Ιάσοναςμπορείνα εκδικηθείτον Πελία,αυτόν πουαρνείταινα με
λατρέψει!Ποιαν;Εμένα!Τηβασίλισσα τουΟλύμπου!

26. [26]
ΑΘΗΝΑ:Για να τιμωρήσειςτονΠελία,έστειλεςτον Ιάσονα στην Κολχίδα;
ΗΡΑ: Ναι.Για να πετύχειτο σχέδιόμου, πρέπει ο νεαρόςπρίγκιπαςνα γυρίσεινικητής
από αυτήτην αποστολή……Η Μήδεια θα μπορούσενα μαςβοηθήσει!Αν
ερωτευτείτονΙάσονα,θα ματαιώσειτιςπαγίδεςτουπατέρα τηςκαιθα
ακολουθήσειτονόμορφοπρίγκιπα στηΘεσσαλία….
ΑΘΗΝΑ:Μήδεια;Μιλάς για την κόρητουβασιλιά Αιήτη;
ΗΡΑ: Ναι,τηΜήδεια,τη μάγισσα!Αν γυρίσειστην Ιωλκόμε τον Ιάσονα,είναισίγουρο
ότι θα με βοηθήσεινα ξεφορτωθώτον Πελία!
ΑΘΗΝΑ:Μου αρέσειη ιδέα σου,Ήρα!Πρέπει να πείσουμετον Έρωτα να μας βοηθήσει.
Πάμε να συναντήσουμετημητέρα τουμικρούθεούτης αγάπης,την Αφροδίτη!
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΑΦΡΟΔΙΤΗ:Τι κάνετεεδώ;Με ξαφνιάσατε!Μα,τιχαρά να βλέπω στοσπίτι μου τη
βασίλισσα τουΟλύμπου καιτην κόρη τουΔία! Σε τι μπορώ να σαςβοηθήσω;
ΗΡΑ: Θέλουμενα κάνειςτηΜήδεια να ερωτευτείτον Ιάσονα.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Αύριοκιόλας,οΈρωτας θα ρίξειτο βέλοςτης αγάπηςστηΜήδεια,που θα
ερωτευτείαμέσωςτονπροστατευόμενό σας.
ΑΘΗΝΑ: Μερικέςφορέςόμως, ο Έρωταςκάνειτου κεφαλιούτου!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ:Αν του υποσχεθώτη χρυσή μπάλα του Δία,θα με υπακούσει.Τουαρέσειτόσο
πολύ αυτότο παιχνίδι!
ΣΤΗΝ ΚΟΛΧΙΔΑ
Α’ΦΡΟΥΡΟΣ: Άρχοντα Αιήτη,αρματωμένοιξένοιξεμπαρκάρανεστολιμάνικιέρχονται
κατά δω!
ΑΙΗΤΗΣ: Σάςέχω πει ένα εκατομμύριο φορές:να βυθίζετεόλα τα ξένα πλοία,προτού
μπουν στο λιμάνι!
Β’ ΦΡΟΥΡΟΣ:Μα,… ήταναόρατοτοπλοίοτους!

27. [27]
ΑΙΗΤΗΣ: Πιστεύεις ότιμε αυτέςτις σαχλαμάρεςθα γλιτώσειςτην τιμωρία;
Α’ΦΡΟΥΡΟΣ: Είχε πολύ πυκνή ομίχλη,άρχοντά μου.
ΑΙΗΤΗΣ: Πολύ καλά!Θα υποδεχτούμετουςξένουςσύμφωνα με όλους τουςιερούςνόμους
της φιλοξενίαςκαιστηνπρώτηευκαιρία θα τούςσκοτώσετε,αν θέλετενα σώσετε
τα κεφαλάκια σας….
Β’ ΦΡΟΥΡΟΣ:Να παραγγείλωνα ετοιμάσουντοδείπνο;
ΑΙΗΤΗΣ: Ναι,ένα πολύ πλούσιοδείπνο.Μπορεί να είναιτο τελευταίοτους.Καιπέστε
στουςξένουςνα περάσουν.
