In 2015 schrijft de linkse journalist Yves Desmet dat ‘in de jaren 80 de nog steeds niet ontmaskerde, maar hoogstwaarschijnlijk door extreem-rechtse ideologie gedreven Bende van Nijvel 28 doden maakte.’ Het is de lievelingspiste van de vele linkse journalisten.

1. Zit extreem-rechts achter de aanslagen van de Bende
van Nijvel?
Thierry Debels
@thierryd
4/11/17
In 2015 schrijft de linkse journalist Yves Desmet dat ‘in
de jaren 80 de nog steeds niet ontmaskerde, maar
hoogstwaarschijnlijk door extreemrechtse ideologie
gedreven Bende van Nijvel 28 doden maakte.’
Het is de lievelingspiste van de vele linkse journalisten.
Onderzoeksrechter Pierre Hennuy1
zette al deze would be
speurders al in 1997 in hun blootje: ‘Men moet proberen
bescheiden te blijven. Er zijn zelfs mensen die het
dossier nooit hebben ingekeken of slechts op zeer
oppervlakkige wijze en die uitgesproken meningen
hebben over die zaak. Dat is hun recht. Ik zeg enkel dat
men bescheiden moet blijven.’
1
In februari 1990 werd onderzoeksrechter Pierre Hennuy bevoegd voor het Bende-
dossier. Hij volgde Jean-Claude Lacroix op.
1

2. Binnen deze extreem-rechtse piste is er een rol
weggelegd voor de mysterieuze ‘groep G’. Eind oktober
2017 schrijft De Morgen dat Martial Lekeu in 1972 in
dienst treedt bij de rijkswacht. ‘Lekeu ligt mee aan de
basis van een extreemrechts clubje binnen de rijkswacht
genaamd Groep G.’
In de twee bendecommissies van het parlement is deze
groep G tientallen keren aan bod gekomen. Telkens
dezelfde conclusie: is er geen greintje bewijs gevonden
voor dit ‘extreemrechts clubje’.
In de het verslag van de Bendecommissie-bis lezen we
dit: ‘Wat de Groep G betreft, lijkt vast te staan dat het
’Front de La Jeunesse’ wel degelijk van plan was een
dergelijke “cel” binnen de rijkswacht op te richten.’
Maar dat is nooit gelukt.
Het Front de la Jeunesse was een Belgische privé-militie
die werd opgericht in 1973 door leden van een van de
zogenaamde NEM-clubs. Die groeperingen situeerden
zich op hun beurt rond het blad Nouvel Europe
Magazine.
Het Front de la Jeunesse legde in de tweede helft van de
jaren ‘70 in opdracht van het Mobutu-regime lijsten aan
van tegenstanders in België van de Congolese president.
Benoît de Bonvoisin zou als scharnier gefungeerd
hebben tussen het Front de la Jeunesse en Mobutu. De
Congolese president wist de sympathie van
extreemrechts te waarderen. Volgens een gewezen lid
van de Cepic (de rechtervleugel van de PSC) hielp
Mobutu in de jaren zeventig mee aan de financiering van
deze beweging.
Het Front werd opgeheven in 1983, wanneer een groot
deel van de leden van het Front de la Jeunesse werden
veroordeeld wegens lidmaatschap aan een privé-militie.
2

3. Onderzoeksrechter Pierre Hennuy zei tijdens de vehoren
van de commissie dat hij niet geloofde in de extreem-
rechtse piste in het Bende-onderzoek. ‘Ik zie niet in hoe
de Bendeleden het land kunnen destabiliseren door alleen
maar grootwarenhuizen te overvallen. Er waren dan toch
veel belangrijker doelwitten. En voorts: dan stopten ze
wel heel plots.’
Het parlementair onderzoek van 1997 is duidelijk: ‘Tot
op heden zijn er geen materiële aanwijzingen om de
hypothese te ondersteunen dat extreemrechts - in de
vorm van een of andere organisatie zoals Front de la
Jeunesse of WNP - daadwerkelijk betrokken zou zijn
geweest bij de aanslagen van de bende van Nijvel.’
WNP slaat op Westland New Post. Het was een
extreemrechtse en (pseudo)militaire organisatie, actief
vanaf eind de jaren zeventig en opgericht door Paul
Latinus met leden van de als privé-militie verboden Front
de la Jeunesse.
Ook Albert Raes (tot 1990 topman van de
Staatsveiligheid) meent in oktober 1993 dat er in die vier
tot vijf jaar van de Bende in de jaren tachtig
verschillende groepen misdadigers optraden, er geen
politieke motieven achterhaald konden worden, en dat
het waarschijnlijk (buitenlandse) misdadigers van
gemeen recht waren. Raes stelt zelfs enigszins
provocerend dat ‘de Bende van Nijvel nooit bestaan
heeft’. Volgens Raes ging het om acties van een aantal
boeven, maar is nooit aangetoond dat er sprake was van
een geörganizeerde bende die banden had met extreem-
rechts.
Tot op vandaag horen we het verwijt dat de piste van
extreem-rechts niet genoeg onderzocht werd. Wie de
vuistdikke verslagen van de eerste Bendecommissie
3

4. leest, weet dat dit onzin is. Jean Deprêtre zal later ook
stellen dat het niet uitgesloten is dat de bendeleden tot
één of andere politiek-subversieve groep behoren. Hij
betwist dat hij de piste van extreem-rechts zou
uitgesloten hebben in zijn onderzoek.
Brusselse advocaat-generaal Pierre Morlet getuigde voor
de Bende-bis-commissie in de Kamer. Morlet was
voorzitter van een werkgroep van magistraten die van
minister van justitie Stefaan De Clerck moest nagaan wat
misliep bij het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Uit
Morlets verslag van 25 juni 1996 bleek dat er ‘geen
aanwijzingen zijn dat uiterst rechts achter de aanslagen
van de Bende van Nijvel zat om ons land te
destabiliseren.’ Er waren ook geen aanwijzingen tegen de
extreem-rechtse privé-militie Westland New Post, noch
tegen de vroegere gevangenisdirecteur Jean Bultot of ex-
rijkswachter Martial Lekeu. Ook de staatsveiligheid, de
KGB of de Bulgaarse inlichtingendienst zitten volgens
Morlet niet achter de Bende.
4