1. ANG DALAGANG INA!!
ANG DALAGANG INA!!
NI Rhea Hernandez
Pinoy poems
http://www.tulawento.blogspot.com/
Natutong umibig sa kasawiang palad niloko at nabigo,
Nagtiwala sa lalaking bolero ng mabuntis binlang nag laho,
Iniwan ang tiyang nakalobo ayaw panagutan kang totoo,
Gusto mong ilaban subalit ano kayang gawin ikaw naloko.
Ang kasalanan mo lang nag mahal ka ng todo todo sa kanya,
Ang masaklap mga tao ikaw ay nilibak di ka maunawaan,
Marami ang lumibak at humusga sa iyo pero pinanindigan,
Ang maganda bata sa iyong sinapupunan ay iyong ipinaglaban.
Alam mong ikaw nag kamali nadapa ngayon ikaw lumalaban,
Ang hangad mo lang ikaw intindihin ang iyong kinasadlakan,
Taong mapanuri di ka nila maintindihan ikaw pinagtatawanan,
Subalit sa iyong sarili nagsisi kung bakit siya pinagkatiwalaan.
Ang maging dalagang ina di biro talaga mag isang pinapasan,
Ang pag papalaki sa anak na mahal di biro talaga ang dinadaanan,
Ni sa isipan di sumagi at pinag sisihan ang pag supot sanlibutan,
Ang anak na siyang nag bibigay ng kaligayahan at kasiyahan.
Sa pag kakadapa pilit bumabangon kahit hilahod gumagapang,
Kahit hirap mag isang pinapasan itinataguyod isang matapang,
Na ina handang gawin ang lahat para sa butong anak nilalang,
Kahit ang puso ay nawindang buo parin di totoo ang binibintang.
Sa pagdaraan ng mga araw kay hirap ng pinagdadanan,
Ang bumangon sa pag kalugmok kailangan ang katatagan,
Salamat sa mahal na mga magulang di sila iniwan tuluyan,
Sa kanilang pag kakadapa dalawang kamay inalalayan.
Laking pasasalamat mga magulang mo di ka pinabayaan,
Silang sa iyo nakaalalay sa iyong dumadamay sa kalungkutan ,
Ngayon nag sisi ka kung bakit di mo noon sila pinakingan,
Bakit kaya lagi huli ang pag sisi sana maganda ang kinabukasan.
Kung nakinig sana lang sa kanilang mga pangaral di sana!!
Kahit masakit aminin ang pag kakamali ay akin talaga,
Naging padalos dalos di nag isip kung bakit ngayon nag iisa,
Kahit nag kamali ako masaya narin dahil sa baby kong kasama.
Siya ngayon ang aking munting kaligayahan sa buhay ngayon,
Kung may ipag papasalamat ang baby ko ito ang mayroon ,
Isa ang dahilan kung bakit ako nag susumikap makaahon,
Mag hihilom ang mga sugat pag dating ng tamang panahon.
Ang natamong kasawian dina ito mag dudulot ng kapaitan,
Dito sa puso ko at isipan mag sisilbing magandang karanasan,

2. Sisilbing aral kaninoman para di ako pamarisan ng mga kabataan,
Sobrang tiwala sa kalalakihan ito ang kilalabasan ang kasawian.
Ni Rhea Hernandez November 16,2011
Ang dalagang ina
IKAW AT ANG BATAS Ni Atty. Jose C. Sison | Updated March 8, 2012 - 12:00am
SI Bella ay isang dalaga sa barrio na kadalasang namumukod-tangi sa mga handaan dahil sa kanyang
kagandahan. Marami nga siyang manliligaw na sa iba’t iba pang lugar nanggaling.
Umakyat yata sa ulo ni Bella ang sarap ng pagkakaroon ng sangkatutak na manliligaw. Kaya lang ang
kinabagsakan, nabuntis siya na hindi nalalaman kung sino ang ama dahil sa dinami-dami ng nanligaw sa
kanya at sa dami ng kanyang nakarelasyon.
Sa kabila ng masaklap niyang sitwasyon, nangibabaw pa rin ang pagpapalaki kay Bella bilang isang Pilipino.
Tinanggap niya ang trahedyang sinapit sa buhay at may dignidad na hinarap ang pagbubuntis. Nanganak siya
ng isang sanggol na babae na pinangalanan niyang Amor. Bininyagan ang bata sa kanilang lokal na simbahan.
Ayon sa rekord na hinanda ng pari ng parokya, binanggit na si Bella ang ina at ang ama naman ay hindi kilala.
Nagpatuloy si Bella sa pangangalaga kay Amor. Samantala, nakilala ni Bella si Rolly, isang binata mula sa
kalapit na bayan. Nanligaw si Rolly kay Bella, maganda pa rin kasi ang dalaga kahit pa nabuntis at nagkaanak
na ito. Dahil natuto na sa nangyari sa kanya, sinigurado ni Bella na mauuwi sa kasalan ang panliligaw ni Rolly.
Nagpakasal nga sina Rolly at Bella. Nagpatuloy si Amor sa pagtira sa piling nila. Mula sa pagpapakasal ng
dalawa ay nagkaroon sila ng dalawang anak na babae. Makalipas ang tatlumpu’t limang taon ay namatay si
Bella. Ang anak niyang si Amor na noon ay dalaga na ay naghabol ng mana mula sa ari-ariang naiwan ng ina.
May karapatan ba siya?
WALA. Kahit totoo pa na anak ni Bella si Amor ay hindi naman niya naipakita na kinilala siya ng ina noong
nabubuhay pa ito. Kahit sa rekord ng kanyang kapanganakan, sa kanyang testamento o kahit sa anumang
dokumento ay walang ginawang pagkilala si Bella sa anak. Ang rekord ng simbahan na tanging ebidensiya na
nagamit ni Amor ay hindi maituturing na pagkilala sa kanya ni Bella dahil ang pari lang ang nagsulat at
nagbanggit kay Bella bilang di-umano ay nanay niya. Lumalabas na wala naging partisipasyon si Bella sa
pagkakasulat nito. Maraming ganitong kaso (Adriano vs. De Jesus, 23 Phil. 350; Samson vs. Tan, 48 Phil. 401;
Madridejo vs. de Leon, 55 Phil. 1). Walang karapatan na maging tagapagmana ang isang anak sa labas
hanggang hindi pa siya kinikilala ng magulang at dahil walang ginawang pagkilala si Bella sa anak, walang
karapatan na maghabol ng mana si Amor.
Ang dapat na ginawa ni Amor ay nagsampa ng kaso noong nabubuhay pa ang kanyang ina para mapilitan ito
na kilalanin siya. Ngayon ay hindi na niya ito puwedeng gawin dahil kahit nasa hustong gulang na siya ay patay
na ang kanyang ina (Canales vs. Arrogante, et.al., 91 Phil. 6; Art. 285, New Civil Code). Nadesisyonan ito bago
pa ipasa ang Family Code. Ngayon, kahit hindi kinilala ang isang anak sa labas, pwede na siyang magmana.
Dalagang ina

3. (Pilipino Star Ngayon) | Updated August 25, 2013 - 12:00am
1
0 googleplus0
0
Dear Dr. Love,
Unang-una sa lahat ay binabati kita ng magandang araw pati na ang buong staff ng Pilipino Star NGAYON at
ang mga mambabasa.
Itago mo na lang ako sa pangalang Kristine, isang single mother. Aaminin kong ito’y bunga ng isang
pagkakamali na ngayo’y pinagsisisihan ko.
Ang hindi ko pinagsisisihan ay ang pagkakaroon ko ng isang anak na lalaki na matalino at nasa grade 2 na.
Ngunit ang kalagayan ko pala ngayon ay isang malaking disadvantage sa aking love life.
Nagkaroon ako ng manliligaw na sinagot ko. Pero nang ipagtapat ko ang pagkakaroon ko ng anak ay bigla na
lamang siyang nanlamig at unti-unting lumayo sa akin.
Natatakot na tuloy akong mag-entertain ng manliligaw at baka ganoon pa rin ang mangyari.
Isasara ko na ba ang pintuan ng aking puso?
Kristine
Dear Kristine,
Hayaan mo lang na ligawan ka at huwag mong ipagmaramot sa mga lalaking may gusto sa iyo ang karapatang
lumigaw sa iyo.
Pero bago mo sagutin ang sino man sa kanila, ipagtapat mo agad ang kalagayan mo. Naniniwala ako na para
sa lalaking tunay na umiibig, ang kahapon ng isang babae ay walang halaga.
Magpasalamat ka at ‘yung boyfriend mong lumayo sa iyo matapos malamang may anak ka ay nagpakilala sa
kanyang sarili bilang lalaking hindi karapat-dapat sa iyo.
Dr. Love
(Disclaimer: Lahat ng mga sumusunod na kwento ay pawang kathang isip lamang ng
may akda at HINDI base sa tunay na pangyayari.)
Tuesday, June 7, 2011
DALAGANG INA
DALAGANG INA
Teaser
Ikaw ba ay isang dalagang ina? Ikanahihiya mo bang malaman ng mga tao na may anak ka sa
pagkadalaga?Paano kung muli kang umibig? Maipagtatapat mo ba sa taong mahal mo ang tungkol sa

