Το Θεώρημα του Αμβακούμ

1. 1 ©Alexandra Vlachou
Όταν άδικος φαίνεται ο Θεός
Κάποιες πληγές στην ζωή μας ,είναι πολύ σοβαρές, επώδυνες και δεν αρκεί
ένα απλό «συγνώμη» για να επουλωθούν. Και αυτό είναι τόσο ανθρώπινο,
όσο και αληθινό. Πονάμε, οχι μόνο για τις δικές μας πληγές, αλλά και για την
αδικία που βλέπουμε να υπάρχει στον κόσμο. Αυτό ακριβώς συνέβει και στον
Προφήτη Αμβακούμ, που έζησε μεταξύ των χρόνων 625-598 π.Χ,στην
κωμόπολη Βαιθζαχαρία, στο νότιο μέρος της Ιερουσαλήμ, κοντά στον λόφο
«Χαμπακούκ».
Ο Αμβακούμ έβλεπε την κατάντια γύρω του, την βία, την ανηθικότητα, την
διαφθορά και αυτό τον πλήγωνε πολύ. Είχε κλονιστεί η Πίστη του, είχε
απορία μέσα του: «Πως είναι δυνατόν να υπηρετώ ένα Αγαθό Θεό και να
υπάρχει τόσο κακό στον κόσμο?»
Αμβ. 1,12 :“Κυριε, συ δεν είσαι προ πάντων των αιώνων, ο αιώνιος και άγιος
Θεός μου; Εις το έλεός σου στηριζόμενοι λέγομεν, ότι δεν πρόκειται να
εξαφανισθώμεν. Κυριε, συ έχεις τάξει αυτόν τον λαόν, να εφαρμόζη και να
κηρύσση την δικαιοσύνην σου. Συ δέ με έπλασες και με εγκατέστησες, να
ελέγχω τον λαόν αυτόν εις παιδαγωγίαν και συνετισμόν.
Γιατί υπάρχει τόση αδικία και διαστροφή? Γιατί οι ασεβείς δεν
καταδικάζονται και ζουν ανενόχλητοι?
Που είναι ο Θεός όταν η ζωή είναι γεμάτη από αδικίες?
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα του Προφήτη. Και είναι ένα ερώτημα
διαχρονικό. Αρκεί να παρακολουθήσεις τα δελτιά ειδήσεων: εικόνες
εξαθλίωσης και βαρβαρότητας, που σε ψυχοπλακώνον και σε κάνουν να
αναρωτιέσαι, «γιατί ο Θεός επιτρέπει τέτοιο κακό ;».
Με την διατύπωση της ευλογημένης αυτής της αγανάκτησης, ανοίγει το 1ο
κεφάλαιο του βιβλίου του :
Αμβ. 1,2 “ Εως πότε, Κυριε, θα φωνάζω προς Σε και Συ δεν θα εισακούης την
προσευχήν μου; Εως πότε εγώ ο αδικούμενος θα βοώ προς Σε και δεν θα με
σώζης;
Αμβ. 1,3 Διατί, Κύριε, επέτρεψες να βλέπω κακοποιήσεις και καταπονήσεις,
ταλαιπωρίαν και ασέβειαν; Ιδού, ότι πολλές φορές ενώπιόν μου διεξάγεται
δίκη και ο δικαστής λαμβάνει δώρα, δωροδοκείται.
Αμβ. 1,4 Δια τούτο ο Νομος Σου έχει πλέον απορριφθή, αι δίκαι δεν
διεξάγονται όπως πρέπει, ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον. Εξ αιτίας
αυτής της διεφθαρμένης καταστάσεως η δικαστική απόφασις είναι
διεστραμμένη”

2. 2 ©Alexandra Vlachou
Οι ημέρες της δόξας του λαού του Ισραήλ είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι
Βαβυλώνιοι ήταν τώρα η κυρίαρχη παγκόσμια φυλή. Δεν θα ήταν υπερβολή
να λεχθεί πως οι Βαβυλώνιοι, ήταν οι ISIS εκείνης της εποχής. Ήταν μια
ανελέητη στρατιωτική μηχανή, δεν είχαν κανέναν σεβασμό για την
ανθρώπινη ζωή, έκαναν εισβολές σε περιοχές που εκτείνονταν στον Περσικό
Κόλπο, υποδούλωναν πόλεις ,βασάνιζαν φυλακισμένους, βίαζαν γυναίκες,
έκαναν πλιάτσικο σε σπίτια.
