2. Το πρόγραμμα αυτό είχε σκοπό να καλλιεργήσει
την ευαισθητοποίηση των μαθητών απέναντι στο
φυσικό περιβάλλον και ειδικότερα στην ελιά.
Επιμέρους στόχος μέσα από τις
δραστηριότητες ήταν να μάθουν και να
εμπλακούν οι μαθητές στον κύκλο ζωής
και παραγωγής της ελιάς.
3. Δραστηριότητα 1η
• Άντληση πληροφοριών για την ελιά στο πέρασμα
των αιώνων (τόπος καταγωγής, λαϊκή παράδοση –
θρύλοι – μύθοι – ιστορία – θρησκεία).
• Άντληση πληροφοριών για την ελιά ως φυτό – ως
ζωντανό οργανισμό μέσα στο οικοσύστημα (είδη –
φυτοπροστασία – χλωρίδα και πανίδα ελαιώνα)
9. Δραστηριότητα 4η
• Μάζεμα ελιάς: Επίσκεψη σε γειτονικό ελαιώνα όπου οι
μαθητές ασχολήθηκαν βιωματικά με τον παραδοσιακό
και σύγχρονο τρόπο συγκομιδής του ελαιοκάρπου.
14. Δραστηριότητα 6η
• Επίσκεψη στο ΚΠΕ Λιθακιάς Ζακύνθου όπου οι μαθητές
πληροφορήθηκαν θέματα σχετικά με την ελιά και
επίσκεψη σε οικολογικό ελαιοτριβείο ολοκληρωμένης
διαχείρισης του ελαιοκάρπου (επεξεργασία
ελαιοποιήσιμης ελιάς – παραγωγής ελαιολάδου –
επεξεργασία αποβλήτων)
15.
16.
17. Δραστηριότητα 7η
• Επίσκεψη σε λαογραφικό μουσείο (Βερτζάγειο) της
περιοχής για να βιώσουν οι μαθητές τον παραδοσιακό
τρόπο παραγωγής ελαιολάδου.
27. Βρισκόμαστε στο έτος χ-2013 = (21*12)+82+5+(2*13)+84+53 (δηλ. έτος 2515) στον
αστερισμό του Οδακιλούκς, όπου κυριαρχούν ο πλανήτης «Αρμανιστρίχ» και ο πλανήτης
«ΣΤ-Αζίρ3».
Στον πλανήτη «Αρμανιστρίχ» κλεισμένος μέσα στο παλάτι του ο πρίγκιπας Κουρκουμέλ
μαζί με τον πιστό του υπηρέτη, τον γάτο του, Λεψίν παρατηρούν με το τηλεσκόπιό τους το
διάστημα ως αστρονόμοι. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά τους ο πλανήτης «ΣΤ-Αζίρ3».
Ένας πλανήτης περίεργος, καλυμμένος μ’ ένα πυκνό ασημοπράσινο χνούδι που όσο
εστίαζαν με το τηλεσκόπιό τους μετατρεπόταν σε φύλλωμα. Ήταν γεμάτος με περίεργα
φυτά – δέντρα. Κοιτάζοντας για μέρες και με μεγάλη επιμονή παρατηρούν τους κατοίκους
του να ζουν ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, υγιείς, γεμάτοι ευημερία και ζωντάνια γύρω από ένα
συγκεκριμένο, μεγάλο και παράξενο δέντρο έχοντας μια ιδιαίτερη μορφή. Πρόκειται για
κάτι μικροσκοπικά όντα τα οποία του κινούν την περιέργεια να ανακαλύψει τι ακριβώς
είναι και ποιος ο λόγος της ευημερίας, ευτυχίας τους. Έτσι λοιπόν παίρνει την απόφαση να
επισκεφτεί τον πλανήτη «ΣΤ-Αζίρ3» και να εξερευνήσει ο ίδιος το μεγάλο τους μυστικό.
Βρίσκοντας το κατάλληλο μαγικό ξόρκι, μια νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι ακούγεται να λέει:
Αλακοζούμ, σαλακοζούμ, Αρμανιστριχουμέλ
Αλακοζούμ, σαλακοζούμ, Αρμανιστριχουμέλ
Άγγελοι του φωτός με τη δύναμη του ουρανού
ελάτε τώρα εδώ που σας χρειάζομαι
την παράκληση του αφέντη Μελ Μελ Κουρκουμέλ, Ψιν Ψιν Λεψίν
τώρα ακούστε και κάντε την αληθινή
δώστε του την δύναμη να φτάσει στον πλανήτη «ΣΤ-Αζίρ3»
28. Αλακοζούμ, σαλακοζούμ, Αρμανιστριχουμέλ
Αλακοζούμ, σαλακοζούμ, Αρμανιστριχουμέλ
Και... εμφανίζεται δια μαγείας στο προορισμό του μαζί με τον πιστό του υπηρέτη
Λεψίν. Προσγειώνονται πάνω σ’ ένα από αυτά τα περίεργα δέντρα και στήνουν εκεί το
αρχηγείο – παρατηρητήριό τους. Στο κέντρο του πλανήτη εντοπίζουν το τεράστιο
μεγαλοπρεπές δέντρο γύρω από το οποίο εξελίσσεται όλη η ζωή και η δραστηριότητα
αυτών των περίεργων για αυτούς όντων.
Το επόμενο βράδυ καθώς οι κάτοικοι του πλανήτη «ΣΤ-Αζίρ3» διασκέδαζαν και
γιόρταζαν τα τετρακοσιοστά γενέθλια παρουσίας της Δρυάδας στον πλανήτη τους, ο
πρίγκιπας Κουρκουμέλ χωρίς να χάσει άλλο πολύτιμο χρόνο μαζί με το γάτο του
βρήκαν την ευκαιρία να εισβάλλουν στο τεράστιο δέντρο που παρεμπιπτόντως ήταν και
το σπίτι του γέρο - Σοφού ο οποίος οργάνωνε την υπόλοιπη ομάδα. Με αργές και
προσεκτικές κινήσεις μέσα στο σκοτάδι φτάνουν στην πόρτα αυτού του παράξενου
σπιτιού, την ανοίγουν σιγά - σιγά και με διστακτικά βήματα μπαίνουν μέσα και
κλείνοντας την πόρτα πίσω του πιάνει την ουρά του Λεψίν. Αφού δεν υπήρχε κανείς
μέσα, άρχισε να περιεργάζεται το χώρο καθώς και τα διάφορα αντικείμενα που υπήρχαν
εκεί. Εντυπωσιάστηκε από ένα μεγάλο καζάνι για τα δεδομένα των εκεί κατοίκων που
βρισκόταν στο κέντρο του χώρου. Γύρω του υπήρχαν παντού ράφια με μπουκαλάκια τα
οποία περιείχαν διάφορα υλικά και αντικείμενα (αποξηραμένα βότανα, μαντζούνια,
πόδια βατράχου, φτερά νυχτερίδας, αυτιά λαγού, μάτια αετού κ.ά.) για πειράματα και
μαγικά. Σε μια γωνία υπήρχε και μια τεράστια βιβλιοθήκη με κάθε λογής βιβλία με το
γραφείο
29. του γέρο - Σοφού που πέρναγε ατελείωτες ώρες μελετώντας. Τη στιγμή, λοιπόν, που
πάει να περιεργαστεί το φίλτρο «Πνοή ελιάς» που υπήρχε πάνω στο πάγκο επεξεργασίας
ακούει ομιλίες έξω από την πόρτα και κάποιον να προσπαθεί να την ανοίξει. Με μια
απότομη κίνηση τρυπώνει μέσα στο καζάνι αγκαλιά με το γάτο του και μπαίνει ο γέρο -
Σοφός παρέα μ’ ένα μεγαλόσωμο πλάσμα για να πάρει το μαγικό φίλτρο «Πνοή ελιάς» που
είχε ετοιμάσει ειδικά για τα τετρακοσιοστά γενέθλια της Δρυάδας. Ο Κουρκουμέλ
αγκαλιασμένος με τον Λεψίν αντικρίζοντας τον γίγαντα τρέμουν από τον φόβο τους. Ο γέρο
– Σοφός το παίρνει, αποχωρούν και ενώ τους ακολουθεί σκυφτά με αργές προσεχτικές
κινήσεις στις μύτες των ποδιών του ο Κουρκουμέλ, ο Λεψίν κλείνεται μέσα όπου και
ανακατεύει τον κόσμο όλο. Ενώ ο γέρο - Σοφός καλεί την προσοχή όλων των Αζίρ για τους
παρουσιάσει το μαγικό, πληροφοριακό φίλτρο του, ο Κουρκουμέλ συνειδητοποιεί την
απουσία του φίλου του, επιστρέφει, τον παίρνει και μαζί σκαρφαλώνουν σε ένα διπλανό
δέντρο – ελιά για να ακούσουν και να δουν τι θα συμβεί με το φίλτρο.
Καθισμένα και τα 24 Αζιρ ημικυκλικά στραμμένα προς τον γέρο - Σοφό τον κοιτάζουν
να κάνει τα μαγικά του. Ο γέρο - Σοφός ανοίγει το μαγικό φίλτρο και λέγοντας ταυτόχρονα:
Αλακαζίρ, Σαλακαζίρ
Ακράμπα κάμπα καρακατάμπα
Μια από δω μια από κει
Αγαπημένη μου θέα, κυρά της γης
χρυσές οι ακτίνες του ήλιου που λούζουν τα μαλλιά σου
που οι καρποί σου έφεραν την αφθονία στην ζωή μας.
Με τη δύναμη των θείων και την ενέργεια του ήλιου
30.
31. η πνοή σου να ενεργοποιηθεί.