4. iyong nakaraan? at ang naging bunga nito?O isa ka sa mga babaeng matatag ang paninindigan ang
magiging masaya sa kung ano man ang meron ka?
Si Rose isang kolehiyala. Mabait, masipag at masiyahin na estudyante at anak. Malimit syang
napapagalitan ng magulang dahil sa napakabait na bata. Pero dahilan sa umibig sya sa tamang edad
pero sa maling pagkakataon, lahat ng kanyang pinaghirapan ay biglaang mawawala.Mabubuntis at
hihiwalayan ng kasintahan. Natakot muling umibig dahilan na sa pagkakaroon nya ng anak sa
pagkadalaga. At pilit nyang iniisip na baka lahat ng lalaki ay ikahiya sya at layuan pagnalaman ang
pagkakaroon nya ng anak. Paano kung muling tumibok ang kanyang puso? Tuluyan ba syang
magpapadala dito?Magagawa ba nyang ipagtapat sa bagong sinisinta ang pagkakaroon nya ng anak?O
magagawa ba nyang itago ito sa taong bagong mahal nya?
Si Joshua isang binata na laki na may takot sa dyos. Galing man sa may kayang pamilya pero kahit
kailan ay hindi sya naging maluho. Naniniwala sya na ang mga kababaihan ay dapat inaalagan at
nirerespeto. Para sa kanya, ang isang bagay na kahit kailan ay hindi nya gagawin bago sya ikasal ay
magkipagtalik sa babae. Sagrado ang paniniwala nya dito na dapat, bawal ang halik at ang pisikalan sa
dalawang magkasintahan. At isa pa tinanim nya sa utak nya na kung mahal mo talaga ang isang tao,
handa kang maghintay sa mga ganyang klaseng bagay. Pero papaano kung ang babaeng mahal nya ay
nalaman nyang hindi pala naging tapat sa kanya? Handa ba syang magpatawad at papaano kung
malaman nyang may anak pala sa pagkadalaga ang bagong kasintahan, kahit iba ang naging kinalakihan
nyang paniniwala, magagawa pa ba nyang mapatawad ito?
Si Lhea ang bestfriend ni Rose. Ang tanging tao na nakakaalam lahat ng mga sekreto ni Rose. Mga
bagay na kahit ang sarili nyang pamilya ay hindi nya magawang sabihin. Mabait na bestfriend si Lhea,
basta alam nyang nasa katwiran ang best friend nya ay papanigan at ipaglalaban nya ito. Handa syang
lumaban ng patayan basta para kay Rose. Pero papaano kung may nililihim na din pala sa kanya ang
kanyang best friend na si Rose? Magagawa ba nyang mapatawad ito?
Si Jaime ang dating kasintahan ni Rose at ama ng kanilang anak na si Maribel.Naging duwag man sya
na panagutan ang pagbubuntis ni Rose pero walang araw na hindi nya ito pinagsisihan. Naipit sya sa
isang sitwasyon na kinakailangan nyang mamili kung ang sarili nyang magulang o ang kanyang mag-ina.
Pero papaano kung isang araw ay naisipan nyang balikan ang kanyang mag-ina? Handa kaya syang
tanggapin na meron na itong sarili din nyang pamilya? At papaano kung makaharap nya ang kanyang
anak sa unang pagkakataon, handa ba sya na malaman na hindi ito kilala ng sarili nyang anak?
Si Maribel anak nila Jaime at Rose, batang punong puno ng pagmamahal magmula sa kanyang ina. Ulila
sa ama, bata palang sya sinabi na sa kanya ng kanyang ina na ang kanyang ama ay matagal ng patay.
Pero papaano kung malaman nyang buhay pa pala ang ni minsan ay hindi nya nakilalang ama? Handa ba
syang mapatawad ang sarili nyang ina?At magagawa ba nyang mapatawad ang ama sa ginawa nitong
pagiwan sa kanyang ina?
CHAPTER 1
FIVE YEARS AGO....
JAIME: Rose, I'm sorry but I'm not ready to be a father yet! I have so many dreams that I still
want to fulfill! I'd like to finish college, get my dream job, then maybe after that have my own
family! But not now, that at this age!

5. ROSE: (habang umiiyak)Eh gago ka naman pala eh! Ano gusto mong gawin ko ngayon ha? Kung ayaw mo
pa sanang magkaanak eh di sana hindi mo ginawa ito diba?Sinabi ko naman kasi sayo buntis ako
dalawang bwan!
JAIME: Get an abortion! Basta hindi ko papanagutan yang batang yan!
ROSE: Get an abortion? Yan lang ba ang tanging solusyon sa lahat ng problema kapag nabubuntis ang
isang babae?You know what? You're just like those other guys, you have no balls to take
responsibility of your own actions! Kung may pagkakamali ka harapin mo! Hindi yung tinatakbuhan mo!
JAIME: You can call me anything you want, but that won't change anything!Hindi ko pa din
papanagutan yang batang yan! (tumalikod at akmang lalakad papalayo)
ROSE: (biglang nagsalita)I'm warning you know Jaime! Hinding hindi ako magpapa abort! Bubuhayin
ko ang batang ito, with or without you! HInding hindi mo din makikilala ang batang ito lalong lalo na
hinding hindi nya malalaman na ang ama nya ay isang inutil! Walang silbi!Na hindi kayang panindigan
ang sarili nyang pananagutan! (biglang umalis habang umiiyak)
PRESENT
...habang umiiyak si Rose sa kwarto nya
MARIBEL: Mommy! Why are you crying again?
ROSE: Nothing baby! Don't worry about mommy ok? I'll be fine!
MARIBEL: Naaalala mo na naman ba yung pagkamatay ni Daddy?
ROSE: (habang pinupunasan ang luha)Ha? Ah oo anak! Ok na ako nandito ka na kasi!
MARIBEL: Come on mommy, baba na tayo kanina ka pa tinatawag ni lola eh, ready na daw po ang
Lunch!
...at bumama ang mag-ina para mananghalian.
ROSE' MOM:(nahalatang namumugto ang mata at bumulong kay Rose)Oh, umiyak ka nanaman ba?
'Wag mong sabihin na iniyakan mo nanaman yang walang kwentang ama ng anak mo!
ROSE: Ma!(pinatahimik ang ina)Shh! Baka marinig kayo ng anak ko.
ROSE' MOM: Hay naku! Anak naman, limang taon ng nakakaraan nung iniwan nya kayong mag-ina.
Utang ng loob, 'wag mo na ulit sayangin ang luha mo sa walang kwentang tao! Hanggang ngayon ba
naman iniiyakan mo parin sya?
ROSE: Sa tuwing naalala ko yung mga ngyari at mga sinabi nya noon, hindi ko maiwasang hindi maluha!
ROSE'S MOM: Kaya magpasalamat ka na lang sa dyos at may anak kang nagmamahal sa'yo.
MARIBEL: (pumagitna sa ina nya at kanyang lola)Mommy, Lola, the table is ready! Kain na po tayo!
ROSE: (tumingin sa ina at ngumiti)Sige come one anak! Let's go!
...at nagsalo-salo ang tatlo sa pananghalian
CHAPTER 2
...sa Coffee Shop ni Lhea
LHEA: (napansing tulala nanaman ang kaibigang si Rose)Huy!
ROSE: Ha? Ano bakit?
LHEA: Anong bakit? Tulala ka nanaman! SI Jaime na naman ba ang nasaisip mo?
...hindi nakasagot si Rose
LHEA: Anak naman ng! Ano ba Rose! Kung sya iniisip mo, sigurado ka bang iniisip ka din nya? Move on
naman friend! Madaming boylets dyan sa tabi-tabi. 'Wag mong aksayahin ang luha mo dyan sa walang
kwentang tao na yan! It's been so long, hanggang ngayon ba hindi ka pa din na kakamove on?
ROSE: Hindi naman sa ganun mare, kaso sa tuwing naiisip ko lahat ng ngyari nuon, hindi ko mapigilang
hindi maiyak! Martyr na kung martyr! Sa tinagal ng naging kami, ni minsan hindi ko naisip na magagawa

6. nya yon.
LHEA: Hindi mo pa din ba sya napapatawad?
ROSE: Hindi ko alam! Nasira ang kinabukasan ko ng dahil sa ngyari! Naging working student ako
habang ang parents ko ang nagaalaga sa kanya nung sanggol pa lang sya. Napilitan akong kunin ang
kursong hindi ko naman gusto para lang mapabilis ang paggraduate ko sa college.
LHEA: Naku naman mare! Ano ba, tatanda ka ng maaga nyan!Cheer up mare, marami ka pang
mahahanap na iba dyan!
ROSE: Yun nga ang problema eh, sino ba ang magkakagusto sa isang dalagang ina na kagaya
ko?Karamihan ng lalaki dyan ayaw ng may sabit, ayaw sa babaeng may anak na.
LHEA: Naku mare! 'wag mong nilalahat ha! Hindi lahat ng lalaki ganyan.May mga lalaki din na walang
pakialam kung may anak ka sa ibang lalaki, ang importante sa kanila eh yung mahal mo din sila. Baka
naman yung mga boylet mo lang na nabibingwit ang mga ganyan!
ROSE: Ewan ko!
LHEA: Pero mare hypothetically speaking, papaano kung one day he'll come up to you at sabihin na
gusto kong kuhanin ang anak ko?
ROSE: Pag nangyari yan, magtago na sya sa pinanggalingan nya! kahit anong gawin nya hinding hindi
nya mahahawakan ang anak ko!Handa akong lumaban ng patayan at dalin na nya ako sa korte kung
gusto nya,wala akong pakialam!
LHEA: Hay naku, tama na nga yan! Tara, dun tayo ililibre kita ng kape!
ROSE: Kuripot mo naman! Kape lang? Ikaw na nga may-ari nito eh, bakit kaya hindi naman lunch or
dinner ang ilibre mo sa akin?
LHEA: Choosy ka? (biglang natawa)
ROSE: Hindi naman, nagsasabi lang ng totoo!Sige na manlibre ka na!
LHEA: Matitiis pa ba kita? Sige tara na, kain tayo! Saan mo gusto Max?Chowking? Shakey's Pizza?
...at tuluyan ng lumabas ng Coffee Shop ang dalawa para kumain
CHAPTER 3
...habang naglulunch ang magbest friend
LHEA: Mare, sama ka ha?
ROSE: Saan na naman yan?
LHEA: Yung friend ng friend ko may party sila this Saturday, isasama kita para naman malibang yang
utak mo! Awang awa na ako sayo eh.
ROSE: Inuman na naman yan?
LHEA: Hindi,pray over! Ipapapray over kita! (sabay humalakhak sa pagtawa) Natural Inuman, party
nga eh! Saan ka naman nakakita ng party na Bible Study diba?Anobey!
ROSE: Loka ka! Pero titignan ko muna, itatanong ko kay Mama kung ok lang sya magbantay ng bata.
LHEA: Don't worry mare, kung gusto mo ipagpapaalam pa kita. Baka nga no need pa yun. Panigurado
ako, sila ang magpapaparty pagikaw naman ang naglibang libang.
ROSE: Letse!
LHEA: Totoo naman eh! Mare naman, hindi ba obvious na magmula ng magkaanak ka, hindi ka na nag
lalalabas, trabaho ka na lang ng trabaho. Wala ka na ngang time para sa sarili mo eh.Look at you girl,
I think you need some seriouus make over!
ROSE: Manlait ba! Pero honestly, syempre naman! yun kasi ang kinakailangan eh. Iba na kasi ngayon
na may anak na ako kaysa nung wala pa akong anak.
LHEA: But that doesn't mean you should forget about yourself! Dapat nga mas mahalin mo sarli mo