Ο Αμβακούμ φωνάζει στον Θεό, γιατί ! «Γιατί Θεέ μου,επιτρέπεις τόση βία,
γιατί μου επιτρέπεις να βλέπω την αδικία, γιατί ανέχεσαι το κακό?»
Είμαι σίγουρη πως έχετε αισθανθεί το ίδιο παράπονο, βλέποντας τους βίαιους
θανάτους των Χριστιανών της Συρίας, το φαινόμενο του σχολικού
εκφοβισμού, την εχθρότητα μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης, την διάσπαση
του κοινωνικού ιστού της χώρας μας.
Yπάρχει ένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.
Μιλάμε για μια παγκόσμια οικονομική ύφεση. Μια πρόσφατη έρευνα του
Associated Press αποκάλυψε ότι η δική μας γενιά θα είναι η πρώτη
γενιά που δεν αναμένεται να έχει ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο
από τους γονείς τους. Για εκατό χρόνια οι άνθρωποι έκαναν κάθε δυνατή
προσπάθεια να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής τους, γιατί πίστευαν σε ένα
καλύτερο μέλλον,κάτι που σήμερα δεν ισχύει.
Υπάρχει μια έντονη και δημόσια προβολή της ανηθικότητας στην εποχή μας.
Όχι μόνο ως ανοχή αλλά και ως επιβολή: της σεξουαλικής διαστροφής ως
περηφάνεια , της απληστείας και της φιλαυτίας ως μέθοδο επαγγελματικής
ανόδου και της φιλοσοφικής θεώρησης των δημοσίων προσώπων τύπου
celebrity “Ας μαζευτούμε όλοι μαζί να κάνουμε τα πάντα, χωρίς καμία
αιδώ, στηριζόμενοι στο δικαίωμα της δημοκρατίας και της
ελεύθερης επιλογής”.
Νοιώθεις πως δεν έχει αλλάξει τίποτε από τα χρόνια του Προφήτη.
Aνεξέλεγκτη ανισότητα, βία και διαφθορά.
Οι Προφήτες ήταν άνθρωποι, επιλεγμένοι από τον Θεό, με σκοπό να
μεταφέρουν τον Λόγο και την Επιθυμία του Θεού στους ανθρώπους.
Ο Προφήτης Αμβακούμ έκανε το ακριβώς αντίστροφο, μετέφερε στον
Επουράνιο Πατέρα , την απορία και το παράπονο του λαού του Ιστραήλ για
τα παρόντα και τα μέλλοντα. Το όνομα Αββακούμ, ή Αβακούμ, ή Αμβακούμ
πρόκειται για τη μεταγραφή του εβραϊκού ονόματος Χαμπακούμ που
σημαίνει «ένθερμος εναγκαλισμός», ή κατά άλλη εκδοχή «πατέρας έγερσης»
[(Αββά = πατήρ) + (κουμ = έγερση)].

3. 3 ©Alexandra Vlachou
Γνωρίζοντας μέσα από τα λόγια του Ευαγγελίου την τέλεια Αγάπη του
Θεού,αναμένει κανείς πως η απάντηση Του μόνο παρηγορία και ειρήνη θα
έφερνε στην καρδιά του Προφήτη.
Αμβ. 1,5 “Παρατηρήσατε με προσοχήν σεις, οι καταφρονηταί του δικαίου
και της δικαιοσύνης. Κυττάξατε και θαυμάσατε εξαιρετικά γεγονότα της
δυνάμεώς μου και αφανισθήτε, διότι εγώ κατά τας ημέρας αυτάς, που ζήτε, θα
πραγματοποιήσω έργον, το οποίον, εάν κανείς σας το διηγηθή, δεν θα το
πιστεύσετε.
Με δυο λόγια...Δεν έχετε ιδέα τι σας περιμένει, ακόμα και να σας
έλεγα και πάλι δεν θα το πιστεύατε.