Αλακαζίρ, Σαλακαζίρ
Ακράμπα κάμπα καρακατάμπα
Μια από δω μια από κει
Εμφανίσου, που σ’ αγαπώ τόσο πολύ!
το σκορπάει προς την κουφάλα της γέρικης ελιάς - εργαστήριο του - και καλεί την
Δρυάδα να πάρει πνοή και να εμφανιστεί. Ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει στιγμιαία, ένα
απαλό αεράκι μ’ ένα περίεργο μελωδικό βουητό να φυσά, ενώ παράλληλα μέσα από ένα
σύννεφο καπνού, που έβγαινε από την κουφάλα του δέντρου, εμφανίζεται ένα αερικό. Όπου
μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων άρχισε να παίρνει την μορφή μιας νεράιδας
διαφορετικής απ’ αυτών των παραμυθιών που όλοι γνωρίζουμε. Πρόκειται για μια
πανέμορφη νέα κοπέλα με αγγελικό πρόσωπο, τόσο ήρεμο, καθαρό και πρόσχαρο, ξανθά
μαλλιά και πρασινογάλανα μάτια, η οποία φορούσε ένα κατάλευκο φόρεμα και ένα στεφάνι
από άνθη ελιάς στο κεφάλι ενώ κρατούσε και ένα κλαδί ελιάς στο δεξί της χέρι.
Εμφανίζεται η Δρυάδα, τα πάντα γύρω ηρεμούν και όλοι η αζιροπαρέα μένει έκπληκτη.
Και όχι μόνο! Ο Κουρκουμέλ βγάζοντας μια κραυγή εντυπωσιασμού (Αααα!!!), που
ευτυχώς μέσα στην όλη αναστάτωση δεν την αντιλήφθηκε ιδιαιτέρως κανένα απ’ τα Αζίρ,
μένει με το στόμα ανοιχτό, ενώ ο Λεψίν έτριβε συνεχώς τα πονηρά γατίσια μάτια του.
Γυρνώντας προς τον γέρο - Σοφό αυτή η κοπέλα με την εξωπραγματική ομορφιά και
παρουσία τον ρωτάει: «Τι θέλεις και με ενοχλείς μετά από τόσο καιρό;»
32. Τα Αζίρ έκπληκτα τραβιούνται προς τα πίσω, ενώ οι δύο επισκέπτες μας ανεβαίνουν μ’
ένα σάλτο αγκαλιά και τρέμοντας σε πιο πάνω κλαδί. Ο γέρο - Σοφός αφού τα καθησυχάζει,
πλησιάζει προς την κοπέλα, ενώ εκείνη την στιγμή πετάγεται επάνω ένα νεαρό Αζίρ, ο
Γκρινιάρης, και όλο παραξενιά και περίεργο ύφος ρωτάει: «Ποια είσαι εσύ; Τι είσαι; Πως
βρέθηκες εδώ; Και τι θες από μας;»
Σαστισμένη η κοπέλα από τα λόγια του Γκρινιάρη προσπαθεί να του εξηγήσει λέγοντας
του:
Εγώ είμαι η Δρυάδα, φύλακας – άγγελος της ελιάς, που σας έχει δώσει τόσα καλά.
Κάποια χρόνια πριν, το 2050, οι άνθρωποι από τον πλανήτη Γη άρχισαν να φέρονται
αλλοπρόσαλλα μολύνοντας τη γη, το νερό, κάνοντας πολέμους μεταξύ τους και διάφορες
άλλες καταστροφές. Έτσι μια ομάδα ανθρώπων στην προσπάθεια τους να διασώσουν κάτι
άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή τους, μετά την τεράστια οικολογική καταστροφή που
είχαν αρχίσει να προξενούν, με πήραν με το διαστημόπλοιό τους «Νέα Αρχή» (κάτι σαν την
κιβωτό του Νώε) και στον πρώτο πλανήτη που συνάντησαν με άφησαν ως ένδειξη ειρήνης,
αγάπης και φιλίας. Για καιρό έμεινα μόνη μου προσπαθώντας να διατηρηθώ ζωντανή
ώσπου ένα όμορφο πρωινό εκεί που ήμουν εντελώς απογοητευμένη εμφανίστηκε ο καλός
μου γέρο - Σοφός.
Και ενώ απευθύνεται σ’ όλα τα Αζίρ γυρίζει προς τον γέρο – Σοφό και του λέει:
«Θυμάσαι γέρο – Σοφέ εκείνη την ημέρα που πρωτοσυναντηθήκαμε;»
33. Και ενώ η Δρυάδα είχε αρχίσει να εξιστορεί ο Κουρκουμέλ που δυσκολευόταν να ακούσει
τι έλεγε, κατεβαίνει πάλι σε πιο χαμηλό κλαδί για να κρυφακούει καλύτερα και να την βλέπει
κιόλας. Ο Λεψίν στον κόσμο του… έκανε βόλτες στα κλαδιά παίζοντας με τα φύλλα.
- Γέρο - Σοφός: Αυτό έλειπε να ξεχάσω την πρώτη μας συνάντηση. Μια γνωριμία που
άλλαξε τη ζωή όλου του πλανήτη μας προς το καλύτερο. Το δώρο των θεών… για μας!
- Ντάλια: Και τι; Εγώ δεν πήρα δώρο; Εσύ; Σου ’δωσε το μαγικό φίλτρο της αιώνιας
νεότητας;
- Δρυάδα: Όχι. Εγώ λοιπόν ζούσα ανέκαθεν μέσα σ’ αυτό το δέντρο. Έτσι όταν είδα το
γέρο - Σοφό να με κοιτά γεμάτος απορία για πολλή ώρα και να με περιεργάζεται,
εμφανίστηκα κι άρχισα να του εξηγώ από πού ξεκίνησα, πως βρέθηκα εδώ, ότι
χρειαζόμουν βοήθεια και του είπα ότι αν με βοηθήσει θα είχε τα καλά του κόσμου όλου. Ο
καλός μου, χωρίς δισταγμό με πήρε και με φύτεψε εδώ ακριβώς που είμαστε τώρα. Από
τότε άρχισε σιγά - σιγά η ειρηνική συμβίωση όλων μας παρέα μέχρι σήμερα.
- Χουζούρης: Μιας και με ξύπνησες από ένα ωραίο όνειρο, όπου έβλεπα την αγαπημένη
μου Μελένια να δέχεται επιτέλους να πάμε μια βόλτα στο δάσος παρέα που περίμενα τόσο
καιρό, δε μας λες πως ήταν η ζωή σου στη γη πριν την μόλυνση του περιβάλλοντος;
34.
35. Και ενώ όλοι γελούν με το όνειρο του Χουζούρη πετάγεται η Λουλούκα, μια εμπνευσμένη
αζιροπούλα, και ρωτά όλο απορία:
- Λουλούκα: Εεεεε και τι είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος;
Τότε σηκώνεται επάνω ο Γέρο - Σοφός και της εξηγεί: «Άσε να τους πω εγώ κι όπου
κάνω λάθος αγαπημένη μου Δρυάδα διόρθωνε με. Σύμφωνα με τα βιβλία μου η καταγωγή
της ελιάς είναι από την ανατολική Μεσόγειο. Το επίσημο όνομά της είναι «Olea Eyropaea».
Ο πρώτος λαός που την καλλιέργησε ήταν οι Έλληνες.»
- Ανακατωσούρα: «Αμπέλι από δικού σου κι ελιές από του κυρού σου». Και τι μας
νοιάζει εμάς αυτό τώρα;
- Γέρο - Σοφός: Πρέπει να μορφωθείτε και να μην μείνετε ξύλο απελέκητο. Έτσι λοιπόν
μετά τους Έλληνες διαδόθηκε σε ολόκληρη την Μεσόγειο. Μάλιστα οι Φοίνικες, λαός της
δυτικής Ασίας, χρησιμοποιούσαν το λάδι πριν από χιλιάδες χρόνια. Αργότερα με την
ανακάλυψη νέων ηπείρων (Αμερική, Αυστραλία) διαδόθηκε και σε αυτές όπως και στη
νότια Αφρική, όπου σε όλες αυτές τις περιοχές το κλίμα ήταν ευνοϊκό για την ανάπτυξη
τους.
- Ντάλια: Παράγει και σταφύλια;
36. - Σκουντούφλης: «παράγει και σύκα»!!!!! Γέρο - Σοφέ από πού ξέρεις όλα αυτά που
γίνονταν στον πλανήτη Γη;
- Γέρο - Σοφός: Σύμφωνα λοιπόν με ένα μύθο που διηγείται μια ιστορία για το πώς πήρε
το όνομά της η Αθήνα η πρωτεύουσα της Ελλάδας. Η θεά Αθηνά και ο Ποσειδώνας
μονομάχησαν για το ποιος θα δώσει το όνομά του σε αυτή την ωραία πόλη. Ο Ποσειδώνας,
ο θεός της θάλασσας, χτύπησε με την τρίαινα του τη γη και εμφανίστηκε ένα πανέμορφο
άλογο. Η θεά Αθηνά εμφάνισε μια ελιά γεμάτη καρπούς πάνω στον βράχο της Ακρόπολης.
Οι κάτοικοι της πόλης εντυπωσιάστηκαν από το δώρο που τους έκανε η θεά, γιατί τώρα
εκτός από τον καρπό της ελιάς θα είχαν λάδι για τροφή, καλλωπισμό, ατομική
καθαριότητα, λατρεία θεών αλλά και φωτισμό τις νύχτες. Έτσι κι έδωσαν το όνομα της
θεάς στην πόλη τους.