7. since may anak ka na!Magpakayummy ka para sa mga boylets!
ROSE: Ikaw kahit kailan ka talaga puro ka kalandian!Pero sige itatanong ko kay mama and then I'll
let you know.
...paguwi ni Rose sa bahay
MARIBEL: (sinalubong ang ina sa may pintuan)Mommy! I miss u! (hinalikan ang ina sa may pisngi)
ROSE: (Yinakap ang anak)Baby! How's my girl? Where you being good with your lola?
MARIBEL: Yes mommy! Lola said If I'm good you're buying me some pasalubong na toy!
ROSE: But of course! kaya nga tinanong ko if you were being good eh, kasi I have your pasalubong!
(at ibinigay sa anak ang pasalubong na lauran)
MARIBEL: (muling hinalikan ang ina)Thank you mommy! You're the bestest mommy in the world! I
love you mommy!
ROSE: i Love you too baby! Kaya dapat lagi kang magpapakabait ha?
MARIBEL: Of course mommy, I'm always good with lola!
ROSE: Oh sige, go to your room na and you can play your new toy!
...at umakyat ang anak sa kwarto. Samantala si Rose naman ay nagpunta sa kusina kung nasaan ang
kanyang ina na nagluluto ng hapunan.
ROSE' MOM: Oh hija! Nandito ka na pala.
ROSE: Kakarating lang po ma!
ROSE' MOM: Oh sya sige, magpalit ka na ng damit mo at malapit na akong maghain ng hapunan.
ROSE: Maupo na kayo ma! Ako na lang ang tatapos nito!
ROSE' MOM: Ay naku sige, ikaw na nananakit na din ang paa ko!
ROSE: Sige po kayo nalang ang magpahinga at ako na dito.
...at si Rose na ang nagtuloy ng ginagawa ng kanyang ina.
CHAPTER 4
...habang kumakain
ROSE: Ah ma! May lakad ba kayo sa Sabado?
ROSE' MOM: Wala naman bakit?
ROSE: Ok lang po ba kung lumabas ako kasama si Lhea? Sa gabi naman po eh.
ROSE' MOM: Sure! Saan naman ba ang punta ninyo?
ROSE: Ewan ko po ba dun! Gusto daw nya akong ilabas, maglilibang libang lang po!
ROSE' MOM: That's really good hija! I'm glad to hear that!
...at ngumiti lang si Rose sa kanyang ina
MARIBEL: Mommy, where are you going?
ROSE: Ah may pupuntahan lang si mommy anak! Don't worry, gusto mo ng pasalubong?
MARIBEL: Sure mommy!Basta 'wag ka ng iiyak ulit ha? I don't like to see you crying again mommy! I
know how much you love daddy but I want you to have fun mommy! Para di ka na ulit ma sad!
...at nagkatinginan lang ang maginang si Rose at ang kanyang ina.
...kinabukasan sa Coffee Shop ni Lhea kung saan nagpapart time job si Rose
ROSE: (kausap si Lhea)Mare, pinayagan na ako ni mama for this Saturday!
LHEA: Really? That's good! Ano tumambling ba sa tuwa mama mo nung nalaman nyang lalabas tayo?
ROSE: Loka-loka! Masaya lang daw sya para sa akin!
LHEA: Sabi ko naman sa'yo eh!So anyway, that's really good! I'll pick you up nalang like around 7 pm.
Sounds good?
ROSE: Sige ikaw bahala!

8. LHEA: Bonggahan mo suot mo pagrumampa tayo sa Sabado ha? Baka naman mamaya dyan magmukha
ka nanamang losyang!
ROSE: Kung hindi lang kita boss dito, nasampal na kita!
LHEA: Ay dapat pa pala akong magpasalamat sa'yo! Oh sige thank you!
CHAPTER 5
...gabi ng lakad nila
LHEA: (tinext si Rose)Psst!! I'm on my way na ha!Maganda ba suot mo?
ROSE: (nagreply)Naman! Bongga, I feel so sluty on my outfit!
LHEA: (nagreply ulit) I can't wait to see it! Sige, malapit na ako sa inyo. kitakits!
...at habang hinihintay ni Rose si Lhea ay sinigurado muna nyang natutulog ang kanyang anak bago sya
umalis. At ng makatulog na ay nagtuloy na sila ni Lhea sa pupuntahan nilang party.
LHEA: (habang nagddrive)I love super love your outfit mare!
ROSE: Hindi ba ako mukhang pokpok nito? Ang ikli yata ng sobra nung skirt ko eh.
LHEA: Ang ganda kaya! Hindi ka lang sanay, puro kasi pangloshyang ang mga damit mo kaya hindi ka
sanay sa mga ganyang damit.
...nagtagal din ang kwentuhan nilang magkaibigan hanggang sa nakarating na sila sa pupuntahan nilang
party.
LHEA: (pagkapasok sa loob ng party)Whoah! Daming tao mare! Bongga, baka marami tayong boylet na
mabibingwit dito!
ROSE: Loka-loka! Teka nasaan na ba yang kaibigan mo? Sabi mo diba party ito ng friend ng friend
mo?
LHEA: Ano ba, hayaan mo na sila! Sa dinami dami ng tao dito, sa tingin mo care ko pang hagilapin sya?
Tara dun tayo sa may bar!
...habang kumukuha ng inumin may kumausap kay Rose
JOSHUA: Hey there!
ROSE: (napatingin)Oh Hi!
JOSHUA: Are you enjoying the party?
ROSE: Ummm... kakarating lang namin eh! And I really don't know anyone here except for my best
friend.
JOSHUA: By the way, I'm Joshua! And you are?
ROSE: Nice to meet you, and my name is Rose!
JOSHUA: It's too loud in here, would you like to get some fresh air outside?
ROSE: Yah sure! Wait lang (binulungan ang kanyang bestfriend)Mare, sandali lang ha duon lang ako
sa labas!
LHEA: (agad namang napansin ang lalaking kausap ni Rose)Sige lang mare ano ka ba! Enjoy yourself!
Basta kwentuhan mo ako dyan sa bago mong boylet ha!
ROSE: Sira ka talaga! Sige na, I'll see you later!
...at lumabas na sila Joshua at Rose at umupo sa may bench kung saan walang masyadong tao.
CHAPTER 6
...walang ni isa sa kanila ang nagsasalita at makalipas ang ilang minuto ay sabay silang nagsilata
ROSE AT JOSHUA: So....
JOSHUA: Oh go ahead!

9. ROSE: No, you go ahead! (biglang natawa)
JOSHUA: Sige na nga! So What brings you here?
ROSE: Ah sinama lang ako ng best friend ko! Workaholic daw kasi ako masyado at wala masyadong
social life kaya sinama nya ako dito para naman magsaya ng kahit konti.Eh ikaw?
JOSHUA: Sinama din ako ng friend ko, hindi ako masyadong mahilig sa mga party kaya sabi nila
kailangan ko naman daw enjoyin ang mga nasa paligid ko!
ROSE: Parehas pala tayo eh!
...nagtagal pa ang kanilang pagkukuwentuhan hanggang sa hinanap na si Rose ng kanyang best friend
para umuwi
LHEA: Oh nandito ka lang pala mare! Ano are you ready na ba to go home?
ROSE: (tumingin kay Lhea)Yeah, sure! I'm ready if you are!(tumngin naman kay Joshua) Sige alis na
kami ha, it was nice meeting you again!
JOSHUA: Wait! Before you leave, can I get your number?Maybe if you want to go have a coffee
sometime.
...nagkatinginan ang magbest friend
ROSE: Oh yah sure! (at ibinigay naman nya ang number nya)
JOSHUA: Thanks! I'll definitely give you a call! Sige ingat kayo sa paguwi!
ROSE: Sige thanks for keeping me company earlier and it was nice talking to you!
...at tuluyan ng umalis ang magbestfriend.
...habang nasa sasakyan pauwi kila Rose
LHEA: Oist!! kamusta usapan ninyo ng boylet mo? Medyo muntikan mo na akong iwanan buong party
ha!
ROSE: Ok naman sya kausap mare! Kaso parang habang kausap ko sya parang feeling ko gusto nyang
magpari eh!
LHEA: Huh? Bakit mo naman nasabi yan?
ROSE: Eh kasi friend masyadong makadyos! At napaka relihiyoso na tao. Di ko kinaya!
LHEA: Malay mo naman mare, he's the one! Give him a chance naman.
ROSE: Ewan ko! Papaano kung malaman nyang may anak ako?
LHEA: Ano ba mare, sabi nga nila, don't count the chicks while the eggs are not hatched! kaya 'wag
mong pangunahan ang lahat ng bagay! Just give the guy a chance, mukha naman syang mabait eh.
ROSE: Ewan! Mabait na kung sa mabait, but still!. (at hindi pa muling nagsalita si Rose)
CHAPTER 7
...kinabukasan
JOSHUA: (tumawag kay Rose)Hi Rose!
ROSE: Oh Hi there! Ano atin?
JOSHUA: Are you busy later?
ROSE: Well, medyo! Why what's up?
JOSHUA: Ah ganun ba? I was just going to invite for a coffee or something!
ROSE: Kung gusto mo duon nalang tayo sa Coffee Shop ng best friend ko tumambay! I work their
kasi as part time eh. Pero mabait naman yun.
JOSHUA: Yah sure! Kung ok lang sa kanya.And if you're not too busy later, baka kasi makaistorbo
ako eh.
ROSE: No, it's ok. (binigay ang address at pangalan ng coffee shop)
JOSHUA: Can I pick you up later?

10. ROSE: Ah, nakakahiya naman sayo! Kita nalang tayo dun since naibigay ko naman na sayo yung
address eh.
JOSHUA: Sige, but hatid nalang kita pauwi! Is that ok?
ROSE: Sige na nga!If you insist!
JOSHUA: Sige I'll see later then, is 5 pm ok to go their?
ROSE: Oh yah of course, anytime!
JOSHUA: Sige, see you!
...at binaba ang telepono.
...makalipas ang ilang oras....sa Coffee Shop ni Lhea
LHEA: (habang nasa counter nagaayos ng supplies)Oist! Mare ano kamusta ano tumawag na ba sa'yo
ulit yung boylet mo?
ROSE: Ah yun? Oo tumawag sya kanina, in fact he's supposed to be coming here later. (tumingin sa
relo nya)No wait I take that back, he's should be here any minute.
LHEA: Antaaray!! Talaga?(biglang nagbiro)Ano yan, makikipagdate ka habang nagttrabaho? Hindi
pwede yan!
ROSE: Excuse me! Hindi date ito noh! Ni hindi ko pa nga alam kung gusto ako nung tao eh.
...biglang dumating si Joshua
LHEA: (nakita si Joshua papasok sa coffee shop)Speakin' of which! Here is yo man!
ROSE: Shhh! 'Wag ka ngang maingay mamaya may makarinig sa'yo eh!
JOSHUA: Hi Ladies!
ROSE: (ngumiti kay Joshua at ipinakilala kay Lhea)Hi! By the way, this is my best friend Lhea. She
owns this coffee shop!
JOSHUA: Wow! Ayos! (nakipagkamay kay Lhea)
LHEA: Nice to meet you! (tumingin kay Rose)Sige mare, duon lang ako sa loob.
...at tinignan nya ang best friend nya na parang may gusto syang sabihin at na gets naman ni Rose ito.
CHAPTER 8
...umorder sila ng maiinom at umupo sa bakanteng lamesa.
JOSHUA: So how long have you been working here?
ROSE: Matagal-tagal na din, since nag college ako dito na ako nagtrabaho.
JOSHUA: You and Lhea seemed to be really close!
ROSE: Ah oo naman! Partner in crime ko yan. Matagal na kaming magkaibigan, since only child lang
ako kaya parang sister na ang turingan namin.
JOSHUA: Well at least hindi mo man sya kadugo close pa din kayo. Samantala ako, I have a paternal
twin brother. Kaso parang hindi ko naman naramdaman na may kapatid ako.
ROSE: Bakit naman?
JOSHUA: Kasi, ever since hindi kami lumaki ng magkasabay. While I was living in the states, sya
naman nandito. About five years ago pinatapon sya duon ng parents namin for a reason that until now
hindi pa din clear sa akin. So nung pagpunta nya dun, ako naman ang pinauwi dito sa Pilipinas. Hindi ko
nga malaman kung bakit hindi nalang kami pagsamahin eh. But I know how much he wants to come
back here. Palagi lang nyang sinasabi sa akin, meron syang naiwan dito na gustong gusto nyang
balikan, so I guess he's got some unfinished business here.
ROSE: Wala ba syang balak umuwi dito?
JOSHUA: Ewan ko ba! I think he's planning to, but I'm not sure when.(iniba ang usapan)So much
about my brother, what about you?

