3. Γενικά ως βιολογικός πόλεμος ή μικροβιολογικός
πόλεμος χαρακτηρίζεται ο πόλεμος εκείνος κατά τον
οποίο γίνεται χρήση ζώντων οργανισμών και
ειδικότερα παθογόνων μικροοργανισμών ή
παραγώγων αυτών προκειμένου να προκαλέσουν
ασθένεια ή θάνατο ανυπεράσπιστων αμάχων
πληθυσμών.
4. ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ
Ο Βιολογικός πόλεμος διακρίνεται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο, είναι
όταν μία πλευρά χρησιμοποιεί παθογόνους οργανισμούς, που δεν
έχουν ως βασικό σκοπό το θάνατο, αλλά την εξασθένηση των
γραμμών του αντιπάλου. Το δεύτερο επίπεδο είναι όταν
χρησιμοποιούνται σε ένα ολόκληρο θέατρο επιχειρήσεων, π.χ. για
γενοκτονία, όπως όταν οι Άγγλοι άποικοι στις ΗΠΑ έδωσαν κουβέρτες
με ευλογιά στους Ινδιάνους. Εδώ χρησιμοποιούνται θανατηφόρες
ασθένειες, αλλά υπάρχει τρόπος θεραπείας. Στο τρίτο επίπεδο
εξαπολύονται μεταλλαγμένοι (οπλοποιημένοι) ιοί με συμβατά μέσα,
όπως διηπειρωτικοί πύραυλοι, βόμβες…, που προκαλούν ασθένειες
που δεν έχει ξαναντιμετωπίσει το ανθρώπινο είδος, και συνεπώς δεν
υπάρχει άμεση θεραπεία.
5. ΧΩΡΕΣ
Οι χώρες που φέρονται να είχαν καταρτίσει
προγράμματα ανάπτυξης βιολογικών όπλων ήταν η
Ιαπωνία, η οποία τα χρησιμοποίησε, κατά τον
Σινοϊαπωνικό πόλεμο(1931-1945)[1], οι ΗΠΑ, οι οποίοι
χρησιμοποίησαν την τεχνολογία των Ιαπώνων και η
Σοβιετική Ένωση, που είχε και τα πιο εξελιγμένα. Αν και
τώρα, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μεγάλες ποσότητες
βιολογικών όπλων καταστράφηκαν, εκφράζονται φόβοι
ότι μπορεί να υπάρχουν κάποια αποθέματα. Και οι τρεις
παραπάνω ανέπτυξαν ιδιαίτερα, μεταλλάξεις στο
μικρόβιο της πανώλης, που προκάλεσε τα περισσότερα
θύματα στην ανθρωπότητα και κατάφεραν να επιτύχουν
ιδιαίτερα μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας.