Βίαιη και ακατανόητη έκπληξη,δυσφορία,απογοήτευση και αίσθημα
εγκατάλειψης . Η συγκρούση της λογικής του ανθρώπου και η συντριβή της
καρδιάς του.
Στους επόμενους στίχους 5-11 βλέπουμε τον Θεό να αναφέρει με κάθε
λεπτομέρεια στον Προφήτη , τα δεινά που θα επιτρέψει να γίνουν
πραγματικότητα:
Αμβ. 1,6 Θα εξεγείρω εναντίον σας τους πολεμιστάς Χαλδαίους, έθνος
φαρμακερόν και ταχυκίνητον, το οποίον διαπορεύεται προς όλας τας
κατευθύνσεις της γης, δια να κατακτήση και κληρονομήση πόλεις και
κατοικίας, που δεν είναι ιδικαί του.
Αμβ. 1,7 Γνωστός και διαβόητος είναι ο λαός αυτός. Ο,τι αυτός κρίνη και
αποφασίση, θέλει να το αποκτήση και το πραγματοποιήση. Αι αποφάσεις του
προέρχονται από τον εαυτόν του, χωρίς να συμβουλεύεται κανένα άλλον.
Αμβ. 1,8 Οι ίπποι του πηδούν και τρέχουν περισσότερον και ταχύτερον
από τας λεοπαρδάλεις. Είναι ορμητικώτεροι από τους λύκους της Αραβίας.
Επάνω εις αυτούς θα ιππεύσουν οι ιππείς του, θα ορμήσουν από τας μακρυνάς
αποστάσεις, θα πετάξουν ωσάν τον πεινασμένον αετόν, που ορμά, με
ταχύτητα στο θήραμά του.
Αμβ. 1,9 Από αυτούς θα επέλθη. πλήρης καταστροφή στους ασεβείς.
Εκείνους, οι οποίοι θα αντισταθούν εναντίον των, θα τους συγκεντρώσουν
προς αιχμαλωσίαν πολυαρίθμους ωσάν την άμμον.
Αμβ. 1,10 Θα εντρυφήση ο λαός αυτός με την ήτταν και υποδούλωσιν των
βασιλέων. Οι άρχοντες της γης θα είναι παιγνίδι δι' αυτόν. Θα εμπαίξη όλα τα
οχυρωματικά έργα, θα υψώση λόφους από χώμα γύρω των και θα τα
καταλάβη.

4. 4 ©Alexandra Vlachou
Αμβ. 1,11 Ενδεχομένως μετά την νίκην του να μεταβάλη διαθέσεις, να
διέλθη δια μέσου της ηττηθείσης χώρας και να φύγη και να εξιλεωθή δι'
αυτήν. Αυτή όμως η μεταβολή είναι της δυνάμεως του Θεού μου”.
Ο Θεός θα επιτρέψει το κακό, μόνο και μόνο γιατί θέλει να παραδειγματίσει
τον Ισραήλ και να τον φέρει ξανά κοντά Του.
Παράλογος ο τρόπος Του. Ο Προφήτης παλεύει μέσα του. Διαμαρτυρείται
έντονα:
 Κύριε δείχνεις σαν μην νοιάζεσαι καθόλου, σαν να μην με αγαπάς.
Αμβ. 1,12 “Κυριε, συ δεν είσαι προ πάντων των αιώνων, ο αιώνιος
και άγιος Θεός μου; Εις το έλεός σου στηριζόμενοι λέγομεν, ότι δεν
πρόκειται να εξαφανισθώμεν. Κυριε, συ έχεις τάξει αυτόν τον λαόν, να
εφαρμόζη και να κηρύσση την δικαιοσύνην σου. Συ δέ με έπλασες και
με εγκατέστησες, να ελέγχω τον λαόν αυτόν εις παιδαγωγίαν και
συνετισμόν.
 Κύριε δεν με βοηθάς, όταν για Σένα τίποτα δεν είνα αδύνατο.
