Imaxes e textos do Roteiro compartido co autor Domingo Villar polos espazos da novela "A praia dos afogados"

1. O IES PEDRAS RUBIAS … UNHA MAÑÁ DE INVERNO… … NA PRAIA DOS AFOGADOS

2. Acompañados do autor, Domingo Villar, que comezou contando por que se fixo escritor…

3. Visitamos, primeiro, Monteferro - Mentres estaba na radio chamou Clara Barcia. Polo visto, un mergullador que facía pesca submarina atopou un barco afundido. Podería ser o de Castelo. - Onde estaba? (…) - Afundido xunto ao faro de Punta Lameda, en Monteferro. Sabe onde é? A praia dos afogados, páx. 260

4. ATENCIÓN, ALUMNADO de SALCEDA, POR FIN ACABASTES DE LER O LIBRO?? Co autor, Domingo Villar, no alto de Monteferro

5. Era fácil imaxinar como afundiran alí o barco do Rubio…

6. … Estévez aparcou detrás. O ceo estaba azul e as ondas levantaban cortinas de escuma ao romper nas rochas… “ A praia dos afogados”, páx. 334

7. … Camiñaron pola ladeira ata o lugar onde aparecera afundida a embarcación de Xusto Castelo (…) Ulía a bosque e a mar, e sobre o ruxido das ondas soaba o coro estridente das gaivotas… “ A praia dos afogados”, páx. 335

8. … Estévez mirou arredor. Só se vía auga, rochas e terra cuberta de árbores… Monteferro xa non era unha sombra escura entre a néboa, senón un bosque verde sobre o mar azul. A praia dos afogados, páx. 437

9. … E chegamos ao Templo Votivo do Mar

10. Estévez aparcou ao pé da costa e Caldas saíu do coche. Pediulle ao seu axudante que agardase por el e ascendeu a pendente empinada que conducía ao Templo Votivo do Mar. A praia dos afogados, páx. 198

11. Nun lateral, apenas iluminada pola luz lánguida que se filtraba a través das vidreiras, distinguiu unha figura da Virxe do Carme co neno no colo (…) Aos pés da Virxe, entre as cristas das ondas, tres mariñeiros aferrábanse aos restos dun barco esnaquizado. Tiñan os brazos estendidos cara arriba implorando protección. A praia dos afogados, páx. 199

14. Leo Caldas buscou o paquete de tabaco e acendeu un cigarro. Estaban apoiados na varanda da praia da Madorra, vendo as ondas romper sobre a franxa escura de algas que cubría a orela… A praia dos afogados, páx. 139

16. Caldas detívose a uns metros da beira e permaneceu de pé, contemplando as ondas, co vento frío do mar facendo saltar faíscas do seu cigarro. Imaxinou o corpo sen vida do mariñeiro preso naquela arañeira de algas, abaneado polas mesmas ondas que cada poucos segundos se desfacían fronte a el… Páx. 140