Joma Sison, 9 september Standpunten over de trotskisten en de sociaaldemocraten die beweren dat de verdedigers van de nationaal-democratische volksrevolutie, het fascisme van Duterte hebben gesteund en mogelijk hebben gemaakt.

1. 1
OVER de TROTSKISTEN EN
ANDERE LASTERAARS
Joma Sison, 9 september
Standpunten over de trotskisten en de sociaaldemocraten die beweren dat de
verdedigers van de nationaal-democratische volksrevolutie, het fascisme van
Duterte hebben gesteund en mogelijk hebben gemaakt.
Interview met vragen van Anghelo Godino (Anakbayan-Europa) en antwoorden van
Jose Maria Sison, stichtend voorzitter van Kabataang Makabayan
9 september 2020
1. Voordat we overgaan tot het onderwerp van onze week, laten we proberen enkele
terminologieën te definiëren die de kijkers moeten helpen om onze discussie te
begrijpen. Wie was Leon Trotski? Op de Filippijnen is de Nationale Democratische
Beweging geconfronteerd met de sociaal-democraten; wie zijn deze nationaal-
democraten en sociaal-democraten, hoe zijn ze in het Filipijnse politieke spectrum
ontstaan?
JMS: Trotskisme is een kleinburgerlijke anti-communistische ideologie die zich
voordoet als linkser dan de communistische partijen die socialistische samenlevingen
hebben opgebouwd en anti-imperialistische en democratische massa strijd hebben
geleid naar de oberwinning van het socialisme.
Leon Trotski had geen gronding inzicht in de materialistische dialectiek en had geen
proletarische revolutionaire houding en sloeg van uiterst -links naar rechts
opportunisme en terug. Hij verzette zich tegen Lenin en de bolsjewieken op alle
belangrijke punten van de revolutie, zoals het nieuwe type partij, de dictatuur van het
proletariaat, het arbeiders-boeren verbond, de volgorde van de democratische en
socialistische revolutie, enzovoorts.
Men kan het Trotskisme in de volgende termen samenvatten:
Het is een ideologische en politieke kleinburgerlijke trend die vijandig staat tegenover
het marxisme-leninisme en de internationale communistische beweging. Het verbergt
zijn opportunistisme met radicale, linkse leuzen. Het trotskisme is in het begin van de
20e eeuw binnen de Russische sociaal-democratische arbeiderspartij ontstaan als
een vorm van mensjewisme. Het werd genoemd naar zijn leider, Leon Trotski (echte
naam Lev Davidodovitsj Bronstein, 1879-1940). Zijn aanhangers in de 21e eeuw zijn
bekend als trotskisten.
Lenin beschreef Trotski in de volgende woorden:

2. 2
“Trotski heeft nog nooit een vaste mening gehad over een belangrijke kwestie van
marxisme. Hij probeert altijd om zich in de barsten van elk meningsverschil te
wurmen en de ene kant tegen de andere kant op te zetten”. Hij legt het verder uit:
“Trotski was een fervent Iskraïst van 1901 tot 1903. Eind 1903 was Trotski een vurige
Mensjewiek, d.w.z. hij liep over van de Iskraïsten naar de Economisten. ...In 1904 en
1905 verliet hij de Mensjewieken en werkte samen met Martynov (de economist, die
nu de absurde linkse 'permanente revolutie'-theorie ontwikkelde.
Trotski brak definitief de bolsjewieken nadat hij; hoog van de toren verklaarde dat het
onmogelijk is om het socialisme in één land op te bouwen, zich verzette tegen de
socialistische revolutie en de opbouw in de Sovjet-Unie en zich inliet met
contrarevolutionaire activiteiten. Hij leidde de zogenaamde linkse oppositie,
Boecharin (van zijn kant) leidde de rechtse oppositie. Zij vielen de socialistische lijn
vanaf beide flanken aan. De meer luidruchtige Trotski maakte van het antistalinisme
zijn handelsmerk.
Trotski en zijn Trotskistische volgelingen hebben de fascisten in de Tweede
Wereldoorlog en de VS en andere imperialistische mogendheden voor, tijdens en na
de Koude Oorlog gediend door leugens en laster te verspreiden tegen de
communistische partijen en revolutionaire massabewegingen die zij simplistisch als
“stalinistisch” aanvallen. Zo beschuldigt de Trotskist Joseph Scalice in zijn tirade
tegen zowel de oude communistische partij als de nieuwe communistische partij op
de Filippijnen, de oude communistische partij van “stalinisme”, zelfs nadat de
Lavaitische overblijfselen van die partij revisionistisch en anti-Stalinist werden, zoals
de trotskisten toen zij de kant van de CPSU koos na de Sino-Sovjet-splitsing in de
jaren zestig en meer nog toen zij samenwerkte met het fascistische Marcos-regime
van 1972 tot 1986.
De trotskisten uit de VS, West-Europa, Japan en Australië hebben al enkele
decennialang groepjes trotskisten gevormd in de Filippijnen. Deze hebben
geprobeerd zich een weg te banen naar de Communistische Partij van de Filippijnen
en de revolutionaire beweging. Ze hebben jammerlijk gefaald. Deze groeperingen
maken onderling ruzie, maar ze helpen de reactionaire regering, met name het
huidige terroristische regime van Duterte, direct en indirect door het belasteren van
de Communistische Partij van de Filippijnen (CPP) en de leiders en leden van de
vaderlandslievende en democratische krachten van de nationale democratische
beweging.
