2. Είναι μια τσάντα , όχι γιορτινή,
ούτε κάθε Σάββατο πηγαίνει στη λαϊκή.
Είναι μια τσάντα, πολύχρωμη και ζωηρή.
Είναι της Μαρίας και είναι σχολική.
Χορεύει , τραγουδάει με την αστροφεγγιά
και παίρνει μια ανάσα στου ήλιου τη ματιά.1 2
3. Στον τρελό της το χορό,
φωνάζει η γόμα,η ξύστρα, το μολύβι.
Μα εκείνη το χαβάς της...σημασία δεν τους δίνει.
Η ξυλομπογιά κι η ξύστρα σε ένα αργό ταγκό.
Zηλεύει το στυλό μα ακούει να του λένε:
«Φύγε από δω».
3 4
4. Το μολύβι τρυπώνει σε άσπρο χαρτί και γράφει
πολλές πολλές ευχές για μια καινούρια αρχή.
Ο χάρακας ευθύς, τρέχει κοντά στ’ άσπρο χαρτί.
Να τραβήξει από δω ή να τραβήξει από κει;
5 6
5. Μες στο τρελό χορό, η ξύστρα έχει ζαλιστεί
κι αντί να ξύσει τη μύτη του μολυβιού
που είναι μικρή ,ξύνει τη πλάτη της που τη πονεί.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, να και το ψαλίδι από μια γωνιά.
Θέλει να χορέψει τσιφτετέλι, όμως κανένας δεν το θέλει.
7 8
6. Καθώς όμως φεύγει το φεγγάρι και έρχεται του ήλιου το χάδι,
μέσα στη τσάντα για το σχολειό, τρυπώνει η κούκλα η Ζωζώ.
Η Μαρία χαρωπή διαβαίνει του σχολείου το σκαλί.
-Καλημέρα σας κυρία, καλημέρα σας παιδιά.
Σήμερα έχω διαβάσει πολύ πολύ καλά!
9 10
7. Ώρα για αριθμητική, βγάλτε το τετράδιο το βυσσινί.
Της Μαρίας τα χέρια αντί για βυσσινί, πιάνουν κάτι ασυνήθιστο
πολύ.
-Ζωζώ μου τι γυρεύεις εδώ, ήρθες να μάθεις γράμματα σωρό;
Το άλφα, το βήτα, το γάμα , το ρο;
Η Ζωζώ μόνο την κοιτά, έχει στόμα μα δεν μιλά.
Προτιμάει της τσάντας τον τρελό χορό, γιατί δεν μπορεί να πει το
«ρο».
11 12
