Όταν γίνεται λόγος για αυτόχθονες, πρέπει πάντα να γίνεται αναφορά στην ιστορική στιγμή κατά την οποία χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι. Δεδομένου ότι η ιστορία της ανθρωπότητας χαρακτηρίζεται από την αδιάκοπη μετακίνηση ανθρωπίνων μαζών, είτε με ειρηνικό είτε με βίαιο τρόπο, δεν υπάρχει σχεδόν κανείς απόλυτα αυτόχθων πληθυσμός. Κάποιος που σήμερα θεωρείται αυτόχθων, πιθανότατα εγκαταστάθηκε στο σημερινό τόπο διαμονής τους εις βάρος ενός προηγούμενου.
Οι γηγενείς πληθυσμοί της Βόρειας Αμερικής δημιούργησαν αξιόλογο πολιτισμό με διακριτές και ποικίλες διαφορές από αυτόν της Κεντρικής και Νότιας - Λατινικής Αμερικής. Ωστόσο, η ιστορική της μοίρα μετά την ανακάλυψη της ηπείρου τους από τους Ευρωπαίους, υπήρξε δυσχερής. Υπέστησαν διωγμούς και καταδιώχθηκαν από τους αποικιοκράτες. Σήμερα οι λιγοστοί απόγονοί τους διατηρούν τα ήθη, τις συνήθειες και την πατροπαράδοτη νοοτροπία τους.
Το τηλέφωνο είναι μία συσκευή συνδιάλεξης η οποία μεταφέρει τον ήχο μέσω ηλεκτρικών σημάτων. Συγκεκριμένα πρόκειται για συσκευή που μετασχηματίζει τις ηλεκτρικές ταλαντώσεις σε ηχητικές
Το πρώτο μέρος του βιβλίου ''Αιολική Γη'' μας διηγείται την ιστορία του τόπου που διαδραματίζονται τα γεγονότα όλου του βιβλίου, τα Κιμιντένια, ένα ορεινό μέρος όπου περνούσαν οι πρωταγωνιστές του βιβλίου τα καλοκαίρια τους. Ένα όμως είναι το πιο ιδιαίτερο και μαγευτικό καλοκαίρι, που θα το θυμούνται για όλη τους τη ζωή. Με την γιαγιά και τον παππού τους στο υποστατικό, με αναδρομές και καταστάσεις του παρελθόντος, τις δύο γέννες της γιαγιάς, σε συνδυασμό με μια παρολίγον πλημμύρα. Μια τρομερή νύχτα που ξέσπασε πόλεμος στα τσακάλια και τους ανθρώπους, επειδή τα ζώα είχαν πλησιάσει πολύ στην περιοχή τους. Ύστερα, ο μπαρμπα-Ιωσήφ, με μια ιστορία αγάπης, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφήνοντας τον Ιωσήφ στα Κιμιντένια για πάντα. Επίσης, ο καιρός ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την σοδειά εκείνη την εποχή. Εάν έβρεχε,
θα καταστρεφόταν. Έτσι και η γιαγιά των Κιμιντένιων έλεγε την προσευχή της, ψιθυριστά, για τον καιρό. Οι περαστικοί που ήρθαν στα Κιμιντένια και γύρεψαν στέγη στο υποστατικό εκείνο το καλοκαίρι, ένας άνθρωπος που πορευόταν στους δρόμους της Ανατολής γυρεύοντας ένα καμήλι με άσπρο κεφάλι. Το μοναδικό καμήλι με άσπρο κεφάλι που πέρασε από την ζωή του και χάθηκε. Ένας άλλος άνθρωπος έψαχνε τον δρόμο για την Ιερουσαλήμ, κυνηγώντας να πιάσει τους ήχους, να μην σωπαίνουν ποτέ, σ' ένα ρολόι με χρυσούς σατύρους. Ένα φάντασμα που μπήκε ξαφνικά στη ζωή της θείας Ουρανίας και του άντρα της. Τέλος, ένας κυνηγός που φόραγε ένα μαντήλι με κίτρινα άστρα, ο φίλος της Άρτεμης, που περιμένει την αφεντικίνα του από τα ξένα, την Ντόρις.
