1. Οι σύγχρονοι Έλληνες γνωρίζουν για τους περίφημους οβελίσκους της Λιβαδειάς – κοινώς σουβλάκια – και το ομαδικό ανοιξιάτικο ψήσιμο του οβελία στους δρόμους της πόλεως, συνέχεια παναρχαίου εθίμου προσαρμοσμένου στις ύστερες κοσμοπολιτικές ανάγκες των ανθρώπων. Γιάννης Σ. Γκανάσος

2. Τι θα έλεγαν αν τους αποκαλύπταμε ότι το σχέδιο που βλέπουν είναι του 6 ου π.Χ. αιώνα ; Γιάννης Σ. Γκανάσος

3. ΒΟΙΩΤΙΑ – ΠΡΙΝ 2.600 ΧΡΟΝΙΑ Οβελίας – Κοκορέτσι – Σπληνάντερο – Κοντοσούβλι Μια πανάρχαια συνήθεια που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Γιάννης Σ. Γκανάσος

4. Ξεφυλλίζοντας μια μέρα του 1995 ένα από βιβλία του μεγάλου μας βοιωτού συγγραφέα Θύμιου Δ. Δάλκα «ΛΕΙΒΑΔΙΑ – Ιστορικοί περίπατοι Α», του νέου Παυσανία της περιοχής μας, είδα το εξής σχέδιο: Στην σελίδα 44 αναφέρει ότι το είχε πρωτοδημοσιεύσει στο «ΒΗΜΑ 28.8.70» η κ. Δόρα Στράτου. Ένεκα κάποιου τυπογραφικού λάθους, όλες οι προσπάθειες μου, επί σειρά ετών στα αρχεία των εφημερίδων, να εντοπίσω περισσότερα αρχαιολογικά στοιχεία, απέβησαν μάταιες. Ώσπου το 2008 συνέδραμαν στις έρευνές μου δύο πολύ καλοί φίλοι. Ο Δημήτρης Καβαλιέρος και ο Αντώνης Α. Αντωνάκος. Εντοπίσαμε τα ολοκληρωμένα σχέδια του αρχαίου αγγείου σε αρχαιολογική σχολή των Αθηνών και έτσι μπορέσαμε με τον μοναδικό στον κόσμο αγγειογράφο αναδημιουργό αρχαίων ελληνικών αγγείων Δημήτρη Ζ. Σταθόπουλο να έχουμε στα χέρια μας ξανά την περίφημη αυτή Λεκανίδα, ίδια και απαράλλακτη όπως εκείνη των προγόνων μας. Γιάννης Σ. Γκανάσος Γιάννης Σ. Γκανάσος

5. Ακριβής Αναδημιουργία «ΚΑΤ’ ΟΨΙΝ ΚΑΙ ΚΑΘ’ ΥΛΗΝ» από τον Αγγειογράφο ΔΗΜΗΤΡΗ Ζ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ Γιάννης Σ. Γκανάσος Δημήτρης Ζ. Σταθόπουλος Δημήτρης Ζ. Σταθόπουλος

6. Αναδημιουργία από τον ΔΗΜΗΤΡΗ Ζ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ

7. Αν ο Φαλμεράϊρερ είχε προσέξει περισσότερο την πατροπαράδοτη σπληναντεροφαγία και κοκορετσοφαγία η οποία πανομοιότυπα και διαχρονικά συνεχίζεται, θα είχε αποφύγει την κακόβουλη, αν και ήταν γεωπολιτικά τα κίνητρά του, αμφισβήτηση της εθνικής μας γνησιότηταςώστε να μην εκτεθεί ανεπανόρθωτα με την ρηχή του θεωρία.

9. ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ από τον ΔΗΜΗΤΡΗ Ζ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ

10. Στα γύρω ψηλά βουνά της φυσικής λεκάνης, τον Παρνασσό και τον Ελικώνα βόσκουν καλοθρεμμένα αρνιά και γίδια ενώ στους πρόποδες και στις πλαγιές τους καλλιεργείται η καταπράσινη άμπελλος που παρέχει άφθονο και καλό οίνο. Είναι πολύ σκληρή η εργασία στους αγρούς της Κωπαϊδας ή της Κηφισσίδας πεδιάδας. Την πεδιάδα που ήταν λίμνη και την αποστράγγισαν για πρώτη φορά οι Μινύες μηχανικοί της αρχαιότητας (περί το 1.500 π.Χ.). Το ανθυγιεινό περιβάλλον των ελών και η ελονοσία που ελλοχεύει απαιτούν από τους κατοίκους της περιοχής να τρέφονται καλά, για να αντέξουν στον αγώνα της επιβίωσης, καλλιεργώντας την «ζείδωρον άρουραν» ήτοι την καρποφόρα γη. Γιάννης Σ. Γκανάσος

11. Στα Διονυσιακά πανηγύρια και στις γιορτές προς τιμή του Διός, της Ήρας, της Αθηνάς, του Ποσειδώνος, της Αρτέμιδος και πλήθους άλλων εκδηλώσεων προς τους πολιούχους ήρωες και προπάτορες, ιδίως της ανοίξεως ξεχειλίζει η επιθυμία για κοινωνική ζωή, για ευθυμία, για μύθους. Παντού οι άνθρωποι στήνουν χορούς, αθλητικούς και ποιητικούς αγώνες όπως επιτάσσει η ελληνική κοσμοθέαση. Μεγάλη η προσμονή και η διάθεση για συμπόσια και τραπεζώματα. Προς επίρρωση όλων αυτών η διασωθείσα «Λεκανίς», που βρίσκεται σε μουσείο του εξωτερικού. Πάμπολλα τα σχόλια των κλασικών συγγραφέων και ιδιαιτέρως του Αριστοφάνους για την γαστριμαργία των βοιωτών. Γιάννης Σ. Γκανάσος

12.   ὃ             Ομήρος. ΄Ιλιάς Ι. 205-217 Αυτά είπε, και ο Πάτροκλος υπάκουσε στον αγαπητό του σύντροφο. Εκείνος έβαλε κάτω και κοντά στην λάμψη της φωτιάς μεγάλο κρεατοσάνιδο, και επάνω του τοποθέτησε ένα νώτο από πρόβατο και παχύ γίδι, ράχη θρεμμένου χοίρου γεμάτη λίπος. Το κρατούσε ο Αυτομέδων, και ο ευγενής Αχιλλεύς έκοβε αυτά και τα ψιλόκοβε και τα περνούσε σε σούβλες (το σημερινό κοντοσούβλι), ενώ ο Μενοιτιάδης, άνδρας ισότιμος των θεών, έκαιγε μεγάλη φωτιά. Αφού κάηκαν εντελώς τα ξύλα, κι έσβησε η φλόγα, έστρωσε την χόβολη και άπλωσε από πάνω τις σούβλες, αφού σήκωσε και τις έδωσε στους ψήστες, και τις πασπάλισε με θεϊκό αλάτι. Όταν τα έψησε και τα έβαλε στα πινάκια, ο Πάτροκλος πήρε ψωμί και το μοίρασε στο τραπέζι μέσα σε ωραία κάνιστρα ενώ τα κρέατα τα μοίραζε ο Αχιλλεύς … ( … που κάθισε απέναντι στον θείο Οδυσσέα, στον άλλο τοίχο. Και διέταξε τον Πάτροκλο, τον σύντροφό του, να θυσιάσει στους θεούς, ενώ αυτός έριχνε θυσία στην φωτιά). Κοντοσούβλι Με συνταγή του παππού μας Όμήρου Γιάννης Σ. Γκανάσος

14. ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥ κατ’ ὄψιν καὶ καθ’ ὕλην

16. ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥ κατ’ ὄψιν καὶ καθ’ ὕλην

17. ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ από τον ΔΗΜΗΤΡΗ Ζ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ

22. ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙ Α ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥ κατ’ ὄψιν καὶ καθ’ ὕλην

24. Οι πρόγονοί μας ατενίζοντας τον ουρανό και σκοπεύοντας προς την απόκτηση της ευδαιμονίας και μιας ανωτέρας συνειδήσεως, εντός του σύμπαντος κόσμου και σε αρμονική συνήχηση μετ’ αυτού, διακήρυξαν το ιερότερο και μέγιστο περιεχόμενο αυτής ταύτης της ζωής του ανθρώπου, το « καλόν καγαθόν ».

25. Tέλος