Neki detalji o samom naučniku...

1. Biografija Fibonačija
Leonardo Pisano je jedan od najvećih evropskih matematičara srednjeg veka.
Više je poznat pod imenom Fibonacci, što je skraćenica od Filius Bonacci,
odnosno Bonačijev sin. Sam sebe je nekada nazivao Bigollo, što u toskanskom
dijalektu znači putnik. Rodjen je oko 1175.godine u Pizi, koja je u to vreme bila
značajan trgovački grad, a danas poznata po čuvenom Krivom tornju. Njegov
otac Guljermo Bonači je bio carinski službenik u jednom gradu u današnjem
alžiru, gde je zastupao trgovinske i carinske interese Pize. Bonači je sa sobom
poveo i svoga sina da bi ga obučio računu i arapskim ciframa, koje još nisu bile
upotrebljavane u Evropi, kako bi postao uspešan trgovac. Boraveći u Africi,
Leonardo je primetio da tamošnji trgovci koriste sasvim drugu metodu za
zapisivanje brojeva. Notacija potiče iz Indije i preneta je, trgovačkom praksom,
na Bliski Istok, pa u Afriku. Nakon boravka u Africi, Leonarda otac šalje na
putovanja u Egipat, Siriju, Grčku, Siciliju, Provansu, gde on prikuplja i uči razne
matematičke metode. Nije bilo potrebno dugo vremena da Fibonači uvidi
prednost indo-arapske notacije i po povratku u Pizu, 1202.god. napiše knjigu
Liber Abbaci, Knjigu o računanju , u kojoj opisuje novi metod računanja. U ovoj
knjizi su se našla skoro sva algebarska i aritmetička znanja tog vremena. Osim
toga, u ovom delu se bavio i problemom zečeva, o kome ćemo govoriti u okviru
ovog časa.
Upotreba arapske numeracije se brzo raširila po celoj Evropi, a medju prvima koji
su je prihvatili su bili finansijeri i bankari iz Firence, koja je u to vreme bila
finansijski centar Evrope. Bankari su brzo uvideli da im novi način računanja daje
veliku prednost u odnosu na konkurenciju, pa su ga prihvatili u svim svojim
transakcijama.
Indo-arapska notacija brojeva se zadržala u matematici i finansijama do
današnjih dana i po svoj prilici trajaće sve dok bude trajala i civilizacija.
Statua Fibonačija je podignuta u gradu Piza u 19.veku i više puta je bila
premeštana. Danas se nalazi u zgradi groblja odmah do krivog tornja u Pizi.
Tokom bombardovanja u Drugom svetskom ratu, zgrada u kojoj se tada
spomenik nalazio je totalno uništena, ali je statua nekim čudom, preživela skoro
neoštećena. Jedino su oštećeni prsti, što neki doživljavaju kao simboličan znak
da je vreme računaja na prste davno iza nas.