11. ROSE: What about me?
JOSHUA: I mean, hindi ba magagalit ang boyfriend mo dahil binisita kita dito?
ROSE: Ako? Naku! Wala akong boyfriend!Wala na sigurong magtityaga sa akin.
JOSHUA: Bakit mo naman nasabi yan?
...at hindi alam ni Rose kung papaano sasagutin ang tanong ni Joshua.
ROSE: Ha? Ah kasi ano eh, uhhmm!! Wala! Matigas lang daw talaga ang ulo ko at tsaka boring daw
ako. (binaling ang tanongi kay Joshua)Eh ikaw, hindi ba magagalit ang girl friend mo pagnalaman na
nandito ka nakikipagkwentuhan sa ibang babae?
JOSHUA: Naku! Wala akong girlfriend! Hindi ko alam kung bakit, siguro dahil na din sa isang rule na
pinanghahawakan ko pagnagkakaroon ako ng girlfriend!
ROSE: Rule? Ano naman yan?
JOSHUA: Malaki kasi ang respeto ko sa lahat ng babae, kaya sinabi ko sa sarili ko na pagkanagka
girlfriend ako, no kiss no touch! Not until we're married!Karamihan kasi ng babae ngayon napaka
liberated, may mga nagkakaanak habang hindi pa ikinakasal, yung iba naman iniiwan ng mga boyfriends
nila. kaya sabi ko hinding hindi ko gagawin yun sa babaeng mamahalin ko. Kaya hangga't maaga, no kiss
no touch para walang sabit!
...hindi naman alam ni Rose ang magiging reaksyon nya sa mga narinig mula kay Joshua. Gustuhin man
nyang sabihin dito ang tungkol sa pagiging dalagang ina nya pero sa isip nya ay hindi pa sya handang
harapin ang katotoohanan na baka hindi pa man sila lubos na magkakilala ni Joshua ay baka iwan na
din sya nito. Kaya naman mas minabuti nya na 'wag na munang ipagtapat sa binata.
CHAPTER 9
...lumipas ang mga araw na naging ganun ang tema nilang dalawa. Napadalas ang pag bisita ni Joshua sa
coffee shop . Makailang beses na din nyang tinanong si Rose kung okay lang syang bumisita sa bahay
nila pero palaging tumatanggi ang dalaga.
JOSHUA: (kausap si Rose sa phone) Kailan ba ako pwedeng dumalaw sa inyo? Baka naman kasi sabihin
ng mommy mo eh, sa labasan ako nanliligaw sa'yo eh.
ROSE: Saka na muna, hindi pa talaga pwede sa ngayon eh.
JOSHUA: Bakit ba kasi hindi pwede ngayon?
ROSE: Ah, kasi ano eh masyado kasing strict ang parents ko. Saka nalang pag ready na ako ok.
JOSHUA: Kaya nga ako pupunta sa inyo eh, para mas maayos!
ROSE: Please naman Joshua, wag muna sa ngayon!Don't worry I'll let you know pag ok na ang lahat!
...kahit man ayaw ni Joshua ay wala din syang nagawa kundi respetuhin nalang ang gusto ng dalaga.
...isang araw sa may grocery store ay nakita ni Joshua si Rose na may kasamang batang babae at ang
best friend nitong si Lhea.
JOSHUA: (tinawag ang pansin ni Rose)Rose!
ROSE: (laking gulat ng makita si Joshua)Uy! (saba'y tingin sa anak nyang si Maribel at sa best friend
nyang si Lhea)Ano ginagawa mo dito?
JOSHUA: Syempre eto, nagogrocery! Ikaw, sino pala itong cute na batang kasama mo? Kapatid mo?
...bigla sanang magsasalita si Maribel ng bigla syang hinila ng tita Lhea nya papalayo.
LHEA: Ah sige, maiwan muna namin kayo ha, dun lang kami!
ROSE: (tumingin lang sa dalawa at nginitian)Ah yun, ano uhm! Oo youngest sister ko.
JOSHUA: Ah ganun ba? Magkamukha nga kayo eh!Para lang kayong magnanay! (pagbibiro nito)
...hindi naman alam ni Rose kung matatawa o maiinis sya kay Joshua.

12. CHAPTER 10
...hindi nagsalita si Rose pagkatapos sabihin yun ni Joshua
JOSHUA: (napansin na medyo nagiba ang timpla ng mukha ni Rose) Joke lang ha! Ikaw naman
masyado mo yatang dinamdam eh. Biro lang!
ROSE: Ha? Oo naman! Eto naman, wala yun alam ko naman na joke lang yun eh.And besides hindi lang
ikaw nagsabi nyan. Magkamukha talaga kami nun, parehas kasi kaming maganda! (sabay tawa)
JOSHUA: By the way, uuwi nga pala yung twin brother ko sa makalawa, and we'll be having a dinner
at my house. And I would really love for you to join us.
ROSE:Yah sure! You know I keep forgetting to ask you, Ano nga ulit name ng twin brother mo?
JOSHUA: We call him J. Hindi kasi nya gusto yung real name nya eh.
ROSE: Oh I see! Ok sige, I really have to go.
JOSHUA: Sige, I'll call you later!
...at umalis na si Rose at hinanap ang kanyang anak at ang best friend nya na parehong nagliliwaliw sa
loob ng grocery store.
Matapos maggrocery ng tatlo ay umuwi na din sila at habang si Lhea naman ay nagstay muna sa bahay
nila Rose.
LHEA: (habang nasa kitchen nakikipagusap kay Rose)So ano sabi ni Joshua kanina nung nakita nya si
Maribel?
ROSE: Ayun! Mukha daw kaming mag-ina (biglang tumawa)akalain mo yan. Di mo maikakailang mag-ina
talaga kami.
LHEA: Handa ka na bang sabihin sa kanya?
ROSE: Hindi ko alam, tapos inimbitahan pala nya ako sa makalawa. Darating na kasi yung twin brother
nya and they're having dinner at their house.
LHEA: Ikaw nga sabihin mo nga sa akin, kayo naba?
ROSE: Hoy! Sobra ka, hindi pa noh! Hanggang ligaw muna.
LHEA: MU?
ROSE: Etsosera ka talaga! Mutual naman ang feelings pero hindi pa talaga ako handa. And I know he
understand naman. Nakailang tanong na nga sya kung kailan sya pwedeng bumisita dito eh.
LHEA: Ano sabi mo?Siguro naman ngayon pwede na since pakilala mo naman kay Maribel is kapatid
mo.
ROSE: Kahit na! Alam kong ikasasama ng loob ni mommy yun pag nalaman nya na kapatid ang pakilala
ko sa sarili kong anak, kaya wag muna sa ngayon.
CHAPTER 11
...araw ng pagdating ng kapatid ni Joshua
JOSHUA: (tumawag kay Rose)Hello!
ROSE: Oh napatawag ka? Pipickupin nyo na ba kapatid mo sa airport?
JOSHUA: Yah! We're on our way their. But I called para i remind ka about the dinner tonight ha!
ROSE: Ah yun? Oo naman!
JOSHUA: I'll pick you up at 6 pm.
ROSE: Ok! Hindi ba nakakahiya?First time ko kasing pupunta sa inyo eh.
JOSHUA: No, bakit ka naman mahihiya?Mom can't wait to meet you.
ROSE: Ako din, I can't wait to meet her and syempre ang kapatid mo. Sige I better let you go! See
you at 6 pm.

13. ....at binaba na din ang phone. Maya maya ay parang tila nakaramdam si Rose ng kaba. Hindi nya
maintindihan ang kanyang nadarama, pero parang tila merong mangyayari mamaya na hindi nya
inaasahan. kaya naman tinawagan nya ang kanyang best friend na si Lhea
ROSE: (tumawag kay Lhea)Hello mare!
LHEA: Oh mare, napatawag ka? Ano meron?
ROSE: Hindi ko nga alam eh, pero kakababa ko lang ng phone with Joshua.
LHEA: Oh ano ngyari?
ROSE: Ewan ko ba, pero parang bigla akong nakaramdam ng kaba! Hindi ko ma explain, alam mo yung
ganung feeling?
LHEA: Hindi! (sabay tumawa)
ROSE: Loka ka seryoso ako! Parang kinakabahan ako na ewan!
LHEA: Relax mare! Maybe you're just too anxious to meet his family.
ROSE: Siguro nga! Sige mare salamat! I feel a little bit better.
LHEA: Anytime mare! Basta kwentuhan mo ako sa kung ano man ang mangyayari sa dinner nyo ha!
Baka gwapo si brother nya, don't forget to introduce me ok.
ROSE: Loka! Ok sige na, bye!
...at pagkababa ng telepono ay nagumpisa ng magayos si Rose.
CHAPTER 12
...makalipas ang halos dalawang oras ay dumating na din sa wakas si Joshua, at since hindi pa pwedeng
pumasok sa loob si Joshua sa bahay nila Rose ay tumawag na ito sa dalaga para palabasin hudyat na
naghihintay na ito sa kanya sa labas.Bago umalis si Rose ay nagpaalam ito sa kanyang ina at sa
kanyang anak.
ROSE: (pagkapasok sa kotse ni Joshua)I'm sorry to keep you waiting!
JOSHUA: No it's ok! So are you ready?
ROSE: Yup!
...at tumuloy na ang dalawa papunta sa bahay nila Joshua
...pagdating sa bahay nila
JOSHUA: (pagkapasok sa loob)Mom, we're here! (pinaupo muna si Rose habang sya naman ay
pumunta muna sa kusina para tawagin ang kanyang ina)Have a sit first! Let me call them so I can
formally introduce you.
ROSE: Sige hihintayin nalang kita dito.
Nagtungo na ng kusina si Joshua habang si Rose naman ay naiwan sa living room. NIlibot ng mga mata
ni Rose ang buong living room nila Joshua. Tumayo si Rose upang tignan ang mga litrato na naka
display sa living room nila Joshua. Isa-isa nya itong tinignan, at laking gulat nya ng may nakita syang
larawan na tila napakapamilyar sa kanya at bago pa ito tuluyang nakapagreact sa nakita ay biglang
bumalik si Joshua sa living kasama ang kanyang ina at ang kakambal na kapatid nito.
JOSHUA: Did boredome hit you? (tawag pansin nya kay Rose)
ROSE: (nilingon si Joshua at nagulat sa taong kasama ng binata)O-oh hey!
JOSHUA: (tumabi kay Rose)By the way mom, bro, I want you both to meet Rose! Rose, this is my
mom and my brother Jaime!
MOM: (nagulat at biglaang namutla dahil namukhaan nya ang dalaga)Oh hi hija! Kamusta ka na? How
are you?
JOSHUA: You know her mom?
ROSE: (sumingit bago pa man makapagsalita ang ina ni Joshua)Uhm! No, hindi kami magkakilala.