Η αγωνία ενός παιδιού μπροστά στην άγνωστη γλώσσα ενός άγνωστου τόπου αποτελεί το κεντρικό θέμα αυτής της ιστορίας. Ξεδιπλώνονται οι σκέψεις και τα ερωτηματικά που γεννιούνται πριν από τη μετανάστευση της οικογένειας στο εξωτερικό.
«Ο Κοιμίσης κρυολόγησε».
«Εντάξει, θα του περάσει! Πού βλέπετε κάτι ασυνήθιστο;»
«Όμως ο Κοιμίσης δεν είναι άνθρωπος».
«Αλλά τότε;»
«Ηφαίστειο είναι!»
«Άντε καλέ! Κρυολογούν και τα ηφαίστεια;»
Μια αλληγορική ιστορία για ένα χαριτωμένο «πιτσιρίκι». Η ανάγκη που έχουμε όλοι μας για μια καλή συντροφιά, μια γερή φιλία. Κι η ομορφιά που απλώνεται πάντα γύρω μας όταν μια μεγάλη καρδιά τη χαρίζει απλόχερα.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Είμαι παιδί, έχω κι εγώ δικαιώματα» είναι ένα πρόγραμμα διαθεματικού, διαπολιτισμικού και κοινωνικού περιεχομένου, γιατί συνδέεται με τα δικαιώματα των ανθρώπων σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Το πρόγραμμα μπορεί να εκπονηθεί από παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, να ενσωματωθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα και να συνδεθεί με τις διάφορες επιστήμες και περιοχές της γνώσης, όπως η γλώσσα, η ιστορία, η μουσική, η τέχνη κλπ. Τα παιδιά μπορούν να εργαστούν συλλογικά, αλλά και ατομικά.
Σκοπός είναι να κατανοήσουν τα παιδιά τ’ ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικά τα δικαιώματα των παιδιών σε όλο τον κόσμο. Επίσης να κατανοήσουν ότι όλοι έχουμε δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Ένα παλιό ποδήλατο κι ένα αερόστατο, άγνωστα μεταξύ τους, παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους και αποφασίζουν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Το καθένα ταξιδεύει με τον δικό του τρόπο και ανακαλύπτει διαφορετικά πράγματα. Όμως ένα απρόβλεπτο γεγονός αναγκάζει το ποδήλατο να σταματήσει την πορεία του. Όλα δείχνουν ότι το ταξίδι του έχει τελειώσει, ώσπου συναντά το αερόστατο.
Πλησιάζουν οι γιορτές. Η πόλη έχει φορέσει τα γιορτινά της στολίδια. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι είναι στολισμένο με πολύχρωμα μπαλάκια, καμπανούλες, αγγελάκια και πολλά λαμπερά φωτάκια. Όλοι είναι χαρούμενοι. Ο μικρός Νικολάκης περιμένει πως και πως το δώρο του από τον Άγιο Βασίλη. Ξαφνικά όμως κάτι συμβαίνει και…πρέπει αμέσως να στείλει ένα γράμμα ΕΠΕΙΓΟΝ στον Άγιο Βασίλη! Θα προλάβει;
Ο Ιησούς, αρχή της αγάπης, της συμπόνιας, της συγχώρεσης, του ελέους. Ο Ιησούς που νιώθουμε μέσα μας. Τα σύμπαντα σήμερον, χαράς πληρούνται, Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου!
Ένα βιβλίο για εκπαιδευτικούς, γονείς και παιδιά
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων», αποτελεί μια πρόταση της Φρίντας Κριτσωτάκη για διεπιστημονική προσέγγιση της θεματικής αυτής ενότητας. Είναι ένα σχέδιο εργασίας (project) κοινωνικού και πολιτιστικού περιεχομένου, γιατί συνδέεται με τις γιορτές του Δωδεκαήμερου και σχετίζεται με τις θρησκευτικές, λαογραφικές και κοινωνικές παραδόσεις του λαού μας.
Μπορεί να εκπονηθεί από παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, να ενσωματωθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα και να συνδεθεί με τις διάφορες επιστήμες και περιοχές της γνώσης. Δίνει αρκετές ευκαιρίες για βιωματική, συλλογική ή ατομική μάθηση.