Σύμφωνα, όμως, με μια άλλη ιστορία γύρω από τον μυθικό ήρωα Ηρακλή το ρόπαλό
του ήταν από κλωνάρι αγριελιάς και αναφέρεται ότι ο ίδιος την είχε φέρει από την χώρα
των Υπερβορείων και την φύτεψε στην Ολυμπία μετά την ολοκλήρωση των 12 άθλων του.
Εκεί που βρισκόταν και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στεφανωμένο με κλαδιά ελιάς.
- Δρυάδα: Πώς νιώθετε τώρα που μάθατε λίγα πράγματα για την ιστορία μου;
- Αζίρ: Εντυπωσιασμένοι, απάντησαν χαρούμενα όλα μαζί.
37. Το ίδιο και ο Κουρκουμέλ! Ίσως λίγο παραπάνω καθώς σκεφτόταν ότι βρίσκεται μπροστά
στην ανακάλυψη ενός νέου πράγματος, της ελιάς, και πλημμυρισμένος με την μαγευτική
εικόνα της Δρυάδας του πέφτει στο κεφάλι ο Λεψίν γλιστρώντας από κάποιο κλαδί.
- Γέρο - Σοφός: Όχι μόνο στη μυθολογία αλλά και στη παράδοση των ανθρώπων της γης
συναντάμε την ελιά. Ο γνωστός φιλόσοφος της αρχαιότητας, ο Πλάτωνας, δίδασκέ κάτω
από μια ελιά. Ήταν σύμβολο ειρήνης, ευημερίας, γονιμότητας, ευφορίας και νίκης στους
αγώνες. Ο γνωστός Αθηναίος νομοθέτης Σόλων αναφερόμενος στην ελιά έλεγε: «Μέγιστον
αγαθόν προς πάσαν του βίου θεραπεία». Επίσης, πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς
αναφέρονταν στην ελιά μέσα στα έργα τους, όπως ο Πλίνιος, ο Ηρόδοτος, ο Αισχύλος, ο
Όμηρος και ο ιατρός Ιπποκράτης,
Ακούγοντας όλα αυτά ο Κουρκουμέλ γυρίζει γεμάτος ικανοποίηση προς τον Λεψίν και του
λέει: Γι’ αυτό ζούνε τόσο όμορφα και καλά σ’ αυτόν εδώ τον πλανήτη, κατάλαβες τώρα
Λεψίν;
- Προκόπης: Δεν το ξέρετε ότι στους ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας οι νικητές
βραβεύονταν με ένα στεφάνι άγριας ελιάς που το έλεγαν κότινο; Αυτό δεν δείχνει πόσο πολύ
την σέβονταν; Και πέρα από αυτό οι ίδιοι οι αθλητές αλείφονταν με λάδι κάθε φορά πριν
από κάποιο αγώνα. Εντωμεταξύ δεν θεωρείται μόνο σύμβολο ειρήνης καθώς
χρησιμοποιείται και ως όπλο εναντίον των εχθρών στην πολιορκία
38.
39. κάστρων. Κάθε φορά λοιπόν που ο εχθρός πλησίαζε απειλητικά κοντά στα τείχη, οι
οχυρωμένοι υπερασπιστές του έριχναν καυτό λάδι.
Ο Κουρκουμέλ κοιτάζεται όλο νόημα με τον φίλο του και κάνουν την ίδια σκέψη! -Ξέρω
πώς να αντιμετωπίσω πλέον τους πολιορκητές μου!- και αρχίζει να κρατάει σημειώσεις.
- Γέρο - Σοφός: Θυμάστε που σας έλεγα προηγουμένως για την πρώτη συνάντησή μου
με την ελιά; Ε, όταν την πρωτοείδα ήταν μόνη, μικρή και κίτρινη με τα μικρά της
φυλλαράκια μαραμένα. Την πήρα λοιπόν και τη φύτεψα εδώ που στέκεται μέχρι σήμερα
γιατί το χώμα είναι μαλακό για να απλώνουν εύκολα οι ρίζες της και δεν έχει ακραίες
θερμοκρασίες.
- Ξεφτέρης: Να σας πω εγώ πως την φυτεύουν… Ανοίγουμε μια μικρή λακκούβα
(περίπου 50 εκ.) με την αξίνα (τσάπα) και το λισγάρι (είδος φτυαριού), βάζουμε μέσα την
μικρή ελιά και γεμίζουμε την λακκούβα με χώμα και κοπριά και στο τέλος την ποτίζουμε.
Ααααα! Ξέχασα να σας πω ότι η φύτευση γίνεται γραμμωτή.
- Χουζούρης: Μόνο μια φορά την ποτίζουμε; Ρωτάει καθώς κοιτάει τις δικές του
γραμμώσεις, προκειμένου να εντυπωσιάσει την Μελένια.
40. - Σπιρτούλης: Τουλάχιστον για δύο χρόνια σε περιόδους που δεν βρέχει την ποτίζουμε 1-
2 φορές την εβδομάδα. Αντέχει στην ξηρασία, όχι όμως και στο πολύ κρύο.
- Γέρο - Σοφός: Η ελιά είναι ένα δέντρο μεσαίου μεγέθους (3 – 12 μ. ύψος) με φύλλα που
από την μια πλευρά έχουν σκούρο πράσινο – λαδί χρώμα και ασημένιο από την άλλη, ενώ το
χειμώνα δεν χάνει τα φύλλα της. Επίσης, αν πεθάνει ο κορμός είναι δυνατόν να εμφανιστεί
νέος κορμός από τις ρίζες.
- Σέλντομ: Είναι δηλαδή αειθαλές δέντρο και ανθεκτικό.
- Γέρο - Σοφός: Οι ρίζες της χώνονται βαθιά μέσα στο χώμα και έχουν πολλές
διακλαδώσεις για να αντέχει στους δυνατούς ανέμους και στις θύελλες, ενώ δεν αφήνει τα
νερά της βροχής να αποσαρθρώσουν το έδαφος. Το ελαιόδεντρο δεν παράγει καρπό τα
πρώτα 5-8 χρόνια και δεν αναπτύσσεται πλήρως μέχρι τα 20 χρόνια. Στη συνέχεια ωριμάζει
και στην περίοδο της ανθοφορίας την άνοιξη γονιμοποιούνται τα άνθη με την βοήθεια του
ανέμου και παράγει καρπό αδιάκοπα κάθε 2 χρόνια.
Και εκεί που όλοι παρακολουθούν με μεγάλη αφοσίωση, αρχίζει ο Ποιητής να απαγγέλει
ένα δημιούργημα της στιγμής:
Η ΕΛΙΑ
Ξεκινώ απ’ τα ακρογιάλια
κι ανεβαίνω αγάλια – αγάλια
41. μέχρι τα ψηλά βουνά,
δασωμένα και γυμνά.
………………………..
Κάθε δυο χρονιές καρπίζω
και τα κιούπια σας γεμίζω,
με χυμό κεχριμπαρί
που αξίζει όσο βαρεί.
………………………..
Και σταματά απότομα καθώς αντικρίζει όρθιο μπροστά του τον Αγαθό Γίγαντα, ο οποίος
παίρνει τον λόγο και η κουβέντα συνεχίζεται.
- Αγαθός Γίγαντας: Μάλιστα δεν είναι όλες ίδιες. Εγώ που τις προσέχω χρόνια τώρα,
έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν διάφορα είδη όπως: η καλαματιανή, η αμφίσσης, η
θρούμπα, η ντόπια, η στραβολιά, η λεμονολιά, η γαϊδουρολιά, η αθηνολιά, η λαδολιά –
τσουνάτη, η κορωνέικη, η μανάκι. Αν θέλετε και επιστημονικώς: Ελαία η αγρία (Olea
sylvestris), κοινώς αγρελιά ή αγρελίδι, Ελαία η ευρωπαϊκή (Olea europaea) ή κοινή, το
συνηθέστερα καλλιεργούμενο είδος ανά τον Κόσμο, Ελαία η αιολόκαρπος (Olea
aeolocarpus), Ελαία η ηδύκαρπος (Olea nigra dulcis), Ελαία η ισπανική (Olea hispanica),
Ελαία η κρανιόμορφος (Olea craniomorpha), κοινώς σουβλολιά, Ελαία η εκκρεμής (Olea
pendula), κοινώς κρεβατοελιά, Ελαία η κωνική (Olea conica) κοινώς ελιά σαλωνίτικη, Ελαία
η λευκόκαρπος (Olea leucocarpa), Ελαία η μακρόκαρπος (Olea macrocarpa), κοινώς
αετονυχολιά, Ελαία η μικρόκαρπος (Olea microcarpa), κοινώς λιανολιά ή λαδοελιά, Ελαία η
42.
43. μαστοειδής (Olea mamillaris), κοινώς λιάστρος, Ελαία η πρώιμος (Olea precox), κοινώς
καλοκαιρίδα, Ελαία η σαλέρνιος (Olea salerniensis), κοινώς γαϊδουρολιά, Ελαία η στρεπτή
(Olea contorta), κοινώς στριφτολιά, Ελαία η στρόγγυλος (Olea rotunda virida), Ελαία η
υποστρόγγυλος (Olea subrotunda), Ελαία η σφαιρική (Olea sphaerica), Ελαία η υπόχλωρος
(Olea virida).
Ο Κουρκουμέλ σε κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι ο Λεψίν λείπει, ανασηκώνεται και
αρχίζει να τον ψάχνει μέσα στο φύλλωμα της ελιάς. Αλλά ο γάτος πουθενά! Μετά από
κάμποση ώρα ακούει ανάμεσα στις ομιλίες των Αζίρ ένα περίεργο ήχο που κάτι του θύμιζε.
