1. Τραγούδια της ξενιτιάς Παρηγοριά έχει ο θάνατος κι ελεημοσύνη ο Χάρος ο ζωντανός ξεχωρισμός παρηγοριά δεν έχει.

2. Αλησμονώ και χαίρομαι, θυμάμαι και δακρύζω (λυπιούμαι) θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω. Σήκω, μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι (να πάρει ο γιος στη στράτα του στης ξενιτάς το δρόμο.) Με δάκρυα βάζει το νερό με πόνους το ζυμώνει (με πόνους βάζει το νερό με δάκρυα το ζυμώνει) και με τα αναστενάγματα βάνει φωτιά στο φούρνο. (και με πολύ παράπονο βάζει φωτιά στο φούρνο) Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις για να διαβεί η συντροφιά κι ο γιος μου να μη φύγει. (για να περάσει ο κερατζής κι ο γιος μου ν' απομείνει) Ν. Γύζης, Τα ορφανά

3. Ν. Λύτρας, προσμονή Άσπρα μου περιστέρια, μαύρα μου πουλιά εσείς ψηλά πετάτε κι διαβαίνετε περάστε κι απ’ τς αυλές μας κι απ’ τς αυλούδες μας. Nα γράψω στα φτερά σας, στα φτερούδια σας να γράψω στην αγάπ’ να μη με καρτερεί θέλει τα μαύρα ας βάλει, θέλει ας παντρεφτεί. Στον τόπο που ’ρθα τώρα εδώ θα παντρεφτώ θα πάρω ένα κουράσι δικαοχτώ χρονώ μάγισσας θυγατέρα, μάγισσας παιδί. Mαγεύει τα καράβια κι δεν αρμενούν με μάγεψε κι μένα δεν μπορώ να ' ρθω. Όντας κινήσω να ’ρθω, χιόνια κι βροχές όντας γυρίσω πίσω, ήλιος ξαστεριές....

4. Γ. Ιακωβίδης, Η στοργή Διώχνεις με, μάνα, διώχνεις με στ' αλήθεια θα πααίνω. Αχ, μι τα πουλάκια, αμάν, θα διαβώ κι μι τα χελιδόνια. Αχ και τα πουλιά, αμάν, θαν έρχουνται κι ιγώ πάντα θα λείπου. Αχ, θα πας, μάνα μ’, αμάν, στην εκκλησιά αχ θα διεις τις νιές, αμάν, θα διεις τους νιούς θα διεις τα παλικάρια. Αχ, θα διεις τουν τόπου μου, αμάν, εύκηρου και του στασίδι μου άδειου. Αχ, θα σ’ έρθ’, μάνα μ', αμάν, παράπουνου και πίσου θα γυρίζεις. Αχ σε σταυρουδρόμ', αμάν, θα κάθισι για μένα θα ρωτάεις. Αχ, θα διείς Τούρκου, αμάν, θα τουν ρωτάς, Ρωμιό θα τουν ξητάζεις: -Aχ, μην είδιατε, αμάν, αχ, μην είδατε μην άκσητε του γιο μου του Γιαννάκη. -Τουν είδιαμε, αμάν, τουν άκσαμε σι πράσινο λιβάδι. Μαύρα πουλιά, αμάν, τουν τρώγανε κι άσπρα τουν τριγυρίζουν

5. Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο, η ξενιτιά σε χαίρεται και ‘γω ‘χω τον καημό σου. Τι να σου στείλω, ξένε μου, εφτού στα ξένα που ‘σαι; να στείλω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει. να στείλω και τα δάκρυά μου σ’ ένα χρυσό μαντίλι; Τα δάκρυά μου είναι καυτερά και καίνε το μαντίλι. Γ. Ιακωβίδης, το κορίτσι

6. Σαν απόκληρος γυρίζω, στην κακούργα ξενιτιά περιπλανώμενος, δυστυχισμένος, μακριά απ’ της μάνας μου την αγκαλιά. Κλαίνε τα πουλιά γι’ αέρα και τα δέντρα για νερό, κλαίω, μανούλα μου, κι εγώ για σένα που έχω χρόνια για να σε ‘δω. Χάρε, πάρε την ψυχή μου, ησυχία για να βρω αφού θέλησε η μαύρη μοίρα μες στη ζωή μου να μη χαρώ. Στίχοι, μουσική:Βασίλης Τσιτσάνης Ερμηνεία:Σ. Μπέλλου

7. Φεγγάρι, μάγια μου ‘κανες και περπατώ στα ξένα, είναι το σπίτι ορφανό, αβάσταχτο το δειλινό και τα βουνά κλαμένα. Στείλ’, ουρανέ μου, ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή. Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί, ένα χελιδονάκι, να πάει να χτίσει τη φωλιά στου κήπου την κορομηλιά, δίπλα στο μπαλκονάκι. Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή, να πάει στη μάνα υπομονή δεμένη στο μαντίλι προικιά στην αδερφούλα μου και στη γειτονοπούλα μου γλυκό φιλί στα χείλη. Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή. Μουσική:Μ. Θεοδωράκης Στίχοι:Ε. Θαλασσινός Ερμηνεία:Γ. Μπιθικώτσης

8. Τώρα που πας στη ξενιτειά πουλί θα γίνω του νοτιά γρήγορα να σ' ανταμώσω. Για να σου φέρω τον σταυρό που μου παράγγειλες να βρω δαχτυλίδι να σου δώσω. Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω. Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου 'ρθεις πάλι σαν μικρό χαρούμενο πουλί. Χρυσή μου αγάπη έχε γεια να 'ναι μαζί σου η Παναγιά κι όταν 'ρθει το περιστέρι. Θα χω κρεμάσει φυλαχτό στο παραθύρι τ' ανοιχτό την καρδιά μου σαν αστέρι. Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω. Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ρθεις πάλι σαν μικρό χαρούμενο πουλί. Ν.Γκάτσος – Μ. Χατζιδάκις Ερμηνεία:Αρλέττα