De nationale democratische beweging is een massa beweging van arbeiders,
boeren, inheemse volkeren, vrouwen, jongeren, professionals en andere mensen in
de Filippijnen die eisen en vechten voor volledige nationale onafhankelijkheid,
democratie, sociale rechtvaardigheid, economische ontwikkeling door middel van
echte landhervorming en nationale industrialisatie, culturele vooruitgang en
internationale solidariteit met alle volkeren tegen het imperialisme en alle reacties. De
nationale democratische beweging is geïnspireerd door de Filipijnse revolutie van
1896 tegen het Spaanse kolonialisme en door alle revolutionaire strijd van het
Filipijnse volk tegen het Amerikaanse imperialisme en de lokale uitbuitende klassen.

3. 3
Na de nederlaag van de gewapende revolutionaire beweging in het begin van de
jaren '50 werd de “Student Cultural Association” van de Universiteit van de Filipijnen
(SCAUP) het beginpunt van een vernieuwde nationale democratische beweging. Het
ontwikkelde zich verder met de vorming van de jeugdorganisatie, Kabataang
Makabayan (KM), die studenten, de jonge arbeiders, de boeren en de professionals
organiseerden. Samen met de vakbonden en boerenorganisaties werd de KM de
sterkste nationale basis voor de heroprichting van de Communistische Partij van de
Filippijnen in 1968.
De zogenaamde sociaal-democraten in de Filippijnen zijn niet echt dezelfde als de
klassieke sociaal-democraten in Europa die hun kleinburgerlijke liberalisme en
pacifisme hebben versierd met “marxisme” of de bourgeois “arbeidersbeweging” van
de arbeidersaristocratie. Tot in de jaren zestig werden zij klerikaal-fascisten genoemd
vanwege hun religieuze sektarisme en verheerlijking van feodale instellingen als
modellen van een goede samenleving. Vervolgens noemden ze zichzelf sociaal-
democraten zoals de Amerikaanse marionet Nguyen van Thieu in Vietnam, met een
mengelmoes van religiositeit, liberalisme, sociaal hervormingsgezindheid en
anticommunisme waarmee ze de anti-imperialistische en democratische krachten in
de nationale democratische beweging aanvielen.
De voorloper van de sociaal-democraten was de Christelijke Sociale Beweging,
waarvan de leider Raul Manglapus nationale bekendheid kreeg als propagandist
voor de door de CIA gesteunde presidentskandidaat Ramon Magsaysay en hoge
posities in de reactionaire regering bekleedde. De meest beruchte van de sociaal-
democraten in de afgelopen tijd is Norberto Gonzales van de Nagkakaisang Partido
Demokratiko Sosyalista ng Pilipinas (NPDSP) die nationaal veiligheidsadviseur en
vervolgens defensiesecretaris van het Arroyo regime werd en verantwoordelijk was
voor het verknoeien van de GRP-NDFP-vredesonderhandelingen, samen met
generaal Esperon in een reeks terreurcampagnes onder de naam Bantay Laya I, II
en III en met de vraag van de Amerikaanse regering om de CPP, NPA en mijzelf als
terroristen aan te brandmerken.
2. Tijdens de verkiezingen van 2016 beweert Duterte dat hij, als hij wint, “de eerste
socialistische president van de Filippijnen zal zijn”. Velen zeiden dat hij vanwege
deze verklaring en de vermeende “steun en hulp” aan de Nationaal-Democratische
(ND) -beweging, met name in Mindanao, door de communisten werd gesteund heeft.
Is dit waar? En is Duterte volgens de definitie van “socialist” een “socialist”?
JMS: De trotskisten liegen enorm als ze beweren dat de CPP de presidentiële
kandidatuur van Duterte heeft gesteund. De CPP is verbannen uit de
verkiezingsstrijd van de reactionaire regering en de CPP voert een democratische
volksrevolutie door middel van een volksoorlog en bouwt aan de revolutionaire
regering van arbeiders en boeren in de guerrillagebieden.
De BAYAN MUNA en andere partijen van het Makabayan-blok) steunden de
presidentiële kandidatuur van Grace Poe en niet van Duterte. In dit verband liegen
ook de trotskisten schromelijk. Wanhopig grijpend naar een schijn van steun van de
ND voor Duterte voor en na de presidentsverkiezingen van 2016, citeren ze de
diplomatieke en tactvolle woorden en gebaren aan Duterte die hem aanmoedigen om

4. 4
vredesonderhandelingen te voeren en mee te werken aan het realiseren van de
Volksagenda.
Voor, tijdens en na de presidentsverkiezingen van 2016 geloofde niemand (bij zijn
volle verstand), Duterte toen hij zei dat hij links en socialistisch was. De meest critici
wisten dat hij de kandidaat was van grote comprador-landlord dynastieën en
voormalige presidentiële plunderaars met banden met het Amerikaanse en Chinese
imperialisme. Met name de families Marcos, Arroyo en Estrada. In zijn hele politieke
leven heeft Duterte nooit uitgelegd wat hij bedoelde met “socialist” zijn. Hij is zeker
geen socialist in welke zin dan ook, in woord of daad.
