2. Σελίδα 2
Καλωσόρισμα!
Στα πλαίσια της εκπόνησης πολιτιστικού προγράμματος με θέμα «Σχολική εφημερίδα
- περιοδική έκδοση», και με την επίβλεψη και καθοδήγηση της δυναμικής καθηγήτριάς τους
κας Τρίπλη Κωνσταντίνας, οι μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας - μέλη της εκδοτικής
ομάδας - κατάφεραν με κόπο και μεράκι να φτάσουν στην έκδοση αυτού του περιοδικού, α-
ποτέλεσμα της φιλότιμης προσπάθειας και έμπνευσης πολλών μαθητών μας, αποτέλεσμα
της συλλογικής τους προσπάθειας και διάθεσης.
Και είναι άξιοι συγχαρητηρίων και ιδιαίτερης μνείας απ’ όλους μας, από το σχολείο
μας, γιατί ανέλαβαν οικειοθελώς αυτήν την προσπάθεια χωρίς βαθμοθηρικές διαθέσεις αλλά
με μοναδικό κριτήριο την ανάγκη έκφρασης τους, την έκφραση της ενεργητικότητας, των εν-
διαφερόντων τους, το μοίρασμα των σκέψεων τους με άλλους, το δημόσιο έπαινο και ανα-
γνώριση. Δεν αναζητούμε, δεν επιδιώκουμε το τέλειο, κάνουμε τα δικά μας μικρά βήματα
προς το ωραίο, προς το δημοκρατικά ορθό.
Γι’ αυτό κι ευχόμαστε σ' όλους τους συντελεστές αυτής της έκδοσης να έχουν πάντα
δύναμη και πίστη, μεράκι κι έμπνευση, αγάπη με ό,τι ασχολούνται. Επίσης ευχόμαστε να
βρει διαδόχους αυτή η εκδοτική προσπάθεια έτσι ώστε να γίνει ετήσιος, τουλάχιστον, θεσμός
για τη μικρή μας κοινωνία.
Ο Διευθυντής Αναστ. Λεμπέσης
Συντακτική Ομάδα
Καλατζής Θεόδωρος Καρύμπαλη Ιωάννα
Αδαμίδης Γιώργος Κουλούρης Γιάννης
Αντωνιάδης Βασίλης Λέκκου Ελένη
Βασιλείου Βίκυ Μιχαλακάκου Κυριακή
Δαέλη Εύη Μπάλιου Θεοδώρα
Δεμοιράκου Δήμητρα Μπούζας Γιώργος
Ελευθεριάδη Δήμητρα Μπουτεράκου Σταυρούλα
Θωμά Δέσποινα Νίτσου Σοφία
Καλή Ηλιάνα Πρέζας Δημήτρης
Καμπούρογλου Ρένα Σιδέρης Κωνσταντίνος
Υπεύθυνη Καθηγήτρια:
Τρίπλη Κωνσταντίνα
3. Σελίδα 3
Ποιητική Δημιουργία
“Ed hora incerta”
Απόκαμε ο ήλιος και ματώνει
Ρόδινη την κλίνη όλης της πλάσης
άλικη μαρμαρυγή που απλώνει
στη μαύρη κόγχη της θαλάσσης
Δείλι κρυστάλλινο τα’ ονείρου
Λόγχη χρυσή ύψωσε μπροστά του
και ήχησε στην κάμαρα του Απείρου
τραχύ το γέλιο του θανάτου
Και όσο την πλησιάζω φεύγει.
θαρρείς την όψη μου φοβάται:
τρόμος αψύς που αντανακλάται
στα βλέφαρα ελπίδας φρούδας
καθώς ο κόσμος της κοιμάται
μες στα φτερά της πεταλούδας.
Θωμά Δέσποινα
4. Σελίδα 4
Βόλτα στο Λονδίνο και στην Ιαπωνία
από Παρασκευάκου Βάσω, Φοιτήτρια ΤΕΙ Φυσικοθεραπείας
Απ' όταν γύρισα σπίτι, στο
τέλος της αφήγησής μου περί Λονδί-
νου, όλοι με ρωτάνε με ύφος περι-
παιχτικό ''Λοιπόν, πού σου άρεσε
περισσότερο; Στο Τόκυο ή στο Λον-
δίνο;'', όπως με ρώταγε μικρή ο παπ-
πούς μου ''Ποιον αγαπάς πιο πολύ,
τη μαμά ή το μπαμπά;''. Η αλήθεια
είναι πως το Λονδίνο το έχω τόσο
πρόσφατο, που κάθε αντικειμενική
άποψη καλύπτεται από ξέφρενο εν-
θουσιασμό. Προχθές παρόλα αυτά,
διαπίστωσα τη βασική τους διαφορά,
η οποία δε μειώνει τη σημασία και τη
σπουδαιότητα του ενός ως προς το
άλλο, αλλά δίνει στο καθένα τη δική
του μοναδική ταυτότητα. φορά όμως που ερχόμουν αντιμέτω- σε μια μόνιμη έκφραση κατάπληξης.
Το Τόκυο λοιπόν, ήταν συ- πη με όλα αυτά που ήδη γνώριζα απ' Την πρώτη μέρα, στη Ginza, και ενώ
ναρπαστικό, καινούριο, ανεξερεύνη- τις πηγές αυτές, η πρώτη μου σκέψη είχα ξεμείνει πίσω απ' τους υπόλοι-
το. Το ήξερα, βέβαια, μέσα από τα ήταν ''Ω! Συμβαίνει όντως έτσι!'', με το πους, τραβώντας μανιωδώς φωτο-
anime, τις ταινίες και τα βιβλία, κάθε στόμα φυσικά να χάσκει ορθάνοιχτο γραφίες, στάθηκα κάτω από έναν
μεγάλο ουρανοξύστη, με τους Ιάπω- είναι μια δίκαιη απορία. Το Λονδίνο
νες να περνάνε βιαστικοί το δρόμο είναι μια πόλη που διαθέτει κάθε
“Η μνήμη είναι το
και είπα μέσα μου ''Είμαι στο Τόκυο, μέσο για να στεγάσει έναν ανεκπλή-
είμαι στην άλλη άκρη του κόσμου, ρωτο έρωτα. Οι δρόμοι τoυ είναι υ- αεροπλάνο που με
είμαι στ' αλήθεια εδώ.'', και από τη γροί, τα σύννεφα πυκνά και χαμηλά,
στιγμή εκείνη δεν υπήρξε λεπτό που αγγίζουν σχεδόν τις βικτωριανές στέ- φέρνει ξανά και ξανά
να μην απόλαυσα το ταξίδι. Την γες των κτιρίων. Ο καιρός αλλάζει στα μέρη που αγάπησα”
έβαλα μέσα μου την Ιαπωνία, μέσα διαθέσεις εντελώς ξαφνικά, σαν αρ-
στα κύτταρά μου, μέσα στις εγκεφα- ρωστημένος εραστής, σ' ένα μουντό Παρασκευάκου Βάσω
λικές μου συνάψεις. Τρία χρόνια με- σκηνικό συγκρατημένου θρήνου. Γι'
τά, ακόμα θυμάμαι με απόλυτη διαύ- αυτό, το Λονδίνο το ένιωσα αμέσως από το παράθυρο του τραίνου, στη
γεια τους ήχους, τις μυρωδιές, τα οικείο. Λες και με γνώριζε από καιρό. διαδρομή για το Cambridge και εκεί-
αισθήματα. Όλα πρωτόγνωρα, ασυ- Θυμάμαι τα βήματά μου στα πλατιά νο το κοράκι, να κάθεται στο μισο-
νήθιστα, έντονα. πεζοδρόμια και τις ανάσες μου, που γκρεμισμένο φράχτη, ενώνοντας
Το Λονδίνο από την άλλη σχημάτιζαν λευκούς λεκέδες στον άθελά του το γκρίζο τ' ουρανού με το
μεριά, ήταν μια επιστροφή. Ίσως παγωμένο αέρα, το κρύο στ' ακροδά- ατέλειωτο πράσινο της χαμηλής βλά-
κάποιος αναρωτηθεί, ''Πώς γίνεται να χτυλά μου και τις σταγόνες στις ρά- στησης.