Γιατί οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί; Τι είναι ομορφιά; Τι δύσκολες και τι σοφές απορίες! Οι ερωτήσεις που φαίνονται απλές συνήθως έχουν τις πιο δύσκολες απαντήσεις. Μια τέτοια ερώτηση ήταν και αυτή που έκανε η μικρή Ειρήνη στη μαμά της: Γιατί το κοριτσάκι είναι μαύρο;
Η Ειρήνη με αφορμή την καινούργια της φίλη, τη μικρή Φλοριάν από το Κονγκό, θα μάθει την ομορφότερη ιστορία του κόσμου, αυτή των ανθρώπων, θα γνωρίσει την ομορφιά της φιλίας και της διαφορετικότητας. Επίσης, θα καταλάβει πως στο κάτω κάτω μπορεί να έχουμε πολλά περισσότερα κοινά με κάποιους ανθρώπους. Ίσως να φοβόμαστε και οι δύο το σκοτάδι ή… να αγαπάμε το παγωτό βανίλια!
Ο μικρός Γρηγόρης όταν έλεγε τη φράση «Όλα τα μπορώ» κάτι μαγικό συνέβαινε. Τα μπορούσε όλα. Σύντομα βρέθηκε ανάμεσα στους άλλους ήρωες της Παραμυθοχώρας μπλεγμένος σε μια απίστευτη περιπέτεια. Θα τον βοηθήσει άραγε η μαγική του φράση στην Παραμυθοχώρα;
Ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι που διασκεδάζει και ταυτόχρονα αναδεικνύει τη δύναμη μιας ορμητικής επιθυμίας.
Το 1983, η Μαρίτα εγκαταλείπει τις σπουδές της στη Νομική για να γίνει ηθοποιός, επισύροντας την οργή του πατέρα της. Ένας αινιγματικός Γερμανός σκηνοθέτης θα αναλάβει να τη βοηθήσει, ώστε να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Τρελά ερωτευμένη μαζί του, ελπίζει πως εκείνος θα ανταποκριθεί στα αισθήματά της, διαψεύδεται όμως.
Κάποια χρόνια μετά, σε μια ενωμένη Γερμανία, θα συναντηθούν στο Φεστιβάλ κινηματογράφου στο Βερολίνο. Η παρεξήγηση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους λύνεται και τίποτα δεν τους εμποδίζει να γίνουν ζευγάρι. Τουλάχιστον έτσι πιστεύουν, ώσπου όλα ανατρέπονται.
Η εργασία ερευνά την ιστορία της οχύρωσης του Διδυμοτείχου. Πρόκειται για έργο που οφείλεται στον Ιουστινιανό τον Α΄. Ανακατασκευάστηκε, συντηρήθηκε, τροποποιήθηκε ή συμπληρώθηκε κατά τον 7ο/8ο, 8ο/9ο, 10ο/11ο, 12ο, 13ο, 14ο, 18ο/19ο αιώνα, διατηρώντας την αρχική όδευση. Στα μέσα του 13ου αιώνα οικοδομήθηκε η ποτάμια οχύρωση, ενώ στα εξηκοστά έτη του 14ου αιώνα κατασκευάστηκε ένας πρόσθετος περίβολος μπροστά από την πύλη ΠΛ10.
Πρόκειται για ενδιαφέρον έργο φρουριακής αρχιτεκτονικής, στο οποίο πάντως δεν εμφανίζονται καινοτομίες ή πρωτοτυπίες και δεν εισάγονται νεωτερισμοί· μορφές, τύποι, κλίμακες και υλικά είναι συνηθισμένα και τρέχοντα για την εποχή τους. Σχεδιάστηκε αρκετά προσεκτικά και επιτέλεσε το ρόλο του μάλλον ικανοποιητικά. Οσάκις απαιτήθηκαν τροποποιήσεις, προσθήκες, επισκευές, αυτές πραγματοποιήθηκαν κανονικά και χωρίς προβλήματα, αλλά όχι πάντοτε στην ώρα τους.