Τον ακολουθεί και βρίσκει τον Λεψίν να κοιμάται μέσα στην κουφάλα. Του δίνει μια
απότομη κλωτσιά, πετάγεται έξω από την κουφάλα με δυνατά νιαουρίσματα, που τα Αζίρ
νόμιζαν ότι ήταν πυροτεχνήματα για τις κουρκουμελιές της Ντάλιας, και μ’ ένα απότομο
σάλτο επιστρέφει εκεί που ήταν πριν.
- Nτάλια: Όλες έτσι φυτρώνουν; Ή εμείς τις αλλάζουμε με τα φίλτρα σου Γέρο – Σοφέ;
- Γεωπόνος: Αυτό θα σας το πω εγώ! Όλες οι ελιές φυτρώνουν άγριες για αυτό και τις
λέμε αγριελιές. Μετά τις μπολιάζουμε δηλαδή τις μετατρέπουμε σε όποιο είδος τις θέλουμε
εμείς με δύο τρόπους, με μάτι ή με ξύλο.
44. - Ντάλια: Τους βγάζεις το μάτι και βάζεις άλλο; Ή τις κάνεις αβγά μάτια; Από
πρασσινομάτες τις κάνεις μαυρομάτες;
- Γεωπόνος: Όχι αλλά κόβουμε με κεντροτήρι (ειδικό μαχαίρι) ένα κομμάτι φλοίδα στο
σημείο που βγαίνει το φύλλο και το ‘κολλάμε’ σε κλαδί της άγριας ελιάς. Αυτό με τον καιρό
ενώνεται και μετατρέπεται σιγά - σιγά η αγριελιά στο είδος που θέλουμε εμείς.
- Χαχανούλης: Και με το ξύλο; Τις βαράμε για να αλλάξουν είδος;
- Γεωπόνος: Δεν τις βαράμε αλλά τις αγαπάμε.
«Τ’ ακούς Κουρκουμέλ;» ρωτάει ο Λεψίν λυπημένος και συνεχίζει «Όλοι θέλουμε
αγάπη…!». «Το ξέρω, γι’ αυτό έλα εδώ να βοηθήσεις.» του απαντάει ο Κουρκουμέλ
«Σημείωνε και συ γιατί δεν προλαβαίνω όλα όσα λένε να τα σημειώνω. Η Δρυάδα φαίνεται
πολύτιμος θησαυρός, ε;» και τρίβουν και οι δυο τα χέρια τους.
Όταν είναι μικρή η αγριελιά την κόβουμε με ψαλίδα ένα μέτρο περίπου πάνω από το
έδαφος, σχίζουμε το κορμό της με μαχαίρι και μέσα βάζουμε ένα μικρό κλαδάκι από την
ήμερη ελιά. Αυτό με τον καιρό ενσωματώνεται στον κορμό της αγριελιάς και έχουμε μια
νέα ελιά στο είδος που θέλουμε.
45.
46. - Μελένια: Και μετά τι; Ασχολούμαστε όλο το χρόνο μαζί της ή με τον εαυτό μας;
Ταυτόχρονα ακούγονταν τα μισό νιαουρίσματα του Λεψίν, ο οποίος μόλις αντίκρισε την
Μελένια ένιωσε περίεργα σκιρτήματα στην καρδούλα του, καθώς ο Κουρκουμέλ προσπαθούσε
να του κλείσει το στόμα με τα χέρια του και αυτός τον γρατζουνούσε. Έτσι, λόγω της πάλης
μεταξύ τους άρχισαν να κουνιούνται τα κλαδιά και να τραβήξουν για λίγο μερικά
αζιροβλέμματα προς τα κει. Μόλις όμως το αντιλήφτηκαν, σταμάτησαν και έμειναν ακίνητοι.
- Χουζούρης: Ξαπλώνουμε στον ίσκιο της και περιμένουμε να μεγαλώσει……
- Δρυάδα: Ούτε το ένα ούτε το άλλο! Η ελιά θέλει συνεχώς την φροντίδα και την αγάπη
μας. Έτσι λοιπόν, από την άνοιξη πρέπει να αρχίσετε να κόβετε με το πριόνι τα περιττά
κλαδιά από το δέντρο για να είναι ξεκούραστο και να παράγει καλύτερες και περισσότερες
ελιές. «Ξεφόρτωσε την ελιά, να σε φορτώσει λάδι» λένε. Επίσης την ίδια περίοδο επειδή με
τη συστηματική καλλιέργεια το έδαφος αδυνατίζει από θρεπτικά συστατικά προσπαθούμε
να τα αναπληρώσουμε με διάφορα χημικά λιπάσματα – εδαφοβελτιωτικά, που ανάλογα με
την περιεκτικότητά τους σε θρεπτικά στοιχεία διακρίνονται σε αζωτούχα, φωσφορούχα,
καλιούχα και σύνθετα, ή με κοπριά. Ακόμα, επειδή και τα δέντρα αρρωσταίνουν από
διάφορες ασθένειες όπως ο ρυγχίτης, το
47. κυκλοκόνιο, η βούλα, η καρκίνωση, το λεκάνιο, τα ακάρεα, η καλοκόρη, ο
πυρηνοτρήτης και άλλα πρέπει να τα ραντίζουμε με διάφορα φάρμακα ενώ προς το τέλος
της άνοιξης πρέπει να κόβετε τα χόρτα και να οργώνετε το έδαφος με τα τρακτέρ
(καταστροφέας και φρέζα) γιατί και οι ρίζες αναπνέουν όπως εμείς. Το καλοκαίρι η
ενασχόληση μας με την ελιά είναι ελάχιστη. Αν μπορούμε στις περιοχές που δεν βρέχει τις
ποτίζουμε μία ή δύο φορές για να μην αδυνατήσουν. «Δευτερογούλη του Αϊ-Λιά μπαίνει
λάδι στην ελιά» όπως έλεγε ο λαός μου.
- Χουζούρης: Ωραίαιαια εποχή……! Λέει και ανακλαδίζεται στο έδαφος.
- Δρυάδα: Το φθινόπωρο όμως, αρχίζει η πολλή δουλειά. Όπως προανέφερα εμείς όπως
και εσείς αρρωσταίνουμε. Μαζί με μας αρρωσταίνει και ο καρπός από μια ασθένεια που
ονομάζεται δάκος.
- Σπιρτούλης: ΔΡΑΚΟΣ;;; ρωτάει με τρεμάμενη φωνή. Τους φοβάμαι… γερό – Σοφέ!
- Αγαθός Γίγαντας: Πού τον είδες το δράκο; Πάω αμέσως να τον διώξω! Εγώ είμαι δω!
Μη φοβάστε φίλοι μου τίποτα!
«Πολύτιμος θησαυρός; Μπα!!! Περισσότερο για μπελάς μου φαίνεται…!» Αναρωτιέται ο
Κουρκουμέλ. «Τι λες κι εσύ Λεψίν;» τον ρωτάει. «Νιαου» του απαντά συγκαταβατικά με
απλανές βλέμμα ο Λεψίν
48.
49. καθώς σκέφτεται τη Μελένια του. «Άσε που όλο περιποίηση θέλει κι όλο αρρώστιες και
προβλήματα είναι, ε…; Βαρέθηκα! Δεν έχει ενδιαφέρον τώρα, ότι θέλουν ακούνε,
εμφανίστηκε κι αυτός ο χαζό – γίγαντας και μου κόψε τη χολή.»
- Γκρινιάρης: Ωωωω! τι δράκος μου λέτε; Δεν ακούτε; ΔΑΚΟΣ είπε. Ο Σπιρτούλης
χάνει λάδια μου φαίνεται…!
- Γεωπόνος: Δάκος. Πρόκειται για ένα έντομο που γεννάει τα αβγά του μέσα στον καρπό.
Τα σκουλήκια που βγαίνουν τον τρώνε. Για αυτό ραντίζουμε με φυτοφάρμακα για να φύγει
το βλαβερό αυτό έντομο.
- Ντορεμί Χαμόγελο: Μα όλα αυτά τα χημικά δεν μας κάνουν κακό; Δεν προκαλούν
ανεπιθύμητες μεταβολές στο περιβάλλον μας;
-Σέλντομ: Βέβαια! Οι επιπτώσεις μάλιστα που προκαλούν τα χημικά λιπάσματα είναι
λιγότερο ορατές απ’ τα φυτοφάρμακα αλλά είναι υπαρκτές και μερικές φορές εντονότερες
από αυτές, όπως ρύπανση του νερού, καταστροφή μικροοργανισμών εδάφους, μείωση
φυσικής αντίστασης φυτών, αλλοίωση θρεπτικών ιδιοτήτων καρπού, οικονομική
επιβάρυνση γεωργίας και γρηγορότερη διάβρωση του εδάφους. Όταν όμως
χρησιμοποιούνται σωστά και παίρνουμε τις ανάλογες προφυλάξεις δεν μας δημιουργούν
κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ενώ όταν τα χρησιμοποιούμε αλόγιστα τότε γίνονται πολύ
επικίνδυνα και για εμάς αλλά και για το περιβάλλον.
50. - Ντορεμί Χαμόγελο: Μα τρελοί είμαστε που τα χρησιμοποιούμε; Δεν υπάρχει άλλος
τρόπος για την προστασία της Δρυάδας; ρώτησε αναστατωμένη και ταραγμένη στο
άκουσμα των κινδύνων που κρύβονται από τη χρήση των χημικών αυτών προϊόντων.
- Σέλντομ: Και βέβαια υπάρχει άλλος τρόπος... η βιολογική καλλιέργεια.
