Şirketlerin büyüyen global rekabet ortamında karlılıklarını sürdürmek için uygulayacağı süreçler belirtilmektedir. Büyüme için şirket birleşmeleri ve halka arz konularına değinilmektedir.
Şirketlerin büyüyen global rekabet ortamında karlılıklarını sürdürmek için uygulayacağı süreçler belirtilmektedir. Büyüme için şirket birleşmeleri ve halka arz konularına değinilmektedir.
1. İçindekiler Tablosu
İŞLETMELERİN ULUSLARARASILAŞMA SÜRECİ...........................................................1
UPPSALA MODELİ NEDİR?...............................................................................................1
Uluslararasılaşma Kavramı ................................................................................................1
Uluslararasılaşmanın Nedenleri..........................................................................................2
Uppsala Modeli ......................................................................................................................3
Uluslararasılaşma Stratejileri..................................................................................................5
Dış Satım (İhracat) .............................................................................................................5
Joint Venture (Ortak Girişim) ............................................................................................5
Ortak Girişim Yöntemleri...................................................................................................6
FRANCHISING .................................................................................................................6
STRATEJİK İTTİFAKLAR...............................................................................................6
KONSORSİYUM...............................................................................................................7
Doğrudan Yatırım (Yabancı Sermaye)...............................................................................7
ULUSLARARASILAŞMA SÜRECİNİN AŞAMALARI.........................................................8
KAYNAKÇA .............................................................................................................................9
İŞLETMELERİN ULUSLARARASILAŞMA SÜRECİ
UPPSALA MODELİ NEDİR?
Uppsala modeli uluslararasılaşma sürecini aşamalı olarak açıklamaya çalı- şan bir modeldir.
Upsala Modeline göre uluslararasılaşma öğrenmeye ve bilgiye dayalı bir süreçtir. Bu modelde
işletmeler, dış pazarlarda faaliyete başlamadan önce kendi iç piyasalarında tecrübe kazanır.
Uluslararasılaşma Kavramı
Uluslararasılaşma kavramı ile ilgili literatürde yer alan çalışmalara bakıldığında kavramla
ilgili farklı tanımlamalar olduğu görülmektedir. Aşağıda bazı uluslararasılaşma
tanımlamalarına yer verilmiştir. Welch ve Luostrainen, uluslararasılaşmayı, işletmelerin
uluslararası faaliyetlere katılım süreci olduğunu ifade etmiştir. Johansen ve Vahle,
uluslararasılaşmayı network modeli ile işletmenin amaçlarını gerçekleştirmek için sürekli
ilişkiler kurduğu, geliştirdiği, koruduğu ve gerekirse sonlandırdığı birleştirici bir süreç olarak
2. tanımlamıştır. Uluslararasılaşma, işletmeler tarafından gerçekleştirilen ve ulusal sınırları
dışında yürütülen her türlü faaliyettir. Ekonomik faaliyetlerin ülke sınırlarını aşacak şekilde
yaygınlaşması ve çoğalmasına uluslararasılaşma denir. Ulusal sınırlar dışında gerçekleştirilen
her türlü faaliyet uluslararasılaşmadır. Beamish’e göre, işletmelerin strateji, yapı, kaynak gibi
imkânları ile uluslararası çevreye uyum sağlama sürecidir. Bell ve Young’a göre ise; işletme
faaliyetlerinin hem ulusal sınırları içinde hem de dışında ihracat, lisans anlaşmaları,
franchising, doğrudan yatırım veya ortak girişimlerden biriyle devam ettirilmesidir.
Uluslararasılaşma, işletmelerin kaynaklarında, yapısında ve stratejilerinde uluslararası çevreye
uyum sağlamak için değişiklik yapmaya yönlendiren bir süreçtir
Uluslararasılaşmanın Nedenleri
Küreselleşmeyle birlikte sermaye akımlarının hız kazanması, dünya pazarlarının şekil
değiştirmesi, bilgi, iletişim ve ulaşım teknolojilerinde meydana gelen değişiklikler işletmeleri
yalnızca büyümek için değil aynı zamanda hayatta kalabilmek ve rekabet edebilmek için,
işletmelerin uluslararasılaşmaya yönelmelerine sebep olmuştur. İşletmeleri
uluslararasılaşmaya yönlendiren birçok faktör vardır. İşletme bu faktörlerin birini veya daha
fazlasını dikkate alarak uluslararasılaşır. Araştırmacılar uluslararasılaşma nedenlerini içsel-
dışsal nedenler, reaktifproaktif nedenler, itici-çekici nedenler şeklinde, birbirine yakın
anlamlara gelen terimler kullanarak açıklamışlardır. Czinkota vd. uluslararasılaşma
nedenlerini, uluslararasılaşmaya başlamasını özendiren çekici nedenler ve uluslararasılaşmaya
başlaması için zorlayan itici nedenler olarak ikiye ayırmıştır. Uluslararasılaşma nedenlerini
köken ülkenin itici faktörleri, ev sahibi ülkenin çekici faktörleri, çevresel faktörler ve
ekonomik faktörler olarak dört ana başlık altında sıralayabiliriz. Köken ülkenin itici faktörleri
işletmelerin ya kendi bünyeleri içinde ya da faaliyette bulundukları çevreden kaynaklanan
faktörlerdir. Bu faktörler, iç piyasa koşullarının yetersizliği, üretilen malın uluslararası
niteliğe sahip olması, ücretlerin, sosyal hakların ve vergilerin maliyetlerinin artırılması ve
ülkenin siyasi, ekonomik, hukuki yapısından kaynaklanan olumsuzluklar olarak ifade
edilebilir.