14. Ngayon palang! (at binigyan nya ng kakaibang tingin ang ina ni Joshua na tila parang nahiya naman ang
ina nito sa kanya)Nice to meet you too Jaime!(at binigyan nya ang mga ito ng matipid na ngiti)
JAIME: (tulala pa rin sa muli nilang pagkikita ni Rose)
JOSHUA: Hoy bro! Are you ok? You look like you've just seen a ghost!
JAIME: (tila natauhan)Oh yah! Nice to you meet you also Rose.
MOM: Dinner is serve, tara na at kumain na tayo!(tumingin kay Joshua)Hindi daw makakauwi ng
maaga ang dad mo so we should go ahead and eat.
JOSHUA: OK, let's go!
Tumuloy sila sa dining area at si Rose ay hindi pa din nagpahalata na matagal na nyang kakilala ang ina
ni Joshua at ang kapatid nitong si Jaime. Pinigilan nya ang pagpatak ng mga luha sa kanyang mga
mata. Gusto nyang ipakita sa mga ito na nakayanan nyang mamuhay ng may anak kahit wala si Jaime sa
buhay nya. Gusto nyang ipakita sa dalawa kung gaano sya naging matatag sa mga ngyari nuon sa kanila
ni Jaime. At higit sa lahat gusto nyang ipamukha sa dalawa ang malaking pagkakamaling ginawa ni
Jaime na iwanan sya.
CHAPTER 13
Pagkatapos kumain ay nagtungo ang tatlo sa living room habang ang ina ng kambal ay nagaayos sa
kusina.
JOSHUA: (kausap si Jaime)So how was states bro?
JAIME: It's fine! I'm just glad that I'm finally back. Mababalikan ko na din yung matagal ko ng
gustong balikan dito. (habang nakatingin ito kay Rose)
JOSHUA: (tumingin kay Rose)Oh wait, I need to get someting from my room. I'll be right back.
(kinausap ang kapatid)Keep her company for a minute bro.
JAIME: Sure!
Gusto man tumanggi ni Rose pero hindi nya magawa dahilan na din hindi alam ni Joshua ang tungkol sa
nakaraan nila ni Jaime.
JAIME: So how are you?
ROSE: (tinignan ng masama si Jaime)Very happy!
JAIME:Really? You don't seem like it! I finally found you! You know, I've been trying to look for you
for so long!
ROSE: Ows? Talaga?Bakit mo ako hinanap?Alam mo kung saan ako nakatira, alam mo din kung ano
phone number ko. Ka imposiblehan yang sinasabi mo.And please don't even think na malaking kawalan
ka sa akin.
JAIME: So how's our child?
ROSE: Our child? Nagpapatawa ka ba? The last time I checked ako lang ang may anak at hindi ikaw.
JAIME: Look I'm so sorry for everything that happened between us.
ROSE: Walang magagawa ang sorry mo! Matagal na kitang pinatay sa puso ko! Kaya pwede ba, ngayon
palang wag munang ituloy ang kung ano man ang binabalak mo.
JAIME: I want to see my child!
ROSE: You will never see her!PInagkait mo sa kanya ang magkaroon ng isang ama, sa tingin mo
papayag akong makita mo sya?
JAIME: Does my brother even knows about our past?And does he even know about our daughter?
JOSHUA; (biglang dumating)Sorry, I took a while!
ROSE: (ngumiti lang kay Joshua)
JOSHUA: Oh what's wrong? Are you ok? (napansin ang biglaang pagtamlay ng mukha ni Rose)

15. ROSE: Yah ok lang kaso medyo pagod lang siguro, you don't mind if I go home early right? Medyo
pagod din kasi ako eh.Kailangan ko lang siguro magpahinga.
JOSHUA: Ikaw kasi eh, bakit kailangan mo pang maging working student? You really need some rest,
gusto mo na bang ihatid kita?
ROSE: If ok lang sayo?
JOSHUA: Yah sure! (tumingin sa kapatid)Bro, you wanna go with us?
...at bago pa man magkasagot si Jaime ay tinignan na sya ng masama ni Rose
JAIME: Ah no it's ok bro. May jetlag din kasi ako eh, I also need to rest.
JOSHUA: Sige ikaw bahala!
Makalipas lang ang ilang minuto ay nagpaalam na din sila sa mommy ni Joshua, at tuluyan na ngang
umalis ang dalawa.
CHAPTER 14
Hinatid ni Joshua si Rose pauwi ng bahay nila at bakas kay Rose ang pagkabalisa. Magmula ng pagalis
nila sa bahay nila Joshua ay wala na itong imik ni isang salita ay hindi nito nagawa. Nakatanaw lang
sya sa may bintana habang si Joshua naman ay kanina pa sya kinakausap pero parang tila wala syang
naririnig.
JOSHUA: Rose! (tinapik ang dalaga)
ROSE: Ha? Bakit? (tumingin kay Joshua)
JOSHUA: Are you ok?
ROSE: Ha? Oo naman, bakit?
JOSHUA: Kanina pa ako nagsasalita eh pero parang di mo naman ako naririnig. Mukhang malalim ang
iniisip mo eh. Are you sure ok ka lang?Ano ba problema?
ROSE: Wala!Don't mind me, ok lang ako.
JOSHUA: Pansin ko kasi nag-iba mood mo when you met my mom and my brother. Magkakilala ba
kayo?
ROSE: Diba (biglang nagalinlangan na sagutin) s-sinabi ko naman sayo na uhm, hi-hindi pa! (hindi maka
tingin ng diretso sa mata ni Joshua)
JOSHUA: (tila hindi kontento sa sagot ni Rose pero binalewala nalang nya)Ok! Sige, sinabi mo eh.
Pagkahatid kay Rose sa bahay nila ay umalis na din agad si Joshua para umuwi. Gustuhin man nyang
kausapin si Rose dahil alam nyang may gumugulo sa isipan nito pero mas minabuti nyang wag nalang
gawin dahil alam nyang hindi din naman ito sasabihin ng dalaga. Kilala kasi nya ang dalaga bilang isang
malihim pagdating sa mga problema nito.Pagkauwi naman ni Rose ay hindi pa din ito mapakali dahil sa
muli nilang pagkikita ni Jaime at ng ina nito.
CHAPTER 15
Sinubukan ni Rose na magpahinga, humiga ito sa kanyang higaan pero parang kahit anong pilit nyang
gawin ay ayaw syang dalawin ng antok. Magaalas dose na ng hating gabi at hindi pa din sya natutulog.
Kaya naman tinawagan nya ang kanyang best friend na si Lhea.
LHEA: (sinagot ang telepono)Hello?
ROSE: Hello mare! Natutulog ka na ba?
LHEA: Hindi pa mare, nagpaparty pa ako! (pagbibiro nya) May trabaho pa kasi bukas ng sobrang aga
eh kaya eto, nagpaparty pa ako!
ROSE: Eto naman!

16. LHEA: Tatawag ka ng disoras ng gabi tapos tatanungin mo ako kung nagtutulog na ako? Naturalmente
tulog na ako mare!
ROSE: Pasensya na kung nagising kita ha. Hindi kasi ako makatulog eh.
LHEA: Ah ganun?An lakas din naman ng tama mo noh mare! Nanggising ka kasi hindi ka makatulog!
Saba's tawa)Ano ba kasi problema mo? Alam ko may gumugulo dyan sa isip mo!Ano ngyari sa dinner
mo with Joshua's family?
ROSE: Yun nga problema ko eh, kaya ako hindi makatulog!
LHEA: Bakit? Ano ngyari?
ROSE: Kasi ano mare eh, uhm! Kwan kasi! (hindi alam kung papaano sasabihin)
LHEA: Ano? Magsasalita ka ba, o bababaan kita ng telepono?
ROSE: Eh kasi mare, yung kapatid ni Joshua.
LHEA: Ano? Gwapo ba? May itsura? Panget?Ano?
ROSE: Ang kapatid ni Joshua ay si Jaime.
LHEA: Huuuuwaaaaat?As in Jaime na ama ng anak mo?
ROSE: Yah! Sya nga.
LHEA: Ano? Nagusap ba kayo?Ano sabi nya sayo? Kinamusta ba nya anak ninyo?Alam na ba ni Joshua
tungkol sa past ninyo ng brother nya?
ROSE: Hindi pa alam ni Joshua na may past kami ng brother nya. But I know his mom did recognized
me. And si Jaime parang gusto yatang kuhanin sa akin si Maribel. Ewan ko ba!
LHEA: Whaaat? At papayag ka naman na kuhanin ang anak mo sayo?
ROSE: Syempre naman hindi! Pero hindi naman yun ang pinoproblema ko eh. Ang problema ko eh kung
papaano ko sasabihin kay Joshua ang lahat ng tungkol sa past namin ng twin brother nya. Alam ko
kasi medoy nagalala sa akin kanina yun eh. Medyo naging tuliro ako kanina after namin magkita ulit ni
Jaime. After 5 years, heto sya at muling nagbalik na parang walang nangyari, para bang ok lang ang
lahat sa kanya.While I'm the one suffering.
LHEA: Naku mare! 'Wag kang magpapaapekto dun! Baka lalo nyang sabihin na hindi mo talaga kinaya
nung iwan ka nya. Ipakita mo na masmaganda ang buhay mo ngayon kaysa noon.
ROSE: Alam ko naman yun eh. Hindi ko lang talaga alam kung papaano ako magrereact kanina nung
nagkita ulit kami lalo na twin brother pa pala sya ni Joshua.
Nagtagal ang kwentuhan ng magbest friend na umabot halos isang oras ang usapan nila. Pagkatapos
magusap ay Napagdesisyunan nila na magpahinga na.
CHAPTER 16
Kinabukasan pagkagising ni Rose ay agad syang nagayos upang pumasok sa eskuwelahan. Pagkatapos
magayos ay agad na syang bumaba para kumain ng agahan at laking gulat nya ng marinig nya ang isang
pamilyar na boses na nakikipaglaro at kausap ang kanyang anak.
ROSE: Ano ginagawa mo dito?(Hinila ang anak papalayo sa kausap nito)
JAIME: Oh hey! I was just playing with her. She's very beautiful!
ROSE:Maribel anak, akyat ka muna sa itaas ha. May kakausapin lang sandali si Mommy!(agad naman
sumangayon ang anak at umakyat ito sa itaas) (binaling ang tingin sa ina nya)Ma! Sino bakit nyo
pinapasok ang lalaking ito? (pinipigilang hindi maiyak)
ROSE' MOM: Nagpumilit sya kanina, lalo na nung nakita nya si Maribel.Wala na akong nagawa dahil
yung mismong bata na ang lumapit sa kanya.
JAIME: Lukso ng dugo siguro Rose kaya hindi nailang ang anak ko sa akin.(sabay ngiti)
ROSE: Utang ng loob Jaime! Wag na wag mong matatawag na anak ang anak ko! At pwede ba,