Τα παραμύθια του είναι πάντα εδώ. Στους πολύτιμους θησαυρούς που κουβαλάει κανένας μέσα του. Παραμύθια που σε οδηγούν ανοίγοντας ένα διαφορετικό μονοπάτι. Έξω από τους συνηθισμένους δρόμους. Είναι παράξενο, αλλά σε μεγάλο βαθμό είμαι ό,τι είμαι χάρη σε αυτά τα παραμύθια του Άντερσεν, που μαζί με του Όσκαρ Ουάιλντ είναι τα πιο αγαπημένα μου ... Το χαμένο παραμύθι που ανακάλυψε λίγο πριν τα Χριστούγενννα του 2012 ο Δανός ιστορικός Έσμπεν Μπράγκε, μελετητής του Άντερσεν, στο Εθνικό Αρχείο της Δανίας μέσα σε κούτες που περιείχαν κειμήλια οικονομικά εύρωστων οικογενειών της Οντένσε, γενέτειρας του Άντερσεν ... Το παραμύθι αυτό το αφιέρωσε στη χήρα του πάστορα με το όνομα Μπούνκεφλοντ, που έμενε απέναντι από το σπίτι της οικογένειες και ο Δανός συγγραφέας συνήθιζε να πηγαίνει σε αυτήν για να διαβάζει και να δανείζεται βιβλία. Οι ειδικοί πιστεύουν πως αυτό το πρώτο παραμύθι γράφτηκε όταν ήταν ακόμη στην εφηβεία και πήγαινε σχολείο. Η Χριστίνα Μαρκουλάκη μετέφρασε με αγάπη το παραμύθι από τα αγγλικά, το κουβεντιάσαμε παρέα λέξη τη λέξη και η Στεφανία Βελδεμίρη ανέλαβε την ...εύκολη δουλειά να το εικονογραφήσει (όπως λένε οι μαθητές της Χριστίνας στο Ηράκλειο της Κρήτης). Ο Γιάννης Φαρσάρης ανέλαβε να το επιμεληθεί διαδικτυακώς και να το ανεβάσει στην ανοικτή βιβλιοθήκη Openbook ... Έτσι, με συνεργασία Ηρακλείου, Αθήνας και Θεσσαλονίκης, φτάσαμε σε αυτό που βλέπετε σήμερα ...
Weatherman 1-hour Speed Course for Web [2024]Andreas Batsis
Εκλαϊκευμένη Διδασκαλία Μετεωρολογίας. Η συγκεκριμένη παρουσίαση παρέχει συνοπτικά το 20% της πληροφορίας σχετικά με το πως λειτουργεί ο καιρός, η οποία πληροφορία θα παρέχει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να ερμηνεύει το 80% των καιρικών περιπτώσεων με τη χρήση ιντερνετικών εργαλείων. Η λογική της παρουσίασης βασίζεται κατά κύριο λόγο στην εφαρμογή και δευτερευόντως στην επιστημονική ερμηνεία η οποία περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα.
2. Αυτόχθονες ή ιθαγενείς ονομάζονται στις μέρες μας
οι μειονοτικοί πληθυσμοί ενός κράτους, στην
περίπτωση που κατοικούσαν στο έδαφός του πριν την
έλευση του μετέπειτα κυρίαρχου πληθυσμού.
3. Οι Βέρβεροι
Οι Βέρβεροι είναι οι ιθαγενείς της Βορείου
Αφρικής, δυτικά της κοιλάδας του Νείλου.
Είναι διαμοιρασμένοι από τον Ατλαντικό ως
την όαση της Σίβα, στην Αίγυπτο, και από
τη Μεσόγειο μέχρι τον ποταμό Νίγηρα.
Ιστορικώς μιλάνε τη βερβερική γλώσσα και
τοπικές διαλέκτους της, οι οποίες όλες μαζί
σχηματίζουν το βερβερικό κλάδο της
αφροασιατικής γλωσσικής οικογένειας.
Σήμερα, διάλεκτοι της καθομιλουμένης
αραβικής του Μαγκρέμπ ομιλούνται από
μεγάλο τμήμα των Βερβέρων, εκτός της
δικής τους βερβερικής γλώσσας. Ξένες
γλώσσες όπως τα γαλλικά και τα ισπανικά,
απότοκες της κληρονομιάς από την
ευρωπαϊκή κατοχή, ομιλούνται από
κάποιους Βέρβερους στο Μαρόκο,
την Τυνησία και την Αλγερία,σε
συγκεκριμένα πεδία όπως της ανώτερης
5. Οι Τουαρέγκ (Tuareg), είναι ένας Βερβερικός
νομαδικός λαός της κεντρικής και
νότιας Σαχάρας και στο τμήμα του Σαχέλ στη
δυτική Αφρική.
