1. ვაჟა-ფშაველას „ვერხვი“
პრეზენტაციის ავტორი:
ნაილი გოგატაძე

2. ბუნება მბრძანებელია, იგივ მონაა თავისა,
ზოგჯერ სიკეთეს იხვეჭავს, ზოგჯერ მქნელია
ავისა...
საცა პირიმზეს ახარებს, იქვე მთხრელია
ზვავისა...
მაინც კი ლამაზი არის, მაინც სიტურფით
ჰყვავისა!

3. ბუნება და ადამიანი
ვაჟა_ფშაველას შემოქმედებაში
შევისწავლით ამ თემაზე
შექმნილ მოთხრობას „ვერხვი“.
გავითავისებთ ვერხვის
უკმაყოფილობას, რომელიც
მარტოობითა და უმადლო
სიცოცხლით არის
განპირობებული.
კიდევ ერთხელ
დავრწმუნდებით, როგორია
მწერლის დამოკიდებულება
ბუნებისა და ადამიანის
მიმართ.

4. რამ შემქმნა ადამიანად?
რატომ არ მოვედ წვიმადა,
რომ ვყოფილიყავ მუდამა
ღრუბელთ გულ-მკერდის მძივადა.

5. ვაჟა-ფშაველაზე თქმული:
‘’მსოფლიო პოეზიაში ცოტაა
ისეთი პოეტი, რომელიც
გაუტოლდებოდა ვაჟა-
ფშაველას.ასეთი პოეტი
მხოლოდ კავკასიონის
მწვერვალებთან უნდა
დაბადებულიყო’’.
ჩეხი ქართველოლოგი
იარომირ იედლიჩკა
ვაჟა-ფშაველა ჩემს
თვალში იმდენად
პატივსაცემი მწერალია,
რომ მისი ნაწერების
დასაფასებლად საკმაო არ
არის მარტო ერთი კაცის
აზრი და შთაბეჭდილება“
ილია
„საცარი იყო ეს ადამიანი.
იმდენი ქება-დიდება,მოწონება
ესმოდა, მაგრამ იგი ისევ
უბრალო, თავმდაბალი ვაჟა იყო;
საყვარელი ვაჟა, გაჭირვებაში
მყოფი, ვაჟკაცურად მებრძოლი
ამ გაჭირვებასთან, რომელშიაც
კიდევაც დალია თავისი
კურთხეული სული’’
დავით კლდიაშვილი

6. ბუნების ლაღი შვილების
ჩივილი
ირემმა თქვა
ირემმა თქვა: საირმეში
ყოფნას ისევ მოვესწარი,
ტყვიას ვუფრთხი, თორემ მგელი
რას დამაკლებს გარეწარი?
ტყეში ვცხოვრობ, სადაც მართობს
მთის ჩანჩქერი შფოთიანი,
ბუნების მცველს თუ დანიშნავთ
ნუ იქნება თოფიანი!
თამარ კოხოძე

7. ბუნებაზე თქმული
ტყეებს ნუ ჰკაფავ, ძმობილო,
ტყე გატიტვლდება, ბრალია,
ტყე შეუნახე შვილებსა,
მამა ხარ, შენი ვალია!
***
’’ბუნებას ყველაფერი უდიდესი მიზანშეწონილობითა აქვს გაზომილი.’’
კონსტანტინე გამსახურდია
***
‘’’შეისწავლე ბუნება, გიყვარდეს ბუნება, იყავ ბუნებასთან ნიადაგ ახლოს და იგი
არასოდეს გაგიცრუებს იმედს’’.
ფრენკ ლოიდ რაიტი
***
‘’სიცოცხლის ამოცანა ბუნებასთან თანხმობით არსებობაა’’.
ძენონი

8. ვერხვი
• „მარტოდმარტო იდგა მწირს
მიწაზე...“
• „თუ ვერაფერს გავიგონებ,
ვერავის რას გავაგონებ, ვერავის
ვერ გავახარებ და თვითონაც
ვერ გავიხარებ, ეს ხომ მკვდარი
სიცოცხლია?!“
• ვერხვს უნდოდა მადლი
ეკეთებინა ქვეყანაზე.

9. • _“მოვიდა, ვერხვო,
შენი აღსასრულის
დღე, _
დაილაპარაკა
მწყემსმა,
მართალია,
გვიყვარხარ და
ამაგიცა გაქვს
ჩვენზე, მაგრამ რა
ვქნათ, სიცივით
ვიხოცებით.“
„ცოცხალს არ მეღიირსა
და იქნებ მკდარს მაინც
მეღირსოს ჩემს ძმებთან
ყოფნაო.“

10. „ფერფლადქცეული მადლი“
• შეშად ვერხვი ენთო,
გარშემო მწყემსები
უსხდნენ, დიდი და
პატარა,
მკლავტიტვლები;
ფეხშიშველი ბალღები
იხუხებოდნენ
ცეცხლის ალზე, ყველა
კი ამას გაიძახოდა
ერთხმად:
• „იჰ, რა ცეცხლია,
დაგლოცა ღმერთმაო!“

11. „ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი
აშრიალდება უშორეს ზღაპრად.“

12. თითოეულმა ჩვენგანმა უნდა დაიცვას ბუნება.
ის ჩვენი დიდი და საერთო სახლია.