νιώθεις πως επιστρέφεις κάπου, αν γες των τραίνων, στις στέγες και στα Μια βόλτα στο Τόκυο είναι
πηγαίνεις εκεί για πρώτη φορά;''. Και ρούχα των Λονδρέζων, το χιόνι έξω μια έκρηξη χρωμάτων. Μια οπτική
5. Σελίδα 5
ζει στο δικό του ρυθμό, αργά, σχεδόν του, που συνεχίζει να ζει, όταν όλοι
νωχελικά, ωριμάζει μέσα στη σοφία θα περίμεναν να έχει ήδη πεθάνει.
του χρόνου, φιλοξενώντας στα σπλά- Το Λονδίνο είναι ντελικάτο σα νυχτε-
χνα του αρχαίους ναούς, σου λέει ρινή ομίχλη, σαγηνευτικό σα νεαρή
πανδαισία που κρατά τις αισθήσεις σ' ιστορίες για σογκούν, ψιθυρίζει τα παρθένα, αλλά τόσο βρώμικο στο
εγρήγορση. Εδώ βρίσκεις τα πάντα παλιά παραμύθια της Ιαπωνίας χω- βάθος του, σαν τις υπόγειες στοές
και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες. ρίς καμιά βιασύνη και εσύ ακούς με του, στοιχειωμένο κι επικίνδυνο. Μια
Πολλοί άνθρωποι, πολλά φαγητά, μεγάλη προσοχή, αφουγκράζεσαι τα ηχώ που σε κάνει να επιταχύνεις λίγο
πολλές επιλογές. Το Τόκυο ρέει α- βήματα των γκεϊσών στα στενά του στο δρόμο για το σπίτι. Κάθε φο-
σταμάτητα μπροστά στα μάτια σου δρομάκια. Αν το Τόκυο είναι παρά- ρά που γυρνάω από ένα ταξίδι, από
και κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να τολμος έφηβος, το Κιότο είναι ο σο- ένα μέρος που αγάπησα, νιώθω να'
παρασυρθείς μέσα του, σε προσκα- φός υπερήλικας, που σε σκεπάζει με χω αφήσει κάτι πίσω μου, ένα κομ-
λεί, σε δελεάζει, σου τάζει την περι- φροντίδα πριν κοιμηθείς, που χαμο- μάτι του εαυτού μου που θα μπορέ-
πέτεια της ζωής σου. Κι αν είσαι νέ- γελά συναινετικά στη θέα των γουρ- σω να ξαναβρώ μόνο όταν γυρίσω
ος, δηλαδή άμυαλος, μ' ευκολία βου- λωμένων ματιών σου, που θέλουν να ξανά στο μέρος αυτό. Το ταξίδι του
τάς και το αφήνεις να σε πάει εκεί δουν τα πάντα μεμιάς. Το Κιότο έχει γυρισμού μου δημιουργεί αυτό το
που θέλει. Κάπου σε αυτό το σημείο, μια γλυκιά κίτρινη απόχρωση. ενοχλητικό συναίσθημα του λυκόφω-
πάνω που νιώθεις ξεθεωμένος και το τος. Σα να κρέμομαι, να αιωρούμαι,
Το Λονδίνο είναι μια σκιά.
κεφάλι σου είναι έτοιμο να εκραγεί, να διασκορπίζομαι. Είναι μια επώδυ-
Μια ξεθωριασμένη ανάμνηση, το
βομβαρδισμένο απ' τις τόσες πληρο- νη εμπειρία. Πέντε νύχτες στη σειρά -
αποτύπωμα ενός ονείρου απ' το
φορίες που προσπάθησε ν' αφο- τόσες πάνε απ' όταν επέστρεψα-
οποίο έχεις μόλις ξυπνήσει. Ένας
μοιώσει κατά τη διάρκεια της τρελής ονειρεύομαι το Λονδίνο, όπως γι'
άγνωστος που έστριψε στη γωνία,
αυτής κούρσας, τα βήματά σου σε αρκετό καιρό ονειρευόμουν την Ια-
χωρίς να προλάβεις να δεις τα χαρα-
φέρνουν στο Κιότο. Ω! Εσείς αντιθέ- πωνία. Μπορώ να συγκρίνω τις τιμές
κτηριστικά του, θα έβαζες όμως στοί-
σεις κρατάτε τον κόσμο σ' αυτή την στα προϊόντα, την κίνηση στους
χημα πως από κάπου τον ξέρεις. Στα
εύθραυστη ισορροπία! Γιατί το Κιότο δρόμους, την ποιότητα του φαγητού,
σκούρα κόκκινα τούβλα των σπιτιών
όμως στην ουσία τους, το Τόκυο και
του, στα επιβλητικά του κτίρια, κρύ-
το Λονδίνο δε μπορούν να συγκρι-
βεται μια υπόκωφη ένταση, την οποί-
θούν μεταξύ τους. Τη στιγμή που στα
α καλύπτουν οι ήχοι απ' τα διεθνή
μέσα μαζικής μεταφοράς οι Ιάπωνες
εστιατόρια και οι έντονες συζητήσεις
δε ρίχνουν παρά δειλές, κλεφτές
των ανθρώπων. Τη νιώθεις όμως
ματιές στους συνεπιβάτες τους, οι
πάντα στην πλάτη σου, στη βάση
Λονδρέζοι σ' εξετάζουν αδιάκριτα κι
του λαιμού σου, σαν ανεπαίσθητο
εξονυχιστικά. Στο Τόκυο πρέπει να
μυϊκό σπασμό. Την ακούς όταν γυρ-
επιστρέψεις, γιατί ο οργανισμός σου
νάς το βράδυ απ' τις pub, σαν τον
εθίστηκε στον έξαλλο ρυθμό που
ήχο χαμηλής συχνότητας που αντι-
έτρεξε το αίμα στις φλέβες σου. Στο
λαμβάνονται πλήρως μόνο τα σκυ-
Λονδίνο θες να επιστρέψεις, με τον
λιά, σαν επίμονο βόμβο στο βάθος
ίδιο τρόπο που θες να ξανακοιμηθείς,
των αυτιών σου. Η καρδιά του Λονδί-
όταν σε ξυπνήσουν απότομα από
νου χτυπάει στις χαμηλές συχνότη-
ένα καλό όνειρο.
τες, είναι η καρδιά ενός ετοιμοθάνα-
6. Σελίδα 6
Το μακιγιάζ στην Αρχαία Ελλάδα
από Μιχαλακάκου Κυριακή, μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Στην εποχή μας όλο και Ενδεικτικά, θα μπορούσαμε
περισσότερες γυναίκες χρησιμοποι- να αναφέρουμε το μακιγιάζ, το οποίο
ούν καθημερινά το μακιγιάζ με σκο- επέλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Συγκε-
πό τη βελτίωση τόσο της εμφάνισης κριμένα, στην αρχαία Ελλάδα ομορ-
όσο και της διάθεση τους. Στην φιά ήταν η αρμονία των αναλογιών
πραγματικότητα βέβαια η πλειονότη- και των ιδανικών. Βεβαία, αύτη η
τα του γυναίκειου πληθυσμού δεν συμμετρία αντικατοπτρίζονταν σε
γνωρίζει πολλά για την δημοφιλή όλες τις εκφάνσεις του αρχαιοελληνι-
τέχνη του μακιγιάζ γι’ αυτό θα προ- κού πολιτισμού, όπως η γλυπτική και
σπαθήσουμε να αναλύσουμε κάποιες η αρχιτεκτονική, κι έτσι αποτέλεσε
πτυχές του. πρότυπο ολόκληρου του δυτικού
Αρχικά ο όρος μακιγιάζ είναι πολιτισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως ούσαν το ψιμύθιο για να πουδράρουν
ξενόγλωσσος ενώ ο αντίστοιχος ελ- οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ως το πρόσωπο τους, πάντα σε τόνο
ληνικός όρος που θα μπορούσε να βασικό χαρακτηριστικό της ομορφιάς φωτεινότερο και ανοιχτότερο από τον
χρησιμοποιηθεί είναι «ψιμυθίωση», την ίσια μύτη, που ενώνεται με το φυσικό τους χρωματικό τόνο. Επι-
το ρήμα της αρχαίας ελληνικής γλώσ- μέτωπο σε αρμονική αδιάλειπτη προσθέτως, συνήθιζαν να βαφούν
σας ψιμυθιoω-ω. Η τέχνη πήρε το γραμμή. έντονα τα βλέφαρα τους σε πράσινες
όνομα της από το ψιμύθιο που στην Επιπλέον, η χρήση καλλυ- αποχρώσεις, ενώ το τόξο του ματιού
αρχαιότητα ήταν ανθρακικός μόλυ- ντικών στην αρχαία Ελλάδα ήταν βαφόταν σε καφέ - κόκκινους τόνους.
