โรงเรียนนวมินทราชินูทิศ เตรียมอุดมศึกษาน้อมเกล้า

1. การเขียนโปรแกรมภาษา

2. ภาษาคอมพิวเตอร์ หมายถึง ภาษาใดๆ ที่ผู้ใช้งานใช้
สื่อสารกับคอมพิวเตอร์ หรือคอมพิวเตอร์ด้วยกัน แล้ว
คอมพิวเตอร์สามารถทางานตามคาสั่งนั้นได้

3. 1.ภาษาระดับต่า ภาษาที่ใช้รหัสเลขฐานสองหรือภาษาที่พัฒนาใช้ภาษาแทนรหัสเลขฐานสอง
1.1 ภาษาเครื่อง คือกลุ่มของคาสั่งเครื่องที่กระทาการโดยตรงโดยหน่วยประมวลผลกลาง (CPU)
1.2 ภาษาแอสเซมบลี คือ ภาษาที่ใช้ในการเขียนโปรแกรมภาษาหนึ่งซึ่งจะทางานโดยขึ้นกับรุ่นของไม
โพรเซสเซอร์ หรือ "หน่วยประมวลผล" (CPU) ของเครื่องคอมพิวเตอร์
ชนิดของภาษาคอมพิวเตอร์

4. 2.ภาษาระดับสูง เป็นภาษาใกล้เคียงกับมนุษย์ นิยมใช้แพร่หลายในปัจจุบัน
2.1 ตัวแปลภาษา
2.1.1 อินเทอร์พรีเตอร์ จะแปลทีละบรรทัดและทางานตามคาสั่ง
2.1.2 คอมไพเลอร์ จะทาการแปลทั้งโปรแกรม

5. 2.2 ภาษาระดับสูงกับการใช้งาน
2.2.1 ภาษาฟอร์แทรน การประมวลผลที่ซับซ้อน คล้ายกับสูตรคณิตศาสตร์
2.2.2 ภาษาโคบอล เป็นภาษาที่ประสบความสาเร็จในการใช้งานธุรกิจ
2.2.3 ภาษาปาสกาล สามารถรายงานข้อผิดพลาดของการเขียนโปรแกรม
2.2.4 ภาษาซี มีรูปแบบคาสั่งค่อนข้างอิสระมีคาสั่งและฟังก์ชันมาก
2.2.5 ภาษาเบสิก เป็นภาษาโปรแกรมที่ง่ายที่สุด
2.2.6 ภาษาอัลกอล ลักษณะโปรแกรมจะแยกออกเป็นส่วนๆ เรียกว่า โปรแกรมย่อย
2.2.7 ภาษาพีแอลวัน สามารถทาการคานวณได้ดี จัดไฟล์ทารูปแบบรายงาน

6. 1.ประโยคที่ใช้ในการระบุตัวแปร
2.ประโยคที่ใช้ในการอ่านหรือแสดงผลลัพธ์
3.ประโยคควบคุม
4.ประโยคที่ใช้ในการคานวณ
5.ประโยคที่ใช้บอกจบการทางาน
ประเภทของประโยคใน
ภาษาคอมพิวเตอร์

7. 1.มีความถูกต้องและเชื่อถือได้
2.มีความเป็นมิตรต่อผู้ใช้
3.ค่าใช้จ่ายต่า
4.ต้องอ่านง่ายและสามารถนากลับมาใช้ใหม่ได้
5.มีความปลอดภัย
6.ใช้เวลาในการพัฒนาไม่นาน
คุณสมบัติของการเขียนโปรแกรม

8. การเขียนโปรแกรมเชิงโครงสร้าง
1.โครงสร้างแบบลาดับ การทางานตามลาดับก่อนหลังโดยไม่มีการเปลื่ยนทิศทาง
ประเภทของการเขียน
โปรแกรม

