Een probleem: de parlementaire onderzoekscommissies hebben geen enkel tastbaar bewijs voor een dergelijk complot ontdekt. Dat is ook logisch: wie een beetje verstand in zijn hoofd heeft, beseft dat het neerschieten van onschuldige burgers en kinderen niets te maken heeft met een staatsgreep.

1. Moesten de aanslagen van de Bende een staatsgreep
voorbereiden?
Thierry Debels
@thierryd
4/11/17
De terreur van de Bende van Nijvel moest een stevige
politiestaat in het leven roepen. Zo klinkt de meest
gangbare hypothese over het waarom van het
nietsontziende geweld.
Volgens deze denkpiste dacht de Bende dat een politieke
groepering zoals Cepic, de rechtse vleugel van de
toenmalige Franstalige christendemocratische PSC (nu
cdH), daar wel voor te vinden zou zijn. Zij hadden zelfs
een figuur voor ogen die zij in het zadel zouden hijsen:
Paul Vanden Boeynants of kortweg VDB. Of anders kon
het misschien ook Jean Gol worden.
Er zijn in ons land heel wat dromers geweest die plannen
gesmeed hebben om het staatsgezag omver te werpen. In
de jaren dertig van de vorige eeuw dachten ze aan koning
Leopold III om de sterke leider te worden.
Later zouden nieuwe plannen voor een 'staatsgreep' in de
periode 1973-1975 ontstaan. De codenaam was

2. 'Opération bleue'. Leden van de Groep Diane zouden
ingestemd hebben om daar de nodige gewapende steun
aan te geven. Dat schreef ex-rijkswachter François Raes
in 1999 in een rapport over de Bende. Een in opspraak
gekomen rijkswachter Christian Amory deed in 2000
hetzelfde verhaal aan Het Nieuwsblad: ’Wij moesten in
gevechtskledij slapen in een lokaal, dat in de kazerne
naast onze startklare wagens tot slaapvertrek was
ingericht. Wij hadden tien minuten de tijd om uit te
rukken van zodra wij daar de opdracht toe kregen. Wat
die opdracht juist was, wisten wij op dat ogenblik niet.
Pas later heb ik vernomen dat ons doelwit het parlement
zou geweest zijn. Tegelijk zouden vanuit Duitsland
legereenheden naar België rijden. Pas op het laatste
moment werd die eenheden een halt toegeroepen,
officieel omdat het slechts om een oefening zou gegaan
zijn.’
De versie van Amory wijzigt voortdurend: ‘We moesten
het parlement innemen. Er werd ons gezegd dat er tanks
onderweg waren naar de grens met Duitsland. Dat de
para's gingen tussenbeide komen. Dat de belangrijkste
doelwitten het parlement waren, het koninklijk paleis en
de RTBf.’
Het plan werd uiteraard niet uitgevoerd. Pas in een latere
periode, begin jaren '80, zou het via het geweld van de
Bende ‘uitgevoerd’ worden. Een probleem: de
parlementaire onderzoekscommissies hebben geen enkel
tastbaar bewijs voor een dergelijk complot ontdekt. Dat
is ook logisch: wie een beetje verstand in zijn hoofd
heeft, beseft dat het neerschieten van onschuldige
burgers en kinderen niets te maken heeft met een
staatsgreep.
Het besluit van de Bendecommissie-bis is duidelijk: ‘In

3. verband met de verhalen dat de rijkswacht als dusdanig
in de jaren 1970 en 1980 plannen zou hebben beraamd of
zelfs operationele maatregelen zou hebben getroffen om
een staatsgreep te plegen, komt de commissie tot het
besluit dat zij iedere serieuze grondslag missen.’
Journalist Hugo De Ridder in Humo: ‘De media gonsden
(toen) van geruchten over een extreemrechtse
staatsgreep, gestuurd vanuit de rijkswacht en met Vanden
Boeynants in een hoofdrol. Albert Raes, de baas van de
Staatsveiligheid, en figuren als baron Benoît de
Bonvoisin waren zogenaamd betrokken in
staatsgevaarlijke complotten. Ik geloofde er allemaal
niets van.’