βδος, δηλαδή μια σκόνη που χρησι- ευρέως διαδεδομένη, ενώ ιδιαίτερη Το περίγραμμα τονιζόταν με πράσινο
μοποιούσαν οι γυναίκες για τη λεύ- έμφαση δινόταν στην καθαριότητα και μαύρο μολυβί. Το ρουζ και το
κανση του προσώπου, με σκοπό τον των καλλυντικών, που παρασκευάζο- κραγιόν τοποθετούνταν και αυτά σε
καλλωπισμό του. Η ψιμυθίωση, λοι- νταν έχοντας ως βάση τους φυτικά καφέ - κόκκινες αποχρώσεις. Τέλος,
πόν, αποτελεί μια πανάρχαιοι συνή- έλαια - ελιά, αμύγδαλο, σουσάμι και σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, εύ-
θεια των λαών απ' όπου μπορούμε τα χρησιμοποιούσαν για περιποίηση κολα μπορούμε να εντοπίσουμε τις
να αντλήσουμε σημαντικά στοιχειά των μαλλιών, του προσώπου άλλα διαφορές του μακιγιάζ της αρχαίας
πολιτισμού. και του σώματος τους. Ελλάδας με τη σύγχρονη, καθώς
στην εποχή μας δεν κυριαρχεί ένας
Έτσι, μέχρι τον 3ο αιώνα
τύπος μακιγιάζ άλλα κάθε γυναίκα
π.Χ. οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποι-
επιλέγει την τεχνική και τα χρώματα,
ούσαν ελάχιστο μακιγιάζ, μόνο για να
που θέλει να χρησιμοποιήσει σύμ-
βάψουν τα φρύδια τους σε σχήμα
φωνα με τη διάθεση και την προσω-
αψίδης. Στη συνέχεια, κατά τον 2ο
πικότητα της.
αιώνα π.Χ. οι γυναίκες χρησιμοποι-
Η ενδυμασία της γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα
από Αθανασιάδου Πηνελόπη, μαθήτρια Α’ Λυκείου
Εντυπωσιακά ήταν τα ενδύ- άνδρες, δηλαδή μόνο με ζώμα. Ακό- Οι Μινωίτισσες διακρίνονταν
ματα και εν γένει η εμφάνιση των μη σχεδόν αποκλειστικά ελάμβαναν για το κομψό ντύσιμό τους
γυναικών της Μινωικής επο- την εξέχουσα θέση της ιέρειας των
χής, αλλά και η ίδια η θέση τους Χαρακτηριστικά της μινωι-
μεγάλων θεαινών της μινωικής Κρή-
κής γυναικείας ενδυμασίας είναι το
στην κοινωνία, που θεωρείται ότι της. Οι περισσότερες απεικονίσεις
στενό κοντομάνικο - με στενά ή φου-
ήταν ισότιμη με του άνδρα. Νεαρές γυναικών αφορούν τη συμμετοχή
σκωτά μανίκια - πουκάμισο ή περι-
κοπέλες συμμετείχαν για παράδειγμα τους σε τελετουργίες είτε ως άμεσα κόρμιο, που άφηνε ακάλυπτο το στή-
σε ένα εξαιρετικά δύσκολο αγώνισμα, εμπλεκόμενα με αυτές πρόσωπα, θος ή ήταν διαφανές και συγκρατιό-
τα ταυροκαθάψια ντυμένες σαν είτε ως θεατές. ταν στο σώμα συχνά με κορδόνια
στο ανώτερο μέρος του σώματος, οι
μακριές και φαρδιές φούστες με πιέ-
τες και φραμπαλάδες, η κωδωνό-
σχημη ποδιά με βολάν, που φο-
ριόταν συχνά πάνω από τη φού-
στα και η σφικτή ζώνη, φουσκω-
7. Σελίδα 7
Ενδυμασία στην και κεντήματα. Μπορούμε να σχημα-
τίσουμε μια ιδέα για τα κεντητά πέ-
Αρχαία Αθήνα πλα αν κοιτάξουμε τα σχέδια των
Η γυναικεία ενδυμασία εκεί- αγγείων ή αν διαβάσουμε στον Αι-
νης της εποχής δεν έθετε ζητήματα σχύλο την περιγραφή της ενδυμασί-
κοπτικής αλλά απαιτούσε μεγάλη ας του Ορέστη. Στο δρόμο οι γυναί-
ευχέρεια στην τέχνη του στολισμού. κες σπάνια φορούσαν στο κεφάλι
Τα γυναικεία ενδύματα, όπως και τα τους καλύμματα, αλλά όταν έβγαιναν
αντρικά, χωρίζονταν σε δυο μεγάλες έξω από την πόλη κάλυπταν το κε-
κατηγορίες: στην ελαφρύ εσωτερική φάλι τους με κάτι στρογγυλά καλύμ-
ενδυμασία και σ' ένα φόρεμα πιο ματα με μυτερή κορυφή. Στα πόδια
χοντρό, τον πέπλο, που φοριόταν φορούσαν σανδάλια, υποδήματα
από πάνω. Ο χιτώνας των γυναικών λευκά ή κίτρινα και ένα είδος ψηλά
ήταν συνήθως πιο μακρύς από τον άρβυλα. Όταν έβγαιναν στο δρόμο
αντρικό, ήταν απλό, μακρύ πουκάμι- έπαιρναν μια ομπρέλα και ένα ριπίδι
σο, που έπεφτε ελεύθερα κατά μήκος από φτερά παγονιού ή ένα πιο ελα-
Γυναικείο μινωικό ένδυμα του σώματος και πιανόταν μόνο με φρύ από ξύλο, με μορφή λωτού. Η
ένα κορδόνι. Οι παντρεμένες γυναί- ενδυμασία συμπληρωνόταν με κο-
τή ή επίπεδη, που τόνιζε τη μέση. κες έδεναν το κορδόνι κόμπο, κάτω σμήματα: χρυσά σπειροειδή ή μακριά
Τα στοιχεία αυτά γίνονται φανερά από το στήθος τους, ενώ τα νεαρά σκουλαρίκια, χρυσά περιδέραια, δια-
όχι μόνο από τις τοιχογραφίες, κορίτσια στο θώρακα ή στους γο- δήματα, βραχιόλια (αυτά τα φορού-
φούς. Κάποτε ο χιτώνας είχε σχιστά σαν στο πάνω μέρος του βραχίονα),
αλλά και από τα απλούστερα
μανίκια. Οι άκρες του πιάνονταν με δαχτυλίδια και κάτι μικρούς χρυσούς
πήλινα ειδώλια. Ενδιαφέρων είναι
μια πόρπη από το δεξιό ώμο ή τις δακτύλιους στην κλείδωση του χε-
και ο ψηλός γωνιώδης γιακάς, έδεναν φιόγκο πάνω στο στήθος. ριού. Ο καθρέφτης ήταν ένα αντικεί-
που εμφανίζεται σε μερικά απ’ Στις παρυφές ο χιτώνας ήταν στολι- μενο που δεν έλειπε από τη ζωή της
αυτά. Τα ενδύματα κοσμούνταν σμένος με μια ταινία άλλου χρώμα- γυναίκας. Οι καθρέφτες γίνονταν από
με επίρραπτες ταινίες στα τελειώ- τος, συνήθως χρώματος κρόκου. Στο καλοδουλεμένο μέταλλο κι είχαν ένα
ματα, φιόγκους, λεπτότατα πέ- σπίτι οι γυναίκες φορούσαν μόνο χερούλι λιγότερο ή περισσότερο στο-
πλα και κοσμήματα από μέταλλο, χιτώνα αλλά όταν έβγαιναν στο δρό- λισμένο. Όταν οι εταίρες γίνονταν
πέτρα ή κόκαλο, που ράβονταν μο φορούσαν από πάνω έναν πέ- γριές χάριζαν τους καθρέφτες τους
πάνω τους. Σε μερικές απεικονί- πλο, δηλαδή ένα κομμάτι ύφασμα στην Αφροδίτη για την προστασία και
σεις γυναικείων μορφών συνα- πλατύ περίπου 1,5 μέτρο και μακρύ τη μέριμνα που τους είχε η θεά.
