1. ბეღურა
/ავტორი- ლელა ცუცქირიძე/
ერთი პატარა ამბავი უნდა გიამბოთ ბეღურაზე. ეს ბეღურა
ზოომაღაზიაში თავისნაირ ჩიტებთან ერთად ცხოვრობდა. ახლა
იკითხავთ, ბეღურას ზოომაღაზიაში რა უნდაო?! როგორ არა!
მისნაირი ჩიტები სწორედაც რომ იქ ცხოვრობენ, სანამ ვინმე
თქვენნაირი პატარა მშობლებს არ აუხირდება, თუთიყუში მიყიდეთო.
თუთიყუში რაღა შუაშია? შუაში კი არა, თავშია, ბატონო. იმიტომ, რომ
ბეღურა კი არა, ნაცრისფერი თუთიყუში იყო და ამის გამო გამყიდველი
ბეღურას ეძახდა.
ახალი წლის წინა დღეებში, ზოომაღაზიაში უამრავი მყიდველი
შევიდა, ზოგმა მწვანე თუთიყუში იყიდა, ზოგმა––ცისფერი, ზოგმა–
ლურჯი, ზოგმა -- ყვითელი.... ბოლოს გალიაში მარტო ბეღურა დარჩა.
იჯდა მობუზული, მოწყენილი და ხმას არ იღებდა.......
2. გამყიდველს ძალიან შეეცოდა, გალიიდან ფრთხილად გამოიყვანა,
გულში ჩაიხუტა და მიეფერა:
-- ჩემო ბეღურავ, ვიცი, ნაცრისფერი რომ ხარ, იმიტომ არ უნდიხარ
არავის, მაგრამ ნუ დარდობ. აი, დავკეტავ მაღაზიას და სახლში წაგიყვან,
ერთად შევხვდეთ ახალ წელს.
სწორედ ამ დროს მაღაზიაში მამა–შვილი შემოვიდა. მამას ძალიან
შეწუხებული სახე ჰქონდა , გოგონა კი ღრიალებდა და თან ერთსა და
იმავეს იმეორებდა:
- თუთიყუში მინდაა, ყველაზე ლამაზი და ჭრელი თუთიყუში
მინდაა!
- დედისერთაა და ყველას თავის ჭკუაზე გვატრიალებს,––
გამყიდველთან თავი გაიმართლასავით მამამ და ამოიოხრა.
- ჭრელი თუთიყუშები აღარ გვყავს. ყველა გაიყიდა––ცოტა არ იყოს,
გაბრაზდა გამყიდველი ჭირვეულ გოგონაზე.
- მინდაა, მინდაა, უცებ გოგონას გამოაჯავრა ბეღურამ.
გოგონამ ყურები ცქვიტა, ეს ვინ იყოო?––იკითხა გაოცებულმა და
გამყიდველს შეხედა.
--ეს ბეღურაა––რადგან ნაცრისფერია, არავის მოსწონს და არც
ყიდულობენ, არადა, ყველაზე ჭკვიანი თუთიყუშია.–– უთხრა
გამყიდველმა გოგონას და ბეღურას პატარა ქოჩორზე მიეფერა......
3. გოგონამ ტირილი შეწყვიტა, გამყიდველს ბეღურა ფრთხილად
გამოართვა, გულში ჩაიხუტა და მამას შეეხვეწა:
–მამიკო , სწორედ ასეთი ლამაზი თუთიყუში მინდოდა! მიყიდე,
რა, ცოდო არ არის? არავინ ყიდულობს, თან ჩემსავით ესეც
მარტოა. იცი, რა კარგად გავერთობით ერთად? მე მოვუვლი,
მიყიდე, გეხვეწები.
გამყიდველს გოგონას სიტყვებმა გული აუჩუყა:
-ჭირვეული მეგონა, არადა რა კარგი გოგო ყოფილა,––ღიმილით
უთხრა გოგონას მამას.
მამამ სიყვარულით დახედა გოგონას და მართლა კარგი შვილი
მყოლიაო, გაიფიქრა.
ახალ მეგობრებს მათთვის არ ეცალათ, ერთმანეთს ეფერებოდნენ და
ლაპარაკობდნენ და ლაპარაკობდნენ
