Το αρχείο χρησιμοποιήθηκε σε έκθεση στη Σχολική Βιβλιοθήκη του 2ου Γυμν. Κοζάνης τη Διεθνή ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων για προβληματισμό των μαθητών

1. Ρατσισμός - Ξενοφοβία
Ότι παθαίνει ο Χασσάν σήμερα στην Ελλάδα, τα ίδια και
χειρότερα πάθαινε και ο Γιώργος στην Αμερική και στη
Γερμανία.
Τον έδειχναν τον Γιώργο με το δάχτυλο, τον χλεύαζαν
για το παρουσιαστικό του, για τα ρούχα του που
βρωμούσαν λόγω της ανέχειας, για τα χαλασμένα δόντια
του, για το σημαδεμένο από τις κακουχίες πρόσωπό του.
Τον απέκλειαν κοινωνικά διότι δεν τους έμοιαζε,
φαινόταν "κατώτερος" άνθρωπος.
Σε περίπτωση που ομοεθνείς του Γιώργου διέπρατταν
εγκλήματα, καθόταν αυτομάτως και ο Γιώργος στα εκτός
δικαστικής αιθούσης εδώλια του κατηγορουμένου. Στην
χειρότερη περίπτωση τον κυνηγούσαν, τον
ξυλοκοπούσαν, του έκαιγαν το σπίτι και το μαγαζί.
Απ' ότι φαίνεται όμως, ο Γιώργος δεν τα δίδαξε τα παιδιά
του. Εντάχθηκε στις κοινωνίες, απέκτησε αναγνώριση,
έγινε αφέντης, χόρτασε και ξέχασε να πει στα παιδιά του
τι θα πει να είσαι δακτυλοδεικτούμενος.

4. Eλληνες μετανάστες στην Αμερική, 1915. Στο δημοτικό
τραγούδι η ζωή του άντρα στα ξένα περιγράφεται σκοτεινή: ζωή
ασυντρόφευτη, άχαρη και στείρα, στερημένη, μες στη μοναξιά,
την αρρώστια και την ταπείνωση, που υποσκάπτουν την
αυτοεκτίμηση και τη φυσική και ηθική αντίσταση. Tο
οικονομικό κίνητρο δεν μπορεί να αντισταθμίσει την αίσθηση
ότι ο ξενιτεμός οδηγεί στο κενό, τη ματαιότητα, τον θάνατο.

6. Φθινόπωρο 1953. Eλληνες μετανάστες αναχωρούν για τη
Λατινική Αμερική. Oι μεταπολεμικές κυβερνήσεις υιοθέτησαν
συνειδητά τη μετανάστευση ως εργαλείο για τη μείωση του
κόστους της ανασυγκρότησης και της οικονομικής επέκτασης,
με την έξοδο των ανέργων, που στη συνέχεια, με τα
μεταναστευτικά εμβάσματά τους θα αύξαναν τους διαθέσιμους
συναλλαγματικούς πόρους. Φωτ. K. Mεγαλοκονόμου («Iστορία
του Eλληνικού Eθνους», Eκδοτική aθηνών).

7. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει συγγενη, φιλο, γνωστο,
συγχωριανο μετανάστη. Θα μου πεις: Κάποτε!
Κάποτε λοιπόν και οι Έλληνες ταξιδεύανε με τρένα και με πλοία,
στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, για κάθισμα είχαν τη
βαλίτσα τους, νηστικοί, φτωχοί και χωρίς να ξέρουν τι τους
περιμένει. Πήγαιναν σε μια πιο πλούσια χώρα για ένα καλύτερο
αύριο. Θα μου πεις οργανωμένα, με ιατρικές εξετάσεις.
Εντάξει αλλά και αυτοί έκαναν τις πιο βαριές και βρώμικες
δουλείες, μένανε σε οικισμούς χωρίς ανέσεις, με άκαμπτους
κανονισμούς, σε συνθήκες στρατοπέδου.
Και μη μου πείτε ότι τους αντιμετώπιζαν ισότιμα!

8. Ας αναλογιστούμε ότι και "εμείς" πριν κάποιες δεκαετίες
περάσαμε τα ίδια, όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε
και ας σκεφτούμε πως μπορούμε να τους βοηθήσουμε.
Πάρα πολλοί είναι λαθρομετανάστες.
Δεν υπάρχει όμως τρόπος ώστε να έρχονται σαν άνθρωποι να
δουλεύουν όπου χρειάζεται, να μένουν αν θέλουν και να
φεύγουν, αν πρέπει, σαν άνθρωποι;
Αν σκεφτούμε ανθρώπινα δεν είναι δύσκολο να βρούμε τι
πρέπει να κάνουμε!

9. Πακιστανοί μετανάστες σήμερα στην Ελλάδα
Έλληνες μετανάστες στην Αμερική, αρχές του 20ου αιώνα