3-4 μέτρα, με το οποίο οι ελληνίδες
ντάται ένα μακρύ φόρεμα χωρίς
καλύπτονταν επιδέξια, αφήνοντάς το
ζώνη, που όμως διαγράφει το
να πέφτει σε πτυχές. Κάποτε, όταν
σώμα. Στη λεγόμενη δεν φορούσαν βέλο, άφηναν ελεύθε-
«σαρκοφάγο της Αγίας Τριά- ρη μιαν άκρη του πέπλου και κάλυ-
δας» (του 1400 π. Χ.) εικονίζο- πταν μ' αυτήν το κεφάλι. Την ενδυμα-
νται γυναίκες και άνδρες με τέτοια σία των γυναικών την έφτιαχναν από
ενδύματα κατά τη διάρκεια μιας μάλλινο ύφασμα, πανί και λινάρι και
σημαντικής τελετουργίας με ε- ένα ύφασμα από άγνωστο υλικό,
σχατολογικό περιεχόμενο. πολύ λεπτό και διάφανο, όπως η
μουσελίνα. Τα χρώματα που προτι-
μούσαν ήταν: κίτρινο, κόκκινο, ερυ-
θρό, πράσινο ανοιχτό, πράσινο λαδί,
Περίφημο γκριζογάλανο, καφετί ανοιχτό και
λευκό. Τους άρεσαν υφάσματα με
άγαλμα της
σχέδια, ταινίες με ζωηρά χρώματα
θεάς
Δήμητρας
Η Ασπασία
σε αρχαίο
γλυπτό που
βρίσκεται
στο Μουσείο
του Λούβρου
Πηγή: Περιοδικό Ιστορία
εικονογραφημένη, τεύχος 14, άρθρο
«Ασπασία», Γ. Α. Μενεγάκης, σελ. 89
8. Σελίδα 8
Γυναικεία Ενδυμασία στην Αρχαία Σπάρτη
Η γυναικεία ελευθερία σε καμία άλλη πόλη του αρχαίου
Ελληνικού Κόσμου δεν εκδηλώθηκε τόσο έμπρακτα, όσο στην
Λακωνική Πολιτεία.
Αυτή η ελευθερία εκφραζόταν και στη γυναικεία αμφίε-
ση. Πολλούς αιώνες πριν εφευρεθεί η «μίνι» φούστα, οι Σπαρτιά-
τισσες φορούσαν τις φαινομηρίδες, που ήταν πολύ κοντοί χιτώ-
νες που όχι μόνο άφηναν τους μηρούς των γυναικών σε κοινή
θέα, αλλά ήταν και σχιστοί στο πλάι, περίπου ως τη μέση.
Εκτός αυτού σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούσαν (οι
νέες κοπέλες φυσικά) να κυκλοφορούν τελείως γυμνές. Αυτό το
θέσπισε, κατά την παράδοση, ο Λυκούργος, αρχικά μόνο κατά τα
στρατιωτικά γυμνάσια των νεαρών, θέλοντας έτσι να τους εξα-
σκήσει ώστε να προσέχουν τα παραγγέλματα του «επιλοχία»,
όταν γύρω τους στις κερκίδες του σταδίου, στέκονταν εκατοντά-
δες ολόγυμνα κορίτσια.
Χάλκινο αγαλματίδιο Σπαρτιάτισσας να τρέχει.
Η κόρη τρέχει σε αγώνα δρόμου των Ηραίων,
αφήνοντας τα μαλλιά της ελεύθερα κάτω, ενώ το
ένδυμα της φθάνει λίγο επάνω από το γόνατο και
ο εμπρόσθιος δεξιός της ώμος είναι γυμνός, έως
το στήθος της. Σπαρτιατικό έργο, γύρω στα
Η ΜΑΝΗ
από Δεμοιράκου Δήμητρα - Στέλλα, μαθήτρια Β’ Λυκείου
Η Μάνη είναι ιστορική περι- προέρχεται είτε από την ναυτική ε-
οχή της Πελοποννήσου, που καλύ- ντολή maina = μάζεμα των πανιών,
πτει τη Χερσόνησο του Ταΰγετου. που ήταν αναγκασμένοι να κάνουν οι
Γεωγραφικά η κυρίως Μάνη η «Μέσα ναυτικοί, όταν ταξίδευαν στη θάλασ-
Μάνη», όπως ονομάζεται τοπικά, σα του Ταινάρου, λόγω των ισχυρών
ορίζεται από τον αυχένα του Ταΰγε- ανέμων που πνέουν στην περιοχή,
του Σουγιά και καταλήγει στο Ακρω- είτε στο θεό Μάνη, αλλιώς και θεός
τήριο Ταίναρο. Αντίθετα, η «Έξω Ουρανός, πατέρας του Κρόνου είτε
Μανοί», όπως αποκαλείται, είναι η στο επίθετο Μάνη (=αραιή, φαλακρή, Περαστικός βλέπεις τη
Μεσσηνιακή Μάνη, δηλαδή η περιο- άδενδρη), που περιγράφει την κυρί-
Μάνη σε τρεις μερες,
χή από την Καρδαμύλη και μετα. αρχη εικόνα αραιής βλάστησης με
Περιλαμβάνει δηλαδή μέρος από τη ελιές και φραγκοσυκιές, είτε στη λατι-
Περπατητης σε τρεις μήνες
Μεσσηνία και τη Λακωνία και κατα- νική λέξη manes (ψυχή) και στη συ-
λαμβάνει έκταση 1800τ.χλμ. σχέτιση της περιοχής με το ψυχοπο- και για να δεις την ψυχή της
μπειο και ναό του Ποσειδώνα.
Υπάρχουν πολλές εκδοχές
για την προέλευση του ονόματος της.
χρειάζεσαι τρεις ζωές.
Αξιοθέατα
Η κυριότερη από αυτές παραπέμπει
Στη Μάνη υπάρχουν αμέ- Μια για τη θάλασσα,
στο κτίσιμο του κάστρου της Μαϊνης,
τρητοι πυργοι, επτά κάστρα, πληθώ-
στις αρχές του 10ου αι. Το τοπωνύμι- Μια για τα βουνά της και
ρα αρχαιολογικών χώρων, παραδο-
ο Μαϊνη αναφέρεται στην ευρύτερη
σιακοί οικισμοί, σπηλαία, καλντερίμια
περιοχή που από τα χρόνια της Μια για τους ανθρώπους
και φαράγγια. Επίσης εξαιρετικού
Τουρκοκρατίας είναι γνώστη ως Μά-
ενδιαφέροντος μέρη είναι η Αρεόπο- της.
νη. Άλλες θεωρίες αναφέρουν ότι
λη, η όποια έχει ανακηρυχτεί μνημείο
9. Σελίδα 9
ντασύλλαβους στίχους και διακρίνο-
νται σε μοιρολόγια επαινετικά του
νεκρού και σε μοιρολόγια του Χάρου.
Το μοιρολόι φτάνει στη με-
γαλύτερη ακμή του στην περιοχή της
Μανής, αλλά εκεί η εκφραστική του
δύναμη μεταβάλλεται σε αφηγηματι-
κό ποίημα-τραγούδι, σε εκτενή πολ-
λές φορές ιστορία του νεκρού. Στη
Μάνη, τα μοιρολόγια έχουν σχεδόν
υποκαταστήσει τα αλλά τραγούδια.