«Βιολογική καλλιέργεια; Άκουσα καλά, Λεψίν; Θυμάσαι τον υπασπιστή μου, Αναμαλλιέλ,
που μου έλεγε επιστρέφοντας από το τελευταίο του ταξίδι ότι έφερε μια βιολογική καλλιέργεια
από κάποιο άλλο πλανήτη για καλύτερη ποιότητα ζωής και τέτοιες άλλες αηδίες…;» Και
καθώς ο Λεψίν απορροφημένος από την εικόνα της Μελένιας δεν του δίνει σημασία, τον
σκουντάει κι αυτός ανασκουμπώνεται.
- Παπατρικόρφης: Όλα γίνονται με την ευλογία του Υψίστου τέκνα μου ακόμα και η
βιολογική καλλιέργεια.
- Σέλντομ: Στη βιολογική καλλιέργεια, λοιπόν, η λίπανση δεν γίνεται με χημικά
προϊόντα αλλά με οργανικά υλικά όπως κοπριά, φυτικά υπολείμματα και με χλωρή λίπανση
δηλαδή με τη σπορά διαφόρων φυτών όπως βίκου και κουκιών μέσα στον ελαιώνα. Μ’
αυτόν τον τρόπο σκοτώνουμε τα ζιζάνια, το έδαφος γίνεται καλύτερο, δεν διαβρώνεται και
εμπλουτίζεται με πολλά θρεπτικά στοιχεία.
51.
52. - Προκόπης: Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τις ασθένειες, να αντιμετωπιστούν βιολογικά
και όχι με φυτοφάρμακα που καταστρέφουν το φυσικό μας περιβάλλον και κατ’ επέκταση
περνούν στην τροφική αλυσίδα και δημιουργούν καρκινογεννήσεις. Το δάκο τον
αντιμετωπίζουμε με μαζικές εντομοπαγίδες, το πυρηνοτρήτη με εντομοπαθογόνο βάκιλο,
το ρυγχίτη με θειάφι και στάχτη και το κυκλοκόνιο με σωστό κλάδεμα και άρδευση, η
καρκίνωση με αποφυγή του κλαδέματος και της συλλογής του καρπού με ράβδισμα όταν ο
καιρός είναι βροχερός.
- Ντορεμί- Χαμόγελο: Αφού όλα είναι τόσο απλά, εμείς γιατί δεν το κάνουμε αυτό;
- Έμπορος: Ναι, αλλά δυστυχώς μερικοί προκειμένου να παράγουν πολλές ελιές και λάδι
κάθε χρόνο και να κερδίζουν πολλά χρήματα, δεν ενδιαφέρονται ούτε για το περιβάλλον,
ούτε για την υγεία του άλλου. Δεν διστάζουν λοιπόν να τα χρησιμοποιούν ασυνείδητα για να
εξασφαλίσουν μεγαλύτερη παραγωγή και συνεπώς περισσότερα κέρδη.
- Γερο - Σοφός: Ευτυχώς που εσείς Αζιράκια μου έχετε αποκτήσει οικολογική
συνείδηση και εφαρμόζετε την βιολογική καλλιέργεια παράγοντας υγιεινό, θρεπτικό λάδι κι
ας είναι πιο λίγο.
53. - Δρυάδα: Μετά απ’ όλη αυτή την προεργασία έρχεται η σημαντικότερη δουλεία που
είναι το μάζεμα του καρπού μου. Όπως ξέρετε από παλιότερα οργανωνόμαστε σε μικρές
ομάδες που η κάθε μια αναλαμβάνει τη συγκομιδή μιας περιοχής. Αρχικά απλώνουμε τα
λιόπανα – δίχτυα γύρω από το δέντρο, ένας ανεβαίνει πάνω, κόβει όσα κλαδιά πρέπει με το
πριόνι και τινάζει τα υπόλοιπα με τα κατσουριδέλια (ειδικά ραβδιά 1 μ. περίπου). Όσα δεν
φτάνει τα τινάζει με τον λούρο (πιο μακρύ ραβδί 3-4 μ. περίπου). Οι άλλοι που είναι κάτω
τινάζουν τα κομμένα κλαδιά παλιότερα με τα κατσουριδέλια και σήμερα με ειδικά
μηχανήματα. Στη συνέχεια, μαζεύουν τα πανιά και συγκεντρώνουν τις ελιές σ’ ένα, τις
καθαρίζουν απ’ τα μικρά κλαδιά και τα φύλλα με την τσουγκράνα ή με ειδικές κοσκίνες και
τις βάζουν μέσα σε ρούχινα σακιά για να τις μεταφέρουν στο ελαιοτριβείο, όπου θα γίνει και
η επεξεργασία τους για την παραγωγή του λαδιού.
- Ελαιοτρίβης: Τώρα ήρθε η σειρά μου… επιτέλους!
Τα σακιά με τις ελιές σας φτάνουν στο ελαιοτριβείο μου. Τις αδειάζουμε μέσα σε μια
μεγάλη σκάφη, μετά τις αποφυλλώνουμε στον αποφυλλωτήρα, τις πλένουμε στο πλυντήριο
και τις αλέθουμε στον σπαστήρα. Όπως είναι αλεσμένες πρέπει να παραμείνουν για 45
λεπτά με 1 ώρα σε μέτρια θερμοκρασία μέσα στους μαλαχτήρες και ύστερα να περάσουν
στο ντεκάτερ όπου γίνεται ο πρώτος διαχωρισμός του λαδιού από την ελαιομάζα. Στη
συνέχεια αυτό το λάδι που δεν είναι εντελώς καθαρό πηγαίνει στο διαχωριστήρα όπου
καθαρίζεται με την φυγόκεντρη δύναμη και βγαίνει το λάδι εντελώς καθαρό και έτοιμο
προς κατανάλωση.
54.
55. Ότι περισσεύει από το ντεκάτερ (κουκούτσια, κοτσάνια και φλούδες ελιάς) ψήνεται σε
ειδικά μηχανήματα στο πυρηνελαιουργείο πλέον και μετατρέπεται σε πυρηνέλαιο, στο
οποίο περιέχεται κι ένα μέρος ελαιολάδου, και το υπόλοιπο γίνεται καύσιμη ύλη
(πυρινόξυλο). Τίποτα δεν πάει χαμένο από την ελιά, όλα χρησιμοποιούνται και κάτι μας
προσφέρουν. Συγκεκριμένα, ο καρπός προορίζεται προς βρώση και για παραγωγή
ελαιολάδου, τα φύλλα γίνονται τροφή για τα ζώα, ο πυρήνας μετατρέπεται σε πυρηνέλαιο
και καύσιμη ύλη και τέλος το ξύλο της μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ξυλογλυπτική και
ως καύσιμο υλικό.
Ο Κουρκουμέλ απευθύνεται στον γάτο του: «Λεψίν, ετοιμάσου για αποστολή!». «Πάλι εγώ
θα την πληρώσω;» του απαντάει. «Φεύγα, λοιπόν, γρήγορα και άσε τις ονειροπωλήσεις
‘μεδαύτη’, γιατί με κούρασες. Πήγαινε να βρεις με την εξερευνητική σου μύτη που είναι το
ελαιοτριβείο και το πυρηνελαιουργείο και να τα φωτογραφίσεις.»
Ο Λεψίν αποχωρεί ανάμεσα στα κλαδιά από ελιά σε ελιά χαζολογώντας σκεφτόμενος την
όμορφη θεά του. Ο Κουρκουμέλ παρατηρώντας τον ότι καθυστερεί του πατά με δύναμη την
ουρά για να τον ξυπνήσει.
- Παπατρικόρφης: Ευλογημένο δέντρο αυτή η ελιά! Με τους χυμούς της μυρώνουμε
θεούς κι ανθρώπους, μυρώνουμε και το φαϊ μας…
- Ζαχαρένια: Μα όλες τις ελιές που μαζεύουμε μόνο λάδι τις κάνουμε;
56. - Λιχούδης – Νοστιμούλης: Όχι βέβαια. «Αν έλειπαν τα λάδια σου, να δω τις μαγεριές
σου.» Χρησιμοποιούμε και τον ίδιο τον καρπό αυτούσιο στην επιστήμη μας, το ξέχασες
Ζαχαρένια;
- Ζαχαρένια: Μμμμ… ναι δίκιο έχεις! Αλλά η συγκομιδή δεν γίνεται με τον ίδιο τρόπο
ακριβώς, έτσι δεν είναι;
-Λιχούδης – Νοστιμούλης: Τις ελιές που τρώμε, τις λεγόμενες βρώσιμες, τις μαζεύουμε με
το χέρι μία - μία για να μην πληγωθούν και νωρίτερα από το μάζεμα των άλλων που
προορίζονται για παραγωγή λαδιού. Αυτές λοιπόν τις φτιάχνουμε με διάφορους τρόπους
ανάλογα με το είδος τους.
- Ανακατωσούρα: Τα ξέρω τα είδη... περιμένετε να σας τα πω εγώ. Έχουμε λοιπόν τις
πικροελιές, τις κολυμπάδες, τις θρουμποελιές, τις κολοβές, τις γαιδουροελιές, τις μαυροελιές, και
τις δαφνοελιές. Μπορώ τώρα να πω κι ένα αίνιγμα που έφτιαξα μόνη μου;
- Αζίρ: Όχιιι! Φωνάζουν όλοι μαζί.
- Ανακατωσούρα: Εγώ θα το πω…
Από κλαδάκι κρέμεται,
το λάδι μας χαρίζει,
κι αυτό όλη της την νοστιμιά,
57.
58. στα φαγητά χαρίζει!
Τι είναι;;;
Η ελιά εννοείται! Καλοοοοό; Τώρα μπορείς να συνεχίσεις.