………………………………………………………………………………………………………………
ΑΙΗΤΗΣ: Ευγενικοίμου φίλοι,είστεφιλοξενούμενοίμου.Εδώθα φάτεκαιθα
ξεκουραστείτεκαλά.Αλλά,πέστεμουπρώτα,τι σάςφέρνειστα μέρημας;
ΙΑΣΟΝΑΣ: Σ’ευχαριστούμεγια τηνωραία υποδοχή.Είμαιο Ιάσοναςκαιη συνοδεία μου
είναιόλοι πρίγκιπεςή ήρωεςτης Ελλάδας,γιοίή εγγόνια θεών.Είμαστε
σύμμαχοί σουκαι θα πολεμήσουμετους εχθρούςσου,αν μαςτο ζητήσεις.
ΉρθαμεστηνΚολχίδα με την ελπίδα να μας δώσειςτο χρυσόμαλλοδέρας.
ΑΙΗΤΗΣ: Μαζευτήκατεαπ’όλητηνΕλλάδα κιήρθατεεδώ,όχι για τοδέρμα,αλλά για τη
βασιλικήμου εξουσία!
ΘΗΣΕΑΣ: Αιήτη,σε παρακαλώ,συγκρατήσου!Δεν ήρθαμεστην πόλησουμε τέτοιες
βλέψεις.Ήρθαμεγια να ικανοποιήσουμετην επιθυμία τηςθεάςτων θεών!
Αν αρνηθείς,θα προσβάλειςτην Ήρα!
ΑΙΗΤΗΣ: Αυτόαλλάζειτα πράγματα.Θα πρέπει,όμως,να δοκιμάσωτο θάρροςσου.
ΙΑΣΟΝΑΣ: Τιπρέπει να κάνω;
ΑΙΗΤΗΣ: Θα πρέπεινα ζέψειςτουςδυο χαλκοπόδαρουςταύρουςμου,που απότα
ρουθούνια τουςβγάζουνφωτιέςκαινα οργώσειςτο χωράφι.Στησυνέχεια,θα
πάρειςδόντια δράκουκαιθα τα σπείρειςστ’αυλάκια.Απόκάθεδόντιθα
ξεφυτρώσεικιέναςπάνοπλοςγίγαντας.Εσύθα πρέπει να τους σκοτώσειςόλους.
Αντα καταφέρεις,τοχρυσόμαλλοδέραςθα γίνειδικόσου.

28. [28]
ΙΑΣΟΝΑΣ: Θα κάνωό,τιμού ζητάς.Αλλά αλίμονόσουαν δεν κρατήσειςτολόγοσου.
ΑΙΗΤΗΣ: Φιλοξενούμενε,μηναμφιβάλλειςγια τολόγομου.Θα συναντηθούμεαύριοτην
αυγήστο πεδίοτης δοκιμασίας.
……………………………………………………………………………………………………............................................
ΑΡΓΟΣ: Ιάσονα,νομίζωότιδεν πρέπεινα αντιμετωπίσειςτηδοκιμασία μόνοςσου.
ΠΗΛΕΑΣ: Συμφωνώμε τον Άργο,είναισίγουρα παγίδα.
ΙΑΣΟΝΑΣ: Τοκαθήκοναυτόείναιδικόμου.Θα τα βγάλωπέρα μόνοςμου.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Τουλάχιστον,άφησέμενα δαμάσωεγώτουςταύρους.Κανείςεδώδεν ξέρει
απόζώα καλύτερα απόμένα.
ΙΑΣΟΝΑΣ: Όχι, ο βασιλιάςθα πει ότι χρειάζομαιτηβοήθεια μιαςγυναίκας.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Ήτανγυναίκα όμως,εκείνηπουεξόντωσετοαγριογούρουνοτηςΚαλυδώνας.
ΘΗΣΕΑΣ: Θα μπορούσα εγώμαζί με τον Πηλέα να πάμενα σου φέρουμετα δόντια του
δράκου.
ΙΑΣΟΝΑΣ: Αυτή τηβοήθεια θα τη δεχτώ. Έτσι,στο μεταξύ,θα μπορέσωνα ξεκουραστώ
λιγάκικαινα ετοιμαστώγια τη δοκιμασία.Όσογια τα υπόλοιπα,σαςπαρακαλώ,
μην επιμένετε.