Ev sahibi ülkenin çekici faktörleri dışsal nedenler olarak da adlandırılır. İşletmenin içinde
bulunduğu çevrenin yapısından kaynaklanan zorluklardan değil, daha çok faaliyet göstereceği
yeni çevrede karşılaşacağı zorluk veya kolaylıklarla ilgilidir. Çekici faktörler; koruyucu
tedbirler (ihracat kolaylıkları, ithalat kotaları), daha büyük pazar olması, ucuz işgücü ve kamu
otoritesinin sağladığı kolaylıklar (vergi istisnaları, muafiyetler, teşvikler)’dır
3. Çevresel nedenler işletmelere uluslararasılaşmada gerekli ortamı hazırlayan etkenlerdir.
Bunlar; uluslararası anlaşmalar ve kuruluşların sağladığı kolaylıklar, siyasi nedenlerdir.
Ekonomik nedenler ise gümrük tarifeleri, kotalar, yasaklar gibi etkenler, yeterli pazarlama
kuruluşlarının olmaması, rekabet edebilmek ve değişen piyasa şartlarına uyum sağlamak ve
ucuz işgücü ve doğal kaynakların varlığıdır.
Çavuşgil Knight ve Hodgetts çalışmalarında uluslararasılaşma nedenlerini şu şekilde
sıralamıştır;
Farklı pazarlara girerek büyümeyi hedeflemek,
Daha fazla kâr elde edeceğini düşünerek yabancı pazara girmek,
Üretim ve pazarlama faaliyetlerinde ölçek ekonomisinden yararlanmak,
Daha çok pazarda faaliyet göstererek, pazarlama ve ürün geliştirme için yaptığı masrafları
amorti etmek,
Farklı pazarlardan elde edilecek bilgilerle yeni ürünler geliştirmek,
Yerel pazardaki rekabet etkisinin artması,
Üst düzey yöneticilerin uluslararasılaşma yönündeki istekleri.
Uppsala Modeli
Wiedersheim-Paul ve Johanson tarafından geliştirilen bu modelde 4 aşama bulunmaktadır.
İhracat faaliyeti ya da düzensiz olduğu aşamanın olduğu 1.aşama
Bağımsız temsilciler yoluyla ihracat aşaması olan 2. aşama
Yurt dışı satış temsilciliğinin kurulması aşamasının olduğu 3. aşama
Yurt dışı üretim ya da imalat birimlerinin kurulması aşaması olan 4. aşamadır
Bu modele göre işletmeler fiziksel yatkınlıkları oldukları pazarlara daha başarılı geçiş
yaparlar.
Uppsala modeli uluslararasılaşma sürecini aşamalı olarak açıklamaya çalışan bir modeldir.
Upsala Modeline göre uluslararasılaşma öğrenmeye ve bilgiye dayalı bir süreçtir. Bu modelde
işletmeler, dış pazarlarda faaliyete başlamadan önce kendi iç piyasalarında tecrübe kazanır.
4. Daha sonra genellikle kültürel ve coğrafi olarak yakın ülkelere ihracat yaparak, elde ettikleri
bilgi ve tecrübeyle, daha karmaşık giriş yöntemleri kullanarak daha büyük ve uzak pazarlara
yatırım aşamasına geçerler. Bu model, diğer aşamalı modellere göre burada farklılaşmaktadır.
Çünkü aşamaların sonunda doğrudan yatırıma ulaşılacağı varsayımından hareket etmektedir.