17. pakiusap lang ito na ang una at huli mong makikita ang bata. Kung ayaw mong magkagulo tayo.
JAIME: You can't take my kids away from me! She's still mine and I still have the legal rights as
her father.
ROSE: Ows? talaga lang ha? Baka hindi mo naitatanong Wala ang pangalan mo sa birth certificate ng
bata. Hindi din ang pangalan mo ang dinadala nya kundi ang pangalan ko. Kaya sino ang may sabi sayo
na may karapatan ka sa kanya? Baka naman nakakalimutan mo, limang taon mo kaming inabandonang
mag-ina, tapos heto ka magbabalik na parang walang ngyari?
JAIME: There's always other alternatives Rose for them to find out that she's also mine. Hindi ako
titigil hangga't hindi ko sya nakukuha sayo!
ROSE: May I remind you Jaime, by law pagkahiwalay ang magulang ng isang bata, ina ang pinapaboran
ng korte at hindi ang ama. Kaya pwede ba 'wag ka nang magaksaya ng oras mo pwede ka ng umalis!
JAIME: We're not done yet Rose! I will get my daughter and I will bring her with me when I go
back to the states. And I am not asking for your permission, I'm telling you!
ROSE: Pwede ba umalis ka na bago ako tumawag ng pulis!
Tuluyan ng umalis si Jaime at habang si Rose naman ay tuloy tuloy ang pagpatak ng luha sa kanyang
mga mata. Hindi alam kung papaano susulusyuan ang sitwasyon nya ngayon.
CHAPTER 17
Pagkatapos umikyak ni Rose ay napagdesisyunan nya na hindi na muna pumasok sa school bagkus ay
nagstay na lang sya sa bahay upang bantayan ang anak.
MARIBEL: (pinuntahan ang ina sa living room)Mommy were you crying again? (inakap ang ina)
ROSE: Don't worry baby, wala ito! Ok lang si mommy ok!
MARIBEL: But mommy, who's that man earlier? Is it true? Sabi nya sya ang daddy ko?I thought you
said my dad is already dead?
ROSE: Don't ever talk to that stranger again baby ok? Pagnakita mo ulit sya, tawagin mo lang ni Lola
or call me ok? Or kung nasa school ka let your teacher know ok.
MARIBEL: Ok mommy! (muling inakap ang ina)
ROSE: I love you baby!
MARIBEL: I love you too mommy!
Makalipas ang ilang oras ay inihabilin ni Rose ang anak sa kanyang ina para sa pagpasok nya sa part
time job nya sa may Coffee Shop.Matapos ihabilin ay umalis na din ito at nagtuloy na sa trabaho nya.
Pagkapasok sa loob ng Coffee Shop ay bakas sa mga mata ni Rose ang matagal nitong pagiyak kaya
naman kahit anong tago nya ay hindi pa ito nakaligtas sa kanyang bestfriend.
LHEA: Oh namumugto na naman yang mga mata mo, bakit?
ROSE: (parang hindi narinig si Lhea at tuloy lang ito sa pagtatrabaho)
LHEA: Hoy! (tinapik sa likuran si Rose)Ano ka ba? Are you here? Or you're just physically here but
mentally somewhere else?
ROSE: Ha? Ah pasensya na mare ha!Marami lang akong iniisip ngayon eh.
LHEA: LIke what? Ano na naman bang nangyari sa inyo? Bakit nagusap na naman ba ulit kayo ni Jaime
since last night?
ROSE: (tinigil ang ginagawa at umupo sa may bakanteng lamesa sa gilid ng Coffee Shop)Yun nga ang
problema eh. Lalong lumala mare! He was at my house earlier, masaklap pa nun he was playing with
Maribel.
LHEA: Ang kapal talaga ng mukha nung lalaking yun!He has the guts to visit your daughter at your
own house?

18. ROSE: And the worst part is he's planning to take my daughter away from me. Sabi nya kukunin daw
nya si Maribel at isasama nya sa states pagbalik nya. I don't know what to do Lhea! I know I cannot
hide from Maribel the fact that her father is still alive and I know sooner or later malalaman at
malalaman din nya kung sino talaga ang tunay nyang ama.
LIngid sa kaalaman ng magbest friend ay may isang lalaking nakatawag pansin sa kanilang
pinaguusapan na kanina pa nakatayo sa may bandang gilid at pinakikinggan lang ang kanilang
pinaguusapan.
CHAPTER 18
Maspiniling hindi magsalita ng lalaking nakikinig sa pinaguusapan nila. Bagkus ay lalo pa itong nakinig
sa kanilang pinaguusapan. Habang ang dalawa naman ay ipinagpatuloy ang kanilang usapan.Matapos ang
halos 30 minuto ay umalis na ang lalaking nakikinig sa kanilang paguusap bago pa man sya makita ng
dalawa.
ROSE: Mare, salamat sa pakikinig sa problema ko ha?Alam mo naman ikaw lang talaga ang
masasabihan ko ng mga problema ko eh.
LHEA: Eh sino pa nga ba? Ako lang naman talaga! Pero wala yun mare, sino pa ba ang magdadamayan
kundi tayo din naman.
Makalipas ang ilang oras, pagkatapos ng shift ni Rose ay agad itong nagayos para makauwi na ng
biglang tumawag sa kanya si Joshua.
ROSE: Oh Joshua! Hindi yata kita nakita sa Coffee Shop ngayon ha?
JOSHUA: Ha?Ah kasi may inayos lang ako ngayon na importante. Pero kamusta na? Tapos na ba shift
mo?
ROSE: Oo eto nga at pauwi na ako eh.
JOSHUA: Ah buti naman kung ganun, nandito kasi ako sa labas ng Coffee Shop, pasensya na at hindi
kita nasabihan na hihintayin kita.
ROSE: Sus! Wala yun. Sige patapos na ako sa inaayos ko lalabas na din ako.
JOSHUA: Ok sige hihintayin na lang kita.
Pagkatapos magayos ni Rose ay agad din naman itong lumabas para kitain si Joshua.
ROSE: (pagpasok sa sasakyan ni Joshua)Kamusta na? Halos buong araw kitang hindi nakita na?
JOSHUA: Ah pwede ba tayong magusap?
ROSE: (medyo kinabahan sa kung ano man ang paguusapan nila ni Joshua)Ah, sige! Tungkol ba
saan?Mukhang seryoso yan ah.
Nagpunta ang dalawa sa may park kung saan wala din naman tao kaya pwedeng pwede silang magusap
na dalawa.
JOSHUA: Umupo sa may bench)Rose, can I ask you something? And please I want an honest answer.
ROSE: (medyo nagaalinlangan sa mga isasagot nya)Sure!
JOSHUA: Do you and my brother had a past? Magkakilala na ba kayo before?(walang pagsakalyeng
tanong nito)
ROSE: Why did you ask?
JOSHUA: Please just answer my question! Hindi naman ako magagalit eh kung may past kayo ng
brother ko gusto ko lang malaman kung naging kayo ba?
ROSE: (hindi makatingin sa binata)Y-yes! But that was long ago!
JOSHUA: So magkakilala nga kayo?Kaya pala ganun nalang ang tingin sayo ni mommy at ng ni Jaime
nung mameet mo sila. Kaya ba maaga kang umuwi?
ROSE: Joshua I can explain!(pinipilit na hindi maluha)

19. JOSHUA: (hindi pinansin ang sinabi ni Rose)Ikaw siguro yung tinutukoy nyang unfinished business
nya dito.Tama ba ako?
ROSE: Paano mo nalaman ang tungkol sa amin?Sino nagkwento sayo? Sya ba?
JOSHUA:Hindi na importante yon! Ang importante eh yung nalaman ko na ang totoo.Alam mo ba kung
gaano kasakit para sa akin na lokohin ng isang minamahal?
ROSE: Oo alam ko yun dahil ngyari na din sa akin yun!
JOSHUA: Alam mo bang narinig kong naguusap sila Mommy at si Jaime (pagsisinungaling nya) narinig
ko na meron daw gustong bawiin na anak sayo si Jaime! Kaninong anak yun?Sa inyong dalawa?
ROSE: Joshua please! (hindi na napigilan pa ang tuluyan ng bumuhos ang kanyang mga luha)I am so
sorry!
JOSHUA: (biglang tumayo at sinipa ang bench na kinauupuan nya)Ano ba Rose? Hanggang kailan ninyo
ako lolokohin?
Hindi pa din tumutigil si Rose sa pagiyak at hindi alam kung papaano ieexplain kay Joshua ang lahat.
CHAPTER 19
JOSHUA: Ano? Kung hindi ko pa nalaman, wala kayong balak sabihin sa akin ang lahat?Kaya ba ayaw
mong papadalaw sa bahay ninyo?Dahil baka makita ko ang anak ninyo? Sino sya? Sya ba yung batang
babae na kasama ninyo ng best friend mo?Kaya pala magkamukhang magkamukha kayong dalawa.
ROSE: Gusto mo ba talagang malaman ang lahat?
JOSHUA: Hindi na sana importante kung ano man ang namagitan sa inyo eh, ang masaklap eh yung
nagsinungaling ka! Ok na sana kahit may past kayo ni Jaime basta naging honest ka sa akin.
ROSE: I am so sorry Joshua! Hindi ko intensyon na saktan ka sa totoo lang ilang beses kong sinubok
na sabihin sayo kaso ilang beses din akong pinigilan ng konsensya ko!Hindi ko alam kung papaano at sa
kung anong paraan ang gagawin ko para lang masabi sayo ang lahat.Mas lalo pang lumala ang lahat nung
malaman kong kapatid mo pala si Jaime.
JOSHUA: Alam mo, hindi ko kailangan ng paliwanag mo! Siguro mas mabuti pa ihatid na kita sa inyo!
ROSE: 'Wag na! iwan mo nalang muna ako dito, ayaw ko pang umuwi!
Hind pa muling nagsalita si Joshua imbes na kulitin nya si Rose sa paguwi ay sa halip umalis ito ng
hindi man lang nagsasalita.Habang si Rose ay naiwan na nakupo sa may bench na patuloy pa din sa
pagiyak.Lumipas pa ang mahigit 20 minutos ay nakatulugan ni Rose ang pagiyak. Hindi man alintana sa
kanya na nasa park sya pero sa sobrang kapaguran ay nakatulog talaga ito.Hindi nya alam na lumakad
man papalayo si Joshua sa kanya ay hindi ito umalis sa may park. Mas minabuti ng binata na sa loob ng
kotse nya magpalipas ng sama ng loob.Papaalis na sana si Joshua ng park ng mapansin nya na hindi na
gumagalaw sa pagkakaupo ang dalaga kaya mas minabuti nyang bumaba ng sasakyan para tignan nito.
JOSHUA's POV: (napansin na tulog na si Rose, lumuhod ito sa harapan ng dalaga habang hinahaplos
ang mukha)Rose, I am so sorry for putting you through so much earlier! But I hope you
understand,sobrang nasaktan lang ako sa mga nalaman ko! Hindi mo man alam na sa mismong bibig
ninyo ni Lhea ko narinig ang lahat ay sana maintindihan mo din ang sitwasyon ko. Hindi mo pa man ako
sinasagot pero alam kong mahal mo din ako, kaya nga ganun na lang ang naging reaksyon ko kanina.
Ayaw kong mawala ka sa akin dahil mahal na mahal kita.Nirerespeto ko kung ano man ang namagitan
sa inyo ni Jaime! (sabay halik sa noo ng dalaga at binuhat nya ito papasok sa kanyang sasakyan).
CHAPTER 20
Agad namang inihatid ni Joshua ang mahimbing na natutulog na si Rose. Pagkadating sa bahay nila