ΔΟΥΛΑ: Η πριγκίπισσα Μήδεια,η κυρά μου,προσκαλείτην Αταλάντηστοδωμάτιότης.
Έχει μεγάληπεριέργεια να γνωρίσειτημοναδικήγυναίκα αργοναύτη.
ΑΡΓΟΣ: Αυτότο μπέρδεμα δεμ’ αρέσεικαθόλου.ΗΜήδεια,η κόρητου Αιήτη,έχει
μαγικέςδυνάμεις.
ΔΟΥΛΑ: Αυτόείναιαλήθεια.Ηκυρά μου είναιμάγισσα.Δεχρησιμοποιείόμως ποτέ τις
δυνάμειςτης για να κάνεικακόσεξένους,όπως η μητέρα της καιη αδερφήτης,
η Κίρκη.Νομίζω ότι θέλειτο καλόσας.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Τότελοιπόν,θα έρθω.
ΔΟΥΛΑ: Πρόσεξεόμωςνα μη μας πάρειχαμπάριοβασιλιάς.Απαγορεύειαυστηρά στη
Μήδεια να έρχεταισεεπαφήμε ξένους.Φοβάταιότιθα τους λυπηθείκαι θα
τους βοηθήσει.ΟΑιήτης συνηθίζεινα σκοτώνειόλουςτους ξένους,πριν καλά

29. [29]
καλά πατήσουντοπόδιτους στην Κολχίδα.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΜΗΔΕΙΑ: Θέλω να σου εμπιστευθώένα μήνυμα για τον πρίγκιπα Ιάσονα:θα μπορέσεινα
ξεπεράσειτηδοκιμασία μ’ένα μόνον τρόπο.Μέσα σ’ αυτότοκουτάκιυπάρχει
ένα θαυματουργόβάλσαμο.Όποιοςαλείψειμ’αυτότοσώμα του γίνεται
άτρωτοςγια μια ολόκληρημέρα.Πήγαινέτουαυτότοκουτί καιπες του ακόμα
κάτι:ανοι γίγαντεςείναιπάρα πολλοί,δεν έχειπαρά να εκσφενδονίσειμια
πέτρα ανάμεσά τους.Μια πέτρα μόνοφτάνει.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Δεσε καταλαβαίνω.Εσύπαίρνειςτομέροςτων Ελλήνων εναντίον τουπατέρα
σου. Γιατί;
ΜΗΔΕΙΑ: Σεπαρακαλώ,μημου κάνειςερωτήσεις.Πήγαινεγρήγορα,πριν ανακαλύψουν
ότι σου μίλησα.Μετάφερέτουτα λόγια μου.Μόνο έτσι θα νικήσει!
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Μα εσύ τοναγαπάς!
ΜΗΔΕΙΑ: Ναι,τοναγάπησα απ’την πρώτη στιγμήπου τον είδα.Πήγαινετώρα!
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Αναυτόείναιαγάπη,δεθέλωνα τη γνωρίσωποτέ.
……………………………………………………………………………………………………………………………….
ΙΑΣΟΝΑΣ: Αυτήτη βοήθεια θα τη δεχθώ.Μου τη στέλνουν οιθεοί.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:Μα είναιτέχνασμα!
ΘΗΣΕΑΣ: Ένα τέχνασμα για να αντιμετωπίσουμεένα άλλοτέχνασμα.
ΠΗΛΕΑΣ: Έναςήρωας δενπρέπεινα χρησιμοποιεί μόνοτο θάρρος,αλλά καιτην πονηριά.
ΑΡΓΟΣ: Καλά θα κάνειςνα δεχθείςαυτή τη βοήθεια,Ιάσονα!
ΧΟΡΟΣ: Με τη βοήθεια,λοιπόν,τηςμάγισσαςαυτής
κατάφερεοΙάσοναςκαιβγήκενικητής.
Ο βασιλιάςοδύρεται, ζητάειτιμωρία
που βγήκεολοζώντανοςαπ’τηδοκιμασία.