9. 2.โครงสร้างแบบมีทางเลือก มีการให้เลือกมากกว่า 1 ทิศทาง

10. 3.โครงสร้างแบบทาซ้า มีรูปแบบของการวนซ้าที่แยกย่อยออกไป

11. โปรแกรมภาษา c
การเขียนโปรแกรมแบบมีโครงสร้าง โดยเฉพาะ Dev-C++ เป็นโปรแกรมที่มีขนาด
ขนาดเล็ก

12. โครงสร้างของโปรแกรมภาษา C

13. 1.พรีโพรเซสเซอร์ไดเรกทีฟส์ ใช้สาหรับเรียกไฟล์โปรแกรมที่ต้องการทางานและการกาหนดค่าต่างๆ
ที่ใช้บ่อย ได้แก่ #include, #define
2.ส่วนกาหนดค่า ใช้สาหรับการประกาศค่าตัวแปรหรือฟังก์ชัน
3.ส่วนฟังก์ชันหลัก เป็นส่วนที่สาคัญต้องมีทุกชั้น
4.การสร้างฟังก์ชันและการใช้งาน ฟังก์ชันที่สร้างขึ้นมาใหม่สามารถถูกเรียกใช้ในส่วนยู่ในโปรแกรม
เดียวกัน
5.ส่วนอธิบายโปรแกรม ส่วนนี้จะขึ้นต้นด้วย */ แล้วจึงตามด้วยข้อความที่บันทึกช่วยจา อธิบายสื่อ
ความหมาย

14. การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ
เป็นวิธีการเขียนโปรแกรมที่เรียก โปรแกรมย่อยซึ่งทาหน้าที่เฉพาะเรียกว่า วัตถุ (Object) อื่นๆซึ่งเมื่อ
ซึ่งเมื่อทุกอย่าง
คานิยามของวัตถุในโปรแกรมเชิงวัตถุ
1.Object โปรแกรมเชิงวัตถุจะมองทุกอย่างให้เป็นวัตถุ ซึ่งแบ่งได้เป็น
1.1วัตถุที่เป็นรูปธรรม เช่น หน้าต่าง กระดาษ น้า ฯ
1.2วัตถุที่เป็นนามธรรม เช่น สี รายได้ฯ
โดยทุกวัตถุจะประกอบด้วย 2 ส่วน ดังนี้
1. สถานะ
2. พฤติกรรม

15. การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ

16. โปรแกรมนี้จะมีเครื่องมือสาหรับ อานวยความสะดวกในการสร้างวัตถุแบบรูปธรรม เช่น ฟอร์ม
หน้าต่าง แท็บ และวัตถุแบบนามธรรม ผู้เขียนโปรแกรมสามารถเรียกใช้ในงาน การเขียนโปรแกรม
ได้ทันที ไม่ต้องสร้างขึ้นใหม่ผู้พัฒนาโปรแกรม
การเขียนโปรแกรมแบบจินตภาพ

17. การเขียนโปรแกรมแบบจินตภาพ

18. ขั้นตอนที่ 1 กาหนดวิเคราะห์สิ่งที่ต้องการ
ขั้นตอนที่ 2 วิเคราะห์รูปแบบของผลลัพธ์
ขั้นตอนที่ 3 วิเคราะห์ข้อมูลนาเข้า
ขั้นตอนที่ 4 วิเคราะห์ตัวแปรที่ใช้
ขั้นตอนที่ 5 วิเคราะห์วิธีการประมวลผล
ขั้นตอนที่ 6 ออกแบบผังงาน
ขั้นตอนที่ 7 การเขียนโปรแกรม
ขั้นตอนที่ 8 การทดสอบและแก้ไขโปรแกรม
ขั้นตอนที่ 9 ทาเอกสารองและบารุงรักษาโปรแกรม
ขั้นตอนการพัฒนาโปรแกรม

20. นางสาวจิรนันท์ ทองฤทธิ์ เลขที่ 23
นางสาวเปรมวิภา วาฑาวุฒิ เลขที่ 33
นางสาวจันทนี หวังปัญญา เลขที่ 41
นายภาคภูมิ ธรรมเทียนชัย เลขที่ 42
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง 9
รายชื่อกลุ่ม