20. Rose ay agad itong pinagbuksan ng ina ng dalaga at dinala sya sa kwarto ni Rose para maihiga ang
dalaga duon. Pagkapasok nya sa kwarto ni Rose ay bakas ang sobrang pagmamahal ng dalaga sa
kanyang anak.Karamihan kasi ng mga litrato na nakadisplay sa kwarto nya ay puro litrato nilang
magina. Pagkalagay nya kay Rose sa higaan nito ay napansin nya ang litrato nya na nakatabi sa higaan
ng dalaga. Habang sya naman ay napangiti sa nakitang larawan nya.
ROSE: (medyo nagigising gising nung ilapag sya ni Joshua sa kama at biglang nagsalita)Joshua! Please
don't leave me! (pero nananatiling nakapikit)
JOSHUA:(nagulat naman sa narinig at napatingin sa natutulog na dalaga)
ROSE: Mahal na mahal kita Joshua! Please don't leave! (at sabay tulo ng kanyang mga luha)
JOSHUA'S POV: (agad pinunasan ang mga luha ni Rose)Don't worry Rose, I won't leave you! Nandito
lang ako kahit anong mangyari!Hinding hindi kita iiwan. (at muli nitong hinalikan ang noo ng dalaga)
Binantayan ni Joshua si Rose halos buong gabi ng hindi nito namalayan na nakatulog na din pala sya.
Kinabukasan pagkagising ni Rose laking gulat nya ng makitang natutulog si Joshua sa couch.
ROSE: Joshua? (na parang naalimpungatan at kinuto ang mata na parang sa tingin nya ay
namamalikmata lang sya.)
ROSE' POV: Ano ginagawa nito dito? Akala ko ba umalis na sya kagabi at iniwan ako magisa sa park?
Yun ang huling naaalala ko last night. (pinagmasdan naman nya ang binata at nilapitan ito at hinaplos
ang mukha)
JOSHUA: (agad namang nagising)Rose!(saba'y tayo)
ROSE: (nagulat sa biglang paggising ni Joshua kaya naman agad syang tumayo at umupong muli sa
kanyang kama)Ano ginagawa mo dito?
JOSHUA: Pasensya na at dito ako nakatulog! Nakatulugan ko kasi ang pagbabantay sayo eh.
ROSE: Hindi mo naman ako kailangang bantayan eh.
JOSHUA: Nakatulog ka kasi sa park kagabi buti nalang hindi pa ako nakaalis nun. I came back to
check on you pero tulog ka na!
ROSE: Salamat naman kung ganun! Sorie nga...(hindi natapos ang sasabihin dahil biglang nagsalita si
Joshua)
JOSHUA: Sorry nga pala sa inasal ko kagabi! Nabigla lang ako sa mga nalaman ko. HIndi ko napiglian
pasensya na talaga!
ROSE: (lumapit kay Joshua)Shh!! (inakap ang binata)Ako nga dapat ang humingi ng tawad sayo
eh.Hindi ko lang talaga alam kung papaano ko sasabihin sayo. Humahanap lang ako tyempo at ng
tamang pagkakataon para sabihin sayo. Before mo pa ipakilala sa akin ang kapatid at ang mommy mo
binalak ko ng sabihin sayo ang lahat pero nangibabaw ang takot sa akin.
JOSHUA: Alam mo naman na hindi ganung kakitid ang utak ko eh para hindi ko maintindihan ang
sitwasyon mo. Mahal kita Rose kaya kung ano ka pa man ay bukal sa kalooban kong tatanggapin yun.
ROSE: Siguro nangibabaw pa din ang kahihiyan sa akin dahil sa pagiging dalagang ina ko. Mahal kita
Joshua pero hindi ko masabi sayo dahil sa sitwasyon ko. Dahil alam ko pag nalaman mo ay baka layuan
mo lang ako kaya mas minabuti kong hindi sabihin agad. I am so sorry talaga!
Nagtuloy ang usapan ng dalawa, kahit papaano ay naibsan ang lungkot at problema ni Rose dahil na din
kay Joshua.Nagpapasalamat sya at tanggap ni Joshua ang kanyang anak. Ngayon ay ang tanging
problema nalang nya ay kung ano ang gagawin kay Jaime upang tigilan na sya nito.
CHAPTER 21
Lumipas ang araw na kahit papaano ay naibsan ang mga problema ni Rose at kahit papaano ay malaya
ng nakakabisita si Joshua sa bahay nila. Ipinakilala nya rin dito ang kanyang anak at maluwag namang

21. tinanggap ito ng kanyang anak. Naging masaya man ang tatlo pero magpasa hanggang ngayon ay hindi
pa din nya kinakausap ang tunay na ama ni Maribel. Naging magnobya at magnobyo man sila pero ayaw
pa din makialam ni Joshua pagdating sa mga desisyon ni Rose sa anak nito, kaya kahit gusto nyang
tumulong na magkaayos ang kapatid nya at si Rose ay minabuti na lang nyang hindi makialam.
JAIME: (habang kumakain ng agahan)Mom, aalis nga pala ako mamaya may aayos lang akong papeles
for my daugther.
MOM: Anong papeles yan?
JAIME: Her papers for when she goes to the States with me.
MOM: Anak naman! Pwede bang pabayaan mo nalang ang mag-ina mo? Wala ka ng habol sa
kanila.(hindi pa din nila alam ni Jaime na alam na ni Joshua ang lahat.)
JOSHUA: (piniling hindi makisali sa usapan ng mommy nya at ng kapatid)
JAIME: Mom, pagaawayan ba nanaman natin ito?Akala ko ba ok na sa inyo na kukunin ko ang anak
ko?Remember mom, you were the reason why I had to leave her. Hanggang ngayon ba naman pipigilan
nyo ako?
MOM: Kung ano man ang naging rason ko kung bakit ko kayo pinaghiwalay ay yun na din para sa
ikabubuti mo. At ngayon malaki na ang anak mo sa kanya kaya pwede ba 'wag mo na silang guluhin.
JAIME: I made up my mind mom, no one can and will ever stop me from doing this. I will do
whatever it takes to get my daugther.
JOSHUA: (masminabuting tapusin na lang ang kinakain para hindi na nya marinig ang usapan ng
dalawa)(biglang tumayo)
MOM: Are you done hijo?
JOSHUA: Yes mom! Mauna na po ako sa inyo may pupuntahan pa ako eh.
Pagkatapos kumain ni Jaime ay nagtungo na sya sa embassy upang ayusin ang papeles ni Maribel pero
sa kasawiang palad ay hindi nya maaaring kuhanin ang anak ng walang consent ng ina na si Rose. Kaya
naman mas minabuti ni Jaime na puntahan si Rose upang kausaping muli tungkol sa kanilang anak.
Pagkadating sa bahay nila Rose ay naabutan nya ang kanyang kapatid na si Joshua na kalaro ang anak
nila ni Rose na si Maribel. Sobrang nasaktan sya sa nasaksihan dahil na din sa sitwasyon nila ni Rose
ngayon.
CHAPTER 22
JAIME: (tinawag ang kapatid)Joshua! (natigil naman sa paglalaro ang dalawa at si Maribel ay nagtago
sa likuran ni Joshua)
MARIBEL: Tito Joshua, my mommy said to let someone know if I see this stranger again. Can you
call my mommy Tito Joshua?
JOSHUA: (hinawakan ang magkabilang pisngi ng bata)Sige ganito nalang ok, why don't you go inside
and call your mommy for me, ok ba yon?
MARIBEL: Ok po Tito Joshua. (at binigyan sya ng napakahigpit na yakap ng bata)
Pagkapasok sa loob ng bahay ni Maribel ay agad namang nagusap ang magkapatid.
JAIME: So you met her huh?
JOSHUA: Yup!I have.Alam mo bro, hindi sa nanghihimasok ako sa sitwasyon ninyo ni Rose but I think
you should just leave them alone. Tahimik na ang buhay nilang magina.
JAIME: Who are you to tell me that?
Bago pa man magsalita si Joshua ay dumating na si Rose.
ROSE: (tumingin ng masama kay Jaime)Ano ginagawa mo dito? Diba sinabi ko na sayo na tigilan mo na
kami?

22. JAIME:I didn't come here to argue, I came here to ask you nicely to just please let me have my
daughter so I can take her with me when I go back in the states.
ROSE: At ano akala mo sa anak ko? Isang bagay na pinapahiram at kukuhanin mo nalang ng basta kung
kailan mo gusto? Magkakamatayan tayo bago mo makuha ang anak ko.
JOSHUA: Pwede ba bro umalis ka na!
JAIME: Teka nga bakit ka ba nakikialam ha? Hindi mo anak ang pinaguusapan namin ok kaya 'wag
kang sasabat kung hindi ka kinakausap!
Sa sobrang galit ni Jaime ay inumpisahan na nyang sabunutan ang sarili at naging bayolente ito sa
kanyang paligid na nagpaalarma naman sa dalawa. Magkapatid man si Joshua at Jaime pero hindi pa
din kabisado ni Joshua ang ugali ng kapatid dahilan na din sa hindi sila lumaki na magkasama. Sa
kabilang banda naman ay nagulat si Rose sa reaksyon ni Jaime. Sa pagkakakilala nya dito ay kahit ni
minsan ay hindi naging bayolente ang binata.
JAIME: (patuloy pa din ang pagiging bayolente)Please Rose nakikiusap ako sayo!
ROSE: I'm sorry Jaime pero hinding hindi ko ibibigay sayo ang anak ko. Iniwan mo kaming dalawa na
parang balewala lang sayo tapos ngayon babalik na parang walang ngyari?
Hindi na muli pang nagsalita si Jaime sa halip ay uamlis na ito na galit na galit sa dalawa.
CHAPTER 23
Pagkaalis ni Jaime ay hindi naman maintindihan ni Rose kung bakit naging bayolente ang binata dahil
dati dati naman kahit gaano pa man kalaki ang galit ng binata ay ni minsan ay hindi naging ganun si
Jaime sa kahit na sino.Lumipas ang mga araw na hindi nagkikibuan ang magkapatid na sina Joshua at
Jaime. Hindi pa din tumitigil sa pangungulit si Jaime at talagang gumagawa sya ng paraan para
makuha ang anak pero sa kasamaang palad ay palagi itong sawi sa mga paraan na alam nyang gawin.
MOM: (kausap si Jaime)Anak parang awa mo na, itigil mo na yan! Wala ka ng magagawa, ang isipin mo
nalang ngayon ay kahit papaano eh makasama mo ang anak mo at kahit hindi mo na sya makuha pa,
magampanan mo man lang ang pagiging isang ama sa kanya eh dapat sapat na.
JAIME: (bakas ang kalungkutan sa mukha ng anak)Mom! i never wanted so many things in life, ngayon
lang ako humiling ng ganito kaya sana naman pagbigyan ninyo na ako.
MOM: Maawa ka naman sa sarili mo anak!
JAIME: (unti unting nagiiba ang mood)(biglang sumigaw)I said, I want my daughter!
Nagulat ang ina sa inasal ng anak.
MOM: What is the matter with you? Bakit ka nagkakaganyan?
JAIME: (nagumpisa na naman sya sa pananabunot sa sarili)I don't know mom! Hindi ko alam kung
bakit ako nagkakaganito! (pinilit umupo pero agad din tumayo)I don't know why I easily loose my my
temper. Parang wala akong pamigil sa sarili ko.
MOM: Son, have you ever thought of seeking for professional help?
JAIME: (tumingins a ina)What do you mean? Bakit? Ano tingin ninyo sa akin nababaliw na?
MOM: That's not what I'm trying to say, but it's for your own safety.
Makalipas ang ilang araw ay minabuti ng ina nila Jaime at Joshua na ipakonsulta sa propesyunal ang
anak nito. Wala namang nagawa si Jaime kundi sangayunan ang ina. Nagkaroon ng initial consulation si
Jaime sa isang Psychiatrists para ma evaluate sya. Matapos ang consulation ay kompyansa ang doctor
na merong diperensya sa pagiisip si Jaime kaya naman pinabalik nya ito para sa second consulation ng
binata.
PSYCHIATRIST: (kausap ang ina ni Jaime)Misis, you're son is suffering on a major depression.
When our brain undergoes on alot of stress, unti unting naapektuhan ang iba pang parte ng ating