Είναι η μόνη μορφή λαϊκής ποίησης
και μεταφέρονται από γενιά σε γε-
νιά ,ενώ και σήμερα ακόμα αυτοσχε-
διάζουν και δημιουργούν οι Μανιάτισ-
σες. Επικρατεί ολόκληρη εθιμοτυπία
για τα μοιρολόγια. Όταν πεθάνει κά-
ποιος οι γυναίκες του χωριού πηγαί- συγγενή τους ή κάποτε και ανθρώ-
νουν στο «κάθισμα», κάθονται γύρω πους που δε συνάντησαν ποτέ, αυ-
γύρω από το νεκρό και αρχίζουν ένα τοσχεδιάζουν βασικά τα μοιρολόγια
με τους πύργους και τα σοκάκια της, διάλογο με μοιρολόγια. Οι γυναίκες τους δίπλα στο νεκρό, με βάση ορι-
τα Σπηλαία του Διρού, το Λιμένι ,το μοιρολογούν το νεκρό ιεραρχικά, σμένες τυπικές φράσεις που επανα-
Βαθύ, ο Κοτρώνας με τις παραλίες που, όταν πρόκειται για άνδρα, ξεκι- λαμβάνονται σταθερά. Τα μανιάτικα
τους, καθώς επίσης και η Στούπα νά από τη μάνα και συνεχίζεται από μοιρολόγια είναι μεγάλοι επικήδειοι
στην Μεσσηνιακή Μάνη και η γραφι- την αδελφή, την κόρη και ,τέλος κα- έμμετροι ύμνοι, στους οποίους ο
κή Λαγκάδα με τα πέτρινα πυργόσπι- ταλήγει στη γυναίκα του. Αποτελεί κλασικός δεκαπεντασύλλαβος του
τα. τιμή για την οικογένεια του νεκρού να δημοτικού τραγουδιού έχει αντικατα-
μοιρολογηθεί από άτομο εκτός της σταθεί με δεκαεξασύλλαβο στίχο.
Εδέσματα - Προϊόντα οικογένειας.
Μπορούν να χωριστούν σε
Θαυμάσιο μέλι, καπνιστό Τη γυναίκα που λέει ένα κατηγορίες, όπως και τα μοιρολόγια
σύγκλινο, δίπλες, λάδι, ελιές, πορτο- μοιρολόι δεν πρέπει να τη διακόψει της υπόλοιπης Ελλάδας, αλλά πρέ-
κάλια, φραγκόσυκα και αρωματικά κανένας και αυτή που θέλει να συνε- πει να προστεθούν σε αυτά και τα
φυτά, όπως το τσάι και το φασκόμη- χίσει, ζητά την άδεια της. Το μοιρολόι διάφορα ιστορικά περιστατικά, στα
λο, το θυμάρι κ.α. είναι τα δώρα του αρχίζει με το ξενύχτισμα του νεκρού, οποία αναφέρονται η ζωή του νε-
Ταΰγετου για τους επισκέπτες, χωρίς συνεχίζεται όταν το φέρετρο μεταφέ- κρού, ο τρόπος του θανάτου του, η
να ξεχνάμε τα λούπινα που σερβί- ρεται στην εκκλησία και αλλάζει μ’ κοινωνική σταδιοδρομία και δράση
ρουν οι ντόπιοι. ένα σπασμωδικό κλάμα μέσα στην του ή η πολεμική και στρατιωτική
εκκλησία την ώρα της ακολουθίας. σταδιοδρομία του.
Γίνεται εντονότερο στο δρόμο προς
Μανιάτικα Μοιρολόγια Έχουμε ακόμη μανιάτικα
το νεκροταφείο, όπου ενώνεται με τις
μοιρολόγια νουθετικά και φρονηματι-
Τα μοιρολόγια είναι τραγού- φωνές των συγγενών του νεκρού, και
στικά και με πιο γενικό ιστορικό και
δια θρηνητικά, που τα απαγγέλλουν αποκορυφώνεται μπροστά στον τά-
εθνικό ενδιαφέρον. Τέλος υπάρχουν
οι άνθρωποι κατά το θάνατο αγαπη- φο.
και μοιρολόγια που αναφέρονται
μένων τους πρόσωπων.
Οι μοιρολογήτρες, μερικές στην εκδίκηση και είναι τα περισσότε-
Τα μοιρολόγια και γενικά τα από τις οποίες κάνουν μεγάλα ταξίδι- ρα και τα πιο χαρακτηριστικά της
τραγούδια του Χάρου έχουν παλιά α για να θρηνήσουν ένα μακρινό Μανής.
παράδοση και απαντώνται ήδη από
την Ομηρική εποχή. Ανάλογα μοιρο-
λόγια έψελναν και στους κλασικούς
χρόνους γυναίκες «θρηνωδοί». Το
έθιμο αυτό συνεχίστηκε και μετά την
επικράτηση του Χριστιανισμού, περ-
νά μέσα από τη Βυζαντινή εποχή,
ακμάζει στη μεταβυζαντινή και φτάνει
στη νεότερη εποχή με την πλούσια
σε λυρικότητα ποικιλία.
Τα σύγχρονα μοιρολόγια
αποτελούνται συνήθως από δεκαπε-
10. Σελίδα 10
Μικρασιατικές φορεσιές
από Μπουτεράκου Σταυρούλα, μαθήτρια Β’ Λυκείου
Σμύρνη – Ιωνία φές της γυναικείας, παιδικής και αν- ρες γυναίκες. Ο Θανάσης Π. Κωστά-
δρικής φορεσιάς. κης περιγράφει στο έργο του με λε-
Η φορεσιά στη Μικρά Ασία
πτομέρειες τις ενδυμασίες της περιο-
διαφοροποιείται, όπως είναι φυσικό, Η Καππαδοκική φορεσιά
χής.
κατά περιοχή, διατηρώντας όμως τα
Μια άλλη ιστορικός, η Πανα-
βασικά στοιχεία της. Από την περι- Στη φορεσιά συμπεριλαμβα-
γιώτα Ανδριανοπούλου, γράφει ότι
γραφή του βουρλιώτικου γάμου με- νόταν και μια μακριά ορθογώνια πο-
στην Καππαδοκία οι μαρτυρίες των
ταφέρουμε στοιχεία για τη φορεσιά διά που έδενε στη μέση με κορδόνια
προσφύγων, οι λεπτομερείς περιγρα-
της νύφης και του γαμπρού. Τη νύφη και κατέληγε σε φούντες τα
φές και αναπαραστάσεις από την
την έντυναν οι φιλενάδες της λίγο «ράμμαντα». Στον Καρβάλη και το
Ανακού, το Μιστί, την Αξό, τα
πριν από το μυστήριο. Της πρωτο- Μιστί λεγόταν «τζιζλίκα», στην Ανα-
Φλάβιανά και τη Σινασό, μας βοη-
φορούσαν το «φέσι» κάλυμμα της κού «ιγκιλίκ», στη Σινασό «πεσκίρ».
θούν να καταλήξουμε, όσον αφορά
κεφαλής των παντρεμένων γυναικών Το ζωνάρι σε ορισμένες
στη γυναικεία φορεσιά, στην παρα-
κεντημένο στις άκρες με μαργαριτά- περιοχές (Τσαρικλί, Αξό, Μιστί) φο-
κάτω ενδυματολογικό τύπο:
ρια ή «φουσκάκια» (τεχνητά μαργα- ριόταν πάνω από την τιζλίκα και σε
ριτάρια). Η φούντα, από μαύρο ψιλό Η καθημερινή φορεσιά φτια-
άλλες (Νίγδη, Καρβάλη) πάνω από
μετάξι σκέπαζε όλο το επάνω μέρος χνόταν στον αργαλειό και ήταν απλή.
το φόρεμα ή την τσόχα. Το ζωνάρι
του φεσιού και μαζεύονταν στις δί- Η γιορτινή είχε κεντητό ή επίρραπτο
ήταν απαραίτητο μετά τα δώδεκα
πλες των άκρων. Πάνω από το φέσι το κάτω μέρος. Εσωτερικά την απο-
χρόνια. Τα καθημερινά ήταν υφαντά
της έδεναν με άφθονες τελούσε ένα φαρδύ βαμβακερό εσώ-
φτιαγμένα στον αργαλειό και τα γιορ-
«πλίρες» (λεπτότατο πλατυσμένο ρουχο που έφτανε ως τους αστραγά-
τινά από ακριβό εισαγόμενο ύφασμα
σύρμα από χρυσό, επιχρυσωμένο ή λους με ένα μακρύ κεντρικό τμήμα.