6. Τουαρέγκ
Οι Τουαρέγκ (Tuareg), είναι ένας
Βερβερικός νομαδικός λαός της
κεντρικής και νότιας Σαχάρας και
στο τμήμα του Σαχέλ στη
δυτική Αφρική. Η ονομασία
"Τουαρέγκ" είναι αραβική και
σημαίνει προφανώς
"περιπλανόμενος". Στη γλώσσα
τους ονομάζονται Ιμουχάγ
(Imuhaɣ). Ο πληθυσμός τους
φθάνει περίπου το 1.200.000 σε
όλη την περιοχή εξάπλωσης τους
που περιλαμβάνει τα κράτη ανά
σειρά πληθυσμού:
Νίγηρας, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο,
Αλγερία, Λιβύη.
7. Οι Μασάι, είναι μια νειλοχαμητική φυλή που
κατοικεί στην νοτιοδυτική Κένυα, στη
βόρεια Τανζανία και μία μικρή ομάδα στην
βόρειο-κεντρική Κένυα, βόρεια του όρους
Κένυα, δίπλα στην συγγενική τους φυλή,
τους Σαμπούρου.
Κατάγονται από το Σουδάν όπως όλες οι
νειλοτικές φυλές, από την ανατολική περιοχή
του Νείλου απ' όπου και μετανάστευσαν
παλιότερα προς τα νοτιοανατολικά, προς τα
σημερινά εδάφη κατοίκησης τους.
Ασχολούνται με την κτηνοτροφία, διανύουν
μεγάλες αποστάσεις με τις αγελάδες τους για
να βρούνε νερό κι είναι φημισμένοι για τις
πολεμικές τους ικανότητες. Οι άντρες
πολεμιστές βάφουν τα μαλλιά τους με μια
ειδική κόκκινη βαφή (ώχρα), φτιαγμένη ίσως
από μια ουσία που βγαίνει από κάποιο φυτό
της περιοχής.
Μασάι
8. Πυγμαίοι
Οι πυγμαίοι είναι μια φυλή της κεντρικής
Αφρικής. Κατοικούν κατά μικρές ομάδες
στις πιο απρόσιτες ζώνες των Ισημερινών
δασών της ηπείρου, από την Γκαμπόν, τη
Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και το
Καμερούν έως την Ουγκάντα, τη Ρουάντα
και το Μπουρούντι.
Ζουν σε στρατόπεδα, που αποτελούνται από
καλύβες, που έχουν σχήμα μισού κύκλου,σε
μικρές ομάδες και είναι περίπου 130.000
άτομα. Είναι από τους αρχαιότερους λαούς
της Αφρικής περίπου από την εποχή του
Ομήρου. Οι αρχαίοι αιγύπτιοι τους γνώριζαν
από το 3.000 π.Χ. και τους ονόμαζαν Άκα.
Αντίθετα οι Έλληνες τους ονόμαζαν
Πυγμαίους επειδή ήταν μικρόσωμοι σαν
μία πυγμή. Το σαγόνι τους είναι πεταχτό και
η επιδερμίδα τους καστανόμαυρη.
9. Μπαντού
Οι Μπαντού είναι μια ομοεθνία (ομάδα
συγγενικών εθνών) για πάνω από 400
εθνοτικές ομάδες (φυλές) στην Αφρική, που τις
ενώνει μια κοινή γλωσσική οικογένεια
(ομογλωσσία), οι γλώσσες Μπαντού, καθώς και
πολλά κοινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Μέσα
στις εντοπισμένες περιοχές, οι Μπαντού
γλώσσες μπορούν να είναι λίγο-πολύ αμοιβαία
καταληπτές, αλλά οι Μπαντού
γλώσσες συνολικά είναι τόσο διαφορετικές
όπως Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (γλώσσες της
Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας, π.χ. ελληνικά,
αγγλικά, γερμανικά, κ.τ.λ.). Ο πολιτιστικός
χώρος των Μπαντού (κυρίως με βάση την
ομογλωσσία τους) εντοπίζεται γεωγραφικά
σήμερα στις ακόλουθες περιοχές της
υποσαχάρειας (νότια της Ερήμου της Σαχάρας)
Αφρικής: από το νότιο Καμερούν ως την
νοτιοδυτική Κένυα και από το βόρειοδυτικό
τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του
Κονγκό μέχρι την Νότια Αφρική.
