ธันยพร ปัจสรี

1. การเขียนโปรแกรมภาษา

2. ภาษาคอมพิวเตอร์ หมายถึง ภาษาใดๆ ที่ผู้ใช้งานใช้สื่อสารกับ
คอมพิวเตอร์ หรือคอมพิวเตอร์ด้วยกัน แล้วคอมพิวเตอร์สามารถทางานตาม
คาสั่งนั้นได้ซึ่งแต่ละภาษาจะมีกฎเกณฑ์และวิธีการเขียนโปรแกรมแตกต่าง
กัน สามารถแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือ
- ภาษาระดับต่า (Low Level Language)
- ภาษาระดับสูง (High Level Language)
ภาษาระดับต่า (Low Level Language) เป็นภาษาที่มนุษย์ทั่วไปไม่เข้าใจ มี
ความยุ่งยากในการเขียนมาก สามารถแบ่งออกเป็น 2 ประเภท
1.ภาษาเครื่อง (Machine Language) เป็นภาษาระดับต่าที่สุด โดยจะใช้
เลขฐานสองแทนข้อมูลและคาสั่งต่างๆทั้งหมด
2.ภาษาแอสแซมบลี (Assembly Language) ใช้รหัสเป็นคาแทนคาสั่ง
ภาษาเครื่อง ทาให้สามารถเขียนโปรแกรมได้ง่ายขึ้น

3. ภาษาระดับสูง (High Level Language) เป็นภาษาระดับสูงโปรแกรมจะ
เขียนในลักษณะคล้ายภาษาอังกฤษ ทาให้เขียนได้ง่ายขึ้น
1.ภาษาฟอร์แทรน (FORTRAN) เป็นภาษาโปรแกรมที่ใช้งานด้าน
วิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์ และด้านคณิตศาสตร์
2.ภาษาโคบอล (COBOL) มีคาสั่งคล้ายคลึงกับภาษาอังกฤษ ถูกออกแบบมา
เพื่อให้ใช้กับงานประเภทธุรกิจ
3.ภาษาปาสกาล (PASCAL) ได้รับการออกแบบให้ใช้ง่ายและมีโครงสร้างที่
ดี จึงเหมาะกับการใช้สอนหลักการเขียนโปรแกรม
4. ภาษาซี (C) เป็นภาษาที่เขียนโปรแกรมแบบโครงสร้าง รูปแบบคาสั่ง
ค่อนข้างอิสระ สามารถใช้กับงานได้หลายประเภท
5. ภาษาเบสิก (Basic) เป็นภาษาที่นิยมมากที่สุดภาษาหนึ่ง เพราะสื่อสาร
โต้ตอบได้การเขียนค่อนข้างง่ายและแก้ไขสะดวก

4. 6.ภาษาอัลกอล (ALGOL) เป็นภาษาโครงสร้างใช้กับงานด้านวิทยาศาสตร์
และคณิตศาสตร์ ลักษณะโปรแกรมจะแยกเป็นส่วนๆ เรียกว่า โปรแกรม
ย่อย
7.ภาษาพีแอลวัน (PL/I) เป็นภาษาที่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อใช้กับงานธุรกิจและ
วิทยาศาสตร์ โดยรวมเอาข้อดีของภาษาฟอร์แทนและโคบอลเข้าด้วยกัน
ประโยคในภาษาคอมพิวเตอร์ แบ่งได้5 ประเภท
1.ประโยคที่ใช้ในการระบุตัวแปร
2. ประโยคที่ใช้ในการอ่านหรือแสดงผล
3. ประโยคควบคุม
4. ประโยคที่ใช้ในการคานวณ
5. ประโยคที่ใช้บอกจบการทางาน

5. คุณสมบัติของการเขียนโปรแกรม
1.มีความถูกต้องและเชื่อถือได้
2.มีความเป็นมิตรต่อผู้ใช้
3.ค่าใช้จ่ายต่า
4.ต้องอ่านง่ายและสามารถนากลับมาใช้ใหม่ได้
5.มีความปลอดภัย
6.ใช้เวลาพัฒนาไม่นาน