κεμέρ ή λαχούρι. Το κεφάλι κάλυπτε
άλλο ανάλογο μέταλλο που να χει Στο Μιστί λεγόταν «βρατσί» ή
μαντίλι ανοιχτού χρώματος ή πιο
χρυσαφένια την όψη) μια «κόκκινη «πατσάι» στο Τσαρικλί και τη Νίγδη
σκούρου αν επρόκειτο για μεγαλύτε-
σκέπη» κεντημένη με χρυσάφι και «τσιντιάνι» και «σαλβάρι». Στον αρ-
ρες και ηλικιωμένες γυναίκες.
«τερτίρια», το χαρακτηριστικό νυφικό γαλειό ύφαιναν και ένα μακρυμάνικο
ντύμα. Ο γαμπρός ντυνόταν τα ένδυμα που επίσης έφτανε ως τους Οι κεφαλόδεσμοι που φο-
«γαμπρίκια σαλβάρια» του. Οι πε- αστραγάλους. Υπήρχε και ένα αμάνι- ρούσαν οι νύφες ήταν μοναδικοί και
ρισσότεροι στην παντρειά των πρω- κο εφαρμοστό ένδυμα που έφτανε περίτεχνοι. Η μελετήτρια Κ. Κορρέ –
τοφορούσαν «σαλβάρια». Άσπρο μέχρι τη μέση και κούμπωνε μπρο- Ζωγράφου στο βιβλίο της «Ο ελληνι-
«μαγναδένιο» πουκάμισο (από μα- στά το «ουσλούτς». κός κεφαλόδεσμος» αναφέρεται στην
γνάδι, εκλεκτό μεταξωτό ύφασμα προέλευση, την εξέλιξη, το ρόλο των
Το καθημερινό ένδυμα
εξαιρετικό για τη λεπτότητά του), με κεφαλόδεσμων που συχνά είναι
έφτανε μέχρι το κάτω μέρος των πο-
φαρδιά μανίκια ήταν ίσως το χαρα- πραγματικά έργα τέχνης.
διών, μπροστά ήταν εφαρμοστό και
κτηριστικότερο ντύμα της γαμπριάτι- κλειστό, ενώ στα πλάγια από τη μέση Η ανδρική φορεσιά ήταν
κης στολής του Βουρλιώτη. και κάτω ανοιχτό και άρραφο. Το περισσότερο απλή. Αποτελείτο από
Από τις ελληνικές παραδο- ύφασμα της καθημερινής φορεσιάς το εσώρουχο (βρατσίε), το πουκάμι-
σιακές φορεσιές της Μικράς Ασίας ήταν ριγωτό και αγοραζόταν από την σο (μετ’, ιμάτ’), το παντελόνι
πιο γνωστή για την ιδιαιτερότητα και Νεάπολη, τη Νίγδη και το Προκόπι. (σαλβάρι), το γιλέκο (ισλίτς), το ζω-
την ομορφιά της είναι η καππαδοκι- Οι γιορτινές φορεσιές που φοριό- νάρι (κεμέρ και σιλαχλούλ) το σακάκι
κή. Ο Θ. Κωστάκης γράφει χαρακτη- ντουσαν στα μυστήρια και τις επίση- (σάλτα), τον επενδύτη που ήταν γού-
ριστικά ότι στην Ανακού μέχρι τα μες εκδηλώσεις ήταν από ακριβά να, κάπα ή ριχτό αμάνικο ένδυμα.
τέλη του 19ου αιώνα το ντύσιμο των υφάσματα που έφερναν από την
χριστιανών έμοιαζε πολύ με το ντύσι- Πόλη ή τη Συρία (σεϊτερί, εντερί, γο-
μο των Τούρκων. Ως βασική διαφο- μασ). Οι γυναίκες φορούσαν ένα
ρά αναφέρει την απαγόρευση του μακρύ και σταυρωτό ένδυμα που
πράσινου χρώματος στους χριστια- κάλυπτε όλα τα άλλα, την «τσόχα» ή
νούς και του σαρικιού με το οποίο «τσογά».
τύλιγαν το φέσι τους οι Τούρκοι. Στις Στην Ανακού φορούσαν
αρχές του προηγούμενου αιώνα οι πάνω από το φόρεμα ένα κοντό ε-
χριστιανές γυναίκες φορούσαν κοινά, πενδύτη με μανίκια ή αμάνικο. Λεγό-
απλά φουστάνια τα οποία έραβαν ταν «ζουμπούνα» ή «εσλίτσι σερε-
μόνες τους. Στο βιβλίο του για την φλού» και «σελίκ» για τις μεγαλύτε-
Ανακού δίνει λεπτομερείς περιγρα-
11. Σελίδα 11
Η μουσική στη ζωή μας
Αδιαμφισβήτητα η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Παρά τις υποχρεώσεις και το άγχος της καθημερινότητας, όλοι οι άνθρωποι βρίσκουν
λίγο χρόνο για να ακούσουν το είδος που τους ευχαριστεί, η που απλά ταιριάζει στη
διάθεση και τον ψυχισμό τους. Τι είναι όμως αυτό που την κάνει τόσο σημαντική;
Η απάντηση είναι απλή: η μουσική αποτελεί αναπόδραστη ανάγκη. Είναι χάδι
στα αυτιά και στο νου. Μέσα από την ανώτερη αισθητική της μας ταξιδεύει, μας απαλ-
λάσσει από την πεζότητα του κόσμου, μας γαληνεύει. Η μουσική είναι, αληθινά, η
γλώσσα της ψυχής.
Τα λόγια συχνά αποδεικνύονται φτωχά, σκληρά, δύσκαμπτα για να μπορέσουν να διατυπώσουν συναισθήματα
που ο ήχος καλείται να γεννήσει μέσα μας. Και όχι μόνο: όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δεινές καταστάσεις της
καθημερινότητας, η μουσική έρχεται για να ηρεμήσει τον εσωτερικό μας κόσμο, να ταυτιστεί με αυτόν, να φέρει νοσταλγι-
κές αναμνήσεις.
Κάθε ψυχολογική μας κατάσταση συνοδεύεται από μια μουσική. Ότι και
αν σου συμβαίνει πάντα υπάρχει εκείνο το ξεχωριστό τραγούδι που θα σε εκφρά-
σει και θα αγγίξει την καρδιά σου.
“Όποιο και αν είναι το ταίρι σου,
πάντα θα βρεις ένα στίχο να του αφιερώσεις.”
Η μουσική είναι η βασίλισσα των τεχνών, αλλά είναι πάνω απ' όλα απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης. Γιατί όχι
μόνο γεμίζει με χρώμα τα γκρίζα κενά της καθημερινότητας, αλλά και εκφράζει όλα όσα δεν μπορούν να ειπωθούν με
λέξεις, και που είναι αδύνατο να μείνουν στη σιωπή.
Η παραπληροφόρηση στις μέρες μας
από Δαέλη Εύη, μαθήτρια Β’ Λυκείου
Η παραπληροφόρηση καλ- λυση, μα έχουν τα ανούσια, η ζωή
πάζει τον τελευταίο καιρό μέσα σε των διασήμων, το ποιος έκανε παιδί,
όλα τα σπίτια σχεδόν. Βλέπουμε το ποια έβαψε τα μαλλιά της, η τάδε,
ανούσιους τίτλους με ανούσιο περιε- κ.λπ. Ο άνθρωπος θα πρέπει να
χόμενο και ψεύτικο χρώμα, ειδήσεις βλέπει κάτω από την επιφάνεια, τις
για τις ζωές των άλλων, αυτό νομίζω εικόνες και τους τίτλους. Να αποκτή-
ονομάζεται σίριαλ, όχι είδηση. σει κριτική σκέψη και να μην αποδέ-
Ο κόσμος παρασύρεται χεται απλά. Για το παραπάνω όμως
πριν καν το καταλάβει παρακολου- χρειάζεται η μόρφωση του λαού και η
θώντας κάποια «είδηση» ή εκπομπή, αυτογνωσία. Πρέπει να είμαστε υ-
διότι πλέον ο άνθρωπος δεν έχει πεύθυνοι των πράξεών μας μα και
χρόνο ούτε για τον ίδιο του τον εαυτό της σκέψης μας. Όσον αφορά στα
και θέλει να ενημερωθεί γρήγορα, μέσα μαζικής (εξαπάτησης) ενημέ-
έτσι ώστε να μη ψάξει αρκετά τη ρωσης θα πρέπει να εφαρμόζουν
σωστή του ενημέρωση. Άρα πληρο- τους κανόνες του ΕΣΡ και η πολιτεία
φορείται και υποσυνείδητα δέχεται να αντιδρά.
