ισπανία γεωγραφία

1. ΙΣΠΑΝΙΑ

2. ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

3. ΕΚΤΑΣΗ
Η συνολική έκταση της Ισπανίας
υπολογίζεται σε 505.150 τ.χλμ. Εξ αυτών τα
492.592 ανήκουν στην ηπειρωτική χώρα
ενώ 4.994 στις προς Α. Βαλεαρίδες νήσους
και 7.624 στις Καναρίους νήσους. Το
μεγαλύτερο μήκος αυτής από Α. προς Δ.
είναι 1020 χλμ. ενώ το μέγιστο πλάτος από
Β. προς Ν. είναι 856 χλμ

4. ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΞΗΡΑΣ
Η Ισπανία γενικά αποτελεί ένα τεράστιο σε έκταση οροπέδιο
που διαμοιράζεται από αλλεπάλληλες οροσειρές σε
επιμέρους μικρότερα οροπέδια. Το μέσο ύψος του εδάφους
της υπερβαίνει τα 500 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας.
Το μεγαλύτερο αυτής οροπέδιο καταλαμβάνει το κέντρο της
Χώρας που πλαισιώνεται προς Β. από τα Πυρηναία όρη και
τα Κανταβρικά όρη, προς Α. από την πεδιάδα του Έβρου,
του Γκουαδαλαβιάρ και του Χούκαρ, προς Ν. από την Βαϊτική
οροσειρά και την πεδιάδα της Ανδαλουσίας και προς Δ. από
ελαφριά κλίση του εδάφους που υφίστανται τα χαμηλότερα
λεκανοπέδια του ποταμού Ντούρο, Τάγου και Γουαδιάνα.
Συνεπώς από ορογραφική άποψη η Ισπανία διακρίνεται σε
πέντε γεωφυσικές περιοχές των Πυρηναίων και
Κανταβρικών, το κεντρικό οροπέδιο, τα Ιβηρικά όρη, τις
κοιλάδες του Έβρου και των άλλων ποταμών και τέλος την
πεδιάδα της Ανδαλουσίας με τα χαμηλότερα δυτικά
οροπέδια.

5. ΑΚΤΟΓΡΑΦΙΑ
Οι ακτές της Ισπανίας είναι λίαν εκτεταμένες προς Β. ΒΔ. και ΝΔ προς τον
Ατλαντικό Ωκεανό και ΝΑ., Α. και ΒΑ. προς την Μεσόγειο. Οι Β. και ΒΔ. ακτές
από τις εκβολές του ποταμού Μπιντασσόα παρά τα Ισπανογαλλικά σύνορα
μέχρι τις εκβολές του ποταμού Μίνιο παρά τα Ισπανοπορτογαλικά σύνορα
έχουν μήκος 1301 χλμ. Οι δε προς ΝΔ. από τις εκβολές του ποταμού
Γουαδιάνα, στα Ισπανοπορτογαλλικά σύνορα, μέχρι του Ακρωτηρίου των
Σταυρών (Cap de Creus) στα Ισπανογαλλικά σύνορα, έχουν μήκος 2708 χλμ.
Έτσι η συνολική ανάπτυξη των ευρωπαϊκών ισπανικών ακτών είναι περίπου
4000 χλμ.
Γενικά οι ακτές της Ισπανίας δεν παρουσιάζουν μεγάλη κατάτμηση,
προσφέρουν όμως πολλούς ασφαλείς φυσικούς λιμένες. Στη Μεσόγειο
σχηματίζουν δύο μεγάλους Κόλπους, της Βαλένθια και της Μάλαγα. Προς δε
τον Ατλαντικό εις μεν το νότιο τμήμα είναι ο Κόλπος του Κάδιξ, εις δε το βόρειο
τμήμα είναι ο μέγας Βισκαϊκός Κόλπος ή και "Γασκωνικός" καλούμενος.
Ιδιαίτερο πάντως χαρακτηριστικό της ισπανικής ακτογραφίας αποτελεί το Στενό
του Γιβραλτάρ που χωρίζει την ευρωπαϊκή ήπειρο από την αφρικανική. Επί των
ισπανικών ακτών βρίσκονται πολλές σημαντικές πόλεις τόσο για την ιστορία
τους όσο και για την οικονομική τους ανάπτυξη.

6. ΧΛΩΡΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΝΙΔΑ

7. ΧΛΩΡΙΔΑ
Η χλωρίδα της Ισπανίας λόγω της ποικιλίας της μορφολογίας του εδάφους αλλά και του κλίματος είναι
ποικίλη και διαφέρει όχι μόνο κατά το ύψος αλλά και κατά περιοχές. Η έλλειψη άφθονου ύδατος στις ορεινές
περιοχές καθιστά εκεί την χλωρίδα όχι τόσο πλούσια όσο άλλων Χωρών με ίδιο υψομετρικό και ορεινή
έκταση.
Έτσι η χλωρίδα της Ισπανίας στα βόρεια διαμερίσματα και ιδίως στα Πυρηναία και στη Καταλωνία είναι
όμοια με της κεντρικής Ευρώπης, ενώ των ανατολικών παραλίων περιλαμβάνεται στης Μεσογείου, των δε
βορείων ακτών προς τον Ατλαντικό όμοια με της βορείου Ευρώπης. Η δε χλωρίδα του κεντρικού οροπεδίου
μοιάζει πάρα πολύ, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, με τις ρωσικές στέπες! Τέλος το νότιο τμήμα της Ισπανίας
περιλαμβάνεται στη χλωρίδα της βορείου Αφρικής όπου και απαντώνται φοίνικες, ζαχαροκάλαμα και
πλείστα εσπεριδοειδή.
Τα δάση της Ισπανίας δυστυχώς σήμερα σπανίζουν. Εκτός των μεγάλων καταστροφών που υπέστησαν
στο διάβα της ιστορίας από τις διάφορες στρατιές, που διέσχισαν την Χώρα, ειδικά τον ΙΘ΄ αιώνα, η
υλοτομία για τις διάφορες ανάγκες του πληθυσμού ήταν ανεξέλεγκτη, μέχρι αναρχίας. Αν συνυπολογισθούν
και οι τεράστιες πυρκαγιές που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια η εικόνα των ισπανικών δασών
φαίνεται αποκαρδιωτική.
Τα κυριότερα είδη δένδρων των δασών της Ισπανίας είναι το πεύκο και η δρυς. Αντίθετα πλουσιότατη
φαίνεται η Χώρα σε βοσκοτόπια που αφθονούν πράγματι, κυρίως, στο κεντρικό οροπέδιο, και στους
πρόποδες των Πυρηναίων και Κανταβρικών ορέων.

8. ΠΑΝΙΔΑ
Η πανίδα της Ισπανίας είναι ένα μείγμα μεσογειακής και
βορειαφρικανικής πανίδας με παρουσία ειδών που δεν απαντώνται ή
σπανίζουν σε άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες, όπως για παράδειγμα είναι το
είδος του λαγού, ο ερπυστής, ή η μυγαλή των Πυρηναίων, ο πίθηκος ο
άκερκος, κ.ά.
Υπάρχουν επίσης ιδιαίτερα είδη ερπετών, οστράκων, ιχθύων και
μεγάλη ποικιλία πεταλούδων (όπως παρατηρείται και στην νήσο Ρόδο,
στην Ελλάδα). Επίσης από τα μεγάλα ζώα που υπάρχουν ξεχωρίζει το
μακρύμαλλο είδος των προβάτων με το όνομα «μερινό» καθώς και οι
εκλεκτές ποικιλίες αλόγων, βουβαλιών αλλά και σκύλων με το όνομα
«σπανιέλ»

9. ΓΛΩΣΣΑ
Ισπανική γλώσσα (castellano= καστιλιάνικα ή καστιλιανή).
Επίσημη γλώσσα σε όλη την Ισπανία όπως και σε όλη
σχεδόν την Λατινική και Κεντρική Αμερική. Όλες οι άλλες
ομιλούμενες γλώσσες παραμένουν επίσημες στην
αυτόνομη περιοχή που ομιλούνται.
Καταλανική γλώσσα: (català) Ομιλούνται στην Καταλωνία,
στην περιοχή της Βαλένθιας, στις Βαλεαρίδες νήσους και
σε μέρος της Νότιας Γαλλίας (Περπινιάν)
Βασκική γλώσσα: (euskara) Στη Χώρα των Βάσκων και
στην Ναβάρρα.
Γαλικιανή γλώσσα (gallego): Στη Γαλικία. Μοιάζει πολύ με
την πορτογαλική.

10. ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Οι Ισπανοί είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους χριστιανοί Ρωμαιοκαθολικοί,
αν και η δύναμη της Εκκλησίας έχει μειωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια.Η
Εκκλησία της Ισπανίας περιλαμβάνει 11 Ιερές Μητροπόλεις και 52 Επισκοπικές
θέσεις μετά βοηθών Επισκόπων που ιστορικά υπάγονται στην Αρχιεπισκοπή
του Τολέδου, με 20.000 περίπου ιερείς σε ισάριθμους Ναούς εκ των οποίων 66
είναι Καθεδρικοί, 17.200 παρεκκλήσια, 970 περίπου μοναστήρια ανδρών με
17.000 μοναχούς και 3730 γυναικεία μοναστήρια με 50.000 περίπου μοναχές*.
Οι δε Αρχιερείς της Μαδρίτης - Αλκαλά και της Βαρκελώνης υπάγονται
(εξαρτώνται) απ΄ ευθείας από το Βατικανό.
Σήμερα το Ισπανικό Σύνταγμα (άρθρο 16) παρέχει και προστατεύει πλήρως την
ανεξιθρησκία, που είχε ξεκινήσει από το 1868. Έτσι από τις 29 Δεκεμβρίου
1978 δεν υφίσταται ο όρος «επίσημη θρησκεία» στην Ισπανία. Από ένα
«ρεπόρτο» (αναφορά) της Επισκοπικής Συνόδου της Ρωμαιοκαθολικής
Εκκλησίας του 1982 αναφέρεται ότι το 82,76% των παιδιών που γεννήθηκαν το
1981 στην Ισπανία βαπτίσθηκαν κατά το αυτό δόγμα. Στην έρευνα εκείνη
διαφάνηκε επίσης ότι υφίστανται 250.000 άλλοι Χριστιανοί, κυρίως
Προτεστάντες. Επίσης υπάρχουν 110.940 Μάρτυρες του Ιεχωβά και 51,192
Μορμόνοι.
Η πρώτη Συναγωγή από την έξωση των Ιουδαίων το 1492 άνοιξε στη Μαδρίτη
στις 2 Οκτωβρίου 1959. Ο αριθμός των Ιουδαίων της Ισπανίας υπολογίζεται
στις 13.000.

11. ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ

12. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Την ημέρα των Χριστουγέννων ο κόσμος
περνάει χρόνο με τις οικογένειές του και τρώει
ένα περιποιημένο γεύμα. Σε πολλές
οικογένειες, τα παιδιά απολαμβάνουν τα δώρα
που έχουν λάβει από τον Papa Noel, το
ισπανικό αντίστοιχο του Αϊ Βασίλη. Η συνήθεια
να δίνονται τα δώρα αυτή την ημέρα δεν είναι
τόσο δημοφιλής όσο σε πολλές χώρες, καθώς
οι Ισπανοί παραδοσιακά περιμένουν μέχρι τη
μέρα των Τριών Μάγων για να ανταλλάξουν
δώρα.

13. ΠΑΣΧΑ
Στην Ισπανία η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί την κορύφωση της
σημαντικότερης θρησκευτικής γιορτής. Η πιο χαρακτηριστική
εικόνα που βλέπουμε κάθε χρόνο στην τηλεόραση είναι από τις
παραδοσιακές λιτανείες, στις οποίες πιστοί περιφέρουν στους
δρόμους των πόλεων ομοιώματα του Εσταυρωμένου ή της
Παναγίας.
Άνοιξη και Πάσχα έρχονται μαζί στην Ισπανία. Αποτελούν μια
αδιάσπαστη ενότητα. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας
ολόκληρη η καθολική Ισπανία τιμά με παραδοσιακά ήθη και έθιμα
τα Πάθη του Ιησού και την Ανάσταση. Ένα από πιο
χαρακτηριστικά πασχαλινά έθιμα στην Ισπανία είναι οι λιτανείες
που έχουν παράδοση αιώνων. Διοργανώνονται από τις
αδελφότητες, στα ισπανικά cofradías, σε όλη την Ισπανία και
συγκεντρώνουν χιλιάδες κόσμου που θέλουν να τις δουν από
κοντά. Λέγεται δε ότι μαζί με την Ιταλία η Ισπανία είναι η μόνη
καθολική χώρα στην Ευρώπη όπου οι παραδόσεις, τα ήθη και
έθιμα του Πάσχα τηρούνται τόσο πιστά.