11. Μογγόλοι
Το όνομα Μογγόλοι εμφανίζεται
στα αρχεία του 8ου
αιώνα της Τανγκ δυναστείας. Το
όνομα επανεμφανίζεται κατά
τον 11ο αιώνα κατά τη διάρκεια της
διακυβέρνησης των Κιτάν, για να
περιγράψει αρχικά ορισμένες
μικρές και ασήμαντες ακόμα
φυλετικές ομάδες στην περιοχή
του ποταμού Ονόν. Κατά τον 13ο
αιώνα, ο όρος χρησιμοποιείτο για
μια ομάδα μογγολικών και
τουρκικών λαών υπό τη
διακυβέρνηση του Τζένγκις
Χαν και με την ίδια κατά το
δυνατόν πολιτισμική ταυτότητα
*Γλυπτό Μογγόλου
Αυτοκράτορα
12. Βεδουίνοι
Η ονομασία Βεδουίνος, που
προέρχεται από
την αραβική λέξη badawī που
σημαίνει γενικά αυτόν που
βαδίζει στην έρημο, αποτελεί
έναν όρο που αποδίδεται
κυρίως σε νομαδικές αραβικές
φυλές βοσκών, οι οποίες
εντοπίζονται σε όλο το μήκος
των εκτάσεων που καλύπτει η
έρημος, από τις ακτές
της Σαχάρα στον Ατλαντικό
μεχρι τη Χερσόνησο του
Σινα και ανατολικά την Αραβική
έρημο.
14. Ινδιάνοι
Με την ονομασία Ινδιάνοι συνηθίζεται να
αποκαλούνται γενικά οι ιθαγενείς
πληθυσμοί της Αμερικής πριν την ανακάλυψή
της από τους Ευρωπαίους στα τέλη του 15ου
αιώνα. Με την ίδια ονομασία αποκαλούνται
μέχρι και σήμερα ορισμένες εθνικές
μειονότητες, των οποίων οι ρίζες προέρχονται
από τους ιστορικούς αυτούς λαούς. Ορισμένοι
από αυτούς τους ιθαγενείς διατηρούν μέχρι
σήμερα ένα νομαδικό τρόπο ζωής, ενώ
κάποιοι άλλοι αναζήτησαν μόνιμη διαμονή
δημιουργώντας μικρές κοινότητες και χωριά,
ενώ σε κάποιες περιοχές κατάφεραν να
οργανωθούν σε μεγαλύτερες κοινότητες,
ακόμα και πόλεις, με πολιτική οργάνωση. Η
ονομασία προέρχεται από την πεποίθηση
του Κολόμβου ότι έφτασε στην Ινδία, ενώ στην
πραγματικότητα είχε φτάσει στην Αμερική και
ότι οι κάτοικοι που συνάντησε είναι Ινδοί
16. Αβοριγίνες
Στον Καναδά, ο νομικός όρος
"Αβοριγίνες" χρησιμοποιείται για
να περιγράψει το σύνολο των
τριών αυτόχθoνων φυλών της
περιοχής, τους Ινουίτ, Μετίς και τα
«Πρώτα Έθνη» (οι τελευταίοι
αναφέρονται στο Σύνταγμα ως
«Ινδιάνοι»). Ο όρος εισήχθη το
1982.
Κατά την Ρωμαϊκή
μυθολογία, Αβοριγίνες ήταν το
όνομα των πρώτων, αυτοχθόνων
κατοίκων της Κεντρικής Ιταλίας.
17. Μαόρι
Μαορί, Μαόρι ή Μάορι είναι
το όνομα ιθαγενούς πληθυσμού
της Νέας Ζηλανδίας, και
της γλώσσας του.
Η λέξη Μαόρι σημαίνει «κανονικός» ή
«κοινός» στην Μαόρι γλώσσα και
διακρίνει τα θνητά όντα από τους
θεούς. Η λέξη έχει συγγενείς όρους
σε μερικές άλλες Πολυνησιακές
γλώσσες όπως τα Χαβαϊανά στα
οποία η λέξη Μαόρι σημαίνει
«ντόπιος, ιθαγενής, αληθινός ή
πραγματικός». Είναι επίσης το όνομα
των ανθρώπων και της γλώσσας
των Νήσων Κουκ, που αναφέρονται
ως Μαόρι Νήσων Κουκ.