ΑΙΗΤΗΣ: Ποτέ δεθα πάρουντοχρυσόμαλλοδέρας!Μεακούτε;Ποτέ!Είμαι σίγουροςότιη
Μήδεια χρησιμοποίησεμαγεία για να βοηθήσειτον Ιάσονα!Αυτόςδεθα κέρδιζε

30. [30]
ποτέμόνος τουτον αγώνα!
Α’ΦΡΟΥΡΟΣ:Τι θέλετενα κάνουμε,βασιλιά μας;
Β’ ΦΡΟΥΡΟΣ:Να κάψουμετοκαράβιτους!Καινα τουςσκοτώσουμεόλους!
ΑΙΗΤΗΣ: Καινα βρείτετηνπροδότρια την κόρημου!
……………………………………………………………………………………………………………………………
ΜΗΔΕΙΑ: Ιάσονα!Πρέπεινα φύγουμεγρήγορα!Οπατέραςμουθα μας σκοτώσει!
ΙΑΣΟΝΑΣ:Μα τι λες; Δενμπορώ να φύγωχωρίς το χρυσόμαλλοδέρας!
ΜΗΔΕΙΑ: Θα σεβοηθήσω να το αρπάξεις,αν μουυποσχεθείςότι θα με πάρειςμαζί σου και
θα με παντρευτείς….
ΙΑΣΟΝΑΣ:ΜάρτυρέςμουοΔίας καιη Ήρα,υπόσχομαινα γίνω σύζυγόςσου για πάντα.
ΧΟΡΟΣ: Με ένα που η Μήδεια ήξερεξόρκιτρομαχτικό
εκοίμησετουδέρατοςτον άγρυπνοφρουρό
Ξεκρέμασαν απ’τοκλαδίμέσα στοδάσοςτουΆρη
τοζηλευτό,το ξακουστόχρυσόμαλλοκριάρι.
Καιμε την Ήρα συντροφιά,την Αθηνά στην πλώρη
κίνησαν για της Ιωλκούτην πλούσια την πόλη.
Δεν πέρασεπολύςκαιρός πιάνειη «Αργώ» λιμάνι
κι ένανψαρά ρωτήσανεοβασιλιάςτικάνει.
ΣΤΗΝ ΙΩΛΚΟ
ΨΑΡΑΣ: Ιάσονα,εσύείσαι;
ΙΑΣΟΝΑΣ:Ναι,χάρηστουςθεούςκαταφέραμετοακατόρθωτο!Να που γυρίσαμεστην
Ιωλκό με το χρυσόμαλλοδέρας!
ΨΑΡΑΣ: Όλοιεδώ σε νομίζουνγια νεκρό.Μόλις έφυγες,ο Πελίαςξεφορτώθηκετους
γονείςσου. Κρύψου,γιατίαυτόςοσφετεριστήςθα σκοτώσεικιεσένα!
ΠΗΛΕΑΣ: Ιάσονα,είμαστεπρόθυμοινα σουσυμπαρασταθούμε.Αςεπιτεθούμεαπόψε

31. [31]
κιόλας,αιφνιδιαστικά!
ΘΗΣΕΑΣ: Δεν τοβρίσκω καιτόσοκαλήιδέα.Είμαστελίγοι για να τα βάλουμεμε το στρατό
του Πελία.Προτείνωνα επιστρέψειοκαθέναςμαςστην πόλη του,να
συγκεντρώσειτοδικότου στρατόκαιτότενα επιτεθούμε.
ΜΗΔΕΙΑ: Θα πάω μόνημου στηνπόλη καιμε πονηριά θα σκοτώσωτον Πελία.Θα μου
ανοίξουντιςπύλεςγιατίκανείςδε με ξέρειστην Ιωλκό.Να έρθετενα με
συναντήσετεότανδείτεαναμμένουςπυρσούςστηστέγητουπαλατιού.
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΜΗΔΕΙΑ: Θέλωνα δω τοβασιλιά σας.Η αγαπημένημουθεά,η Άρτεμις,μου έχει
αναθέσεινα φέρω νιάτα καιευτυχία σεαυτήν την πόλη.
ΠΕΛΙΑΣ: Τι θέλεις,ιέρεια;Σουέχει δώσει η Άρτεμιςμήνυμα για εμένα;
ΜΗΔΕΙΑ: Ναι.Είσαιο πιο ευσεβήςαπ’όλους τουςβασιλιάδες κι αντάλλαγμα για τις
θυσίες που της πρόσφερες,θα σουπροσφέρειεκείνηνιάτα.