23. utak. Habang tumatagal ay kumakalat at lalong nasstress ang ating utak and the result is
depression.
MOM: Doc, ano po ba ang pwedeng gamot nya?
PSYCHIATRIST: Well, he take prescription drugs but kailangan constant ang paginom nya dahil in
his case, the level of his depression has already been exceeded. Kaya kung mapapansin ninyo
pagnagalit sya ay nagiging violent na ang anak ninyo. I actually suggest na ilagay nyo muna sa isang
parang rehab center. Now when I say that it doesn't mean na nababaliw ang anak ninyo, it just
means that malaki pa din ang chance nya na gumaling at tuluyang matanggal ang depression nya.
MOM: Eh doc, wala po akong alam na lugar na pwede kong pagdalhan sa kanya eh. Meron po ba kayong
alam?
PSYCHIATRIST: Actually I do know one, we actually facilitate those type of cases here. Give hime
a few months here and hindi magtatagal at gagaling din sya.
MOM: Salamat po doc!
Matapos kausapin ng ina ni Jaime ang doctor ay agad naman itong umuwi upang kausapin ang kanyang
pamilya. Pagkalipas ng ilang araw ay napagsangayunan nila na dalhin si Jaime sa rehab para tuluyan ng
mapagamot.
CHAPTER 24
Kinabukasan ay pinuntahan ni Joshua si Rose sa bahay nila upang ipaalam ang sitwasyon ni
Jaime.Ikinuwento ng binata kay Rose ang lahat magmula sa consulation hanggang sa napagdesisyunan
nilang pamilya. At parang tila nahabag naman ang dalaga dahil kahit papaano ay meron din silang
pinagsamahan ni Jaime. Tila hindi makapaniwala ang dalaga sa sinapit ni Jaime kaya naman
napagdesisyunan nya na dalawin ito at isama ang kanilang anak.
ROSE: Pwede ko ba syang dalawin?
JOSHUA: Of course pwedeng pwede!Magsabi ka lang kung kailan mo gustong dumalaw sasamahan
kita.
ROSE: Siguro Joshua kahit ako nalang ang pumunta duon isasama ko si Maribel. I just want my
daughter to have some alone time with her father. Alam ko kasi na yun ang isang bagay na
makakapagpabilis sa paggaling nya eh. I hope you understand.
JOSHUA: Ok lang alam ko naman yun eh. I totally understand! And besides first time ni Jaime na
makasama si Maribel na may pahintulot mo.
Agad namang ibinigay ni Joshua ang addresss ng facility kung saan namamalagi si Jaime. Kinahapunan
ay pinuntahan ni Rose at ng kanyang anak si Jaime. Laking gulat ng binata ng makita ang kanyang magina.
JAIME: (pagkakita sa anak ay agad nitong niyakap ng mahigpit ang anak at ngumiti kay Rose)Thank
you Rose!
Ipinakilala naman ni Rose si Maribel kay Jaime bilang ama nito.
ROSE: Maribel anak this is your dad. Your real dad!
MARIBEL: But mommy I thought you said.....(bago pa man maituloy ng bata ang kanyang sasabihin ay
agad na itong pinutol ni Rose)
ROSE: Honey, kung ano man yung sinabi ko sayo nuon ay para sa ikabubuti mo. Minsan kasi ang mga
tao nakakapagsinungaling para din sa ikabubuti nila. (mukha namang naguguluhan ang anak nito)You'll
understand baby when you grow up.
Mukha namang naintindihan ni Maribel ang kanyang ina kaya naman sa halip na magtanong pang muli
ang niyakap nyang muli ang ama.

24. MARIBEL: I love you daddy! Pagaling ka na ha, para makapaglaro na tayo!
Laking tuwa naman ni Jaime sa mga pangyayari kaya hindi nya mapigilang hindi maiyak.
JAIME: (tumingin kay Rose)Thank you again Rose! You have no idea how much I'm longing for my
daughter's hug! Pasensya na sa mga ginawa ko sayo nuon. Trust me it was never my intension to leave
you.
ROSE: Alam mo, wag na nating ungkatin ang nakaraan ang mahala ay masaya na tayo sa kung ano man
ang buhay natin ngayon. Pasensya na din sa mga inasal ko! Pagkagaling mo you can freely visit her
pero please 'wag mo syang ilalayo sa akin.
JAIME: Don't worry, paglabas ko dito babalik na ako sa states. I think it's better for me to start
my new life their. At hinding hindi ko na kukunin sayo si Maribel. Happy na ako na nakilala nya ako
bilang ama nya. And you know my brother's a good guy you're lucky to have him. Hindi man kami
close pero alam kong mabuti syang tao. I know he'll be a good father to my daughter.
Sa wakas after 5 years ay nagkaroon na din ng closure ang dalawa. Makalipas ang ilang buwan ay
tuluyan ng gumaling si Jaime at kinalaunan ay nakalabas na din ito sa rehab facility na pinaglagyan sa
kanya. Pagkalabas ay ilang araw inayos na din nya ang kanyang mga papeles patungong Amerika.
JOSHUA: (sa may airport, araw ng alis ni Jaime)Magiingat ka! And wag mong alalahanin ang anak mo
dito.
JAIME: (kausap ang kapatid)Bro! Please be good to my daughter! Alam kong magiging mabuti kang
ama sa kanya!Sayo ko na sya pinapaubaya! Treat her like your own bro!
JOSHUA: I will bro! (nagyakapan ang magkapatid)Take care of yourself their bro!
JAIME: (binaling ang atensyon sa anak nyang si Maribel)Honey, magiingat kayo dito ha!Iingatan mo
ang sarili mo ok.Kapag may ngaway sayo sabihin mo lang kay Tito Joshua ha o kaya kay mommy mo ok.
I love you so much Maribel always remember that ok. Kahit malayo si daddy lagi mong tatandaan na
mahal na mahal ka ni daddy ok. (yinakap ang anak at hinalikan ito sa noo)
MARIBEL: I love you too daddy!
JAIME: (tumingin naman kay Rose)Rose salamat ulit! I can't thank you enough, yun lang naman ang
isang hinihintay ko eh ang makilala ako ni Maribel bilang ama nya.
ROSE: Wala yun! Responsibility ko din yun bilang ina nya. (biglang tinawag ang flight number ni
Jaime)
JAIME: Sige pano ba yan? Aalis na ako basta kapag kinasal kayong dalawa don't forget to invite me
ok?(binaling ulit ang tingin sa kapatid)And bro aalagaan mo si Mommy ok! Hindi ko na sya nahintay
since umalis sya kanina bago tayo pumunta dito sa airport. Tell her I love her.
JOSHUA: Sus oo naman! Don't worry we will definitely invite you sa kasal namin!
Makalipas ang ilang minuto ay umalis na din si Jaime at tumuloy na ito sa kanyang pagalis.Samantala
ang tatlo ay umuwi na din. Umalis man si Jaime pero bakas naman sa mukha ni Rose ang kasiyahan
dahil sa wakas ay tapos na din ang kanyang mga problema. Lumipas ang mga araw at buwan ay lalong
lumalim ang samahan nila Joshua at Rose. Di kinalauan ay nagpropose na si Joshua sa kanya.
Napagpasyahan ng dalawa na gawin ang kasalanan sa susunod na taon. Pero bago pa man sila ikasal ay
pinaiba na ni Rose ang apelyido ni Maribel at isinunod ito sa apelyido ni Joshua.Paminsan minsan ay
tumatawag si Jaime sa anak nito upang kamustahin sya. Naging maayos naman ang buhay ni Jaime sa
states malayo man sa anak nya pero masaya pa din sya dahil malaya nyang nakakausap ito sa telepono.
Muling lumipas ang mga bwan at sa wakas ay nakatagpo na din si Jaime ng babeng muling magmamahal
sa kanya. Samantala sila Joshua at Rose ay tinatapos na ang mga huling detalye para sa nalalpit nilang
kasal.

25. Marami na ang nakakikilala kay Tintin Ng bilang isang artista na mahusay magpatawa. Pero ang hindi alam ng mga
tao, sa likod ng kaniyang bawat ngiti ay may itinatago siyang nakaraan na kay hapdi.
Ngayong Sabado, sa espesyal na pagtatanghal ng Magpakailanman para sa Mother's Day, itatampok ni Miss Mel
Tiangco ang kuwento ng buhay ni Tintin Ng--isang batang ina.
Hinalay nang siya ay onse anyos, nabuntis nang siya ay twelve years old, at nanganak nang tumuntong sa murang
edad na trese. Paano niya hinarap ang madilim na kinabukasan? At paano niya ito nilagpasan para maging Tintin Ng
na kilala natin ngayon?
Alamin kung paano hinarap ni Tintin ang mga pagsubok at dagok na dinala ng kapalaran sa kaniyang buhay, sa
natatanging pagganap ni Krystal Reyes sa ilalim ng masusing direksyon ni Maryo J. delos Reyes, at mahusay na
panulat ni Senedy Que, ngayong Sabado sa Magpakailanman pagkatapos ng Vampire ang Daddy Ko.
- See more at: http://www.gmanetwork.com/entertainment/shows/magpakailanmannew/articles/2013-0506/8613/MAGPAKAILANMAN-presents-Batang-Ina-The-Tintin-Ng-Story#sthash.yqZoF5l9.dpuf
Maraming problema ang hinaharap ng isang dalagang-ina. Una, mag-isa lang nyang bubuhayin ang
kanyang anak, wala siyang katuwang. Kaya kailangan nyang magtrabaho ng doble. Masuwerte na
lang kung suportado sya ng kanyang mga magulang at kapamilya. Mag-isa lang din nyang aalagaan at
didisiplinahin ang anak. Kailangan nyang ipaintindi dito ang kanilang sitwasyon dahil habang lumalaki
ang bata ay marami na syang tanong na kanyang hinahanapan ng kasagutan. Mahirap sa isang ina
ang ipaliwanag ito kung saan hindi masasaktan ang kanyang anak.