1. Οι μάνες θρηνούν
την άνοιξη
που φέρανε στον κόσμο,
την άνοιξη
που χάθηκε για τον κόσμο
2. Η Παναγία στον επιτάφιο θρήνο
Ω γλυκύ μου έαρ,
γλυκύτατόν μου
τέκνον, που έδυ σου
το κάλλος…..
3.
4.
5.
6. Ο θρήνος της μάνας στο δημοτικό
τραγούδι
Πού να βαλθούν τα δάκρυα για
τον ξεχωρισμό σου.
Αν πέσουνε στη μαύρη γης
χορτάρι δε φυτρώνει.
…….
Πού πας με τέτοιαν άνοιξη καλέ
μου….
7.
8. Για ιδές καιρό που διάλεξες Χάρε μου να τον
πάρης,
στο έβγα του καλοκαιριού στο έμπα του
χειμώνα,
να πάρης τ’ άνθη τα βουνά, λελούδια από τους
κάμπους,
να πάρης τον αμάραντο, να τον μαράν’ η πλάκα.
9.
10. Η μάνα του Χριστού στο Βάρναλη
Φεύγεις πάνω στην άνοιξη,
γιε μου καλέ μου,
άνοιξή μου γλυκιά που
γυρισμό δεν έχεις
11.
12. Η μάνα στον Επιτάφιο του Ρίτσου
Μέρα Μαγιού μου
μίσεψες, μέρα Μαγιού σε
χάνω, άνοιξη γιε που
αγάπαγες…..
13.
14.
15. Η Παναγιά πενθεί με τις μάνες στο
Άξιον Εστί του Ελύτη
Της Παναγιάς δύο φορές ο
μαύρος γύρος των ματιών
στην πεδιάδα της ταφής και
στην ποδιά των γυναικών.
16.
17. Ω πικρές γυναίκες - με το μαύρο ρούχο
παρθένες και μητέρες
Που σιμά στη βρύση – δίνατε να πιούνε
στα αηδόνια των αγγέλων
Έλαχε να δώσει - και σε σας ο Χάρος
τη φούχτα του γεμάτη
Μες απ’ τα πηγάδια – τις κραυγές τραβάτε
αδικοσκοτωμένων
18.
19.
20. Ο πόνος της μάνας…
Παλιός όσο ο άνθρωπος….
….και θρηνεί σαν το πικρό πουλί βραχνά,
που την άδεια θα βρει,
ορφανή, χωρίς τα μικρά,
τη φωλιά του.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΣΟΦΟΚΛΗ
21.
22.
23. Ο πόνος της μάνας ….
Δεν θα πάψει
να υπάρχει
όσο υπάρχουν
εκείνοι
που πολεμούν
τη ζωή…