3. Duterte heeft meer dan 30.000 Filippino's gedood tijdens de oorlog tegen drugs.
Ons land staat nu op de tweede plaats als het dodelijkste land van Azië. De “World
Socialist Website” schreef dat de CPP de revolutionaire krachten oproept om samen
te werken met Duterte's War on Drugs en publiceerde dit in Ang Bayan, en noemde
de Partij en de hele ND-beweging “onbekwaam”. Wat kun je hierover zeggen?
JMS: In principe, voordat en nadat Duterte werd president, is de CPP altijd voor de
oplossing van het drugsprobleem als een gezondheidsprobleem geweest en voor het
breken van de drugsbaronnen, vooral op het topniveau van illegale fabrikanten,
smokkelaars en gouverneurs en generaals die hun beschermers waren. De CPP
heeft altijd gewenst dat het drugsprobleem wordt opgelost zoals Kameraad Mao dat
deed in de beginjaren van de Volksrepubliek China.
Zodra het duidelijk was dat het Duterte-regime de stedelijke armen als
druggebruikers en drugshandelaren opnoemde en doodde, veroordeelde Kameraad
Oris als woordvoerder van de CPP en NPA de nepoorlog van Duterte tegen drugs in
juli 2016, de allereerste maand van het Duterte ’s-presidentschap. Sindsdien is de
CPP de meest opvallende organisatie in het veroordelen van Duterte voor het
gebruik van de nepdrugoorlog om het volk te intimideren en zichzelf te installeren als
de opperste drugsbaron. De trotskisten maken zichzelf medeplichtig aan Duterte in
de drugshandel en aan zijn ernstige misdaden door te proberen de CPP in diskrediet
te brengen en te proberen de CCP uit te schakelen in de strijd tegen illegale drugs en
buitengerechtelijke executies.
4. In het begin van de Duterte-administratie leek hij echt de verandering te brengen
die hij had beloofd. Duterte benoemde linkse persoonlijkheden in zijn kabinet zoals
Ka Paeng Mariano, Liza Maza, Joel Maglunsod en Judy Taguiwalo. Hierdoor
ontstonden speculaties zoals onder waardoor de Partij - nu al revisionistisch wordt
beschouwd. Sommigen zeggen dat de ND-beweging een coalitieregering vormt met
de regering van Duterte. Bent u het daarmee eens? Waarom heeft links de
benoeming van deze persoonlijkheden toegestaan? Hoe komt het de mensen die ze
dienen ten goede?
JMS: Toen Duterte in het openbaar zei dat hij communisten wilde benoemen in zijn
kabinet en overheidsinstellingen, antwoordde ik hem in het openbaar dat hij geen
personen kon benoemen in zijn kabinet of andere overheidsfuncties als
vertegenwoordigers van de CPP of NDFP omdat de vredesonderhandelingen en de
volksoorlog nog steeds aan de gang waren. En ik vertelde hem in het openbaar dat

5. 5
hij mensen kon benoemen op basis van hun individuele verdiensten als patriottisch,
bekwaam, eerlijk en ijverig.
De trotskisten en andere anticommunisten gaven de personen die u hebt genoemd,
een rood stempel om te beweren dat Duterte communisten in zijn regering had
benoemd. Ze doen alsof ze revolutionairder zijn dan de revolutionairen door de
leugen te verspreiden alsof dat de CPP een coalitie heeft gesloten met de Duterte
door hem patriottische en progressieve mensen te laten benoemen in zijn kabinet.
Scalice is een grote leugenaar omdat hij beweert of insinueert dat de CPP
samenwerkt met het Duterte-regime en dit ondersteunt. De volksoorlog ging en gaat
nog steeds door. Alleen een leugenaar kan proberen te doen voorkomen dat het
gewapende conflict of de burgeroorlog een vorm van coalitie of wederzijdse steun is.
De trotskisten en andere anticommunisten, in hun comfortabele burelen en
academische zetels, doen zich revolutionair voor door schandalige leugens en valse
beschuldigingen aan het adres van de CPP uit te spreken, precies op het moment
dat het Duterte-regime zijn moorddadige rooftocht tegen het volk en zijn
revolutionaire beweging tegen het regime intensifieert.
5. Staat links open voor een coalitieregering met Duterte of een andere regering voor
deze zaak? Hoe ziet u de alliantie met de liberalen op dit moment? Omgekeerd, als
links een bondgenootschap met de liberalen wil aangaan of een coalitieregering wil
vormen, wat zou dat dan betekenen? Zal het niet afwijken van zijn principes?
JMS: Sinds mei 2017, toen Duterte de vijfde ronde van de GRP-NDFP-
vredesonderhandelingen afbrak, heeft hij alles gedaan om serieuze
vredesonderhandelingen te voorkomen. Op 23 november 2017 beëindigde hij de
vredesonderhandelingen formeel en op 5 december 2017 wees hij de CPP en de
NPA aan als 'terroristische' organisaties. Vervolgens heeft hij de Nationale Task
Force opgericht om de CPP en de gewapende revolutie uit te schakelen en heeft hij
zichzelf aangeduid om zich in naam van de antiterrorismebestrijding in te laten met
staatsterrorisme. Er is geen basis meer voor vredesonderhandelingen en er is
absoluut geen vooruitzicht op een coalitie met het Duterte-regime.