Αμβ. 1,13 Κυριε, ο οφθαλμός σου είναι κατακάθαρος και δεν
ανέχεται να βλέπη πονηρίας, δεν ημπορεί να βλέπη κακοποιήσεις
εναντίον των δικαίων. Διατί όμως συ επιβλέπεις και φαίνεσαι σαν να
προστατεύης εκείνους, που καταφρονούν την δικαιοσύνην και το
δίκαιον; Θα παραβλέψης τον ασεβή, όταν καταπίνη τον δίκαιον;
 Κύριε δεν είσαι δίκαιος.
Αμβ. 1,14 Θα κάμης τους ανθρώπους ωσάν τους ιχθύας της
θαλάσσης, ωσάν τα ερπετά, τα οποία δεν έχουν αρχηγόν και
κυβερνήτην;
Αμβ. 1,15 Ο ψαράς με αγκίστρι έπιασε και ανέσυρε τον ιχθύν από
την θάλασσαν, άλλά ψάρια ετράβηξςε με το δίκτυ του και άλλα
συνεκέντρωσε με τας σαγήνας του.
Αμβ. 1,16 Από το πλούσιον αυτό ψάρευμά του θα ευφρανθή, θα
χαρή η καρδία του. Δια τούτο, παραγνωρίζων σε τον αληθινόν Θεόν,
θα προσφέρη θυσίαν εις την σαγήνην και θυμίαμα στο δίκτυόν του,
διότι χάρις εις αυτά ήτο πλουσία η αλιεία του. Τα δε φαγητά, που θα
παρασκευασθούν από αυτά, θα είναι εκλεκτά.
Αμβ. 1,17 Ακριβώς κατά τον ίδιον τρόπον και ο ειδωλολάτρης
Ασσύριος θα ρίξη από έδω και από εκεί το δίκτυόν του, δια να
θανατώνη λαούς, χωρίς να λυπήται κανένα.
“Αν εγώ ήμουν Θεός, θα τα έκανα σίγουρα διαφορετικά.”

5. 5 ©Alexandra Vlachou
Το Θεώρημα του Αμβακούμ ή το
Θεώρημα της Σχέσης Ανθρώπου-
Θεού
Ο οικονομολόγος Seth Godin αναφέρει σε ένα άρθρο του πως όλες οι
επιχειρήσεις ακολουθούν την ίδια πορεία με ένα τρενάκι λούνα παρκ (roller
coaster).
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Πίστη μας στον Θεό.
Ας υποθέσουμε πως Α το σημείο «Η ΑΠΙΣΤΙΑ».
Την ανοδική πορεία θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν δράσεις όπως:
κατήχηση, βάπτιση, συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Είναι σαφές
πως το σημείο όπου νιώθουμε πόσο ευλογημένοι είμαστε, πόσο ωραία είναι
όλα κοντά στον Θεό, είναι το σημείο Β «Η ΧΑΡΑ»
Κάπου εκεί λοιπόν συμβαίνει κάτι κακό,: χάνουμε την δουλειά μας,
αρρωσταίνει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, δυσκολευόμαστε να κάνουμε
παιδιά. Απευθυνόμαστε στον Θεό δια μέσου της Προσευχής, ελπίζοντας να
ακούσει το αίτημά μας. Το σημείο Γ, «Η ΠΑΛΗ» .
Τα πράγματα όμως γίνονται χειρότερα: Μας απορρίπτουν σε κάθε
συνέντευξη που πάμε για δουλειά, ο άρρωστός μας έχει αφόρητους πόνους
και κατάθλιψη, ενώ οι γιατροί κάνουν κουβέντα για πανάκριβες μεθόδους
εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Το σημείο Δ είναι «Η ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ».

6. 6 ©Alexandra Vlachou
Η συνήθεις επιλογές ενός ατόμου είναι 2:
1. Να επικρατήσει το συναίσθημα του πόνου και της αμφισβήτησης:
«Δεν υπάρχει Θεός και αν υπάρχει με έχει εγκαταλείψει ,
οπότε δεν θέλω να έχω καμιά σχέση μαζί Του» και να επιστρέψει
το άτομο στο σημείο Α.
