4. Ιστορία
Μια φορά, όπως το συνήθιζαν οι θεοί του Ολύμπου, ο Δίας και
ο Ποσειδώνας πήγαν ένα περίπατο στη γη μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους.
Περνώντας από τη Βοιωτία δέχθηκαν τη θερμή φιλοξενία του Υριέα, του
«επώνυμου ήρωα» της πόλεως Υρίης. Εκείνη την εποχή όμως ο Υριέας ήταν
σε πολύ μεγάλη ηλικία και χήρος χωρίς παιδιά. Εξομολογήθηκε στους
φιλοξενούμενους τον καημό του για τη μεγάλη μοναξιά του και πόσο θα
ήθελε να είχε ένα παιδί. Αφού οι δύο θεοί είχαν φύγει, το άλλο πρωί ο
Υριέας βρήκε στο κατώφλι του σπιτιού του ένα βρέφος: ήταν ο μικρός
Ωρίων, ένα δώρο από τους θεούς για τη φιλοξενία που τους είχε προσφέρει.
5. Ωρίων
Για τον λόγο αυτό ο Ωρίων
αναφέρεται άλλοτε ως γιος του
Υριέα και άλλοτε ως γιος του
Ποσειδώνα, μάλιστα ήταν καρπός
της σχέσης του θεού με
την Ευρυάλη, κόρη του
βασιλιά Μίνωα. Λέγεται ακόμα ότι
είχε πάρει από τον πατέρα του,
θεό της θάλασσας, το χάρισμα να
μπορεί να βαδίζει πάνω στη
θάλασσα.
6. Ο Ωρίωνας μεγάλωσε και έγινε «ανήρ εξόχου ρώμης και
καλλονής, και δεξιώτατος κυνηγός». Εκτός από πολύ δυνατός
και όμορφος, φαίνεται ότι ήταν πολύ ψηλός στο ανάστημα,
κάτι που συνδέεται και με τον ομώνυμο αστερισμό.
Συνόδευε τη θεά του κυνηγιού, την ’Αρτεμη, στα κυνήγια της.
Κάποτε ο Ωρίων φιλοξενήθηκε στη Χιο από τον εκεί βασιλιά
Οινοπίωνα.
8. Συμπεριφέρθηκε όμως απερίσκεπτα, καθώς ερωτεύθηκε τρελά την
κόρη του βασιλιά, τη Μεράδη. Τότε ο Οινοπίων του έδωσε να πιεί
ένα ποτό που τον τύφλωσε και μετά τον πέταξε στη θάλασσα. Εκεί
τον περιμάζεψε ο θεός ’Ηφαιστος και τον οδήγησε στον Απόλλωνα,
τον θεό του φωτός, που του ξανάδωσε την όρασή του.
Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές παραδόσεις. Σύμφωνα την
κυρίαρχη παράδοση, πέθανε στη Δήλο από δάγκωμα σκορπιού, που
τον έστειλε είτε η Άρτεμις επειδή είχε φύγει από κοντά της ως
ερωτευμένος με την Ηω είτε ο Απόλλων για να μη δημιουργηθεί
ερωτική σχέση του Ωρίωνα με την Άρτεμη, είτε τέλος η ίδια η
Γητιμωρώντας τον για την καυχησιολογία του δηλαδή ότι κανένα ζώο
δεν ξέφευγε από τα βέλη του. Για τον λόγο αυτό, όταν μετά τον
θάνατό του ο Ωρίων «καταστερίσθηκε», μετατράπηκε δηλαδή σε
αστερισμό, βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά τηςΟυράνιας
Σφαίρας από τον αστερισμό Σκορπιό.
11. Ωρίων, λατ. Orion, είναι αστερισμός που σημειώθηκε στηναρχαιότητα από τον
Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε
ηΔιεθνής Αστρονομική ‘Ενωση.
Ο αστερισμός του Ωρίωνα θεωρείται ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους
αστερισμούς, εκτεινόμενος εκατέρωθεν του ουράνιου ισημερινού. Βρίσκεται Ν.
του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων, προς Β. του Λαγού έχοντας Α.
τον Μονόκερο και Δ. τον Ηριδανό.
Στους αρχαίους ιστορικούς χρόνους η εμφάνιση του αστερισμού αυτού στον
ανατολικό ορίζοντα συνέπιπτε με την έναρξη της εποχής των μεγάλων
τρικυμιών και θεομηνιών του έτους, αποτελούσε δε το φόβητρο των τότε
ναυτιλλομένων.
Κατά τον Πολύβιο η καταστροφή του ρωμαϊκού στόλου στο Α΄ Καρχηδονικό
πόλεμο οφείλονταν στον απόπλου του στόλου αυτού κατά την εποχή της
ανατολής του Ωρίωνα και του Σείριου.
Αλλά και σήμερα ιδιαίτερα στις Κυκλάδες, ιδίως στη Νάξο επιβιώνουν οι
μυθολογικές αυτές παραδόσεις του αστερισμού αυτού που καλείται κοινώς
και Αλετροπόδι ή Αλετρόποδο (με την παραλλαγή ότι ο Ωρίων μνηστευμένος με
την "Πούλια» Πλειάδες τρέχει διαρκώς από πίσω της!).