Als u met de liberale partij bedoelt, is het voorbarig om te praten over het vormen van
een coalitieregering met hen, ook al is er een basis voor het bespreken en vormen
van een formele of informele alliantie tegen het Duterte-regime. Tegelijkertijd zijn er
rond Robredo tegenstanders, militaristen en andere hondsdolle anticommunisten die
zich tegen zo'n alliantie willen verzetten. De VS verzorgen haar ook als opvolger van
Duterte en dagen Duterte uit uit om ontslag te nemen of gewoon zijn termijn af te
maken. De mogelijkheid van een coalitieregering met de liberalen kan alleen
ontstaan als zij onder de druk van massa acties de macht van Duterte overnemen en
vervolgens de NDFP in vredesonderhandelingen betrekken. Het succes van
dergelijke vredesonderhandelingen kan de basis vormen voor een coalitieregering.
Anders is er geen basis.
6. Joseph Scalice, die beweert een Filipijnse historicus te zijn, schreef dat de CPP
een aanhanger is van “de reactionaire nationalistische ideologie van Stalin en zijn
maoïstische variant” is, en gaat zelfs zo ver dat hij zegt dat het socialisme in landen

6. 6
als de Filippijnen, waarvan hij zei dat het laat-kapitalistisch is, niet actueel meer is.
Wat bedoelt hij met laat-kapitalisme en staat het socialisme echt niet op de agenda?
JMS: Joseph Scalice is slechts de oude lijn van het Trotskisme aan het her lanceren.
Hij beweert dat communistische partijen nationalistisch zijn als ze in het ene land na
het andere de macht grijpen en de socialistische revolutie voeren en het socialisme
opbouwen zoals onder Stalin en Mao. De trotskisten volgen het gekke idee van
Trotski dat het onmogelijk is om het socialisme in één land op te bouwen. Maar Stalin
en Mao bouwden het socialisme op. Wat voor een historicus is Scalice die de grote
historische verworvenheden van Stalin en Mao ontkent?
Wat betreft de onderdrukte volkeren en naties die nog steeds strijden voor nationale
bevrijding en democratie tegen het imperialisme en de lokale uitbuitende klassen in
neokoloniale en semi-feodale landen, de trotskisten ontkennen de noodzaak van de
nieuwe burgerlijke democratische fase en vervolgens socialistische fase van de
revolutie. Ze hebben het perverse idee dat ze anti-imperialistisch zijn. Ze ontkennen
de noodzaak om de vaderlandlievende bourgeois te winnen, zelfs als een onstabiele
en onbetrouwbare bondgenoot. Ze weigeren een noodzakelijke een anti-
imperialistische alliantie met de nationale burgerij, zelfs als deze een ondergeschikte
rol speelt. De trotskisten zijn totaal oneerlijk in het beeld dat zij van communistische
revolutionairen schetsen en ze verdoezelen het imperialisme als de vijand van het
proletariaat en het volk.
De trotskisten en de pseudo-sociale democraten op de Filipijnen zeggen eigenlijk dat
de Filipijnen al “kapitalistisch” is en niet meer semi-feodaal. Ze beweren dat het
socialisme onmiddellijk op de revolutionaire agenda met staan en dat de CPP
nationalistisch is omdat de CPP vooraan staat in de strijd voor de democratische
volksrevolutie van het volk. Maar de trotskisten spreken zichzelf tegen omdat ze niet
van het socialisme in één land houden. De hervormingsgezinde sociaal-democraten
willen het uitbuitende systeem in stand houden en tegelijkertijd het lot van de
arbeiders verbeteren.
Deze imbecielen begrijpen niet dat het semi-feodalisme een vorm van kapitalisme is
die gedomineerd wordt door de comprador grote bourgeoisie in combinatie met de
klasse landheren. Deze onderwerpen zich aan het buitenlandse
monopoliekapitalisme. Ze begrijpen ook niet dat de democratische volksrevolutie,
met een socialistisch perspectief, eerst de krachten van de buitenlandse en feodale
overheersing moet verslaan voordat het proletariaat en het volk de basis en de kracht
bezitten om de socialistische revolutie en opbouw te beginnen.
7. Een van de meest afgezaagde argumenten tegen de ND-beweging door de
trotskisten en de Liberalen is “het stalinisme”. Volgens hen moeten de bijdragen van
Stalin niet worden erkent of geroemd. Toch betoont de ND-beweging respect voor
deze man. Hoe moeten we reageren op dergelijke beweringen? Waarom trekt links
lessen uit de ervaringen van Stalin? Wat kunnen we als Filipijnse activisten eigenlijk
van hem leren?
JMS: Stalin heeft als leider van de bolsjewistische partij twee keer een socialistische
revolutie en opbouw in de Sovjet-Unie op gang gebracht (eerst voor de Tweede

7. 7
Wereldoorlog, daarna weer na de oorlog toen het zichzelf heropbouwden). Hij heeft
het fascisme tijdens de Tweede Wereldoorlog de meest fatale klap toegebracht.
Roosevelt en Churchill hadden veel lof voor Stalin totdat de VS en Groot-Brittannië
de Koude Oorlog lanceerden uit angst dat de opkomst van verschillende
socialistische landen en nationale bevrijdingsbewegingen het wereldkapitalistische
systeem in gevaar zou brengen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkten de
trotskisten samen met de fascisten in Duitsland, Spanje, de VS, de Sovjet-Unie,
Indochina, Latijns-Amerika en elders.