την μασημένη τροφή που του δίνουν. Τέλος, η λύση είναι η μόρ-
Είναι λογικό ο κόσμος να φωση και η παιδεία. Πρέπει ο λαός
ξεσπά και να καταλήγει σε καταστρο- να πάρει την ενημέρωση στα χέρια
φές μαγαζιών ή δημοσίων περιου- του αποδεικνύοντας στους
σιών; Κλεινόμαστε σε τέσσερις τοί- «μεγάλους» πως μπορεί να αντιστα-
χους που όσο κι αν θέλουμε η φωνή θεί στον ψεύτικο κόσμο που του πα-
μας δεν τους διαπερνά. Επιπρόσθε- ρουσιάζουν.
τα τα σοβαρά θέματα δεν έχουν ανά-
12. Σελίδα 12
Οι Έλληνες φεύγουν μετανάστες - Η ιστορία επαναλαμβάνεται
από Δεμοιράκου Δήμητρα - Στέλλα, μαθήτρια Β’ Λυκείου
Σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης, που επικρατεί η ανα-
σφάλεια και η αγωνία για το μέλλον, η ιστορία επαναλαμβάνεται
και οι Έλληνες γίνονται και πάλι μετανάστες, προκειμένου να
επιβιώσουν. Αυτό που συνέβαινε τη δεκαετία του ’50 και του ’60
και έμοιαζε μακρινό παρελθόν με τους Έλληνες να φεύγουν
όπως-όπως για ένα καλύτερο αύριο στο εξωτερικό, συμβαίνει
και πάλι.
Μέσα σε έναν χρόνο, περίπου 11.000 Έλληνες έφυγαν με-
τανάστες στο εξωτερικό και συγκεκριμένα 4.100 πήγαν στη Γερ-
μάνια, 2.500 έφυγαν αναζητώντας την τύχη τους στην Αυστραλί-
α, ενώ 4.000 μετανάστευσαν στην Κύπρο. Έλληνες πτυχιούχοι
αφήνουν στον τοίχο το πτυχίο τους και βγάζουν ναυτικά φυλλά-
δια. Το 2008, 2.200 Έλληνες αναζήτησαν την τύχη τους σε κά-
ποιο πλοίο, ενώ το 2011 έφτασαν τις 5.000.
Τέλος, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι 5.000 Έλληνες
έχουν μάθει κινέζικα τον τελευταίο χρόνο, προκειμένου να φύ-
γουν στο εξωτερικό μιας και η Κίνα είναι μια αμιγώς βιομηχανική
χώρα κι έχει αναπτυχτεί σε οικονομικό κολοσσό. Τέλος, αύξηση
παρουσιάζει και η εκμάθηση άλλων γλωσσών, όπως Ιαπωνικά,
Ρωσικά και Νορβηγικά.
Λύκος - Ένα ζώο «Θρύλος»
από Δεμοιράκου Δήμητρα - Στέλλα, μαθήτρια Β’ Λυκείου
Ο λύκος ανέκαθεν θεωρείτο σύμβολο δύναμης και ελευθερίας,
προστάτης της γυναίκας και των παιδιών. Ένα ζώο, το οποίο έχει πλουτί-
σει τους μύθους, τα παραμύθια και τις παραδόσεις τόσο των άλλων
λαών, όσο και του δικού μας φυσικά.
Ο λύκος υπήρξε θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξά-
πλωση, μιας και κατοικούσε στη Βόρεια Αμερική, την Ευρασία και τη Μέ-
ση Ανατολή. Ωστόσο, στις μέρες μας, λόγω της εξάπλωσης του ανθρώ-
που ανά τον κόσμο και της εισβολής του στην άγρια φύση, ο λύκος απο- Σύμφωνα με την ελληνι-
κή νομοθεσία και το Δασικό Κώδι-
τελεί σε πολλές περιοχές προστατευόμενο είδος.
κα, από το 1969 απαγορεύεται η
Σε αντίθεση με την παράδοση, που θέλει τον λύκο να τρώει αν- σύλληψη και η κατοχή του λύκου
θρώπους, εκείνος θεωρείται ότι αρκείται στο κυνήγι των ζώων, όπως ελά- από ιδιώτη. Στην Ελλάδα
από το 1993 ο λύκος συμπερι-
φια, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, λαγοί, κάστορες κ.λπ., προκειμένου να
λήφθηκε στη λίστα των προστα-
τραφεί. Δεν θα διστάσει όμως να επιτεθεί σε άνθρωπο αν νιώσει ότι απει- τευόμενων ειδών και απαγορεύ-
λείται ο ίδιος ή κάποιο μέλος της αγέλης του, ειδικά κάποιο μικρό. Γενικά τηκε η χρήση δηλητηρίων για την
είναι πολύ ντροπαλό ζώο και αποφεύγει την επαφή με τον άνθρωπο. εξόντωσή του. Την τελευταία δε-
καετία ο πληθυσμός του λύκου
Κάποτε όμως, οι πρωτόγονοι άνθρωποι και οι λύκοι είχαν πιο στη χώρα μας έχει σταθεροποιη-
συχνές επαφές. Οι πρώτοι λύκοι που εξημερώθηκαν μας έδωσαν τους θεί, αλλά ο κίνδυνος εξαφάνισής
σκύλους, τους καλυτέρους φίλους και κυνηγητικούς συντρόφους μας. του υπάρχει ακόμη.
13. Σελίδα 13
Αθλητισμός και οικονομική κρίση:
Μπορούμε να αποκομίσουμε κάποιο όφελος;
από Καρύμπαλη Ιωάννα, μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Είναι πλέον γεγονός πως η τραυματισμός, στερεί από τον αθλη-
οικονομική κρίση έχει χτυπήσει για τα τή τη δυνατότητα να συνεχίσει την
καλά την πόρτα της Ελληνικής οικο- καριέρα του. Οι λαμπεροί αστέρες
γένειας. Τα αποτελέσματα αυτής της που βλέπουμε στην τηλεόραση και
νοσηρής κατάστασης είναι ορατά σε τα περιοδικά αποτελούν μάλλον την
πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. εξαίρεση και όχι τον κανόνα στα γε-
Ανεργία, δυστυχία, απελπισία, ετερο- γονότα που βιώνουμε. Ενδεικτικό
απασχόληση, ένδεια, επαιτεία αποτε- παράδειγμα αποτελούν πολλές πο-
λούν πολύ συχνά φαινόμενα πλέον δοσφαιρικές ομάδες που αντιμετωπί-
στους δρόμους της Αθήνας. Η οικο- ζουν οικονομικά προβλήματα, αν και
νομική παρακμή επηρεάζει πολλούς το ποδόσφαιρο, χαρακτηρίζεται από
τομείς οι οποίοι, λόγω έλλειψης χρη- τους λάτρεις του ως ο «βασιλιάς των
μάτων, δεν μπορούν να αναπτυ- σπορ».
χθούν. Μια δραστηριότητα τέτοιου Ωστόσο, θα ήταν καλύτερο και όχι του πρωταθλητισμού. Υπάρ-
είδους, ιδιαίτερα δημοφιλής, είναι ο να μη σκεφτόμαστε πεσιμιστικά, αλ- χει η δυνατότητα πλέον τα κίνητρα να
αθλητισμός. Από τα πανάρχαια χρό- λά να προβληματιστούμε σχετικά με είναι ευγενή προτάσσοντας ως κύριο
νια, το αθλητικό ιδεώδες διέπει την το αν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε στόχο την αλληλεπίδραση, δηλαδή
ελληνική συμπεριφορά διδάσκοντας ευεργετικά την κατάσταση αυτή. Η την ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των
από γενιά σε γενιά την αλληλεγγύη παροιμία «ουδέν κακόν αμιγές κα- συμμετεχόντων.