14. ΑΠΟΚΡΙΕΣΗ Τενερίφη αποτελεί αναμφισβήτητα έναν διάσημο , εξωτικό
προορισμό με τις αμμουδιές και τις παραλίες της να είναι
εξωπραγματικά όμορφες και εντυπωσιακές. Εκτος , όμως, από τα
μαγευτικά τοπία της , υπάρχει και κάτι αλλο που την κάνει
παγκοσμίως φημισμένη: το παραδοσιακό ετήσιο Καρναβάλι
.
Πολλοί διατείνονται ότι οι Απόκριες στο εξωτικό νησί της
Ευρώπης είναι ακόμα καλύτερες και από αυτές στην Βενετία.
Πλήθος κόσμου κατακλύζει κάθε χρόνο το νησί αυτές τις μέρες για
να παρακολουθήσει και να συμμετάσχει στο πλησιέστερο στα
Λατινοαμερικάνικα καρναβάλι της Ευρώπης.
Ξέφρενοι ρυθμοί, μπόλικη λάτιν μουσικη , εκατοντάδες χορευτές
και χιλιάδες … μασκαράδες γλεντούν για τα καλά στην Τενερίφη
και κρατούν τις παραδόσεις που περισσότερο παραπέμπουν σε
Λατινική Αμερική παρά σε Ευρώπη. Κορυφαίο έθιμο των
Αποκριών: η ανάδειξη της βασίλισσας, που αποτελεί το
σπουδαιότερο τοπικό γεγονός του νησιού.
Εντυπωσιακές γυναίκες με φαντασμαγορικές και πρωτότυπες
στολές παρελαύνουν διεκδικώντας τον τίτλο της βασίλισσας.

15. ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

16. ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ

17. ΓΕΝΙΚΑ
Οι ταυρομαχίες γίνονται κυρίως στην Ισπανία, το Μεξικό, την νότια Γαλλία, την Πορτογαλία
και αρκετές χώρες της νοτίου Αμερικής, σε ειδικά διαμορφωμένα αμφιθέατρα. Στο κέντρο ενός
αμφιθεάτρου βρίσκεται η πλατεία των ταύρων (plaza de toros, πλάθα ντε τόρος = στα
ισπανικά).Η αρένα έχει τρεις πόρτες. Από τη μία μπαίνουν οι ταυρομάχοι με τη συνοδεία τους.
Από τη δεύτερη πόρτα μπαίνουν οι ταύροι και από την τρίτη βγάζουν τους σκοτωμένους
ταύρους. Η ταυρομαχία διεξάγεται σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση ο ταύρος μπαίνει στην
αρένα και μετά την πρώτη συνάντηση με την κάπα του ταυρομάχου, ορμάει στους πικαδόρες.
Αυτοί είναι έφιπποι ταυρομάχοι, πάνω σε προστατευμένα άλογα. Οι πικαδόρες είναι
οπλισμένοι με μια ξύλινη λόγχη με μεταλλική άκρη, την πίκα, την οποία καρφώνουν στους
πολύ ισχυρούς μυς του αυχένα του ταύρου. Η πίκα μπαίνει για λίγα εκατοστά και ο σκοπός
της είναι, αφενός να δοκιμάσει την γενναιότητα του ταύρου και αφετέρου να χαμηλώσει το
κεφάλι του ταύρου, ετοιμάζοντάς τον για τις επόμενες φάσεις.
Στη δεύτερη φάση οι βοηθοί του ταυρομάχου ή και ο ίδιος, αν έχει αυτή την ικανότητα,
πλησιάζουν τον ταύρο χωρίς καμία προστασία και καρφώνουν στη ράχη του τις μπαντερίγιες.
Αυτές είναι ξύλινες βέργες με μεταλλική άκρη, στολισμένες με χάρτινες χρωματιστές
διακοσμήσεις. Οι μπαντερίγες αγκιστρώνονται ελαφρά κάτω από το δέρμα του ταύρου και
σκοπός τους είναι να αναδείξουν το κουράγιο του ταύρου και κυρίως να διορθώσουν τυχών
προβλήματα που παρουσιάζει καθώς ορμάει. Στην τρίτη και τελευταία φάση, ο ταυρομάχος
κρατώντας την μουλέτα, ένα κόκκινο κομμάτι φανελένιου υφάσματος σε σχήμα καρδιάς το
οποίο είναι στερεωμένο σε έναν πήχη μάκρους 50 εκ. περίπου, επιχειρεί μια σειρά από
περάσματα όσο πιο κοντά στα κέρατα του ταύρου είναι δυνατό, δείχνοντας την τέχνη του και
ετοιμάζοντας τον ταύρο για το τελειωτικό χτύπημα.
Οι δύο κυριότεροι τρόποι θανάτωσης του ταύρου είναι το volapié κατά το οποίο ο ταυρομάχος
ορμά με προτεταμένο το σπαθί, προς τον ταύρο και το recibiendo όπου ο ταυρομάχος
ακίνητος, προκαλώντας την τελευταία έφοδο του ταύρου, τον καρφώνει με το σπαθί. Και στις
δύο περιπτώσεις, ο ταυρομάχος πρέπει να καρφώσει το σπαθί του ψηλά, ανάμεσα στους
ώμους του ταύρου, εκθέτοντας το σώμα του στα κέρατα.

18. ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

19. ΧΟΡΟΣΤο Φλαμένκο. Flamenco) είναι ένας ισπανικός όρος που αφορά ένα είδος
μουσικής και χορού, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τον 19ο
αιώνα. Το φλαμένκο ενσωματώνει μια σύνθετη μουσική και πολιτισμική παράδοση.
Προήλθε αρχικά από την περιφέρεια της Ανδαλουσίας, όπου αναπτύχθηκε σαν
ξεχωριστή υποκουλτούρα με κέντρα τη Σεβίλλη, το Καδιξ και τη Μάλαγα, στη
συνέχεια όμως εξελίχτηκε σε χαρακτηριστικό κομμάτι του πολιτισμού ολόκληρης
της Ισπανίας, ενσωματώνοντας και μετασχηματίζοντας λαϊκά μουσικά στοιχεία σε
διαφοροποιημένες μουσικές φόρμες και από άλλες περιφέρειες, όπως η Μούρθια
κι η Εξτρεμαδούρα. Είναι γενικότερα παραδεκτό ότι το φλαμένκο δημιουργήθηκε
από τη μοναδική συνύπαρξη και μείξη της αραβικής, ανδαλουσιανής, σεφαρδιτικής
και τσιγγάνικης κουλτούρας στην περιοχή της Ανδαλουσίας πριν και μετά τη
Ρεκονκίστα (Ανακατάληψη), την ιστορική δηλαδή περίοδο κατά την οποία οι
Χριστιανοί βασιλιάδες ανακατέκτησαν την Ισπανία από τους Μουσουλμάνους.
Χαρακτηριστικό μουσικό όργανο είναι η κιθάρα φλαμένκο.

20. ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

21. Η Φιλοσοφία της ισπανικής κουζίνας βασίζεται στην παραδοσιακή
σπιτική κουζίνα των Ισπανών. Είναι η απλή αγροτική κουζίνα που
τα κύρια συστατικά της είναι το κρεμμύδι, το σκόρδο, η ντομάτα, η
κόκκινη καυτερή πιπεριά, κάποια μπαχαρικά και αρωματικά βότανα
τα οποία αφθονούν στην Ισπανική φύση.
ΓΕΝΙΚΑ

22. ΣΑΓΚΡΙΑ
Όπως διατείνονται οι
Ισπανοί, ένα μπουκάλι
ξηρό κρασί Sangre del
Torro (Αίμα του ταύρου),
λίγο Jerez (brandy cherry
ισπανικής καταγωγής),
μήλα και πορτοκάλια,
κομμένα σε κύβους και
τέλος ξυλάκια κανέλας,
είναι αρκετά για να μας
δώσουν την περίφημη
σανκρία. Σερβίρεται
παγωμένη, σε γυάλινη
κανάτα και μία ξύλινη
κουτάλα ετοιμοπόλεμη να
ανακατέψει όλα τα
συστατικά, πριν
καταλήξουν στο ποτήρι
σας.