De trotskisten en de liberalen zijn om de meest verachtelijke redenen tegen Stalin.
De CPP waardeert ten zeerste de grote prestaties van Stalin in de socialistische
revolutie en opbouw van het land alsook in het verslaan van nazi-Duitsland. Maar
staat kritisch tegenover hem omdat hij in 1935 het einde van de klassen- en
klassenstrijd in de socialistische maatschappij voortijdig heeft afgekondigd. Als
gevolg daarvan faalde Stalin in het correct omgaan met tegenstrijdigheden onder het
volk en slaagde hij er niet in de opkomst van het moderne revisionisme te
voorspellen. Ik heb uitgebreid over deze kwesties geschreven. U en onze luisteraars
kunnen mijn artikel “Stand for Socialism against Modern Revisionism” (Verdedig het
Socialisme tegen het Moderne Revisionisme) lezen.
8. De trotskisten lijken zich meer bezig te houden met het aanvallen van Filipijns
Links in plaats van de tiran Duterte aan de kaak te stellen en zich ertegen te
verzetten. Waarom doen ze dit? Waarom lijken ze hun tijd te besteden aan het
neerhalen van de linkse beweging in plaats van zich te verenigen tegen de
gemeenschappelijke vijand?
JMS: De trotskisten geven zichzelf bloot als contrarevolutionairen door hun aanvallen
op de CPP en de revolutionaire beweging te concentreren als de legale krachten van
de nationale democratische beweging te discrediteren, terwijl deze nu de voorhoede
zijn van de strijd om Duterte van de macht te verdrijven. De trotskisten zijn in de
praktijk speciale agenten van het terreurregime van Duterte.
Op een perverse en absurde manier stellen zij de meest vastberaden en
consequente anti-Duterte krachten verantwoordelijk voor de misdaden van Duterte.
Dit is een geval beschuldigen zij de slachtoffers om de schuld van de dader te
minimaliseren en hem te redden. De trotskisten steunen in de praktijk de totale
oorlog van Duterte tegen het volk en de revolutionaire beweging. Ook al vergoten ze
soms krokodillentranen over de door Duterte vermoorde martelaren. De trotskisten
zijn medeplichtig aan zijn bloedige misdaden. Ze insinueren dat de martelaren hun
dood verdienen omdat ze hem gesteund hebben.
Ze zijn zoals hun sekteleider Trotski, die de Sovjet-Unie ontvluchtten om de
bolsjewieken en de socialistische zaak te kunnen aanvallen. Hij en zijn volgelingen
hebben zich gespecialiseerd in de rol om zich voor te doen als meer revolutionairen
dan de revolutionairen en vervolgens de revolutionairen aan te vallen om de vijand
van het volk te bevoordelen. trotskisten zijn verraders van het proletariaat en het
volk. Het zijn openlijke schijnheilige oplichters die als hoogste ambitie hebben;
informatie en analyses te verkopen aan anticommunistische organisaties,
onderzoeksgroepen en inlichtingendiensten.

8. 8
9. Scalice ging tijdens zijn lezing op 26 augustus, “de steun van links aan Duterte”
bewijzen. Er waren zelfs foto's, citaten van u en andere linkse persoonlijkheden,
Dacht de linkerzijde echt dat Duterte hoop zou kunnen brengen? Als hij dat niet in
het verleden deed, wat veranderde er dan vandaag? Scalice is niet de enige die
gebruik maakt van de interviews, foto's en wat al niet… om zijn bewering te staven,
veel anticommunisten en Troskisten doen dat het ook. Heeft u iets tegen hen te
zeggen? In hoeverre moet de linkerzijde de positieve beslissingen van de Duterte
steunen?
JMS: De NDFP is al lang bezig met vredesonderhandelingen sinds 1992, toen de
gezamenlijke verklaring van Den Haag door de NDFP en de GRP-beginselen
wederzijds werd goedgekeurd om het doel, de agenda en de methoden voor de
vredesonderhandelingen vast te stellen. Het doel is de wortels van het gewapende
conflict aan te pakken, te komen tot alomvattende overeenkomsten over sociale,
economische en politieke hervormingen en zo de basis te leggen voor een
rechtvaardige en duurzame vrede. Het NDFP heeft vastgehouden aan zijn
revolutionaire beginselen en beleid. Het nooit gecapituleerd voor GRP, sinds Ramos
tot Duterte.
Samen met de CPP, NDFP en zoveel voorstanders van vrede van religieuze en niet-
religieuze organisaties en massaorganisatie heb ik Duterte aangemoedigd om
vredesonderhandelingen te voeren, omdat hij zelf om vredesonderhandelingen heeft
gevraagd, beloften heeft gedaan over amnestie en het vrijlaten van alle politieke
gevangenen; en heeft verklaard dat hij klaar was voor sociale, economische en
politieke hervormingen.