18. Παπούα
Οι Παπουα είναι ομάδα νεγροειδών πληθυσμών. Ανήκει στον
αυστραλό μεσσηνιακό κύκλο και αποτελεί μία από τις δύο
φυλές των Μελανησιδών. Ζουν στη Τασμανία, Αυστραλία, Νέα
Γουινέα, στα νησιά της Μελανησίας μέχρι της
Καληδονίας και διακρίνονται σε δύο τύπους: ο
μεσόγειος τύπος, που συγχέεται με το μελανήσιο, έχει
μέτριο ύψος, νευρώδες σώμα, κοντά πόδια, μικρό και
στρογγυλό κεφάλι με πλατιά μύτη, μεγάλο στόμα,
σαρκώδη χείλη, μαύρο δέρμα. Ο παράλιος τύπος έχει
σώμα ψηλό, λεπτότερης κατασκευής, ψηλό πρόσωπο,
καμπουριαστή στενή μύτη και χρώμα δέρματος
ανοιχτότερο από του μεσόγειου τύπου.
Οι Παπουα είναι περίπου ένα εκατομμύριο και συναντούνται
με διάφορα ονόματα λαών: Μαφόρ, Βαριπέν, Αρφάκ,
Αμπερμάκοι, Καρόν, Ονίμες κ.λπ.., της ολλανδικής Ν.
Γουινέας, της Γερμανικής, της Αγγλικής, Μοτούς,
Νταουντέ, Σαμαραΐ κ.λπ.. Είναι γεωργοί, ψαράδες και
κυνηγοί παγίδων. Χρησιμοποιούν όπλα με λίθινες ακόμα
αιχμές, οι άνδρες φορούν ζώνη από φλοιούς με σχέδια
και οι γυναίκες από φύλλα. Πιστεύουν στα πνεύματα,
αφήνουν τους νεκρούς πάνω στα δέντρα ή τους θάβουν
ταριχευμένους, δεν έχουν αρχηγούς και μερικοί είναι
κυνηγοί κεφαλών.
20. Οι Εσκιμώοι είναι άνθρωποι χαμηλού ή μέσου
αναστήματος, με ελαφρά κίτρινο δέρμα και χαρακτηριστικά
σχιστά μάτια. Κατοικούν σε μερικές περιοχές της
Γροιλανδίας, στον Καναδά, στην Αλάσκα ακόμη και στις
Β.Α. περιοχές της Ασίας.
Κατάφεραν να επιζήσουν σε δύσκολες κλιματολογικές
συνθήκες κυνηγώντας κυρίως φώκιες και φάλαινες, που
τους εξασφάλιζαν τροφή και ένδυση. Η φώκια τους είναι
χρήσιμη και για τα κόκαλά της πάνω στα οποία χαράζουν
παραστάσεις κυνηγιού και τα εμπορεύονται.Τα ρούχα τους
αποτελούνται κυρίως από δέρματα αρκούδας, φώκιας και
αλεπούς.
Κύριος σύντροφος της ζωής τους είναι η βάρκα τους και
τα σκυλιά τους. Τα σκυλιά των Εσκιμώων έχουν πάρα
πολύ καλή όσφρηση και τους βοηθάνε στο κυνήγι τους. Η
δύναμή τους επίσης είναι μεγάλη και βοηθάνε τον
Εσκιμώο στη μετακίνησή του σέρνοντας το έλκηθρό του.
Οι Εσκιμώοι κατοικούν μέσα σε σκηνές από δέρμα
φώκιας ή τάρανδου. Το χειμώνα και σε ορισμένες περιοχές
φτιάχνουν τα περίφημα παγόσπιτά τους, τα "ιγκλού". Για
να ζεσταθούν, καίνε το λάδι της φώκιας.
Εσκιμώοι
21. Λάπωνες
Οι Λάπωνες έχουν ανάστημα
κοντό (από 1,20-1,50μ) και
ασχολούνται με το κυνήγι και το
ψάρεμα.Οι ίδιοι ονομάζονται
Σαμπέ.Για μεταφορικό μέσο
χρησιμοποιούν το έλκηθρο,το
οποίο,εκτός από τα σκυλιά,το
σέρνουν και οι τάρανδοι.
Το δέρμα τους είναι
μελαχρινό,κίτρινο,το πρόσωπό
τους πλατύ
με εξέχοντα ζυγωματικά και το
κεφάλι τους βραχύ.Έχουν μικρά
πόδια και χέρια και ίσια μαλλιά!