ΠΕΛΙΑΣ: Και πώς θα με κάνειςνεότερο;
ΜΗΔΕΙΑ: Φέρτεμου τοπιο γέρικοκριάρι.Κομματιάστετοκαιρίξτετοσε μια χύτρα που
βράζει.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΠΕΛΙΑΣ: Ώστεείσαιστ’ αλήθεια μάγισσα!Κόρεςμου,κάντεό,τισάςζητήσειη ιέρεια!
ΜΗΔΕΙΑ: Θα έχεις ύπνο ελαφρύ με ένα φίλτρομαγικό
κι ότανξυπνήσειςτο πρωί θα είσαιείκοσιχρονών……………………………
ΜΗΔΕΙΑ: Καιτώρα,εγώ, Πελιάδες,θα ανέβω στηστέγητου παλατιούν’ανάψω
πυρσούς για ν’ακούσειη θεά του φεγγαριούτιςπροσευχέςμου.Εσείς, ξέρετε
τι πρέπει να κάνετε…
ΧΟΡΟΣ: Αθέλητα οικόρεςτου τοβασιλιά σκοτώνουν
και τοπρωί κατάλαβαν,κλαίνεκαιμαραζώνουν.
Ο Ιάσονας συγκέντρωσετον κόσμοστην πλατεία
και η φωνήτου αντήχησεχωρίς καμιά κακία.

32. [32]
ΙΑΣΟΝΑΣ: Εκδικήθηκα εκείνονπουμε αδίκησεπρώτοςκαιμάλιστα μετιμωρία πολύ
μικρότερηαπ’όσα τράβηξα εγώ καιηοικογένειά μουεξαιτίαςτου.Παρόλα
αυτά,δεσκοπεύωνα κρατήσωτη βασιλεία για τον εαυτόμου.Πιστεύωότι είναι
πιο σωστόνα παραδώσωτοθρόνοστομοναχογιότουΠελία,στον ‘Ακαστο.
Όσογια τις αδερφέςτου,έχωνα πω ότι δεν αμάρτησαν απόκακία,αλλά
εξαπατήθηκαν παράτηθέλησήτους.Γι αυτόαναλαμβάνωεγώπροσωπικά να
τις αποκαταστήσω,παντρεύοντάςτιςμεβασιλόπουλα,όπωςτους ταιριάζει.
ΑΚΑΣΤΟΣ: Σοφά μίλησες,Ιάσονα!Θα αναλάβω εγώτοθρόνοτουπατέρα μου,όπως
ορίζουνοι νόμοιμας. Κι εύχομαινα εξαγνιστούν όσοι,για να αποδώσουν
δικαιοσύνη,σκότωσαντον Πελία.Νομίζωόμως, πως η ταφήτουθα πρέπεινα
γίνειμε μεγαλοπρέπεια,βασιλιάςήταν άλλωστε.Εκτόςαπότοπλούσιογεύμα
στοοποίο θα προσκαλέσωόλουςτους βασιλιάδεςτων ελληνικών πόλεων,θα
διοργανώσωλαμπρούςαγώνες,όπουοινέοιθα παραβγούν στοδίσκο,στο
ακόντιο,στοάλμα,στηνπάληκαισεόσα άλλα αθλήματα θέλουν.Έτσι,ελπίζω
ότιθα βρειλίγη χαρά η ψυχήτου πατέρα μουστο δίχως γυρισμόταξίδιτου
προςτο βασίλειοτωννεκρών.Του άρεσαν πολύοιαγώνες,άλλωστε.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ΧΟΡΟΣ: Κι ευθύςοι νέοιόρμησαν μ’ενθουσιασμόπερίσσιο
πάλεψανκαιπυγμάχησαν,μετρήθηκαν στοδίσκο.
Κι έξαφνα μέσα στηςγιορτήςτην τόσηφασαρία
έναςσεβάσμιοςγέρονταςπροβάλλειαπ’τηγωνία.