- Λιχούδης – Νοστιμούλης: Άλλες τις σπάμε και τις βάζουμε μέσα σε αρμυρό νερό με
διάφορα μυρωδικά όπως λεμόνι, μάραθο, άλλες που είναι μαύρες τις βάζουμε μέσα σε αλάτι
ή σε ξύδι και μετά από λίγο χρονικό διάστημα τις τρώμε όπως είναι και άλλες όπως οι
λεμονολιές τους βγάζουμε το κουκούτσι και τις γεμίζουμε με αμύγδαλο ή καρότο.
- Γκρινιάρης: Τελειώσαμε με το μάζεμα ή έχουμε κι άλλη δουλειά να κάνουμε;
- Δρυάδα: Έτσι κλείσαμε με το φθινόπωρο. Το χειμώνα απ’ τα κλαδιά που κόψαμε
κατά το μάζεμα βγάζουμε τα ξύλα για το τζάκι μας και τα υπόλοιπα τα καίμε.
- Παπατρικόρφης: «Όποιος έχει σιτάρι, κρασί και λάδι στο πιθάρι έχει του κόσμου τα
καλά και του θεού τη χάρη» να ξέρετε τέκνα μου. Καθώς αποτελούν και τη λεγόμενη
«μεσογειακή τριάδα».
- Χαχανούλης: Μα ότι λάδι, κρασί και στάρι να ‘ναι;
- Οικονομολόγος: Υπάρχουν και λάδια που παράγονται από άλλους καρπούς, όπως είναι
το σογιέλαιο από τη σόγια, το καλαμποκέλαιο από
59. καλαμπόκι, το ηλιέλαιο από ηλιόσπορους, το σπορέλαιο από διάφορους σπόρους και
άλλα. Όμως το καλύτερο και υγιεινότερο απ’ όλα είναι το ελαιόλαδο. Αλλά και αυτό έχει τις
δικές του κατηγορίες: το έξτρα παρθένο, η καλύτερη ποιότητα και ακολουθούν το εκλεκτό,
το φίνο, το ημιφίνο, το παρθένο και το ραφιναρισμένο. Βέβαια το πιο υγιεινό είναι το
βιολογικό που παράγεται χωρίς λιπάσματα, φυτοφάρμακα και με κρύο νερό όπως μας είπε
προηγουμένως ο Σέλντομ.
- Ντάλια: Σ’ έχουν λαδώσει ποτέ; Μου φαίνεσαι σαν λαδωμένος ποντικός! Με τι λάδι
λαδώνουν τους πολιτικούς τελικά;
- Έμπορος: Δεν τους δίνουν την καλή ποιότητα... Το καλό λάδι φαίνεται από την
οξύτητα του η οποία δεν πρέπει να ξεπερνάει τα τρία γραμμάρια στα εκατό γραμμάρια
λαδιού. Αν τα ξεπερνάει δεν κάνει για φαγητό, αλλά το χρησιμοποιούμε σε άλλες εργασίες
όπως στη φαρμακοβιομηχανία, στη βιομηχανία καλλωπιστικών προϊόντων, για φωτισμό,
για καύσιμη ύλη, στη σαπωνοποιία...
- Σαπωνοποιός: Για το σαπούνι θα σας μιλήσω εγώ... η ειδικότητά μου.
Το σπιτικό σαπούνι παρασκευαζόταν παλιά από την ‘μούργα’ (κατακάθι λαδιού) που
θερμαινόταν και αναμειγνυόταν με καυστική σόδα. Αργότερα όταν η σαπωνοποιία πέρασε
απ’ το στάδιο της οικοτεχνίας στο στάδιο της βιοτεχνίας φτιάχνονταν δύο είδη σαπουνιών,
το λευκό από ελαιόλαδο και το πράσινο από το πυρηνέλαιο.
60.
61. Για να φτιάξουμε σπιτικό σαπούνι χρειαζόμαστε καυστική σόδα, νερό, λάδι, χρώμα και
άρωμα. Βάζουμε αρχικά την καυστική σόδα μέσα σε νερό και λειώνει. Μετά προσθέτουμε
το λάδι και το χτυπάμε μέχρι να αρχίσει να πήζει και να γίνεται σαν κρέμα, τότε
προσθέτουμε το χρώμα που θέλουμε να του δώσουμε και μερικές σταγόνες από κάποιο
αιθέριο έλαιο που μας αρέσει. Όταν πήξει αρκετά το βάζουμε σε καλούπια για να του
δώσουμε όποιο σχήμα θέλουμε. Μετά από δύο μέρες το βγάζουμε από τα καλούπια και το
αφήνουμε έξω στον αέρα τουλάχιστον για δύο μήνες, ώστε να εξατμιστεί η καυστική σόδα.
Τότε το σαπούνι είναι έτοιμο για χρήση.
Όσο λοιπόν ο Λεψίν απουσίαζε στην αποστολή του, ο Κουρκουμέλ παρακολουθούσε με όλο
και περισσότερο ενδιαφέρον αυτά που άκουγε. Σε κάποια στιγμή, όμως, όντας κουρασμένος
και μη μαθημένος σε ταλαιπωρίες (πρίγκιπας άλλωστε) αποκοιμήθηκε και ονειρευόταν πως
βρίσκεται στον επιβλητικό πύργο του ξαπλωμένος στο αναπαυτικό του κρεβάτι και τον
αλείφει με λάδι η αγαπημένη του Δρυάδα. Απ’ την βροντερή όμως φωνή ενός απ’ τα Αζίρ
ξυπνά αλαφιασμένος και βλέπει τον πιστό του γάτο να τον γλείφει όλο χαρά. Πετάγεται και
διώχνει από πάνω του τον Λεψίν, ενώ αυτός του δείχνει ένα μάτσο φωτογραφίες απ’ την
αποστολή του. Κάθονται και τις περιεργάζονται παρέα, ενώ η βροντερή φωνή συνεχίζει να
τους περιβάλει.
- Οικονομολόγος: Γνωρίζετε συντρόφοι μου με ποιο τρόπο φτάνει το λάδι σε αυτούς που
δεν το παράγουν; Λοιπόν, σε κάποια εργοστάσια που
62. λέγονται συσκευαστήρια το λάδι φιλτράρεται εκεί για να φύγει από μέσα οτιδήποτε έχει
μείνει κατά την παραγωγή του και συσκευάζεται σε μπουκάλια μεταλλικά ή γυάλινα
χωρητικότητας από 0,5 έως 5 λίτρα. Κατόπιν μεταφέρεται στα καταστήματα τροφίμων
προς διάθεση των καταναλωτών. Σ’ όλη αυτή τη διαδικασία όσοι συμμετέχουν έχουν
κάποιο οικονομικό όφελος γι’ αυτό και απ’ τα παλιά χρόνια το σύγκριναν με τον χρυσό.
- Ποιητής: ΕΛΙΑ = ΧΡΥΣΟΣ
Φορτωμένη τον καρπό
θα γυρίσει στο χωριό
το λιοτρίβι την αλέθει
το χρυσό το λάδι τρέχει.
Λάδι κίτρινο χρυσό
που φωτίζει το Χριστό.
- Μελένια: Μας ζάλισες με τις ποιητικές σου δημιουργίες…! Λουλούκα, πήγαινε σε
παρακαλώ πιο πέρα να ησυχάσει κι ο ποιητής επιτέλους! Το λάδι απ’ τα πανάρχαια χρόνια
χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή αρωμάτων και διάφορων ειδών καλλωπισμού. Εγώ
τις κρέμες που χρησιμοποιώ για να περιποιούμαι τον εαυτό μου τις φτιάχνω με λάδι και για
απαλό δέρμα ανακατεύω κρασί, λάδι και αρώματα. Κρέμες και προϊόντα για σκασμένα
χείλη, χέρια και ξηρότητα στην επιδερμίδα εμπεριέχουν λάδι. Όπως επίσης το λάδι
χρησιμοποιείται για θρέψη των μαλλιών, για ενδυνάμωση των βλεφαρίδων και για την
επούλωση των
63.
64. μαύρων κύκλων των ματιών. Γι’ αυτό άλλωστε είμαι και τόσο όμορφη! Μια θεά…!!!
- Χουζούρης: Μμμμ πανέμορφή μου Μελένια!!!!!!!!!
Εκεί που περιεργάζονταν οι δυο απρόσκλητοι φίλοι μας τις φωτογραφίες απ’ τον χώρο
επεξεργασίας της ελιάς ο Λεψίν στον άκουσμα της φωνής της Μελένιας τον διαπέρασε ένα
ρίγος και έμεινε ασάλευτος. Όσο η Μελένια μιλούσε, αυτός έλιωνε, ενώ ο Κουρκουμέλ
κοροϊδεύοντας τον και ρίχνοντας λάδι στη φωτιά έφτιαχνε καρδούλες με κλαδιά ελιάς και του
τις πρόσφερε όλο γλύκα. Μόλις όμως άκουσε τα λόγια του Χουζούρη τινάχτηκε και νιαούρισε
«Θα σου βγάλω το λάδι! Δεν θα βγεις λάδι! Το λάδι σου τελείωσε! Η Μελένια είναι δική μου
και μόνο δική μου.»
- Γέρο - Σοφός: Αγαπημένα μου Αζιράκια, το λάδι δεν είναι μόνο για καλλωπισμό, αλλά
συντελεί και στην καλή λειτουργία του οργανισμού μας. Μερικές απ’ τις θεραπευτικές του
ιδιότητες είναι η αντιμετώπιση δερματικών παθήσεων, η επούλωση πληγών, η προστασία
του πεπτικού συστήματος και καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας, η ανάπτυξη των οστών,
η καταπολέμηση της οστεοπόρωσης, η θεραπεία της χολής, η μείωση της χοληστερίνης, η
μείωση εμφάνισης καρκίνου, η θεραπεία του διαβήτη και τέλος η αποφυγή θρομβώσεων.
Γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιείτε περίπου τριάντα γραμμάρια ελαιόλαδο καθημερινά.
Και εγώ στα μαγικά μου φίλτρα βάζω λάδι. Όταν φτιάχνω έμπλαστρα για τις πληγές,
για τσιμπήματα από φίδια ή αν πατήσουμε κανένα αχινό
65. στην παραλία και τέλος όταν πονάει το αυτάκι σας βάζουμε βαμβάκι με λάδι.
Ακούγοντας αυτά ο Κουρκουμέλ στρέφεται προς τον Λεψίν γελώντας τον ρωτάει αν κάνει
και για τα χτυποκάρδια που έχει όταν σκέφτεται την Μελένια. Ο Λεψίν νευριασμένος τον
κοιτάζει λοξά και του απαντά: «Όχι! Είναι καλύτερο για πιο μεγάλα χτυποκάρδια, όπως το
δικό σου για την Δρυάδα.». Ο Κουρκουμέλ ξαφνιάζεται και πριν προλάβει να του απαντήσει
ακούει ένα Αζιράκι να διακόπτει τους πάντες.
- Χουζούρης: Δίνω γεύση στο φαί σου,
βιταμίνες στο κορμί σου,
τη σαλάτα νοστιμίζω,
ομορφιά κι υγεία σου χαρίζω!
Με αφορμή το αναπάντεχο διάλειμμα από τον Χουζούρη βρίσκει την ευκαιρία ο Λιχούδης
– Νοστιμούλης να συνεχίσει για την αξία του λαδιού στην ειδικότητά του.
- Λιχούδης - Νοστιμούλης: Η χρήση του λαδιού στη μαγειρική πιστοποιείται από την
αρχαιότητα όπου και θεωρείται είδος πολυτελείας. Είναι απαραίτητο για το καλό
μαγείρεμα αν και καταναλώνεται κυρίως ωμό ως γαρνιτούρα στο φαγητό. Σταδιακά η
χρήση του διευρύνεται καθώς η μαγειρική γίνεται όλο και πιο περίτεχνη. Η εντατικοποίηση
της ελαιοκαλλιέργειας και η αύξηση της παραγωγής το κάνουν προσιτό σε
66.
67. όλους μας πλέον ως βασικό στοιχείο της καθημερινής μας διατροφής. Συνοδεύει σχεδόν
κάθε έδεσμα μας, βρίσκεται στη βάση της διατροφικής πυραμίδας και θεωρείται
απαραίτητο για την καλή διατροφή. Τα φαγητά που σας φτιάχνω είναι πάντα με βάση το
λάδι γι’ αυτό άλλωστε και μοσχοβολούν, ενώ διατηρώ και τη κορμοστασιά μας.
Και ενώ λέει όλα αυτά ο Λιχούδης – Νοστιμούλης ξεσκεπάζει μια θεόρατη πιατέλα και μια
υπέροχη μυρωδιά πλημμυρίζει το χώρο. Η ευωδία αυτή του λαδιού φτάνει ψηλά στον
Κουρκουμέλ και τον Λεψίν όπου εκστασιάζονται κι οι δυο, λιποθυμούν και κρέμονται σαν
άγουρα σταφύλια απ’ τα κλαδιά της ελιάς. Ο Κουρκουμέλ αφού συνέρχεται παροτρύνει τον
Λεψίν να μην ξεχάσουν να πάρουν μαζί τους λάδι για να διατηρήσουν κι αυτοί το ‘‘απολλώνιο
σώμα’’ τους.
- Ζαχαρένια: Κι εγώ προσέχω τη σιλουέτα μας!!! Γι’ αυτό στα γλυκά μου χρησιμοποιώ
λάδι. Όχι, βέβαια, όπως ο Λιχούδης σ’ όλα. Ακόμα, όταν θέλουμε να διατηρήσουμε κάποια
τρόφιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα τα βάζουμε μέσα σε λάδι καθώς εκεί δεν
αναπτύσσονται καθόλου μικρόβια, όπως για παράδειγμα κάποια ψάρια, ελιές και ορισμένα
είδη τυριού σαν το λαδοτύρι.
- Σκουντούφλης: Ωωωω!!! Λάδωσε τ’ αντεράκι μας μ’ όλα αυτά που ακούμε, μυρίζουμε
και τρώμε. Ζαχαρένια είσαι όλο γλύκα…!!! Το λάδι σου μας χορταίνει, μας φροντίζει, μας
ανάβει τα καντήλια. Γι’ αυτό τα
68. βράδια όταν έρχομαι κρυφά να σε θαυμάσω χρησιμοποιώ το λίχνο λαδιού για να φωτίζει
και να μην σκουντουφλάω άλλο πια.
Έκπληκτα από την αποκάλυψη του Σκουντούφλη όλα τα Αζιράκια μένουν άφωνα και
μόνο η Ανακατωσούρα διαπιστώνει…
- Ανακατωσούρα: Ώστε εσύ είσαι λοιπόν που γυρίζεις όλη νύχτα μ’ ένα μικρό φωτάκι
σαν πυγολαμπίδα;!
- Λουλούκα: Αφήστε τα αυτά! Λοιπόν, «Στα δέντρα πάνω κρέμεται, στις εκκλησιές
κοιμάται και τα χρυσά της κόκαλα μες τη φωτιά τα βάζω». Τι είναι, τι είναι;
- Ντάλια: Το βρήκα , το βρήκα… Η πυγολαμπίδα του παπατρικόρφη είναι!
- Ανακατωσούρα: Τι μας λες πάλι, βρε Ντάλια;! Κουρκουμελιές μας λες !!!
Με το άκουσμα της λέξης ‘κουρκουμελιές’ ο Λεψίν αναστατώνεται. Ο Κουρκουμέλ του
ψιθυρίζει στο αυτί: «Λεψίν, φοβάμαι πως μας ανακάλυψαν! Ας τραβηχτούμε πιο πίσω
καλύτερα να δούμε τι θα πουν παρακάτω.» Όπως κι έγινε.
69.
70. - Ποιητής: Για ακούστε… μια άλλη έμπνευση της στιγμής και συγκεντρωθείτε:
Εδώ στον ίσκιο μου αποκάτω
ήρθε ο Χριστός να αναπαυθεί
κι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του
λίγο προτού να σταυρωθεί.
Το δάκρυ Του δροσιά αγιασμένη
έχει στη ρίζα μου χυθεί
είμαι η ελιά η τιμημένη.
Πώς σας φάνηκε, φίλοι μου; Έχω άλλο ένα! Τι λέτε; Να σας το απαγγείλω;
-Αζίρ : Όχι, φτάνει, μας έπριξες πια με τις εμπνεύσεις σου!!! Πες τα απευθείας στη
Λουλούκα σου!!!
- Παπατρικόρφης : «….κι έλαιον των ψυχών ημών»
- Προκόπης: Η ελιά και το λάδι δεν έχει αρχίσει να αποκτά συμβολική διάσταση και να
συνδέεται με τις λατρευτικές μας αντιλήψεις και πρακτικές από πολύ παλιότερα;
- Παπατρικόρφης: Βεβαίως, τέκνο μου! Η θρησκεία μας υιοθετεί τελετές όπως το
Χρίσμα, τη Βάπτιση, το Μύρωμα και το Ευχέλαιο, στα οποία είναι απαραίτητη η χρήση
λαδιού. Επιπλέον σε ένδειξη σεβασμού προς τα θεία και σε ένδειξη μνήμης προς τους
νεκρούς συνηθίζουμε να ανάβουμε το καντήλι. Η χρίση βασιλέων και αρχιερέων
παραπέμπει στη
71. θεϊκή βούληση που εμπεριέχεται στην εκλογή τους και στη θεία φώτιση που εισέρχεται
σ’ αυτούς.
- Ντορεμή – Χαμόγελο: Κατά ένα περίεργο τρόπο το λάδι εισέρχεται και σε ποιήματα,
τραγούδια, αινίγματα, παροιμίες μας και γενικά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την λαϊκή
μας παράδοση. Όλοι σας έχετε αναφερθεί, βεβαίως, κατά διαστήματα στην αποψινή μας
συγκέντρωση για τα τετρακοσιοστά γενέθλια της αγαπημένης μας Δρυάδας σε τέτοια λαϊκά
δημιουργήματα. Και όχι μόνο…
- Σπιρτούλης: Η ελιά και το λάδι συνδέεται και μ’ άλλες μορφές τέχνης. Στην
αρχιτεκτονική για την κατασκευή σπιτιών, στη γλυπτική με το σκάλισμα του ξύλου της,
στη ζωγραφική λόγος έμπνευσης καλλιτεχνών και βασικό συστατικό δημιουργίας
χρωμάτων – ‘ελαιογραφία’, στην ποίηση έμπνευση ποιημάτων και τραγουδιών και τέλος
στη μουσική για κατασκευή μουσικών οργάνων.
- Δρυάδα: Τόση ώρα κάθομαι και σας ακούω με προσοχή. Με κάνετε περήφανη για όλα
αυτά που γνωρίζετε και μάθατε για μένα. Όμως δεν ζούμε μόνοι μας, εσείς κι εγώ, σε τούτο
δω τον πλανήτη. Μαζί μου, λοιπόν, στον ελαιώνα υπάρχει πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Γύρω μου αναπτύσσεται ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και ολοκληρωμένο οικοσύστημα.