De GRP-NDFP-vredesonderhandelingen werden gekenmerkt door een diplomatieke
dialoog en principiële bezwaren van het NDFP tegen herhaalde pogingen van het
NDFP om het NDFP in een capitulatiepositie te manoeuvreren. De NDFP heeft
dergelijke pogingen altijd afgewezen en daarom zijn de vredesonderhandelingen zo
vaak door de vijand onderbroken. Het is volkomen dom van Scalice om diplomatieke
verklaringen en gebaren van de NDFP en de mijne uit te pikken en de
vastberadenheid van de CPP en de NDFP om de revolutionaire principes en de
voortzetting van de volksoorlog te negeren. Duterte heeft zijn totale oorlog tegen de
revolutionaire beweging nooit tegengehouden en deze laatste heeft de oorlog van
haar volk ook nooit tegengehouden. Alleen een Trotskist en een nep-historicus kan
zo'n schrijnend feit ontkennen.
Als ik bijvoorbeeld Duterte's pleidooi voor vredesonderhandelingen vanaf het begin
zou afwijzen, zouden dezelfde anticommunistische trotskisten en liberalen mij
aanvallen als dogmatist, onredelijk en oorlogszuchtig. De CPP en de NDFP hebben
Duterte eigenlijk op de proef gesteld om te bewijzen of hij wel of niet voor een
rechtvaardige vrede was. En hij werd ontmaskerd als diegenen die een
rechtvaardige vrede weigerde, terwijl de NDFP in staat was om haar programma van
sociale, economische en politieke hervormingen voor een rechtvaardige vrede te
propageren. Je moet in het vredesproces zitten en aan de kant van de NDFP staan
om te weten hoe Duterte al in oktober 2016 werd gewantrouwd toen hij weigerde alle
politieke gevangenen amnestie te verlenen en vrij te laten.

9. 9
10. De trotskisten zeggen dat een langdurige oorlog die de steden van het platteland
omcirkelt, nutteloos is en romantiek is geworden van een achterhaald geloof. Ze
zeggen zelfs dat de wereld nu meer dan ooit klaar is voor een spontane, synchrone
revolutie. Waarom was deze stelling een paar decennia geleden verkeerd en waarom
is het nu nog steeds verkeerd? Is het nog steeds verkeerd, zelfs in de huidige
context van de Filipijnse samenleving waar Duterte uiterst impopulair is?
JMS: De trotskisten ontmaskeren zichzelf als contrarevolutionaire agenten van het
Amerikaanse imperialisme en de Filipijnse reactionairen door de propaganda te
spuien dat er geen behoefte meer is aan een langdurige volksoorlog (die de steden
van het platteland omcirkelt) en dat deze strategie een romantisch achterhaald
geloof is.
En ze herhalen de oude rotte lijn van Trotski dat revolutie in elk land zinloos is, tenzij
het gesynchroniseerd wordt met een spontane en naadloze wereldrevolutie. Dit is het
domme idee om de permanente revolutie (het gelijktijdige voeren van revoluties op
wereldschaal) te verdedigen. In het beste geval is het dogmatisme van het willen
bereiken van een bergtop zonder een zware klim aan te vatten. In plaats daarvan wil
men wachten tot er op magische wijze een kabelbaan verschijnt. Het is een
regelrechte afwijzing van elke serieuze poging tot revolutie.
De omstandigheden op de Filippijnen zijn semi-koloniaal en semi-feodaal en daarom
is er behoefte aan een democratische volksrevolutie met een socialistisch perspectief
door middel van een langdurige volksoorlog onder leiding van de CPP en van het
marxisme-leninisme-maoïsme. De CPP hanteert de revolutionaire gewapende strijd
als hoofdwapen en verbind deze met de agrarische revolutie en de
massabasisvorming. Het hanteert ook het nationale verenigde front door vooral te
vertrouwen op de basisalliantie van arbeiders en boeren, het winnen van de
middelste sociale lagen en het profiteren van de tegenstellingen onder de
reactionairen om de vijand één voor één te isoleren en te vernietigen.
Zonder het volksleger in de Filipijnen heeft het Filipijnse volk niets. De volksoorlog
heeft GRP heeft gedwongen om te onderhandelen met de NDFP. Door het aangaan
van vredesonderhandelingen is de NDFP erin geslaagd om de eisen van het volk
voor nationale en sociale bevrijding te propageren, ook al hebben de GRP en de
speciale agenten van de trotskisten de principes en de positie van de NDFP
proberen te verdraaien.
Wat is de kracht van het CPP en de NPA, die gekleineerd en geminacht worden door
de contrarevolutionairen van de trotskisten die de gewapende revolutie willen
liquideren. Laat ik een recente verklaring van de NPA over haar huidige kracht
aanhalen:
“De NPA is nog steeds actief in meer dan 110 guerrilla's in 73 van de 81 provincies
van het land. Ze heeft enkele duizenden guerrillastrijders. Ze zijn bewapend met
krachtige wapens en kleine vuurwapens die van de vijand, de veiligheidstroepen en
andere krachten van de regering zijn afgenomen. De NPA maakt gebruik van
granaten en explosieven die onder bevel van de commandant worden afgevuurd. Ze

10. 10
gebruiken ook inheemse methoden van oorlogsvoering, zoals boobytraps en punt-
stok vallen.
De eenheden van de NPA opereren onder 14 regionale operationele commando's,
die op hun beurt onder het “National Operational Command” (NOC) vallen. De NPA
staat onder de absolute leiding van de Communistische Partij van de Filippijnen via
haar Centraal Comité en Politiek Bureau en haar Uitvoerend Comité en de Militaire
Commissie van het Centraal Comité.