Uluslararasılaşmanın önündeki en büyük engelin bilgi ve kaynak eksikliği olduğunu söyleyen
bu görüşe göre işletmeler, uluslararası pazarlarla ilgili bilgi ve öğrenme yeteneklerini
arttırdıklarında, kültürel ve coğrafi olarak yakın hissettikleri, benzer uygulamalara sahip
ülkelere ihracat yapmaya başlarlar. Uppsala modeline göre, uluslararasılaşma dört aşamadan
oluşmaktadır ve bir aşamadan diğerine geçildiğinde, uluslararasılaşmanın düzeyinin de
artacağı savunulmaktadır. Johanson ve Vahlne, tarafından yeniden gözden geçirilen modelde,
işletmelerin uluslararası pazarlarda faaliyette bulunmalarını engelleyen en önemli etkenin
pazar bilgisi noksanlığı olduğunu ifade etmiştir. Pazar bilgisi pazarda yaşanan tecrübelerden
elde edilir. Bu bilgi bir ülkeden başka bir ülkeye aktarılabilir ve firma pazarını genişletebilir.
İşletmeler bilgi açıklarını kapatarak aşamalı olarak yurt dışı faaliyetlerini artırmaktadırlar
Bu aşamalarda, işletmelerin kaynak, pazar deneyimleri ve bilgileri farklıdır. İlk aşamada
işletmelerin ihracat faaliyetleri düzenli değildir ve herhangi bir kaynak taahhütleri yoktur.
İkinci aşamada ise, işletmelerin ihracat faaliyetleri bağımsız acenteler vasıtasıyla
yapılmaktadır. Bu aşamada işletmeler daha fazla bilgiye sahiptir ve yavaş yavaş kaynak
taahhütleri başlamıştır.
Üçüncü aşamada, yabancı ülkelerde satış temsilcilikleri kurulur. Bu aşamada kontrollü bilgi
akışı ve kaynak taahhüdü çoktur.
Dördüncü aşamada, büyük kaynak taahhütleri bulunur ve yabancı ülkelerde üretim birimleri
kurarak bu pazarlarda nüfuslarını arttırmaktadırlar.
Bu modeli açıklamakta coğrafi ve fiziki uzaklık önemlidir. Ancak bununla birlikte, psikolojik
uzaklık denilen dil ve kültürel farklılıklar, eğitim seviyesi, pazarın büyüklüğü gibi faktörler
üzerinde de durulmuştur.
Bu modele birçok eleştiri yapılmış ve eksik yönleri olduğu söylenmiştir. Araştırmalara yön
vermek için kapsamlı ve teorik bir çerçeve sunmadığı, metodolojik titizlikten yoksun olduğu
ve işletmeler için bir tek uluslararasılaşma modeli önerdiği, statik-deterministik olduğu ve
yönetsel başarıyı göz ardı ettiği için eleştirilmiştir.
5. UluslararasılaşmaStratejileri
Pazar güvencesi, işletmelere ve firmalara iç ve dış rakipleriyle daha güçlü rekabet edilmesini
sağlar. Uluslararası alanda hem yatırım hem de ihracat faaliyetlerinde farklılıklar
yaşanmaktadır. İşletmelerin uluslararası pazarlara girmeleri için başka seçenekler de vardır.
Bunlar genelde ihracat aşamasından sonraki ileri ticaret teknikleridir.
Dış Satım (İhracat)
İşletmelerin dış piyasaya girmesinin ilk aşaması ihracat yapmaktır. İşletmeler, yerel
kaynaklardan daha ucuz maliyetle girdi elde etmek ve yerel faaliyetlerle üretilen ürünlerin
daha iyi şartlarda dış piyasaya değerlendirmek için sınır ötesi faaliyetlere başlarlar. Dış satım
iki şekilde gerçekleşir.
Bağımsız uluslararası pazarlama aracılarıyla dolaylı dış satım
İşletmenin kendi kurduğu örgütler aracılığıyla doğrudan yapılan dış satım
Dolaylı dış satım, daha çok ihracata yeni başlayan firmalar tarafından tercih edilmektedir.
Fazladan yatırıma gerek olmamaktadır. Doğrudan ihracat konusunda geliştirilmiş yöntemler
vardır.
Hisse Senedi Yatırımları;
Yönetim uygulamaları gerektirmeyen uluslararası bir yatırım biçimidir.
Lisans ve Teknik Anlaşmalar;
Bir işletmenin sahip olduğu ticari sırlar, patent, teknoloji, ticari marka, ticari sırlar, firma ismi
ya da pazarlama teknikleri gibi maddi olmayan varlıklarını, bir anlaşma dâhilinde ve bir ücret
karşılığında başka bir ülkede faaliyette bulunan bir işletmeye kullanma izni verilmesine lisans
anlaşması denir.
Dış pazarlara girerken lisans vermenin sağlayacağı avantajlar da vardır. Bu aynı zamanda dış
pazara oldukça az bir sermaye ile çabuk ve kolayca girmenin yoludur.