2. Να επικρατήσει το συναίσθημα της άρνησης: «Είμαι σίγουρος πως
όλα θα πάνε τέλεια, γιατί να μην πάνε ? Ζω ενάρετα, δεν έχω
βλάψει κανέναν, ο Θεός με αγαπάει, αποκλείεται, κάποιο
λάθος έχει γίνει» και να επιστρέψει το άτομο στο σημείο Β.
Το τρενάκι του λούνα πάρκ φαίνεται πάντοτε εντυπωσιακό και η θέα από
ψηλά είναι φανταστική. Όμως η διαδρομή, τα πάνω κάτω, οι στροφές μας
προκαλούν φόβο. Κανένα παιδάκι δεν ανεβαίνει μόνο του. Πάντοτε δίπλα του
κάθεται ένα ενήλικας, από τον οποίο γραπώνεται, συνήθως γονιός και τις
περισσότερες φορές ένας γενναίος μπαμπάς.

7. 7 ©Alexandra Vlachou
Η Επιλογή του Προφήτη και η
επιθυμία του Θεού .
Η Ευτυχία είναι αποτέλεσμα των γεγονότων που μας επηρρεάζουν.
Η Χαρά είναι αποτέλεσμα της εμπιστοσύνης μας στον Θεό.
Το 2ο κεφάλαιο ανοίγει με την ομολογία του Αμβακούμ:
Αμβ. 2,1 Λέγει ο προφήτης· Επάνω εις την σκοπιάν μου θα σταθώ,
θα ανεβώ εις βράχον και θα προσέξω, να ίδω, τι θα είπη προς εμέ ο
Κυριος και τι εγώ θα αποκριθώ εις, τον έλεγχόν του.
Φυσικά και έχει αμφιβολία και φόβο στην καρδιά του, αλλά αποφασίζει να
αγκαλιάσει τον Επουράνιο Πατέρα, να κρατηθεί πάνω του, γιατί μόνο έτσι
υπάρχει πιθανότητα να τα καταφέρει.
Η απάντηση είναι η Υπομονή.
Ο Θεός ζητάει από τον Αμβακούμ να περιμένει:
Αμβ. 2,2 Ο Κυριος απεκρίθη προς εμέ και μου είπε· “Γράψε
καθαρά το όραμα τούτο εις μίαν πλάκα, ώστε να αναγινώσκεται
εύκολα και ευχάριστα.
Αμβ. 2,3 Διότι η όρασις αυτή έρχεται στον κατάλληλον καιρόν της.
Θα εκπληρωθή και δεν θα ματαιωθή. Εάν όμως και βραδύνη ολίγον
χρόνον, δείξε υπομονήν. Διότι αυτός που αναμένεται να έλθη, θα έλθη
και δεν θα χρονοτριβήση.
Αμβ. 2,4 Εάν κανείς λιποψυχήση και αδημονήση, ας μάθη, ότι δεν
επαναπαύεται η ψυχή μου εις αυτόν. Ο δίκαιός που πιστεύει εις εμέ και
τηρεί τον νόμον μου, θα σωθή και θα ζήση
Η Υπομονή, είναι το σωσίβιο για μια Πίστη που δοκιμάζεται.
Είναι η οδός,που θα οδηγήσει στην χαρά και στην ολοκλήρωση.
Η ενέργεια της Υπομονής, είναι μια εντολή του Θεού, που συναντάμε και στην
Καινή Διαθήκη.

8. 8 ©Alexandra Vlachou
 Είναι η συμβουλή, που ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, δίνει στην μοναδική
Επιστολή που συνέγραψε, την οποία απευθύνει όχι προς τους πιστούς
μιας συγκεκριμένης τοπικής Εκκλησίας, αλλά προς όλους τους
πιστούς, προς όλους τους Ιουδαίους, που πίστεψαν στον Χριστό και
ήταν διεσπαρμένοι σε όλα τα μέρη του κόσμου, και γι’ αυτό
ονομάζεται καθολική Επιστολή.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
2 Όλη τη χαρά να θεωρήσετε πως έχετε, αδελφοί μου, όταν περιπέσετε μέσα
σε ποικίλες δοκιμασίες,
3 γνωρίζοντας ότι η δοκιμή της πίστης σας κατεργάζεται υπομονή.