ΙΑΣΟΣ: Ποια είσαι εσύκόρη;Τ’ όνομά σουείναιξακουστόσ’ όλητην Ελλάδα,μα κανείςδεν
ξέρειτονπατέρα σουκαιτη μητέρα σου.Λένεότιμεγάλωσεςστα δάση,…αλλά αν
η καρδιά μουδε με ξεγελά….
ΑΤΑΛΑΝΤΗ:(βγάζειένα βραχιολάκι) Δεν ξέρωγιατίστοδείχνω, κανείςδεν το’χει δει μέχρι
σήμερα.Ήτανπερασμένοστοχέριμουόταν ήμουνα μικρήκι είχα για μητέρα
μια αρκούδα.Έπειτα μουστένεψεπολύκαιτο έβγαλα.Κοίταξέτο! Έτσι,ίσως

33. [33]
καταλάβειςποια είμαι.
ΙΑΣΟΣ: Είσαι η κόρητου βασιλιά Ίασουκιεγώ είμαι ο άτυχοςπατέραςσου! Ήθελα να
πεθάνεις,τυφλωμένοςαπ’την περηφάνια μου,αλλά ευχαριστώτιςαρκούδες
που σου στάθηκανσαν γονείς.Αν μπορείς,συγχώρα με.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Μην κατηγορείςτονεαυτόσουπουμ’ εγκατέλειψες.Στοκάτωκάτω,αν είχα
μεγαλώσειστοπαλάτι,μέσα στα παιχνίδια,δεθα ήμουνα παρά μια
βασιλοπούλα ικανή μόνοστοκέντημα,ενώτώρα…Οδικός μου άθλος θα
είναινα βοηθήσωκαι να παρηγορήσωτον κουρασμένοπατέραμου.
ΣΤΗΝΑΡΚΑΔΙΑ
ΧΟΡΟΣ: Η Αταλάντηεπέστρεψεστα πατρικά λημέρια
κι όσοιτην εθυμόντουσαν της φίλαγαν τα χέρια.
Μα δενεπέρασεκαιρόςκιόλοιτους κρυφολέγουν
ότινα μείνειανύπαντρηκαθόλουδεν τοθέλουν.
ΙΑΣΟΣ: Άκουσέμε,δενπάει άλλοέτσι.Καιδεν τοσκέφτομαιμόνοεγώ,αλλά καιο
λαόςμας.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Για τι πράγμα μιλάς;
ΙΑΣΟΣ: Πρέπειπρώτα απ’ όλα να πιστέψειςότι όσοαφορά εμένα είσαιελεύθερηνα
κάνειςό.τιθέλεις.Σ’ αρέσεινα περνάςτιςμέρεςσου στα δάσησαν κυνηγός,
δεν έχω αντίρρηση,…..αλλά…….
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Άσε,θα συνεχίσωμόνη μου. Θέλειςνα παντρευτώ.
ΙΑΣΟΣ: Εγώ είμαι γέροςκαιδεν έχω γιούς.Ποιος θα βασιλέψειμετά απόμένα;Ο λαός
τα σκέφτεταιαυτά.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Μιλάς για το λαό,αλλά δελες ότιθέλεις να χορέψειςεγγονάκιαστα γόνατά
σου……. Πολύ καλά λοιπόν,…. Θα παντρευτώ!...... όποιον καταφέρεικαιμε
νικήσειστοτρέξιμο.Για τους χαμένουςόμως, η τιμωρία θα είναι…θάνατος.
ΧΟΡΟΣ: Παρόλοπουτο τίμημα ήταν πολύμεγάλο

34. [34]
ένα σωρόυποψήφιοιμαζεύτηκαν στοστάδιο.
Ανάμεσα στουςθεατέςήταν κιοΜελανίων
που ήτανεπίσης κυνηγόςτων άγριων θηρίων.
Σανπαλληκάριλογικόκαιφρόνιμοπερίσσια
τη γνώμητου ξεστόμιζεκάθεφορά στα ίσια.
ΜΕΛΑΝΙΩΝ: Τι παλαβομάρεςείναιαυτές;Θα διακινδυνεύσουν τόσοπολύ,απλώςκαι
μόνονγια να παντρευτούν;
ΧΟΡΟΣ: Η Αταλάντηπρόβαλλεσα μια θεά μπροστά του
κι ο Μελανίωνέχασε ευθύς τα λογικά του.