23. ΠΑΤΑΤΑΣ ΜΠΡΑΒΑΣ
Το πιο διάσημο ορεκτικό της
Ισπανίας (tapas) είναι απλό στο
μαγείρεμα και θεϊκό στη γεύση!
Η μαδριλένικη συνταγή θέλει τις
πατάτες μπράβας κομμένες σε
ακαθόριστα σχήματα 2 κυβ. εκατ.,
να βράζουν αρχικά με τη φλούδα.
Έπειτα αλλάζουν «μεταφορικό
μέσο», τηγανίζονται και περιμένουν
καρτερικά, την καυτή κοκκινομάλλα
συνοδό τους (σάλτσα),για να
εμφανιστούν στο πιάτο σας.
Κλασσικός μεζές, σερβίρεται με
κρασί, μπίρα ή ένα σφηνάκι orujo,
σε όλη την Ιβηρική Χερσόνησο

24. ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

25. SAGRADA FAMILIA
(Barcelona)
Η Sagrada Familia είναι μια μεγάλη
Ρωμαιοκαθολική εκκλησία στη Βαρκελώνη και
μια από τις πιο δημοφιλείς τουριστικές
ατραξιόν όλης της Ισπανίας. Είναι ένα έργο του
Antoni Gaudi, του διάσημου Καταλανού
αρχιτέκτονα που ασχολήθηκε με αυτό για
περίπου 40 χρόνια μέχρι το θάνατό του το
1926. Η κατασκευή της βασιλικής ξεκίνησε το
1882 και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί.

27. Παλάτι Alhambra(Γρανάδα)
Μισό οχυρό, μισό παλάτι και μισό κήπος, το Alhambra (Κόκκινο
Φρούριο) βρίσκεται σε ένα οροπέδιο με θέα την πόλη της
Γρανάδας, στη νότια Ισπανία. Το παλάτι χτίστηκε τον 14ο αιώνα
από Μαυριτανούς μονάρχες και σήμερα η Alhambra είναι ένα από
τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Ισπανίας με πολλούς να
επισκέπτονται την πόλη, κυρίως για να δουν από κοντά αυτό το
φρούριο. Το 1984 η Αλάμπρα, μαζί με τη Generalife και το
Albaicín, αναγνωρίστηκαν ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής
κληρονομιάς από την UNESCO.

29. ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

30. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ισπανίας (ισπανικά: Selección de fútbol de España)
εκπροσωπεί την Ισπανία στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη και ελέγχεται από την Βασιλική
Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, το κυβερνών σώμα του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ο τωρινός
προπονητής είναι ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε. Το ισπανικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι γωνστό
ως La Roja (Η Κόκκινη) ή La Furia Roja (Η Κόκκινη Οργή).
Η Ισπανία έχει κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 1964 και έχει φτάσει στον τελικό
του Euro 1984. Τον Ιούλιο του 2008 η Ισπανία έφτασε στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης
εθνικών ομάδων της ΦΙΦΑ για πρώτη φορά στην ιστορία της, αποτελώντας μια από τις έξι εθνικές
που έχουν πετύχει κάτι τέτοιο, και ταυτόχρονα την πρώτη εθνική που καταφέρνει κάτι τέτοιο χωρίς να
έχει προηγουμένως κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μεταξύ του Νοέμβριου του 2006 και του
Ιουνίου του 2009 η Ισπανία σημείωσε το ρεκόρ να μην ηττηθεί για 35 συνεχόμενους αγώνες πριν
γνωρίσει την ήττα από τις ΗΠΑ, ένα ρεκόρ το οποίο μοιράζεται με την Βραζιλία,
συμπεριλαμβανομένου ενός ρεκόρ 15 συνεχόμενων νικών σε αγώνες και έτσι την κατάληψη μιας
τρίτης θέσης στο FIFA Confederations Cup.
Πρόσφατα, η ομάδα έγινε γνωστή για την χρησιμοποίηση εκ μέρους της μιας τακτικής που συνιστά
συνεχή κίνηση στον αγωνιστικό χώρο και εναλλαγές θέσεων μεταξύ των μέσων, μετακινώντας την
μπάλα με πολύπλοκους σχηματισμούς, και γρήγορες, με μια ή δυο επαφές πάσες. Αυτός ο τρόπος
παιχνιδιού έγινε γνωστός ως Tiki-taka (ή Tiqui-taca). Η επιτυχία της Ισπανίας τον τελευταίο καιρό σε
συνδυασμό με το αγωνιστικό της στυλ, βοήθησαν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ιβηρικής
χώρας να γίνει μια υπερδύναμη του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

32. ΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣ
Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας!
Κωνσταντίνα Δαφέρμου
Κατερίνα Γεωργακοπούλου
Μάθημα: Γεωγραφία Β’ Γυμνασίου
Καθηγήτρια: Μακριδάκη Χρυσούλα