Doğrudan Dış Yatırımlar: İkinci dünya savaşından sonra ekonomi alanında yaşanan uzun
canlılık döneminde, yerli yatırımlarda ve dünya ticaretinde önemli gelişmeler yaşanmıştır.
Doğrudan dış yatırımlar son on yılda dünya ekonomi tarihinde önemli yere sahiptir.
Joint Venture (Ortak Girişim)
6. Dış pazarlara açılmak isteyen işletmeler, üretim ve pazarlama tesisleri kurmak amaçlı yerel
işletmelerle ortaklaşa hareket etmektir. Ortak hareket etmek ihtiyaçların kolay temini
açısından da önemlidir. Pazarların coğrafi açıdan farklılık göstermesi ve küreselleşen
sanayiler, pazarlarda daha fazla ürün standardizasyonu sağlama ihtiyacı doğurmuştur.
Ortak Girişim Yöntemleri
Sözleşmeli üretim
Doğrudan satış ve pazarlama
Yönetim hizmetleri sözleşmesi
Dışarıda ortak üretim
Dışarıda doğrudan üretim
FRANCHISING
Ana işletmenin kullanım hakkını ve belli ayrıcalıklarının belli bir zaman için bir başka
işletmeye verilmesine franchising adı verilmektedir. Ayrıcalık veren firmaya franchisor,
ayrıcalık alan firmaya franchisee, ayrıcalığın kendisine de franchise denir.
Franchising, dünyada en hızlı büyüyen pazarlama stratejisidir ancak uluslararası pazarda sıkça
problemler yaşamaktadır. Franchising Rehberi sayfasını ziyaret ederek, daha kapsamlı
bilgilere ulaşabilirsiniz.
STRATEJİK İTTİFAKLAR
Bu ittifaklar, birbiriyle bağlantılı ya da aynı sektörlerdeki şirketler arasındaki bağların gittikçe
artmasına, iş birliklerinin, ortak girişimlerin, ortak projelerin, mülkiyet ortaklıkları gibi
yollarla ve yakın bağlar kurulması yoluyla da faaliyetlerini yürütmektedirler.
Stratejik ittifakların oluşma nedenleri;
Uluslararası ticaret engellerinin azaltılması
Müşteri ihtiyaçlarının ve tercihlerin benzemesi
Küresel üretimde ölçek ekonomilerinden yararlanmak
Üretim yeri seçimi ve ürün dolaşımının kolaylaştırılması
Ortakların bilgi ve teknolojik desteği vermeleri
7. Gelişen pazarların ve bölgesel blokların engellerini aşmak
KONSORSİYUM
İki ya da daha fazla işletmenin, kısıtlı bir sürede yapılması gereken ve büyük sermaye
gerektiren faaliyetler için bir araya gelerek birleşme olanağı yaratmasına konsorsiyum denir.
Amaç, işletmelerin yönetim, finans ve teknik imkânlarının birleştirilerek büyük projelerin
gerçekleşmesidir.
Doğrudan Yatırım (Yabancı Sermaye)
Doğrudan yatırımcı, yabancı doğrudan yatırımcı veya yatırımcıların ikamet ettikleri ülke veya
ülkelerin dışındaki bir ülkede doğrudan yatırım faaliyetlerinde bulunulmasıdır. Ev sahibi ülke,
yabancı yatırımın geldiği veya yapıldığı ülkedir.
8. ULUSLARARASILAŞMA SÜRECİNİN AŞAMALARI
Uluslararasılaşma süreci en basit anlamda yerel işletme için bir dış talep oluştuğunda ve bu
talebe olumlu yanıt verildiğinde başlamaktadır.
Yerel bir işletme, uluslararası bir işletmeye dönüşürken birbirlerinden farklı ama birbirleriyle
bütünleşen aşamalardan geçerler.
Bu aşamalar şunlardır;
1. Aşama: Dış Talep
2. Aşama: Dış Satış Yöneticisi
3. Aşama: Dış satış Bölümü ve Doğrudan Satış
4. Aşama: Satış Şubeleri ve Bağlı Kuruluşlar
5. Aşama: Dış Ülkelerde Montaj
6. Aşama: Dış Ülkelerde Üretim
Uluslararasılaşma sürecinin belirlenmesinde başka bir genel kabul görmüş yaklaşıma göre
süreç 6 aşamadan oluşmaktadır. Bu aşamalar;
İhracat Aşaması
1. Doğrudan Satış ve Pazarlama Aşaması
2. Dışarıda Ortak Üretim Aşaması
3. Ortak Yatırım
4. Dışarıda Doğrudan Üretim Aşaması
5. Global Entegrasyon Aşaması