Het NPA heeft van 29 maart 2019 tot 29 maart ten minste 710 militaire acties van
verschillende omvang kunnen uitvoeren. 2020. Het gaat onder meer om intimidatie,
ontwapening, ondermijningsactiviteiten en partizanenoperaties, strafmaatregelen,
invallen tegen vijandelijke detachementen en hinderlagen. De meeste van deze
acties worden niet vermeld in de burgerlijke media. Minstens 651 regeringssoldaten
werden gedood, terwijl meer dan 465 gewond raakten in de strijd, het equivalent van
ongeveer 30 pelotons of twee bataljons. Alle regio's in het land waren in staat om bij
te dragen aan deze tactische offensieven. Tot de belangrijkste zegevierende
tactische offensieven behoorden die in de zuidelijke Tagalog in Luzon, in de
oostelijke Visayas en de negers in de Visayas en in Noord-Centraal en Noordoost
Mindanao.
11. Sommige critici zeiden dat de CPP-NPA zijn invloed op de werkende massa's
verliest vanwege het zuiver militarisme, de irrelevantie van zijn woordvoerders en de
duur van de oorlog die het voert. Zit er een waarheid in? Zijn de massa's ongeduldig?
JMS: Zoals ik al heb uitgelegd, zijn de CPP en de NPA niet bezig met zuiver
militarisme. Ze laten zich leiden door de theorie van het marxisme-leninisme-
maoïsme en ze voeren een programma uit van de democratische volksrevolutie met
een socialistisch perspectief. Ze zijn in kracht toegenomen en zijn vooruitstrevend in
de revolutionaire strijd omdat ze de steun van het Filipijnse volk. De NPA is niet
alleen een strijdkracht voor de ontwikkeling van de politieke macht van het volk, maar
het is ook een organisatie voor massawerk en voor het helpen van het volk en de
volksregering bij het uitvoeren van sociale, economische, politieke en culturele
programma's.
Het CPP heeft zichzelf uitstekend ideologisch, politiek en organisatorisch
opgebouwd. Het is diepgeworteld in de massa en bestaat over geheel het land. Het
leidt verschillende soorten massaorganisaties van arbeiders, boeren, inheemse
volkeren, vrouwen, jongeren, professionals en mensen die tot verschillende sectoren
behoren. Miljoenen mensen behoren tot deze massaorganisaties. Tegelijkertijd
staan meer miljoenen mensen onder het bestuur van de lokale organen van de
politieke macht die de Democratische Volksregering vormen. De verschillende
massaorganisaties en verschillende soorten allianties ondersteunen deze
volksregering.
De revolutionaire massabeweging onder leiding van het CPP is ontstaan uit de
lessen van de revolutionaire geschiedenis van het Filipijnse volk en uit de concrete
analyse van de concrete omstandigheden. De CPP en NPA zijn tot nu toe de
grootste en sterkste revolutionaire krachten geweest in de hele geschiedenis van het

11. 11
Filipijnse volk. Ze hebben een democratische volksregering gecreëerd die nog
steeds overwinningen boekt tegen de reactionaire regering van grote compradoren,
collaborateurs en bureaucratische kapitalisten die zich onderwerpen aan het
buitenlandse monopolie-kapitalisme.
12. Wat maakt Trotski's geschriften zo aantrekkelijk, vooral voor filosofen en
activisten in Europa, vooral in landen waar hij werd verbannen? Hij is nu bijvoorbeeld
nog steeds erg populair in Frankrijk.
JMS: Om elke indruk weg te nemen dat trotskisten aantrekkelijk zijn in Europa of
waar dan ook, wil ik graag verwijzen naar Ho Chi Minh's ontmaskering van trotskisten
als contrarevolutionaire agenten:
In Spanje bijvoorbeeld namen ze de naam aan van “Arbeiderspartij van Marxistische
Eenheid” (POUM). Wist u dat zij broeiaarden waren van spionnen in Madrid,
Barcelona en elders in dienst van Franco? Zij zijn het die de beroemde “vijfde
colonne” hebben georganiseerd, de militaire inlichtingendienst van de Italianen
fascisten en nazi Duitsers. In Japan worden ze “Marx-Engels-Lenin Liga” (MEL)
genoemd. De Japanse trotskisten trekken jonge mensen aan en geven hun namen
vervolgens aan de politie. Ze proberen de Japanse Communistische Partij binnen te
dringen om haar van binnenuit te vernietigen. Naar mijn mening hebben de Franse
trotskisten, nu rond de “Proletarische Revolutiegroep”, zich ten doel gesteld het
Volksfront te saboteren. Ik denk dat u over dit onderwerp beter geïnformeerd bent
dan ik.
Als jonge vakbondsactivist in de Filippijnen, in het begin van de jaren zestig, werd ik
me bewust dat de beruchte Trotskist Jay Lovestone die door de Filipijnse
vakbondsleiders aan de kaak werd gesteld al een lange tijd als agent van de
Centrale Inlichtingendienst werkte. Hij was een voorbeeld van de Trotskist die tot in
de leiding van de communisten en de vakbonden in de Verenigde Staten heeft
gewerkt om vervolgens anticommunistische heksenjachten uit te voeren tegen
vermeende communistische partij- en vakbondsleden en om inlichtingenverslagen
aan de CIA op te stellen. Sindsdien ben ik alert geworden op enterisme of het
binnendringen van trotskisten in revolutionaire organisaties. Ik ben trotskisten
tegengekomen in de VS, Australië, Japan, Frankrijk, Nederland en andere landen.