και την άμιλλα. Δυστυχώς όμως τα λού» μας προϊδεάζει για την απάντη-
άδεια κρατικά ταμεία επενεργούν και ση στον προβληματισμό μας θετικά Παράλληλα, θα δοθεί ιδιαί-
στον αθλητισμό. στοιχεία υπάρχουν παντού, αρκεί να τερη βαρύτητα στην ελληνική αγορά
υπάρχει η διάθεση να τα ανακαλύ- στα ελληνικά πρωταθλήματα. Τα
Αναντίρρητα, η οικονομική
ψουμε και να τα αξιοποιήσουμε δημι- προηγούμενα χρόνια οι ομάδες προ-
ύφεση έχει οδηγήσει σε περικοπή
ουργικά. Η μοιρολατρία θα πρέπει να τιμούσαν ακριβοπληρωμένους παί-
των κονδυλίων που απευθύνονται
αντικατασταθεί από τη δράση και την κτες του εξωτερικού
στους αθλητές. Η έλλειψη υλικοτεχνι-
αφύπνιση. Σε τέτοιους χαλεπούς «σνομπάροντας» τους εγχώριους
κής υποδομής και επαγγελματικού
καιρούς, σίγουρα με λίγη σκέψη, αθλητές. Με αυτή την εξέλιξη όμως,
προσωπικού μαρτυρούν την απο-
μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό θα δοθεί η ευκαιρία και σε νέους παί-
διάρθρωση που υφίσταται ο τομέας
μας περιπτώσεις, στις οποίες πρέπει κτες να δοκιμαστούν και, ίσως, να
αυτός. Ο αθλητές παρότι αγωνίζονται
να αναπροσαρμοστούμε για να βελ- εδραιωθούν στο αθλητικό στερέωμα.
πολύ σκληρά, όχι μόνο για προσωπι-
τιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Το μέλλον της Ελλάδας είναι η νέα
κά οφέλη αλλά και για να αντιπροσω-
γενιά η οποία μπορεί να την πάει
πεύσουν τη χώρα μας στο εξωτερικό, Τα τελευταία χρόνια, ο α- μπροστά. Η έλλειψη χρημάτων είναι
τυγχάνουν αδιαφορίας, μοχθώντας θλητισμός στρεφόταν μόνο γύρω πιθανό να οδηγήσει στην ανέγερση
για το βιοπορισμό τους. από τα χρήματα, τις διακρίσεις και κάποιων ακαδημιών με αρχικά μικρό
Ο αθλητισμός ως επαγγελ- την προσωπική καταξίωση. Οι αξίες κεφάλαιο, ώστε να εκπαιδεύονται
ματική απασχόληση αποτελεί κλάδο και τα ιδανικά αποτελούσαν παιδιά από όλη την Ελλάδα και στη
αβέβαιο, αφού οι οικονομικές απολα- «πολυτέλειες» οι οποίες είχαν μόνο συνέχεια να χρησιμοποιούνται. Με
βές είναι ελάχιστες και οποιαδήποτε θεωρητικό και όχι πρακτικό αντίκτυ- αυτόν τον τρόπο, πολλά ταλέντα θα
στιγμή ένα περιστατικό, όπως ένας πο. Οι αθλητές κατέφευγαν σε παρά- αξιοποιούνται, αφού θα λαμβάνουν
νομα σκευάσματα με σκοπό την κα- την κατάλληλη εκπαίδευση και δεν
τάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου. θα χάνονται, όπως συμβαίνει σε
Μπορεί βέβαια να κέρδιζαν το μετάλ- πολλές περιπτώσεις στην ελληνική
λιο, έχαναν όμως την ικανοποίηση επικράτεια. Η αγάπη προς την πατρί-
της αίσθησης του υγιούς συναγωνι- δα είναι εμφανής από τη στήριξη που
σμού και τον ανθρωπισμό που παρέχουμε σε αυτή και όχι από σοβι-
όφειλαν να επιδείξου. Τέτοιες συμπε- νιστικές κορώνες. Ο μιμητισμός και η
ριφορές προσβάλλουν τους συνα- ξενομανία ούτε αποτέλεσαν ούτε θα
θλητές τους και είναι υπαίτιες για την αποτελέσουν ποτέ αποτελεσματικές
εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. λύσεις στο οποιοδήποτε πρόβλημα.
Ωστόσο, σήμερα οι έλλειψη χρημά-
των συμβάλλει στη στροφή των α- Η οικονομική δυστοκία μπο-
θλητών στην έννοια του αθλητισμού ρεί επίσης να σπρώξει τους νέους
14. Σελίδα 14
στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στα χρήσιμες στην εποχή της λιτότητας
ομαδικά αθλήματα. Το έχετε σκεφτεί που βιώνουμε.
ποτέ; Τα παιδιά που λόγω οικονομι-
Είναι εμφανές, λοιπόν, πως
κών προβλημάτων δεν έχουν πρό-
η κρίση δεν έχει μόνο τα αρνητικά
σβαση στο διαδίκτυο ή δεν μπορούν
της. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο
να πάνε στον κινηματογράφο ή να
στον αθλητισμό, αλλά και σε άλλες
κάνουν κάτι άλλο δαπανηρό έχουν
πτυχές της ζωής μας. Απάντηση
ως διέξοδο το παιχνίδι. Κυρίως παι-
είναι η ομόνοια, η ομοψυχία αλλά και
χνίδια που δεν χρειάζονται υποδομή
το «δαιμόνιο του Έλληνα», το οποίο
και εξοπλισμό έχουν την τιμητική
θαυματουργεί σε τέτοιες περιπτώ-
τους. Ποδόσφαιρο στην πλατεία,
σεις. Είμαστε είδος προσαρμοστικό
μπάσκετ στην αυλή του σπιτιού, βό-
το οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται
λεϊ στο προαύλιο του σχολείου. Ε-
στις αλλαγές του περιβάλλοντός του.
ξάλλου, η εικόνα παχύσαρκων παι-
Εξάλλου, σύμφωνα με τη θεωρία της
διών προσκολλημένων στην τηλεό-
εξέλιξης «επιβιώνει αυτός που προ-
ραση ποτέ δεν ταίριαζε στην ελληνι-
σαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες».
κή κοινωνία. Τα παιδιά αθλούνται και
Η διατήρηση της ελευθερίας της ψυ-
μαθαίνουν βιωματικά τη συνεργατι-
χής και του πνεύματος είναι χαραγ-
κότητα, τη σωστή ιεράρχηση των
μένη στο γενετικό υλικό του ελληνι-
αναγκών τους, αναπτύσσοντας την
κού λαού.
αυτοπειθαρχία τους, αρετές ιδιαίτερα
Και έτσι ακριβώς θα πράξει!
ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Ομάδα Μπάσκετ
Νικητήρια Ομάδα
Ανδριώτης Στέφανος
Γαλάνης Νίκος
Θώδος Παναγιώτης
Καλαφάτης Αντώνης
Κουλούρης Δημήτρης
Κρεκούκης Γιώργος
Μιχαηλίδης Δημήτρης
Μπούζας Γιώργος
Συμονιάν Νίκος
Αντίπαλη Ομάδα
Αποστόλου Ράνια
Καπετάνος Κωνσταντίνος
Καρώνας Χρήστος
Πάτα Αντόνιο
Παύλου Σωτήρης
Πετρίδης Στέλιος
Πυρένης Δημήτρης
15. Σελίδα 15
Ομάδα Βόλεϊ Κοριτσιών
Νικητήρια Ομάδα Αντίπαλη Ομάδα
Αλεξοπούλου Κατιάνα Αγγελάκη Ελένη
Δανιά Σεμίνα Αναστασιάδου Ελένη
Δαέλη Εύη
Ομάδα Βόλεϊ Αγοριών
Μιχαηλίδου Βαλεντίνα
Θοδωρίδου Αλέκα Νικητήρια Ομάδα Αντίπαλη Ομάδα
Ναβροζίδου Ελένη
Καραβόλου Εύα Ανδριώτης Στέφανος Ανδρώνης Γιάννης
Νικολαϊδου Πηνελόπη Καριππίδου Μαρία Ευγενιώτης Γιώργος Αντωνιάδης Βασίλης
Τσιλιγιάννη Έφη
Ηλιάδης Κώστας
Θέος Βαγγέλης
Ηλιάδης Σάββας
Στασινόπουλος Γιάννης
Κούρτζας Ίαν
Τζίμας Πασχάλης
Κοφφίνας Μιχάλης