4 Και η υπομονή ας έχει έργο τέλειο, για να είστε τέλειοι και ολόκληροι, χωρίς
να σας λείπει τίποτε.
 Είναι το μήνυμα, που ο Ιησούς Χριστός, έδωσε στους μαθητές του και
σε εμάς αναμένοντας την «τριήμερον Ανάστασιν».
Η Υπομονή είναι μια δύσκολη ενέργεια. Δεν την συμπαθούμε,γιατί δεν
ταιριάζει με το πρόγραμμά μας. Ανήκουμε στην γενιά που αντικατέστησε το
σπιτικό φαγητό με το fast food. Γκρινιάζουμε για την ουρά στα ΑΤΜ και στα
super market. Βρίζουμε κάθε οδηγό αυτοκινήτου, που μας προσπερνά ή που
μας καθυστερεί.
Είναι όμως η μόνη, που θα μας οδηγήσει στην Αλήθεια. Στην φανέρωση του
Θεού στην Ζωή μας. Στην Σωτηρία.
Από τον στίχο 6 έως το τέλος του 2ου κεφαλαίου, ο Θεός περιγράφει
αναλυτικά την ολοκληρωτική καταστροφή του εχθρού του Ισραήλ. Το δίκαιο
θα υπερισχύσει. Η σχέση του Ανθρώπου -Θεού θα αποκατασταθεί πλήρως
και μια τρανή δοξολογία βγαίνει από το στόμα του Προφήτη Αμβακούμ στο 3ο
κεφάλαιο:
Αμβ. 3,1 Κυριε, ήκουσα εκείνο, το οποίον συ με έκαμες να ακούσω, και
εφοβήθην.
Αμβ. 3,2 Κυριε, παρετήρησα με προσοχήν τα έργα σου, τα κατενόησα,
κατελήφθην από έκπληξιν μεγάλην. Ανάμεσα εις δύο όντα, που έχουν ζωήν,
θα γίνης γνωστός στους ανθρώπους. Οταν πλησιάζουν τα έτη, που θα
αποκαλυφθή η αγαθότης σου, θα γνωρισθής ακόμα καλύτερον. Οταν έλθη ο
καιρός ο ωρισμένος, θα αναδειχθή η δύναμίς σου. Οταν ταραχθή η ψυχή μου
εις καιρόν της δικαίας σου οργής, ενθυμήσου, Κυριε, και δος μου το έλεός σου.

9. 9 ©Alexandra Vlachou
Αμβ. 3,3 Ο Θεός, ένδοξος και ισχυρός, θα έλθη από την Θαιμάν· ο άγιος
από το βαθύσκιον δασωμένον όρος. (Διάψαλμα). Αι άπειροι εις αριθμόν και
τελειότητα αρεταί σου εκάλυψαν τον ουρανόν. Η γη είναι γεμάτη από την
δοξολογίαν προς σέ.
Αμβ. 3,19 Κυριος ο Θεός είναι η δύναμίς μου. Αυτός θα στερεώση δια
παντός τα πόδια μου εις τας δικαίας πορείας μου. Θα με αναβιβάση υψηλά,
ώστε ψάλλων ευγνώμονα δοξολογίαν προς αυτόν να νικήσω.
Αν με ρωτάς γιατί πρέπει να εμπνευστείς από το παράδειγμα του Αμβακούμ ,
είναι γιατί 600 χρόνια αργότερα, ήλθε στον κόσμο, ένας άλλος εκλεκτός του
Θεού, ο πιο Αγαπημένος.
Ο Ιησούς Χριστός: Ο Υιός του Θεού, που δήλωσε απόλυτη υπακοή και Αγάπη
στον Επουράνιο Πατέρα και στο θέλημά Του.
Κατηγορήθηκε,βασανίστηκε και σταυρώθηκε.