Ze gebruiken een grote verscheidenheid aan partijnamen en nemen verschillende
gedaanten aan als activisten en academici. En ik heb me altijd van hen weten te
distantiëren.
De geschriften en de biografie van Trotski spreken slechts enkelingen aan met een
kleinburgerlijke mentaliteit. De trotskisten worden vaak door de imperialisten
gefinancierd en gebruikt om communistische partijen aan te vallen omwille van hun
anticommunistische, anti-Stalin- en anti-Mao-propaganda. De Trotskistische
organisaties zijn klein en raken gemakkelijk verdeeld als iemand onder hen de leiders
ervan gaat beschuldigen dat ze stalinistisch zijn omdat ze proberen de
besluitvorming te centraliseren en discipline te eisen. Ze zijn vijandig tegenover de
basisprincipes van het marxisme-leninisme, zoals de klassendictatuur van de partij,
de voorhoederol van de communistische partij, de basisalliantie van de arbeiders en
boeren, het democratisch centralisme.

12. 12
Wanneer een Trotskistische groep relatief groot wordt, komt dat omdat ze een
misleidende naam aanneemt en de kleinburgerlijke jeugd aantrekt. Maar het wordt al
snel vergeven door fractionisme en kleinburgerlijk getouwtrek. De meeste mensen
die zich aansluiten bij Trotskistische groepen vallen na korte tijd uit elkaar vanwege
interne ruzies, gebrek aan revolutionaire massa-activiteit en walging omwille van hun
fel anticommunisme. Ik heb in ieder geval geen enkele Trotskistische partij gekend
die een revolutie heeft doen slagen sinds Trotski zichzelf bijna een eeuw geleden als
contrarevolutionair uit de bolsjewistische partij werd gegooid.
trotskisten blijven doorgaan als kleine groepjes die tegen de echt revolutionaire
partijen van het proletariaat in het geweer komen. Ze zijn al lang ontmaskerd omwille
van het gebruik van ultra-linkse en ultra-liberale en anti-Stalin slogans waarmee ze
om hun contrarevolutionaire doeleinden verbergen. Vanwege hun anti-Stalinistische
en anticommunistische opvattingen zijn Trotskistische groeperingen de favoriete
rekruten van de imperialisten en reactionairen om tegen communistische partijen en
revolutionaire bewegingen te ageren en hen te bespioneren
In het verleden waren de Trotskistische partijen relatief sterk in Mexico en Sri Lanka.
Maar ze zijn daar uiteengevallen vanwege hun anticommunistische ideologie en
politieke lijn, hun anarchisme en hun avonturisme, hun voorkeur om communistische
partijen te belasteren en aan te vallen. Op bepaalde momenten leken de trotskisten
succesvol te zijn toen ze met sociaal-democratische organisaties en groepen
samenwerkten, zoals in Frankrijk of met anarchistische groeperingen in massale
acties. Maar uiteindelijk namen deze samenwerking ze af door hun Trotskistisch
zelfgenoegzaamheid en sektarisme.
13. Een van de meest voorkomende vragen van de westerse linksen is of er
trotskisten zijn op de Filippijnen. Zijn die er en hoe zie je die? Waarom is het nodig
om te weten hoe het met het Trotskisme gesteld is?
JMS: Er zijn kleine Trotskistische groepen in de Filippijnen. Ze zijn gevormd door
verschillende buitenlandse trotskisten die gevestigd zijn in West-Europa, Japan,
Australië en de VS. Ze hebben geprobeerd door te dringen tot de CPP, maar hebben
uiteindelijk gefaald omdat ze zich plotseling tegen het marxisme-leninisme-maoïsme
en de algemene lijn van de democratische revolutie van het volk hebben gekeerd,
nadat ze hebben gedaan alsof ze zich aan deze algemene lijn gingen houden
hielden.
Alle Trotskistische groepen zijn slechts babbelaars en zijn het meest actief met
publicaties, zeker online. Ze hebben een aantal academici en een paar vakbonden.
Maar ze zijn er niet in geslaagd binnen het volk en de intelligentsia door te
verdringen. Net als Trotski hun idool, doen ze geen serieus massawerk en strijden
ze niet tegen de vijand maar tegen de revolutionairen.
Ze hebben zich geïsoleerd met hun anti stalinistische obsessie, hun verzet tegen de
democratische volksrevolutie van het volk als een zogenaamd onnodig stadium in de
Filipijnse revolutie en hun voorkeur anticommunistische aanvallen te voeren op de
echte communistische partijen en revolutionaire bewegingen waar ook ter wereld. Ze
kunnen zichzelf alleen maar verder isoleren door samen met Duterte de

13. 13
communistische revolutionairen en de vaderlandslievende en democratische
krachten die nu in opstand komen, aan te vallen.
Theoretische teksten van de CPP op de Engelstalige site
http://library.redspark.nu/Communist_Party_of_Philippines
Oorspronkelijk artikel in het Engels:
https://cpp.ph/2020/08/25/critique-of-the-trotskyite-attacks-on-the-cpp-and-the-
philippine-revolution/?fbclid=IwAR07joNrmualF4X8T-3Fi2-D8l2yUuFZ-
Tu5rNiPyClZIiRAVQLtkPVrGaA