6. การเขียนโปรแกรม
การเขียนโปรแกรมเชิงโครงสร้าง เป็นการเขียนโปรแกรมแบบดั้งเดิม
มีโครงสร้างในการเขียน 3 แบบ
1.โครงสร้างแบบลาดับ มีลักษณะการทางานตามลาดับก่อนหลัง
2.โครงสร้างแบบมีทางเลือก เป็นโครงสร้างที่มีการทดสอบ โดยมี
ทิศทางให้เลือกมากกว่า 1 ทิศทาง
3.โครงสร้างแบบทาซ้า มีการตรวจสอบการทางานของวงจรวนซ้า
โดยมีการกาหนดรอบที่แน่นอน

7. การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ
แนวคิดของการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ เป็นวิธีการเขียนโปรแกรมที่เรียก
โปรแกรมย่อยซึ่งทาหน้าที่เฉพาะว่า วัตถุ โดยรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของวัตถุ
แต่ละวัตถุสามารถติดต่อเข้ากันได้โดยใช้การส่งmessageไปยังวัตถุอื่นๆ ซึ่ง
เมื่อทุกอย่างถูกมองว่าเป็นวัตถุ ก็สามารถทางานร่วมกันอย่างเป็นระบบได้
จุดเด่นของภาษาเชิงวัตถุ
1.ถูกออกแบบมาให้ง่ายต่อการเรียนรู้
2.สามารถสร้างซอฟต์แวร์ประยุกต์ที่ใช้งานได้ทุกระบบปฏิบัติการ
3.สามารถสร้างงานประยุกต์ที่ทางานในระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ตได้
4.สามารถนาโปรแกรมย่อยมาพัฒนาต่อยอดได้ทันที ไม่ต้องสร้างใหม่และ
สามารถทางานร่วมกับโปรแกรมย่อยอื่นๆได้

8. การเขียนโปรแกรมแบบจินตภาพ
โปรแกรมแบบจินตภาพนี้มีหลักการเขียนโปรแกรมแบบเชิงวัตถุ แต่ด้วย
ข้อจากัดของการเขียนโปรแกรมแบบเชิงวัตถุเดิมผู้เขียนจะต้องคาดคะเน
รูปร่าง รูปภาพ ตาแหน่งหรือสีของวัตถุที่ออกแบบหรือใช้ประกอบการ
เขียนโปรแกรม ซึ่งจะสามารถมองเห็นคุณสมบัติต่างๆของวัตถุก็ต่อเมื่อ
แปลผลของการเขียนโปรแกรมออกมาแล้วเท่านั้น จึงทาให้มีการพัฒนา
โปรแกรมแบบจินตภาพ เพื่อใช้ในการเขียนโปรแกรมให้ง่ายสาหรับผู้เขียน
โปรแกรมที่ยังไม่ค่อยชานาญ โดยมีสิ่งอานวยความสะดวกในการเขียนมาก
ขึ้น และให้ผู้เขียนโปรแกรมที่ชานาญแล้วสามรถเขียนโปรแกรมแบบจินต
ภาพได้อย่างสะดวกรวดเร็วขึ้น

9. สมาชิก
1.นางสาว กิ่งฉัตร แสงทองดี เลขที่ 8
2.นางสาว ญาณิศา กุ้ยอ่อน เลขที่ 9
3.นางสาว ธันยพร ปัจศรี เลขที่ 10
4.นางสาว วิริญญา เพชรบูรณาญจน์ เลขที่ 11
5.นางสาว กนกพร บุญคุ้ม เลขที่ 13
6.นางสาว สุวรา วงค์จันทร์ เลขที่ 24
7.นางสาว อุษาวณิช มูลภา เลขที่ 12
8.นางสาว ชนาพร ปามะโน เลขที่ เลขที่ 19
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/4