ΜΕΛΑΝΙΩΝ: Συγνώμηφίλοισας ζητώ που έτσι έχω μιλήσει
μα τουαγώνα τοέπαθλοδεν είχα αντικρύσει.
Γιατίνα μη δοκιμάσωκι εγώ αν είναινα κερδίσωμια τόσοόμορφηκοπέλα;
Τους τολμηρούςοι θεοίτους συντρέχουν.
ΧΟΡΟΣ: Η Αταλάντηέτρεχεσαν τηςθεάςτοβέλος
και καθενόςμνηστήρα τηςερχότανετοτέλος.
ΜΕΛΑΝΙΩΝ: Δε θα δοξαστείς,ξέρεις,νικώνταςόλουςαυτούςπουτρέχουν σα χελώνες.
Με μένα αγωνίσου!Είμαιδισέγγονος τουθεούΠοσειδώνα.Αν με κερδίσεις,
όνομα σπουδαίοάξια θα αποκτήσεις.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ: Όσο είναι,ξένε,μπορετόφύγεκαιξέχασέμε.Είναισκληροίτουγάμουμου οι
όροι.Καμιά δεθ’ αρνηθείνα γίνειγυναίκα σου,κάθεγνωστικήκοπέλα θα σε
θέλει. Αχ, άμοιρε,μακάρινα μημε είχες δει ποτέ!Θα σου άξιζενα ζήσεις.
Κι εγώ,αν η θεά το γάμοδεμου απαγόρευε,εσένα θα διάλεγα για άντρα.
ΧΟΡΟΣ: Στον ουρανότοβλέμμα τουσήκωσε τότεο νέος
απ’τους θεούς βοήθεια εζήτησεν ευθέως.
ΜΕΛΑΝΙΩΝ: Του έρωτα η βασίλισσα αςμου σταθείβοηθός
εσύ Αφροδίτημουχρυσή που λούζεσαιστοφως.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Πάντα μεσυγκινούνόσοιερωτεύονταιαληθινά,γιαυτόεμφανίστηκα.Μην

35. [35]
ανησυχείς,είμαιαόρατηγια τουςάλλους.Μόνον έναςτρόποςυπάρχειγια
να νικήσεις τηνΑταλάντη.Πάρεαυτάτα τρία χρυσά μήλα.ΗΑταλάντηθα σε
αφήσεινα προπορευτείς,έτσικάνειπάντα.Κάθεφορά πουθα νιώθειςτην
ανάσα τηςστονώμο σου, ρίχνεκαιαπό ένα μήλο.Αυτή θα σκύβεινα το
μαζέψει.Δε θα μπορεί να αντισταθεί.Έτσι,θα κερδίσειςπολύτιμοχρόνο.
ΧΟΡΟΣ: Το σύνθημα ν’ αρχίσουνεέδωσεοβασιλιάς
κι οι δυο τους ξεχυθήκανεκιορμήσανεμεμιάς.
Τα δόντια ονέος έσφιξε,φυσούσε,ξεφυσούσε
μα της θεάςτη συμβουλήπιστά ακολουθούσε.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Στοτέλοςβγήκενικητήςφόρεσετοστεφάνι
κι η κοπελιά ξαφνιάστηκεδεν ξέρειτινα κάνει.
Μα αφούείχε πει τονικητή πως άντρα τηςθα πάρει
στογάμοτην οδήγησαν μ’αυτότοπαλληκάρι.
Τότεη θεά η Άρτεμιςεκείκοντά εφάνη
καιγια τον όρκομίλησεοπού παλιά είχε κάνει.
ΑΡΤΕΜΙΣ: Πάτησεςτονόρκοσου,Αταλάντη.Σεκαταλαβαίνω,αλλάδεμπορώνα σου
το συγχωρήσω.Θα σας μεταμορφώσωσελιοντάρια. Έτσι,θα παραμείνετε
παντρεμένοι,αλλά θα έχετεχάσειπια τουςεαυτούςσας.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………...
ΤΕΛΟΣ

36. [36]