72. - Ντάλια: Και εγώ το ‘χω προσέξει ότι έχεις ένα εξαιρετικό ηχοσύστημα.
«Τελικά υπάρχουν και χειρότεροι από σένα Λεψίν, είναι κι άλλοι που πετάνε
μαργαριτάρια» του σιγοψιθυρίζει ο Κουρκουμέλ.
- Σέλντομ: Το οικοσύστημα, λοιπόν, της Δρυάδας μας αλληλεπιδρά με αβιοτικούς
παράγοντες όπως το κλίμα, το έδαφος και το νερό και με βιοτικούς παράγοντες όπως τα
φυτά και τα ζώα που ζουν εκεί.
- Γεωπόνος: Μέσα στον ελαιώνα υπάρχουν πολλά φυτά. Πάνω στον κορμό του δέντρου
αναπτύσσονται τα βρύα και οι λειχήνες. Κάτω όμως στο έδαφος έχουμε μια μεγαλύτερη
ποικιλία φυτών όπως το μερκουρίαλις ή σκαρολάχανο, το σινάπι, το βλήτο, η καλεντούλα, η
γαλατσίδα, ο ερωδιός, το αγριοκαρότο ή σταφυλιώνας, η σκουλικάρα, ο αρκουδόβατος, τα
ψύλληθρα.
- Χαχανούλης: Στα δώρα που σας στέλνω εγώ, έχω μέσα φυτά του ελαιώνα όπως:
ξινόχορτο, τσουκνίδα, μολόχα, γαιδουράγκαθο, άκανθος, δρακοντία, πεντάνευρο,
χοιροβότανο, ασφόδελος, αγριοσέλινο, κολλιτσίδα, μαυρόχορτο, σταρόχορτο, ασφαλαχτός,
αγριάδα, γριπάρι... Δε καταλαβαίνω, όμως, γιατί δεν σας αρέσουν…;;;
- Μελένια: Τι να μας αρέσει…;! Τα δικά μου είναι ομορφότερα και πιο ευωδιαστά! Στις
ανθοδέσμες μου χρησιμοποιώ αγριολούλουδα όπως:
73.
74. κυκλάμινο, ασφάκα ,ορχιδέα, σπάρτο, κισσός ή βούκισσος, γλαδιόλα, βολβολούλουδο,
πικροράδικο, κρίνος, ανθεμίδες, κίτρινη μαργαρίτα, βατόμουρα, αγριοτριαντάφυλλα.
- Λιχούδης - Νοστιμούλης: Μην ξεχνάτε επίσης ότι στην διατροφή μας σημαντική θέση
κατέχουν οι πράσινες τροφές. Γι’ αυτό τα αγαπημένα μας χορταρικά: ο ζωχός, τα λάπαθα, η
αγριαγκινάρα, το άγριο σπαράγγι ή σφαλαγκουνιά, η κάπαρη, ο μάραθος, τα μανιτάρια
(κατηγορία μύκητες) τα συναντά κανείς μέσα στον ελαιώνα.
- Γκρινιάρης: ‘‘Μου βγάλατε το λάδι’’ επιτέλους….!!! Με τα αγριόχορτα και τα
αγριολούλουδά σας. Να σας πω τα δέντρα που συντροφεύουν τις ελιές να τελειώνουμε;
Μυρτιά, δάφνη, σχίνος, πουρνάρι, χαρουπιά ή κουτσουπία, αγραπιδιά, άγρια συκιά,
αμυγδαλιά, λεμονιά, πορτοκαλιά, μανταρινιά, ροδιά, κουκουναριά, πεύκο, κυπαρίσσι,
αχλαδιά και … καλάμια.
«Α!!! από δω τα κόβουν αυτοί που τα καβαλάνε και τρέχουν, γι’ αυτό δεν συναντήσαμε
πολλά» αναρωτιέται ο Κουρκουμέλ.
- Ξεφτέρης: Δεν υπάρχουν μόνο φυτά, αλλά στον ελαιώνα συμβιώνουν και πολλά είδη
ζώων, εντόμων, ακάρεων, μυκητών και βακτηρίων. Για παράδειγμα, ο γεωσκόληκας, ο
σαλίγκαρος, η βρομούσα, η ακρίδα, το αλογάκι της Παναγίας, το μυρμήγκι, η μύγα, το
σκαθάρι, ο σκαραβαίος και η αράχνη.
75. - Γκρινιάρης: Το φίδι, η χελώνα, η δεντρογαλιά, ο αστρίτης , η σαύρα ή κουρκουρίτσα,
το μολυντίρι ή σαμιαμίδι, ο βάτραχος, ο αρουραίος, και ο σκαντζόχοιρος.
- Σαπωνοποιός: Δεν είπαμε όμως τα πουλιά σαν την κουκουβάγια, το μπούφο, το γεράκι,
τους σταχτοτσικνιάδες, τη νεροκοτσέλλα, τον κοκκινοσούρη, τον κούκο, το ψαρόνι, τον
συκοφάο, την τσίχλα.
- Αγαθός Γίγαντας: Εμένα μου κάνουν παρέα το χελιδόνι ,η σουσουράδα, ο
τρυποφράκτης, ο σπουργίτης , ο σπίνος, ο φλώρος, το γαρδέλι ή καρδερίνα, και το τρυγόνι.
-Ελαιοτρίβης: Μην ξεχνάτε τον κοκκινολαίμη, τη μπεκάτσα ή ξυλόκοτα, τη
δεκοχτούρα, τον τάρταρο ή σαχτάρα, τον κότσυφα, τον μαυροσκούφη ή μαυροκεφαλούδι,
τον μυγοχάφτη και άλλα που δεν μου έρχονται τούτη την ώρα στο μυαλό.
- Γέρο - Σοφός: Μπράβο Αζιράκια μου!!! Τώρα πια που μάθατε όλη την ιστορία της
πολυαγαπημένης μου Δρυάδας, αντιλαμβάνεστε και το μέγεθος του μυστικού μας να μην
βρεθεί το πραγματικό έτος που ζούμε. Γιατί όποιος ανακαλύψει την πραγματική λύση της
εξίσωσης του χρόνου…
- Σκουντούφλη: Πού έχει σχέση με τις ηλικίες μας, ε;;;
76. - Όλοι μαζί : Σσ,σ,σ,σσσσς.
- Γέρο – Σοφός: θα μπορέσει να κατακτήσει τον πλανήτη μας, τον πλανήτη «ΣΤ-Αζίρ3».
Έχοντας πλέον μια ολοκληρωμένη εικόνα για την Δρυάδα – Ελιά ο Κουρκουμέλ
αποφασίζουν με τον Λεψίν να γυρίσουν πίσω στον πλανήτη τους, προκειμένου να
καταστρώσουν ένα σχέδιο απαγωγής της Δρυάδας του και να βρουν τη λύση του αινίγματος
του Γέρο – Σοφού για να γίνουν αυτοί κάποια μέρα οι κυρίαρχοι του πλανήτη «ΣΤ–Αζίρ3».
Ο πρίγκιπας του Αρμανιστρίχ επαναλαμβάνει το μαγικό ξόρκι:
Αρμανιστριχουμέλ, Αλακοζούμ, Σαλακοζούμ
Αρμανιστριχουμέλ, Αλακοζούμ, Σαλακοζούμ
Κόκκινε ουρανέ, κίτρινα σύννεφα, γοργόφτερα πουλιά
μεταφέρεται Μελ Μελ Κουρκουμέλ, Ψιν Ψιν Λεψίν
πίσω εκεί σε πλανήτη μαγικό, όπου υπάρχει η ζωή
Αρμανιστριχουμέλ, Αλακοζούμ, Σαλακοζούμ
Αρμανιστριχουμέλ, Αλακοζούμ, Σαλακοζούμ
Επιστρέφει με τον πιστό του γάτο στο παλάτι του και από εκεί προσπαθεί μανιωδώς
μέχρι και σήμερα να βρει ένα περίτεχνο σχέδιο απαγωγής και να λύσει τη μαγική εξίσωση
του χρόνου των Αζίρ προκειμένου να γίνει κυρίαρχος του σύμπαντος. Μάταια όμως
προσπαθεί… Μαλώνει με τον Λεψίν, διαφωνεί με τους υπασπιστές του, αναθέτει στον
Αναμαλλιέλ τη λύση της εξίσωσης, τον ενοχλούν τα πάντα, άλλες φορές νευριάζει, άλλες
θυμώνει, άλλες στεναχωριέται, άλλες αναπολεί την όμορφη Δρυάδα του και άλλες
αισθανόμενος ότι πλησιάζει
77. στο τέλος του μαρτυρίου του είτε ηρεμεί είτε χαίρεται, αλλά τίποτα…! Η Δρυάδα έχει
πλέον μετατραπεί σε φύλακα άγγελο για τον πλανήτη «ΣΤ-Αζίρ3» και των κατοίκων του,
αφού κατάφεραν να την διασώσουν μέσα στους αιώνες. Είναι αυτή που συνεχίζει να ενώνει
τους λαούς και τους πολιτισμούς που μεγάλωσαν στην σκιά της και να στέλνει μηνύματα
ελπίδας και ειρηνικής συνύρπαξης σε όσους ακολουθούν τον δρόμο της.
‘Ελιά το δώρο των θεών’
…Το κλωνάρι της γκρίζας ελιάς
τα παιδιά μας που τρέφει,
ούτε νιος ούτε γέρος
ούτε κανείς στρατηγός
δεν θα γίνει ποτέ ν’ αφανίσει,
γιατί τ’ άγρυπνο μάτι του Δία
της ελιάς που ‘ναι προστάτης
την προσέχει πολύ…
Σοφοκλής