10. 10 ©Alexandra Vlachou
Και πάνω στον σταυρό του είπε:
*«Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί μέ ἐγκατέλιπες;»
Η κραυγή του Χριστού προς τον Θεόν Πατέρα, ήταν και δική μας κραυγή,
όπως μας λέγει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας. Η κραυγή της αμαρτωλής
ανθρωπότητος, την αμαρτία της οποίας πλήρωνε ο Χριστός με το Αίμα Του
και με τη Θυσία Του πάνω στο Σταυρό. Ο Άγιος Κύριλλος συνεχίζει λέγοντας
ότι «η κένωσις του Θεού Λόγου με την ενανθρώπησή Του στο
πρόσωπο του Ιησού Χριστού, έφθασε στο υψηλότερο σημείο που
ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί ποτέ να συλλάβει». Και το υψηλότερο
σημείο είναι η Σταυρική Του Θυσία. Άδειασε τους ουρανούς. Έγινε άνθρωπος
στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, γεννήθηκε από την Παρθένον Μαρία, «εκ
Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου», μεγάλωσε ως άνθρωπος χωρίς
να πάψει να είναι Θεός, έπαθε ως άνθρωπος χωρίς να πάψει να είναι και
τέλειος Θεός. Γι’ αυτό και η κραυγή λέγεται τελεία εγκατάλειψις και
εκφράζεται μ’ αυτή την κραυγή.
«Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεμαι τό πνεῦμα μου»
Ο τελευταίος λόγος του Χριστού, λίγο πριν εκπνεύσει πάνω στο σταυρό. Μιλά
στο Θεό Πατέρα Του: «Πατέρα μου, γεμάτος ελπίδα και εμπιστοσύνη
στα χέρια Σου παραδίδω την λογική και αθάνατη ψυχή μου». Δεν
ήρθε κανένας άγγελος να πάρει την ψυχή του Χριστού. Μόνος Του, με την
ελεύθερη θέλησή Του την παραδίδει στον Πατέρα. Ο Χριστός ήρθε στη γη,
έγινε άνθρωπος, έκανε θαύματα, κήρυξε, υπηρέτησε το θέλημα του Ουράνιου
Πατέρα Του. Σ’ αυτόν λοιπόν επιστρέφει πάλι και σ’ Αυτόν παραδίδει την
ψυχή Του.
Με τα λόγια αυτά ο Κύριος μας διδάσκει ότι όλη η ζωή μας ανήκει στο Θεό. Το
θέλημά Του πρέπει να εφαρμόζουμε πάντοτε, και στα δικά Του χέρια να
εμπιστευόμαστε τη ζωή μας.
* ανάλυση των στίχων του Ευαγγελίου, από τον Πρωτοπ. π. Στέφανο Αναγνωστόπουλο

11. 11 ©Alexandra Vlachou
Και όλα αυτά ξεκινούν με μια ενέργεια....
«Αγαπημένε μου Θεέ,
κοιμάμαι και ξυπνάω με την ίδια αγωνία. Φοβάμαι πολύ, για μένα,τους γονείς
μου, τα παιδιά μου, για την πατρίδα μου, για όλα! Δεν μπορώ να καταλάβω
πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε αυτούς που
κυβερνούν αυτόν τον τόπο. Παντού βλέπω την αμαρτία και την διαφθορά. Τα
λόγια των ιερέων δεν με εμπνέουν. Δεν μου θυμίζουν τίποτε από το λίγο
Ευαγγέλιο που γνωρίζω. Νιώθω πως έχω χάσει την αξιοπρέπεια και την τιμή
μου. Πονάω, γιατί δεν μπορώ να βοηθήσω κανέναν. Είμαι θυμωμένος, μαζί
Σου. Δεν σε καταλαβαίνω!
Φοβάμαι, είμαι αδύναμος. Γραπώνομαι από πάνω σου, θα σε αγκαλιάσω με
όλη μου την δύναμη, γιατί ξέρω πως ότι και αν συμβεί
Εσύ δεν θα μας αφήσεις να χαθούμε,
Εσύ δεν θα μας παρατήσεις,
Εσύ δεν θα μας εγκαταλείψεις,
Εσύ θυσίασες τον Γιό σου για μας.
Παραδίδω τον παρόν και μέλλον μου σε Σένα, τον Δημιουργό των πάντων, με
την ελπίδα να με οδηγήσεις από τον Γολγοθά στην Ανάσταση
Αμήν»